Την Κυριακή 15 Ιουνίου στις 10 το πρωί θα πραγματοποιηθεί συνάντηση μελών του ΑΣΚΕ, κατά την οποία θα συζητηθούν θέσεις για ειδικά ζητήματα, καθώς και ο απολογισμός και ο προγραμματισμός της οργανωτικής μας δουλειάς.
Μετά από 2 ώρες, στις 12 το μεσημέρι, με τη συμμετοχή και φίλων του ΑΣΚΕ, θα γίνει συζήτηση για την εσωτερική και διεθνή πολιτική κατάσταση
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008
Πολύς λόγος έγινε τελευταία για την ελληνοτουρκική φιλία, λόγω της επίσκεψης του Τούρκου πρωθυπουργού στην Ελλάδα. Είναι γνωστό ότι ο ελληνικός λαός πάντα επιθυμεί να έχει φιλικές σχέσεις με όλους τους λαούς, με πρώτους τους γειτονικούς, και ποτέ δεν τον χαρακτήρισε ο ρατσισμός ή ο εθνικισμός (οι ελάχιστοι ανόητοι ή προβοκάτορες «υπερπατριώτες» απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Ειδικά με τους «Τούρκους» οι Έλληνες έχουν ζήσει πολλά χρόνια αρμονικά (ακόμη και στα πλαίσια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), όταν η τουρκική ηγεσία, με την υποστήριξη των δυτικών δεν προκαλεί προβλήματα. Πολύ περισσότερο που σχεδόν όλοι οι «Τούρκοι» δεν είναι τουρκικής καταγωγής (και πολλοί απ' αυτούς το γνωρίζουν), αλλά μικρασιατικοί πληθυσμοί, με πολιτισμό συγγενικό με τον ελληνικό, αν δεν είναι ελληνικός. Τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα (που εκφράζονται σε μεγάλο βαθμό από το κόμμα του Ερτογάν) ακόμη και σήμερα τρέφουν φιλικά αισθήματα προς τους Έλληνες. Οι διώξεις κατά των Ελλήνων έγιναν από τις μεσαίες ή ανώτερες τάξεις ή από «κουβαλητούς».
Η τωρινή επίθεση φιλίας γίνεται τη στιγμή που η Τουρκία έχει καταλάβει το 40% της Κύπρου και με την υποστήριξη ΗΠΑ και Ε.Ε. δηλώνει ότι δεν πρόκειται να αποχωρήσει και απαιτεί τη νομιμοποίηση του Αττίλα. Στο Αιγαίο απειλεί με πόλεμο, αν η Ελλάδα ασκήσει το δικαίωμα που της παρέχει το Διεθνές Δίκαιο να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια και η ίδια είναι από τις ελάχιστες χώρες του κόσμου που αρνούνται να υπογράψουν τη Συνθήκη για το Δίκαιο της θάλασσας. Ακόμη και στη διάρκεια της επίσκεψης Ερτογάν οι Τούρκοι έκαναν άσκηση έρευνας και διάσωσης (SAR) στο μέσο του Αιγαίου, μεταξύ Σκύρου, Λέσβου και Χίου!! Δεν μας αναγνωρίζουν τα 10 μίλια ως εναέριο χώρο και προκαλούν με συνεχείς παραβιάσεις του και παραβάσεις, θεωρούν ως «γκρίζες ζώνες», δηλ. αμφισβητούμενης κυριαρχίας, 3000 νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου και αρνούνται στην Ελλάδα το δικαίωμα να εξοπλίζει τα νησιά της (ώστε να είναι εύκολη λεία).
Ενώ η μειονότητα στη Θράκη, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης, είναι «μουσουλμανική», ο Ερτογάν κατά την περιοδεία του (!) είπε στα «αδέλφια της Δυτικής Θράκης» ότι «κανείς δε γύρισε να σας πει να εγκαταλείψετε την τουρκική σας ταυτότητα», ενώ ο μειονοτικός δήμαρχος Αρριανών χαρακτήρισε την Τουρκία «μητέρα-πατρίδα».
Είναι γεγονός ότι στο ύφος του και στις κινήσεις του ο Ερτογάν ήταν προσεκτικός. Είπε στους μειονοτικούς «μην ξεχνάτε ότι είστε Έλληνες πολίτες ... εργαστείτε για να γίνει ισχυρή η Ελλάδα», αλλά πόση αξία μπορούν να έχουν αυτές οι δηλώσεις; Δέχτηκε ότι υπάρχουν μειονότητες στην Τουρκία, αλλά αρνείται να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ποντίων, ενώ η εξόντωση των Κούρδων συνεχίζεται. Διεκδικεί τα δικαιώματα των «Τούρκων» στην Κύπρο και τη Δ. Θράκη, ενώ στην Ίμβρο συνεχίζεται η κατοχύρωση ελληνικών περιουσιών υπέρ του τουρκικού δημοσίου, η απαγόρευση διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και ο μαζικός εποικισμός.
Συνεχίζεται η πολιτική του Γιωργάκη;
Η κυβέρνηση της Ν.Δ., ενώ στο Κυπριακό κράτησε μια στάση καλύτερη από του δίδυμου Σημίτη-Γιωργάκη, κατά την επίσκεψη Ερτογάν έδειξε ίδιο πρόσωπο με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα ζεϊμπέκικο αντικαταστάθηκαν από τα χαλιά της κ. Εμινέ. Η καινοφανής άποψη Καραμανλή «πρώτα φιλία και μετά αντιμετώπιση των προβλημάτων» περισσότερο μπορεί να ερμηνευτεί ως συσκότιση μιας μειοδοτικής στάσης και λιγότερο ως τρόπος να μην παρακωλυθούν οι μπίζνες των δεκάδων επιχειρηματιών που ακολουθούσαν τους δύο πρωθυπουργούς.
Φοβόμαστε ότι με την επίσκεψη του ο Ερτογάν κέρδισε πόντους στην προσπάθεια του να προωθήσει τις σχέσεις του με την Ε.Ε. (που τόσο πολύ θέλουν οι Αμερικανοί), κράτησε στο τραπέζι όλες τις τουρκικές διεκδικήσεις, έδωσε μόνο την επαναλειτουργία της θεολογικής Σχολής της Χάλκης (δώρο προς τον κ. Βαρθολομαίο, που εντάσσεται στην αμερικανοτουρκική στρατηγική) και η Ελλάδα οδηγείται προς το Δικαστήριο της Χάγης, έχοντας υπογράψει συνυποσχετικό, με το οποίο γίνεται δεκτό ένα μεγάλο μέρος των τουρκικών διεκδικήσεων. Έτσι όμως οι φιλίες κρατάνε λίγο.
Κατηγορία
Φύλλο 98 Μαΐου 2004
Την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 7.30 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ εκδήλωση-συζήτηση για την Κύπρο, με την ευκαιρία της δημοσίευσης των αρχείων του Φόρεϊν Όφις. Η εκδήλωση διοργανώνεται από το σωματείο Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου (Σ.Α.Κ.) και τη Συντονιστική Επιτροπή για την Υπεράσπιση του Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο (ΣΕΥΑΕΚ) και αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού σε λίγες μέρες γίνονται οι κρίσιμες Προεδρικές Εκλογές στην Κύπρο και στη συνέχεια αναμένονται νέες «πρωτοβουλίες»-πιέσεις από το διεθνή παράγοντα.
Θα μιλήσουν ο ιστορικός σοσιαλιστής ηγέτης της ΕΔΕΚ Βάσος Λυσσαρίδης, ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός, ο καθηγητής Βαγγέλης Κουφουδάκης, η ερευνήτρια Φανούλα Αργυρού και ο πολιτικός επιστήμονας Γιώργος Ρακκάς. Παρεμβάσεις θα γίνουν από εκπροσώπους των πρσφυγικών σωματείων της Κύπρου. Συντονιστής της εκδήλωσης θα είναι ο Νίκος Καργόπουλος.
Κατηγορία
Φύλλο 120 Ιανουαρίου 2008
To A.Σ.Κ.Ε. έχει τυπώσει μπλοκ οικονομικής εξόρμησης των 5 και 20€
Παρακαλούμε για την τακτική μηνιαία ενίσχυσή σας
Επίσης οι συνδρομητές της "Ε" μη ξεχνάτε τη συνδρομή σας. Δυστυχώς όπως διαπιστώνετε, το κόστος για κάθε φύλλο που σας αποστέλλεται έφτασε τις 500δρχ. Ευχαριστούμε.
Κατηγορία
Φύλλο 87 Ιουνίου 2002
Τον Ιούλιο επισκεφθήκαμε τη Μεσσηνία, την Ηλεία, την Αχαΐα, τη Ζάκυνθο, όπου δώσαμε συνέντευξη στο ραδιόφωνο και δημοσιεύσαμε άρθρο στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΨΗ και στα Δωδεκάνησα (Λέρος-Κάλυμνος), όπου δημοσιεύσαμε ένα εκτεταμένο δελτίο τύπου στην εφημερίδα ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ. Επίσης δημοσιεύτηκε πολιτικό άρθρο του ΑΣΚΕ στην εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ.
Στις 20 Αυγούστου έγινε ομιλία του ΑΣΚΕ στην Ικαρία, σε αίθουσα του Δήμου, με τη συμμετοχή 60 ατόμων. Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε τη Σάμο, τη Χίο, όπου δώσαμε συνέντευξη στην ΑΛΗΘΕΙΑ TV, και τη Λέσβο, όπου επίσης δώσαμε συνέντευξη στην τοπική τηλεόραση.
Για τις εκλογές
Όπως εκτιμούμε, εκλογές μπορούν να προκηρυχθούν ανά πάσα στιγμή. Τα μέλη του ΑΣΚΕ καλούνται στις 11 Οκτωβρίου, για να διαμορφώσουμε την εκλογική τακτική και να οργανώσουμε τον προεκλογικό μας αγώνα, Από τους φίλους του ΑΣΚΕ ζητάμεt:
Την οικονομική ενίσχυση από τον καθένα, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, για να καλυφθούν οι ανάγκες του τυπογραφείου (ψηφοδέλτια, υλικό), των μεταφορών και των ταξιδιών.
Προτάσεις για υποψηφιότητες. Στις προηγούμενες εκλογές το παράβολο με τα έξοδα του κλητήρα ήταν 60.000δρχ. Ελπίζουμε ότι δε θα αυξηθεί ή δε θα αυξηθεί πολύ.
Τη βοήθεια σε πρακτικές δουλειές (τυπογραφείο, νομική κάλυψη, διανομή υλικού, βάρδιες στο γραφείο κλπ.) απ' όσο ελεύθερο χρόνο διαθέτει ο καθένας.
Τη διοργάνωση ενημερωτικών συζητήσεων είτε σε δημόσιους χώρους είτε σε σπίτια.
Το μοίρασμα ψηφοδελτίων χέρι-χέρι και γενικά την προσπάθεια να κερδηθεί κάθε δυνατή ψήφος για το ΑΣΚΕ.
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
Η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης στις αρχές της δεκαετίας του 1990 σηματοδότησε την επιθετικώτερη στην Παγκόσμια Ιστορία επέκταση του καπιταλισμού σε πλάτος και σε βάθος.
Κατακερματίστηκαν χώρες του πρώην ανατολικού συνασπισμού. Σ όλες τις χώρες του κόσμου επιβλήθηκαν οι κανόνες της καπιταλιστικής «παγκοσμιοποίησης». Εκχωρήθηκε το δικαιώμα των χωρών και κατ επέκταση για των λαών ν αποφασίζουν σ εθνικό επίπεδο για την οικονομία τους και την κοινωνία τους σε υπερεθνικούς οργανισμούς ελεγχόμενους από το κεφάλαιο (ΔΝΤ, ΠΟΕ, ΕΕ, ΕΚΤ,Διεθνής Τράπεζα κ.λ.π.)
Οι Συνέπειες Της «Παγκοσμιοποίησης»
Οι συνέπειες των εξελίξεων αυτών είναι γνωστές. Επιβλήθηκαν κανόνες «άγριου» καπιταλισμού με τη συρρίκνωση των κρατικών δαπανών, το ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων, την καταλήστευση του εθνικού πλούτου, την υπερχρέωση, την κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων και την επάνοδο σε εργασιακές σχέσεις του μεσαίωνα.
Η αιχμή του κεφαλαίου είναι το χρηματιστικό και το τραπεζικό. Μέσω αυτού του είδους του κεφαλαίου έγινε, κυρίως, η μεγαλύτερη σε ύψος και ταχύτητα αναδιανομή πλούτου και συγκέντρωση υπερκερδών που καταγράφηκε στην Ιστορία.
Η Αμερικανική Οικονομία
Η οικονομία των ΗΠΑ έχει μπεί τα τελευταία χρόνια σε σοβαρή κρίση, που χαρακτηρίζεται από μεγάλα ελλείμματα της τάξης των 300 δις δολαρίων ετησίως, πτώση των χρηματιστηρίων, των συναλλαγών, της αξίας των μετοχών και της κατανάλωσης.Το εμπορικό της έλλειμμα αθροιστικά έχει φθάσει τα 2,5 τρις δολ.
Είναι πασιφανές ότι τα συσσωρευμένα υπερκέρδη δεν έχουν επενδυτικές διεξόδους που να δίνουν μεγαλύτερα ποσοστά κέρδους. Τα υπερκέρδη αυτά αφαιρέθηκαν από τους πολλούς, που πλέον δεν έχουν αγοραστική δύναμη για τα αγαθά που θα παραχθούν απ αυτές τις επενδύσεις.
Βρισκόμαστε μπροστά σ ένα ακόμη καπιταλιστικό αδιέξοδο και το ερώτημα είναι με πιο τίμημα θα γίνει η αναδιανομή του συγκεντρωμένου πλούτου.
Το Πετρέλαιο
Οι ΗΠΑ εισάγουν το 15 % της παγκόσμιας ημερήσιας παραγωγής πετρελαίου δηλ. 11,5 εκατομμύρια βαρέλια με παγκόσμια παραγωγή 76,4 εκ. βαρ.
Το Ιράκ είναι σήμερα η τρίτη πετρελαιοπαραγωγός χώρα μετά την Σ. Αραβία και την Ρωσία. Κατέχει τη δεύτερη θέση σε αποθέματα με 112,5 δισ. βαρ. μετά τη Σ. Αραβία με 263,5 δισ. βαρ. Σημειώνουμε ότι το 66,4 % των αποδεδειγμένα υπαρχόντων παγκοσμίως πετρελαϊκών αποθεμάτων βρίσκεται στις χώρες του Περσικού Κόλπου.
Υπολογίζουν ότι τα πετρελαϊκά αποθέματα θα διαρκέσουν από 45 έως 95 χρόνια.
Η εξάρτηση από το πετρέλαιο τόσο των ίδιων των ΗΠΑ, όσο και χωρών σημαντικών γεωστρατηγικά για τις ΗΠΑ όπως η Κίνα, η Ιαπωνία και ολόκληρη η Ευρώπη, εκτός της Ρωσίας, καθιστά προφανή την επιδίωξη τους να ελέγχουν τις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες και ιδιαίτερα τη Σ. Αραβία που δε θεωρείται πια πλήρως ελεγχόμενη.
Το δολάριο εξοστρακίζεται
Εκείνο όμως, που τείνει να καταστεί ωρολογιακή βόμβα και να οδηγήσει ακόμη και σε κατάρρευση την αμερικανική οικονομία και την ισχύ των ΗΠΑ ως υπερδύναμης, είναι η αυξανόμενη τάση των χωρών να συναλλάσονται με ευρώ και όχι με δολάρια.
Από τις 6/11/2000 το Ιράκ δε δέχεται πλέον δολάρια αλλά ευρώ για το πετρέλαιο που πουλά, ενώ το ίδιο θέλουν να εφαρμόσουν το Ιράν και η Σ Αραβία. Η Βενεζουέλα έχει μετατρέψει τα μισά συναλλαγματικά της αποθέματα σε ευρώ. Το ίδιο ακριβώς έχουν κάνει οι κεντρικές τράπεζες της Ρωσίας και της Κίνας. Ολα αυτά έχουν σαν συνέπεια την κατακόρυφη πτώση της τιμής του δολαρίου και οδηγούν όλο και περισσότερες χώρες, ιδιαίτερα τις πετρελαιοπαραγωγούς, να μη χρησιμοποιούν το δολάριο στις συναλλαγές τους .
Ετσι, ενώ έως τώρα οι ΗΠΑ κάλυπταν τα τεράστια ελλείμματά τους με έκδοση πληθωρικών δολαρίων, δηλ. τις δαπάνες τους τις πλήρωναμε όλοι, τώρα πρέπει να τις πληρώνουν οι ίδιοι. Αυτό είναι πολύ σοβαρό πλήγμα στην αμερικανική ισχύ και σ ένα μεγάλο βαθμό ερμηνεύει αυτήν την παράλογη και βάρβαρη επιθετικότητα, που είναι ένδειξη αδυναμίας.
Είναι όμως αντιφατικό το γεγονός το ευρώ να τείνει να γίνει παγκόσμιο μέσο συναλλαγών ενώ οι χώρες που το εκδίδουν να είναι ασήμαντες ως «παίκτες» στη διεθνή σκακιέρα και μάλιστα τώρα που, λόγω του πολέμου, διαφαίνεται η ουσιαστική διάλυση της ΕΕ. Είναι επίσης αντιφατικό οι χώρες αυτές να περιστέλλουν την παραγωγή τους με Σύμφωνα Σταθερότητας και από την άλλη να μπορούν να εγγυηθούν την αξία του ευρώ.
Η ανθρωπότητα σύντομα θα βρεθεί στην ανάγκη να εξασφαλίσει με άλλο τρόπο τη νομισματική της ισσοροπία.
O καπιταλισμός θα λύσει το αδιέξοδο του με τον πόλεμο ;
Εχει επικρατήσει το στερεότυπο ότι με την ολοκλήρωση ενός καπιταλιστικού κύκλου (ανάγκη αναδιανομής των συσσωρευμένων υπερκερδών) γίνεται ένας πόλεμος ή μιά εφευρέση, ώστε να δημιουργηθούν πιο κερδοφόρες επενδύσεις και να αναδιανεμηθεί ο συσσωρευμένος στα χέρια των ολίγων πλούτος. Αυτή η θεωρητική προσέγγιση αμφισβητείται όμως στην περίπτωση του πολέμου στο Ιρακ, ακόμη και από τους στυλοβάτες του καπιταλιστικού συστήματος όπως ο Τζότζεφ Στίγκλιτς.
Ο πόλεμος στο Ιράκ, υποστηρίζουν, δε θα προκαλέσει μαζικές επενδύσεις σε όπλα και πετρελαϊκές υποδομές, ώστε να ανακάμψει η αμερικανική οικονομία. Αντίθετα οι πολεμικές δαπάνες και το κόστος κατοχής του Ιράκ , που όπως φαίνεται θα επωμισθούν μόνον οι ΗΠΑ, θα επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την αμερικανική οικονομία.
Οι «λογιστές του θανάτου» υπολογίζουν ότι το κόστος του πολέμου θα είναι τουλάχιστον 100 δις δολ. ενώ η εκμετάλλευση των ιρακινών πετρελαίων θα τους αποφέρει μόνο 15 δις δολ. το χρόνο. Είναι τραγικό να βλέπει όλος ο κόσμος να τσακώνονται οι Δυτικοί ακόμη και οι «φιλειρηνιστές» Γαλλογεγερμανοί για την εξασφάλιση συμβολαίων πετρελαίων και «ανοικοδόμησης» στην μετά τον πόλεμο περίοδο.
Ο έλεγχος, υπό μορφή κατοχής των πετρελαίων της περιοχής του Περσικού Κόλπου, είναι εγχείρημα επισφαλές και τυχοδιωκτικό. Η έλλειψη νομιμοποίησης και ηθικού ερείσματος, εκτός από τις αντιδράσεις των λαών, ιδιαίτερα των αραβικών, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους όξυνσης των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων.
Ο πόλεμος στο Ιράκ και οι συνέπειές του θ΄ αλλάξουν τον κόσμο που έως τώρα ξέραμε.
Κατηγορία
Φύλλο 91 Απριλίου 2003
Αντιγράφουμε από τη σελίδα στο internet των δίδυμων πύργων: http//www.twin-towers.net/tt facts.htm
52. Περισσότεροι από 50 000 άνθρωποι εργάζονταν στους δίδυμους πύργους.
53. Στις 9 π.μ. κάθε εργάσιμη μέρα τα κτίρια είχαν κατά μέσον όρο 35 000 απασχολούμενους στα γραφεία τους.
54. Περισσότεροι από 200 000 άνθρωποι - οι μισοί τουρίστες - κινούνταν μέσα στα κτίρια κάθε μέρα.
55. Ο Νότιος Πύργος είχε ένα παρατηρητήριο, που το επισκέπτονταν περισσότεροι από 26 000 άνθρωποι κάθε μέρα.
Κατηγορία
Φύλλο 91 Απριλίου 2003
Στο φύλλο 85 (Φλεβάρης 2002) είχαμε εξηγήσει ότι ο ευρωστρατός δε δημιουργείται ως αντίβαρο ή άλλος πόλος από το ΝΑΤΟ, αλλά κατόπιν απόφασης του ΝΑΤΟ, με τον τρόπο και τους σκοπούς που θέλει το ΝΑΤΟ, δηλ. ο ευρωστρατός θα είναι ο βοηθός των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ και η δημιουργία του αποσταθεροποιεί ακόμη περισσότερο τη διεθνή κατάσταση.
’λλη μια απόδειξη ότι τον ευρωστρατό χρειάζονται περισσότερο οι Αμερικανοί και λιγότερο οι Ευρωπαίοι είχαμε στο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. στο Καθέρες της Ισπανίας (8/2/02), όπου η πλειοψηφία των εταίρων επέμεινε ότι δεν πρέπει να αποχωρήσουν οι αμερικανικές δυνάμεις από τα Βαλκάνια (και να αντικατασταθούν από ευρωστρατό) και διεφώνησαν η Βρετανία, η Ολλανδία και η Ισπανία, που εκφράζουν την αμερικανική πολιτική.
Το κείμενο Κωνσταντινούπολης - ’γκυρας (Κ-Α)
Στο ίδιο άρθρο είχαμε απορρίψει τον ισχυρισμό των ευρωπαϊστών ότι ο ευρωστρατός θα εγγυηθεί τα σύνορά μας ή, τουλάχιστον, θα περιορίσει την τουρκική επιθετικότητα. Υποστηρίζαμε ότι το αντίθετο θα συμβεί.
Το κείμενο Κ-Α, εξειδικεύοντας τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. (1999), αναθέτει στην Τουρκία το ρόλο του χωροφύλακα στην περιοχή μας. Το κείμενο συνέταξαν ΗΠΑ, Βρετανία και Τουρκία και απεδέχθησαν πλήρως οι 14 "εταίροι" της Ε.Ε.. Όταν "ξύπνησε" η ελληνική πολιτική ηγεσία, ποιώντας την νήσσαν για τις αποφάσεις του 1999, άρχισε τους λεονταρισμούς για veto κλπ. για εσωτερική κατανάλωση. Η πρόβλεψή μας ήταν ότι τελικά θα κάνει δεκτό το κείμενο με κάποιες λεκτικές βελτιώσεις άνευ ουσίας.
Όταν γράφεται το άρθρο αυτό, δε γνωρίζουμε τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Σεβίλης, αλλά οι δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι κάπως έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα. Η ισπανική προεδρία προτείνει την προσθήκη δύο σημείων:
Χώρες του ΝΑΤΟ μη μέλη της Ε.Ε. θα σέβονται τη λειτουργία της ΚΕΠΠΑΑ και το κοινοτικό κεκτημένο.
Αποκλείεται η επίθεση νατοϊκών μη κοινοτικών χωρών σε χώρες της ΚΕΠΠΑΑ.
Η προσθήκη αυτή, αν γίνει, θα είναι για τους αφελείς, γιατί η Τουρκία ποτέ δε σεβάστηκε τίποτα και ποτέ δε ζήτησε άδεια (όπως και κάθε επιτιθέμενος) για να επιτεθεί, πέραν του ότι δεν υπάρχει στο Διεθνές Δίκαιο ορισμός για το τι σημαίνει επίθεση!
Κατηγορία
Φύλλο 87 Ιουνίου 2002
To 19%, ύστερα από 22(!) χρόνια, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), που έδρευα στο Στρασβούργο, όπου και η έδρα του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΣτΕ), αποφάσισε ότι η Τουρκία είναι υποχρεωμένη να επιτρέψει στην Τ. Λοϊζίδου να ασκεί κατά τρόπο ακώλυτο και ειρηνικό τα ατομικά της δικαιώματα επί της περιουσίας της στην Κερύνεια.
Επειδή η Τουρκία αρνήθηκε να συμμορφωθεί, το ΕΔΑΔ το 1998 της επιδίκασε χρηματική ποινή 1 εκατ. ευρώ. Η Τουρκία δε δεχόταν ούτε να πληρώσει.
Όταν μία χώρα-μέλος του ΣτΕ αρνείται να συμμορφωθεί με μια απόφαση του ΕΔΑΔ, το Συμβούλιο των αναπληρωτών υπουργών Εξωτερικών του ΣτΕ καλεί τη χώρα αυτή να συμμορφωθεί, αλιώς της επιβάλλει ποινή, που μπορεί να είναι από τη στέρηση ψήφου στο ΣτΕ μέχρι την αποβολή από τον Οργανισμό (όπως έκανε με τη χούντα των συνταγματαρχών).
Το Συμβούλιο εδέησε να συνεδριάσει ύστερα από 7 χρόνια(!) και αποφάσισε μεν ότι η Τουρκία πρέπει να πληρώσει αμέσως τα χρήματα, αλλά στο κύριο ζήτημα, την απόλαυση της περιουσίας, έδωσε αναβολή, ώστε η Τουρκία να συμμορφωθεί «εν ευθέτω χρόνω, λαμβάνοντας υπ' όψη προτάσεις, για να γίνει κάτι τέτοιο στο τέλος του 2005». Η Τουρκία πλήρωσε τα χρήματα στις 2/12, δίνοντας «διευκρινίσεις» και θέτοντας όρους με τον ξεχωριστό προκλητικό της τρόπο.
Η απόφαση του Συμβουλίου είναι απαράδεκτη. Με την καταβολή των χρημάτων αναγνωρίζεται, βέβαια, η τουρκική παρανομία, αλλά, έτσι κι αλιώς το Συμβούλιο δεν έχει δικαίωμα να αμφισβητήσει τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ. Αλλωστε τα χρήματα αυτά είναι ένα ελάχιστο μέρος από τα χρήματα που η Ε.Ε δίνει στην κάστα που κυβερνά στην ’γκυρα και τους τοποτηρητές της στα κατεχόμενα.
Όμως, ο «εύθετος χρόνος» μπορεί με νέα απόφαση να πάρει παράταση, μέχρις ότου η Τουρκία (ενταγμένη ή όχι στην Ε.Ε.) κατακλύσει με νέους εποίκους και μετανάστες την Κύπρο, οπότε δε θα της είναι σοβαρό πρόβλημα η «απόλαυση της περιουσίας» της Λοϊζίδου.
Έργα και ημέρες των εταίρων μας της Ε.Ε.
(που δε μάθαμε στην Ελλάδα)
(που δε μάθαμε στην Ελλάδα)
Βεβαίως, το ΣτΕ δεν είναι θεσμός της Ε.Ε.. Συμμετέχουν σ' αυτό όλες οι χώρες της Ευρώπης κι όχι μόνο οι 25 της Ε.Ε.. Όμως στην ουσία είναι ένας οργανισμός που ελέγχεται από τους Δυτικοευρωπαίους και τους Αμερικανούς συμμάχους τους, όπως θα φανεί και στη συνέχεια. Για να εγκριθεί ψήφισμα, απαιτείται
πλειοψηφία 2/3, δηλ. 31 χώρες. Αρχικά κατέθεσε ψήφισμα η Ρωσία, που ζητούσε άμεση συμμόρφωση και προς τις δύο αποφάσεις και όχι «εν ευθέτω χρόνω». Η πρόταση συγκέντρωσε αρκετές ψήφους, όχι όμως τα 2/3 και απορρίφθηκε.
Το παρασκήνιο εκβιασμών, που είχε προηγηθεί, πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις, με πρωταγωνιστές την προεδρεύουσα της Ε.Ε. Ιταλία, την προεδρεύουσα του ΣτΕ Ολλανδία και τη Βρετανία, δηλ. τους εκπροσώπους του Μπους, που προώθησαν το ψήφισμα που τελικά επικράτησε, με τη συμφωνία του γαλλο-γερμανικού άξονα. Η Σλοβενία απειλήθηκε ότι «θα βρεθεί μόνη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ιταλικής μειονότητας που είναι στο έδαφος της»! Η Γεωργία απειλήθηκε ότι δε θα της δώσουν βοήθεια, για να διεξαγάγει τις βουλευτικές της εκλογές και δε θα τις εποπτεύσουν, δηλ. δε θα τις νομιμοποιήσουν! Η Πολωνία ότι δε θα διοργανώσει την Γ' Διάσκεψη Κορυφής του ΣτΕ! ’λλες χώρες απειλήθηκαν ότι δε θα πάρουν οικονομική βοήθεια, άλλες ότι θα σταματήσει η πορεία ένταξης τους στην Ε.Ε.! Ακόμη και ο ’γιος Μαρίνος και η Ανδόρα απειλήθηκαν! Αυτά τα ομολόγησαν οι αντιπρόσωποί τους, απολογούμενοι στους Κυπρίους συναδέλφους τους.
Έτσι συγκεντρώθηκαν οι 31 αναγκαίες ψήφοι. ’ντεξαν εν μέρει στις πιέσεις και τήρησαν αποχή 7 χώρες. Τις αναφέρουμε: Πορτογαλία, Ιρλανδία, Σερβία-Μαυροβούνιο, Μάλτα, Αυστρία, Αρμενία και Ανδόρα. Η Βουλγαρία αποχώρησε. Μόνο η Ρωσία καταψήφισε, μαζί με την Κύπρο και την Ελλάδα.
Η στάση της κυβέρνησης Παπαδόπουλου
Ο πρόεδρος Τ. Παπαδόπουλος με τη στάση του επιβεβαίωσε ότι η περίοδος της πλήρους υποταγής (Βασιλείου, Κληρίδης) έχει παρέλθει. Εξοργισμένος, χαρακτήρισε ως «φάρσα» όλη τη διαδικασία, κατήγγειλε την υποκρισία και τον «ευτελή συμβιβασμό» των 31 με την Τουρκία και ο αντιπρόσωπος της Κύπρου Ν. Αιμιλίου είπε: «Επιτρέψατε στην Τουρκία και στους φίλους της να εξευτελίσουν τις αρχές της Επιτροπής ... αλλά σε αυτό το σημείο οι δρόμοι μας χωρίζουν».
Όταν η Κύπρος αγωνίζεται για τα δίκαια της, ακόμη και η κυβέρνηση Σημίτη, παρά την αρχική της αμηχανία, αναγκάζεται να συμπαρασταθεί. (Ερχονται και εκλογές!). Ο Γιωργάκης εξαφανίστηκε. Δεν παρέλειψαν, βέβαια, οι γνωστοί υποτελείς στην Αθήνα και τη Λευκωσία να επιτεθούν άγρια όχι κατά των φίλων τους της Ε.Ε. για τις ραδιουργίες τους και την καταπάτηση κάθε αρχής δικαίου, αλλά κατά του Τ. Παπαδόπουλου, επειδή ... απομόνωσε την Κύπρο!
Κατηγορία
Φύλλο 95 Δεκεμβρίου 2003
Πριν από λίγους μήνες φαινόταν ότι υπήρχε μια γενική συμφωνία για την αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος των μεταναστών στη χώρα μας, «νόμιμων» ή λαθραίων. Εξαιρέσεις μόνο ο ΣΥΝ της απόλυτης ανευθυνότητας και οι ομάδες που ανοικτά πολεμούν επ αμοιβή ή ανοήτως ο,τιδήποτε ονομάζεται ελληνικό. Και ξαφνικά, μέσα στο γενικό αλαλούμ που προκαλεί η «κυβέρνηση» του Γεωργίου (όχι, είναι αλήθεια, του ΠΑΣΟΚ), μας προέκυψε η πρόθεσή της να προχωρήσει σε γενική νομιμοποίηση των πάντων, σε χορήγηση, μετά 5ετία παραμονής, ιθαγένειας - υπηκοότητας και εκλογικού δικαιώματος για την Τοπική Αυτοδιοίκηση (και, γενικού, αναπόφευκτα, σε λίγο).
Επόμενο ήταν, φυσικά, να ξεσπάσει σάλος, με το 85% των Ελλήνων να δηλώνουν την αντίθεσή τους στο νέο αυτό έκτρωμα (μετά από αυτό του σχεδίου Ανάν...), αδιαφορώντας για την πίκρα που προκαλούν στην
κ. Δραγώνα και τους ομοίους της.
Η γενική θέση του ΑΣΚΕ για την «ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» έχει δημοσιευτεί στο φύλλο 88 της «Ενημέρωσης», το Σεπτέμβριο του 2002. Δε μπορούσαμε, όμως, τότε να φανταστούμε τη σημερινή διόγκωση του προβλήματος (είναι ήδη πάνω από 3 εκατομμύρια οι ξένοι, «νόμιμοι» ή παράνομοι;), ούτε ότι όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη θα έχουν το δικαίωμα να εγκατασταθούν, με πλήρη δικαιώματα, στην Ελλάδα(!!!), όπως φαίνεται να πιστεύει, για την ώρα, ο πρωθυπουργός.
Το πιθανότερο είναι ότι δε θα τολμήσουν, ο Γεώργιος, οι πάτρωνές του και οι υποτακτικοί τους να το προχωρήσουν, όμως καλό θα ήταν να πούμε από τώρα κάποιες σκέψεις, επιφυλασσόμενοι για πιο λεπτομερή ανάπτυξη, αν, ο μη γένοιτο, επιχειρηθεί να θεσμοθετηθεί με νόμο ένας τέτοιος και τόσος παραλογισμός.
Τι θα συνέβαινε, αν κάτι τέτοιο γινόταν νόμος;
Μόλις θα άκουγαν κάτι τέτοιο, θα το εκλάμβαναν ως γενικό προσκλητήριο προς όλους για είσοδο στη χώρα μας χωρίς πρόσκληση, χωρίς άδεια, χωρίς «χαρτιά» και διαβατήρια ..., αφού η παράνομη (λαθραία) εγκατάστασή τους εδώ επί 5ετία θα ήταν η νόμιμη(!) προϋπόθεση για την πολιτογράφησή τους. Θα έπρεπε τότε να κατασκευάζουμε άνετους χώρους υποδοχής (για έλλειψη των οποίων διαμαρτύρονται οι λαθρομετανάστες!!), να εξασφαλίζουμε άνετη(;) 5ετή διαμονή, να εξασφαλίζουμε πόρους, να πολλαπλασιάζουμε τα αστυνομικά όργανα που (υποτίθεται) θα ξεδιαλέγουν τις χιλιάδες των πρακτόρων, θα προστατεύουν από την νομοτελειακή αύξηση των προκλήσεων και της εγκληματικότητας κ.λπ. Και αν εκλέγουν (και εκλέγονται), θα πρέπει να έχουν οι, μέχρι τώρα, Έλληνες πολίτες αυτοδιοίκητους άρχοντες αλλοδαπούς και μάλιστα σε περιφέρειες (άλλο πρόβλημα από άλλο απειλούμενο νόμο...) που πολλοί τις εποφθαλμιούν κι ετοιμάζονται για πιέσεις και διεθνείς εκστρατείες υπέρ των νέων (εάν ο Γιώργος το επιτύχει...) μειονοτήτων, διαφορετικής επικινδυνότητας και δυνατότητας αφομοίωσης, π.χ. Αλβανών και Πακιστανών. Εικόνα εφιαλτική, της οποίας τα πρώτα θύματα θα είναι οι ίδιοι οι μετανάστες.
Ποιοι αποδέχονται κάτι τέτοιο;
Εννοείται ότι μια τέτοια προοπτική προκαλεί αγαλλίαση σε όλους τους εχθρούς της Ελλάδας και είναι βέβαιο ότι θα την προωθήσουν, κυρίως με τα εδώ όργανά τους, ΜΚΟ, ΜΜΕ, ιδρύματα και «διανοούμενους». Οι υπόλοιποι, όμως, οι πολλοί πώς αντιδρούν; Δεν είναι δυνατόν, αποβλέποντες κάποιοι (ας πούμε του ΠΑΣΟΚ) σε πρόσκαιρες εκλογικές νίκες, να αποδέχονται τη διάλυση της χώρας, ούτε, βέβαια, με την ψευδαίσθηση ότι με 1-2 εκατομμύρια νέους ψηφοφόρους θα διαιώνιζε την κυριαρχία του ο Γιώργος, θα μπορούσαν να είναι ευχαριστημένοι... Ούτε κανείς θα πίστευε ότι με τη σταδιακή πολιτογράφηση (ιθαγένεια-υπηκοότητα) εκατομμυρίων μεταναστών θα ήσαν υποχρεωμένες οι χώρες της Ε.Ε. να τους δεχτούν κι έτσι ... θα λυθεί το πρόβλημα! Ούτε ότι η επίδειξη μιας τέτοιας ... φιλάνθρωπης καινοτομίας αυτοδιάλυσης της ελληνικής κοινωνίας θα λειτουργούσε αποπροσανατολιστικά μπροστά στη γενικευμένη επίθεση κατά των λαϊκών και μεσαίων τάξεων. Εκτός εάν κάποιοι επιλέγουν μια έκρηξη αυτοδικίας κατά των μεταναστών, αντί της αναμενόμενης κοινωνικής κατά των μέτρων της Ε.Ε. και των εδώ υποστηρικτών της.
Τελικά, από τώρα, συνασπίζονται υπέρ του απειλούμενου νόμου όλοι οι τάχα προοδευτικοί, που κατοικούν ασφαλείς στα βόρεια προάστια κι όχι στις δυτικές συνοικίες ή στο κέντρο, στην πράξη νεοφασιστοειδή (που ποινικοποιούν όσους έχουν αντίθετη γνώμη) και ρατσιστές (ενάντια σε ο,τιδήποτε θυμίζει ελληνική πατρίδα, Ελλάδα ή έθνος ελληνικό), δηλαδή ανθέλληνες κατά το ... αντισημίτες, με μοναδικό επιχείρημα ότι αυτά τα λέει ο Καρατζαφέρης, ο οποίος έτσι παίζει επιτυχώς το ρόλο που του ανέθεσαν, λες και το 85% των Ελλήνων είναι δικοί του. Θα τους δούμε καθαρά, αν επιχειρηθεί η θέσπιση ενός τέτοιου νόμου, και θα πάρουν την απάντησή τους. Από τώρα, πάντως, λέμε ότι όλοι αυτοί μόνο από ανθρωπιστικά κίνητρα δεν διακατέχονται, αφού δεν μπορεί να μην καταλαβαίνουν ότι σε μια κοινωνία-ζούγκλα οι πιο ανυπεράσπιστοι θα είναι οι ξένοι.
Τι θα πρεπε να γίνει;
Ανεξάρτητα από τα προβλήματα της κοινωνίας μας που επέφερε ο γιγαντιαίος δανεισμός που μας επέβαλαν αυτοί που τώρα μας κατηγορούν και ανεξάρτητα από το ότι πρέπει (όπως πάντα εμείς οι Έλληνες) να αντιμετωπίζουμε, όσο είναι δυνατό, με κατανόηση όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα τους κατατρεγμένους, τους αδικημένους και τους ανήμπορους, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι:
Α) Μόνο η οργανωμένη σε πολιτεία-κράτος κοινωνία έχει το δικαίωμα μέσω των αρμόδιων οργάνων της να καθορίζει τους όρους απόκτησης ή χορήγησης ιθαγένειας, τους όρους εισόδου και αποδοχής όσων θα ήθελαν να επισκεφθούν ή να εγκατασταθούν εκεί. Δεν είναι αυτονόητο δικαίωμα οποιουδήποτε ανθρώπου να εγκαθίσταται σε όποια χώρα θέλει, όπως ισχυρίζονται διάφοροι «αριστεροί», «οικολόγοι» κ.λπ. Η υποκρισία τους φαίνεται από το γεγονός ότι όλοι τους υποστήριξαν το σχέδιο Ανάν (και τώρα υποστηρίζουν το ακόμη χειρότερο που προετοιμάζεται πάλι από τους Αγγλοαμερικάνους), που δεν επέτρεπε στους Ελληνοκύπριους πρόσφυγες να εγκατασταθούν ούτε στα σπίτια τους!
Β) Μόνον αν μια πολιτεία-κράτος προασπίζει με κάθε μέσο αυτό το δικαίωμά της, που είναι συνώνυμο με την ύπαρξή της, θα αντιμετωπίζεται ως τέτοια από τους άλλους, θα έχει κερδίσει το σεβασμό και την αξιοπρέπειά της.
Γ) Απ όλες τις χώρες-στόχους της παράνομης μετανάστευσης μόνο η Ελλάδα αντιμετωπίζει ομολογημένες απειλές κατά της ακεραιότητάς της από γειτονικά κράτη.
Έτσι:
Α) Το ποιοι, σε ποιο ποσοστό, με ποια προσόντα και όρους και για πόσο ξένοι θα παραμένουν στην Ελλάδα θα καθορίζεται από τις ελληνικές αρμόδιες υπηρεσίες εξ υπαρχής, ακόμη και για τους «νόμιμους» μετανάστες, αφού λήξει η άδεια παραμονής, με βάση τις ανάγκες (και τις δυνατότητες) της κοινωνίας μας. Το ποσοστό τους οπωσδήποτε πρέπει να είναι πολύ μικρό σε σχέση με τον ελληνικό πληθυσμό.
Β) Ιθαγένεια δε θα χορηγείται με κανένα τρόπο ή προϋπόθεση, εάν δεν προϋπήρξε νόμιμη είσοδος και μάλιστα σε ατομικό επίπεδο. Η παράνομη είσοδος είναι ήδη απόδειξη της περιφρόνησης στους κανόνες μιας ευνομούμενης πολιτείας και δεν επιδέχεται καμιά αμνήστευση. Αυτό κάνουν οι άλλες χώρες της Ευρώπης κι αυτό ξεχνούν να μας το υπενθυμίσουν οι διάφοροι «ευρωπαϊστές», που σε όλα τ άλλα απαιτούν να κάνουμε ό,τι μας λένε οι Ευρωπαίοι.
Γ) Για τα παιδιά που ήδη σπουδάζουν εδώ, που μετέχουν της ελληνικής παιδείας σε ολόκληρες τις δύο πρώτες βαθμίδες της τουλάχιστον, θα πρέπει να υπάρξει επιεικέστερη αντιμετώπιση, αφού ενηλικιωθούν και κριθούν κατά τα παραπάνω.
Δ) Καταγγελία και ακύρωση της συμφωνίας του 2002 με την Ε.Ε. για υποχρέωσή μας να δεχόμαστε πίσω όσους μέσω Ελλάδας έφτασαν εκεί. Να υποχρεωθούν να τους στέλνουν εκείνοι στις χώρες απ όπου ξεκίνησαν.
Ε) Τα σύνορά μας θα τα προασπίζουμε εμείς κι όχι η Ε.Ε. με τη FRONTEX και τη συνεργασία της ... Τουρκίας, ώστε τουλάχιστον να μη γινόμαστε γελοίοι.
ΣΤ) Και, επιτέλους, ... να αποκτήσουμε ελληνικές κυβερνήσεις και να απαλλαγούμε από γραικύλους και ανθυπάτους.
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό