Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό από τους Οικολόγους Πράσινους και από το ΠΑΣΟΚ για την «πράσινη ανάπτυξη» και ιδιαίτερα τώρα στην προεκλογική περίοδο. Δεν αναφέρουν, φυσικά, ότι οι δυτικοευρωπαϊκές, κυρίως, επιχειρήσεις και βιομηχανίες είναι εκείνες που πιέζουν για την προώθηση των λεγόμενων πράσινων τεχνολογιών, τις οποίες θεωρούν ως διέξοδο από την κρίση των οικονομιών του δυτικού κόσμου. Η Ελλάδα όχι μόνο δεν πρόκειται να έχει καμιά ανάπτυξη απ αυτά, αλλά θα προσθέσει νέα δάνεια, για να εισάγει τα «πράσινα» προϊόντα.
Ως «πράσινη ανάπτυξη» θεωρούν την αντικατάσταση παλιών οικιακών συσκευών, αυτοκινήτων και άλλων βιομηχανικών αγαθών οικιακής χρήσης που παράγουν άλλες χώρες με άλλα, νέας τεχνολογίας, που είναι πιο φιλικά, υποτίθεται, προς το περιβάλλον. Βέβαια, θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν αυτά είναι πράγματι «οικολογικά». Θυμίζουμε την απόσυρση των αυτοκινήτων του 1990 επί Μάνου και την αντικατάστασή τους με νέα, τότε, καταλυτικά, που επιβαρύνουν σήμερα πολύ περισσότερο το περιβάλλον με καρκινογόνους υδρογονάνθρακες από όσο τα παλιά. Κάποτε ένα πλυντήριο π.χ. εξυπηρετούσε μια οικογένεια για 25-30 χρόνια. Τώρα θεωρείται πιο «οικολογικό» να αντικαθίσταται κάθε 10 χρόνια από ένα μοντέλο πιο «φιλικό». Κανείς δεν αναρωτήθηκε για την οικονομική αιμορραγία της χώρας με πρόσθετο δανεισμό και τον τεράστιο όγκο σκουπιδιών, που έτσι τετραπλασιάστηκαν.
Το καλοκαίρι επιδοτήθηκε η απόσυρση παλιών κλιματιστικών και η αγορά νέων, πιο «οικολογικών». Ακόμα και η ανακύκλωση συσκευών και μηχανημάτων έχει ένα όριο στο τι μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί και να αξιοποιηθεί. Μειώνει αλλά δεν εξαλείφει το πρόβλημα των σκουπιδιών. Επίσης πρέπει να μην ξεχνάμε ότι για κάθε μηχάνημα που παράγεται απαιτείται μία ποσότητα ενέργειας και εκλύεται μια ποσότητα ρύπων. Είναι γνωστό ότι η ταυτόχρονη χρήση των κλιματιστικών ανεβάζει τη μέση θερμοκρασία περιβάλλοντος κατά 2 περίπου βαθμούς. Τι το οικολογικό έχουν ως σύλληψη οι χιλιάδες αποσυρμένοι τόνοι παλιών κλιματιστικών και η παραγωγή αντίστοιχων νέων;
Τώρα προωθούν νέα απόσυρση οχημάτων, για να ευνοηθούν οι αυτοκινητοβιομηχανίες, στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος, και να εισπράξει το δημόσιο αυξημένα «πράσινα» τέλη κυκλοφορίας.
Λύσεις υπάρχουν
Δεν θα ήταν πιο απλό π.χ να επιδοτηθούν οι πράσινες ταράτσες, που μάλιστα με συγκριτικά πολύ λιγότερο κόστος μπορούν να αποτελέσουν σημαντική λύση για σύγχρονες πόλεις. Σε μια πόλη όπως η Αθήνα όχι μόνο θα κατέβαζε τη θερμοκρασία περιβάλλοντος (κατά 2 βαθμούς και σε μαζική έκταση ίσως και περισσότερο) και θα λειτουργούσε σαν φυσικό μονωτικό υλικό χειμώνα καλοκαίρι (20% λιγότερη κατανάλωση πετρελαίου και βελτίωση της ψύξης κατά 30%), αλλά θα συνέβαλλε και στην ανανέωση του αέρα και τη μείωση του νέφους. Όμως μια τέτοια λύση θα άφηνε χρήματα σε τοπικά φυτώρια και όχι στις ξένες βιομηχανίες.
Λύσεις για μια πραγματικά πράσινη ανάπτυξη που να ωφελεί τη χώρα, την οικονομία και την κοινωνία υπάρχουν. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς απ αυτούς που την προβάλλουν δεν την εννοεί προς όφελος της χώρας. Απαιτείται μια τελείως διαφορετική λογική διαχείρισης του περιβάλλοντος, στα πλαίσια μιας γενικότερης πολιτικής, που το ΑΣΚΕ οφείλει να διατυπώσει. Όσα προβάλλουν σήμερα ως «πράσινη ανάπτυξη» είναι απλά προώθηση πωλήσεων, για την υπέρβαση της κρίσης του καπιταλισμού.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Τα «έργα» της κυβέρνησης της Ν.Δ.
Στο κύριο άρθρο αναφερόμαστε στις δικαιολογίες περί οικονομίας που προέβαλε ο Καραμανλής για την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών. Η Ν.Δ. και ο Καραμανλής εφάρμοσαν πλήρως τη νεοφιλελεύθερη οικονομική και κοινωνική πολιτική που υπαγορεύουν οι Βρυξέλες, δηλ. συνέχισε με συνέπεια την πολιτική Σημίτη.
Α) Ξεπούλησε πλήθος δημόσιων επιχειρήσεων (ΟΤΕ, Ολυμπιακή, λιμάνια, τράπεζες κ.λπ.), όσες δεν πρόλαβε ο πρώτος διδάξας Σημίτης.
Β) «Μεταρρύθμισε», όπως είχαν προδιαγράψει οι προηγούμενοι (Γιαννίτσης, Σπράος), το ασφαλιστικό, με συνέπεια τα ασφαλιστικά ταμεία να βρίσκονται υπό κατάρρευση, αφού λεηλατήθηκαν τα αποθεματικά τους με τα «δομημένα» ομόλογα του Υπουργείου Οικονομίας.
