ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στα τελευταία 30 χρόνια ένας τεράστιος πλούτος συγκεντρώνεται σε λίγα εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη μας. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση για τον παγκόσμιο πλούτο, την τελευταία 10ετία ο αριθμός των φυσικών προσώπων με περιουσία μεγαλύτερη από 1 εκατομμύριο δολάρια αυξήθηκε από 4,5 σε 8,7 εκατομμύρια και η συνολική τους περιουσία από 16,6 τρισ. δολάρια σε 33,3 και υπολογίζονται να φτάσει τα 44,6 τρισ. δολάρια το 2010.

Έτσι οι «έχοντες και κατέχοντες» το 1980 συγκέντρωναν συνολική περιουσία το 109% του ετήσιου ακαθάριστου προϊόντος του έτους αυτού ολόκληρου του κόσμου, που έγινε το 1995 218% και το 2005 ανέβηκε στο 303%! Αυτό θα πει παγκοσμιοποίηση και ανεξέλεγκτος - αδίστακτος καπιταλισμός.

Στον αντίποδα, στα τελευταία 30 χρόνια, σύμφωνα με την έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, το μερίδιο των μισθών στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, έχει μειωθεί κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες στις ΗΠΑ και 13 ποσοστιαίες μονάδες στις 15 χώρες της Ε.Ε., της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης.

Έτσι πίσω από το «όχι» των Γάλλων και των Ολλανδών στο Ευρωσύνταγμα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι εκφράζεται η δυσφορία για ολόκληρο το οικοδόμημα της Ε.Ε., την αποδυνάμωση του κοινωνικού κράτους, την υψηλή ανεργία και τη χαμηλή ανάπτυξη, για το δημοκρατικό έλλειμμα και την απροθυμία την ηγετών της Ε.Ε. για πολιτική χειραφέτηση από τις ΗΠΑ. Όλοι αρχίζουν να κατανοούν ότι τελικά Ευρωπαϊκή Ένωση σημαίνει ευημερία των κεφαλαιούχων και φτώχεια των εργαζομένων.

Ενώ η τρικομματική (ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ,ΕΔΕΚ) κυβέρνηση στην Κύπρο συνέχιζε να λειτουργεί και όλα έδειχναν ότι αυτή η συνεργασία θα εξασφάλιζε μια άνετη πλειοψηφία για μια δεύτερη πενταετία του Τάσσου Παπαδόπουλου στην Προεδρία, το ΑΚΕΛ προέβαλε τελικά την υποψηφιότητα του Γ.Γ. του Δ. Χριστόφια, ο οποίος είναι πλέον ο τρίτος διεκδικητής της Προεδρίας.

Θυμίζουμε ότι, πριν από το δημοψήφισμα για το επαίσχυντο σχέδιο Ανάν, η ηγεσία του ΑΚΕΛ και προσωπικά ο Δ.Χριστόφιας είχαν ταχθεί υπέρ του σχεδίου, αλλά δεν μπόρεσαν να περάσουν τη θέση τους στη βάση του κόμματος κι έτσι αναγκάστηκαν να συρθούν στη θέση «ψηφίζουμε ΟΧΙ, για να τσιμεντώσουμε το ΝΑΙ»!

Λογικό φαινόταν να παραμείνει ο Τάσσος άλλη μια 5ετία Πρόεδρος και στη συνέχεια το ΑΚΕΛ, πιστό πάντα στην τρικομματική, να ζητήσει δικό του Πρόεδρο, που δύσκολα θα μπορούσε να του αρνηθεί κανείς. Έτσι μια παραλλαγή του σχεδίου Ανάν θα μπορούσε να προωθηθεί πιο αποτελεσματικά.

Η υποψηφιότητα Χριστόφια για το 2008 (ο οποίος, δεν είναι κρυφό, είναι η μόνη ελπίδα των Αγγλοαμερικανών για να περάσουν τα σχέδιά τους στην Κύπρο) δείχνει ότι ο λόρδος Χάνεϊ και η παρέα του δεν μπορούν να περιμένουν άλλα 6 χρόνια! Βιάζονται! Υπέρ του Χριστόφια στρατεύεται ο εσμός των ανανιστών, μεταξύ τους και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ! Όμως ο κυπριακός ελληνισμός έχει αξιολογήσει τη στάση του καθενός. Εάν δεν καταφέρουν να βγάλουν τον Τάσσο έξω από το 2ο γύρο, θα είναι πολύ δύσκολο για τις ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ να πείσουν τους ψηφοφόρους τους να τον καταψηφίσουν. Αναμένουμε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις και θα επανέλθουμε.

Η ανεξάρτητη πολιτική είναι όρος επιβίωσης για την Ελλάδα και τον ελληνισμό

Οι αμερικανικές επιδιώξεις στην περιοχή μας είναι εδώ και πολύ καιρό πλήρως εμφανείς, ώστε κανείς πλέον δε δικαιούται να τις αγνοεί, ούτε να παρουσιάζεται ως δήθεν έκπληκτος. Οι ΗΠΑ έχουν σύμμαχο το συνήθη κολαούζο τους, την Ε.Ε.

Τα συμφέροντα των ΗΠΑ αντίθετα με τα ελληνικά

Γεγονός είναι πλέον η αμερικανική αναγνώριση των Σκοπίων ως «Μακεδονίας», όπως και οι ετήσιες εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και οι δηλώσεις αξιωματούχων τους για ύπαρξη «τουρκικής, αλβανικής και μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα. Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε υποστηρίζουν πλέον ανοικτά κάθε διεκδίκηση εις βάρος του Ελληνισμού και της εδαφικής μας ακεραιότητας από την Τουρκία και τώρα από τα Σκόπια και σε λίγο και από την Αλβανία. Πάντοτε υποστήριζαν τις διεκδικήσεις της Τουρκίας. Στην Κύπρο με την εισβολή, το σχέδιο Ανάν και τις προσπάθειες να μην επανεκλεγεί ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Το 1987 βοηθούσαν τους Τούρκους στην επιδίωξή τους για τον περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στο Αιγαίο, ευτυχώς χωρίς επιτυχία, επειδή αντιδράσαμε σθεναρά. Το 1996 με τα Ίμια και τον δεδομένο Σημίτη μας οδήγησαν υπό την αυστηρή επίβλεψη της Ολμπράϊτ στη συμφωνία της Μαδρίτης, όπου Σημίτης, Πάγκαλος και Γιωργάκης αποδέχθηκαν ότι η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο. Ανάλογα έπραξαν και πράττουν για την επιβολή του σχεδίου Ανάν.

Στις ΗΠΑ θεωρούν ότι τα συμφέροντά τους εξυπηρετούνται με το δορυφορικό ρόλο της χώρας μας έναντι της Τουρκίας.

Η αμερικανική «λύση» των βαλκανικών προβλημάτων

Η επίσκεψη Μπους σε Αλβανία, Βουλγαρία επισημοποίησε την επικείμενη ένταξη στο ΝΑΤΟ της Αλβανίας και των Σκοπίων καθώς και την πρόθεση για τη μονομερή αμερικανική αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Μάλιστα οι Αμερικανοί πίεζαν να γίνουν πρόωρες εκλογές, ώστε η μετεκλογική κυβέρνηση να «έλυνε» προς όφελός τους το «θέμα» της ονομασίας των Σκοπίων, δηλ. να αποδεχθεί τη διπλή ονομασία. Μας «επέτρεπαν» το πολύ πολύ να τη λέμε μόνο εμείς «Μακεδονία-Σκόπια». Τελικά οι Αμερικάνοι είδαν ότι η επίσπευση θα είχε τα αντίθετα αποτελέσματα, επειδή καμία κυβέρνηση στην Ελλάδα δε θα μπορούσε να σταθεί, αποδεχόμενη προεκλογικά, έστω και σιωπηρά, την αμερικανική θέση. Ίσως τελικά δεν εξασφάλισαν τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης μετά από τις δημοσκοπήσεις που έδειξαν ότι πάνω από το 80% είναι αντίθετο με την αναγνώριση των Σκοπίων ως «Μακεδονίας». Έτσι, μεγαλόψυχα με τον Μπερνς, μας «επέτρεψαν» να κάνουμε εκλογές όποτε εμείς νομίζουμε, αφού βέβαια προγραμματίζουν την ένταξη Σκοπίων και Αλβανίας στο ΝΑΤΟ από το 2008 και μετά.

Στόχοι Ρωσία και Σερβία

Από την εποχή Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν διακαής πόθος των ΗΠΑ είναι η περικύκλωση της Ρωσίας, μέσω της ένταξης στο ΝΑΤΟ όλων των χωρών του πρώην ανατολικού συνασπισμού και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που βρίσκονται στο «μαλακό υπογάστριό της» (βαλτικές χώρες, Τσεχία, Πολωνία, Ουκρανία κ.λ.π.) καθώς και αυτών που είχαν στενές σχέσεις μαζί της, όπως η Βουλγαρία. Με τη νατοποίηση των χωρών της Βαλκανικής και με το Κόσοβο οι ΗΠΑ πιέζουν τη Σερβία να ενδώσει στην «παγκοσμιοποίησή» τους.

Όμως τα πράγματα στη Ρωσία εξελίχθηκαν αντίθετα από τις αμερικανικές προσδοκίες και επιδιώξεις. Η Ρωσία ανέκαμψε στρατηγικά και οικονομικά, με αιχμή την ενέργεια (πετρέλαιο, φυσικό αέριο) και διεκδικεί και πάλι ρόλο υπερδύναμης, γεγονός που ευνοεί τις μικρότερες χώρες, όπως η Ελλάδα, ν’ ασκήσουν πιο ανεξάρτητη πολιτική.

Ο «στρατηγικός εταίρος»

Οι ΗΠΑ από τη δεκαετία του 1990, στα πλαίσια της «παγκοσμιοποιήσής τους, χρησιμοποίησαν τη χώρα μας για την οικονομική στήριξη των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ, με επενδύσεις στα Βαλκάνια και αλλού και με το άνοιγμα των συνόρων μας στους οικονομικούς μετανάστες. Το κόστος εις βάρος της χώρας, της κοινωνίας και της οικονομίας μας είναι τεράστιο. Οι Αμερικανοί μάλιστα μας χρησιμοποίησαν ως προπομπό για τις δικές τους επενδύσεις, ώστε αυτές να γίνουν εκ του ασφαλούς και να είναι κερδοφόρες.

Η κ. Κοντολίζα μας βάφτισε «στρατηγικούς εταίρους», ως «δώρο» για δεδομένους και δεδηλωμένους όπως Ντόρα, Γιωργάκη και λοιπούς ανανιστές, που στηρίζουν φανερά ή κρυφά την εγκατάσταση των αμερικανικών πυραύλων σε Πολωνία και Τσεχία, την «ανεξαρτησία» του Κοσόβου και τον παραγκωνισμό των ελληνορωσικών συμφωνιών για τους αγωγούς.

Σημειώνουμε ότι αποδοχή από την κυβέρνηση της θέσης των ΗΠΑ και της ΕΕ για το Κόσοβο, που υποστηρίζει η θυγατέρα Μητσοτάκη, ισοδυναμεί με έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους στην Κύπρο.

Γεωστρατηγικής σημασίας οι ενεργειακοί δρόμοι

Οι ηγεσίες μας μεταπολεμικά είχαν το «επιχείρημα» ότι η πρόσδεση της χώρας με τις ΗΠΑ και τη Δύση είχε ωφέλη, επειδή μας ενίσχυαν, γιατί αποτελούσαμε «ανάχωμα» του «ελεύθερου κόσμου» έναντι του εκ Βορρά «κομμουνιστικού κινδύνου».

Αυτά κανείς πλέον, ούτε και ο πιο ακροδεξιός, δεν τολμά να ψελλίσει. Διαμορφώνονται νέες συνθήκες στη γειτονιά μας, με υπαρκτές και εν δυνάμει νέες απειλές εις βάρος μας. Εμμονή στην εξάρτηση από τις ΗΠΑ και την ΕΕ μόνο δεινά επισωρεύει, επειδή γι’ αυτούς δεν έχουμε πλέον καμμιά γεωστρατηγική σημασία, είμαστε δεδομένοι κι έτσι δεν προβάλλονται ποτέ τα ελληνικά συμφέροντα.

Στην περιοχή μας μεγάλη γεωστρατηγική σημασία αποκτούν οι ενεργειακοί δρόμοι και ο έλεγχός τους. Και είναι πολύ θετικό ότι η κυβέρνηση έχει συνάψει με τη Ρωσία και τη Βουλγαρία τις συμφωνίες για τον αγωγό πετρελαίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και τον ρωσοϊταλικό αγωγό φυσικού αερίου (South Stream), που παρακάμπτουν την Τουρκία και καθιστούν τη χώρα μας σημαντικό παράγοντα. Δεν είναι αρνητική η συμφωνία με το Αζερμπαϊτζάν για εναλλακτική προμήθεια φυσικού αερίου το 2012, που διακαώς προωθούν οι ΗΠΑ για ν’ αποκλείσουν τη Ρωσία Η χώρα μας οφείλει να έχει εναλλακτικές πηγές. Θετική είναι επίσης η πρόσφατη επανεθνικοποίηση των δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, που είχε παραχωρήσει ο Σημίτης στα ιδιωτικοποιημένα ΕΛ.ΠΕ. (Λάτσης). Όμως, δυστυχώς, η κυβέρνηση της ΝΔ συμψηφίζει αυτά τα θετικά με τη Ντόρα ως ΥΠ.ΕΞ., με την πλήρη ευθυγράμμιση στα νατοϊκά σχέδια, με την πλήρη αποδοχή της λεγόμενης συνταγματικής συνθήκης της ΕΕ, που καταργεί το βέτο και θα μπορεί π.χ. η ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ να γίνει με το όνομα «Μακεδονία», χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της χώρας μας, ή ν’ αποφασίσει η ΕΕ το απ’ ευθείας εμπόριο με τα κατεχόμενα, δηλ. την ουσιαστική αναγνώριση του ψευδοκράτους, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Κύπρου ή και της Ελλάδας. Ήδη η ΝΔ (πλην του Σαμαρά) ψήφισε υπέρ του επαίσχυντου ψηφίσματος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου για την ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ με το όνομα «Μακεδονία».

Είναι περισσότερο από φανερό ότι η διατήρηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και η μη περαιτέρω συρρίκνωση του Ελληνισμού προϋποθέτουν ότι η Ελλάδα πρέπει ν’ αποχωρήσει από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Ν’ αποκτήσει Ένοπλες Δυνάμεις με δόγμα αποκλειστικά την ’μυνα της χώρας και όχι, όπως τώρα, τις νατοϊκές αποστολές και μάλιστα με μισθοφόρους. Να συνάψει σχέσεις με όλες τις χώρες στη βάση της αμοιβαιότητας. Να επωφεληθεί από τις αντιθέσεις των ισχυρών χωρών. Όμως αυτά προφανώς δε θα τα πράξουν τα κυβερνητικά κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και όσα άλλα συμφωνούν ή δε διαφωνούν στη μη αποχώρηση από την ΕΕ, η οποία στηρίζει το ΝΑΤΟ.

Όπως γνωρίζετε, το ΑΣΚΕ πραγματοποίησε την άνοιξη οικονομική εξόρμηση, με σκοπό να συγκεντρώσει τα χρήματα που απαιτούνται για τη συμμετοχή τους στις ερχόμενες εκλογές. Δυστυχώς, παρότι τα δυο τελευταία εκλογικά αποτελέσματα ήσαν ευνοϊκά και παρότι ο αριθμός των μελών και φίλων του ΑΣΚΕ αυξήθηκε τον τελευταίο καιρό, τα αποτελέσματα της οικονομικής εξόρμησης δεν ήσαν αρκετά, ώστε να εξασφαλίζουν τη συμμετοχή. Με βάση τα προηγούμενα, αν οι εκλογές γίνουν το Σεπτέμβριο, το ΑΣΚΕ είναι πολύ δύσκολο να συμμετάσχει.

Η Εκτελεστική Επιτροπή απευθύνει έκκληση στους φίλους του ΑΣΚΕ που μέχρι τώρα δεν έδωσαν την εκλογική τους ενίσχυση να το πράξουν στο μέτρο του δυνατού ο καθένας, ώστε να εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες συμμετοχής.

Η συνεχώς επιταχυνόμενη πορεία προς τις εκλογές υπογραμμίζεται , δυστυχώς, πέρα από τα φραστικά, άκομψα έως και αστεία πυροτεχνήματα, και από τον αφύσικα μεγάλο βαθμό πυρκαγιών. Αυτές πιθανόν να μην ερμηνεύονται μόνο με βάση τις δυσμενείς, πράγματι, καιρικές συνθήκες και τα αίτια που αναλύονται σε άλλο άρθρο. Ίσως να έχουν και άλλο υπόβαθρο, που όμως είναι πολύ νωρίς για να διαλευκανθεί... Κατά τα άλλα οι εκλογές αυτές και το όποιο μετεκλογικό σκηνικό και οι τάσεις του καθορίζονται σε μεγαλύτερο ή μικρότερο ποσοστό από το διεθνή, ευρύτερο και στενότερο, περίγυρο και από τα εσωτερικά μέτωπα, λίγο ή πολύ επηρεαζόμενα απ’ αυτόν.

Εξωτερικές επιρροές

Στη διεθνή σκηνή κυριαρχεί η συνεχιζόμενη μείωση της δύναμης των ΗΠΑ σε όλα τα επίπεδα και η συνακόλουθη αμηχανία της Ε.Ε. μπροστά στην άνοδο της ρωσικής (και κινέζικης) ισχύος, που ουσιαστικά έχει θέσει πλέον υπό ουσιαστική αμφισβήτηση την αμερικανοευρωπαϊκή παγκοσμιοποίηση. Εννοείται ότι δεν κρίθηκε ακόμη τίποτα οριστικά, ο ανταγωνισμός παίρνει μερικές φορές δραματικές -πραγματικές ή απλώς φαινόμενες- διαστάσεις και επηρεάζει θετικά ή αρνητικά, ανάλογα και με τις διαθέσεις των υποκειμένων στις επιδράσεις του, πολλές χώρες, και φυσικά και την Ελλάδα.

Ο αμερικανορωσικός ενεργειακός πόλεμος παίρνει μεγάλες διαστάσεις στα νότια Βαλκάνια και η χώρα μας έχει καταστεί μήλον της έριδος για την εγκατάσταση αγωγών μεταφοράς ενέργειας προς τη Δυτ. Ευρώπη. Η ελληνική κυβέρνηση, παραδόξως και για την ώρα, φαίνεται να λειτουργεί με βάση τα στενά και ευρύτερα συμφέροντα της χώρας, όμως αυτά πρέπει να επαληθευτούν στη συνέχεια. Πάντως οι απόηχοι του «παιχνιδιού» αυτού επηρεάζουν και τον εκλογικό χορό... Έτσι ανακύπτει το ερώτημα αν και πόσο η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή θα θελήσει να αντέξει στις πιέσεις και τους εκβιασμούς στα εθνικά θέματα των βορειοανατολικών συνόρων μας, από Σκόπια μέχρι την Κύπρο, και στις εσωτερικές υπονομεύσεις της και όχι μόνο από την τυπική αντιπολίτευση. Τα δύο μέτωπα, που έχουν συγκροτηθεί για τα εθνικά θέματα και που διαπερνούν οριζόντια όλα τα κόμματα, εκδηλώνονται ήδη ανοιχτά. Παράδειγμα η ιταμή ανθελληνική πρόκληση της ελληνίδας(!) πρεσβευτίνας στα Σκόπια και το πώς αυτή αντιμετωπίστηκε από τις ηγεσίες των κομμάτων...

Η Ε.Ε. που ήδη εμφανίζει τα σημάδια της αυτοδιάλυσης, παρά της... ολοκλήρωσής της, ουσιαστικά δεν επηρεάζει την εκλογική πορεία. Και τα δυο κυβερνητικά κόμματα εκτελούν τις εντολές της και απλώς διαγκωνίζονται για το ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός. Το μόνο που ζητά είναι να επιταχυνθούν οι εκλογές, ώστε να μπουν σε εφαρμογή αμέσως μετά τα απάνθρωπα κοινωνικά μέτρα που επιθυμεί για τη χώρα μας, με πρώτο το ασφαλιστικό και εργασιακό. Θα ακολουθήσει, φυσικά, θύελλα... Όσο για τη «βοήθεια» που μας προσφέρει στα εθνικά θέματα, ακόμη και τους, λίγους πλέον, υποστηρικτές της έχει φέρει σε απόγνωση μετά το τελευταίο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τα Σκόπια, το οποίο μάλιστα υπερψήφισαν (!) και οι Ευρωβουλευτές της Ν.Δ. (πλην Σαμαρά).

Εσωτερικές παράμετροι

Διακυβεύονται όντως σοβαρά οι εξελίξεις στα εθνικά θέματα, όπως και στα κοινωνικοοικονομικά ζητήματα της χώρας μας. Όμως οι εκλογές που έρχονται, είτε διενεργηθούν το Σεπτέμβρη είτε 1 ή 2 μήνες αργότερα, δεν αναφέρονται σ’ αυτά. Το μόνο στο οποίο στοχεύουν είναι, με την τεχνητή όξυνση, να εξασφαλίσουν πάλι ένα ποσοστό πάνω από το 80% στο δικομματισμό, κάτι που φαίνεται, δυστυχώς ότι πάλι θα το κατορθώσουν, ανεξάρτητα από τις ενδεχόμενες μετεκλογικές εξελίξεις. Έτσι:

Τα κόμματα

Η Ν.Δ. εξακολουθεί να προηγείται στις πιθανότητες εκλογικής νίκης, παρά την απ’ όλους ομολογούμενη «ανικανότητα», ανεπάρκεια και, σίγουρα, επιζήμια για τους πολλούς πολιτική της. Καλώς εχόντων των πραγμάτων έπρεπε να έχει τύχη χειρότερη και από αυτήν του Μητσοτάκη το 93. Θα αρκούσαν και μόνο οι ανοησίες της Γιαννάκου και του υπουργού Δημόσιας Τάξης, το βιβλίο της Ιστορίας και τα δομημένα ομόλογα για να την εκπαραθυρώσουν της εξουσίας. Έχει όμως απέναντί της το αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ και τον ανεκδιήγητο «ηγέτη» του, που υπό άλλες συνθήκες θα της έδιναν ακόμη και θριαμβευτική νίκη. Φαίνεται, λοιπόν, ότι μάλλον θα κερδίσει την πρώτη θέση, όχι όμως και άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, λόγω εκλογικού νόμου και ...Καρατζαφέρη. ’λλο όμως θέμα είναι το τι θα γίνει μετά τις εκλογές, ανάλογα και με τι εντολές θα δεχθεί η υπουργός των Εξωτερικών, κυριολεκτικά... Εδώ τον κύριο ρόλο θα παίξουν τα εθνικά θέματα.

Το ΠΑΣΟΚ αλληλοσπαράζεται σιωπηλά, ενόψει της διαφαινόμενης ήττας και της «ηγετικής αναπηρίας» του. Οι φωνασκίες και αμετροέπειές του δημιουργούν πράγματι εντύπωση, η εντύπωση όμως αυτή είναι καθαρά αρνητική γι’ αυτούς. Και το μεγάλο πρόβλημά του δε θα είναι η ενδεχόμενη ήττα, που για πολλούς θα είναι και καλοδεχούμενη, ενόψει των μετεκλογικών προβλημάτων που πρέπει να αντιμετωπιστούν, αλλά το πώς θα απαλλαγούν απ’ αυτόν τον απίθανο αρχηγό που τους επέβαλαν, χωρίς όμως και κανένας τους να βγάλει έστω και ένα κιχ! Και το πρόβλημα αυτό θα γίνεται πιο έντονο, όσο θα διαφαίνεται νίκη του «Δημοκρατικού» κόμματος στις ΗΠΑ, που θα θέλει να κρατήσει, πάση θυσία, το wonderful man της κ. Ολμπράιτ. Ας πρόσεχαν, ας είχαν δηλ. λίγο μυαλό και κάποιο έρμα.

Το ΚΚΕ συνεχίζει τη σταθερή πορεία συνεπούς καταγγελίας όλων, των όντως αρνητικών φαινομένων στην κοινωνία μας και της επιμελούς σιωπής για το τι είδους θα είναι η κοινωνία την οποία οραματίζεται. Ελπίζει πως έτσι θα έχει εκλογικά κέρδη, αν και αυτά απειλούνται, τελευταία, από τον ... Καρατζαφέρη, ο οποίος με τη σειρά του αισθάνεται να αυξάνει η απειλή του Παπαθεμελή. Αν αυτό ισχύσει μέχρι τις εκλογές, τότε πιθανόν και να πάρει μέρος στις εκλογές τελικά ο τελευταίος, ενόψει κάποιων, αβέβαιων πάντως, μετεκλογικών ωφελημάτων.

Όσο για το ΣΥΝ ή ΣΥΡΙΖΑ, πραγματικά ευχόμαστε να συνεχίσουν τα γκάλοπ να δείχνουν άνετη είσοδό του στη Βουλή, γιατί αλιώς μπορεί να γίνουμε μάρτυρες πολύ ανορθόδοξων μεθόδων προβολής, έως και... άκρως ακραίων, για να προσελκύσει την προσοχή του εκλογικού σώματος.

Όλα τα παραπάνω εύγλωττα αποδεικνύουν την αναγκαιότητα του ΑΣΚΕ και της εξάντλησης όλων των οικονομικών δυνατοτήτων, ώστε να μετάσχουμε στις επερχόμενες εκλογές και να δώσουμε έτσι τη δυνατότητα όσων έχουν πλέον απαυδήσει από αυτό το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται σε βάρος της χώρας και να δώσουν κάποια, έστω, ελπίδα για τη μελλοντική της ανάκαμψη.