Οι υποχωρήσεις προς την Τουρκία αύξησαν την επιθετικότητά της

μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Στις αρχές του Ιούλη, όταν το ανόητο τσιράκι της κ.Ολμπράϊτ, που παριστάνει τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, θριαμβολογούσεότι η πολιτική του (δηλ. η μειοδοσία του) θα οδηγούσε σεομαλοποίηση των σχέσεων με την Τουρκία και σε απομόνωση των επεκτατικώνκύκλων της, το καθεστώς της ’γκυρας απαντούσε μ'έναν Αττίλα-3 προωθώνταςτα στρατιωτικά φυλάκια στα Στροβίλια και με ομοβροντία επιθετικών δηλώσεωνκατά της χώρας μας με αποκορύφωμα το άρθρο του Τζεμ στον ιταλικό τύπο.

Ακολουθούν:

α) Ανακοίνωση του ΑΣΚΕ αμέσως μετά τον Αττίλα-3.

β) ’ρθρο του Ν. Λεοντόπουλου για το Κυπριακό για τηνΑθηναϊκή, που δεν δημοσιεύτηκε.

γ) Μια πολιτική ανάλυση της σημερινής κατάστασης στηνΤουρκία.

Ανακοίνωση του Α.Σ.Κ.Ε. 9/7/2000

Ουδείς πλέον μπορεί να προφασίζεται ότι αγνοεί πωςόσο πιο υποτελής είναι η ελληνική κυβέρνηση τόσο περισσότερο η Τουρκίαπροωθείται σε βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Ουδείς. Ούτε αυτοί πουκυβερνούν (που οι Τούρκοι τους αφιερώνουν άλση), ούτε αυτοί που τους στηρίζουνκαι τους ψηφίζουν.

Κάποτε η ελληνική πλευρά έλεγε ότι δεν μπορούν ναγίνουν συνομιλίες, αν πρώτα δεν αποχωρήσουν τα στρατεύματα κατοχής. Τώραδε θέτει ως όρο για την συμμετοχή στον τρίτο γύρο των συνομιλιών ούτε καντην απόσυρση των τουρκικών φυλακίων στις αρχικές τους θέσεις και έφθασενα θεωρεί ότι η προώθηση του Αττίλα είναι πρόβλημα του ΟΗΕ ! Έφθασαν, μάλιστα,στο σημείο να διακόπτουν τις συνομιλίες αυτές, για να πανηγυρίσει ο Ντενκτάςστην Κύπρο την επέτειο του Αττίλα.

Ουδείς πλέον μπορεί να προφασίζεται ότι αγνοεί πωςαυτές οι συνομιλίες οδηγούν στην αναγνώριση του ψευδοκράτους, που τόσοπολύ επιθυμούν οι ΗΠΑ.

ΚΥΠΡΙΑΚΟ : ΟΙ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

Φάνηκαν, λοιπόν, στο Κυπριακό τα πρώτα αποτελέσματατης «νέας» εξωτερικής πολιτικής, που εγκαινίασε με θριαμβολογίες στο Ελσίνκιτο δίδυμο Σημίτη - Γιωργάκη. Μια πολιτική, όπως αυτή της ελληνοτουρκικής«προσέγγισης», που σχεδίασαν επί χάρτου οι εγκέφαλοι του Στέϊτ Ντιπάρτμεντσαν συνταγή για επίλυση των περιφερειακών συγκρούσεων προς το συμφέροντων ΗΠΑ. Και το συμφέρον των ΗΠΑ είναι η στήριξη του τουρκικού καθεστώτος,με δεδομένες τις ενδοτικές ελληνικές ηγεσίες. Η «προσέγγιση» αφορά τιςελίτ των δύο χωρών (οι λαοί, ως γνωστόν δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα) καιθα χρησιμοποιηθεί στη χώρα μας, για να δικαιολογήσει τις σχεδιαζόμενεςπαραχωρήσεις.

Το αποτέλεσμα ήταν η «ευρωπαϊκή προοπτική» της Τουρκίαςκαι η ελληνοτουρκική «προσέγγιση» να μην εμποδίσουν το τουρκικό καθεστώςνα προχωρήσει σε σοβαρές στρατιωτικές κινήσεις επέκτασης της κατοχής σεβάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όταν διαπίστωσε ότι οι ΗΠΑ καθυστερούν,λόγω προεδρικών εκλογών και των ελληνοαμερικανικών ψήφων, να επιβάλουντην αναγνώριση του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους.

Πάσχιζε ο Κόφι Ανάν να «περάσει» την έγκριση της παράτασηςτης παραμονής της δύναμης του ΟΗΕ από τον Ντενκτάς, υλοποιώντας την αμερικανικήγραμμή για «συγκεκαλυμμένη» αναγνώριση του ψευδοκράτους. Οι ΗΠΑ επιθυμούσαννα παραστεί ο Κληρίδης όχι ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλάως εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής κοινότητας στις συνομιλίες του 3ου γύρου,όπως δυστυχώς έγινε. Ό,τι δηλ. απαιτούσε ο Ντενκτάς, για να επιβάλει τηναναγνώριση του ψευδοκράτους.

Φθάσαμε, λοιπόν, στο σημείο με τη «νέα» εξωτερικήπολιτική να παρακαλούν, σχεδόν, τον Ντενκτάς, να παρακαθίσει ως συνομιλητής.Να θεωρούν ότι η τελευταία επέκταση του Αττίλα είναι πρόβλημα του ΟΗΕ!Να στέλνει ο Γιωργάκης (κατά την Ολμπράϊτthis wonderful man), ο οποίος πλέον διαθέτει και άλσος με το όνομάτου στην ’γκυρα, επιστολές διαμαρτυρίας στον ΟΗΕ και στους «εταίρους» γιατις τουρκικές επεκτατικές κινήσεις, αντί να τεθεί ως όρος συμμετοχής ηαπόσυρση, τουλάχιστον, των τουρκικών φυλακίων στις προηγούμενες θέσεις τους.

Από τη θέση ότι το Κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολήςκαι κατοχής της Τουρκίας, που παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο, και ότι δεμπορεί να γίνουν συνομιλίες όσο παραμένουν τα στρατεύματα κατοχής, τοcasus belli του Α. Παπανδρέου και το ενιαίο αμυντικό δόγμα φθάσαμεστους Σημίτη-Γιωργάκη, στη μειοδοσία των S-300 και στο Ελσίνκι.

Τα ίδια που έλεγαν σε μας το 1980 με την ΕΟΚ λένεότι πέτυχαν στο Ελσίνκι για τη μελλοντική ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε.,ότι δηλ. θα λυθούν τα προβλήματά της και ότι η Τουρκία θα υποχρεωθεί νασυμμορφωθεί. Η αδήριτη πραγματικότητα είναι η εξής : «Είπα στουςΕλληνοκυπρίους ότι δεν έχουν καμία εγγύηση πως η Ε.Ε. θα δεχθεί την Κύπροως μέλος της, αν δεν έχει λυθεί πρώτα το εσωτερικό πρόβλημά της» (ΓκίντερΦερχόϊφεν, ο Γερμανός επίτροπος αρμόδιος για τη διεύρυνση, στα ΝΕΑ 30/6/2000).

Η Κύπρος είναι το ζωντανό αποτύπωμα της εξάρτησηςτων πολιτικών ηγεσιών της Ελλάδας. Μας πληγώνει και θα μας πληγώνει, έωςότου αποφασίσουμε ότι μας αξίζει να έχουμε ηγεσίες ελληνικές.

Νίκος Λεοντόπουλος, μέλος της Ε.Ε. του ΑγωνιστικούΣοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας Α.Σ.Κ.Ε.).