Γ) Μείωσε ακόμη περισσότερο τη φορολογία όλων των επιχειρήσεων, άρα και των πλουσιότερων, και αύξησε τη φορολογία των ασθενέστερων οικονομικά πολιτών, όπως π.χ. με την κατάργηση του Φόρου Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας και την επιβολή σε όλους του ΕΤΑΚ.
Δ) Νομιμοποίησε τη φοροδιαφυγή των χρυσοκάνθαρων, μεταξύ των οποίων και ο Βουλγαράκης, με τις υπεράκτιες εταιρείες και άλλες δαιδαλώδεις διαδικασίες απόκρυψης του πλούτου, στις οποίες πρωτοστατούν οι τράπεζες.
Ε) Όχι μόνο άφησε τις τράπεζες ασύδοτες, δηλ. να είναι υπεράνω του νόμου και να εκμεταλλεύονται ληστρικά την κοινωνία, αλλά και τις χρηματοδότησε, για να αυξήσουν εν μέσω κρίσης τα κέρδη τους .
ΣΤ) ’φησε ανεξέλεγκτους τους εργοδότες να παρανομούν. Με πρόσχημα την κρίση, μειώνουν μονομερώς και αυθαιρέτως μισθούς και λοιπές αμοιβές, απολύουν και, με επικεφαλής τους τραπεζίτες, επιχειρούν να καταργήσουν τις συλλογικές συμβάσεις και να επιβάλουν ατομικές, για να πληρώνουν μισθούς πείνας και να έχουν υποχείριο τον εργαζόμενο, χωρίς ωράρια, ασφάλιση και προστασία, με μόνιμη την απειλή της απόλυσης, σύμφωνα με το πρότυπο του προγράμματος STAGE της Ε.Ε. (εποχικός, μισθός 400 ευρώ, χωρίς ένσημα). Τώρα ζητά την ψήφο του ελληνικού λαού, για να το νομιμοποιήσει κι αυτό. Την ιδέα την είχε «εμπνευσθεί» για τους νέους ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ από το 2004 προεκλογικά στο Λαύριο.
Ζ) ’φησε, όπως και το ΠΑΣΟΚ, ανενόχλητους τους επιχειρηματίες, πέραν της νόμιμης φοροδιαφυγής, να φοροδιαφεύγουν και να εισφοροδιαφεύγουν. Μάλιστα, όπως και επί ΠΑΣΟΚ, τους επιβράβευε εξαγγέλλοντας κατά καιρούς ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα χρέη, τις οποίες αγνοούσαν. Όταν, τελευταία, οι φορολογικές αρχές άρχισαν να κάνουν στοιχειώδεις ελέγχους, διαπίστωσαν ότι οι συνεπείς επιχειρήσεις είναι ελάχιστες. Τώρα ο Καραμανλής ζητά την ψήφο του ελληνικού λαού, για να «πατάξει» τη φοροδιαφυγή!
Η) Με πρόσχημα την κρίση, το 2009 πάγωσε τους μισθούς και τις συντάξεις σε 670.000 δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους, δηλ. αφαιρεί από αυτούς περί το 1 δισ. ευρώ. Παράλληλα επέβαλλε και έκτακτη εισφορά (σωστά) σ όσους δηλώνουν ετήσιο εισόδημα άνω των 60.000 ευρώ. Τράπεζες και επιχειρήσεις έμειναν εκτός αυτής της υποχρέωσης για να μην «πληγεί» η «επιχειρηματικότητα» εν μέσω κρίσης, δηλ. να μην πληρώνουν αυτοί που με τα υπερκέρδη τους προκάλεσαν και επιτείνουν την κρίση. Τώρα ζητά να συνεχίσει το πάγωμα για άλλα 2 χρόνια.
Θ) Δεν αντιδρούσε όταν οι τιμές των τροφίμων και των καυσίμων αυξάνονταν ραγδαία, στα πλαίσια του «ελεύθερου» και «ανόθευτου» ανταγωνισμού που μας επιβάλλει η Ε.Ε., και το βιοτικό επίπεδο των πολλών υποβαθμιζόταν συνεχώς.
Ι) Το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα ξέφυγαν από κάθε έλεγχο, αφού έχει αποδιαρθρωθεί ό,τι είναι παραγωγικό στη χώρα μας. Επιδοτούν τις ξένες αυτοκινητοβιομηχανίες κι αυτές των κλιματιστικών με τις ευλογίες των Βρυξελών, ενώ τις επιδοτήσεις της ελληνικής παραγωγής μας τις απαγορεύει η Κομισιόν, όπως π.χ. τις ενισχύσεις των αγροτών.
Η ΝΔ στήριξε τα κέρδη των ολίγων εις βάρος των πολλών, αφαιρώντας από τους πολλούς αγοραστική δύναμη, κι έτσι συνέτεινε στην επιδείνωση της οικονομικής κρίσης. Τώρα ο πρωθυπουργός ζητά από τον ελληνικό λαό να εφαρμόσει εις βάρος του ακόμη σκληρότερη πολιτική, δηλ. ταχύτερη αναδιανομή υπέρ των ολίγων, πράγμα που θα επιδεινώσει περαιτέρω την κρίση.
Οι υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ δια του αρχηγού του εξάγγειλε στη ΔΕΘ οικονομικά μέτρα, που τα ανέσυρε από τα διαφημιστικά τρικ του 1981 του πατέρα του και που μόνο αφελείς πιστεύουν ότι θα τα εφαρμόσει και μάλιστα σε 100 μέρες. Αυτά τα περί αναδιανομής υπέρ των μικρομεσαίων, περί διατήρησης των υψηλών δημοσιονομικών ελλειμμάτων άνω του 7% επί χρόνια ή περί επιβολής περιορισμών στις τράπεζες και άλλα «επαναστατικά», πέραν του υψηλού κόστους, που φυσικά μόνο από πρόσθετο δανεισμό θα μπορούσε να καλυφθεί, θα συναντούσαν την απαγόρευση της Κομισιόν, η οποία δε μας επιτρέπει δημόσιες χρηματοδοτήσεις, ούτε να θίξουμε τις ιερές της αγελάδες, τις τράπεζες. Αν δεν κάνουμε λάθος, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν είπε ότι θα αποχωρήσει από την Ε.Ε., άρα γνωρίζει ότι τίποτα από όσα λέει δε θα κάνει. Στόχος αυτής της παραπλάνησης είναι η άγρα αναποφάσιστων ψηφοφόρων και μόνο. Ως και σύνταξη στις νοικοκυρές υποσχέθηκε ο αθεόφοβος!
Τα οικονομικά μέτρα που τελικά θα εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ, αν εκλεγεί κυβέρνηση, δε θα διαφέρουν στην ουσία τους από αυτά της Ν.Δ. ’λλωστε έχει δώσει για δεκαετίες δείγματα γραφής και υποταγής στην Ε.Ε. Τοποτηρητής των ξένων και αρχιτέκτονας της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής του θα ήθελαν να είναι ο τραπεζίτης Λουκάς Παπαδήμος, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας, πουλέν του Σημίτη. Αρκούνται όμως και στο νεοφιλελεύθερο οικονομικό επιτελείο του ΠΑΣΟΚ από τραπεζίτες και άλλα στελέχη του οικονομικού κατεστημένου (Στουρνάρας, Χαρδουβέλης, Ράπανος, Πολεμαρχάκης κ.λ.π.). Δεν αποκλείεται να εμφανιστούν ως κομήτες και κάποιοι άλλοι, υπάλληλοι των υπό αμερικανικό έλεγχο διεθνών οργανισμών.
Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, πριν από την ομιλία του αρχηγού τους στη ΔΕΘ, ανάλογα με το χώρο και τους παριστάμενους, διατύπωναν διαφορετικές θέσεις, π.χ. ένας κατηγόρησε τη ΝΔ επειδή μείωσε τη φορολογία των επιχειρήσεων, ενώ άλλος ισχυρίσθηκε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να την αυξήσει. Ακούστηκαν ακόμη και ανέξοδοι λεονταρισμοί κατά των τραπεζών, τους οποίους επανέλαβε και ο αρχηγός τους. Όλ αυτά σημαίνουν βέβαια ότι δεν έχουν πρόγραμμα ευρέως γνωστό στα μέλη. Αυτό είναι υπόθεση ενός στενού επιτελείου, που δασκαλεύει τον αρχηγό τους, ο οποίος αρέσκεται και στην εισαγόμενη, εν πολλοίς, «πράσινη» ανάπτυξη ως το ελιξίριο της χώρας.
Κανείς δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες. Οι πολίτες έχουμε δει πολλές φορές το ίδιο έργο και τις συνέπειές του εις βάρος μας. Είναι στο χέρι μας να πιστέψουμε ότι η Ελλάδα και ο καθένας από εμάς μπορούμε να έχουμε μια καλύτερη μοίρα.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Στις 24 Οκτωβρίου, ημέρα Σάββατο και ώρα 8 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία μας, όπως κάθε χρόνο, η συνεστίαση το ΑΣΚΕ, με πολλή συζήτηση, ωραίο κρασί και καλούς μεζέδες, μουσική και χορό.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Στις 26 Σεπτεμβρίου, ημέρα Σάββατο και ώρα 6.30 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί η τακτική Σύνοδος του ΑΣΚΕ. Η Σύνοδος θα εκτιμήσει την πολιτική κατάσταση, όπως διαμορφώνεται στην προεκλογική περίοδο, και όλα τα πιθανά μετεκλογικά σενάρια, θα συζητήσει τον απολογισμό της Εκτελεστικής Επιτροπής και θα θέσει τους στόχους του κόμματος για το επόμενο εξάμηνο. Τα άρθρα αυτού του φύλλου της «Ε» να θεωρηθούν εισηγήσεις προς τη Σύνοδο.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Το ΑΣΚΕ, με την παρακάτω ανακοίνωσή του της 15/9/09, εξηγεί για ποιο λόγο δε συμμετέχει στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου και καλεί τους ψηφοφόρους του να προσέλθουν στην κάλπη και να δώσουν θετική ψήφο.
«Όπως είναι γνωστό, το ΑΣΚΕ δεν παίρνει ούτε 1 ευρώ από την κρατική χρηματοδότηση. Οι οικονομικοί του πόροι προέρχονται αποκλειστικά από τα μέλη και τους φίλους του, αφού ούτε έχουμε, ούτε επιθυμούμε να έχουμε την παραμικρή οικονομική ενίσχυση από οικονομικά ισχυρούς ή ξένα κέντρα ή αδιαφανείς πηγές, όπως άλλα κόμματα.
Έτσι, η προσφυγή και πάλι στις κάλπες σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα απαιτεί οικονομικούς πόρους που υπερβαίνουν τις δυνατότητες του ΑΣΚΕ. Γι αυτό το ΑΣΚΕ δεν μπορεί να συμμετάσχει στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, όπως θα το επιθυμούσαμε, με σκοπό να προβάλουμε πιο αποτελεσματικά τις θέσεις και τις προτάσεις μας. Έχουμε επίγνωση ότι αυτή μας η απόφαση δημιουργεί πρόβλημα στους πολίτες που ήθελαν να μας στηρίξουν και με την ψήφο τους και τώρα δε θα μπορούν να εκφραστούν και εκλογικά, αλλά δυστυχώς δε γίνεται διαφορετικά. Φυσικά, μέσα στις δραστηριότητες του ΑΣΚΕ την περίοδο αυτή περιλαμβάνεται και η συγκέντρωση χρημάτων για να συμμετάσχουμε στις αμέσως επόμενες εκλογές, που φαίνεται ότι δε θ αργήσουν.
Σύμφωνα με την πάγια θέση του, το ΑΣΚΕ καλεί τους ψηφοφόρους του να μην επιλέξουν την αποχή, το λευκό ή το άκυρο, που απαξιώνουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και δημιουργούν προϋποθέσεις ευνοϊκές για την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού σε ακόμη χειρότερη βάση από τη σημερινή. Καλεί τους ψηφοφόρους του να ψηφίσει ο καθένας θετικά, το κόμμα εκείνο που θεωρεί ότι οι θέσεις του είναι πιο κοντά στις θέσεις του ΑΣΚΕ.»
