ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αμέσως μετά την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, επί Καποδίστρια έφθασαν στην Αθήνα διάφορες ιεραποστολικές οργανώσεις του δυτικού κόσμου,  οι οποίες θέλησαν να εκμεταλλευθούν τις τεράστιες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας στον εκπαιδευτικό τομέα και να ιδρύσουν ένα δικό τους, σχεδόν αυτόνομο, δίκτυο εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Σκοπός ήταν ο προσηλυτισμός στις θρησκείες και στα δόγματα που πρέσβευαν, ιδιαίτερα οι Αμερικανοί προτεστάντες, που τους ενδιέφερε η  Ελλάδα λόγω της στρατηγικής της θέσης ως νέο κράτος, επειδή είχε μια «παρηκμασμένη χριστιανική Εκκλησία», που κατά την άποψή τους θα ήταν αδύναμη να αντιδράσει, σε αντίθεση με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και το Ισλάμ που τους θεωρούσαν ισχυρούς θρησκευτικούς θεσμούς.  Τον 19^ο αιώνα,  άλλωστε, είχε αναπτυχθεί η ιδεολογία του αμερικάνικου πουριτανισμού περί του φωτισμένου έθνους.

Την εποχή εκείνη, οι Έλληνες έβλεπαν με δυσπιστία τη λειτουργία αυτών των σχολείων που ίδρυαν οι ξένοι, γιατί διαπίστωναν ότι, παράλληλα με την παροχή παιδείας, γινόταν σε αυτά και μία σύντονη προσπάθεια θρησκευτικού προσηλυτισμού των νέων. Γι’ αυτό και όποτε τους δινόταν αφορμή αντιδρούσαν δυναμικά αναγκάζοντας τους ξένους να διακόψουν τη λειτουργία μερικών σχολείων. Έτσι, το σχολείο που είχε ιδρύσει ο Αμερικανός ιεραπόστολος Ιωνάς Κινγκ  στην Αθήνα έκλεισε το1837. Τον επόμενο χρόνο, αναγκάστηκε επίσης να κλείσει το σχολείο που είχε ιδρύσει στο Άργος ο Ε. Ριγκς. «Την απόφαση αυτή μας έκανε να πάρουμε η μη ευνοϊκή διάθεση του πληθυσμού στο Άργος» παραδέχθηκαν οι ίδιοι οι ιδρυτές του σχολείου σε αμερικανικό έντυπο. Σταδιακά, και ιδίως μετά το 1840, ο προπαγανδιστικός ρόλος των αποστολών  αυτών διαφάνηκε καθαρά και το κράτος, υπό την πίεση και της Εκκλησίας, έθεσε φραγμούς.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Ιωνά Κινγκ. Αφού κατηγορήθηκε για διδασκαλία αιρετικών απόψεων σε μαθητές του σχολείου του, έγραψε μια απολογία στην οποία ουσιαστικά αποδεχόταν την κατηγορία. Δημιουργήθηκε τότε ένα κλίμα τόσο εχθρικό γι’ αυτόν, ώστε η κυβέρνηση αναγκάστηκε να τοποθετήσει φρουρούς έξω από το σπίτι του και τον συμβούλεψε να απομακρυνθεί από την Ελλάδα. Απομακρύνθηκε για λίγα χρόνια και επέστρεψε ως πρόξενος των Η.Π.Α.(!). Επειδή πρόσβαλε και από αυτή τη θέση το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων, καταδικάστηκε σε δεκαπέντε ημερών φυλάκιση και απέλαση. Η απόφαση επικυρώθηκε από τον Αρειο Πάγο. Ωστόσο, «στον Μεντρεσέ φυλακή δεν πήγε, είναι ανώτερος από τους νόμους, πήγε εις το σπίτι του», σχολιάζει πικρόχολα ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο: Στις Η.Π.Α., συγκροτήθηκε ειδική επιτροπή της Γερουσίας, η οποία έκρινε την απόφαση αντισυνταγματική (αντίθετη δηλαδή με το Ελληνικό Σύνταγμα !!). Η κυβέρνηση έπαυσε τον προηγούμενο υπουργό, διόρισε ως νέο υπουργό Δικαιοσύνης έναν δικηγόρο που είχε θεωρήσει εσφαλμένη την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου και ο νέος υπουργός ακύρωσε με βασιλικό διάταγμα την απόφαση του Αρείου Πάγου !!!            
            Παρά τις αρχικές αυτές αντιδράσεις της Ελληνικής κοινωνίας και την εμφανή εξυπηρέτηση ξένων σκοπών, τα περισσότερα από αυτά τα σχολεία που ίδρυσαν ξένοι και σήμερα τα συνδιευθύνουν με Ελληνες απέκτησαν κύρος και, περιθωριοποιώντας το θρησκευτικό στοιχείο, επιδιώκουν τη διαπαιδαγώγηση των νέων, κυρίως της άρχουσας τάξης, και βέβαια τη χειραγώγησή τους.

 Αυτό το σκοπό επιτελούν ουσιαστικά γνωστά σχολεία, όπως:

Η σχολή Χιλλ, που ίδρυσε ο ιεραπόστολος Τζον Χιλλ και η γυναίκα του Φράνσις,  το 1833. Οι Χιλλ είδαν ότι η Ελληνίδα έπαιζε ένα σημαντικό ρόλο στο σπίτι και, αν μορφωνόταν, θα μπορούσε να γίνει αγωγός προπαγανδισμού των ιδεών τους. Γρήγορα κατηγορήθηκαν για θρησκευτική προπαγάνδα και προσηλυτισμό. Υποχρεώθηκαν έτσι να παραχωρήσουν το σχολείο για δέκα χρόνια στην Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία , που είχε ιδρυθεί το 1836 ως αντίβαρο των «μισσιονάρικων» ξένων σχολείων για τη μόρφωση των Ελληνίδων.

Η Λεόντειος Σχολή, που ιδρύθηκε το 1838 από τον καθολικό ιερέα Κωνσταντίνο Σαργολόγο και διοικείται από το γαλλικό καθολικό Μοναστικό Τάγμα των Μαριανών Αδελφών.

Το Κολλέγιο Αθηνών (όπως μετονομάσθηκε το πρώην Αμερικανικό Κολλέγιο), που ιδρύθηκε το 1926 από Ελληνες  και Αμερικανούς με πρωτοβουλία   των αποφοίτων της αμερικανικής Ροβερτείου Σχολής  στη Κωνσταντινούπολη  (ιδρύθηκε το 1863)  με σκοπό «...τη δημιουργία ενός σχολείου στην Αθήνα που θα συνδυάζει την ελληνική παράδοση με το αμερικανικό προοδευτικό πνεύμα και τις σύγχρονες εκπαιδευτικές τάσεις και μεθόδους».

Η Σχολή των Ουρσουλινών που στην Αθήνα λειτούργησε το 1947. Η καθολική Αδελφότητα των Ουρσουλινών μοναχών εγκαταστάθηκε στην Τήνο και τη Νάξο από τον 17⁰ αιώνα, όπου λειτούργησαν, τότε,  σχολες θηλέων  μέσα στα μοναστήρια που ίδρυσαν και σήμερα έχουν κλείσει.

Η λειτουργία αυτών των σχολείων και των άλλων ανάλογων  ξένων πρέπει να περιορισθεί μόνο στη φοίτηση των παιδιών των αντίστοιχων ξένων, ώστε να αποτραπεί η μέσω αυτών διαιώνιση και ο «εμπλουτισμός» της ξένης κατοχής στη χώρα μας.

Με πρόσχημα το προσφυγικό «έσπευσε» ο κ. Τσίπρας ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου (και ταυτόχρονα με τις γιορτές ανακήρυξης του ψευδοκράτους)  να πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Τουρκία, παρά τις αντιρρήσεις διπλωματών του Υπουργείου Εξωτερικών για ελλιπή προετοιμασία, προφανώς υπονοώντας άγνοια για τα εθνικά μας θέματα, που άλλωστε ποσώς τον ενδιαφέρουν. Αντιθέτως, μάλιστα...
Είναι γνωστό ότι αυτός ο άθλιος άναψε το πράσινο φως, με την προτροπή των ξένων,  για τους μυριάδες που άρχισαν να  κατακλύζουν τα νησιά μας και τις δεκάδες «περίεργες» ΜΚΟ που τους περιτριγυρίζουν και λειτουργούν ως κράτος εν κράτει, με δικά μας έξοδα. «Ποια σύνορα; έχει σύνορα η θάλασσα και δεν το ξέραμε;», δήλωνε. Ετσι  σε μια εβδομάδα έρχονται τόσοι όσοι είχαν μπει σε 6 μήνες το 2014. Σκοπός τους να χυλοποιήσουν τις κοινωνίες με το πρόσχημα του ανθρωπισμού, ώστε να περνούν απρόσκοπτα τα σχέδια εκμετάλλευσής τους από τις μεγάλες επιχειρήσεις τους. Ιδιαίτερα στην πατρίδα μας, που υφίσταται τα πάνδεινα,  καπηλεύονται  τα ανθρωπιστικά αισθήματα του Ελληνικού λαού και την πατροπαράδοτη φιλοξενία του. Είναι επίσης γνωστό ότι οι υπερατλαντικοί «σύμμαχοι» προώθησαν τον Τσίπρα στην κυβέρνηση για να «λύσουν» το Κυπριακό, το Σκοπιανό, το Θρακικό και ό,τι άλλο, μέχρι τώρα αδιανόητο.
    Στην Τουρκία, όπως διέρρεε το «περιβάλλον» του, θα πήγαινε εκπροσωπώντας την Ε.Ε.(!!)  με σκοπό να εγκατασταθούν σε τουρκικό έδαφος σημεία πιστοποίησης και ελέγχου (HOT SPOTS) και να προωθηθεί  μία συμφωνία για μετεγκατάσταση προσφύγων από το τουρκικό έδαφος απευθείας προς δυτικούς προορισμούς. Εν τω μεταξύ η Γερμανία μαζί με τον αχυράνθρωπο Γιουνγκέρ ζητούσε επιμόνως κοινές ελληνοτουρκικές περιπολίες για την αποτροπή, δήθεν, της λαθρομετανάστευσης, που, αν ήθελε, η Τουρκία θα την είχε σταματήσει εντελώς. Δηλ. τουρκικές ακταιωροί να μπαίνουν ελευθερα στα νησιά μας για έλεγχο υποτίθεται διακινητών και λαθρομεταναστών.
Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο, η Τουρκία δε συζήτησε καν  την πρόταση Τσίπρα, αν τελικά αυτή έγινε. Η Τουρκία αντιπρότεινε τριμερή συνάντηση Ελλάδας-Τουρκίας-Γερμανίας(!!), χωρίς να συναντήσει την άρνησή του. Τώρα τι θέλει η Γερμανία στο Αιγαίο, δηλ. να βάλει γεωπολιτικά πόδι στην περιοχή, μόνο αυτός ο μοιραίος μπορεί ν’ απαντήσει. Δέχθηκε τελικά και  «τεχνική συνεργασία» μεταξύ των ακτοφυλακών Ελλάδας-Τουρκίας, δηλ. όχι Γιάννης Γιαννάκης. Ομως δεν έφθανε μόνο αυτό. Επειδή οι υπερατλαντικοί προστάτες του βιάζονται για την «επίλυση» του Κυπριακού και θέλουν επίσης την Τουρκία στην Ε.Ε, δε δίστασε να «αδειάσει» την κυπριακή κυβέρνηση, που έχει ασκήσει βέτο στο άνοιγμα των κεφαλαίων 23 και 24 των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Τουρκίας-Ε.Ε., επειδή η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία.   «Με αυτή την έννοια θέλω να σας πω ότι είμαστε θετικοί στην έναρξη των διαδικασιών, στην έναρξη των κεφαλαίων.< ...> προκειμένου να έχουμε το αμοιβαίο όφελος από την ένταξη της γείτονος χώρας στην Ε.Ε.» 
Προσπάθησαν, μετά το σάλο που ξεσήκωσε στην Ελλάδα και στην Κύπρο ο ενδοτισμός  του, να τα ρίξουν σε λάθος υπαλλήλου της πρεσβείας μας στην Αγκυρα. «Τεχνικό λάθος στην απομαγνητοφώνηση» . Το λάθος είναι ότι έχουμε αυτήν την κυβέρνηση που εφαρμόζει  το σχέδιο των υπερατλαντικών εντολέων της  και των ευρωπαίων συμμάχων της για την αποσύνθεση του έθνους-κράτους και τη διαιώνιση της ξένης κατοχής.  Ελπίζουμε να μην προλάβουν.  

Το ελληνικό Σύνταγμα ορίζει ρητά:

Άρθρο 16,

1. «Η τέχνη και επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες· η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτος.

Η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα.

2. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτος και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των ελλήνων, την ανάπτυξη της  Εθνικής  και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες. (σ.σ   οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας)

Ο ευρύτερος χώρος της παιδείας δέχτηκε τις περισσότερες και πιο έντονες αντιπαραθέσεις., κάτι που είναι φυσικό και, εν πολλοίς, επιβεβλημένο (δε θα αναλυθεί εδώ το γιατί), καθώς (δυστυχώς) και τις πιο σφοδρές επιθέσεις, για ευνόητους λόγους... Θα αρκούσε να αναφερθούν πόσοι και ποιοι απολύτως ακατάλληλοι και κυρίως επικίνδυνοι διορίζονταν υπουργοί Παιδείας. Θα περιοριστούμε όμως στις πιο προκλητικές περιπτώσεις, του Γιωργάκη (!), Κοντογιαννόπουλου, Διαμαντοπούλου, Γιαννάκου, για να φανεί το εύρος των πληγμάτων κατά της Ελληνικής Παιδεία και του Ελληνικού Συντάγματος!

Αυτό που επιχειρείται, όμως, σήμερα από τους διορισμένους υπουργούς Παιδείας του Τσίπρα, τους Μπαλτά, Σία (...), Φίλη(!) και τους παρατρεχάμενους κοσμοπολίτες (τάχα διεθνιστές!) οπαδούς της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης των διαφόρων Ρότσιλδ, Σόρων και ΣΙΑ, με το αζημίωτο, προφανώς, με συντονιστικό όργανο το διαβόητο ΕΛΙΑΜΕΠ ) (αναλυτικότερα σε επόμενο άρθρο), αφού θα έχουν, αν τολμήσουν, προχωρήσει την επίθεσή του.

Για την ώρα αρκεί να αναφέρουμε ποιον έθεσε ο Φίλης επικεφαλής επιτροπής «διαβούλησης»(!)   για την ιστορία, τον κύριο στόχο της επίθεσης: Τον καθηγητή «ιστορίας» Α. Λιάκο(!), που είχε δηλώσει σε προηγούμενη «διαβούλευση»: «Εγώ δε θέλω εθνική συνείδηση και ταυτότητα. Θέλω ιστορική συνείδηση», δηλ. την «ιστορική» συνείδηση της Ρεπούσης, την έκδοση του βιβλίου με τους «συνωστισμούς» κ.λπ παρουσίασε μαζί με άλλους του ίδιου φυράματος.

Πρέπει όλοι να ετοιμαζόμαστε να αποκρούσουμε, επιθετικά, τις επιθέσεις κατά του Ελληνισμού, όπως άλλωστε επιτάσσει το ακροτελεύτιο άρθρο, 120, του Συντάγματος και ιδιαίτερα οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων και οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων.

Δεν πρέπει να αφήσουμε τους Εφιάλτες και τους μηδίζοντες, όλων των ειδών, να περάσουν τις Θερμοπύλες.

Το τι συμβαίνει και γιατί στο μεγάλο (μέχρι τώρα) κόμμα της κεντροδεξιάς έχει αναφερθεί και ερμηνευθεί (σε έκταση που το κείμενο επιτρέπει) στο πολιτικό άρθρο της «Ε», που αναγκαστικά λόγω των περιστάσεων είναι αρκετά εκτεταμένο. Θεωρητικά, λοιπόν, δε χρειάζεται ευρύτερη διαπραγμάτευση, μια που πρόκειται για τα εσωτερικά άλλου κόμματος, με το οποίο, μάλιστα, δεν έχουμε καμία σχέση.

Ομως τα όσα συμβαίνουν σ’εκείνο τον πολιτικό χώρο ενδιαφέρουν όλους, κυρίως γιατί αυτά αποτελούν μια εικόνα του τι συμβαίνει και γιατί σε ολόκληρο το εξαρτημένο (άμεσα ή έμμεσα...) πολιτικό μας σύστημα.

Ολοι, τον τελευταίο καιρό, στηρίζουν λίγο-πολύ το ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, ΗΠΑ, Γερμανία και λοιποί της Ε.Ε., Τουρκία, Ισραήλ και όλο το εσωτερικό συστημικό μέτωπο, για τους δικούς τους καθένας λόγους. Γενικά, διότι μόνο ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, με το «αριστερό» πρόσημο, μπορεί να τους ικανοποιήσει όλους, εκτός, ασφαλώς, των Ελλήνων πολιτών και της Ελλάδας. Αλλωστε το ίδιο παίζει και το ρόλο της αντιπολίτευσης στον εαυτό του (!)

Δεν έπρεπε, λοιπόν, να υπάρχει σοβαρή Αντιπολίτευση, που στοχεύοντας στην εξουσία θα έκανε επίθεση στον Τσίπρα, ουσιαστική και όχι προσχηματική. Ετσι ανάγκασαν το Σαμαρά, που δε θα «έπαιζε» με τον Τσίπρα, και τοποθέτησαν το Μεϊμαράκη, που όλοι τον «δέχτηκαν» ως προσωρινό, μεταβατικό πρόεδρο μέχρι το σχεδιαζόμενο για την άνοιξη του ’16 συνέδριο (που, αν χρειαζόταν..., θα το μετέθεταν για αργότερα), που θα εφταναν σε τελική προεδρική εκλογή. Εν τω μεταξύ ήλπιζαν ότι ο Τσίπρας θα προλάβαινε να ολοκληρώσει την εσωτερική, οικονομική και κοινωνική, καταστροφή της χώρας, τη διάλυση της παιδείας, ώστε να «παράγει μόνο γραικύλους, κατά το πρότυπο Φίλη, Ρεπούση, Λιάκου, Βερεμή κ.λπ, και, κυρίως, να παραδώσει ό,τι απέμεινε στα εθνικά θέματα, και, ενδεχομένως, να ακρωτηριάσει τη χώρα.

Προέκυψε όμως ένας άλλος Μεϊμαράκης, από αυτόν που περίμεναν, «ικανοποιημένο» και μόνο με το μεταβατικό. Αυτός, μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, προκήρυξε άμεσα(!) εσωκομματικές εκλογές για πραγματικό πρόεδρο και προκάλεσε σάλο σε όλους και ειδικά στους «προστάτες», εξωτερικούς (και εσωτερικούς) των διαφόρων «φυλών», οικογενειών, ομάδων, αυτόκλητων σωτήρων, κοινώς «νούμερων» κ.λπ. και επεκράτησε το «έλα να δεις», με κίνδυνο ορατό, πλέον, πολυδιάσπασης...

Η Ν.Δ. δεν ήταν ποτέ κόμμα με ενιαία ιδεολογία, φιλοσοφία και πολιτική, ακόμη και σε εποχές ακμής. Είχε (και έχει) τους «Αμερικανούς», τους «Γάλλους», τους «Γερμανούς» (που μετά το ευρώ συνεχώς αυξάνονταν), τους «Εβραίους», τους «Τούρκους» (!) και ίσως και κάποιους Έλληνες... Ολοι, λοιπόν, εν όψει της τελικής εκλογής, ήθελαν να προωθήσουν (με τους Αμερικανούς να θέλουν και την Αντιπολίτευση ακραιφνώς δική τους!!) τους δικούς τους και έτσι επικράτησαν ο Μητσοτάκης (Γερμανία, Siemens κ.λπ.), προς γενική έκπληξη ο ανέτοιμος, παιδαριώδης Τζιτζικώστας (ακροδεξιός και Αμερικανός), η αστεία (για πρόεδρος μόνο, γιατί αλλιώς δεν είναι ανόητος) περίπτωση του Αδωνη (ο Βορίδης δίστασε..) και, φυσικά, ο Β. Μεϊμαράκης, που, τώρα, όλοι(!), απ’όλες τις πλευρές (!!) (εκτός των δεξιών ψηφοφόρων όμως,...) του επιτίθενται και τον καλούν να παραιτηθεί (!!!) από την υποψηφιότητά του!

Οταν, τις παραμονές των εσωκομματικών εκλογών, διεφάνη άνετη έως θριαμβευτική εκλογή του Μεϊμαράκη (του μόνου που μπορούσε να εξασφαλίσει την ενότητα της Ν.Δ.) επεκράτησε (σε όλους εκτός πάλι από τους ψηφοφόρους που θέλουν, φυσικά, έναν ισχυρό πρόεδρο), πανικός, που οδήγησε στο προκλητικό σαμποτάρισμα της εκλογικής διαδικάσίας, νέες εντάσεις,  και πιθανόν σε αόριστη αναβολή.

Η πολυδιάσπαση, έτσι, θα γίνει πολύ πιθανή, κάτι που όμως θα οδηγήσει σε ανάλογα φαινόμενα και στο ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα αν εισέλθει στην Κυβέρνηση και ο ...Λεβέντης, ακόμη ένα στοιχείο (απροσδόκητο) που δείχνει πόσο ρευστή είναι και μη ελεγχόμενη, πλέον, η κατάσταση.

Ας ευχόμαστε να προκύψει κάτι (έστω και ελάχιστο) θετικό για τους Ελληνες πολίτες.

Στις 16/4/2013 γράφαμε σε επίκαιρο, τότε, κείμενο (βρίσκεται στην ιστοσελίδα μας) με τίτλο ελληνικές τράπεζες στο στόχαστρο των  γερμανών: «Εγώ θέλω καλές τράπεζες. Δεν με νοιάζει αν είναι γαλλικές, ιταλικές ή αμερικανικές», απάντησε ο διαβόητος Προβόπουλος στη Βουλή (10/4/2013) για το αν ανησυχεί για το ενδεχόμενο αφελληνισμού των τραπεζών.

Αυτό που δεν τόλμησαν όλοι οι προηγούμενοι (ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ν.Δ.), δηλ. να αφελληνίσουν τις  τράπεζες  πλην της EUROBANK (που την πούλησε ο ίδιος ο Λάτσης σε ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια) το πραγματοποιούν οι σημερινοί με το μνημόνιο που υπέγραψε την 12η Ιουλίου ο «αριστερός» πρωθυπουργός τους. Σύμφωνα με αυτό, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) θα ελέγχεται από τους «εταίρους» (ΝΟ GREEKS)  και  η κυβέρνηση δε θα παρεμβαίνει στη διαχείριση και στη λήψη αποφάσεων στις εμπορικές πράξεις των τραπεζών, που θα συνεχίσουν να λειτουργούν αυστηρά, βάσει των αρχών της αγοράς. Αυτό σημαίνει ότι τα δανεικά, που φορτώνονται στις πλάτες του Ελληνικού λαού και πάνε στο ΤΧΣ, θα τα διαχειρίζονται ξένοι και ότι οι μικρομολογιούχοι  τραπεζικών μετοχών και ομολόγων θα είναι απροστάτευτοι και έρμαια των τραπεζιτών. Γι’ αυτό οι ανοησίες Δραγασάκη περί παράλληλου τραπεζικού συστήματος μόνο ως ειρωνεία απέναντι στα θύματα ακούγεται.

 Το παιχνίδι με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είχε ξεκινήσει πριν ένα χρόνο. Μέχρι τον Ιούνιο του 2015 η ΕΚΤ διαπίστωνε ότι οι τράπεζες στην Ελλάδα είναι φερέγγυες και επαρκώς κεφαλαιοποιημένες. Τέλος Ιουνίου το ΔΝΤ «υπολόγισε» ότι οι τράπεζες χρειάζονται 6,9 δις ανακεφαλαιοποίηση, ενώ η Κομισιόν τον Ιούλιο ανέβασε το ποσόν στα 25 δις. Ο πραγματικός στόχος όλων αυτών ήταν  ο εξαναγκασμός, μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων, στο ξεπούλημα των τραπεζών σε ξένα funds, που πίσω τους βρίσκονται γερμανικές και αμερικανικές τράπεζες, και οι πλειστηριασμοί περιουσιών με τα «κόκκινα» δάνεια. Εκβιάζανε ότι, αν αυτό δε γίνει μέσα στο 2015, μετά, από την 1η Ιανουαρίου του 2016 τίθεται σε ισχύ ο νέος μηχανισμός για τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών, που απαιτεί κάθε «ένεση» χρήματος στις τράπεζες να συνοδεύεται από κούρεμα (μετοχών, ομολόγων και μεγάλων καταθέσεων, δηλ. άνω των 100.000). 

Ετσι η ανακεφαλαιοποίηση εξελίσσεται σε σ’ ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα καταλήστευσης του Ελληνικού λαού. Οι τράπεζες ως τώρα είχαν πάρει  4,5 δις  για προνομιούχες μετοχές, 127,3 δις € με τη μορφή εγγυήσεων, 10,5 δις με τη μορφή ειδικών τίτλων και ενισχύσεων, μία σειρά εγγυήσεων που δόθηκαν για να πάρουν δάνεια από την ΕΚΤ, 18 δις  με το PSI, 25,5 δις  το 2014 για την τότε ανακεφαλαιοποίηση τους, καθώς επίσης τα χρήματα για τη νέα αύξηση των κεφαλαίων τους σήμερα. Απ’αυτά η χώρα δανείστηκε ως τώρα 48 δις (4,5+18+25,5). Δηλ. ως τώρα περί τα 200 δις δανείστηκε και εγγυήθηκε το δημόσιο σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που δεν παράγουν τίποτα και λειτουργούν ουσιαστικά σαν θησαυροφυλάκια και παράγουν κέρδη μόνο για τους τραπεζίτες και τα golden boys.

Οι «θεσμοί» απαιτούν πλέον το κράτος να μην έχει την πλειοψηφία, που έχει σήμερα  στις τράπεζες μέσω του ΤΧΣ. Γι’ αυτό ουσιαστικά μηδενίζουν τις παλαιές μετοχές τους και τις αντικαθιστούν με νέες πολύ μικρής αξίας. Τράπεζα ανταλλάσσει 100 παλαιές μετοχές που πέρσι το δημόσιο αγόρασε με 170 ευρώ με μια νέα αξίας 0,30 ευρώ(!!)  που θα αγοράσουν οι ξένοι για ν’αποκτήσουν την πλειοψηφία. Τα 48 δις που δανειστήκαμε εξανεμίζονται. Οι ξένοι με  8,5 δις ευρώ σε μετρητά και ομόλογα θα αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο του εγχώριου τραπεζικού συστήματος για τα οποία εμείς θα πληρώσουμε τα 48 δις και και πιθανότατα τα υπόλοιπα 140 δις, ενώ η χώρα θα χρωστά εκτός από τα 48δις και πιθανότατα τα πολύ μεγαλύτερα ποσά των εγγυήσεων.

Με τα λεφτά αυτά θα αγοράσουν τις τέσσερις συστημικές τράπεζες σε πλήρη λειτουργία, με πλήθος θυγατρικών στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια, ενεργητικό που φτάνει τα 340 δισ. ευρώ και σύνολο ιδίων κεφαλαίων άνω των 34 δισ. ευρώ και θα βάλουν χέρι στις ελληνικές περιουσίες με τα «κόκκινα» δάνεια.

Γι’ αυτό το έγκλημα, που αν λειτουργούσαν θεσμοί στην Ελλάδα θα είχαν οδηγήσει τους τραπεζίτες και τους πολιτικούς ηθικούς αυτουργούς στη φυλακή, όπως στην Ισλανδία, θα τιμωρηθεί κανείς;