ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η ραγδαία επιδείνωση της αμερικανικής οικονομίας, σε συνδυασμό με την σχεδιαζόμενη από τη νέα κυβέρνηση Μπους απόσυρση της άμεσης στρατιωτικής αμερικανικής ανάμιξης σε διάφορες περιοχές, δημιουργεί την αίσθηση ότι η υπερδύναμη έχει χάσει ένα σημαντικό μέρος της δυνατότητας επιβολής της ισχύος της.
    Βρέθηκε για πρώτη φορά απομονωμένη, μαζί με τη Βρετανία, όταν βομβάρδισαν πρόσφατα  τη Βαγδάτη για επίδειξη δύναμης απέναντι σε Γαλλία, Ρωσία, Κίνα, που διαφωνούν με την πολιτική της στο Ιράκ. Όλος ο αραβικός κόσμος, ακόμη και παραδοσιακοί σύμμαχοί της όπως η Σ. Αραβία, καταδίκασε την ενέργειά της. Διαφάνηκε μάλιστα ότι για το Ιράκ υπάρχουν δύο γραμμές στην αμερικάνικη πολιτική, αυτή του υπουργού εξωτερικών Κ. Πάουελ και αυτή του αντιπροέδρου Τσένι.
Οι ρεπουμπλικάνοι είναι περισσότερο συνδεδεμένοι με τα συμφέροντα των εταιρειών πετρελαίου και γενικότερα των παραδοσιακών βιομηχανιών. Είναι συνεπώς αναμενόμενο ότι το ενδιαφέρον τους θα είναι αυξημένο για τη διατήρηση και διεύρυνση των προσβάσεων στα πετρέλαια, δηλ. κυρίως Μ. Ανατολή, Περσικός Κόλπος, Καύκασος. Επίσης επιδιώκουν σταθερά την  εξασφάλιση προσβάσεων των αμερικανικών κεφαλαίων στις χώρες της Α. Ασίας, που διαθέτουν φθηνό εργατικό δυναμικό και νέες αγορές.

Ρωσία

Επιδιώκουν να απομονώσουν τη Ρωσία, τώρα μάλιστα που έφυγε η διεφθαρμένη κλίκα του Γιέλτσιν και γίνεται πλέον προσπάθεια να ασκηθεί εθνική πολιτική, ώστε να  δρουν ανενόχλητοι στον Καύκασο και γενικότερα στις  περιοχές όπου η Ρωσία έχει ιστορικούς δεσμούς επιρροής, όπως στα Βαλκάνια.
Η επαναφορά του ψυχροπολεμικού κλίματος με απελάσεις Ρώσων κατασκόπων (;), είχε αποτελέσματα αρνητικά για τις ΗΠΑ. Προσέγγιση Ρωσίας-Κίνας και Ρωσίας-Ιράν, με το οποίο, μάλιστα, υπογράφτηκε αμυντική συμφωνία. Κατασκευάσθηκε ο αγωγός πετρελαίου Καζακστάν –Νοβοροσίρσκ στη Μαύρη Θάλασσα,  ενώ ο αμερικανικών συμφερόντων αγωγός Μπακού-Τσεϊχάν στην Τουρκία είναι αμφίβολο αν θα κατασκευασθεί. Οι εξελίξεις αυτές, ευνοϊκές για τη ρωσική πολιτική, συντελέσθηκαν παρά τις έντονες αμερικανικές προσπάθειες για την αποτροπή τους.

Κίνα

Με την Κίνα θέλουν  να έχουν εμπορικές και οικονομικές σχέσεις, προσπαθώντας ταυτόχρονα να περιορίσουν το γεωπολιτικό της ρόλο στην Ασία, πράγμα δύσκολο, επειδή δεν υπάρχει  αντίπαλο δέος στην περιοχή. Η Ιαπωνία μεταπολεμικά έχει περιορισθεί σε οικονομική δύναμη, που τα τελευταία χρόνια η οικονομία της βρίσκεται σε κρίση.

Δε συμφέρει τους Αμερικανούς η ανοικτή αντιπαράθεση με την Κίνα, επειδή  θα περιορίσει τις προσβάσεις τους στην Α. Ασία. Το πρόσφατο επεισόδιο με το κατασκοπευτικό αμερικανικό αεροπλάνο και η απαξιωτική και αλαζονική συμπεριφορά της αμερικανικής ηγεσίας προς την Κίνα είναι ένα ακόμη αρνητικό στοιχείο για τις ΗΠΑ, επειδή περιορίζει την επιρροή τους  στην περιοχή.

Ευρώπη

Στα Βαλκάνια προσπαθούν να απεμπλακούν στρατιωτικά. Όπως δήλωσε ο Μπούς, τα αμερικανικά στρατεύματα σε χώρες εκτός ΗΠΑ θα μειωθούν. Την επιρροή τους στην Ευρώπη και στο νέο «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας (Ουκρανία, Καύκασος) θα επιχειρήσουν να διατηρούν μέσω του ΝΑΤΟ και της επέκτασής του προς Ανατολάς.
Η απόλυτη υπεροχή και η επιθετικότητα της «μοναδικής υπερδύναμης» δείχνει σημάδια υποχώρησης. Ετσι για τους λαούς διαμορφώνονται καλύτερες συνθήκες, ώστε ν’ απαιτήσουν πιο αποτελεσματικά όσα τους αφαίρεσαν την προηγούμενη δεκαετία, με την   πιο άγρια καπιταλιστική εκμετάλλευση και τις  πιο βάρβαρες στρατιωτικές επεμβάσεις.

Οι πιέσεις των ΗΠΑ προς τη χώρα μας, για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ την άνοιξη του 2008, είχαν αρχίσει πολύ πριν από τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου. Για το λόγο αυτό ζήτησαν την επίσπευση των εκλογών. Οι οργανωμένοι εμπρησμοί κατά την προεκλογική περίοδο, που είχαν πολλαπλούς στόχους, που κατέκαψαν τα δάση μας, έδειξαν το μέγεθος των πιέσεων. Τελικά φαίνεται ότι δεν πέτυχαν πλήρως το στόχο τους σ’ ότι αφορά στη συναίνεση της Ελλάδας στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ή έστω ως FYROM. Οι ΗΠΑ πάντως, μέσω του «μεσολαβητή» Μάθιου Νίμιτς, κάλεσαν επίσημα την Ελλάδα και τα Σκόπια στις 23 Οκτωβρίου ν’ αρχίσουν διαπραγματεύσεις, αφού εξασφάλισαν την ομοφωνία των κοινοβουλευτικών κομμάτων στη σύνθετη ονομασία, πλην του «πατριώτη» και εκ της μητσοτακικής «οικογένειας» ορμώμενου Γ. Καρατζαφέρη, το κόμμα του οποίου λειτουργεί ως άλλοθι για τους υπόλοιπους. Επιτρέπει π.χ. στο ΣΥΝ και στον κ. Αλαβάνο να δηλώνει κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στα Σκόπια (γιατί άραγε;): «Πιστεύουμε ότι κανείς από τους δυο γείτονες δεν πρέπει να εγκλωβιστεί σε καταστάσεις ακροτήτων και εθνικισμού, όσο δύσκολο και αν είναι το πρόβλημα. Αντίθετα μπορούμε να συναντηθούμε στη μέση της γέφυρας. Και γι αυτό νομίζω ότι ο πολιτικός διάλογος στις σημερινές δύσκολες πολιτικά συνθήκες (σ.σ. γιατί;) είναι πάντα χρήσιμος». Σε ερώτηση δημοσιογράφου για την αδιαλλαξία των Σκοπίων, ο Αλαβάνος απάντησε: «Τουλάχιστον τις τελευταίες μέρες τα μηνύματα αδιαλλαξίας τα οποία στέλνονται είναι πολύ ισχυρότερα από την Ελλάδα παρά από τους γείτονες μας». Σωστά !!

Οι «διαλλακτικοί» γείτονες

Οι «διαλλακτικοί» γείτονες, δια στόματος του πρωθυπουργού τους δηλώνουν ότι «... το αντίτιμο να αλλάξουμε το συνταγματικό μας όνομα, κατόπιν επιθυμίας της Ελλάδας, για να επιτύχουμε την εκπλήρωση της μέγιστης αυτής προτεραιότητας (σ.σ. δηλ. την ένταξη στο ΝΑΤΟ), είναι πολύ μεγάλο. Για μας, το ενδεχόμενο αυτό απορρίπτεται κατηγορηματικά, ακόμη κι αν μας κοστίσει την ένταξή μας στο ΝΑΤΟ». Και συνεχίζει: «Η Δημοκρατία της Μακεδονίας διαθέτει τεράστια υποστήριξη απ΄ όλες σχεδόν τις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και κυρίως από τις ΗΠΑ» (δήλωση στις 5-11-2007). Και ο άλλος «διαλλακτικός», υφυπουργός τους Εξωτερικών, σε εφημερίδα της χώρας του δήλωσε: «Του χρόνου θα προσχωρήσουμε στο ΝΑΤΟ, ενώ είναι ρεαλιστικές οι πιθανότητες να προσδιοριστεί ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. Επομένως, εάν κάποιος θέλει και περαιτέρω να ‘‘πιπιλίζει το δάκτυλό του’’ και να επαναλαμβάνει ‘‘κλαψιάρικα’’ το ίδιο παράπονο και στις επόμενες δύο και περισσότερες χιλιετίες, είναι πρόβλημά του». Ο ίδιος, για να μην ξεχνιόμαστε, έθεσε και ζήτημα σλαβομακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, λέγοντας ότι «δεν υπάρχει δύναμη που θα παρεμποδίσει αυτούς τους ‘‘Μακεδόνες’’ να κερδίσουν στον έννομο αγώνα που διεξάγουν για τα νόμιμα δικαιώματά τους».(Καθημερινή 23-10-2007). «Διαλλακτική» ενέργεια, κ. Αλαβάνο, ήταν επίσης η πρόσφατη επίσημη επίσκεψη της σκοπιανής αντιπροσωπείας στα κατεχόμενα στην Κύπρο, που υποσχέθηκε την εγκαθίδρυση διπλωματικών και εμπορικών γραφείων και τη σύναψη απ’ ευθείας σχέσεων με το ψευδοκράτος.

...και τα όργανά τους

Εν τω μεταξύ το «Ουράνιο Τόξο» το αυτοαποκαλούμενο κόμμα της «μακεδονικής μειονότητας», δηλ. το όργανο του σκοπιανού αλυτρωτισμού, που υποστηρίζεται παντοιοτρόπως από ξένους (π.χ. Σόρος) και εγχώριους «προοδευτικούς» (O.A.K.K.E, ENANTIA, Πράσινοι Οικολόγοι, Παρατηρητήριο Ελσίνκι, «Ιός» της Ελευθεροτυπίας, κ.λ.π.). και ιδρύθηκε το 1994, παίρνοντας ελάχιστους ψήφους στις ευρωεκλογές 1999 και 2004, με επιστολή του προς το Νίμιτς στις 5-11-2007 αναφέρει ότι «η ελληνική πολιτική την τελευταία δεκαετία λειτούργησε αποσταθεροποιητικά για τα Βαλκάνια, ενώ στάθηκε εμπόδιο στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και στην ένταξή της σε διεθνείς θεσμούς». Καλεί τη διεθνή κοινότητα να «στείλει ξεκάθαρο μήνυμα σε σχέση με τις αρνητικές θέσεις της Ελλάδας», δηλ. «η διεθνής κοινότητα δε θα διαπράξει το λάθος να υποστηρίξει τον επιθετικό ελληνικό εθνικισμό». Και ιδού πώς: «όταν η διεθνής κοινότητα διαπίστωσε ότι υπήρχε παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Βοσνία και στο Κόσοβο, αποφασιστικά ανέλαβε στρατιωτική δράση, με τη συναίνεση του ΟΗΕ» (Καθημερινή 8-11-2007). Μόνοι τους αποκαλύπτονται. Οι «διαλλακτικοί» γείτονες, στο επόμενο βήμα του σχεδίου τους, σκοπεύουν να καλέσουν τους «διαλλακτικούς μεσολαβητές» να στείλουν στρατεύματα κατοχής του ΝΑΤΟ στην ελληνική Μακεδονία!!

Οι ηγεσίες μας

Δυστυχώς, και πάλι οι ηγεσίες της χώρας μας λειτουργούν αντίθετα με τα ελληνικά συμφέροντα. Δεν τους αρκεί ότι με την ενδοτική πολιτική τους η Τουρκία διεκδικεί το μισό Αιγαίο και κατοχυρώνει σταδιακά τη κατοχή της στην Κύπρο; Η αναγνώριση των Σκοπίων με σύνθετη ονομασία θα σηματοδοτήσει νέες εδαφικές και διαμελιστικές απειλές από τους εκάστοτε προστάτες των Σκοπίων, ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Δεν τηρούν ούτε τα διαπραγματευτικά προσχήματα. Η Υπ. Εξ. κ. Ντόρα έσπευσε ν’ ανακοινώσει τη σύνθετη ονομασία, παραβιάζοντας κάθε διαπραγματευτική πρακτική, και ο πατέρας της να την καλύψει, ισχυριζόμενος ούτε λίγο ούτε πολύ ότι το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών του 1992 ήταν υπέρ της σύνθετης ονομασίας! Μετά τις δηλώσεις του Μπερνς περί του αδιανόητου ν’ ασκήσουμε βέτο, βγήκε ο ίδιος ο Μητσοτάκης να παραστήσει τον αντιαμερικανό!

Ο κ. Νίμιτς

Ο αμερικανός μεσολαβητής, υποτίθεται, του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς λειτουργεί ουσιαστικά ως εντολοδόχος των ΗΠΑ και οι ως τώρα προτάσεις του ήταν όλες υπέρ των Σκοπίων. Θυμίζουμε ότι το 2004 πρότεινε ουσιαστικά τη διπλή ονομασία, δηλ. ως νομικά ισότιμα για διεθνή χρήση δύο ονόματα: «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και «Ρεπούμπλικα Μακεντονίγια-Σκόπια», ενώ υποχρέωνε την Ελλάδα να προσθέσει στη Μακεδονία της επιθετικό προσδιορισμό (π.χ. «ελληνική επαρχία της Μακεδονίας»).

Η σημασία της χώρας μας

Η Ελλάδα είναι ο μόνος παράγοντας σταθερότητας και επιβίωσης των Σκοπίων, γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία για τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. να συναινέσουμε στα σχέδιά τους, ώστε να επωμισθούμε πλήρως το κόστος, εισπράττοντας τον αλυτρωτισμό τους. Οι Αλβανοί, κυρίως του Κοσόβου, και η Βουλγαρία είναι στοιχεία αποσταθεροποιητικά αυτού του τεχνητού μορφώματος. Το ιδεολόγημα του μακεδονισμού, που προώθησε ο Τίτο στην ενιαία Γιουγκοσλαβία, σήμερα είναι πλέον επισφαλές στοιχείο συνοχής του πληθυσμού των Σκοπίων, όταν μάλιστα οι σημερινοί προστάτες του θα έχουν μεγαλύτερα συμφέροντα στο Κόσοβο ή αλλού στη γειτονιά μας, φορτώνοντάς τους σε μας. Έχουμε ισχυρή θέση, αλλά δυστυχώς ενδοτικές ηγεσίες.

Μια ελληνική κυβέρνηση …

… φυσικά δε θα είχε Υπ. Εξ. σαν την κ. Ντόρα, που η παρουσία της εκπέμπει τον ενδοτισμό και τη ξενοδουλεία. Θα έπρεπε, διερμηνεύοντας τα αισθήματα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, που απορρίπτει τη σύνθετη ονομασία, επειδή αντιλαμβάνεται τι θα επακολουθήσει, τουλάχιστον:

§Να αποδεσμευθεί από την Ενδιάμεση Συμφωνία, που έχουν παραβιάσει πολλαπλά οι Σκοπιανοί .

§Να καταστήσει σαφές ότι δεν αναγνωρίζει ούτε πρόκειται ν’ αναγνωρίσει κράτος με το όνομα Μακεδονία ή παράγωγό του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

§Να απαιτήσει την αντικατάσταση του Νίμιτς ως μεσολαβητή.

§Να κλιμακώσει τις διπλωματικές, πολιτικές και οικονομικές κινήσεις, έτσι ώστε να δείξει προς κάθε κατεύθυνση ότι η Ελλάδα θεωρεί ζωτικό για τα εθνικά της συμφέροντα το Μακεδονικό ζήτημα και ότι θ’ ακολουθήσει σταθερή και αταλάντευτη πολιτική.

Μια ελληνική κυβέρνηση ...

Εάν κάποιος έπαιρνε στα σοβαρά τις εικόνες και τις κραυγές των ιδιωτικών καναλιών και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της 8ης και 9ης του Μάρτη θα νόμιζε ότι άρχισε εμφύλιος πόλεμος, και μάλιστα άγριος, στη χώρα μας. Αυτή θα είναι και η εντύπωση όπου στον έξω κόσμο πέρασαν οι εικόνες αυτές. Δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν τις ιδιοτυπίες μας.

Οι στόχοι της Ν.Δ. και το πρόβλημα Ντόρα

Ας προσπαθήσουμε να δούμε τι, πράγματι, γίνεται. Η Ν.Δ. γνώριζε, φυσικά, ότι οι αντιδράσεις θα ήσαν μεγάλες για τις μεταρρυθμίσεις της στην πολύπαθη εκπαίδευση. Φρόντισε, όμως, να τις καταστήσει οξύτερες με το να συνδυάσει την ψήφιση του αναθεωρητέου άρθρου 16, που απαγορεύει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, με την υπερψήφιση του νόμου-πλαισίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, άγνωστο σε τι στοχεύοντας αυτός ο συνδυασμός, αν υποτεθεί, πράγμα καθόλου αυτονόητο, ότι έχει σχεδιασμένους στόχους. Θα ήθελε, πιθανόν, να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά της σιωπηλής πλειονότητας, που αποκρούει τις οξύτητες, ώστε να κερδίσει άνετα τις εκλογές σαν δύναμη της... ηρεμίας, όμως δε μπορεί να τις προκηρύξει μέσα στο Πάσχα και, αν περάσει λίγος καιρός, οι πολλοί θα σκεφτούν ψυχραιμότερα και οι προβοκάτσιες θα γίνουν μπούμεραγκ.

Θα ήθελε, ίσως, να μη συζητηθεί η σοβαρή αντίθεση Ντόρας, που προκλητικά επιχειρεί να περάσει την αμερικανική άποψη αντίθετα στην προσπάθεια της κυβέρνησης για ενίσχυση των σχέσεων με τη Ρωσία του Πούτιν, ιδιαίτερα για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, προλειαίνοντας το έδαφος στον ανεκδιήγητο Μπράιζα. Και μάλιστα τώρα που οι ΗΠΑ αναγκάζονται να αναδιπλωθούν στη Μέση Ανατολή και να δέχονται ως συνομιλητές τη Συρία και το Ιράν και ταυτόχρονα να επιχειρεί ο Μπους περιοδεία στη Λατινική Αμερική, αναγνωρίζοντας έτσι ότι κινδυνεύουν οι ΗΠΑ να την χάσουν ολόκληρη. (Πώς άραγε θα αντιδράσει η κόρη του Μητσοτάκη στην κίνηση Καραμανλή να μην την αφήσει να μιλήσει για τα παιχνίδια της με τον Γκιουλ, που φαίνονται να ματαιώνονται, και για τον προσβλητικό παραμερισμό της στις αλληλοενημερώσεις Καραμανλή-Τάσσου για τα πετρέλαια, τη συμμαχία με τη Γαλλία και το γκρέμισμα του φράγματος της οδού Λήδρας;). Δεν μπορούσαν όμως να είχαν προβλέψει ότι η Ντόρα θα επιχειρούσε τώρα να διαλύσει το κόμμα, για να γίνει αρχηγός, έστω και με τη βοήθεια.... του Σημίτη! Εκείνο που δεν μπορεί να κατανοηθεί και επομένως, να ερμηνευθεί το ότι, ενώ προεβλέποντο ακόμη και ακραίες αντιδράσεις των φοιτητών για το νόμο-πλάισιο και το άρθρο 16, θεώρησαν κατάλληλη την ώρα να εξαγγείλουν εντελώς αψυχολόγητα την υποχρέωση στράτευσης στα 18 και την εθελοντική των γυναικών, λες και το θέμα δεν ήταν σοβαρό και δεν ενδιαφέρονταν για την άρνηση που λογικά, αν και εντελώς άδικα, θα ακολουθουσε. Είναι, πράγματι, δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς τη «λογική» της Ν.Δ.!

Τα αυτογκόλ του ΠΑΣΟΚ

Και το ΠΑΣΟΚ; Μετά την πανωλεθρία του Γιωργάκη στο ζήτημα της αναθεώρησης του Συντάγματος και ειδικότερα στο άρθρο 16, καθώς και την επίθεση Πάγκαλου με θύμα... τον Κουλούρη, φάνηκε να παίρνουν μια ανάσα με τη δημοσιοποίηση του «προγράμματός» τους. Και ξαφνικά πάλι τα έκαναν θάλασσα. Κατηγορούν με οξύτητα τη Ν.Δ. (και καταθέτουν πρόταση μομφής!) για τις μεταρρυθμίσεις της, στις οποίες όμως συμφωνούν εξ ολοκλήρου! Διαμαρτύρονται για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών και ζητούν την παραίτηση Πολύδωρα και ταυτόχρονα στέλνουν αντιπροσωπία στις 9 του Μάρτη, μετά τα γεγονότα, στο χώρο του «Αγνώστου Στρατιώτη» να καταθέσουν τριαντάφυλλα, καλώντας όλους(!) τους Έλληνες να κάνουν το ίδιο, δικαιολογώντας, έτσι, την κυβέρνηση για τη στάση της απέναντι στους «ταραξίες». Τι να πει κανείς; Πώς να μην κινείται ο Μπόμπολας για τη Διαμαντοπούλου και ο Λαμπράκης για το Βενιζέλο; Και πώς να ενσωματωθεί ο Λαλιώτης, που ονειρεύεται κάλεσμα Μεσσία; Και αυτά, πέρα από τις όποιες αμφισβητήσεις για τη σοβαρότητα του πολυδιαφημισμένου “προγράμματος” μετά και τις ενστάσεις των Βενιζέλου και Πάγκαλου.

Οι δυσκολίες των «μικρών»

Τα άλλα «γνωστά» κόμματα τηρούν αναμενόμενη συμπεριφορά. Το ΚΚΕ, ψύχραιμο στις αντιδράσεις του με «σοβαρές» τοποθετήσεις αναμένει να επωφεληθεί εκλογικά, μέσα στα όρια που το ίδιο επέλεξε να μην υπερβεί. Ο ΣΥΝ, σπαραζόμενος από τις εσωτερικές αντιθέσεις του και θεωρώντας ότι οι «δεξιές» παράμετροί του ενδέχεται, κατά ένα μέρος, τουλάχιστον, να ζητήσουν στέγη στο Γεωργακικό ΠΑΣΟΚ, επέλεξε να συμπλεύσει, με τους, έστω άκομψα και επιπόλαια, όχι άδικα όμως, φωνασκούντες φοιτητές, μήπως και με το «ΣΥΡΙΖΑ» εξασφαλίσουν το επισφαλές 3%. Και ο ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, φοβούμενος ότι η τωρινή οξύτητα υπονομεύει το στόχο της εκλογικής επιτυχίας, έχει τώρα να αντιμετωπίσει και τον κίνδυνο του Παπαθεμελή, έστω και θεωρητικά, μια που η εκλογική αυτοδύναμη κάθοδος δεν είναι καθόλου βέβαιη. Ίσως τελικά ένας από τους πιθανούς στόχους της τελευταίας κοπής οξύτητας να είναι η εκλογική αποδυνάμωση του ΣΥΝ και κυρίως, του ΛΑΟΣ, ώστε να αποφευχθεί η πεντακομματική βουλή, που με το νέο εκλογικό νόμο καθιστά αβέβαιη την κυβερνητική μονοκομματική αυτοδυναμία.

Τι μέλλει γενέσθαι;

Τα τελευταία γεγονότα χρωμάτισαν και χαρακτήρισαν τις πολιτικές των κομμάτων της Βουλής. Το τι θα επακολουθήσει δεν είναι ευδιάκριτο. Όλα πλέον τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Η Ν.Δ. μπορεί να θεωρεί ότι πέτυχε και πέρασε τη «μεταρρυθμισή» της και ότι ανοίγει ο δρόμος και για άλλες παρόμοιες. Η πανεπιστημιακή κοινότητα απειλεί με συνέχιση των κινητοποίησεων, παρά το ότι η εμφάνιση των εκπροσώπων της στα ΜΜΕ περισσότερο υπονομεύει παρά προωθεί τους, έστω και ασαφείς, στόχους τους. Σίγουρα πάντως θα επιδιωχθεί πόλωση και οξύτητα. Τα αποτελέσματα όμως πιθανόν να είναι αρνητικά για τους στόχους όλων. ’ρχισε πλέον ο κόσμος να κουράζεται, τουλάχιστό, από το κακοπαιγμένο θέατρο και από τους μάλλον ατάλαντους πρωταγωνιστές.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση συνεχίζεται και ανακυκλώνεται από τους ίδιους τους δημιουργούς της, με στόχο την όλο και αγριότερη εκμετάλλευση των λαών. Η Ελλάδα έχει την ατυχία να βιώνει την κρίση με μια κυβέρνηση που απροκάλυπτα εξυπηρετεί τα αμερικανικά, κυρίως, συμφέροντα (και κάποια ειδικότερα, όπως της Γκόλντμαν Σακς) και τα ευρωπαϊκά, κατά δεύτερο λόγο.

Για να αντιμετωπίσουμε την κρίση, πρέπει να εκδιώξουμε τη σημερινή κατοχική κυβέρνηση, να την αντικαταστήσουμε με άλλη, που να εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα, η οποία, κατά τη γνώμη του ΑΣΚΕ, θα πρέπει να κινηθεί στο παρακάτω πλαίσιο.

Α) Το ΑΕΠ της Ελλάδας είναι 230 έως 240 δισ. Αν από αυτά αφαιρεθεί ο ετήσιος δανεισμός (50 έως 70 δισ.), βγαίνει ότι ο πλούτος που παράγεται στη χώρα μας φθάνει καθαρά τα 170 έως 190 δισ. το χρόνο. Αυτός, όμως, ανισοκατανέμεται και υπερβολικά μεγάλο μέρος του διαρρέει στο εξωτερικό για εισαγωγές και τοκοχρεολύσια. Τα σημερινά τεράστια χρέη και τα ελλείμματα είναι τα σωρευτικά αποτελέσματα μιας αντιπαραγωγικής δομής, που επιβλήθηκε από την άρχουσα τάξη, με την επιλογή της για την ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ-Ε.Ε.-ΟΝΕ. (βλ. έκδοση ΑΣΚΕ-4). Γι’ αυτό μια πραγματικά ελληνική κυβέρνηση (αριστερή ή δεξιά) οφείλει να προκηρύξει άμεσα δημοψήφισμα για την αποχώρηση της χώρας από την Ε.Ε.

Β) Με την αποχώρηση από την Ε.Ε. και την επαναφορά της δραχμής, οφείλουμε να εθνικοποιήσουμε ένα μέρος του τραπεζικού συστήματος και να απαγορεύσουμε την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων. Έτσι ξαναπαίρνουμε στα χέρια μας τη νομισματική μας πολιτική, ώστε να μπορούμε να προωθούμε τις εξαγωγές μας, να μοιράζουμε τα βάρη των οικονομικών δυσκολιών σε όλους κι όχι μόνο στους εργαζόμενους και συνταξιούχους και να μην επιτρέπουμε σε κερδοσκόπους ή άλλους να υπονομεύουν την προσπάθεια της ανάπτυξης.

Γ) Με το μνημόνιο η χώρα μας θα φτάσει να πληρώνει για τους τόκους των δανείων περίπου τόσα όσα είναι οι μισθοί και οι συντάξεις του δημοσίου, που, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2011, είναι 22 δισ. Συνεπώς, λόγω του μνημονίου δε θα μπορεί το κράτος να πληρώνει μισθούς και συντάξεις, αφού η αφαίμαξη των πόρων της χώρας είναι συνεχής και αυξανόμενη. Το αδιέξοδο είναι ολοφάνερο. Γι’ αυτό πρέπει να καταργήσουμε αμέσως το μνημόνιο με απλό νόμο, όπως αυτός με τον οποίο μας επιβλήθηκε (άλλωστε τα χρήματα τα έχουν πάρει ήδη πίσω, δηλ. απλώς θα απαλλαγούμε από τους επαχθείς όρους). Ο Δικηγορικός Σύλλογος της Αθήνας και άλλοι επιστημονικοί φορείς έχουν καταγγείλει το μνημόνιο ως αντισυνταγματικό κι έχουν προσφύγει στα δικαστήρια για την κατάργησή του, τα οποία, αν δεν είναι όργανά τους, θα μας απελευθερώσουν από το μνημόνιο αυτόματα και νομότυπα.

Δ) Η αντιπαραγωγική νοοτροπία του κράτους, δηλ. να καταναλώνεις περισσότερα απ’ όσα παράγεις και να δανείζεσαι για να αγοράσεις, έχει περάσει και σε πολλές οικογένειες και είναι φαινόμενο παρακμής. Πολλοί έχουν δανειστεί για να αγοράσουν πολυτελές αυτοκίνητο ή για να πάνε διακοπές ή για άλλες αγορές, που δεν ήσαν απαραίτητες. Δε σκέφθηκαν ότι, αφού δεν είχαν δικά τους χρήματα γι’ αυτές τις αγορές και με δεδομένο ότι γενικά το οικογενειακό εισόδημα θα μειώνεται συνεχώς και δε θα αυξάνεται, δε θα έβρισκαν χρήματα ούτε για να ξεπληρώσουν τα δάνεια. Η απερισκεψία κάνει τον άνθρωπο να ζητάει χρήματα που δεν είναι προϊόν εργασίας. Με την οργιώδη διαφήμιση τους έκαναν να πιστεύουν ότι τους χαρίζουν λεφτά, στην αρχή με τα τυχερά παιχνίδια (λαχεία, προπό κ.λπ.), μετά με το χρηματιστήριο, τώρα με τα δάνεια από τις τράπεζες. Αυτοί οι άνθρωποι δε βλάπτουν μόνο τις οικογένειές τους, αλλά και το κοινωνικό σύνολο, γιατί δεν κινητοποιούνται (απεργίες κ.λπ.) και γενικά λειτουργούν υπό καθεστώς φόβου. Αν θέλουμε να πάμε μπροστά, αυτή η υπερκαταναλωτική νοοτροπία πρέπει να εκλείψει.

Ε) Η Ελλάδα θα πρέπει επιτέλους να επανασυστήσει και να αναπτύξει το παραγωγικό δυναμικό της. Να προωθήσει τον αγροτικό τομέα, που πριν από την ένταξη στην ΕΟΚ-Ε.Ε. ήταν πλεονασματικός, να προωθήσει εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας με το υψηλής στάθμης επιστημονικό δυναμικό που διαθέτει, να ενισχύσει και να προστατεύσει κάθε εγχώρια παραγωγική δραστηριότητα. Αυτό μπορεί να γίνει (αν χρειάζεται) με την επιβολή δασμών στα ξένα προϊόντα που ανταγωνίζονται τα ελληνικά, με επιδότηση της παραγωγής και των εξαγωγών, με εξασφάλιση αγορών στο εξωτερικό με διμερείς εμπορικές (και όχι μόνο) συμφωνίες με άλλες χώρες με βάση το αμοιβαίο όφελος κ.λπ.

ΣΤ) Η Ελλάδα πρέπει να επαναδιαπραγματευθεί το χρέος της στην πραγματική του αξία. Η Αργεντινή το 2002 «κούρεψε» το 65% του χρέους και πλήρωσε μόνο το 35% των όσων απαιτούσαν οι δανειστές. Το 65% του χρέους της «κούρεψε» το 2004 και η Ουρουγουάη. Το 2008 ο Ισημερινός κήρυξε άνομο το χρέος προς τους δανειστές, οι οποίοι αντέδρασαν με κόψιμο περαιτέρω δανείων, αλλά η χώρα απευθύνθηκε στην Κίνα, από την οποία πήρε όσο δάνειο χρειαζόταν με πολύ ευνοϊκότερους όρους. Η χώρα μας στο εξής πρέπει να δανείζεται μόνο για παραγωγικές επενδύσεις, κατά προτίμηση με εσωτερικό δανεισμό από την Ελλάδα και την ομογένεια. Οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες φθάνουν τα 380 δισ. (στοιχεία Μαΐου 2010), ποσό που υπερβαίνει το δημόσιο χρέος και το οποίο εκμεταλλεύονται ασύδοτα και προς ίδιον όφελος οι τράπεζες (τρομακτικά bonus και φυγάδευση κεφαλαίων στο εξωτερικό), αντί να διατίθενται στην ορθολογική ανάπτυξη υπέρ της κοινωνίας. Αν χρειασθεί εξωτερικό δανεισμό η Ελλάδα, μπορεί να συνάπτει μόνο διακρατικές συμφωνίες (π.χ. η Κίνα έχει δανείσει τη Σερβία και τη Μολδαβία με επιτόκιο 3%, έναντι κατασκευής έργων από κινέζικες εταιρείες, με χρόνο αποπληρωμής 15 χρόνια).

Ζ) Να απαιτήσουμε την καταβολή του κατοχικού δανείου και των πολεμικών επανορθώσεων από τη Γερμανία. Αν η κ. Μέρκελ και οι διάδοχοί της αρνηθούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, τότε να διαγράψουμε ισόποσες υποχρεώσεις δικές μας προς τις γερμανικές τράπεζες. Αν χοντρύνουν το παιχνίδι (τουριστικές οδηγίες κ.λπ.), να ξέρουν ότι θα προχωρήσουμε σε μποϊκοτάζ των γερμανικών προϊόντων, που έχουν κατακλύσει την ελληνική αγορά. Αυτοί θα χάσουν πολύ περισσότερα.

Η) Να προωθήσουμε την παιδεία, τον πολιτισμό, την έρευνα και την τεχνολογία. Η επένδυση στον άνθρωπο είναι η πιο παραγωγική επένδυση μιας χώρας. Την επένδυση δεν τη θεωρούμε με τη στενή έννοια του καπιταλιστικού κόσμου, που θέλει τους εργαζομένους να είναι εξειδικευμένοι σε ένα μόνο αντικείμενο, με μοναδικό σκοπό την κερδοφορία του εργοδότη και αποκλεισμένοι από κάθε άλλο μορφωτικό και πολιτιστικό στοιχείο (ώστε να είναι και πλήρως ελεγχόμενοι). Η Ελλάδα χρειάζεται πολίτες με συλλογική νοοτροπία, κοινωνικές ευαισθησίες, εθνική συνείδηση, ευρεία μόρφωση, συνεχιστές της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και με πανανθρώπινες αξίες, ανοιχτούς στους άλλους λαούς, ιδίως τους γειτονικούς, και τους πολιτισμούς τους.