Εν μέσω της εντεινόμενης τουρκικής επιθετικότητας, είναι απορίας άξιο τι ακριβώς προσπαθεί να επιτύχει η κυβέρνηση με την πολιτική της. Από τη μία φαίνεται ότι υπάρχουν κύκλοι στους κόλπους της που δεν επιθυμούν την πλήρη παράδοση στην Τουρκία και στα εθνικά μας θέματα γενικότερα. Από την άλλη δε λαμβάνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο αποτροπής και προετοιμασίας της χώρας για την επερχόμενη καταιγίδα. Και αυτό, βέβαια, μάλλον αντανακλά τη μητσοτακική πολιτική παράδοση και την αντίληψη του «κοσμοπολίτικου» κύκλου περί τον Πρωθυπουργό έναντι της Τουρκίας.
Τελευταίο παράδειγμα η ανάκληση της απόφασης για πάγωμα των ΜΟΕ με την Τουρκία εξαιτίας του τουρκολιβυκού μνημονίου για τις θαλάσσιες ζώνες. Το περιστατικό αυτό δε δείχνει απλά και μόνο την αναποφασιστικότητα της κυβέρνησης. Καταδεικνύει, κυρίως, την ελαφρότητα με την οποία λαμβάνει ή ανακαλεί αποφάσεις εθνικής σημασίας και κυρίως την ψοφοδεή νοοτροπία της έναντι της Τουρκίας. Το περιστατικό όμως αυτό είναι απλά το έσχατο παράδειγμα, αλλά όχι το πιο χαρακτηριστικό.
Στο Κυπριακό η κυβέρνηση σύρεται κυριολεκτικά πίσω από τις επικίνδυνες ακροβασίες του Αναστασιάδη, που οδηγούν από υποχώρηση σε υποχώρηση και τελικά σε ένα σχέδιο πολύ χειρότερο του Ανάν. Σε ό,τι αφορά τις παραβιάσεις του εθνικού θαλάσσιου και εναέριου χώρου, εξακολουθεί η ίδια κατευναστική πολιτική όλων των προκατόχων που ουσιαστικά επιτρέπει την κατοχύρωση των τουρκικών παράνομων διεκδικήσεων ως καθημερινών πρακτικών και αμφισβητήσεων. Εκεί, όμως, που η κύβερνηση οδεύει προς πλήρη αποτυχία με ανυπολόγιστες συνέπειες (ακόμα και για την ίδια) είναι το λαθρομεταναστευτικό. Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία σήμερα ότι το λαθρομεταναστευτικό είναι πρόβλημα εν πολλοίς τεχνητά ελεγχόμενο από την Τουρκία με στόχο την πληθυσμιακή αλλοίωση της Ελλάδας. Στόχος είναι η δημιουργία πολυπληθούς μουσουλμανικής κοινότητας, τελικά σε βάθος χρόνου πλειονότητας, στην Ελλάδα, υπό την αιγίδα και προστασία της Αγκυρας, προκειμένου η Ελλάδα να πάψει να υπάρχει ως έθνος – κράτος και τελικά να διαλυθεί.
Μπροστά σ’ αυτόν τον προφανή κίνδυνο η κυβέρνηση από τη μία εξαγγέλλει κάποια μέτρα θετικά (κλειστές δομές, επιτάγχυνση αξιολόγησης αιτήσεων ασύλου, επαναπροωθήσεις), και από την άλλη εγκαθιστά μόνιμα(;) λαθρομετανάστες σε όλη τη χώρα, επιβραβεύοντας τη δράση των λαθροδιακινητών. Είναι προφανές ότι τα οικονομικά συμφέροντα που διαπλέκονται με τη διαχείριση του λαθρομεταναστευτικού είναι τεράστια και ίσως συνδεδεμένα και με κάποιους επιχειρηματικούς κύκλους κοντά στην κυβέρνηση. Και οι πιέσεις από τους Ευρωπαίους να σηκώσει μόνη η Ελλάδα το βάρος του προβλήματος και να μετατραπεί σε αποθήκη ψυχών, αφόρητες. Ετσι, η παρούσα κυβέρνηση αδυνατεί να χαράξει και υλοποιήσει εθνική πολιτική για το πρόβλημα.
Διανύουμε πλέον στα ελληνοτουρκικά μια άλλη φάση, που χαρακτηρίζεται από την ανοικτή επιθετικότητα της Τουρκίας και όχι απλά από απαράδεκτες και συνεχείς προκλήσεις. Μπροστά σε αυτό το γεγονός η πολιτική της κυβέρνησης είναι από άτολμη έως εκκωφαντικά ανεπαρκής και ψοφοδεής. Και αυτό απλά για όσους από εμάς δεν υπάρχει η όποια δεύτερη σκέψη…
Ο Α. Τσίπρας κατηγορεί τον Κ. Μητσοτάκη για την πολιτική κατενασμού στα ελληνοτουρκικά, γιατί δεν ορθώνει το ανάστημά του μπροστά στις τουρκικές επιθέσεις, γιατί δεν εξανάγκασε τη Μέρκελ να τον καλέσει στη μάζωξη του Βερολίνου (ο ίδιος δεν το ήθελε) και αντιδρά στο ενδεχόμενο να μπουν θαλάσσια φράγματα, διότι οι πλαστικές βάρκες των λαθραίων δεν είναι... τσούχτρες), αντί να τον ευχαριστεί που μαθαίνει ότι υπάρχουν θαλάσσια σύνορα. Θα γελούσαμε, έστω και πικρά, με τον απερίγραπτο αυτόν τύπο, αν οι καιροί δεν ήσαν τόσο κρίσιμοι και δεν ανησυχούσαμε για το ποιόν και το ποσόν του διαδόχου του...
Η Ελλάδα είχε αρχίσει, μαθαίνουμε τώρα, συζητήσεις με τη Λιβύη για τον καθορισμό της ΑΟΖ (πολύ, πάντως, μετά τον Τάσσο Παπαδόπουλο της «μικρής» Κύπρου, που μόνη της καθόρισε την ΑΟΖ της), τις οποίες σταμάτησε ο Γιωργάκης ταυτόχρονα(;) με την υπαγωγή μας στο 1ο μνημόνιο και την είσοδό μας στο στόμα του λύκου (ΔΝΤ), μετά από τις κραυγές για Τιτανικό, γκρεμούς και έμμεσες απειλές για το ευρώ και την Ε.Ε., με τα γνωστά αποτελέσματα.
Η δικαιολογία (λένε τώρα ότι) είναι πως η Λιβύη δε δεχόταν ότι η Γαύδος, νότια της Κρήτης, δεν είχε υφαλοκρηπίδα, άρα και ΑΟΖ, και επομένως η ΑΟΖ μας θα άρχιζε από την Κρήτη, άρα θα έπαιρναν μεγαλύτερο κομμάτι οι Λίβυοι! (Παραδόξως τότε άρχισε η Τουρκία να ισχυρίζεται πως η Γαύδος είναι Τουρκική νήσος και όλοι ψέλλιζαν ότι ο Ερντογάν τρελάθηκε...). Ετσι πέρα από την Ελλάδα, τη χώρα που «κυβερνούσε» ο «αγαπημένος», ο wonderful man των ΗΠΑ, έχανε ΑΟΖ και η Ε.Ε. (δηλ. η Γερμανία!) της οποίας μέλος ήταν (και δυστυχώς είναι ακόμη) η Ελλάδα. Γιατί δεν έσπευσαν τότε να διαμαρτυρηθούν ΗΠΑ και Ε.Ε. για την πρόκληση, ποιος ορμήνεψε το λιβυκό καθεστώς και ποιος επέτρεψε στην Τουρκία να «παραλογίζεται» και την Ελλάδα να σιωπά ;
Και όταν ΗΠΑ και Ε.Ε. επιχείρησαν να «βάλουν τάξη» στο μετακανταφικό χάος που αυτές προκάλεσαν, και άρχισαν τα συνέδρια από το 2015, γιατί οι εκλεκτοί του Soros (και, φυσικά, ΗΠΑ και γερμανική Ε.Ε.) Τσίπρας και Κοτζιάς ζήτησαν να μην κληθεί η Ελλάδα σ’αυτά, παρά το ότι είχε θαλάσσια σύνορα υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ με τη Λιβύη ; (και ας μη σχολιάσουμε, τώρα, το πιθηκίσιο θράσος του ΣΥΡΙΖΑ που κατηγορεί τη Ν.Δ. για την απουσία της από τη σύναξη!)
Τώρα η Τουρκία αποθρασύνθηκε. Πέρα από τις προκλήσεις σε Θράκη, Ανατολικό Αιγαίο και Κύπρο, «εξαφανίζει» το ελληνικό νοτιοανατολικό Αιγαίο και τη μισή Κρήτη (Η Ντόρα δηλώνει ότι θα υπερασπιστεί την Κρήτη...!), συνάπτει «μνημόνια» με τον «ανύπαρκτο» Σάρατζ και ετοιμάζεται για de facto «νομιμοποίηση» με κάποιο YAVOUZ. Και στη σύναξη των «ενδιαφερομένων» (τι δουλειά έχουν στη Βόρεια Αφρική οι γόνοι του Χίτλερ; Θα στείλουν μήπως κανένα δυστυχή νέο Ρόμελ;)
Στο Βερολίνο(!) αρνούνται με σκαιότητα να κληθεί η Ελλάδα, η μόνη που πλήττεται άμεσα από τους Τουρκολιβυκούς παραλογισμούς.
