ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Επαληθεύονται, δυστυχώς, όλες οι απαισιόδοξες εκδοχές στην ερμηνεία των αρνητικών εξελίξεων στα εθνικά μας θέματα. Και το χειρότερο, συνοδεύονται από την απαθή «αντιμετώπιση» των … απεχόντων από την πολιτική Ελλήνων, πάλαι ποτέ, πολιτών.

Δώρα στους Σκοπιανούς

Η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή υπερηφανεύετο για τη στάση της (άτυπο veto) στο Βουκουρέστι και την απομάκρυνση της ύστατης απόπειρας του ανεκδιήγητου Μπους να νομιμοποιήσει τους παραλογισμούς των Σκοπίων. Και ξαφνικά, χωρίς μάλιστα εμφανή απαίτηση του νέου «πλανητάρχη», καλείται ο προκλητικός ΥΠΕΞ τους Μιλοσόφσκι να έλθει στη σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Κέρκυρα με το ...προεδρικό αεροπλάνο της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας». (βλ. ειδικό άρθρο)

Πρέπει να έχουν τρελαθεί τελείως, δηλαδή να νομίζουν ότι όλα μπορούν να τα δικαιολογούν. Και δεν εννοούμε τη Ντόρα με το μακάβριο χαμόγελο. Αυτή εφαρμόζει με περισσή συνέπεια την πολιτική της φαμίλιας, πιστής στην εφαρμογή των εντολών παντός εχθρού της χώρας μας, με αντάλλαγμα την πρωθυπουργία. Εννοούμε τον Κ. Καραμανλή και τους συν αυτώ. Τι είδους εκβιασμοί και «κρατήματα» τους οδηγούν σε τέτοιους εξευτελισμούς; Και το σημαντικότερο, τι τους φταίει η Ελλάδα;

Οι Τούρκοι καλπάζουν στο Αιγαίο, τη Θράκη και τη ...Λάρισα

Ανάλογη στάση, δηλ. απάθεια και επικρότηση των προκλήσεων, τηρεί η κυβέρνηση και έναντι της ’γκυρας. Καμμία αντίδραση στην προσπάθεια του Ερντογάν να αμφισβητήσει τη συνθήκη της Λωζάνης, αποκαλώντας π.χ. τους μουσουλμάνους της Θράκης ...Τούρκους πολίτες! Καμμία αντίδραση ή έστω πληροφόρηση για τις μονομερείς τουρκικές γεωτρήσεις για πετρέλαιο στο Αιγαίο και μάλιστα κοντά στη Σαμοθράκη, κατά παράβαση της συμφωνίας με το Σημίτη και τους συνεργούς του το 1997. ’λλωστε ο κ. Ερντογάν έχει δηλώσει προκλητικότατα πώς όταν υπογράφεται μια συμφωνία δε σημαίνει ότι και πρέπει να ...τηρείται! (Και αυτόν τον άνθρωπο τον καλούμε στα εγκαίνια του Μουσείου(!), απ’όπου και απείχε κοροϊδευτικά...) Ανοχή στους τουρκικούς παληκαρισμούς στο Αγαθονήσι και πανηγυρισμοί για την εγκατάσταση Τούρκου αρχηγού του ΝΑΤΟ στη Λάρισα(!!) και την ανατροπή της αεροπορικής εποπτείας στο Αιγαίο, που ξεκίνησε το 1992 (πάλι από τη φαμίλια Μητσοτάκη), συνεχίστηκε από Σημίτη και τους συνεργούς του και ολοκληρώνεται με την Ντόρα και την ανοχή Καραμανλή.

Ελπίζουμε να μην αληθεύει και η πληροφορία ότι έχει συμφωνηθεί να εγκατασταθεί και μια ταξιαρχία τουρκική (το 2010 ή 2013) στον Τύρναβο. Γιατί τότε...

Προωθείται «λύση» στο Κυπριακό
μέχρι το Δεκέμβρη

Δε θα επαναλάβουμε τους στόχους της πολιτικής Χριστόφια (και των πατρόνων του) στην Κύπρο. Υπήρχε μάλιστα και η ανομολόγητη ελπίδα ότι ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα αντιλαμβανόταν πού απέβλεπε η εύνοια σ’ αυτόν από τις ΗΠΑ, Αγγλία και Ε.Ε. Δυστυχώς βαδίζει απτόητος στην παγίδα που του έστησαν, ώστε, επαναφέροντας το σχέδιο Ανάν (με άλλο όνομα), να του φορτώσουν την παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία και να τον παραδώσουν στον Καιάδα. Τώρα μάλιστα, που με τις ευρωεκλογές το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, τα κόμματα του σχεδίου ΑΝΑΝ, συγκέντρωσαν το 70% των ελληνοκυπριακών ψήφων, ελπίζουν να πείσουν πως η πλειοψηφία του κυπριακού λαού επικροτεί την πολιτική τους και να μη χρειασθεί καν δημοψήφισμα (!), αφού «έτσι» υπερκεράσθηκε το 76% του ΟΧΙ.