Η ανακοίνωση αυτή είναι αρκετή για τους παλαιότερους φίλους του ΑΣΚΕ, που κατανοούν ποια στάση καλούνται να τηρήσουν. Για τους νεώτερους φίλους, που ζητούν πιο συγκεκριμένη κατεύθυνση, διευκρινίζουμε ότι τέτοια κατεύθυνση δεν μπορεί να δοθεί, ότι με όσα λέμε δεν υπονοούμε ένα μόνο κόμμα, γιατί άλλα κόμματα είναι πιο κοντά στις θέσεις του ΑΣΚΕ στα κοινωνικά ζητήματα και στο ζήτημα της Ε.Ε., άλλα πιο κοντά στα εθνικά θέματα, άλλα σε ζητήματα δημοκρατίας και πολιτισμού.
Προτρέπουμε, μάλιστα, τον κάθε φίλο να μη δημοσιοποιήσει την προσωπική του ψήφο (ούτε τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής θα γνωρίζουν μεταξύ τους τι ψήφισε ο καθένας), ώστε να μην εμφανιστεί το ΑΣΚΕ με διάφορους αποκλίνοντες προσανατολισμούς ή συγγενές με κάποιο συγκεκριμένο κόμμα, οπότε θα χρεωνόμασταν και τα αρνητικά του κόμματος αυτού.
Η αντίθεσή μας στην αποχή, το λευκό και το άκυρο σημαίνει, πέραν των όσων αναφέρει η ανακοίνωση, ότι δεν ισοπεδώνουμε όλα τα κόμματα, παρότι η θετική μας ψήφος δίνεται «με μισή καρδιά», αφού με όλα τα κόμματα που πιθανόν να ψηφίσουν τα μέλη και οι φίλοι μας έχουμε τεράστιες ιδεολογικές διαφορές.
Το ΑΣΚΕ συνεχίζει όλες τις υπόλοιπες δραστηριότητές του (βλ. άλλες στήλες) και καλεί μέλη και φίλους, στο μέτρο του δυνατού ο καθένας, να συνεχίσουν την οικονομική τους συμβολή, ώστε, πέραν των παγίων εξόδων μας, να εξοφληθεί το μικρό χρέος που μας έχει απομείνει από τις ευρωεκλογές και να αρχίσει η συγκέντρωση χρημάτων για τις αμέσως επόμενες εκλογές. Ο καθένας καλείται να δηλώσει το ποσό με το οποίο θα συμβάλει σ αυτή μας την προσπάθεια.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Τελικά, ο Κ. Καραμανλής, μπροστά στα αδιέξοδα της πολιτικής του και υπό την πίεση ξένων κέντρων και των εντοπίων μεσαζόντων τους, αναγκάστηκε να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, δηλ. να παραδώσει τη διακυβέρνηση της χώρας 2 χρόνια πριν από τη λήξη της θητείας του.
Η ζημιά στην οικονομία ως δικαιολογία
Επικαλέστηκε τη ζημιά στην οικονομία από μια ενδεχόμενη παρατεταμένη προεκλογική περίοδο 6 μηνών και ζήτησε να τον ξαναψηφίσει ο λαός, για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση με την «ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων». Ονομάζει «μεταρρυθμίσεις» την ανάλγητη οικονομική και κοινωνική πολιτική που υπαγορεύεται από τις Βρυξέλες, που αφαιρεί εισόδημα (άρα και αγοραστική δύναμη) από το λαό και γιγαντώνει τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αλλά αυτές οι «μεταρρυθμίσεις» και η γενικότερη πρόσδεση στο άρμα της Ε.Ε. και (μέσω αυτής) στις διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης είναι που προκάλεσαν τη ζημιά στην οικονομία και η ολοκλήρωσή τους θα οδηγήσει στην επιδείνωση της κρίσης και όχι στην υπέρβασή της. Η ζημιά από την ενδεχόμενη παρατεταμένη προεκλογική περίοδο δε θα ήταν στην οικονομία, αλλά στους τραπεζίτες και λοιπούς μεγαλοεπιχειρηματίες (τους οποίους η κατεστημένη ορολογία αποκαλεί «οικονομία»), που απαιτούν την «ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων», κάτι που δεν μπορεί να κάνει σε προεκλογική περίοδο καμιά κυβέρνηση, γιατί θα καταποντιστεί (βλ. ειδικό άρθρο).
Ανικανότητα και αναποφασιστικότητα
Αλλά κι αν τα πράγματα ήσαν ακριβώς όπως τα παρουσίασε ο Κ. Καραμανλής, δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει πειστικά γιατί δεν έκανε διπλές εκλογές τον Ιούνιο, οπότε και τη χώρα (και την οικονομία) δε θα ταλαιπωρούσε με συνεχείς εκλογές και ο ίδιος και το κόμμα του θα έχαναν αξιοπρεπώς με μικρή διαφορά (μικρότερη, ασφαλώς, του 3,5% των ευρωεκλογών) και θα μπορούσαν να επανέλθουν σύντομα στην εξουσία. Ό,τι επικαλέστηκε τώρα ίσχυε και τον Ιούνιο και επιπλέον δεν ήταν δύσκολο να προβλέψει ούτε τις φωτιές του καλοκαιριού, ούτε την ενίσχυση της κοινωνικής δυσαρέσκειας, ούτε την επαύξηση των φαινομένων αποσύνθεσης στο κόμμα του. Αν όμως εξηγούσε, θα έπρεπε να ομολογήσει ότι για άλλη μια φορά απεδείχθη ανίκανος να πάρει μια δύσκολη απόφαση, ότι για άλλη μια φορά επέδειξε αναβλητικότητα και διόγκωσε το πρόβλημα.
Τώρα φαίνεται ότι θα χάσει με ακόμη μεγαλύτερη διαφορά, που ίσως σημάνει και το τέλος της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Κάποιοι, μάλιστα, διερωτώνται μήπως πράγματι αυτή είναι η βαθύτερη επιθυμία του (ισχυρίζονται ότι και στην αρχηγία της Ν.Δ.-υποψήφιος πρωθυπουργός βρέθηκε χωρίς να το πολυσυνειδητοποιήσει).
Οι πιέσεις των ξένων
Όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενα φύλλα της «Ε», ο Κ. Καραμανλής εκπροσωπεί τα συμφέροντα μιας όχι μεγάλης μερίδας του ξένου παράγοντα και των εντοπίων μεσαζόντων της, γι αυτό δεν παρεκκλίνει καθόλου από τις κατευθύνσεις της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που οδήγησαν τον ελληνικό λαό σε δυσπραγία έως απόγνωση και αφαίρεσαν από την κυβέρνησή του και τον ίδιο το κρίσιμο ποσοστό της λαϊκής υποστήριξης.
Στην εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα κινήθηκε στα πλαίσια του «ανήκομεν εις την Δύσιν», αλλά ανέθεσε το χειρισμό τους σε έμπειρους και σοβαρούς πολιτικούς, όπως ο Π. Μολυβιάτης και ο Κ. Παπούλιας, τον οποίο μάλιστα προώθησε στην Προεδρία της Δημοκρατίας, με θετικά αποτελέσματα την απελευθέρωση του κυπριακού ελληνισμού κατά το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν, τη συμφωνία Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και γενικότερα τα ανοίγματα προς τη Ρωσία και το βέτο στο Βουκουρέστι για τα Σκόπια.
Αυτές τις παρεκκλίσεις ποτέ δεν του συγχώρεσαν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ουραγοί τους (που, άλλωστε, τον αποδέχτηκαν ως αναγκαίο κακό το 2004), γι αυτό ο Κ. Καραμανλής είχε ανελέητο πόλεμο από τα ΜΜΕ των μεσαζόντων τους και σφοδρή εσωκομματική αντιπολίτευση. Στο βαθμό, μάλιστα, που έχανε λαϊκή υποστήριξη έδινε σαφή δείγματα υποχώρησης και στα εθνικά θέματα, όπως στη σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Κέρκυρα και στον υπερτονισμό της χρησιμότητας των αγωγών αμερικανικών συμφερόντων.
Το ζήτημα της διαφθοράς, εγγενές στοιχείο του συστήματος εξάρτησης της πατρίδας μας, επηρέασε κι αυτό σημαντικά τις πολιτικές εξελίξεις. Ο Καραμανλής (αναποφάσιστος πάντα) ανέχθηκε την ακραία και προκλητική συμπεριφορά κορυφαίων συνεργατών του και πήρε μέτρα μόνον όταν είχαν ήδη οργιάσει τα ΜΜΕ και του είχαν προξενήσει ανεπανόρθωτη ζημιά (ενώ για αντίστοιχα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ σιωπούσαν και σιωπούν). Το κακό για τη Ν.Δ. ολοκληρώνεται με την κραυγαλέα ανικανότητά της να πατάξει την εγκληματικότητα και να επιτρέψει στους Έλληνες πολίτες να ζουν με ασφάλεια, ιδίως σε περιοχές με υπέρμετρη παρουσία ξένων.
Μετά τις εκλογές τι;
Με όλ αυτά και με ανύπαρκτη την αντιπολίτευση, ο Κ. Καραμανλής φαίνεται ότι θα κατορθώσει το ακατόρθωτο, όπως έγραψε εύστοχα ο Γ. Τριάντης: να τρέξει μόνος του και να βγει δεύτερος! Τρία είναι τα μετεκλογικά σενάρια που συζητούνται.
Το πρώτο είναι η αυτοδύναμη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει ήδη ανακοινώσει ότι και σ αυτή την περίπτωση θα χρησιμοποιήσει συνεταίρους από το ΣΥΝ και τους Πράσινους, καθώς και τεχνοκράτες, τους τελευταίους προφανώς σε ρόλους που θα προκαλέσουν τη λαϊκή αγανάκτηση. Η κυβέρνηση αυτή θα συνεχίσει την οικονομική και κοινωνική πολιτική που υπαγορεύουν οι Βρυξέλες και στα εθνικά θέματα θα είναι πειθήνιο όργανο των Αμερικανών. Η κυβέρνηση αυτή θα φθαρεί ταχύτερα και από τις κυβερνήσεις Καραμανλή, γι αυτό ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (δηλ. όσοι αποφασίζουν αντ αυτού) φρόντισε να μειώσει στο ελάχιστο τη συμμετοχή σημιτικών και λοιπών υπόπτων στη νέα κοινοβουλευτική ομάδα, ώστε να μη χάσει τον έλεγχο του κόμματος. Όσο για τα στελέχη που διέθεταν κάτι θετικό (κάποια προσωπική εντιμότητα, κάποιο πατριωτισμό ή κάποια κοινωνική ευαισθησία) έχουν εκκαθαριστεί πλήρως προ καιρού απ όλα τα ηγετικά κλιμάκια του ΠΑΣΟΚ την εποχή που Σημίτης, Γιωργάκης και λοιποί εκσυγχρονιστές ανέλαβαν τον έλεγχο του κόμματος.
Το δεύτερο σενάριο προβλέπει μη αυτοδυναμία ΠΑΣΟΚ και μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα στηρίζεται σε ψήφους συνεταίρων. Αυτό το σενάριο φαίνεται ότι απομακρύνεται, γι αυτό οι Πράσινοι δεν έχουν την προκλητική προώθηση από τα ΜΜΕ που είχαν στις ευρωεκλογές και μάλλον μένουν εκτός Βουλής, στο δε ΣΥΡΙΖΑ δεν «επιβάλλεται η τάξις». Σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας αυτή τη στιγμή προβάλλει σαν πιθανότερη εξέλιξη η νέα προσφυγή στις κάλπες.
