ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο της "Ε" ότι αποδεικνύεται «ΔΙΑΛΥΤΙΚΗ η «ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ» του ΣΗΜΙΤΗ» με το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Και πράγματι, η αποδυνάμωση του πρωθυπουργού και η ανυπαρξία κυβερνητικής πολιτικής είναι το κυρίαρχο φαινόμενο του πολιτικού προσκηνίου της εποχής.

Δεν είναι όμως και το πιο σημαντικό. Το σημαντικότερο είναι η πρόδηλη, πλέον, διόγκωση των προβλημάτων της χώρας μας, η συσσώρευση των όποιων, η αδυναμία λύσης, λόγω ακριβώς αυτού του πολιτικού σκηνικού, και η καταστροφική προβολή στο προσεχές μέλλον είναι και η αφορμή για τις πολιτικές εκρήξεις, που άρχισαν κιόλας να εκδηλώνονται.

Το ταπεινωτικό ταξείδι στις ΗΠΑ.

Η πρώτη φάση των παρενεργειών ή δρομολογημένων εξελίξεων από το χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη φαίνεται να έχει ολοκληρωθεί (παρά τις αντιδράσεις της άλλης μερίδας των ΗΠΑ. Το σκάνδαλο άλλωστε της πτώχευσης της ENRON, και τις φαιδρότητες του Κλίντον, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου των ενδοαμερικανικών αντιθέσεων). Έτσι η ανάπαυλα που δόθηκε στην κυβέρνηση της "εκσυγχρονιστικής" διαχείρισης τελείωσε και ο Σημίτης κλήθηκε στην Ουάσιγκτον για να προσυπογράψει την προώθηση των αμερικανικών (και ΕΟΚΙΚΩΝ) σχεδίων στην περιοχή μας.

Δεν τηρήθηκε κανένα πρόσχημα. Δεν επέτρεψαν ούτε καν να δοθεί η εντύπωση ότι η ημερομηνία της επίσκεψης καθορίστηκε από κοινού. Πρωτοφανές στην παγκόσμια ιστορία της διπλωματίας. Μετά απ' αυτό επιλέγησαν όλες οι ενέργειες, που θα σηματοδοτούσαν τον υποβιβασμό έως και εξευτελισμο της ελληνικής κυβέρνησης. Κατάπτυστο κείμενο για τρομοκράτες, άρνηση του Τσένι να αντικρύσει το Σημίτη, άρνηση του Μπους για κοινή συνέντευξη τύπου (δεν έχει ξανασυμβεί), προκλητική προώθηση του "από το εξωτερικό" υπουργού μας (που προαλείφεται μάλιστα ως μελλοντικός πρωθυπουργός και έσχατη κατάντια της χώρας μας). Και φαντάζεται κανείς τι κρυφά υπαγορεύτηκαν, έστω κι αν ο Σημίτης προκαταβολικά τα είχε αποδεχτεί όλα. Και η εικόνα συμπληρώνεται με την άκρως αντίθετη υποδοχή του Ετσεβίτ, κάτι που δε σημαίνει βέβαια, ότι οι ΗΠΑ ακολουθούν φιλοτουρκική πολιτική. Απλώς επιχειρούν πάλι αυτό που προσπάθησαν με τη χούντα, το Μητσοτάκη, το Νταβός του '87 και που τώρα έχουν την ευσεβή ελπίδα πως θα το κατορθώσουν με το Γιωργάκη: Αμερικανική κυριαρχία στο Αιγαίο, πάνω σε μια Ελληνοτουρκική συγκυριαρχία !

Πώς να «κυβερνήσει», πλέον, ο Σημίτη ;

Όσο κι αν στηρίζεται η κυβέρνηση (με απειλές ή παροχές) από όλα τα ΜΜΕ, πώς μπορεί να γίνουν ανεκτά ο "αναβαθμισμένος" ελληνοτουρκικός διάλογος ή οι "μη ανακοινώσιμες" μυστικές συμφωνίες ; Και, φυσικά, πώς να αντιμετωπίσεις τη λαίλαπα που έρχεται με την υποδούλωση της χώρας στο χρηματιστικότραπεζικό ΕΥΡΩ · τις ιδιωτικοποιήσεις, που αντί για, πρόσκαιρη έστω, ανακούφιση του προϋπολογισμού απαιτούν πολύ μεγάλη προίκα · την πυριτιδαποθήκη του ασφαλιστικού και αγροτικού, της ογκούμενης ανεργείας και της πανδημικής διαφθοράς· ή το φρικαλέο δράμα που κυοφορείται από την περιπέτεια της Ολυμπιάδας του 2004 (ξεκίνησε με προϋπολογισμό 600 - 700 δις και εκτοξεύεται στα 3.5 τρις ...μάλιστα εκτός Αττικής, η χώρα μας θα γινόταν αγνώριστη!); Πώς, ακόμη, να αντισταθεί στο μοχλό ανατροπής που συνιστούν οι απειλές για τρομολίστες, έστω κι αν δημοσιεύονται ψεύτικες για να θολώσουν τα νερά ή στην απειλή πανωλεθρίας στις δημοτικές εκλογές ;

Τα πάντα, πλέον, ανοικτά

Αυτά, αναγκαστικά αποτελέσματα του πολιτικού συστήματος εξάρτησης-υποδούλωσης, δεν μπορούν να τα αντέξουν ούτε οι οπαδοί του κυβερνώντος κόμματος, παρά τα όποια, πραγματικά ή φανταστικά οφέλη της εξουσίας. Και τούτο οδηγεί και στην ενδοπασοκική παθογένεια, πέρα από την ευκαιρία που δημιουργεί στις ιδιαίτερες αντιθέσεις, προσωπικές και εξωτερικών επιρροών, να εκδηλώνονται απροκάλυπτα.

Δημιουργείται, έτσι, αδιέξοδο, και δεν μπορεί να αποτελέσει λύση μια νίκη της ΝΔ. Πώς να τα αντιμετωπίσει, όταν δε θα υπάρχει και η δικαιολογία του "αριστερού" ή του "προοδευτικού" της "κεντροαριστεράς" επιτέλους; (ίσως γι' αυτό και η Ντόρα σκέπτεται να αποδράσει στη Δημαρχία!)

Η σκέψη πάλι να αντικατασταθεί ο Σημίτης τώρα προσρούει στην αντίθεση του ίδιου και των "εξαπτέρυγων" του, που πιθανόν να επιλέξουν ήττα, αλλά με δικό τους, επιτέλους κόμμα! Απόγνωση στους σχεδιαστές και τα ανδρείκελα, ελπίδα όμως για προοπτικές μιας άλλης πορείας.

Σύγκλιση με την Ευρωπαϊκή Ένωση σεόλα τα επίπεδα! Μήπως ξέρει ο κ. Σημίτης ότι αυτή τη σύγκλιση την έχει επιτύχει μόνο στις υποχρεώσεις των πολιτών και όχι στις κοινωνικές παροχές; Μήπως ξέρει πως θεωρούμαστε τριτοκοσμική χώρα στην υγεία, την παιδεία μας, στους δρόμους και γενικά τα δημόσια έργα; Μήπως ξέρει πως οι μισθοί μας είναι στο 50% και 30% των αντίστοιχων της Ευρώπης;

Φυσικά το ξέρει!! Λοιπόν;

Η σχιζοφρένεια απέκτησε την πολιτική της έκφραση. Μόνο έτσι μπορεί να περιγραφεί η συμπεριφορά της κυβέρνησης του Ισραήλ ( που, δυστυχώς, επικροτείται από το 80% της πανσπερμίας του) και της μεγάλης μερίδας των αμερικανών και των λακέδων τους.

Είναι απίστευτα όσα εκρέουν από επίσημα ισραηλινά χείλη. Ο θρασύτατος εδώ πρεσβευτής τους μας κατακεραύνωσε με τη ... γονιδιακή ανωτερότητα του Ισραήλ και πρόσφατα ο υπουργός άμυνας τους Εϊτάλ δήλωνε: "Το Ισραήλ είναι αποκάλυψη της θείας Πρόνοιας στην Ιστορία και ο ρόλος του είναι να εγκαταστήσει στη γη το απόλυτο και αιώνιο καλό"!!

Μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι. Δεν πρέπει, όμως, να τα περιμένουμε όλα από τον ...Κύριο. Ούτε και από τους όχι ευάριθμους Εβραίους που αντιδρούν σ' αυτές τις ανοησίες και στις φρικαλεότητες που εκτυλίσσονται στην Παλαιστίνη. Ούτε αρκεί οι διάφοροι κυβερνητικοί και λοιποί Πιλάτοι να κατηγορούν για αδράνεια τη Δυτική Ευρώπη και για συνενοχή την Αμερική. Εμείς τι κάνουμε;

Γιατί δεν κήρυξαν όσους ενέχονται στα εγκλήματα κατά των Παλαιστινίων ως εχθρούς της Ανθρωπότητας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται;

Ο ακροδεξιός Λεπέν αντίπαλος του δεξιού Σιράκ στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία!! Η Ευρώπη, λένε, είναι ανάστατη. Οι "προοδευτικοί εκσυγχρονιστές", όχι μόνο οι του ΠΑΣΟΚ, ανατριχιάζουν και η παραδοσιακή δεξιά ανησυχεί μη τυχόν, μέσα στο γενικό σάλο, και κατηγορηθεί για συνοδοιπορία. Και, βέβαια, πολλοί, μέσα σε όλα τα κόμματα θα επιχαίρουν, μια που οι φασίζουσας νοοοτροπίας δεν κατοικοεδρεύουν μόνο στα ακροδεξιά σχήματα.

Εννοείται ότι δεν ήταν πραγματικά κεραυνός εν αιθρία η επιτυχία του Λεπέν. ’λλωστε η φωνή του έβρισκε απήχηση εδώ και 20 χρόνια και ανάλογα φαινόμενα ανέκυψαν και σε άλλες χώρες της "δημοκρατικής" Ευρώπης. Αντίθετα, ήταν το φυσιολογικά αναμενόμενο!

Όταν όλη, σχεδόν, η ευρωπαϊκή αριστερά κατήντησε μόνο κατ' όνομα αριστερά, όπως ακριβώς και στα καθ' ημάς, και συμπλέει, όταν δεν την ξεπερνά, με τη νεοφιλελεύθερη δεξιά, για να καταστήσουν πενόμενη μάζα το 1/3, τουλάχιστο, των κοινωνιών τους· όταν η υποκρισία και η θρασύτητα τους μετάλλαξε σε ενθουσιώδεις υμνωδούς της τραπεζοχρηματιστικής Ε.Εν με το αζημίωτο φυσικά, και της αμερικάνικης παγκοσμιοποίησης, πώς περίμεναν πως θα αντιδράσουν οι τωρινοί και οι υποψήφιοι απόκληροι;

Εννοείται, επίσης, ότι οι άρχουσες ή μεταπρατικές ελίτ θα σπεύσουν να επωφεληθούν επισείοντας τον κίνδυνο... του φασισμού. Αυτό έκανε ήδη ο Σιράκ και ετοιμάζονται να επιχειρήσουν και εδώ οι "μάγοι" της επικοινωνολογίας, δηλαδή της μαύρης προπαγάνδας! Δε διανοούνται, καν, να αλλάξουν πολιτική. Το μόνο στο οποίο επιδίδονται είναι να αλλάξουν τα μυαλά των θυμάτων τους και να τους πείσουν πως το μαύρο είναι άσπρο.

Ελπίζουμε πως εδώ, στη χώρα μας, δε θα ανθίσει κάποιος Λεπέν, αλλά η οργή των απειλούμενων θα δημιουργήσει και θα ενδυναμώσει την πραγματική αριστερά και σε πρώτη φάση θα εξασφαλίσει τουλάχιστον την επιβίωση.

Επειδή όλοι σιγά σιγά καταλαβαίνουν ότι δημοκρατία ουσιαστικά δεν υπάρχει στην Ε.Ε. και τις αποφάσεις τις παίρνουν τα μυστικοσυμβούλια, προσέθεσαν άλλο ένα διακοσμητικό όργανο, τη "Συνέλευση", που θα …αποφασίσει για το μέλλον της Ευρώπης (!!).

Εδώ και 2 μήνες 105 αντιπρόσωποι των χωρών - μελών και υποψηφίων μελών συγκεντρώνονται σε μια αίθουσα, όπου διαδραματίζονται σκηνές απείρου κάλλους.

Οι λαϊκές αντιδράσεις

Όσο η Ε.Ε. αποκαλύπτει τον αντιλαϊκό της χαρακτήρα, τόσο εντείνονται και οι λαϊκές αντιδράσεις. Απροσδόκητο (για τους ηγέτες της Ε.Ε. και τους λακέδες τους) πλήθος και πάθος από 500.000 διαδηλωτές στη Βαρκελώνη, που αψήφησαν τα πρωτοφανή μέτρα καταστολής και εκφοβισμού της ισπανικής κυβέρνησης και διαμαρτυρήθηκαν για τη (σχεδιαζόμενη από την Ε.Ε.) διάλυση των εργασιακών σχέσεων και των ασφαλιστικών ταμείων.

Επίσης, τα ιταλικά συνδικάτα, που επί χρόνια είχαν εξαφανιστεί, κινητοποίησαν 2 εκατομμύρια εργαζομένων για τους ίδιους λόγους, στη μεγαλύτερη κινητοποίηση που έγινε ποτέ στην Ιταλία. Πιστεύουμε ότι και εμείς, ο ελληνικός λαός, θα υποδεχθούμε με αντίστοιχο τρόπο τους ηγέτες της Ε.Ε. στη Θεσσαλονίκη τον Ιούνιο του 2003.

Εμπλοκές και διαλυτικές τάσεις

Οι δεδηλωμένες προθέσεις των ισχυρών της Ε.Ε. για προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων (πχ ηλεκτρικής ενέργειας), αποδυνάμωση των ασφαλιστικών συστημάτων, καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων κλπ προσκρούουν στις αντιρρήσεις των λαών, που, κυρίως στη Γερμανία και τη Γαλλία, καλούνται να εκλέξουν τις νέες κυβερνήσεις τους. Έτσι πολλά αναβάλλονται (και ξεθαρρεύει και ο Σημίτης και κάνει το ίδιο).

Από την άλλη η διεύρυνση με τα νέα μέλη οξύνει τον ανταγωνισμό μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ (που επηρεάζουν Βρετανία, Ιταλία, Ισπανία, Ολλανδία και εν μέρει Ελλάδα.). Η Γαλλία, που αρχικά είχε τον πρώτο πολιτικό λόγο, σιγά σιγά απομονώνεται και δεν αισθάνεται καθόλου άνετα.

Επίσης με τη διεύρυνση θα καταργηθεί και τυπικά η ισοτιμία των κρατών - μελών, με την καθιέρωση των ενισχυμένων συνεργασιών, και θα καταργηθεί το veto σε 39 από τα 50 θέματα, σύμφωνα με τη Συμφωνία της Νίκαιας.

Ο ευρωστρατός

Ύστερα από την καθολική αποδοχή του Κειμένου της Κωνσταντινούπολης από τους 14 στο Λάακεν, ο πάντα χαρούμενος Έλληνας Υπουργός ’μυνας θεώρησε ελληνική επιτυχία το γεγονός ότι το θέμα … ανεβλήθη (αν ανεβλήθη) για το Νοέμβριο. Οι εξελίξεις είναι όπως τις είχαμε προβλέψει στο προηγούμενο φύλλο μας και δε θα επανέλθουμε. Αξίζει, όμως, να τονίσουμε ότι στο Κείμενο αυτό αντέδρασε πλέον και το ΓΕΕΘΑ με απόρρητο έγγραφο προς τον υπ. εξ. Γ. Παπανδρέου!

Ίσως γι' αυτό η ελληνική κυβέρνηση και η Ν.Δ. εμφανίζονται να αρνούνται το κείμενο. Αναμένουμε την απάντησή τους στο τελεσίγραφο των 20 ημερών…

Η ένταξη της Κύπρου

Μετά τις "εθνικές επιτυχίες" της ένταξης της Ελλάδας πρώτα στην ΕΟΚ και μετά στην ΟΝΕ, έρχεται τώρα η άλλη "επιτυχία", της ένταξης της Κύπρου. "Ακόμη κι αν δεν έχει λυθεί το πολιτικό ζήτημα, η Κύπρος θα ενταχθεί", δηλώνει ο αρμόδιος Επίτροπος και οι γραφίδες ερμηνεύουν τη θέση αυτή ως υποστήριξη προς στις ελληνικές θέσεις.

Όμως, η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. θα είναι άλλο ένα οδυνηρό χτύπημα στον κυπριακό λαό και τον Ελληνισμό. Οι δυτικοευρωπαίοι θέλουν την Κύπρο στην Ε.Ε., για να καταληστεύσουν το χρήμα που υπάρχει εκεί (στο ελεύθερο τμήμα) και να ενισχύσουν την επιρροή τους στο νησί. Οι ίδιες οι ενταξιακές διαδικασίες θα αναφέρονται σ' ένα διχοτομημένο νησί, ανεξαρτήτως αν έχει λυθεί ( ή πότε και πώς θα λυθεί) το πολιτικό ζήτημα, δηλ. η ένταξη θα νομιμοποιήσει την κατοχή και τη διχοτόμηση.