Η Ελλάδα, έστω αυτή της μητσοτακικής Ν.Δ., δείχνει να ξυπνά και να αντιδρά, έστω και καθυστερημένα (η πολύ προσεχής εξέλιξη θα δείξει το αν το εννοεί πράγματι...). Ενεργοποιεί τριπλές και τετραπλές «συμμαχίες», συνάπτει τον EASTMED (χωρίς την Ιταλία ;) και απειλεί με veto σε όποια απόφαση στους κόλπους της Ε.Ε. Πώς όμως θα το εκδηλώσει, όταν ο διάδοχος του Κοτζιά και Κατρούγκαλου(!) δηλώνει πως «οι αποφάσεις-συμφωνίες του Βερολίνου είναι στη σωστή κατεύθυνση και ενδέχεται στο μέλλον να κληθεί και η Ελλάδα» (!!!);
Ετσι εκδηλώνεται η «εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου» και η αλληλεγγύη «των στρατηγικών συμμάχων» και των «Εταίρων» μας. Και ο Ερντογάν πανηγυρίζει, ο Πούτιν υπομειδιά, ενώ η Ελλάδα «διατηρεί ανοικτούς τους διαύλους επικοινωνίας» με τους επιδρομείς, επανασυζητά τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, (ΜΟΕ) και «λαμπροστολίζεται» για το σφαγείο της Χάγης !!!
Η αντιπολίτευση χαρακτήρισε αποτυχημένη την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, γιατί δεν εξασφάλισε καμία εγγύησή τους για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος έναντι των απαιτήσεων της Τουρκίας, χρησιμοποιήθηκε η επίσκεψή του ως ευκαιρία για να δικαιολογήσει ο Τραμπ την εξόντωση του Σουλεϊμανί υποβαθμίζοντας έτσι την παρουσία του ως ηγέτη κράτους και δεν δόθηκε η καθιερωμένη σε αυτές τις περιπτώσεις κοινή συνέντευξη των δύο ηγετών.
Η συμπολίτευση από την άλλη πλευρά έκρινε απόλυτα επιτυχημένη την επίσκεψη του πρωθυπουργού, γιατί οι υπερατλαντικοί σύμμαχοι επαναβεβαίωσαν τις άριστες σχέσεις των δύο χωρών, παραδέχτηκαν ότι η Ελλάδα διέρχεται περίοδο ανάκαμψης της οικονομίας της, δήλωση που διευκολύνει ασφαλώς τις επενδύσεις αμερικανικού κεφαλαίου στη χώρα μας, και εξέφρασαν έμμεσα την αντίθεσή τους στη σύναψη του Τουρκολιβυκού Μνημονίου Συνεργασίας.
Αν η επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στις Η.Π.Α. ήταν επιτυχημένη ή όχι δεν μπορεί ίσως να υποστηριχθεί με βεβαιότητα, τουλάχιστο πριν περάσει ένα χρονικό διάστημα, για να διαπιστωθεί αν η Τουρκία θα προχωρήσει σε ευθεία αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας με τη διεξαγωγή ερευνών στην ελληνική Οικονομική Ζώνη ή θα ακυρώσει τα διακηρυγμένα σχέδιά της, με παρέμβαση των Η.Π.Α. προφανώς σε μια τέτοια περίπτωση.
Υπήρξε όμως αναμφισβήτητα χρήσιμο(!) το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Αμερική, γιατί έδειξε ότι για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας δεν μπορούμε να ελπίζουμε στην έμπρακτη βοήθεια καμιάς ξένης δύναμης, όσο και αν αυτά είναι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.
Κατά συνέπεια, η μόνη εγγύηση της εδαφικής ακεραιότητας και της ασφάλειας της χώρας είναι οι δικές μας ένοπλες δυνάμεις, οι οποίες πρέπει γι' αυτό το λόγο να ενισχυθούν επειγόντως και όσο το δυνατό περισσότερο. Και, το κυριότερο, να εξυψωθεί το «εθνικό φρόνημα στη χώρα μας, το οποίο υπονομεύεται με, σχεδόν, έξαλλους τρόπους από την απροκάλυπτη 5η φάλαγγα των «φιλήκοων των ξένων» εντός των τειχών, αφού προηγουμένως (και ταυτόχρονα) επιδιωχθεί η εσωτερική κοινωνική γαλήνη, που βάναυσα πλήττεται, ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία, από τους «εταίρους» και «στρατηγικούς συμμάχους» και τα εδώ όργανά τους.
Ολοι συζητούν, άγνωστον ποιοι τους καθοδηγούν, για τον κορωνοϊό, που έρχεται από την Κίνα(...) και που, καλού κακού ας τον αποφεύγουμε. Υπάρχει κι άλλος ιός, πιο επικίνδυνος, τον οποίον πολύ δυσκολότερα μπορούμε να τον αποφύγουμε, ο ιός του ποδοσφαιρικού φανατισμού (...).Ακόμα χειρότεροι οι ιοί της αφέλειας, δηλαδή του χρηματιστηρίου, ΜΚΟ, offshore και κρυπτονομισμάτων!
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό