ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στα μέσα του Σεπτέμβρη άρχισε, τελικά, η διαδικασίασυγκέντρωσης υπογραφών για το θέμα της αναγραφής ή όχι του θρησκεύματοςστις νέες ταυτότητες, με ευδιάκριτη αοριστία σε σχέση με το νόημα και στόχοτου αιτήματος. Είναι εύλογο, λοιπόν, το ερώτημα: "με τις υπογραφές ζητείται διενέργεια δημοψηφίσματοςγια την υποχρεωτική αναγραφή ή όχι ή, ακόμη, την προαιρετική, ή μήπως,με την φράση "... για την προαιρετική ή μη αναγραφή του θρησκεύματος στιςταυτότητες..." οι υπογραφές θα υπονοούν ότι το αίτημα θα είναι προαιρετικήή υποχρεωτική αναγραφή, αποκλείοντας τη θέση περί μη αναγραφής υποχρεωτικά";

Δεν είναι, φυσικά, το ίδιο πράγμα.... Η απόφαση γιατη μη αναγραφή του θρησκεύματος πέρασε με νόμο του 1996 και τότεκανείς δεν αντέδρασε ίσως γιατί κανείς δεν το πρόσεξε.Όπως και να 'χει, πάντως, μέχρι και το Μάιο του 2000 ο νόμος παρέμενε ανενεργός,όταν ξαφνικά και χωρίς πειστική ομολογημένη δικαιολογία τέθηκε με τρόποπροκλητικά άκομψο το θέμα, αρχικά ως προσωπική θέση του υπουργού Δικαιοσύνης και αμέσως μετά ως πεισματικήθέση του Πρωθυπουργού. Και τότε, λόγω και των συγκυριών, ξέσπασε ο γνωστός σάλος.

Ήταν ο τρόπος που τέθηκε το θέμα. Ήταν ο νέος Αρχιεπίσκοποςπου, με τη βοήθεια όλων των ΜΜΕ, φαινόταν να διεκδικεί ρόλο εθνάρχου (!)Ήταν το ξάφνιασμα από το αποτέλεσμα των εκλογών και το μετάνοιωμα πολλώνψηφοφόρων για την ψήφο τους (!) Ήταν η πρώτη συνειδητοποίηση για τους κινδύνουςτης παγκοσμιοποίησης. Ήταν η συνειδητή επιλογή από κάποιους στον ευρύτεροκυβερνητικό χώρο να δώσουν έμφαση στο θέμα για διάφορους λόγους, κυρίωςόμως για αποπροσανατολισμό, και τα αστεία πρόσωπα που συνέλαβαν να παίξουντο ρόλο του συνηγόρου του Σημίτη; Το αποτέλεσμα πάντα ήταν η πλειοψηφίατων Ελλήνων να μη δέχεται την απόφαση αυτή, να πάρει μέρος στα συλλαλητήριαή να τα υποστηρίξει και να φαίνεται πως παίρνει το μέρος της Εκκλησίας.

Όμως ο Χριστόδουλος αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων.Η αμετροέπεια του περί εντολών που παίρνει από το θεό και υποχρέωσης όλωννα τον ακολουθούν (!) καθώς και περί των χειροφιλημάτων απογοήτευσε τοευρύτερο ακροατήριο της Εκκλησίας για το θέμα και η συντονισμένη επίθεσηεναντίον του για τις σχέσεις του με τη Χούντα, και η αξιοποίηση κάθε λάθους του, όπως πρόσφατα το "Τίμιο ξύλο", απομάκρυνεακόμη περισσότερους.

Έτσι, εφόσον δεν σημειωθούν απρόβλεπτα γεγονότα, ησυγκέντρωση των υπογραφών δε θα οδηγήσει σε μεγάλη επιτυχία, και, όπωςεξελίσσονται τα πράγματα, όχι αδίκως.

Η λειτουργία της Δημοκρατίας

Το τι θα αναγράφεται στις ταυτότητες είναι, όντως,θέμα της πολιτείας. Μόνο που η πολιτεία δεν είναι, φυσικά, ο Σημίτης καιη παρέα του. Την πολιτεία την απαρτίζουν όλοι οι πολίτες, η άποψη των οποίωνστην πλειοψηφούσα μορφή της εκδηλώνεται μέσω πολλών μηχανισμών και ποτέερήμην τους ή εν ονόματι τους. Αφού, λοιπόν, καλώς ή κακώς, το θέμα απασχολείτόσο πολλούς και τόσο έντονα, το δημοψήφισμα είναι η λύση ή, έστω, η αναφοράτης θέσης του κάθε κόμματος προεκλογικά. Αυτό θα πει Δημοκρατία. Αν, λοιπόν,το αίτημα είναι το δημοψήφισμα, τότε καλώς να συγκεντρωθούν οι υπογραφές.Δε θα έχουν υποχρεωτική ισχύ, θα έχουν όμως μεγάλη ηθική δύναμη. Όσο γιατο φοβερό εκείνο "στα θέματα των ατομικών δικαιωμάτων δε χωρούν δημοψηφίσματα"του Σημίτη θα αρκούσαν τα ειρωνικά χαμόγελα, αν δεν απέπνεαν το παγερόπνεύμα ολοκληρωτικών αντιλήψεων, που άρχισαν και σε άλλες περιπτώσεις νααχνοφαίνονται...

Αν, αντίθετα, με το αίτημα για δημοψήφισμα οι υπογραφέςθα μπορούν να θεωρηθούν πως δίνουν, έστω και έμμεσα, και απάντηση σ' αυτό,πριν να διενεργηθεί, δηλαδή υποχρεωτική αναγραφή του θρησκεύματος ή, έστω,προαιρετική, τότε δεν υποστηρίζεται δημοκρατικό δικαίωμα, αλλά χρησιμοποιείταιπαραπλανητικά...