ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η μέθοδος να παραπέμπονται οι ευθύνες των πολιτικών αποφάσεων, που προκαλούν σοβαρές κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις, σε εισηγήσεις επιτροπών «σοφών» είναι παγιωμένη στο σύστημα εξουσίας στη χώρα μας. Να θυμηθούμε τα πιο πρόσφατα.  Το 2012 επιτροπή «σοφών» για τη φοροδιαφυγή, το 2015 για το ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου, το 2020 για το πρόγραμμα σπουδών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας της Κεραμέως, της συνδαιτημόνος της λέσχης Μπίντελμπεργκ, και φυσικά οι «σοφοί» της επιτροπής για τον εορτασμό του 1821, η πλειονότητα των οποίων είναι ανθέλληνες. Για να μην ξεχάσουμε και το αλήστου μνήμης σημιτικό δίδυμο Σπράου-Τήνιου, που διαπίστωνε, με θλίψη..., ότι «οι Ελληνες δεν πεθαίνουν...»

Το γερμανικό τέχνασμα του περιβόητου «ταμείου ανάκαμψης», για να αναστήσει, με απαίτηση των Γερμανών βιομηχάνων, τη χειμάζουσα λόγω Τραμπ και κορωνοϊού, γερμανική εξαγωγική μηχανή, δεν είναι βέβαιο αν θα πραγματοποιηθεί και πότε. Επιτελεί όμως, όπως πιστεύουν οι Γερμανοί, το στόχο της αναβολής διάλυσης της Ε.Ε. λόγω της λεόντειας σχέσης Βορρά-Νότου, δηλ. της υπερχρέωσης των χωρών του Νότου που μετατρέπεται  σε  υπερπλεονάσματα  των χωρών του Βορρά., καθώς και τη μείωση του αντιγερμανισμού, που έχει φουντώσει, ιδιαίτερα στην Ιταλία. Πάντως, αν ποτέ δοθούν τα ποσά αυτά του ταμείου, είναι βέβαιο ότι θα συνοδεύονται από μνημονιακους όρους, «μεταρρυθμίσεις», δηλ. ιδιωτικοποιήσεις, περιορισμό εργασιακών δικαιωμάτων κ.λπ., που εμείς τα έχουμε υποστεί οδυνηρά. Οι Γερμανοί απαιτούν να μην επενδυθούν τα ποσά αυτά σε παραγωγικούς τομείς, για να μη θιγούν, ούτε κατ’ ελάχιστο τα προϊόντα τους. Επ’ευκαιρία να πούμε ότι «μετά θάνατο» άλλος ένας θύτης, μετά το ΔΝΤ, ο πρώην επίτροπος Χοακίν Αλμούνια «διαπίστωσε» τα «λάθη» των καταστροφικών μνημονίων, αλλά δεν πρότεινε π.χ. να μειωθεί το δυσθεώρητο μνημονιακό χρέος και τα θηριώδη μνημονιακά πλεονάσματα του 3,5% και του 2,2%. Και οι πρώην δεν υπερβαίνουν τα γερμανικά όρια. Εδώ ως και ο διαβόητος  Σόιμπλε ισχυρίζεται ότι είναι οπαδός του Κέινς (!!!). Στα βιβλία του θα εμπνεύσθηκε, φαίνεται, τα μνημόνια...  

Η νέα επιτροπή «σοφών» διορίσθηκε από τον  Κ. Μητσοτάκη για την «αξιοποίηση του πακέτου» των 32+18 δις και τις «προτάσεις» της στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Οι «σοφοί» αυτοί είναι ένας και ένας διαλεγμένοι από το μνημονιακό και σημιτικό πάνθεον. Είναι «ειδικοί» στις «μεταρρυθμίσεις» και στην απαίτηση υπογραφής μνημονίων,  όπως μας πρόετρεπε ο νομπελίστας(!!)  Πισαρίδης  μαζί με δυό άλλα μέλη των «σοφών» (Δ. Βαγιανός, Κ. Μεγήρ),  για το 3^ο το 2015 ακόμη και για 4^ο το 2017. Είναι επομένως όλοι τους σεσημασμένοι στο τι θα προτείνουν. Η απάντηση στο ερώτημα γιατί τους διόρισε ο Μητσοτάκης είναι επομένως προφανής. Είναι όλοι τους σκληροί νεοφιλελεύθεροι και ο ίδιος θέλει να διαχειρισθεί μόνος του το «πακέτο», δηλ. το πού θα μοιρασθεί.

Οι «προτάσεις» για ανάπτυξή των «σοφών» είναι βέβαιο ότι θα υποστηρίξει τον παρασιτικό χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας, που οφείλεται στην υποταγή μας στην ΕΟΚ-Ε.Ε., στο ότι δεν έχουμε εθνικό νόμισμα, επιλογή της ξενόδουλης άρχουσας τάξης της χώρας, που χαρακτηρίζει «βαριά βιομηχανία» τον τουρισμό, ένα κλάδο υπηρεσιών τον πιο ευάλωτο σε κάθε είδους κρίσεις.

Η επιβιώση της χώρας προϋποθέτει  την προώθηση της βιομηχανικής και αγροτικής ανάπτυξης, ώστε  να συμβάλλει στη μείωση των εισαγωγών και την αύξηση των εξαγωγών μέσω μιας ουσιαστικής και δημοκρατικής ελληνικής παιδείας. που να παράγει πολίτες με βούληση να προκόψει ο τόπος  και οι ίδιοι, ώστε να παράγουμε ό,τι μέχρι τώρα μας είναι απαγορευμένο. Ολ’αυτά προυποθέτουν την αποχώρηση από τη μέγγενη της Ε.Ε. και φυσικά την απαλλάγή μας από το ξένο νόμισμα.

Μέσα στην Ε.Ε. και το ευρώ της  όσα δις κι αν ακούσθούν από εκεί «Φοβού τους Δαναούς...» 

Η επάνοδος, σχεδόν θριαμβική, της Δεξιάς και μάλιστα υπό τον πλέον ακραίο νεοφιλελεύθερο (με τη «λεοντή» του κεντρώου !) Κυρ. Μητσοτάκη ήταν νομοτελειακή μετά τη λαίλαπα του, υποτίθεται, αριστερού ΣΥΡΙΖΑ, που συνέχισε με «επιτυχία» το παγκοσμιοποιητικό «πείραμα», στη δύστυχη χώρα μας, των Σημίτη-ΓΑΠ.

Και ενώ συμπληρώνεται σχεδόν ένας χρόνος «δεξιάς» διακυβέρνησης, διάστημα ικανό να αποκαλύψει το αναμενόμενο σκληρό νεοφιλελεύθερο πρόσωπό της και να δημιουργήσει τις επίσης αναμενόμενες αντιδράσεις, σήμερα απολαμβάνει μια σχεδόν πάνδημη (ηχηρή και σιωπηλή) αποδοχή ή, έστω, εγκαρτέρηση, προς γενική έκπληξη!

Και ναι μεν το φαινόμενο αυτό θα είναι, αναγκαστικά, προσωρινό, όμως η έλλειψη κάποιας αξιόπιστης πρότασης που θα κατόρθωνε να διασπάσει το φραγμό των ΜΜΕ, ακόμη και του εγκάθετου διαδικτύου, όπως και ο «κίνδυνος» επανόδου του κορονοϊόυ και η, σχεδόν παρανοϊκή τουρκική επίθεση (όχι, πλέον, επιθετικότητα) ενδέχεται να παρατείνουν αυτήν την προσωρινότητα. Ισως, ακόμη, να συντελέσει σ’αυτό και η πλήρης, σχεδόν, ανατροπή των παραδοσιακών πολιτικοϊδεολογικών εικόνων (…) και μορφών Συντήρησης έναντι της Προοδευτικότητας και Αριστεράς παντός είδους.

Και αυτά, ενώ στο εσωτερικό και εξωτερικό μέτωπο όλα δείχνουν να πηγαίνουν «κατά κρημνόν».

Η, όποια, οικονομία καταβαραθρώνεται μπροστά στην πλήρη αποκάλυψη ότι η ανάπτυξη των «υπηρεσιών», με κορυφαίο παράδειγμα τον Τουρισμό, και αποφυγή (με δική μας επιλογή ή, κυρίως, με ξένη επιταγή) της παραγωγικής δραστηριότητας είναι επόμενο να οδηγήσουν, αργά ή γρήγορα, σε πλήρη καταστροφή.

Ο τρίτος πολιτειακός πυλώνας, η Δικαιοσύνη, χάνει το όποιο κύρος (όρος sine qua non, αναγκαίος, για τη δυνατότητα απονομής της) της είχε απομείνει, με το τελευταίο χάος και έκρηξη στις ανώτερες, τουλάχιστον, βαθμίδες της, μέγα συριζαίικο επίτευγμα!

Η Υγεία και η Παιδεία γίνονται παίγνια και αθύρματα στα χέρια των ηγητόρων (Μπίλντεμπεργκ, Νταβός, «Δελφών», τρομάρα τους…) της, (επιτιθέμενης άγρια κατά των αρνητών της) απάνθρωπης Παγκοσμιοποίησης. Αυτή, το σύγχρονο άγος του πλανήτη και της Ανθρωπότητας, με πρόσχημα την «κλιματική αλλαγή» και «υπονοούμενο» την αφύπνιση των μέχρι πρόσφατα αποικιοκρατούμενων κοινωνιών της Ασίας και Αφρικής και την οργή τους ενάντια στους πρώην αποικιοκράτες τους, επιδιώκει με την ασύδοτη και παράνομη μετανάστευση, μέσω των ΜΚΟ της και των διεθνών οργανισμών που ελέγχει, την πολτοποίηση των λαών και την εύκολη, επόμενα, δουλοποίησή τους στην αβυσσαλέα εξουσία της. Και πρώτο θύμα της η Ελλάδα, που δεν έχει καμία σχέση με την αποικιοκρατία, αλλά που διαθέτει τους περισσότερους, παγκοσμίως, πρόθυμους, με την ελπίδα προσωπικού μεριδίου εξουσίας και των παρεπομένων…

Και ταυτόχρονα έχουμε, ως πρόβα ευρύτερων μεταβολών, τον άμεσο, εκδηλούμενο ήδη, κίνδυνο ακρωτηριασμού της χώρας από όλες τις πλευρές και με πιο άμεσο την Ανατολική.

Τι θα κάνει για όλα αυτά η τωρινή κυβέρνηση και πώς θα αντιδράσουν οι υπόλοιποι και τελικά, αν προλάβει, ο Ελληνικός λαός;

Πώς αντιδρά πραγματικά

σ’αυτά η Κυβέρνηση

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. του Μητσοτάκη δείχνει να θεωρεί ότι όλα τα αρνητικά που επίκεινται αντιμετωπίζονται επιτυχώς. Ο Εβρος «θωρακίζεται» και στο Αιγαίο η «ενισχυμένη» Frontex σχεδόν εμποδίζει, επί του παρόντος τους λαθρομετανάστες. Ομως γερμανικό πλοίο, αντί να εμποδίζει, μετέφερε τους ψευδοναυαγούς στη Λέσβο, χωρίς Ελληνική αντίδραση… Κατασκευάζονται κλειστά κέντρα υποδοχής(!) στα νησιά, μεταφέρονται λίγοι απρόσκλητοι «επισκέπτες» στο εσωτερικό της χώρας, όπου ήδη δρουν ως εχθροί. Υποστηρίζει ότι ελέγχει πλέον η ίδια τις Μ.Κ.Ο. , που δρουν ως όργανα όλων των εχθρικών «ιδρυμάτων» τύπου Soros και που το μόνο που ακόμη δεν (;) επιχείρησαν είναι ο εξοπλισμός τους.

Για την οικονομική ύφεση πάνω από 8%(!) παίρνονται κάποια μέτρα ανακούφισης, αλλά η Ε.Ε. απαιτεί νέα μνημόνια για σταδιακή 7ετή(!) χορήγηση ποσών του νέου «σχεδίου Μέρκελ», αν τελικά δοθεί κάτι, και ήδη ετοιμάζεται, αν δεν άρχισε ήδη, ο άγριος πόλεμος απορρόφησης, διασπάθισης και διαφθοράς… (αναλυτικά σε άλλο άρθρο).

Και αυτά, ενώ ο Ερντογάν ξεκινά πολεμικές επιχειρήσεις απαιτώντας «συνομιλίες συμβιβασμού» , δηλ. αναίμακτων παραχωρήσεων, υπό τις εξωτερικές πιέσεις για κάτι τέτοιο και οι υποτιθέμενοι φίλοι και σύμμαχοι επιτηρούν την ασφαλή μεταφορά τουρκικών ενισχύσεων στη Λιβύη! Οσο για την υπογραφή συμφωνίας ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, οι προβλεπόμενες ρυθμίσεις απλώς οδηγούν σε αντίστοιχες μειωμένες «επήρειες» σε νησιά και του Ανατολικού Αιγαίου με αρχή το Καστελλόριζο. Οι προοπτικές είναι πλέον δυσοίωνες για τις εξελίξεις στο Αιγαίο και ήδη άρχισαν να κινούνται οι ενδιαφερόμενοι για τις ενεργειακές προοπτικές στην ΑΟΖ της Κύπρου, πιέζοντας για ταχεία λύση και του Κυπριακού. Προάγγελοι του «συμβιβασμού» σε Αιγαίο και Κύπρο τα κοράκια της «ειρηνικής λύσης» ο Ροζάκης του Σημίτη (σύμβουλος του Μητσοτάκη), το ΕΛΙΑΜΕΠ, η Ντόρα, o Αναστασιάδης, ο «δικός μας» ο Μητσοτάκης(!), και, φυσικά, ο Τσίπρας και Σια.

Θα το τολμήσουν ; Αν Ναι, «μωραίνει κύριος...».

Εσωτερικά προβλήματα στη Ν.Δ.

Ο Μητσοτάκης, για την ώρα, εμφανίζεται κυρίαρχος στο εσωτερικό της Ν.Δ., όμως οι αντίπαλες δυνάμεις, Καραμανλικοί και Σαμαρικοί κυρίως, είναι έτοιμες να αντιταχθούν στα όποια σχέδια «λύσεων» που σύντομα θα εκδηλωθούν, είτε γιατί ειλικρινά εκφράζουν τις εθνικές θέσεις της βάσης, των οπαδών, είτε προσχηματικά, για να δυναμώσουν την επιρροή τους ενόψει ενδεχόμενων εξελίξεων. Ιδιαίτερα το κλίμα Σαμαρά προκαλεί μεγάλες ανησυχίες, κάτι που φαίνεται από τον ολομέτωπο πόλεμο εναντίον του, απ’όλες τις πλευρές, ακόμα και της Αντιπολίτευσης(!). Ο τελευταίος ορυμαγδός με τις αποκαλύψεις για Καμμένο -Τζούλη και, κυρίως, για Ν. Παππά (δηλαδή Τσίπρα και όσους έπονται...) δημιουργούν μεν κίνδυνο για ΣΥΡΙΖΑ, όμως δεν είναι βέβαιο ότι ήταν επιθυμία του Μητσοτάκη...

Και το φιάσκο της, ακραία, ανθελληνικής «επιτροπής για το 1821», όπως και αυτό της γελοιοποίησης, σχεδόν, της Προεδρίας της Δημοκρατίας (…), εκπέμπουν ήχους απειλητικούς, για το σύστημα του Κυρ. Μητσοτάκη, ο οποίος, μάλλον μάταια, επιχειρεί να εμπνεύσει αισιοδοξία, λέγοντας ότι έχει προβεί σε νέες σκέψεις και αναθεωρήσεις, χωρίς, φυσικά, να τις… αποκαλύπτει…

Η όποια Αντιπολίτευση σε καθεστώς πλήρους αμηχανίας και αλληλοσπαραγμού

Απέναντι στις «επιτυχίες» του Μητσοτάκη και παρά τις ήδη εκδηλούμενες δυσκολίες δεν μπορεί κανείς αντιπολιτευόμενος να ασκήσει μια στοιχειωδώς αξιόπιστη κριτική, με εξαίρεση κάποιες περιφερειακές φωνές, που τελικά αυτοεξευτελίζεται, μια που αυτά ακριβώς έπραττε ο ίδιος ή υποστήριζε. Και αυτό αναφέρεται κατά πρώτο λόγο στο ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα τον Α. Τσίπρα.

Το κόμμα που χάνει τις εκλογές παρά πάσαν, τουλάχιστο στις διακηρύξεις του, προσδοκίαν είναι λογικά αναμενόμενη η αμηχανία διαχείρισης της ήττας όπως και η οξεία εσωστρέφεια και κριτική, ανοικτή ή υφέρπουσα. Και αυτό συνέβη στο ΣΥΡΙΖΑ με αποτέλεσμα, λόγω και της αποκαλυφθείσας, υπόγειας μέχρι τότε, εσωτερικής διαιρετικής τάσης, την αλλοπρόσαλλη, αντιπολιτευτική τακτική, χωρίς πάντως να υπάρξει ευθεία, τουλάχιστο, αμφισβήτηση, όπως συνήθως συμβαίνει στα… «αστικά» κόμματα.

Επί ένα, σχεδόν, εξάμηνο «έπαιζε» μόνος του ο Μητσοτάκης. Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ όμως έγινε εντονότερο με την τουρκική επίθεση στον Εβρο, μέσω, έστω, των λαθρομεταναστών, και έπρεπε, αναγκαστικά, να παρθούν αποφάσεις, οπότε ο Τσίπρας, άφωνος για μέρες, βλέποντας τη γενική αποδοχή της κυβερνητικής αντίδρασης, έκανε το μεγάλο άλμα ανατροπής της βασικής μέχρι τότε θέσης για «ανοικτά σύνορα»(!), προκαλώντας σοκ στο κόμμα του. Το ίδιο έγινε και για τα μέτρα που πάρθηκαν για την επίθεση του κορονοϊού. Πίστευε, καλώς ή κακώς, ότι θα κέρδιζε και ο ίδιος, κάτι που όμως δε συνέβη και οι δημοσκοπήσεις ουσιαστικά καταδικάζουν το κόμμα και τον ίδιο. Και αλλάζει ρότα.

Τώρα, παρόλο που «οι σίγουρες» εκλογές, και μάλιστα διπλές, για να εξουδετερωθεί η ισχύουσα απλή αναλογική, μετά το Πάσχα (γι’αυτό και είχαν δρομολογηθεί και οι μεγάλες επιστροφές από τις κλοπές Κατρούγκαλου…) λόγω κορονοϊού ματαιώθηκαν, αρχίζει η αντιπολιτευτική επίθεση («είσαι ψεύτης» είπε ο Κυριάκος, «είσαι ο μεγαλύτερος πολιτικός απατεώνας» απάντησε ο Αλέξης!!).

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατατρύχεται από την έντονη διαμάχη για το εάν πρέπει να ανοίξουν οι πόρτες των κομματικών οργανώσεων στους ψηφοφόρους του (οι εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενοι αποτελούν το 90% των ψήφων!!), οπότε ο  πυρήνας του (ΣΥΡΙΖΑ←ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ←ΕΑΡ←ΚΚΕ εσ) θα ανατραπεί, πιθανώς, πλήρως, και αρχικά (…) ο Τσίπρας θα μονοπωλήσει την εξουσία. Πάντως, η λύση της διαμάχης αναβλήθηκε επ’ αόριστον.

Τώρα προέχει η συγκράτηση των ψηφοφόρων του Ιουλίου ‘19, διότι το 25% αυτών φαίνεται (δημοσκοπικά) να επικροτεί τις πολιτικές της Κυβέρνησης, γι’αυτό και θα αρχίσει αντιπολιτευτική επίθεση, πιθανόν «σκληρό ροκ»(!) και  όποιον πάρει ο Χάρος. Δυστυχώς όμως γι’αυτόν, τα προηγούμενα 4,5 χρόνια είναι πολύ πρόσφατα και το να αποκαλεί ο Τσίπρας (!) το Μητσοτάκη «πολιτικό απατεώνα του αιώνα» (!!), με ανάλογη κριτική επί παντός πεδίου, μόνο τους γελοιογράφους και επιθεωρησιογράφους, ακόμη και το… Λαζόπουλο(!), θα ενθουσιάζουν.

Η συγκράτηση των ψηφοφόρων (για καινούριους, δύσκολο…) οδηγεί και σε άλλη επιλογή: θερμή πρόσκληση χώρων απ’όπου προέρχονταν και υπήρχε φόβος να επιστρέψουν εκεί, όπως ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Βαρουφάκης, Καμμένος(!) κ.λπ, για «ισότιμες» συνεργασίες κ.λπ, ώστε οι ψηφοφόροι, βλέποντας τους παλιούς τους «χώρους» να «δείχνουν» τάσεις συνεργασίας, θα προτιμήσουν να τους «περιμένουν» εκεί. Επισφαλείς προσπάθειες…

Εχει, τελικά, μια μεγάλη ελπίδα ο Τσίπρας. Να χάσει τις εκλογές ο Τραμπ, να παραμείνει, ει δυνατόν, ο Πάιατ και να τον «κρατήσουν» οι Δημοκρατικοί! Γι’αυτό και σιγοντάρει τις στρατιές των Soros και λανσάρει το νέο σύνθημα «Η Αμερική είναι κοντά», δηλαδή έμμεση απειλή να δράσουν και εδώ οι ομάδες των Soros και ΣΙΑ. Αν όμως βγει πάλι ο Τραμπ;

Και Παπατέτοιοι ωχριούν μπροστά στους Παππάδες, που «άρχισαν» να σκάνε...

Για το ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ), δε μπορούμε να πούμε πολλά ως προς τις αντιδράσεις του, θετικές ή αρνητικές, στα ογκούμενα, εσωτερικά και εξωτερικά, προβλήματα της Χώρας, πλην, ίσως, της διαφαινόμενης, κάποιας έστω, σοβαρότητας στις, αναγκαίες, αντιπολιτευτικές του επισημάνσεις.

Και τούτο, γιατί κατατρύχεται από έντονα προβλήματα συνοχής και, επιφανειακής έστω, ενιαίας γραμμής. Προβλήματα ακόμη και αυτής της πολιτικής επιβίωσης, τα οποία, αν δεν επιλυθούν, σύντομα θα οδηγήσουν σε εικόνα πλήρους πολιτικής αναξιοπιστίας και επομένως...

Τα «δικά» του λέει ο Γιωργάκης, που δεν είναι πολιτικά εύκολο να καταφύγει στο φυσικό, καθαρά αμερικανικό (των Δημοκρατικών...), χώρο του, υπό τον Α. Τσίπρα, και έτσι μόνο ζημιά προκαλεί στο ΚΙΝΑΛ, παραμένοντας, χωρίς όμως ελπίδα ανάκτησης της ηγεσίας!! Η ηγεσία της Φώφης (ανύπαρκτη χωρίς το επίθετό της...) αμφισβητείται ανοικτά, πλέον, και από τους διαγκωνιζόμενους γι’ αυτήν (Ανδρουλάκης, Γερουλάνος, Αλιβιζάτος, Καμίνης !) κανείς, αυτήν τη στιγμή τουλάχιστον, δεν παρέχει καμιά ελπίδα ελκυστικότητας για τους πασόκους που φεύγουν(;) ή θα φύγουν από το ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή από την... Προοδευτική Συμμαχία, που πέτυχαν οι «σκληροί» του ΣΥΡΙΖΑ  να παραμείνει οριστικά(;) ως βοηθητικός(!!)  «σύμμαχος», χωρίς, άμεσες τουλάχιστο, κομματικές συμμετοχές...

Το ΚΚΕ παραμένει σταθερά εκτός εσωτερικής πολιτικής, παρά τα διστακτικά βήματα επικαιροποίησης και ελληνοποίησής του, φροντίζοντας προσεκτικά να μην υπερβαίνει τα «επιτρεπόμενα» όρια, με «άγνωστο», μάλλον το γιατί. Περιορίζεται έτσι σε τυπική, «εργατική» αντιπολίτευση και συνεχίζει την κομματική γυμναστική και μάλιστα με άστοχες κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ στο χώρο της Υγείας, παραβαίνοντας εξώφθαλμα τις υγειονομικές οδηγίες, και διαμαρτυρόμενο για το ότι η Κυβέρνηση ρίχνει το βάρος των υγειονομικών περιορισμών στους ώμους των πολιτών.

Εχει, πάντως, σοβαρά «προβλήματα»(...), που το εμποδίζουν να αντιδρά εποικοδομητικά στους ήδη, εκδηλούμενους εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους.

Για τους υπόλοιπους, κοινοβουλευτικά και περισσότερο εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, δεν θα έπρεπε να έχουμε σχόλια, με δική τους ευθύνη. Ουσιαστικά δεν παρεμβαίνουν πραγματικά στους εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους.

Καμιά, λοιπόν, προβλεπτής προοπτικής ελπίδα από και για τον Ελληνικό λαό;

Οχι βέβαια. Και μόνο το γεγονός ότι ένα μεγάλο. πλειοψηφικό κομμάτι του τολμά, μέσα σε ένα επιδιωκόμενο κλίμα παθητικότητας, να επιλέξει τον πόλεμο αν δεχθούμε εισβολές, δεν μπορεί παρά να προκαλεί αισιοδοξία!

Προς μεγάλη αμηχανία προφανώς των εσωτερικών εθελόδουλων (με το αζημίωτο).

Οι ταραχές που ξέσπασαν στις Η.Π.Α. μετά τον βίαιο θάνατο ενός αφροαμερικανού δημιουργούν, σε κάποιες πόλεις και για μερικές ώρες, καταστάσεις πλήρους αναρχίας. Επιχειρήσεις πυρπολούνται, καταστήματα λεηλατούνται και αστυνομικοί πυροβολούνται εν ψυχρώ. Αυτή η γενικευμένη αντίδραση ενός μέρους της κοινωνίας, παρότι ακραία σε πολλές περιπτώσεις, δεν είναι εντελώς αδικαιολόγητη για τις Η.Π.Α., όπως θα φαινόταν σε ένα ευρωπαϊκό κράτος, παραδείγματος χάριν μια παρόμοια αντίδραση στην υπέρβαση των αρμοδιοτήτων ενός αστυνομικού. Στην Αμερική έχουν συμβεί αρκετά τέτοια περιστατικά που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο αφροαμερικανών και η επανάληψη του φαινομένου ήταν φυσικό να εξαγριώσει όχι μόνο τις εθνοτικές μειονότητες από τις οποίες προέρχονται κυρίως τα θύματα αλλά και κάθε πολίτη που υποστηρίζει την ισονομία.

Εντελώς αδικαιολόγητη είναι εντούτοις η κατεύθυνση που έχουν πάρει όλες αυτές οι αντιδράσεις για το θάνατο του μαύρου Αμερικανού. Ουσιαστικά, στρέφονται όλες κατά του προέδρου Τραμπ, χωρίς να υπάρχουν βάσιμοι λόγοι γι’ αυτόν τον καταλογισμό της ευθύνης. Ούτε στέλεχος των Ρεπουμπλικάνων ήταν ο αστυνομικός που προκάλεσε τον θάνατο του Φλόυντ, ούτε παρέμβαση στη δικαιοσύνη για χάρη του άσκησε ο Τραμπ, ούτε και δικαιολόγησε ποτέ την πράξη του. Αν του επιρρίπτεται ευθύνη γιατί δεν έλαβε προληπτικά μέτρα για να αποτρέψει την υπέρβαση καθηκόντων από αστυνομικούς, η ίδια ακριβώς ευθύνη πρέπει να καταλογισθεί και στους προηγούμενους προέδρους των Η.Π.Α.

 Ο πολιτικός χαρακτήρας που πήραν οι ταραχές στις Η.Π.Α. εξηγεί και την επέκταση των αντιδράσεων στις ευρωπαϊκές πόλεις καθώς και την αντιδεοντολογική παρέμβαση ευρωπαίων πολιτικών, όπως η Μέρκελ, σε ζητήματα εσωτερικής αμερικανικής πολιτικής. Ακόμη και ο δικός μας Γεραπετρίτης έφτασε να κάνει δηλώσεις κατά του Τραμπ.

 Πριν να στηρίζουμε κάποιους πολιτικά, πρέπει να τους ερωτούμε, ιδιαίτερα όταν πλησιάζουν εκλογές.

 Α. Στην κυβέρνηση της Ν.Δ. του Κυρ. Μητσοτάκη, με δεδομένο ότι έχει δηλώσει ότι, «έχω προβεί σε νέες σκέψεις και αναθεωρήσεις»:

 - Εμμένει σε παλιά δήλωσή του ότι «η Ανισότητα είναι φυσικός νόμος»; Γιατί, αν ναι, παρά τις οποιεσδήποτε ωραιοποιήσεις, τα όσα θα επιχειρήσει, αλίμονό μας!

 - Εμμένει στα συριζαίικα «χαίρομαι να βλέπω μια πολυπολιτισμική Ελλάδα» και στη λύση του δημογραφικού προβλήματος με τους λαθρομετανάστες, μέσω των… ΜΚΟ, λοιπών οργανώσεων τύπου Soros και ΕΛΙΑΜΕΠ;

 - Εμμένει στον γερμανικό εναγκαλισμό του, έστω και με άδεια των (αλληλοσπαραζόμενων) ΗΠΑ, ή άρχισε να ελληνοποιείται;

 - Εμμένει στις παλιές (;) «σκέψεις» για ΜΟΕ(!), Χάγη κ.λπ, και μάλιστα χωρίς προηγουμένως να έχουν οι «Τούρκοι» προσυπογράψει το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο των Θαλασσών του 1982 και να συμμορφώνονται γενικώς στο Διεθνές Δίκαιο, ακυρώνοντας επίσημα το παρανοϊκό casus belli;

 - Εμμένει στην άποψη ότι «η επανάσταση του 1821 συγκρότησε το Εθνος» ;

 Δηλαδή δεν υπήρχε προηγουμένως και μάλιστα χιλιετίες πίσω ; Μήπως έχει, τουλάχιστον, κάτι ακούσει για το «γένος» ;

 Β1 Στην Αντιπολίτευση του Τσιπρικού ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.,  με δεδομένο ότι ο Α. Τσίπρας έχει πρόσφατα (στην Τρέμη!) δηλώσει ότι: «έχω ενηλικιωθεί» και (στο ΣΕΒ- Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων) ότι «έχει κάνει πολλές υπερβάσεις προς τη σωστή πλευρά της Ιστορίας»

 - Τι εννοεί ο ποιητής;

 - Μήπως, συμφωνεί σε όλες τις παραπάνω καταφατικές (ΝΑΙ) ενδεχομένως απαντήσεις του παραπάνω ερωτώμενου, εκτός ίσως στο «γερμανικό» αντί του «αμερικάνικο, προ Τράμπ» ;

 - Ποια η «σωστή πλευρά της Ιστορίας» ;

 Μήπως η παγκοσμιοποιητική, η κοσμοπολίτικη, όπως την καθοδηγεί εδώ ο γνωστός Soros και Υιός ;

 Β2. Στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, με δεδομένο ότι σ’αυτήν τη φάση δεν υπάρχει κάτι δεδομένο. Οταν ολοκληρωθεί η αποκρυστάλλωση   των θέσεών τους, κάτι που, ίσως, τώρα επιδιώκεται, θα επανέλθουμε (πολλοί, νομίζουμε) ζητούντες διευκρινήσεις …

 Β3. Στο ΚΚΕ, με δεδομένο ότι συνεχίζεται, ελπίζουμε, η διαδικασία (αργή, αναγκαστικά…) πραγμάτωσης της αυτονομίας του και της ελληνοποίησής του (…), μία μόνον ερώτηση: Εννοούν, πραγματικά, όσα διαλαμβάνονται στο κεφάλαιο για πόλεμο (που προφανώς εμπλέκεται η Ελλάδα, αμυνόμενη) στις αποφάσεις των Συνεδρίων του (2013,2017), όπως το δήλωσε και προφορικά το στέλεχός του Θ. Παφίλης, το Δεκέμβρη του 2018; Διότι αν ναι, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα!

Β4. Στα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά και στα περισσότερα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα δε  χρειάζονται ερωτήματα. Είναι γνωστοί και αυτοαποκλειόμενοι.

Η διεθνής κατάσταση που επικρατούσε πριν από την πανδημία χαρακτηριζόταν από τη σημαντική  οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ του Τραμπ, ο οποίος, για το λόγο αυτό, «απέσυρε» σταδιακά τη στρατιωτική τους ανάμιξη στα εξωτερικά μέτωπα, αφήνοντας έτσι να αναδυθεί  ένα νέο, πολυπολικότερο, σύστημα ισχύος με άξονα κυρίως  τη Ρωσία και δευτερευόντως την Κίνα. Η ισχύς των ΗΠΑ εκφραζόταν κυρίως με τους εμπορικούς πολέμους με την Κίνα και τη Γερμανία-Ε.Ε. αποσκοπώντας στη δραστική μείωση των αμερικανικών εμπορικών ελλειμμάτων, δεδομένου ότι η ισχύς του δολαρίου στις διεθνείς συναλλαγές και τις επενδύσεις έχει μειωθεί από 90% σε περίπου 60% και το δημόσιο χρέος τους έχει εκτοξευθεί στο δυσθεώρητο ύψος των 23 τρις δολ.(!) Αν δεν ανακοπτόταν αυτή η πορεία της, χωρίς όρια, παγκοσμιοποίησης, οι ΗΠΑ θα καταντούσαν να πληρώνουν με ξένο συνάλλαγμα (π.χ. ευρώ, γεν, γουάν κ.λπ.)  τις εισαγωγές τους. Η πολιτική Τραμπ κατά της παγκοσμιοποίησης και υπέρ του εθνικού συμφέροντος για την αύξηση της αμερικανικής παραγωγής  είναι μια αδήριτη αναγκαιότητα, που έχει επενδυθεί και ιδεολογικά. Γι’ αυτό επέσυρε  τη μήνι των παγκοσμιοποιητών με συνεχείς διώξεις εναντίον του  με διάφορες έωλες κατηγορίες. Εκείνος όμως επιμένει, επειδή πιστεύει ότι, αν δεν ακολουθηθεί εθνική οικονομική πολιτική, οι ΗΠΑ σύντομα θα χρεοκοπήσουν.

«Εκείνοι που επέλεξαν την αποσάθρωση της ανεξαρτησίας τους και απερίσκεπτα εγκατέλειψαν μέρος της κυριαρχίας τους αποδείχθηκαν οι χαμένοι. Εχει καταστεί σαφές ότι τα κράτη που υποστηρίζουν τα εθνικά τους συμφέροντα εξακολουθούν να είναι οι βασικοί παίκτες στη διεθνή σκηνή.» (Από άρθρο του Σεργκέι Λαβρόφ «Εφ. των Συντακτών» 5/6/2020)

Ηδη, η Γερμανία, κατ΄εξοχήν εξαγωγική χώρα, έχει πληγεί από την πολιτική Τραμπ, όπως και η Κίνα, που είχαν τεράστιες εξαγωγές στις ΗΠΑ, που ήταν προνομιακός πελάτης τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις αμερικανικές ταινίες του Χόλυγουντ, που οι παράγοντές του είναι σφοδροί πολέμιοι του Τραμπ,  οι πρωταγωνιστές οδηγούν κατά κανόνα γερμανικά αυτοκίνητα !!

Και ήρθε η πανδημία

Η μόλυνση από τον κορωνοϊό σύμφωνα με δημοσίευμα της κινεζικής εφημερίδας South China Morning Post, επικαλούμενη  κυβερνητικά στοιχεία, ξεκίνησε στις 17/11/2019, αν και πολλοί ισχυρίζονται ότι είχε ξεκινήσει από τον Αύγουστο του 2019.

Η κινεζική κυβέρνηση προσπάθησε ν’αποσιωπήσει τους θανάτους από πνευμονία «αποτρέποντας» τους γιατρούς να αναφέρουν ότι πρόκειται για νέο ιό. Μάλιστα ο γιατρός Λι Ουενλιάγκ, που προειδοποίησε σχετικά στις 31/12/2019, κλήθηκε από την αστυνομία στις 3/1/2020 που τον κατηγόρησε για «διατάραξη της κοινωνικής τάξης»(!) και αποτελεί ειρωνεία το ότι ο Π.Ο.Υ. (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) επαίνεσε μετά θάνατο το γιατρό αυτό, που πέθανε από τον κορωνοϊό στις 6/2/2020 !

Τυπικά ο Π.Ο.Υ. ειδοποιήθηκε από τους αξιωματούχους της  Γουχάν (και όχι από την κινεζική κυβέρνηση)  στις 31/12/2019, ενώ ο Κινεζικός λαός παρέμενε σε πλήρη άγνοια και οι γιατροί εκφοβίζονταν έως τις 20/1/2020 όταν άρχισαν να υπάρχουν κρούσματα και σε άλλες ασιατικές χώρες (Ιαπωνία, Ταϊβάν, Ταϋλάνδη, Ν.Κορέα κ.λπ.), οπότε ο Κινέζος πρόεδρος ανακοίνωσε την ανάγκη λήψης μέτρων για την Κίνα.

Είναι γεγονός, επίσης, ότι η Κίνα δεν προειδοποίησε επίσημα τις άλλες χώρες, αρκούμενη στη δικαιοδοσία του Π.Ο.Υ., που καθυστέρησε χαρακτηριστικά (γιατί άραγε;) να προκηρύξει πανδημία στις 11/3/2020(!), όταν τα κρούσματα  παγκοσμίως είχαν φθάσει τα 126.335 και οι θάνατοι τις 4.627, ενώ ο ιός είχε εξαπλωθεί σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Γενικά ο Π.Ο.Υ με την αντιφατική του στάση έχει επισύρει αντιδράσεις από γιατρούς και άλλους επιστήμονες υπονοώντας ότι αυτός εξυπηρετεί πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες και όχι μόνο. Μάλιστα λέγεται ότι ο πρόεδρος του Π.Ο.Υ. ελέγχεται από την Κίνα με συνέπεια κάποια μέλη του, λέγεται ότι, παραιτήθηκαν.

 Για τους λόγους αυτούς και δεδομένου ότι το μεγαλύτερο τίμημα σε θανάτους το πληρώνουν οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Ιταλία ορισμένοι έχουν την άποψη ότι έτσι χτυπήθηκαν χώρες που αντιδρούν στην παγκοσμιοποίηση με συμπαιγνία Κίνας-Π.Ο.Υ. Βέβαια, χτυπήθηκαν εξίσου και άλλες χώρες, όπως η Ισπανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ιρλανδία κ.λπ.

Στη Βρετανία η κυβέρνηση είχε επιλέξει στην αρχή την «ανοσία της αγέλης».   «Πρέπει να είμαι ειλικρινής μαζί σας, ειλικρινής με τους Βρετανούς πολίτες, περισσότερες οικογένειες, πολλές περισσότερες οικογένειες θα χάσουν αγαπημένους τους πριν την ώρα τους» (Μπόρις Τζόνσον 16/3/2020). Μετά άλλαξε γραμμή, αλλά ήταν ήδη αργά.

Η εξαρση της πανδημίας στις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο, ιδιαίτερα σ’ αυτές με περιφερειακή ή ομοσπονδιακή δομή εξουσίας, όπως ΗΠΑ, Ιταλία, Ισπανία, όπου οι αποφάσεις για επιβολή καραντίνας παίρνονται από τις περιφέρειες, οφείλεται εν πολλοίς στην καθυστέρηση λήψης μέτρων για λόγους οικονομικούς και έτσι πολλοί φορείς του ιού  κυκλοφορούσαν ανεξέλεγκτα. 

Η Κίνα είναι γεγονός ότι επιχείρησε  διείσδυση στις ευρωπαϊκες κοινωνίες, αφ’ενός για να άρει τις αρνητικές εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν με την καθυστέρηση αναγγελίας των κρουσμάτων και αφ’ ετέρου για να διαμορφώσει συνθήκες αποδοχής της, με δωρεάν, κατ’ αρχάς, υγειονομικό υλικό. Φυσικά στη συνέχεια  το εμπορεύεται με τις εξαγωγές.

Οι συνέπειές της

Η πανδημία διαμόρφωσε νέες συνθήκες στη διεθνή, στην οικονομική και στη κοινωνική κατάσταση. Οι χώρες αντιμετωπίζουν μόνες τους με τα εθνικά τους μέσα  την υγειονομική και κοινωνικοικονομική κρίση. Τα όργανα της παγκοσμιοποίησης (Ε.Ε., ΔΝΤ , ΟΟΣΑ κ.λπ).  , που πριν ήταν κυρίαρχα επιβάλλοντας, μεταξύ άλλων,  τη διάλυση των κρατικών δομών υγείας υπέρ των ιδιωτών, εξαφανίστηκαν. Οι χώρες αύξησαν κατακόρυφα τις δημόσιες δαπάνες τους, το δανεισμό και τα ελλείμματά τους, για να επανασυστήσουν τα κρατικά συστήματα υγείας,  να χρηματοδοτήσουν τις καταρρέουσες οικονομίες τους και να στηρίξουν τις  κοινωνίες τους, που ήδη μαστίζονται από την ανεργία και τη φτωχοποίηση. Θυμήθηκαν τον Τζον Μέιναρντ Κέινς, όνομα απεχθές στους παγκοσμιοποιητές. Για την ώρα στις κοινωνίες επικρατεί σ’ ένα μεγάλο βαθμό  η αντίληψη της αναγκαιότητας του εθνικού κράτους. Θα το σεβαστούν οι κρατούντες ή θα το θεωρήσουν μια «δυσάρεστη» παρένθεση ;

Η παγκόσμια οικονομία υποχωρεί σημαντικά, αφού η διεθνής αγοραστική δύναμη μειώθηκε κατακόρυφα και αυξήθηκε υπέρμετρα  το δημόσιο χρέος των χωρών. Ετσι διάφορες χώρες επιχειρούν να επανασυστήσουν και να διατηρήσουν την εθνική τους παραγωγή. Μάλιστα η Γερμανία και η Βρετανία απαγορεύουν την πώληση επιχειρήσεών τους σε ξένους!

Η Ε.Ε., που ήδη έχει μπει σε τροχιά ουσιαστικής αποσύνθεσης με την αντιπαράθεση Βορρά-Νοτου , αντιμετωπίζει τώρα μείζον πρόβλημα ύφεσης, ενώ και η  Γερμανία, που οι εξαγωγές της έχουν φθάσει στο ναδίρ, έχει υπερδανειστεί και για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο έχει μείωση του ΑΕΠ της. Για το λόγο αυτό εξαγγέλλει, με προτροπή των Γερμανών βιομηχάνων, ένα «σχέδιο Μάρσαλ», το περιβόητο Σχέδιο Ανάκαμψης, για να αγοράζουμε, βέβαια, γερμανικά προϊόντα. Αν δεν είναι τέχνασμα  για τη μείωση του διάχυτου αντιγερμανισμού στις χώρες του Νότου, τότε  όποιος ευελπιστεί σε  «βοήθεια» από εκεί, τον περιμένουν άμεσα ή έμμεσα μνημόνια και «μεταρρυθμίσεις» υπέρ των πλουσίων του Βορρά.

Ενα νέο πεδίο ανταγωνισμού είναι ποια χώρα θα βρει πρώτη το εμβόλιο ή τη θεραπεία γι’ αυτόν τον ιό για ν’ αποκομίσει  ισχύ και κέρδη. Ας φαντασθεί κανείς π.χ. το «σενάριο» να αποκτήσουν ένα απ’ αυτά οι ΗΠΑ. Mε τι όρους άραγε θα τα δώσει στο Ιράν, στην Κούβα, στη Βενεζουέλα κ.λπ.

Οι εκλογές στις ΗΠΑ

Αν δε μεσολαβούσε η πανδημία, η εκλογή Τραμπ θα ήταν σχεδόν βέβαιη, δεδομένου ότι ο αντίπαλός του Μπάιντεν δεν εμπνέει ούτε τους ψηφοφόρους των Δημοκρατικών, όπως η αλήστου μνήμης Χίλαρι. Ομως η βιασύνη του να έχει το προβάδισμα στις εκλογές  και για να μη μεταστραφεί προς το χειρότερο η καλή, ως τότε, αμερικανική  οικονομία,  θεώρησε την πανδημία εμπόδιο στο δρόμο του για μια νέα προεδρική θητεία.  Ετσι, όταν οι θάνατοι αυξάνονταν ραγδαία, ο Τραμπ βρίσκόταν εκτός κλίματος με αντιφατικές δηλώσεις και θέσεις ή την αναζήτηση «εχθρών» (π.χ. «κομμουνιστική Κίνα»). Οι διαδηλώσεις για το θάνατο του Φλόιντ από αστυνομικό, αν και δεν ευθύνεται γι’ αυτό ο Τραμπ, τροφοδότησαν τους πολέμιούς του, που ορισμένοι είναι και στελέχη των Ρεπουμπλικάνων. Αυτά έδειξαν μια κατακερματισμένη κοινωνία που την χαρακτηρίζει ο θυμός και η υποκρισία, με υπόβαθρο το κέρδος. Οπως οι μεγάλες πολυεθνικές που τώρα είναι υπέρ των αφροαμερικανών, για να μη χάσουν πελατεία ! 

Η περίοδος της προεδρίας Τραμπ χαρακτηρίζεται από τις εμφανείς αποκλίσεις πολιτικής μέσα στη δομή της κυβερνητικής εξουσίας. Αλλες θέσεις έχει ο Λευκός Οίκος, άλλες το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, άλλες το  Υπουργείο Αμυνας, που και παλαιότερα υπήρχαν αλλά, πιθανόν τότε, γίνονταν οι αναγκαίοι συμβιβασμοί . 

Η πολιτική του Λευκού Οίκου στην περιοχή μας ευνοεί, έως τώρα,  την Τουρκία, ενώ το Στέιτ Ντιπάρτμεντ προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες.

Ετσι η εκλογή Τράμπ δεν είναι βέβαιη, αν και διαθέτει ένα συμπαγή πυρήνα λευκών ψηφοφόρων, που δε διαθέτει ο Μπάιντεν, ο οποίος δημοσκοπικά προηγείται. Πιθανή εκλογή Μπάιντεν θα «ανακουφίσει τους παγκοσμιοποιητές, αλλά οι ΗΠΑ δε μπορούν, αντικειμενικά, να επανέλθουν πλέον ως η μοναδική υπερδύναμη.

Ως γνωστόν οι αυτοκρατορίες πέφτουν από μέσα. Η Ελλάδα δεν έχει κανένα συμφέρον να προσδεθεί μονοδιάστατα, όπως τώρα, στο άρμα  των ΗΠΑ. Η τραγωδία της Κύπρου απεδειξε ότι όποιος είναι δεδομένος αυτός πληρώνει το τίμημα.