Δε θα το επιτύχουν βέβαια...

Τι συμβαίνει επιτέλους;

Μέχρι πριν από ένα εξάμηνο περίπου εκτιμούσαμε ότι ο, σχετικά έστω, πατριωτικός πόλος, που διαπερνούσε όλα τα κόμματα της Βουλής, λειτουργούσε με σχετική αποτελεσματικότητα. Τώρα, πλέον, αυτό δεν ισχύει. Οι ΗΠΑ, Αγγλία και Ε.Ε. (και Ισραήλ, που ετοιμάζεται για Κρήτη και νοτιοανατολικό Αιγαίο...) φαίνεται να εξουδετερώνουν τις όποιες αντιδράσεις και να προωθούν λύσεις που επιδιώκουν με τη βοήθεια των θεσμών στους οποίους οι κυβερνήσεις αφελώς (για να το πούμε ευγενικά) εναποθέτουν τις ελπίδες, δηλ. ΟΑΣΕ(!), του οποίου μάλιστα προΐσταται η Ντόρα, ΝΑΤΟ, Ε.Ε. και δυστυχώς ΟΗΕ.

Τώρα πρέπει να θυμηθούμε τι εννούσε η, τότε, πρόεδρος της Βουλής κ. Ψαρούδα-Μπενάκη μιλώντας, πριν από 4 χρόνια για «περιορισμό των συνόρων», λόγω της συμμετοχής μας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, και τι σχεδίαζε η λέσχη Μπίλντεμπεργκ στην τελευταία της σύνοδο με θέμα «Λιγότερη κυριαρχία και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα». Ελπίζουμε στην αφύπνιση και την για μια ακόμη φορά ματαίωση του σχεδίου του πραγματικού «άξονα του κακού».

Εικόνα διάλυσης στη Ν.Δ.

Το εκλογικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να ήταν χειρότερο για τη ΝΔ, αν ληφθούν υπόψη τα υπαρκτά σκάνδαλα (Βατοπέδιο, Παυλίδης), οι εσωκομματικοί αρχηγικοί διαγκωνισμοί (Αβραμόπουλου-Ντόρας-Σαμαρά), τα γεγονότα του Δεκεμβρίου, η «νέα τρομοκρατία» κουκουλοφόρων και οπλοφόρων, η υπόθεση SIEMENS, η απόδραση κατηγορουμένων με τα προεκλογικά κατορθώματα της Ντόρας, ο συνεχής βομβαρδισμός ΜΜΕ-δημοσκόπων, σε συνδυασμό με την σχεδόν πλήρη κυβερνητική απραξία σ’ όλα τα προβλήματα που απασχολούν τη χώρα και την κοινωνία, με την εικόνα διάλυσης και τη δυσαρέσκεια μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων της.

Στη Ν.Δ. θεωρούν ότι η απώλεια 1,3 εκ. ψήφων σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του 2007 αντισταθμίζεται με τις 850 χιλιάδες που έχασε αντίστοιχα το ΠΑΣΟΚ και το οποίο είχε προβάλει τις ευρωεκλογές ως οιονεί δημοψήφισμα. Την προεκλογική εκστρατεία την ανέλαβε σχεδόν μόνος του ο Καραμανλής χωρίς καμιά βοήθεια από τα μεγαλοστελέχη, ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί στη Ν.Δ.

Μετεκλογικά πάντως η άνοδος του ΛΑΟΣ, η «προεξοφλούμενη» ήττα της ΝΔ και η πιθανότητα αποχώρησης Καραμανλή ανοίγουν νέο κύκλο διεργασιών. Η πρόταση Μανώλη για νέο φορέα με το ΛΑΟΣ με τη συμφωνία του Μεϊμαράκη και η απόσυρση του καραμανλικού Ρουσόπουλου δημιουργούν νέο τοπίο, για ν’ ανθίσουν όλα τα «λουλούδια».

Η επιθυμία του προέδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου, που εκφράζει προφανώς ευρύτερες εγχώριες και ξένες επιδιώξεις, για τον τερματισμό του πολιτικού σκηνικού της μεταπολίτευσης και τη δημιουργία νέου επιχειρείται να υλοποιηθεί με παλιά υλικά για το χτίσιμο ενός πιο εύπεπτου δικομματισμού, χωρίς να σημαίνει ότι αυτό απαραίτητα θα πραγματοποιηθεί.

Σοβαρά προβλήματα στο ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ και πριν και μετά τις εκλογές κατατρύχεται από τα ίδια προβλήματα. Η πλευρά που αντιτίθεται πιο φανερά στο ενδεχόμενο πρωθυπουργίας του Γιώργου δεν τόλμησε στις εκλογές αυτό που πιθανόν έγινε στη Ν.Δ. και το ΣΥΝ, να περιορίσουν δηλ. την εκλογική δύναμη του κόμματος. Αναμενόμενο αυτή τη φορά. Το πάλαι ποτέ στρατόπεδο του Βενιζέλου ουσιαστικά δεν υφίσταται πλέον, προσάπτοντάς του το, σχεδόν, ακαταλόγιστο σε όλες του τις παρεμβάσεις, με τελευταία επιτεύγματα τις «προτάσεις» για … προεδρευομένη μετααντιπροσωπευτική(!) Δημοκρατία και την αναγόρευση του νέου Μουσείου της Ακρόπολης σε … ιδεατό παράρτημα του Αγγλικού Μουσείου!!

Δε βλέπουν πουθενά φως, παρότι φαίνεται να ανοίγει ο δρόμος για νίκη στις προσεχείς εθνικές εκλογές. Ο πρόεδρός τους προαναγγέλλει εκλογές με έσχατο όριο το Μάρτιο, αλλά γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να τις προκαλέσουν μόνοι τους, ούτε μαζί με το ΣΥΝ. Αλλά και όποτε γίνουν, με τα σημερινά δεδομένα, δε θα επιτευχθεί αυτοδυναμία και θα χρειαστεί στήριξη από την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ ή τους Οικολόγους-Πράσινους ή κάποιο συνεταιρισμό των δύο.

Αδιέξοδο, λοιπόν, και αγωνία, πέρα από τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, που επιδεινώνονται. Και οι άνωθεν επεμβάσεις (π.χ. αμερικανική πρεσβεία) δεν καθησυχάζουν τους δικαίως ανησυχούντες, που αισθάνονται ότι οδηγούνται ως πρόβατα επί σφαγήν.

Σημαντικές απώλειες του ΚΚΕ

Το ΚΚΕ, με τη μακράν ισχυρότερη κομματική οργάνωση (επαγγελματική εν μέρει) και σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, όχι μόνο δεν είχε κέρδη, αλλά έχασε τις 150.000 ψήφους από τις 580.000 που είχε πάρει στις ευρωεκλογές του 2004, δηλ. έχασε το 1/4 περίπου των ψήφων του. Ακόμη και ποσοστιαία έχασε 1,13%, παρά την αύξηση της αποχής. Αποδείχθηκε ότι ορθώς, από την πλευρά του, προσπαθούσε λιγότερο να αποκτήσει νέους ψηφοφόρους και περισσότερο να συγκρατήσει (και με το σταλινισμό, ατυχώς και για το ίδιο και για τη χώρα) αυτούς που είχε Ως προς τις ευρωεκλογές, όπως γράψαμε και στο προηγούμενο φύλλο, το ΚΚΕ απέφυγε σε όλη την προεκλογική περίοδο να πει μία λέξη για αποχώρηση από την Ε.Ε. και, με τα ασαφή έως αστεία περί ανυπακοής και απειθαρχίας, συνέτεινε και αυτό στη γενική σύγχυση για το ζήτημα της Ε.Ε. Η εχθρική στάση του προς την Ε.Ε. δεν αρκεί και δεν μπορεί να θεωρηθεί προσφορά προς την ελληνική κοινωνία, γιατί το ΚΚΕ απευθύνεται σε ανθρώπους που είναι από μόνοι τους εχθρικοί προς την Ε.Ε.

Κέρδη και απορίες για το ΛΑΟΣ

Θέση του ΑΣΚΕ είναι ότι ο ΛΑΟΣ είναι ένα κόμμα που δημιουργήθηκε από αυτούς που υποτίθεται ότι πολεμά, για να απορροφά και να διαχειρίζεται ακίνδυνα για το σύστημα την κοινωνική αγανάκτηση που το σύστημα προκαλεί. Στο γεγονός ότι ο πρόεδρος του κόμματος είναι πολιτικό παιδί του Μητσοτάκη ήρθε να προστεθεί η επιλογή της κ. Τζαβέλλα για την 1η θέση του ψηφοδελτίου. Πρωτοπόρος στον αγώνα κατά των Αμερικανών και υπέρ των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων ορίστηκε η εκλεκτή της αμερικανικής πρεσβείας και υψηλόβαθμο στέλεχος μεγάλων επιχειρήσεων!

Για να παίξει το ρόλο του ο ΛΑΟΣ έπρεπε να εκφράζει μεν τα αισθήματα αγανακτισμένων πολιτών (μετανάστες-ασφάλεια, εθνικά θέματα), για να μην οδηγηθούν σε άλλες κατευθύνσεις, αλλά έπρεπε να συγκρατηθεί το ποσοστό του όσο γίνεται χαμηλότερα. Έτσι, ενώ τα ΜΜΕ προέβαλλαν το ΛΑΟΣ και μάλιστα όχι πλέον ως τον ακροδεξιό «μπαμπούλα», οι δημοσκόποι του έδιναν χαμηλότερα ποσοστά από τα πραγματικά. Ένα ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό για το ΛΑΟΣ (μήπως και το ίδιο το 7,15%;) θα δημιουργούσε πρόβλημα όχι μόνο στο σύστημα εξουσίας, αλλά και στο ίδιο το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη, γιατί θα το έφερνε πιθανότατα πιο κοντά σε μια μελλοντική συγκυβέρνηση, οπότε θα αποκαλυπτόταν η υποκρισία των εξαγγελιών του και θα «καιγόταν». Ο ρόλος που επιφυλάσσουν από εδώ και πέρα στο ΛΑΟΣ μένει να διευκρινισθεί. Μήπως αποφασίσουν να τον διαλύσουν; Και μια τελευταία ερώτηση: μήπως ο ΛΑΟΣ ψηφίστηκε και από το σκληρό πυρήνα του μητσοτακέικου;

Προβληματική η ενότητα του ΣΥΝ

Θέση του ΑΣΚΕ είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί μέσα στα πλαίσια του συστήματος, δρα συμπληρωματικά με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις του ευρωπαϊσμού, μερικές φορές μάλιστα κάνει τη «βρώμικη δουλειά», π.χ. σκοπιανό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλος ο κόσμος του συνειδητοποιεί ή αποδέχεται έναν τέτοιο ρόλο.

Μετά τις εκλογές του 2007, όπως αναφέρουμε στο κύριο άρθρο, ο ΣΥΝ πιέστηκε να στραφεί προς τα δεξιά, ενώ στη συνέχεια να εμφανιστεί ως υπεραριστερά. Έτσι ο ΣΥΝ «ξεχείλωσε» ακόμη περισσότερο και βρέθηκε μ’ έναν πρόεδρο που δεν κατανόησε πώς και γιατί βρέθηκε στη θέση αυτή.

Ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ εξαργυρώνει τον ευρωπαϊσμό του με κοινοτικά «προγράμματα», θέσεις στον κομματικό μηχανισμό, σε πανεπιστήμια, σε επιχειρήσεις και ΜΜΕ κ.λπ. Όλοι αυτοί μάλλον ετοιμάζονται μαζί με τους Οικολόγους-Πράσινους να δημιουργήσουν ενιαίο σχήμα, για να συγκυβερνήσουν με το ΠΑΣΟΚ, γι’ αυτό στις τάξεις τους επικρατεί ενθουσιασμός! Υπάρχουν, όμως, και οι αγνοί αγωνιστές, που (θέλουμε να ελπίζουμε ότι) εκφράζονται και σε ηγετικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα, δηλ., ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ είναι τριχοτομημένος και όχι διχοτομημένος. Η ενότητά του δε φαίνεται ότι θα διαρκέσει πολύ.

Οι Οικολόγοι-Πράσινοι

Είναι δεδομένο ότι το 3,5% το εισέπραξαν ψαρεύοντας σε θολά νερά, ειδικά από την απολίτικη νεολαία, προβάλλοντας τις δήθεν περιβαλλοντικές ευαισθησίες τους. Αν, όμως, τους ενδιέφερε πράγματι το περιβάλλον, θα είχαν διαμαρτυρηθεί τουλάχιστον για τις βόμβες με απεμπλουτισμένο ουράνιο που έριξε το ΝΑΤΟ στη Σερβία και που σκόρπισαν τη ραδιενέργειά τους στη Βαλκανική.

Η επιτυχία τους με τη συμμετοχή τους στις ευρωεκλογές και την εκλογή του κ. Τρεμόπουλου είναι πύρρεια, γιατί στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου πολλοί ανέσυραν τις κατά καιρούς δηλώσεις του επικεφαλής τους υπέρ των Σκοπίων και της Τουρκίας και πολύς κόσμος ενημερώθηκε. Όσο οι Πράσινοι παραμένουν στην κεντρική πολιτική σκηνή ο ρόλος τους θα αποκαλύπτεται σε ευρύτερους κύκλους της ελληνικής κοινωνίας και γι’ αυτό δε νομίζουμε ότι μπορούν να ελπίζουν σε περαιτέρω αύξηση της εκλογικής τους δύναμης. Ακόμη και η συνοχή τους και η μακροημέρευσή τους θα παραμένει προβληματική, αφού διασώζεται μόνο χάρη στην έξωθεν υποστήριξη και χρηματοδότηση.

Το ΠΑ.Μ.ΜΕ. και ο κ. Παπαθεμελής

Το ΑΣΚΕ σε όλη την προεκλογική περίοδο απέφυγε συνειδητά να κάνει κριτική στο κόμμα του κ. Παπαθεμελή. Είμαστε υποχρεωμένοι να το πράξουμε τώρα.

α) Ο κ. Παπαθεμελής υποστηρίζει την άποψη ότι με τους αγώνες των λαών η Ε.Ε. μπορεί να βελτιωθεί. Το ΑΣΚΕ θεωρεί επιζήμια τη θέση αυτή. β) Η άποψή του ότι στα πλαίσια της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ μπορούμε να ασκήσουμε πατριωτική πολιτική δημιουργεί επικίνδυνες αυταπάτες. γ) Ο κ. Παπαθεμελής, με τη μετονομασία του κόμματός του, για ψηφοθηρικούς λόγους, από «Δημοκρατική Αναγέννηση» σε «Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο», ζημίωσε το εθνικό μας θέμα, δίνοντας επιχειρήματα στους αντιπάλους μας, π.χ. στο νομό Φλώρινας το ΠΑ.Μ.ΜΕ. πήρε λιγότερες ψήφους από τους πράκτορες των Σκοπιανών του «Ουράνιου Τόξου». δ) Τέλος υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Παπαθεμελής, φεύγοντας από το ΠΑΣΟΚ, εντάχθηκε στους συνδυασμούς της Ν.Δ. και έρριξε τους τόνους, όταν περίμενε ότι ο κ. Καραμανλής θα τον πρότεινε για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Όλα τα παραπάνω, που ισχύουν εν πολλοίς και για άλλους φορείς, είναι οι λόγοι για τους οποίους το ΑΣΚΕ μπορεί να συνεργαστεί με το κόμμα του κ. Παπαθεμελή σε ειδικά θέματα, όπως της Μακεδονίας, όχι όμως εκλογικά.

Ένα κέρδος από αυτές τις ευρωεκλογές είναι ότι αναδείχθηκε, έστω και με αρνητικό τρόπο (ενίσχυση ΛΑΟΣ), το ζήτημα της ανεξέλεγκτης εισόδου μεταναστών στη χώρα μας και της ασφάλειας των Ελλήνων πολιτών. Όλοι κατανόησαν ότι δεν μπορούν να το αγνοούν και κάποιοι φορείς, που μέχρι τώρα υποστήριζαν «υπερπροοδευτικές» απόψεις, αναγκάστηκαν να συμμαζευτούν. Βέβαια, κάποιοι που δεν έχουν ανάγκη την ψήφο του λαού (εφημερίδες, «διανοούμενοι» κ.λπ.) συνεχίζουν στην ίδια γραμμή, στη γενικότερη προσπάθειά τους να διαλύσουν την Ελλάδα.

Το κακό είναι ότι οι αρμόδιοι να λύσουν το πρόβλημα, η ελληνική κυβέρνηση, αντί να πάρουν άμεσα και δραστικά μέτρα, περιμένουν άβουλοι κι ανίκανοι να δώσει λύση η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία μας έχει φορτώσει το πρόβλημα, γιατί τη βολεύει, και συγχρόνως προσπαθεί να μας εξευτελίσει ως χώρα. Η Ε.Ε. απλώς θα πάρει κάποια ημίμετρα, γιατί θέλει να μας μεγαλώνει τα προβλήματα κι όχι να μας βοηθά να τα λύνουμε.

Ο κίνδυνος, λοιπόν, παραμένει και μεγαλώνει, με την Τουρκία να στέλνει στην Ελλάδα διαρκώς και κατά εκατοντάδες μουσουλμάνους λαθρομετανάστες, των οποίων θα αυτοανακηρυχθεί προστάτης και τους οποίους θα προσπαθήσει δια της βίας να κάνει όργανά της, όπως κάνει με τους μουσουλμάνους της ελληνικής Θράκης.

Ένα από τα πολλά εγκλήματα των Σημίτη-Γιωργάκη, όταν ασκούσαν την εξουσία, είναι η υπογραφή απόφασης, με την οποία οι λαθρομετανάστες που συλλαμβάνονται σε οποιαδήποτε χώρα της Ε.Ε. επαναπροωθούνται στην αρχική χώρα μέλος στην οποία τους έφεραν οι δουλέμποροι. Επειδή η Ελλάδα είναι συνήθως η αρχική χώρα, είναι προφανές ότι οι «εταίροι» μας δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι να μοιραστούν μαζί μας το βάρος της παρουσίας των λαθρομεταναστών, μας το φορτώνουν ολόκληρο, γι’ αυτό δεν έχουν λόγους να επείγονται να λύσουν το πρόβλημα.

Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι ο συνολικός αριθμός των μεταναστών στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι μεγάλος, δεν μπορεί να ξεπερνάει τις αντοχές της οικονομίας και της κοινωνίας, π.χ. δεν μπορεί να ξεπερνάει το 5% του ελληνικού λαού, οι υπόλοιποι μετανάστες πρέπει να επαναπροωθηθούν στις χώρες προέλευσής τους και όσοι παραμείνουν νόμιμα στη χώρα μας να έχουν όλα τα ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα.

[Ολοκληρωμένη η θέση του ΑΣΚΕ για το ζήτημα των μεταναστών, υπάρχει στην ιστοσελίδα μας, «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ», αρ. φύλλου 88, Σεπτέμβριος 2002.]

Πολλοί θεωρούν την αύξηση της αποχής, που ένα μεγάλο μέρος της εξέφραζε μια πολιτική στάση, ως ένα θετικό φαινόμενο, με το σκεπτικό ότι στέλνει ένα αυστηρό μήνυμα αποδοκιμασίας προς το δικομματισμό, του οποίου οι δύο πόλοι θα αναγκαστούν να προσαρμόσουν την πολιτική τους προς τις λαϊκές απαιτήσεις. Δε συμμεριζόμαστε καθόλου αυτή την άποψη.

Πρώτη παρατήρηση είναι ότι η πραγματική αποχή δεν είναι τόσο μεγάλη και μάλλον περιορίζεται γύρω στο 35%.

Δεύτερο, ένα μεγάλο μέρος της αποχής και τα περισσότερα άκυρα και λευκά οφείλονται στην πλήρη αδιαφορία για τα κοινά, που αποτελεί τη χειρότερη στάση για ένα πολίτη, αφού επιτρέπει στους κρατούντες να διατηρούν άνετα την εξουσία τους και να σχεδιάζουν ένα ακόμη χειρότερο μέλλον για τον ελληνικό λαό.

Τρίτο, τα κόμματα εξουσίας (και αρκετά μικρότερα) περισσότερο καθορίζουν την πολιτική τους με βάση τις επιθυμίες των ξένων προστατών τους, λιγότερο με βάση τα εκλογικά ποσοστά, που τα φέρνουν στην εξουσία ή τα απομακρύνουν απ’ αυτήν, και πολύ λιγότερο από το μέγεθος της αποχής.

Τέταρτο και σοβαρότερο, η αύξηση της αποχής αποδυναμώνει ακόμη περισσότερο τους δημοκρατικούς θεσμούς, αφού μεταφέρει κι άλλο μέρος εξουσίας από τα κόμματα, το κοινοβούλιο και την κυβέρνηση (που εκλέγονται από το λαό και λογοδοτούν σ’ αυτόν, έστω με τους περιορισμούς της ελλειμματικής δημοκρατίας μας) στα εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας, α) τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ένας από τους διαχειριστές των κονδυλίων τους είναι και ο κ. Τρεμόπουλος), β) τις λεγόμενες Ανεξάρτητες Αρχές, γ) τους μηχανισμούς της Ε.Ε., που μοιράζουν τα κοινοτικά (δηλ. δικά μας) χρήματα, εξαγοράζοντας συνειδήσεις, και δ) τα άθλια ΜΜΕ, που γίνονται συνεχώς αθλιότερα, υπηρετούν ανεξέλεγκτα και αδυσώπητα τα συμφέροντα των εργοδοτών τους και των ξένων προστατών τους, σε βαθμό που να μην μπορεί πλέον κανείς να βλέπει ή να διαβάζει κάποιο ΜΜΕ για την καθημερινή του ενημέρωση.

Αν σταθεί κανείς πολύ προσεκτικά στο τι σέρβιραν οι «νταβατζήδες»-καναλάρχες στους τηλεθεατές τους, θα διαπιστώσει ότι από τη μια (σε συντονισμό με κρατικές και κοινοτικές διαφημίσεις) καλούσαν τον κόσμο να ψηφίσει, δήθεν για να «επηρεάσει το μέλλον της Ευρώπης», άρα και το δικό του, και από την άλλη τον ωθούσαν προς την αποχή.

Το πρώτο κάλεσμα απευθυνόταν στους λίγο δυσαρεστημένους ή αδιάφορους ευρωπαϊστές, που θα ψήφιζαν τα κόμματα της αρεσκείας τους, και το δεύτερο στους πολύ δυσαρεστημένους με την Ε.Ε. και τους εντόπιους εντολοδόχους της, που ίσως προσανατολίζονταν να εκφράσουν με ψήφο τη διαμαρτυρία τους. Όλους τους κολάκευαν. Όσους ωθούσαν προς τις παραλίες προσπαθούσαν να τους εξοπλίσουν με επιχειρήματα ότι η αποχή είναι μια γενναία και σημαντική πολιτική στάση!

Για τους λόγους αυτούς θεωρούμε ότι η αύξηση της αποχής είναι ένα αρνητικό φαινόμενο. Πιστεύουμε ότι το ποσοστό της αποχής θα ήταν μεγάλο ακόμη κι αν είχαμε εθνικές εκλογές, μόνο που θα περιοριζόταν κάπως, λόγω της ψηφοθηρίας των υποψηφίων βουλευτών.

Πρέπει, τέλος να συμπληρώσουμε ότι όλες οι παραπάνω εκτιμήσεις δεν αφορούν σε όσους ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές και απέχουν σταθερά από τις ευρωεκλογές, επειδή υποστηρίζουν την έξοδο από την Ε.Ε. (π.χ. ΚΚΕ μ-λ). Είναι μια σεβαστή στάση, που όμως στην Ελλάδα δικαιολογεί ένα ελάχιστο μέρος της αποχής.

Το εκλογικό αποτέλεσμα (5.624 ψήφοι, 0,11%) δεν ήταν ένα καλό αποτέλεσμα για το ΑΣΚΕ και δεν αντιστοιχεί στο κύρος του και την προσφορά του. Οι κακές εντυπώσεις οφείλονται: α) στη μείωση των ψήφων στο μισό και του ποσοστού στα 2/3 σε σύγκριση με τις ευρωεκλογές του 2004 και β) στο γεγονός ότι το ΑΣΚΕ πήρε λιγότερες ψήφους από κάποια πρωτοεμφανιζόμενα κόμματα, χωρίς καμιά πολιτική παρουσία μέχρι τώρα. Όλα εξηγούνται, αλλά οι εντυπώσεις είναι αυτές.

Θεωρούμε ότι η παρουσία του ΑΣΚΕ στις ευρωεκλογές ήταν χρήσιμη για τον τόπο, με το δεδομένο μειονέκτημα ότι απευθυνόμαστε σε μικρό ακροατήριο. Με την προκήρυξη σε 50.000 φύλλα, το φυλλάδιο σε 3.000 αντίτυπα και το βιβλίο είμαστε το μόνο κόμμα που μιλήσαμε εντός θέματος, οι μόνοι που εξηγήσαμε τεκμηριωμένα την ανάγκη της αποχώρησης, όταν ακόμη και το ΚΚΕ δεν ανέφερε ούτε μια φορά τη λέξη (τα δύο μ-λ περιορίστηκαν σε αφίσα με σύνθημα την έξοδο). Απομείναμε εντελώς μόνοι, χωρίς πρόσβαση στα μεγάλα ΜΜΕ, να αντιμετωπίσουμε τη θηριώδη προπαγάνδα με όλες της τις μορφές υπέρ της Ε.Ε. και την εξαγορά συνειδήσεων με τα κοινοτικά κονδύλια. Ήταν ένα δυσβάσταχτο φορτίο, που το ξανασηκώσαμε μόνοι μας, με την πολύτιμη ατομική βοήθεια κάποιων φίλων, ενταγμένων σε άλλους φορείς. Είναι βέβαιο ότι το θάρρος και η συνέπειά μας μέτρησαν σημαντικά στους 5.624 ανθρώπους που μας στήριξαν με την ψήφο τους.

Εκφράστηκε και η άποψη ότι ο επιθετικός χαρακτηρισμός «άμεση» στη θέση μας για αποχώρηση, χωρίς να έχουν δοθεί οι αναγκαίες διευκρινήσεις (π.χ. ότι δεν περιμένουμε κάτι τέτοιο από μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ή της Ν.Δ.) ενδεχομένως να δυσκόλεψε κάποιους δυνητικούς ψηφοφόρους μας, οι οποίοι δεν μπορούσαν να γνωρίζουν ότι ο τονισμός έγινε ακριβώς για να διαφοροποιηθούμε από τις «μασημένες» θέσεις άλλων κομμάτων.

Σ’ αυτές τις εκλογές ο αποκλεισμός του ΑΣΚΕ από τα μεγάλα ΜΜΕ συνεχίστηκε. Η «Ελευθεροτυπία» (ας υποθέσουμε, η μεγάλη εφημερίδα που τηρούσε περισσότερο τη δημοσιογραφική δεοντολογία) αρνείτο να δημοσιεύσει ακόμη και την είδηση ότι συμμετέχουμε στις εκλογές, όταν (ορθώς) φιλοξενούσε αλεπάλληλες ανακοινώσεις των μ-λ, διέθεσε (ορθώς) ολόκληρη σελίδα για την υποστήριξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για να μην αναφερθούμε στην προώθηση κομμάτων εκλεκτών του συστήματος. Το «Παρόν», που κατά καιρούς δημοσίευε άρθρα του ΑΣΚΕ, σε όλη την προεκλογική περίοδο δε δημοσίευσε ούτε ένα, προφανώς λόγω της θέσης μας για αποχώρηση από την Ε.Ε., ενώ δημοσίευε άρθρα άλλων φορέων, ακόμη και κάποιων που δε συμμετείχαν στις εκλογές. Απέμεινε μόνο η «Χριστιανική» να δημοσιεύει άρθρα μας, την οποία και από αυτή τη θέση ευχαριστούμε. Από τους δημοσιογράφους, εκτός από τους σταθερούς φίλους Χρ. Πηγαδίτη (Ηigh) και Γ. Αβραμίδη (Θεσσαλονίκη), μας έδωσε τη δυνατότητα να παρουσιάσουμε τις θέσεις μας σε μια εκπομπή του και ο Σπ. Χατζάρας (ΒS).

Στην πολύχρονη ιστορία του ΑΣΚΕ υπάρχει ένας σταθερός πυρήνας μελών και φίλων, που εξασφαλίζει και τη συνέχεια, κάποιοι για διάφορους λόγους απομακρύνονται και κάποιοι νέοι έρχονται, για να αναπληρώσουν ή να υπερκαλύψουν τις απώλειες, αλλά σε κάθε περίπτωση η οργανωμένη δύναμη του ΑΣΚΕ είναι πολύ μικρή για το έργο που επιτελεί. Θεωρούμε ότι σ’ αυτές τις εκλογές πήρε μέρος ο μεγαλύτερος αριθμός μελών και φίλων σε σχέση με όλη την προηγούμενη 20ετία και, μάλιστα, τα περισσότερα μέλη, της Εκτ. Επιτροπής συμπεριλαμβανομένης, υπερέβησαν εαυτούς.

Κάνοντας τον απολογισμό μας, πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα αν το εκλογικό μας αποτέλεσμα καταγράφει αύξηση ή στασιμότητα ή μείωση της επιρροής του ΑΣΚΕ στον ελληνικό λαό κι αν μας δίνει κάποια ώθηση να αναβαθμίσουμε το ρόλο μας και την προσφορά μας.

Με βάση τα όσα αναφέραμε στο κύριο άρθρο μας για το χαρακτήρα των εκλογών, θεωρούμε ότι το φετινό αποτέλεσμα πρέπει να συγκριθεί περισσότερο με τις 3.180 ψήφους των εθνικών εκλογών του 2004 (το 2007, οπότε κατεβήκαμε στις μισές περιφέρειες, δεν μπορεί να αποτελεί μέτρο σύγκρισης) και όχι τόσο με τους 11.598 των ευρωεκλογών του ίδιου χρόνου, γι’ αυτό θεωρούμε ότι οι εκλογές καταγράφουν μια μικρή σταδιακή αύξηση της επιρροής του ΑΣΚΕ. Νομίζουμε, επίσης, ότι ο αριθμός των παλαιών ψηφοφόρων μας που μας στηρίζουν μόνον όταν η ψήφος είναι χαλαρή συνεχώς μειώνεται (έχουν περάσει, άλλωστε, 26 χρόνια), ενώ οι νέοι φίλοι (και σε ηλικία) που ανακαλύπτουν (κυρίως μέσα από την ιστοσελίδα μας) και στηρίζουν με συνέπεια με την ψήφο τους το ΑΣΚΕ συνεχώς αυξάνονται.

Το γεγονός ότι κάποια κόμματα χωρίς πολιτική παρουσία ξεπέρασαν σε ψήφους το ΑΣΚΕ οφείλεται στο γεγονός ότι στηρίχτηκαν σε προϋπάρχοντες μηχανισμούς ανθρώπων κατά πολύ μεγαλύτερους του ΑΣΚΕ, όπως π.χ. κυνηγετικοί σύλλογοι, εκκλησιαστικές ή αρχαιολατρικές οργανώσεις, μηχανισμοί που προωθούν τις επιδιώξεις του ΟΟΣΑ π.χ. για να απαγορευτεί η ψήφος στους συνταξιούχους. Αυτά, όμως, δεν αναιρούν τις αρνητικές εντυπώσεις για το ΑΣΚΕ, αφού ο πολύς κόσμος δε γνωρίζει ή δε συνυπολογίζει όσα προαναφέραμε. Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι το αποτέλεσμα δε μας έδωσε κάποια ώθηση, ελπίζουμε να μην αποθάρρυνε και κάποιους.

Τα οικονομικά του ΑΣΚΕ: Η εκλογική οικονομική συνεισφορά των μελών και φίλων του ΑΣΚΕ, προφανώς λόγω της δυσχερούς θέσης που έχει φέρει τις οικογένειες η οικονομική κρίση, ήταν λίγο μικρότερη απ’ όσο υπολογίζαμε. Επίσης, το κόστος της εκτύπωσης και της μεταφοράς των ψηφοδελτίων ήταν αρκετά μεγαλύτερο από την προηγούμενη φορά και από όσο προϋπολογίζαμε και επιπλέον προέκυψαν και άλλα έξοδα, όπως η εγγραφή του 5λεπτου. Όλ’ αυτά μας δημιούργησαν ένα χρέος 5.000 ευρώ, για την κάλυψη του οποίου ζητούμε τη συνδρομή όσων φίλων δεν την προσέφεραν ακόμη και τη συμπληρωματική όσων έχουν τη δυνατότητα, ώστε στη συνάντηση της 4ης Ιουλίου να συγκεντρώσουμε το παραπάνω ποσό και να είμαστε εν τάξει στις υποχρεώσεις μας.

Με τα δεδομένα αυτά το ΑΣΚΕ συνεχίζει τον αγώνα του και στη Συνάντηση της 4ης Ιουλίου, ύστερα από εισήγηση της Εκτ. Επιτροπής, θα συζητήσουμε τις δραστηριότητες του κόμματος για τους επόμενους μήνες.