Το τρίτο σενάριο είναι του μεγάλου συνασπισμού ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, κατά τα πρότυπα της Γερμανίας, με περιθωριοποιημένο τον Καραμανλή και ίσως και το Γιωργάκη, σενάριο που συναντά μεγάλες αντιδράσεις στο εσωτερικό των δύο κομμάτων, αλλά αποτελεί τη μεγάλη επιθυμία των ξένων, των μεγαλοεπιχειρηματιών και των καναλαρχών, αφού εξασφαλίζει ευρύτατη κοινοβουλευτική συναίνεση για τις «μεταρρυθμίσεις» τους και ανοίγει το δρόμο για αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού σε μια βάση ελεγχόμενη ακόμη περισσότερο απ αυτούς. Τέτοια μεγάλα ανοίγματα, όμως, εμπεριέχουν το ρίσκο να χάσουν τον έλεγχο του παιχνιδιού.
Σε κάθε περίπτωση το μέλλον της χώρας προβλέπεται ζοφερό. Απαιτείται επαγρύπνηση, για να αποφευχθούν τα χειρότερα και ν ανοίξει κάποια στιγμή ο δρόμος για μια καλύτερη πορεία.
Κατηγορία
Φύλλο 130 Σεπτεμβρίου 2009
Τα παιδιά
Ο (παντελώς άγνωστος στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ!) νέος Γραμματέας του κ. Ξυνίδης δήλωσε στην 1η/11/09 ότι «εμείς στο ΠΑΣΟΚ είμαστε πλέον μεγάλα και ώριμα
παιδιά».
Το κακό με τα παιδιά αυτά είναι ότι συνήθισαν από μικρά να κάνουν κακές (αμερικανικές) παρέες.
Αλίμονο στη χώρα!
Κατά(;) Σαμαρά
Ο (θεωρούμενος μέχρι τώρα, τουλάχιστο, σοβαρός) Μεϊμαράκης ωρύεται μέσα στη Ν.Δ. αλλοπρόσαλλα, μέχρι να σταθεροποιηθεί κατά του Α. Σαμαρά και υπέρ της Ντόρας (ως
ιστορικός), ο δε Έβερτ, αμαρτάνοντας για το
γαμπρό του, στηρίζει
Μητσοτάκηδες!
Καμιά πυξίδα
Χωρίς πυξίδα πλεύσης αλληλοσκοτώνονται οι κ.κ. Παπακωνσταντίνου, Λοβέρδος, Λούκα και
Βενιζέλος για Σκαραμαγκά και Λιμάνι (Γερμανούς και Κινέζους) υπό την εποπτεία του
Πάγκαλου, που αποκαλεί «πορτοφολάδες» τους χιλιάδες των STAGE.
Κι αυτός στον κόσμο του
Ο Γεώργιος δεν ανακατεύεται σ αυτά τα παρακατιανά (πού να καταλάβει, άλλωστε, τι γίνεται
) και τον «απασχολεί» μόνον η υλοποίηση της πολιτικής των ΗΠΑ στην περιοχή μας.
Μα
Ο Καραμανλής, λησμονώντας ότι παραιτήθηκε από Πρόεδρος της Ν.Δ., απειλεί πως «θα έχει να κάνει μαζί του» όποιος απειλήσει την ενότητα του κόμματος, όπως ακριβώς και ο πεθερός του Βουλγαράκη (που άφησε το κότερο και επανεμφανίστηκε στο
κόμμα) για κόρη και γαμπρό, για να καταλήξουν όλοι μαζί στην αγκαλιά (λέμε, τώρα
) της Δικαιοσύνης.
Οι «άξιοι»
Και πριν προλάβουν να
φακελώσουν τα 30.000
βιογραφικά των «άξιων» για τις υψηλές θέσεις, ο Πετσάλνικος διόρισε τους νέους γραμματείς της Βουλής (άλλο Κυβέρνηση, άλλο Βουλή, δήλωσε με ύφος Ναπολέοντα) κι ο Καστανίδης το συνεργάτη της γυναίκας του (άλλο Κυβέρνηση κι άλλο Δικαιοσύνη, θα σκέφθηκε, μάλλον
ορθά). Και έπονται τα ωραία!
Οι πρώτες αυξήσεις (στις τιμές)
Ενώ όλοι περιμένουν τις αυξήσεις, βοηθήματα, διευκολύνσεις και διορισμούς, τους πρόλαβαν τα ταξί, που αύξησαν τις τιμές τους κατά 25%, με τις ευλογίες της κυβέρνησης, που πιστεύει πιο πολύ στις δικές τους καλές κουβέντες παρά στα ανυπόληπτα (αποτελεσματικά, όμως, «παραδόξως») ΜΜΕ.
Και τώρα πώς, χωρίς αυτόν;
Και ενώ προανήγγειλε αλλαγή ονόματος και συμβόλων, ξαφνικά αποχώρησε της κούρσας διαδοχής ο μαιτρ του
στυλ («θα φτάσω μέχρι το τέλος»), δίνοντας πόντους στο Σαμαρά και χαρίζοντας
σοβαρότητα στον Ψωμιάδη.
Εξπέρ στην ίντριγκα
Πολύ της χρειάζεται της Ντόρας ο αποχωρήσας, για να κλειδώσει την εκλογή της. Είναι βέβαιο ότι τον έχει ήδη πλησιάσει και του έχει τάξει την υπαρχηγία. Το μητσοτακέικο, άλλωστε, είναι εξπέρ στην ίντριγκα. Το πρόβλημα είναι μην τους πάρουν χαμπάρι οι άλλοι, στους οποίους επίσης υποσχέθηκε την υπαρχηγία!
Αδίστακτοι
Οι Μητσοτάκηδες υπονομεύουν αδίστακτα τα συμφέροντα της Ελλάδας, για να εξασφαλίσουν την εύνοια του ξένου παράγοντα και, μέσω αυτής, την ικανοποίηση των προσωπικών τους επιδιώξεων. Συνδέονται περισσότερο με το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας, δευτερευόντως με το Ρεπουμπλικανικό της Αμερικής, αλλά προσφέρουν προθύμως τις υπηρεσίες τους και σε άλλους.
Και ο Σαμαράς...
είναι επίσης συνδεδεμένος με αμερικανικούς κύκλους, ίσως ανταγωνιστικούς με τους αντίστοιχους της Ντόρας, αλλά (όπως γράψαμε και σε άλλη στήλη) υποστηρίζει και κάποια ελληνικά συμφέροντα. Ελπίζουμε η στάση του να είναι ειλικρινής, έχοντας και ως παρακαταθήκη το έργο της προγόνου του Πην. Δέλτα.
Και ο Ψωμιάδης...
Ανάμεσα στους δύο ο Ζορό, κατά κόσμον Πανίκας, που αδικείται διεκδικώντας την αρχηγία της Ν.Δ. Θα μπορούσε να κάνει πιο επιτυχημένη καριέρα σε άλλους τομείς, όπως στην τηλεόραση, τον κινηματογράφο κ.λπ., εκτός εάν η υποψηφιότητά του κατά βάθος εξυπηρετεί αυτές τις φιλοδοξίες, αφού έτσι γίνεται πιο περιζήτητος.
Κατηγορία
Φύλλο 131 Νοεμβρίου 2009
Το τελευταίο διάστημα κορυφώθηκε η αντιπαράθεση της κυβέρνησης, αρχικά της Ν.Δ. και στη συνέχεια του ΠΑΣΟΚ, με τη γερμανική πολυεθνική Κρουπ, ιδιοκτήτρια των ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Αντικείμενο της αντιπαράθεσης είναι η περιβόητη πια υπόθεση της προμήθειας των τεσσάρων υποβρυχίων που έχει αναλάβει να κατασκευάσει η εταιρεία για λογαριασμό του ελληνικού πολεμικού ναυτικού.
Η σύμβαση για τα υποβρύχια, ύψους 3 δισ. ευρώ, υπήρξε εκβιαστική απαίτηση της γερμανικής πλευράς, προκειμένου να αγοράσουν τα ναυπηγεία το 2001 από την κυβέρνηση Σημίτη. Τότε τα ναυπηγεία, τα μεγαλύτερα της Μεσογείου, (ξε)πουλήθηκαν στους Γερμανούς έναντι 3 δισ. δρχ (9 εκ. ευρώ!!) και με εξασφαλισμένα δεκαετή συμβόλαια από το ελληνικό πολεμικό ναυτικό. Επιπλέον, το ελληνικό δημόσιο υποχρεώθηκε να πληρώσει την πανάκριβη εθελούσια έξοδο 500 εργαζόμενων.
Οι Γερμανοί έχουν λάβει ήδη 2,5 δισ. ευρώ, δηλαδή το 80% της αμοιβής, χωρίς να έχει παραληφθεί κανένα υποβρύχιο! Η σύμβαση προέβλεπε την προμήθεια 4 υποβρυχίων, εκ των οποίων τα 3 θα κατασκευάζονταν στο Σκαραμαγκά και το τέταρτο στα ναυπηγεία του Κιέλου. Το πρώτο που έχει αποπερατωθεί, αυτό του Κιέλου, δεν έχει παραληφθεί από το ναυτικό, διότι κατά τις δοκιμές εμφάνισε σοβαρότατα προβλήματα ασφάλειας και επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας. Η δε στάση της γερμανικής εταιρείας απέναντι στο ελληνικό δημόσιο όλα αυτά τα χρόνια ήταν αντισυμβατική και προσβλητική. Έφτασαν στο σημείο να υποστηρίξουν πως «το υποβρύχιο δεν παραλαμβάνεται όχι γιατί είναι προβληματικό, αλλά γιατί η Ελλάδα είναι μια κατεστραμμένη χώρα, που δεν έχει λεφτά να πληρώσει» (Ελευθεροτυπία 13-01-2009). Κι όμως, οι Γερμανοί απαιτούν την άμεση αποπληρωμή και εκβιάζουν ότι, αν δε γίνει αυτό, δε θα πληρωθούν οι εργαζόμενοι πέραν του Οκτωβρίου και τα ναυπηγεία θα κλείσουν.
Η αλήθεια είναι πως οι Γερμανοί έχουν αποφασίσει την πώληση των ναυπηγείων, διότι βλέπουν πως δε θα τους ανατεθούν άλλες δουλειές του δημοσίου τα επόμενα χρόνια από τα εξοπλιστικά προγράμματα και επειδή θέλουν να αποφύγουν να πληρώσουν οι ίδιοι, ως οφείλουν, το κοινοτικό πρόστιμο που έχει επιβληθεί, λόγω παλιότερων κρατικών ενισχύσεων στα ναυπηγεία. Να σημειωθεί ότι τα τελευταία 8 χρόνια, που οι Γερμανοί είναι ιδιοκτήτες του Σκαραμαγκά, δεν έχουν φέρει ούτε μία εμπορική συμφωνία, παρά το γεγονός ότι αποτελούν μια πολυεθνική-κολοσσό στο χώρο του μετάλλου και της ναυπηγικής βιομηχανίας. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν εξαρχής οι προμήθειες του δημοσίου. Στην προσπάθεια αγοράς των ναυπηγείων και στη συνέχεια κατοχύρωσης των συμφερόντων τους είχαν και έχουν πάντα στο πλευρό τους την εκάστοτε γερμανική κυβέρνηση. Η γερμανική κυβέρνηση, σε αντίθεση με τις ελληνικές κυβερνήσεις, προωθεί συστηματικά τα συμφέροντα των μεγάλων γερμανικών επιχειρήσεων, που ταυτίζονται με τα γενικότερα γερμανικά συμφέροντα.
Το ερώτημα είναι: τι κάνει η ελληνική κυβέρνηση; Αντί να στριμώξει τους Γερμανούς και να θέσει σε εφαρμογή τις ρήτρες για την παραλαβή των υποβρυχίων, ενδιαφέρεται μόνο να τους διευκολύνει να φύγουν. Οι Γερμανοί, με βάση τα στοιχεία της συμφωνίας που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, παραχωρούν τα ναυπηγεία χωρίς τίμημα, αλλά έχοντας εξοφληθεί για μια δουλειά που δεν έχουν αποπερατώσει και έχοντας απαλλαγεί από οποιαδήποτε άλλη υποχρέωση.
Η θέση του ΑΣΚΕ
Βεβαίως, πρώτιστη μέριμνά μας οφείλει να είναι η αμεσότερη δυνατή παραλαβή των υποβρυχίων, ασφαλών και αξιόμαχων, από τη στιγμή που έχουν πληρωθεί. Η ανανέωση και ο εκσυγχρονισμός του στόλου έχει κριθεί ως πρώτιστη προτεραιότητα από τους επιτελείς του πολεμικού ναυτικού, επειδή η Τουρκία επιχειρεί τα τελευταία χρόνια ανατροπή της ναυτικής ισορροπίας στο Αιγαίο. Πέρα όμως από αυτό, κάθε κυρίαρχη κυβέρνηση που διαπραγματεύεται, ιδιαίτερα διεθνώς, οφείλει να σέβεται τον εαυτό της κατά τις διαπραγματεύσεις και να μεριμνά για την αξιοπιστία και το κύρος της.
Επιπλέον, η εμπειρία του Σκαραμαγκά επιβεβαιώνει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις, και μάλιστα στρατηγικών μονάδων της οικονομίας, τίποτε δεν προσφέρουν στον τόπο μακροπρόθεσμα. Ο ιδιώτης, ιδιαίτερα ξένος, ενδιαφέρεται για το δικό του κέρδος και όχι για την ανάπτυξη της οικονομίας και μάλιστα των στρατηγικών τομέων, που απαιτούν σοβαρές επενδύσεις με μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Η ναυπηγική βιομηχανία ανήκει στο στρατηγικό τομέα του μετάλλου, που είναι καθοριστικός για την εθνική οικονομία και την αμυντική θωράκιση της χώρας. Πάγια θέση του ΑΣΚΕ είναι ότι οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας αναπτύσσονται και προσφέρουν μόνο όταν βρίσκονται κάτω από κρατικό έλεγχο.
Κατηγορία
Φύλλο 131 Νοεμβρίου 2009
Στις 12/10/09 ο δημοσιογράφος Χρ. Πηγαδίτης κάλεσε εκπροσώπους του ΑΣΚΕ (Σήφη Στενό) και του Μ-Λ ΚΚΕ (Θανάση Τσιριγώτη) σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για τις μετεκλογικές εξελίξεις και για γενικότερα πολύ σημαντικά θέματα.
Τον ευχαριστούμε και πάλι για το κάλεσμα στις εκπομπές του, που γίνονται κάθε Δευτέρα 6-7 μ.μ.
Κατηγορία
Φύλλο 131 Νοεμβρίου 2009
Η καθιέρωση της ανασφάλιστης εργασίας, χωρίς άδειες και δώρα, των νέων ανθρώπων με τα προγράμματα δήθεν μαθητείας (stage) εκπορεύεται από τις Βρυξέλες, με σκοπό να παρέχεται στον ιδιωτικό τομέα σχεδόν δωρεάν εργασία, μια και οι εργοδότες όχι μόνο δεν τους πληρώνουν ασφάλιση, αλλά και επιδοτούνται με κοινοτικά κονδύλια. Αυτό, πριν το εφαρμόσει η Ε.Ε., το γνώριζε ο Γ. Παπανδρέου, όταν στο Λαύριο το 2004 μίλησε υπέρ της ανασφάλιστης εργασίας των νέων, την οποία μάλιστα είχε ζητήσει νωρίτερα ο τότε πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βόρειας Ελλάδας.
Το ΠΑΣΟΚ από το 1998 είχε καθιερώσει τα stage στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Η Ν.Δ. εφάρμοσε τα Stage και στο στενό δημόσιο τομέα, με 18μηνες συμβάσεις, καθιερώνοντας τη μοριοδότηση για μελλοντική πρόσληψη στο δημόσιο.
Στις περισσότερες υπηρεσίες τα νέα αυτά παιδιά δεν έκαναν μαθητεία, αλλά κάλυπταν με τη δουλειά τους τις πολλες κενές οργανικές θέσεις που υπάρχουν. Φυσικά αυτό το μέτρο χρησιμοποιήθηκε για ρουσφέτια, κάνοντας εμπόριο ελπίδας σε νέους που εκλιπαρούσαν ακόμη και αυτά τα ανασφάλιστα 400 έως 500 ευρώ.
Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου επικαλούμενη το προεκλογικό της πρόγραμμα καταργεί τα stage στο δημόσιο, βγάζοντας στην ανεργία άλλους 27.000 νέους ανθρώπους, με τον κομματικό πρόεδρο της ΓΣΕΕ να πρωτοστατεί, αντί να υποστηρίζει συνδικαλιστικά εργαζόμενους που χάνουν τη δουλειά τους. Εφαρμόσθηκε κι εδώ η νέα μέθοδος, δηλ. ότι οι κυβερνητικές αποφάσεις θα πρέπει να έχουν άλλοθι κάποιους άλλους, όπως τον Προβόπουλο για το έλλειμμα ή τον Παναγόπουλο για την κατάργηση των stage. Δε θα πληρώσουν, μάλιστα, αυτούς που προσλήφθηκαν κατά την προεκλογική περίοδο για ήδη παρασχεθείσα εργασία, λες κι αυτοί είναι οι υπεύθυνοι κι όχι οι υπουργοί και λοιποί αξιωματούχοι της Ν.Δ. που τους προσέλαβαν. Εννοείται ότι, αν προσφύγουν στα δικαστήρια, θα δικαιωθούν.
Η κατάργηση των stage είναι σωστό μέτρο με την προϋπόθεση ότι α) καταργείται και στον ιδιωτικό τομέα και β) προκηρύσσονται μόνιμες θέσεις στα πραγματικά κενά που αφήνουν τα stage.
Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου προφανώς θέλει να αποφύγει την πίεση όσων τους υποσχέθηκε θέσεις και από την άλλη θέλει να τους βολέψει, αν μπορέσει, στον ιδιωτικό τομέα. Σχεδιάζει προφανώς και άλλους τρόπους βολέματός τους, όπως φαίνεται, με την ακύρωση όλων των διαγωνισμών του ΑΣΕΠ, ακόμη και ειδικοτήτων τελείως απαραίτητων, όπως νοσηλευτών. Η αύξηση της ανεργίας, όμως, θα συνεχιστεί και θα προκαλεί φθορά στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά την προκλητική προστασία των «παπαγάλων» των ΜΜΕ.
Κατηγορία
Φύλλο 131 Νοεμβρίου 2009
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό