ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Α.Σ.Κ.Ε.

Μετά από ένα χρόνο απραξίας και παραλείψεων της τωρινής κυβέρνησης, ύστερα μάλιστα από σειρά ετών καταστροφικών πολιτικών σε όλους τους τομείς της προηγούμενης κυβέρνησης, τώρα τα διογκούμενα πλέον προβλήματα οδηγούνται σε έκρηξη. Η οικονομική καχεξία, ο καταναλωτικός, ιδιωτικός και δημόσιος, δανεισμός, οι προηγούμενες σπατάλες και καταληστεύσεις μας οδήγησαν στο σημερινό δημοσιονομικό, αλλά και ευρύτερα οικονομικό αδιέξοδο, στην άνοδο της ανεργίας, στην ανασφάλεια και την κλιμακούμενη εγκληματικότητα. Οι σε πρώτη ματιά περίεργες παραληρηματικές επιθέσεις στην Εκκλησία και τη Δικαιοσύνη δεν αρκούν για αποπροσανατολισμό.

Ο διεθνής περίγυρος

Ταυτόχρονα ο ορίζοντας μαυρίζει στο διεθνή περίγυρο και στα εθνικά μας θέματα. Οι ΗΠΑ μας πιέζουν αφόρητα και κυνικά για Αιγαίο, Κύπρο και Σκόπια, το ίδιο και η «δική μας» Ε.Ε., που απαιτεί επίσης απόλυτη υποταγή στους υπαλληλίσκους της. Απροσδόκητα βρήκε την ευκαιρία και η Ρωσία του Πούτιν να εκδηλώσει τη δυσαρέσκειά της για αθέτηση αγοράς οπλικών συστημάτων και επιχειρεί απειλητικές πρωτοβουλίες, όπως στο ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Μέσα σ’ όλα αυτά η κυβέρνηση μας ανακοινώνει αλλαγή του αμυντικού δόγματος και στροφή της αμυντικής γραμμής από Ανατολάς προς Βορράν!

Αποκαλύπτεται ο ρόλος της Ε.Ε.

Για πολλούς οι πρόσφατες ενέργειες της Ε.Ε. σε βάρος της χώρας μας λειτούργησαν σαν ... αποκάλυψη. Πρώτα πρώτα μας επιβάλλει κλεψίτυπα ένα απερίγραπτο «Σύνταγμα» (βλ. ένθετο), που ουσιαστικά καταργεί την ελληνική πολιτεία. Αρχικά κανείς δεν ενδιαφερόταν. Όταν όμως προέκυψε η λυσσαλέα αντίδραση της Κομισιόν (και των υπαλληλίσκων της) στο νόμο περί βασικού μετόχου, δηλ. κατά της διαπλοκής, όλοι άρχισαν να αναρωτιώνται. Και όταν μαθεύτηκε ότι οι εδώ ενδιαφερόμενοι «νταβατζήδες» «λάδωσαν» τους υπαλληλίσκους (και όχι μόνο), για να επιτεθούν στην κυβέρνηση και (για το θέμα αυτό και) στη χώρα μας, οι περισσότεροι αγανάκτησαν. Τώρα άρχισαν να καταλαβαίνουν γιατί η άρχουσα κλίκα στη χώρα μας (και στις άλλες μικρές) επιθυμεί την πρόσδεσή μας στην Ε.Ε. Μόνο αυτή μπορεί να τους προστατεύει!
Έπειτα απαιτούν να ανοίξουμε το εργασιακό και το ασφαλιστικό, ώστε να περάσουν κι αυτοί πιο εύκολα ανάλογες ρυθμίσεις αργότερα. Ως επιστέγασμα, μας εμπαίζουν απροκάλυπτα και κυνικά στα ευρωτουρκικά, το Κυπριακό και το Σκοπιανό. Φαντάζεται κανείς πολύ εύκολα πλέον τι θα επακολουθήσει, αν ξαφνικά η χώρα μας θελήσει να αναπτύξει και να προστατεύσει τη γεωργία και τη βιομηχανία μας! Ακόμη και ο Έβερτ δηλώνει ότι, αν είναι έτσι, πρέπει να αποχωρήσουμε!

Ο ρόλος των μίντια

Η δεύτερη αποκάλυψη αναφέρεται στα Μέσα Μαζικής «Ενημέρωσης». Το όργιο της παραπληροφόρησης από όλα τα κατ’ ευφημισμόν ΜΜΕ έφτασε στο απροχώρητο. Επί εβδομάδες κατακλυζόμαστε με Βαβύλη και Γιοσάκη, η επίθεση κατά της Εκκλησίας (ανεξάρτητα από το βαθμό ευθύνης της) ξεπέρασε τα όρια της χυδαιότητας και οι απειλούμενοι κατακλυσμοί για το θέμα του «βασικού μετόχου», δηλ. του περιορισμού της ασυδοσίας στους εργολάβους-καναλάρχες, ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Όλοι πλέον διερωτώνται και αναζητούν κάποια πηγή έστω και ατελούς πληροφόρησης. Μακάρι να φτάσουν να μεταδίδουν και να γράφουν μόνοι τους και μόνοι τους να διαβάζονται και να παρακολουθούνται. Είναι ο μόνος τρόπος να απαλλαγούμε από Λαμπράκηδες, Μπόμπολες και σία.

Πώς αντιδρά η κυβέρνηση της Ν.Δ.;

Τυπικά κυβέρνηση εδώ και ένα χρόνο είναι η Ν.Δ. και πρωθυπουργός ο Κ. Καραμανλής. Η εικόνα όμως που μέχρι χθες έδιναν κάθε άλλο παρά κυβερνητική ήταν. Και τώρα που άρχισαν να κυβερνούν, άρχισε και ο ... χαμός. Όλοι τους βρίσκονται σε πλήρη αμηχανία. Η ανικανότητά τους να χειριστούν οποιοδήποτε θέμα φαίνεται απίστευτη. Ακόμη και σε θέματα που θα μπορούσαν να δείξουν ότι κάτι κάνουν και να αποστομώνουν το απερίγραπτο ΠΑΣΟΚ, καταφέρνουν να αυτογελιοποιούνται. Δεν είναι όλοι τους γελοίοι και ανίκανοι. Όμως, επειδή η πολιτική τους φιλοσοφία είναι νεοφιλελεύθερη και σχεδόν πασοκική, ό,τι επιχειρούν τους έρχεται ανάποδα.
Αντί για την αντιμετώπιση του οικονομικού αδιεξόδου να επικαλεστούν τα πραγματικά αίτια, τη λεηλασία του ΠΑΣΟΚ και την Ε.Ε., την ασυδοσία των τραπεζών και των αετονύχηδων, και να τους βάλουν να πληρώσουν, επιβάλλουν τέτοια φορολογικά μέτρα στους ώμους των αδυνάτων, που ξεσηκώνουν τους πάντες και δεν πρόκειται να αποδώσουν τίποτα. Αντί να απειλήσουν την Ε.Ε. ότι δε θα ψηφίσουν το «Σύνταγμά» της ή έστω θα το θέσουν σε δημοψήφισμα, εξευτελίζονται εκλιπαρούντες έντιμο συμβιβασμό από τα οργανέτα των πολυεθνικών, τους υπαλλήλους της Κομισιόν. Αντί να προβάλουν, επί τέλους βέτο σε κάθε απόπειρα των Σκοπίων, απειλούντες και εμπάργκο, μεμψιμοιρούν για την «αδιαλλαξία» τους. Και χαριεντίζονται με τον Ερντογάν (ως Γιωργάκηδες), την ώρα που η τουρκική κλίκα ανοικτά πλέον προβάλλει απαιτήσεις και «επιστημονικά» σε ελληνικά νησιά. Έτσι όμως δεν μπορούν να αποδώσουν τίποτα τα ταξίδια του Μολυβιάτη στις ΗΠΑ, του Καραμανλή στις Βρυξέλες και του Παπούλια στη Ρωσία. Όταν μας θεωρούν δεδομένους, όταν δεν απαντούμε στον αγέρωχο Σρέντερ πως η Ελλάδα δίνει και δεν παίρνει από την Ε.Ε. και τη Γερμανία, που μας χρωστάει τεράστια ποσά και είναι ώρα να τα δώσει, και ότι η Μακεδονία δεν είναι η Σλαβοαλβανία.
Παρ’ όλα αυτά ο Κ. Καραμανλής δεν είναι αρεστός σε πολλούς κύκλους. Θεωρούν ότι εκφράζει τα συμφέροντα ενός μικρού μέρους του ξένου παράγοντα. Δε φοβούνται ότι αμφισβητεί το σύστημα, αλλά θεωρούν ότι προσπαθεί να επιβάλει κανόνες λειτουργίας, που θα περιορίσουν την αδηφαγία τους. Έτσι συσπειρώνονται εναντίον του οι καναλάρχες και οι εργολάβοι, τα συγκροτήματα τύπου, οι μητσοτάκηδες, οι εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ και άλλοι ανάλογοι, μαζί με τους προστάτες τους στις ΗΠΑ και την Ε.Ε. και τον απειλούν με τη δημιουργία τρίτου πόλου και εκπαραθύρωση. Και εκείνος διαρρέει απειλές για αιφνιδιαστικές εκλογές, που ίσως απομακρύνονται μετά τα αντιλαϊκά φορολογικά μέτρα, χωρίς όμως καθόλου να αποκλείονται. Γι’ αυτό το ΠΑΣΟΚ, βλέποντας ότι εκλογές με κυρίαρχο ζήτημα το «βασικό μέτοχο» θα το οδηγούσαν στη συντριβή, άρχισε να αναδιπλώνεται.

Το νέο ΠΑΣΟΚ

Η κατάσταση στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι απερίγραπτη. Όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτα για την αντιμετώπιση της τραγικής κατάστασης σε όλα τα πεδία, για την οποία εκείνοι είναι οι κύριοι υπεύθυνοι (λέμε κύριοι, γιατί σε όλες τις βασικές τους επιλογές είχαν συμπαραστάτη τη Ν.Δ.), αλλά δεν προσφέρονται ούτε για διασκέδαση με ανεκδοτολογία. Μόνο θλίψη προκαλούν. Ένα κόμμα που ξεκίνησε και ανδρώθηκε κάτω από τα συνθήματα Εθνικής Ανεξαρτησίας, Λαϊκής Κυριαρχίας, Σοσιαλισμού και αποχώρηση από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, κατέληξε να γίνει ο απολογητής όλων των ενεργειών της Ε.Ε. εναντίον της χώρας μας, ο υμνητής και το δεκανίκι της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γιωργάκης ταξίδεψε στη Βηρυτό, για να στηρίξει την προπαρασκευασμένη από ΗΠΑ και Ε.Ε. (και αποτυχούσα) «επανάσταση» της αντιπολίτευσης και, όταν επέστρεψε, «ενημέρωσε τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. για τα αποτελέσματα της επίσκεψής του» και όχι την ελληνική κυβέρνηση! (Για τα κατορθώματά του στο Συνέδριο σε άλλη στήλη).
Μόνο θλίψη, επίσης, προκαλούν τα στελέχη του, όταν απροκάλυπτα και αναίσχυντα λειτουργούν ως κλακαδόροι του Μπόμπολα και του Λαμπράκη και όταν με τρόπο αναιδή κατηγορούν τη Ν.Δ. για όσα έκανε το ΠΑΣΟΚ. Τι να λένε άραγε και τι να σκέπτονται οι απλοί μέχρι τώρα οπαδοί τους, όταν βλέπουν τους καραγκιοζισμούς τους και όταν ακούν ότι το κόμμα τους είναι τώρα πια εναντίον της κρατικής παιδείας και υπέρ μιας παγκόσμιας κυβέρνησης (προφανώς του Μπους);
Από τα παραπάνω δε φαίνεται σχεδόν τίποτα να πηγαίνει κατ’ ευχήν για τη χώρα μας. Εκτός από ένα, αλλά πολύ σημαντικό. Κανένας, πλέον, σοβαρός πολίτης δεν μπορεί να περιμένει κάτι καλό για την κοινωνία μας από την παρούσα πολιτική, από τα παρόντα στη Βουλή κόμματα. Υπάρχουν, λοιπόν, ελπίδες ότι επιτέλους πολλοί θα κατανοήσουν ότι άλλη είναι, έστω και δύσκολη, η πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε, ότι η Ελλάδα μέσα από τους δημοκρατικούς της θεσμούς (με όποιες ατέλειές τους) θα βρεί το δρόμο που της αξίζει. Σε αυτό το δρόμο ασφαλώς πορεύεται και το ΑΣΚΕ.
Αν η κινητοποίηση (και τα έξοδα) σε ευρωπαϊκές χώρες για την προώθηση του ... «number one» στο πανηγυράκι της πολιτιστικής πολτοποίησης της Γιουροβίζιον γινόταν για την προώθηση των ελληνικών θέσεων στα εθνικά μας θέματα, με ενημέρωση των τουρκικών αγριοτήτων (Πόντος, Ιωνία, Κων/πολη, Ίμβρος, Τένεδος), της ιστορικής διαστρέβλωσης και του παραλογισμού των Σκοπίων, του τερατώδους σχεδίου Ανάν κ.λ.π., ποιος αμφιβάλλει για το αποτέλεσμα;
Για κάτι τέτοιο, όμως, τόσο απλό και για όλους τους άλλους λόγους αυτονόητο, απαιτούνται Έλληνες πολιτικοί...
Στις «εκλογές» που έγιναν στα κατεχόμενα πήραν μέρος μόνο κόμματα που είναι αρεστά στον τουρκικό στρατό, όπως συμβαίνει και στην Τουρκία. Από αυτά βγήκε πρώτο το κόμμα του Ταλάτ, επειδή εξυπηρετεί καλύτερα στη δεδομένη στιγμή την πολιτική της Τουρκίας και των Αγγλοαμερικανών προστατών της. Κόμματα όπως του Ντουρντουράν, που πριν τον Αττίλα εξέφραζαν σημαντικό μέρος των Τουρκοκυπρίων, σήμερα δια της βίας (βομβιστικές επιθέσεις κλπ.) έχουν τεθεί στο περιθώριο.
Με την προώθηση του «καλού» Ταλάτ στη θέση του «κακού» Ντενκτάς ως «προέδρου» της κατεχόμενης Κύπρου προσπαθούν να πετύχουν τη συναίνεση των Ελληνοκυπρίων στο σχέδιο Ανάν, δηλ. στη νομιμοποίηση και κατοχύρωση όσων πέτυχαν το 1974 με τη βία και την προετοιμασία του επόμενου σταδίου, του ελέγχου ολόκληρης της Κύπρου και του πλήρους αφελληνισμού της.
Ο Ταλάτ βαφτίστηκε από τα διεθνή και ελληνικά(!) ΜΜΕ ως «μετριοπαθής», με μοναδικό στοιχείο ότι (αντιθέτως προς τον προκάτοχο του) υποστήριξε το σχέδιο Ανάν! Ελπίζουν ότι με τον Ταλάτ ως συνομιλητή οι Ελληνοκύπριοι θα καμφθούν τελικά. Ουδείς «θυμάται» ότι ο Ταλάτ ήταν πρωτοπαλίκαρο του Αττίλα, βασανιστής αιχμαλώτων σε αστυνομικό σταθμό της Κερύνειας και μέχρι πριν λίγο στενός συνεργάτης του Ντενκτάς. Λένε ότι είναι «αριστερός» (!!) και το ΑΚΕΛ και ο ΣΥΝ έχουν φιλικές σχέσεις μαζί του!


Τα αγγλικά «σεμινάρια»


Ταυτόχρονα συνεχίζονται από τα διάφορα ινστιτούτα τα «σεμινάρια», μέσω των οποίων εξαγοράζονται συνειδήσεις και επιχειρείται επηρεασμός της ελληνοκυπριακής κοινής γνώμης, όπως αυτό που έγινε στη Αάρνακα 7-10 Φεβρουαρίου από το Wilton Park, που συνεργάζεται με το λόρδο Χάνεϊ και το Φόρεϊν Όφις. Το σημαντικό είναι ότι ακόμη και σ' αυτά τα σεμινάρια όλοι συμφωνούν ότι η Ε.Ε. δεν είναι δυνατό να προτείνει δική της λύση στο Κυπριακό, ούτε καν να μεσολαβήσει για κάποια λύση. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να χρηματοδοτεί τα σχέδια των Αγγλοαμερικανών.
Κι όμως στην Ελλάδα και την Κύπρο σύσσωμη σχεδόν η πολιτική ηγεσία βαυκαλίζεται ή συνειδητά παραπλανά ότι η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. θα συμβάλει στην προώθηση «ευρωπαϊκής» λύσης. Ακόμη και ο Β. Λυσσαρίδης (πολέμιος του σχεδίου Ανάν) τάσσεται υπέρ του ευρωσυντάγματος, θεωρώντας ότι η υπερψήφιση του βοηθάει την «ευρωπαϊκή» λύση.

Η οικονομική ενίσχυση των κατεχομένων

Ένα άλλο παραμύθι είναι ότι οι οικονομικές ενισχύσεις προς τα κατεχόμενα (ακόμη και από την Κυπριακή Δημοκρατία) «θα βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο των Τουρκοκυπρίων». Όμως: 1) Στα κατεχόμενα μόνο το 1 /3 του πληθυσμού είναι πλέον Τουρκοκύπριοι και τα 2/3 είναι έποικοι, άρα πρόκειται για βοήθεια προς τους εποίκους κυρίως. 2) Οι ενισχύσεις δε θα βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο, αλλά θα επιτρέψουν την επέλαση νέων κυμάτων εποίκων. Αλλωστε οι Τουρκοκύπριοι φεύγουν συνεχώς από την Κύπρο. Επομένως τα χρήματα που οι Έλληνες δίνουμε προς τα κατεχόμενα (ακόμη και με τις επισκέψεις μας εκεί) είναι τελικά φόρος υποτέλειας προς τον κατακτητή μας.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι Καραμανλής-Μολυβιάτης προσχώρησαν πλήρως στην πολιτική Γιωργάκη-Σημίτη. Απλώς τα ζεϊμπέκικα αντικαταστάθηκαν από τις κουμπαριές. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2004 ήταν η πρώτη χρονιά που πραγματοποιήθηκαν εμπορικές ανταλλαγές μεταξύ Ελλάδας και κατεχομένων. Προϊόντα αξίας 184.000 δολαρίων πήγαν από την Ελλάδα στα κατεχόμενα και 32.000 δολαρίων αντιστρόφως. Ασήμαντα τα ποσά, αλλά τεράστιας σημασίας το γεγονός, το οποίο ανακοίνωσε ο Τουρκοκύπριος «υπουργός» οικονομικών και δημοσίευσε ο ελληνοκυπριακός τύπος και ουδείς αρμόδιος στην Ελλάδα και την Κύπρο θεώρησε ότι πρέπει να δώσει εξηγήσεις.
Το παρήγορο είναι ότι η ελεύθερη κυπριακή κοινωνία, αν και ανοργάνωτη και χωρίς επαρκή πολιτική έκφραση, διατηρεί σε μεγάλο βαθμό τον πατριωτισμό της και την αξιοπρέπεια της και προβάλλει τις αντιστάσεις της, όπως έδειξε και κατά το περσινό δημοψήφισμα.
Μεγάλες φουρτούνες σήκωσε η δικαστική απόφαση ότι για τον υπολογισμό του εκλογικού μέτρου τα «λευκά» θα υπολογίζονται στα έγκυρα ψηφοδέλτια. Κατ' αρχήν αυτό είναι δημοκρατικά σωστό, ανεξάρτητα από το ότι με βάση την ισχύουσα εκλογική νομοθεσία θα δημιουργηθούν πολλά προβλήματα και ανεξάρτητα από το ότι στις ευρωπαϊκές νομοθεσίες (οι οποίες παντού σχεδόν χαρακτηρίζονται από αντιδημοκρατικότητα) δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Και είναι σωστό, γιατί θα δίνει πιο καθαρή εικόνα για την, έστω και πλασματική εν πολλοίς (αφού η δημοκρατία μας είναι «τηλεοπτική») δύναμη των κομμάτων και την ενδεχόμενη δυσπιστία των πολιτών για όλους.
Γιατί, λοιπόν, τόση αντίδραση; Διότι με τη νομιμοποίηση των «λευκών» υπάρχει κίνδυνος μέρος της αποχής να αυξήσει τα «λευκά» και τα ποσοστά των κυβερνητικών κομμάτων να κυμαίνονται από 30-35%, οπότε η απάτη της νομιμοποιημένης εξουσίας να αποκαλύπτεται. Και ο ΣΥΝ αντιδρά, γιατί έτσι γίνεται πιο δύσκολη η είσοδος του στη Βουλή.
Είναι γνωστή η θέση μας ότι οι Έλληνες της Κύπρου δεν έχουν να περιμένουν τίποτα καλό από την Ε.Ε.. Το αντίθετο, μάλιστα. Παρ' όλα αυτά το ότι κάποιοι Ευρωπαίοι συνταγματολόγοι σε συνεργασία με Έλληνες από την Ελλάδα και την Κύπρο, αφού θεώρησαν γελοίο το σχέδιο Ανάν, ετοιμάζουν δικό τους σχέδιο Συντάγματος λογικό, δίκαιο, βιώσιμο και σύμφωνο με το Διεθνές Δίκαιο και τις αποφάσεις του ΟΗΕ, κρίνεται πολύ εποικοδομητικό και το χαιρετίζουμε.
Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι εμπνευστές και θιασώτες της παγκοσμιοποίησης ξέχασαν τους «κανόνες» που οι ίδιοι (υποτίθεται ότι) θέσπισαν. Μπροστά στην επέλαση των κινεζικών προϊόντων και αφού απέτυχαν με την κατασυκοφάντηση να περιορίσουν την αλματώδη άνοδο των πωλήσεων τους, κατάργησαν τους νόμους του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και επέβαλαν περιορισμούς στην «ελεύθερη διακίνηση προϊόντων», που μέχρι τώρα τους συνέφερε. Όταν τους συμφέρει θέτουμε κανόνες για όσο και όπου μας συμφέρει. Οι μάσκες κάποτε πέφτουν.
Μεγάλη η γαλαντομία της Βουλής για αναξιοπαθείς βουλευτές που πλήττονται από το γνωστό ασυμβίβαστο. 3000 ευρώ το μήνα, επί δύο χρόνια γι' αυτούς που δεν εξελέγησαν ή παραιτήθηκαν για το λόγο αυτό.
Όπως ήταν επόμενο, επαναστάτησαν και οι πέτρες και μεγάλη θυμηδία προκλήθηκε από τα παράπονα των «θιγομένων» ότι «δεν έχουν να θρέψουν τα παιδάκια τους»(!) και από τις δικαιολογίες της ανεκδιήγητης (όπως εξελίσσεται, δυστυχώς) προέδρου της Βουλής ότι οι βουλευτές «πένονται»(!!) και από τις ειρωνείες της (που φυσικά έγιναν μπούμεραγκ) κατά του Κ. Στεφανόπουλου, που εξέφρασε τη γενική έκπληξη και οργή.
Και για το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. δεν περίμενε κανείς παρά να πρωτοστατήσουν σε γαλαντομίες προς εαυτούς. Όμως το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ τι έπαθαν και παραλόϊσαν; Και με την ψήφιση της πρότασης και με τις «δικαιολογίες» ότι απείχαν από την ψήφιση του νόμου για το ασυμβίβαστο.
Μεγάλος θόρυβος έχει ξεσπάσει τελευταία με τις προσπάθειες που γίνονται για να καταργηθούν κεκτημένα των εργαζομένων, στο όνομα δήθεν της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, αλλά στην πραγματικότητα της αύξησης των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων και της αρπαγής και της τελευταίας δραχμής των εργαζομένων. Έτσι με το ελαστικό ωράριο επιχειρούν να περιορίσουν τις υπερωρίες, που έτσι κι αλιώς δεν πλήρωναν, και με το ελαστικό 48ωρο να χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους σαν μηχανές, αδιαφορώντας για την προσωπική τους ζωή, τις ανάγκες τους και τις αντοχές τους.
Οι εργοδότες στην ΕΕ αντέδρασαν στην αυστηρή εφαρμογή του 48ώρου, που καταργεί εξαιρέσεις που επιτρέπουν μέχρι 65 ώρες εργασίας την εβδομάδα. Το ευρωκοινοβούλιο έκανε πρόταση για κατάργηση κάθε εξαίρεσης,
αλλά υπήρξε θύελλα αντιδράσεων. Η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία εργοδοτικών οργανώσεων UNICE ανακοίνωσε ότι η απόφαση του Κοινοβουλίου είναι ασύμβατη με την ενίσχυση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας. Η Συνομοσπονδία της Βρετανικής Βιομηχανίας εκτίμησε πως η κατάργηση των εξαιρέσεων καταστρέφει τη φιλοδοξία της ΕΕ να γίνει η ανταγωνιστικότερη οικονομία του κόσμου μέχρι το 2010. Ο Μπλερ δήλωσε ότι δε θα εφαρμόσει την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, αφού στην Βρετανία υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύουν ακόμη και 80 ώρες εβδομαδιαίως!
Τελικά τη λύση έδωσε ο υπάλληλος των εργοδοτών, ο επίτροπος Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων Βλαντιμίρ Σπίντλα, που απέρριψε την πρόταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τόσο δημοκρατικά λειτουργεί η ΕΕ και έτσι φροντίζει για τους λαούς της.
Οι συμφωνίες που έγιναν κατά τις πρόσφατες συναντήσεις Αμερικανών και Ελλήνων υπουργών Εξωτερικών και Δημόσιας Τάξης αποδεικνύουν την πλήρη ευθυγράμμιση της ελληνικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής με τα αμερικανικά συμφέροντα.
Συμφωνήθηκε η αποστολή 20 επιπλέον αξιωματικών και 400 στρατιωτών στο Αφγανιστάν, οικονομική βοήθεια 300 χιλιάδων ευρώ για την εκπαίδευση Ιρακινών αξιωματικών και ανάληψη πρωτοβουλιών για την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, που οπωσδήποτε θα επηρεάσει αρνητικά τις παραδοσιακές μας σχέσεις με τους Σέρβους.
Αποκορύφωμα δουλικής συμπεριφοράς είναι το αίτημα του υπουργού ’μυνας Σπήλιου Σπηλιωτόπουλου προς τον ομόλογο του Ράμσφελντ να ανατεθεί ο έλεγχος των συμβάσεων για την προμήθεια όλων των οπλικών συστημάτων της Ελλάδας σε υπηρεσία του αμερικανικού Πενταγώνου!!
Έτσι τους δίνουμε το δικαίωμα να απαιτούν την υπογραφή συμφωνίας που θα επιτρέπει στα αμερικανικά πολεμικά πλοία να διενεργούν νηοψίες σε όλα τα εμπορικά πλοία που κινούνται στο Αιγαίο και να επιτηρούν τον ελληνικό εναέριο χώρο με κατασκοπευτικά αεροπλάνα. Αν στα πλαίσια της αποδοχής όλων των επιθυμιών της υπερδύναμης που υιοθετεί η ελληνική κυβέρνηση, παραδώσουμε στους Αμερικανούς και άλλα κυριαρχικά μας δικαιώματα δεν απομένει παρά να δηλώσουμε επίσημα υποτελείς τους και να υποταχτούμε στη μοίρα μας. Θα ανεχτεί κάτι τέτοιο ο ελληνικός λαός ή θα στείλει τους υπαλλήλους της υποτέλειας στα σπίτια τους;
Σε πρόσφατες δηλώσεις της για την Τοπική Αυτοδιοίκηση η Α. Παπαρήγα είπε: «Η Τ.Α. ως θεσμός του ασπκού κράτους, και μάλιστα στις σημερινές συνθήκες μετά την ανάπτυξη των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, δεν είναι μόνο αντιλαϊκός, αντικοινωνικός, εξελίσσεται και σε ένα διαφθορείο συνειδήσεων, με ειδικούς ρουσφετολογικούς μηχανισμούς. Σε τοπικό επίπεδο αναπαράγεται ό,τι συμβαίνει σήμερα γενικά στην οικονομία».(Ελευθεροτυπία 9-5-2005).
Φυσικά, έτσι είναι τα πράγματα και το γνωρίζει όλος ο κόσμος. Όταν, όμως, το ΚΚΕ είχε τον έλεγχο πολλών μεγάλων δήμων αυτά στα οποία αναφέρεται τα έπραττε το ίδιο. Κατ' αρχήν δεν έκανε τίποτα στους Δήμους που εκείνο διοικούσε, για να τους μετατρέψει σε λαϊκούς και κοινωνικούς θεσμούς. Αντίθετα οι αποφάσεις ήταν προειλημμένες και επικυρώνονταν από την κομματική πλειοψηφία και πουθενά δεν αποφάσιζε η τοπική κοινωνία ή ο λαός. Κατ' εικόνα και ομοίωση με τον τότε «υπαρκτό σοσιαλισμό». Επίσης τα ρουσφέτια και η εύνοια υπέρ ορισμένων εργολάβων-προμηθευτών, που πολλοί ήταν κομματικά μέλη, ήταν σύνηθες φαινόμενο. Ενιαία έργα ή προμήθειες να διασπώνται σε μικρότερα, ώστε να ανατίθενται απ' ευθείας με το «δικαίωμα» του Δημάρχου σε εργολάβους ή προμηθευτές, που έδιναν το ποσοστό τους στο κόμμα. Αλλα έργα να δημοπρατούνται και άλλα να κατασκευάζοντα με κακοτεχνίες και λειψά υλικά ή εκτός προδιαγραφών. Ρουσφετολογικές προσλήψεις «εργατών», που δούλευαν τελικά στα γραφεία. Κομματικά μέλη ή κομματικοί φίλοι, που με το πρόσχημα της προσφοράς υπηρεσιών στο Δήμο (π.χ. δημοτικά πανώ, διαφημίσεις, ανάληψη εκδηλώσεων) αμείβονταν υπέρμετρα και φυσικά, ένα ποσοστό της αμοιβής πήγαινε στο κόμμα Συνήθως αυτό γινόταν σε μόνιμη βάση. Είχαν την νοοτροπία ότι η ενίσχυση του ΚΚΕ είναι το πρωταρχικό τους μέλημα και όχι η βελτίωση της τοπικής κοινωνίας. Θεωρούσαν οι περισσότεροι αυτού του είδους τη διαχείριση ηθική και χρηστή. Το τραγικό είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί πίστευαν ότι κάνουν το σωστό. Υπήρχαν βεβαίως και φωτεινές εξαιρέσεις Δημάρχων του ΚΚΕ, που είχαν εντελώς διαφορετική νοοτροπία και προσωπική αξιοπρέπεια, όμως δυστυχώς ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα.
Οι σημερινές διαπιστώσεις του ΚΚΕ θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ειλικρινής προσπάθεια εξυγίανσης της Τ.Α., μόνον αν _περιείχαν και αυτοκριτική για όλα τα παραπάνω.
Στις δημοτικές εκλογές του 2002 το ΚΚΕ έμεινε με δύο μόνο αξιόλογους Δήμους (Καρδίτσα και Νίκαια) κι έτσι τα περιθώρια κομματικής ενίσχυσης του από την Τοπική Αυτοδιοίκηση περιορίσθηκαν.
Η απαξιωτική αναφορά της Α. Παπαρήγα αντανακλά τις ανησυχίες της για το αποτέλεσμα του ΚΚΕ στις προσεχείς δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, μια και με τη διάλυση του ΔΗΚΚΙ δεν του έχει απομείνει κανένα πολιτικό κόμμα που να μπορεί να συνεργασθεί στις εκλογές της Τ.Α., δείγμα πλήρους πολιτικής απομόνωσης, παρόλο που η συνεργασία τους το 2002 έκανε μεγάλη ζημιά στο ΚΚΕ. Έτσι η Α. Παπαρήγα ανήγγειλε ότι θα προχωρήσει στις εκλογές της Τ.Α. μόνο με κοινωνικές συμμαχίες και συνεργασίες με κινήματα, δηλ. το ΚΚΕ με τον εαυτό του και με όσα πρόσωπα κάνουν δήλωση υποστήριξης του στις βουλευτικές εκλογές.


ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)