Πολύς λόγος έγινε για την «κόκκινη» κάρτα και το «διασυρμό» της χώρας με την απόφαση της αρμόδιας επιτροπής του ΟΗΕ να θέσει τη χώρα μας εκτός του συστήματος εμπορίας ρύπων τουλάχιστον για τρεις μήνες, επειδή δε διαθέτει «αξιόπιστο» σύστημα μέτρησης ρύπων. Δεν έχει πλήρως διευκρινισθεί επίσημα και με σαφήνεια ο πραγματικός λόγος που οδήγησε σ αυτήν την απόφαση.
Ίσως ο λόγος είναι «ενδοεπιστημονικές» τριβές. Την άνοιξη του 2007 έληξε η σύμβαση με την επιστημονική ομάδα του Αστεροσκοπείου Αθηνών, που είχε την ευθύνη για την καταγραφή των εκπομπών ρύπων που προβλέπονται από το πρωτόκολλο του Κιότο. Το ΥΠΕΧΩΔΕ τους κατηγορεί με πληρωμένη καταχώριση ότι ο επικεφαλής της «κάρφωσε», επειδή οι διευκρινήσεις που ζήτησε η επιτροπή του ΟΗΕ για μετρήσεις του 1995-1996 κρίθηκαν ανεπαρκείς. Εν τω μεταξύ το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει προσλάβει ως σύμβουλο τη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ.
Ίσως ο λόγος είναι προσπάθεια για άλλης τάξης πιέσεις όπως για την εξωτερική πολιτική, δεδομένου ότι ο Γ.Γ. του ΟΗΕ είναι αμερικανόδουλος, είτε για την αγορά ευρωπαϊκών «πράσινων» τεχνολογιών κ.λπ.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος, ο «θόρυβος» που γίνεται είναι δυσανάλογος με την αποτελεσματικότητα που έχει το πρωτόκολλο του Κιότο (Δεκέμβριος 1997) στην πράξη και ιδιαίτερα στη χώρα μας, όπου η πιο σημαντική πηγή αερίων του θερμοκηπίου είναι τα αυτοκίνητα και η ΔΕΗ. Οπως είναι γνωστό, το πρωτόκολλο αντί να προβλέπει τη μείωση των ρύπων εκεί που παράγονται καταλήγει είτε στην αύξησή τους, είτε στη διατήρησή τους, είτε στην ανακατανομή τους, με υπόβαθρο το κέρδος.
Η χώρα μας, επειδή είναι αποβιομηχανοποιημένη, με βάση το πρωτόκολλο έχει το δικαίωμα να αυξήσει κατά 25% σε σχέση με το 1990 (το έτος αναφοράς) την εκπομπή των αερίων του θερμοκηπίου. Το να μείνει οριστικά εκτός Κιότο η χώρα μας, που το έχει επικυρώσει από το 2002, σημαίνει ότι οι 152 ελληνικές επιχειρήσεις, που έχουν ενταχθεί στο σχετικό εθνικό σχέδιο, δε θα μπορούν να αγοράζουν και να πωλούν δικαιώματα εκπομπής ρύπων (κυρίως διοξειδίου του άνθρακα). Μέχρι το 2012, οι εγχώριες βιομηχανίες θα πληρώνουν πρόστιμο 100 ευρώ για κάθε τόνο ρύπων που θα θέτει τη χώρα μας εκτός του στόχου, που είναι μέση αύξηση εκπομπών όχι μεγαλύτερη του 25%, όπως προαναφέρθηκε.
Τι προβλέπει το πρωτόκολλο;
Οι 141 χώρες που υπέγραψαν το πρωτόκολλο ανέλαβαν την υποχρέωση να μειώσουν από το 2008 έως το 2012 την εκπομπή των αερίων του θερμοκηπίου (διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, μονοξείδιο του διαζώτου, υδροφθορανθράκες και εξαφθοριούχο θείο) τουλάχιστον κατά 5% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Οι χώρες της Ε.Ε. δεσμεύτηκαν για συνολική μείωση κατά 8%, κατανέμοντας το ποσοστό μείωσης ή και αύξησης κατά χώρα ανάλογα με το ποσοστό εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου καθεμιάς το 1990.
Το πρωτόκολλο προβλέπει τρείς μηχανισμούς:
1. Το εμπόριο ρύπων: Μία βιομηχανικά ανεπτυγμένη χώρα ή μία βιομηχανία της, αν έχει μειώσει τις εκπομπές της πέραν του στόχου, μπορεί να πουλήσει αυτή τη διαφορά σε άλλη χώρα, που δεν έχει επιτύχει το στόχο της. Έτσι προσφέρεται το δικαίωμα στις βιομηχανίες της να ρυπαίνουν μεν, αλλά να πληρώνουν κάποια, ας τα πούμε, διόδια ή «πρόστιμα» ως αποζημίωση.
2. Η καθαρή ανάπτυξη: Οι βιομηχανικές χώρες που δεν μπορούν να μειώσουν τις εκπομπές αερίων μπορούν να χρηματοδοτούν προγράμματα μείωσης εκπομπών αερίων στις αναπτυσσόμενες χώρες (που δεν έχουν υπογράψει το πρωτόκολλο), όπου η μείωση εκεί είναι φθηνότερη, π.χ. να διοχετεύουν τις «πράσινες» τεχνολογίες τους ή να φυτεύουν δένδρα σε χώρες της Αφρικής!
3. Η από κοινού υλοποίηση: Αφορά ομάδες χωρών, όπως οι πρώην ανατολικές, πριν γίνουν δυτικές, που έχουν υπογράψει το πρωτόκολλο και είναι παρεμφερής μηχανισμός με αυτόν της καθαρής ανάπτυξης.
Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής
Η συνεισφορά του πρωτοκόλλου του Κιότο στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής μόνο ως ένα πολύ μικρό βήμα μπορεί να θεωρηθεί. Η κλιματική αλλαγή επιβάλλει την επείγουσα λήψη μέτρων, όπως τη σταδιακή αντικατάσταση των ρυπογόνων καυσίμων, ιδιαίτερα του πετρελαίου, που πλέον γίνεται και οικονομικά ασύμφορο, την ανάπτυξη μη ρυπογόνων ενεργειακών τεχνολογιών, τη σταδιακή μεταβολή των καταναλωτικών προτύπων των βιομηχανικά ανεπτυγμένων χωρών, τη μείωση των υγρών και στερεών ρυπαντών, τη διάσωση των δασών κ.λπ. Όμως το αποχαλινωμένο κεφάλαιο, αυτό της «παγκοσμιοποίησης», είναι υπεύθυνο, εκτός των άλλων δεινών που έχει προκαλέσει σε χώρες και κοινωνίες, και για την κλιματική αλλαγή, επειδή τα υπερκέρδη του είναι υπέρτερα της επιβίωσης του πλανήτη. Πώς περιμένουμε μέτρα απ αυτούς;
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008
Οι προσπάθειες των «γερακιών» για επέμβαση στο Ιράκ προσκρούουν στην έλλειψη, προς το παρόν, προσχημάτων που αναζητούν εναγωνίως με τους επιθεωρήτες του ΟΗΕ.
Τα «γεράκια» υποχρεώθηκαν να αποδεχθούν τη διαδικασία των επιθεωρητών του ΟΗΕ, που στήριζε το Στέιτ Ντηπάρτμεντ, λόγω των σοβαρών αντιδράσεων της κοινής γνώμης σχεδόν όλων των χωρών του κόσμου αλλά και ισχυρης μερίδας του αμερικανικού κεφαλαίου. Η τακτική της πλευράς αυτής είναι η αποτροπή της επέμβασης με την αφαίρεση κάθε λογικοφανούς αφορμής από τα «γεράκια». Από την άποψη αυτή το Στέϊτ Ντηπάρτμεντ εμφανίζεται ενισχυμένο.
Είναι πιθανό στην ίδια γραμμή να εξηγείται και η σταδιακή αποδυνάμωση του Σαντάμ (άμεση αποδοχή επιθεωρήσεων του ΟΗΕ, συγγνώμη στο Κουβέϊτ, υποβολή έκθεσης 12.000 σελίδων με τα όπλα του Ιράκ) που διετέλεσε, άλλωστε, εκλεκτός των ΗΠΑ με την επέμβασή του στο Ιράν.
Φυσικά τα «γεράκια» δεν έχουν εγκαταλείψει το στόχο τους («Θα είναι θαύμα να μη γίνει πόλεμος» είπε ο Ταρέκ Αζίζ). Θα επιχειρήσουν να «ανακαλύψουν» όπλα μαζικής καταστροφής από τις εκθέσεις των επιθεωρητών ή από την έκθεση των 12.000 σελίδων του Ιράκ, την οποία μάλιστα παρακράτησαν οι Αμερικάνοι και μοίρασαν φωτοαντίγραφα (σ.σ. !!!) μόνο στα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ..Παρ όλες όμως τις προσπάθειες των επιθεωρητών τέτοια όπλα δεν έχουν ακόμή βρεθεί. Αυτό που αποκαλύφθηκε, προφανώς από την αντιτιθέμενη στην επέμβαση μερίδα των Αμερικανών, είναι ο κατάλογος των αμερικανικών εταιρειών που προμήθευσαν όπλα μαζικής καταστροφής στο ιρακινό καθεστώς.Επίσης και ο ρόλος του Ράμσφελντ στη χορήγηση των όπλων αυτών επί προεδρίας Μπους πατρός.
Ο Μπους υιός θεωρεί ότι οι εκθέσεις των επιθεωρητών, που δεν έχουν ακόμη υποβληθεί (σ.σ !!), είναι αναξιόπιστες και αναποτελεσματικές. Ο Κόφι Ανάν (του Στέιτ Ντιπάρτμεντ) δήλωσε ότι δε δικαιολογείται επίθεση κατά του Ιράκ. Ο δε Βρετανός ΥΠΕΞ δηλώνει ότι τώρα ο πόλεμος δεν είναι τόσο πιθανός.
Η επέμβαση στο Ιράκ δεν αφορά μόνο τους Αραβες και τη γύρω περιοχή. Θα επηρεάσει αρνητικά και τη χώρα μας με την αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας και την ένταση των διεκδικήσεών της εις βάρος μας.
Το Ιράκ, συνεπώς, μας αφορά.
Κατηγορία
Φύλλο 90 Ιανουαρίου 2003
1) Μόνο το 14% των πολιτών της Ευρώπης αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους κατά κύριο λόγο Ευρωπαίους, ενώ στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι υπερήφανοι για την εθνική τους ταυτότητα. Μόνο το 13% εμπιστεύεται τους πολιτικούς, ενώ πάνω από το 50% των πολιτών αμφιβάλλουν αν οι εκλογές που διεξάγονται στη χώρα τους είναι ελεύθερες και τίμιες. Αυτά είναι δύο από τα συμπεράσματα μεγάλης έρευνας του BBC.
2) Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα αποτελέσματα έρευνας της ίδιας της Ε.Ε. (Ευρωβαρόμετρο), που έγινε την άνοιξη του 2005. Μόνο το 44% των πολιτών των 25 χωρών εμπιστεύονται την Ε.Ε. (το φθινόπωρο του 2004 το ποσοστό ήταν 50%). Μόνο το 49% των πολιτών των 25 είναι ικανοποιημένο από τη λειτουργία της δημοκρατίας στην Ε.Ε.. Μόνο το 54% είναι υπέρ της ένταξης της χώρας τους στην Ε.Ε.
Όσο για την Κύπρο μόνο το 43% κρίνει ότι η ένταξη είναι θετικό γεγονός (πριν την ένταξη ήταν 62%), το 40% τηρεί ουδέτερη στάση και το 16% αρνητική. Και δεν τα έχουν δει όλα ακόμη.
Επειδή έχουμε κάθε λόγο να αμφιβάλλουμε για την ειλικρίνεια της Ε.Ε., είναι πιθανόν τα πραγματικά στοιχεία να είναι χειρότερα γι αυτούς.
Σημείωση: τα αποτελέσματα αυτά δε δημοσιεύτηκαν στον ημερήσιο τύπο (των νταβατζήδων) στην Ελλάδα.
Κατηγορία
Φύλλο 106 Σεπτεμβρίου 2005
Οι συμφωνίες που έγιναν κατά τις πρόσφατες συναντήσεις Αμερικανών και Ελλήνων υπουργών Εξωτερικών και Δημόσιας Τάξης αποδεικνύουν την πλήρη ευθυγράμμιση της ελληνικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής με τα αμερικανικά συμφέροντα.
Συμφωνήθηκε η αποστολή 20 επιπλέον αξιωματικών και 400 στρατιωτών στο Αφγανιστάν, οικονομική βοήθεια 300 χιλιάδων ευρώ για την εκπαίδευση Ιρακινών αξιωματικών και ανάληψη πρωτοβουλιών για την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, που οπωσδήποτε θα επηρεάσει αρνητικά τις παραδοσιακές μας σχέσεις με τους Σέρβους.
Αποκορύφωμα δουλικής συμπεριφοράς είναι το αίτημα του υπουργού ’μυνας Σπήλιου Σπηλιωτόπουλου προς τον ομόλογο του Ράμσφελντ να ανατεθεί ο έλεγχος των συμβάσεων για την προμήθεια όλων των οπλικών συστημάτων της Ελλάδας σε υπηρεσία του αμερικανικού Πενταγώνου!!
Έτσι τους δίνουμε το δικαίωμα να απαιτούν την υπογραφή συμφωνίας που θα επιτρέπει στα αμερικανικά πολεμικά πλοία να διενεργούν νηοψίες σε όλα τα εμπορικά πλοία που κινούνται στο Αιγαίο και να επιτηρούν τον ελληνικό εναέριο χώρο με κατασκοπευτικά αεροπλάνα. Αν στα πλαίσια της αποδοχής όλων των επιθυμιών της υπερδύναμης που υιοθετεί η ελληνική κυβέρνηση, παραδώσουμε στους Αμερικανούς και άλλα κυριαρχικά μας δικαιώματα δεν απομένει παρά να δηλώσουμε επίσημα υποτελείς τους και να υποταχτούμε στη μοίρα μας. Θα ανεχτεί κάτι τέτοιο ο ελληνικός λαός ή θα στείλει τους υπαλλήλους της υποτέλειας στα σπίτια τους;
Κατηγορία
Φύλλο 104 Μαΐου 2005
Στις 25 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση μελών και φίλων στα γραφεία του ΑΣΚΕ. Στην αρχή έγινε συζήτηση πάνω στην πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και έγιναν ενημερώσεις σχετικά με τη δραστηριότητα του ΑΣΚΕ .
Στη συνέχεια αναλύθηκε η κρίση στην οποία έχει περιέλθει η Ε.Ε. ύστερα από τα δημοψηφίσματα στη Γαλλία και την Ολλανδία και το αδιέξοδο της Συνόδου Κορυφής. Τέλος έγιναν παρατηρήσεις πάνω στο ΑΣΚΕ -3 ( για την ανάγκη αποχώρησης της Ελλάδας από την Ε.Ε.), που φιλοδοξούμε να το εκδώσουμε το Σεπτέμβριο.
Κατηγορία
Φύλλο 105 Ιουλίου 2005
Πολλοί θεωρούν την αύξηση της αποχής, που ένα μεγάλο μέρος της εξέφραζε μια πολιτική στάση, ως ένα θετικό φαινόμενο, με το σκεπτικό ότι στέλνει ένα αυστηρό μήνυμα αποδοκιμασίας προς το δικομματισμό, του οποίου οι δύο πόλοι θα αναγκαστούν να προσαρμόσουν την πολιτική τους προς τις λαϊκές απαιτήσεις. Δε συμμεριζόμαστε καθόλου αυτή την άποψη.
Πρώτη παρατήρηση είναι ότι η πραγματική αποχή δεν είναι τόσο μεγάλη και μάλλον περιορίζεται γύρω στο 35%.
Δεύτερο, ένα μεγάλο μέρος της αποχής και τα περισσότερα άκυρα και λευκά οφείλονται στην πλήρη αδιαφορία για τα κοινά, που αποτελεί τη χειρότερη στάση για ένα πολίτη, αφού επιτρέπει στους κρατούντες να διατηρούν άνετα την εξουσία τους και να σχεδιάζουν ένα ακόμη χειρότερο μέλλον για τον ελληνικό λαό.
Τρίτο, τα κόμματα εξουσίας (και αρκετά μικρότερα) περισσότερο καθορίζουν την πολιτική τους με βάση τις επιθυμίες των ξένων προστατών τους, λιγότερο με βάση τα εκλογικά ποσοστά, που τα φέρνουν στην εξουσία ή τα απομακρύνουν απ αυτήν, και πολύ λιγότερο από το μέγεθος της αποχής.
Τέταρτο και σοβαρότερο, η αύξηση της αποχής αποδυναμώνει ακόμη περισσότερο τους δημοκρατικούς θεσμούς, αφού μεταφέρει κι άλλο μέρος εξουσίας από τα κόμματα, το κοινοβούλιο και την κυβέρνηση (που εκλέγονται από το λαό και λογοδοτούν σ αυτόν, έστω με τους περιορισμούς της ελλειμματικής δημοκρατίας μας) στα εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας, α) τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ένας από τους διαχειριστές των κονδυλίων τους είναι και ο κ. Τρεμόπουλος), β) τις λεγόμενες Ανεξάρτητες Αρχές, γ) τους μηχανισμούς της Ε.Ε., που μοιράζουν τα κοινοτικά (δηλ. δικά μας) χρήματα, εξαγοράζοντας συνειδήσεις, και δ) τα άθλια ΜΜΕ, που γίνονται συνεχώς αθλιότερα, υπηρετούν ανεξέλεγκτα και αδυσώπητα τα συμφέροντα των εργοδοτών τους και των ξένων προστατών τους, σε βαθμό που να μην μπορεί πλέον κανείς να βλέπει ή να διαβάζει κάποιο ΜΜΕ για την καθημερινή του ενημέρωση.
Αν σταθεί κανείς πολύ προσεκτικά στο τι σέρβιραν οι «νταβατζήδες»-καναλάρχες στους τηλεθεατές τους, θα διαπιστώσει ότι από τη μια (σε συντονισμό με κρατικές και κοινοτικές διαφημίσεις) καλούσαν τον κόσμο να ψηφίσει, δήθεν για να «επηρεάσει το μέλλον της Ευρώπης», άρα και το δικό του, και από την άλλη τον ωθούσαν προς την αποχή.
Το πρώτο κάλεσμα απευθυνόταν στους λίγο δυσαρεστημένους ή αδιάφορους ευρωπαϊστές, που θα ψήφιζαν τα κόμματα της αρεσκείας τους, και το δεύτερο στους πολύ δυσαρεστημένους με την Ε.Ε. και τους εντόπιους εντολοδόχους της, που ίσως προσανατολίζονταν να εκφράσουν με ψήφο τη διαμαρτυρία τους. Όλους τους κολάκευαν. Όσους ωθούσαν προς τις παραλίες προσπαθούσαν να τους εξοπλίσουν με επιχειρήματα ότι η αποχή είναι μια γενναία και σημαντική πολιτική στάση!
Για τους λόγους αυτούς θεωρούμε ότι η αύξηση της αποχής είναι ένα αρνητικό φαινόμενο. Πιστεύουμε ότι το ποσοστό της αποχής θα ήταν μεγάλο ακόμη κι αν είχαμε εθνικές εκλογές, μόνο που θα περιοριζόταν κάπως, λόγω της ψηφοθηρίας των υποψηφίων βουλευτών.
Πρέπει, τέλος να συμπληρώσουμε ότι όλες οι παραπάνω εκτιμήσεις δεν αφορούν σε όσους ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές και απέχουν σταθερά από τις ευρωεκλογές, επειδή υποστηρίζουν την έξοδο από την Ε.Ε. (π.χ. ΚΚΕ μ-λ). Είναι μια σεβαστή στάση, που όμως στην Ελλάδα δικαιολογεί ένα ελάχιστο μέρος της αποχής.
Κατηγορία
Φύλλο 129 Ιουλίου 2009
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε στις 3 Νοέμβρη στα γραφεία μας η συνεστίαση του ΑΣΚΕ. Μέσα σ' ένα πολύ ζεστό κλίμα ο Ν. Καργόπουλος μίλησε για τις διεθνείς εξελίξεις και ο Σ. Στενός για τις εσωτερικές.
Παραβρέθηκαν οι Χ. Καραμάνος και Ε. Νιώτη από την "Αριστερά", ο Α. Παπαδόπουλος και ο Κ. Πετράκης από το ΜΛ-ΚΚΕ, ο Σ. Δημόπουλος από το "’ρδην" και εκπρόσωποι των αγωνιστών Τουρκίας - Κουρδιστάν.
Κατηγορία
Φύλλο 84 Δεκεμβρίου 2001
Εικόνα διάλυσης στη Ν.Δ.
Το εκλογικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να ήταν χειρότερο για τη ΝΔ, αν ληφθούν υπόψη τα υπαρκτά σκάνδαλα (Βατοπέδιο, Παυλίδης), οι εσωκομματικοί αρχηγικοί διαγκωνισμοί (Αβραμόπουλου-Ντόρας-Σαμαρά), τα γεγονότα του Δεκεμβρίου, η «νέα τρομοκρατία» κουκουλοφόρων και οπλοφόρων, η υπόθεση SIEMENS, η απόδραση κατηγορουμένων με τα προεκλογικά κατορθώματα της Ντόρας, ο συνεχής βομβαρδισμός ΜΜΕ-δημοσκόπων, σε συνδυασμό με την σχεδόν πλήρη κυβερνητική απραξία σ όλα τα προβλήματα που απασχολούν τη χώρα και την κοινωνία, με την εικόνα διάλυσης και τη δυσαρέσκεια μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων της.
Στη Ν.Δ. θεωρούν ότι η απώλεια 1,3 εκ. ψήφων σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του 2007 αντισταθμίζεται με τις 850 χιλιάδες που έχασε αντίστοιχα το ΠΑΣΟΚ και το οποίο είχε προβάλει τις ευρωεκλογές ως οιονεί δημοψήφισμα. Την προεκλογική εκστρατεία την ανέλαβε σχεδόν μόνος του ο Καραμανλής χωρίς καμιά βοήθεια από τα μεγαλοστελέχη, ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί στη Ν.Δ.
Μετεκλογικά πάντως η άνοδος του ΛΑΟΣ, η «προεξοφλούμενη» ήττα της ΝΔ και η πιθανότητα αποχώρησης Καραμανλή ανοίγουν νέο κύκλο διεργασιών. Η πρόταση Μανώλη για νέο φορέα με το ΛΑΟΣ με τη συμφωνία του Μεϊμαράκη και η απόσυρση του καραμανλικού Ρουσόπουλου δημιουργούν νέο τοπίο, για ν ανθίσουν όλα τα «λουλούδια».
Η επιθυμία του προέδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου, που εκφράζει προφανώς ευρύτερες εγχώριες και ξένες επιδιώξεις, για τον τερματισμό του πολιτικού σκηνικού της μεταπολίτευσης και τη δημιουργία νέου επιχειρείται να υλοποιηθεί με παλιά υλικά για το χτίσιμο ενός πιο εύπεπτου δικομματισμού, χωρίς να σημαίνει ότι αυτό απαραίτητα θα πραγματοποιηθεί.
Σοβαρά προβλήματα στο ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ και πριν και μετά τις εκλογές κατατρύχεται από τα ίδια προβλήματα. Η πλευρά που αντιτίθεται πιο φανερά στο ενδεχόμενο πρωθυπουργίας του Γιώργου δεν τόλμησε στις εκλογές αυτό που πιθανόν έγινε στη Ν.Δ. και το ΣΥΝ, να περιορίσουν δηλ. την εκλογική δύναμη του κόμματος. Αναμενόμενο αυτή τη φορά. Το πάλαι ποτέ στρατόπεδο του Βενιζέλου ουσιαστικά δεν υφίσταται πλέον, προσάπτοντάς του το, σχεδόν, ακαταλόγιστο σε όλες του τις παρεμβάσεις, με τελευταία επιτεύγματα τις «προτάσεις» για
προεδρευομένη μετααντιπροσωπευτική(!) Δημοκρατία και την αναγόρευση του νέου Μουσείου της Ακρόπολης σε
ιδεατό παράρτημα του Αγγλικού Μουσείου!!
Δε βλέπουν πουθενά φως, παρότι φαίνεται να ανοίγει ο δρόμος για νίκη στις προσεχείς εθνικές εκλογές. Ο πρόεδρός τους προαναγγέλλει εκλογές με έσχατο όριο το Μάρτιο, αλλά γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να τις προκαλέσουν μόνοι τους, ούτε μαζί με το ΣΥΝ. Αλλά και όποτε γίνουν, με τα σημερινά δεδομένα, δε θα επιτευχθεί αυτοδυναμία και θα χρειαστεί στήριξη από την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ ή τους Οικολόγους-Πράσινους ή κάποιο συνεταιρισμό των δύο.
Αδιέξοδο, λοιπόν, και αγωνία, πέρα από τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, που επιδεινώνονται. Και οι άνωθεν επεμβάσεις (π.χ. αμερικανική πρεσβεία) δεν καθησυχάζουν τους δικαίως ανησυχούντες, που αισθάνονται ότι οδηγούνται ως πρόβατα επί σφαγήν.
Σημαντικές απώλειες του ΚΚΕ
Το ΚΚΕ, με τη μακράν ισχυρότερη κομματική οργάνωση (επαγγελματική εν μέρει) και σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, όχι μόνο δεν είχε κέρδη, αλλά έχασε τις 150.000 ψήφους από τις 580.000 που είχε πάρει στις ευρωεκλογές του 2004, δηλ. έχασε το 1/4 περίπου των ψήφων του. Ακόμη και ποσοστιαία έχασε 1,13%, παρά την αύξηση της αποχής. Αποδείχθηκε ότι ορθώς, από την πλευρά του, προσπαθούσε λιγότερο να αποκτήσει νέους ψηφοφόρους και περισσότερο να συγκρατήσει (και με το σταλινισμό, ατυχώς και για το ίδιο και για τη χώρα) αυτούς που είχε Ως προς τις ευρωεκλογές, όπως γράψαμε και στο προηγούμενο φύλλο, το ΚΚΕ απέφυγε σε όλη την προεκλογική περίοδο να πει μία λέξη για αποχώρηση από την Ε.Ε. και, με τα ασαφή έως αστεία περί ανυπακοής και απειθαρχίας, συνέτεινε και αυτό στη γενική σύγχυση για το ζήτημα της Ε.Ε. Η εχθρική στάση του προς την Ε.Ε. δεν αρκεί και δεν μπορεί να θεωρηθεί προσφορά προς την ελληνική κοινωνία, γιατί το ΚΚΕ απευθύνεται σε ανθρώπους που είναι από μόνοι τους εχθρικοί προς την Ε.Ε.
Κέρδη και απορίες για το ΛΑΟΣ
Θέση του ΑΣΚΕ είναι ότι ο ΛΑΟΣ είναι ένα κόμμα που δημιουργήθηκε από αυτούς που υποτίθεται ότι πολεμά, για να απορροφά και να διαχειρίζεται ακίνδυνα για το σύστημα την κοινωνική αγανάκτηση που το σύστημα προκαλεί. Στο γεγονός ότι ο πρόεδρος του κόμματος είναι πολιτικό παιδί του Μητσοτάκη ήρθε να προστεθεί η επιλογή της κ. Τζαβέλλα για την 1η θέση του ψηφοδελτίου. Πρωτοπόρος στον αγώνα κατά των Αμερικανών και υπέρ των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων ορίστηκε η εκλεκτή της αμερικανικής πρεσβείας και υψηλόβαθμο στέλεχος μεγάλων επιχειρήσεων!
Για να παίξει το ρόλο του ο ΛΑΟΣ έπρεπε να εκφράζει μεν τα αισθήματα αγανακτισμένων πολιτών (μετανάστες-ασφάλεια, εθνικά θέματα), για να μην οδηγηθούν σε άλλες κατευθύνσεις, αλλά έπρεπε να συγκρατηθεί το ποσοστό του όσο γίνεται χαμηλότερα. Έτσι, ενώ τα ΜΜΕ προέβαλλαν το ΛΑΟΣ και μάλιστα όχι πλέον ως τον ακροδεξιό «μπαμπούλα», οι δημοσκόποι του έδιναν χαμηλότερα ποσοστά από τα πραγματικά. Ένα ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό για το ΛΑΟΣ (μήπως και το ίδιο το 7,15%;) θα δημιουργούσε πρόβλημα όχι μόνο στο σύστημα εξουσίας, αλλά και στο ίδιο το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη, γιατί θα το έφερνε πιθανότατα πιο κοντά σε μια μελλοντική συγκυβέρνηση, οπότε θα αποκαλυπτόταν η υποκρισία των εξαγγελιών του και θα «καιγόταν». Ο ρόλος που επιφυλάσσουν από εδώ και πέρα στο ΛΑΟΣ μένει να διευκρινισθεί. Μήπως αποφασίσουν να τον διαλύσουν; Και μια τελευταία ερώτηση: μήπως ο ΛΑΟΣ ψηφίστηκε και από το σκληρό πυρήνα του μητσοτακέικου;
Προβληματική η ενότητα του ΣΥΝ
Θέση του ΑΣΚΕ είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί μέσα στα πλαίσια του συστήματος, δρα συμπληρωματικά με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις του ευρωπαϊσμού, μερικές φορές μάλιστα κάνει τη «βρώμικη δουλειά», π.χ. σκοπιανό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλος ο κόσμος του συνειδητοποιεί ή αποδέχεται έναν τέτοιο ρόλο.
Μετά τις εκλογές του 2007, όπως αναφέρουμε στο κύριο άρθρο, ο ΣΥΝ πιέστηκε να στραφεί προς τα δεξιά, ενώ στη συνέχεια να εμφανιστεί ως υπεραριστερά. Έτσι ο ΣΥΝ «ξεχείλωσε» ακόμη περισσότερο και βρέθηκε μ έναν πρόεδρο που δεν κατανόησε πώς και γιατί βρέθηκε στη θέση αυτή.
Ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ εξαργυρώνει τον ευρωπαϊσμό του με κοινοτικά «προγράμματα», θέσεις στον κομματικό μηχανισμό, σε πανεπιστήμια, σε επιχειρήσεις και ΜΜΕ κ.λπ. Όλοι αυτοί μάλλον ετοιμάζονται μαζί με τους Οικολόγους-Πράσινους να δημιουργήσουν ενιαίο σχήμα, για να συγκυβερνήσουν με το ΠΑΣΟΚ, γι αυτό στις τάξεις τους επικρατεί ενθουσιασμός! Υπάρχουν, όμως, και οι αγνοί αγωνιστές, που (θέλουμε να ελπίζουμε ότι) εκφράζονται και σε ηγετικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα, δηλ., ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ είναι τριχοτομημένος και όχι διχοτομημένος. Η ενότητά του δε φαίνεται ότι θα διαρκέσει πολύ.
Οι Οικολόγοι-Πράσινοι
Είναι δεδομένο ότι το 3,5% το εισέπραξαν ψαρεύοντας σε θολά νερά, ειδικά από την απολίτικη νεολαία, προβάλλοντας τις δήθεν περιβαλλοντικές ευαισθησίες τους. Αν, όμως, τους ενδιέφερε πράγματι το περιβάλλον, θα είχαν διαμαρτυρηθεί τουλάχιστον για τις βόμβες με απεμπλουτισμένο ουράνιο που έριξε το ΝΑΤΟ στη Σερβία και που σκόρπισαν τη ραδιενέργειά τους στη Βαλκανική.
Η επιτυχία τους με τη συμμετοχή τους στις ευρωεκλογές και την εκλογή του κ. Τρεμόπουλου είναι πύρρεια, γιατί στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου πολλοί ανέσυραν τις κατά καιρούς δηλώσεις του επικεφαλής τους υπέρ των Σκοπίων και της Τουρκίας και πολύς κόσμος ενημερώθηκε. Όσο οι Πράσινοι παραμένουν στην κεντρική πολιτική σκηνή ο ρόλος τους θα αποκαλύπτεται σε ευρύτερους κύκλους της ελληνικής κοινωνίας και γι αυτό δε νομίζουμε ότι μπορούν να ελπίζουν σε περαιτέρω αύξηση της εκλογικής τους δύναμης. Ακόμη και η συνοχή τους και η μακροημέρευσή τους θα παραμένει προβληματική, αφού διασώζεται μόνο χάρη στην έξωθεν υποστήριξη και χρηματοδότηση.
Το ΠΑ.Μ.ΜΕ. και ο κ. Παπαθεμελής
Το ΑΣΚΕ σε όλη την προεκλογική περίοδο απέφυγε συνειδητά να κάνει κριτική στο κόμμα του κ. Παπαθεμελή. Είμαστε υποχρεωμένοι να το πράξουμε τώρα.
α) Ο κ. Παπαθεμελής υποστηρίζει την άποψη ότι με τους αγώνες των λαών η Ε.Ε. μπορεί να βελτιωθεί. Το ΑΣΚΕ θεωρεί επιζήμια τη θέση αυτή. β) Η άποψή του ότι στα πλαίσια της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ μπορούμε να ασκήσουμε πατριωτική πολιτική δημιουργεί επικίνδυνες αυταπάτες. γ) Ο κ. Παπαθεμελής, με τη μετονομασία του κόμματός του, για ψηφοθηρικούς λόγους, από «Δημοκρατική Αναγέννηση» σε «Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο», ζημίωσε το εθνικό μας θέμα, δίνοντας επιχειρήματα στους αντιπάλους μας, π.χ. στο νομό Φλώρινας το ΠΑ.Μ.ΜΕ. πήρε λιγότερες ψήφους από τους πράκτορες των Σκοπιανών του «Ουράνιου Τόξου». δ) Τέλος υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Παπαθεμελής, φεύγοντας από το ΠΑΣΟΚ, εντάχθηκε στους συνδυασμούς της Ν.Δ. και έρριξε τους τόνους, όταν περίμενε ότι ο κ. Καραμανλής θα τον πρότεινε για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Όλα τα παραπάνω, που ισχύουν εν πολλοίς και για άλλους φορείς, είναι οι λόγοι για τους οποίους το ΑΣΚΕ μπορεί να συνεργαστεί με το κόμμα του κ. Παπαθεμελή σε ειδικά θέματα, όπως της Μακεδονίας, όχι όμως εκλογικά.
Κατηγορία
Φύλλο 129 Ιουλίου 2009
Η συμφωνία της 8ης Ιουλίου έχει πλέον ενταφιαστεί και αντικατασταθεί από τη (βρετανικής υπόδειξης) συμφωνία της 21/3/08 μεταξύ Χριστόφια και Ταλάτ, με βάση την οποία επιτροπές Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων μελετούν διάφορες πτυχές του Κυπριακού, εκτός από την ουσία του: την απομάκρυνση των στρατευμάτων κατοχής και των εποίκων και την επάνοδο των προσφύγων στα σπίτια τους. Ανεξαρτήτως της έκβασης των συνομιλιών, το βέβαιο είναι ότι αναβαθμίζουν το κράτος του Αττίλα. Οι Αγγλοαμερικανοί και τα όργανά τους στην Κύπρο (πολιτικοί, ΜΜΕ κ.ά.) εκφράζουν τη χαρά τους και τη «συγκρατημένη αισιοδοξία» τους ότι τώρα, που απαλλάχθηκαν από τον «απορριπτικό» Τάσσο, μια «λύση» (στα μέτρα τους) είναι πλέον πολύ πιθανή. Το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας όρισε ως εκπροσώπους της ελληνικής πλευράς κατά πλειοψηφία ξεφωνημένους ανανικούς δικαιολογεί πλήρως τη χαρά τους αυτή.
Η φιέστα, όμως, (επίσης βρετανικής υπόδειξης) για το άνοιγμα της εμπορικής οδού Λήδρας κατέληξε σε φιάσκο, αφού στην ελληνοκυπριακή πλευρά παραβρέθηκαν μόλις 100(!) άτομα, από τα οποία 50 τουρίστες και 30 αστυνομικοί και λοιποί υπάλληλοι. Παρ όλ αυτά, με την υπερπροβολή της από τα ΜΜΕ, συνέβαλε κι αυτή στην αποενοχοποίηση της Τουρκίας.
Οι Ευρωπαίοι «εταίροι μας» (τους) κάνουν κι αυτοί ό,τι μπορούν για να νομιμοποιήσουν το κατοχικό καθεστώς. Στις 11/4 αντιπροσωπεία του κόμματος του Ταλάτ είχε επίσημες επαφές στη Γερμανία με το Γ.Γ. του SPD (Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος), βουλευτές των Πρασίνων κ. ά. Στις 9/4 επισκέφθηκε τα κατεχόμενα ο δήμαρχος Μονάχου και στις 16/4 αντιπροσωπεία του SPD.
Στις 18/3 εκδικάστηκε στο Κακουργοδικείο Λευκωσίας υπόθεση ναρκωτικών, κατά την οποία αποκαλύφθηκε ότι το ψευδοκράτος έχει ως πολιτική του να διοχετεύει σκληρά ναρκωτικά στις ελεύθερες περιοχές, ιδίως στους νέους και τους εθνοφρουρούς, από τους οποίους ζητεί ως αντάλλαγμα πληροφορίες. Αυτό δεν εμποδίζει ανανικούς επιχειρηματίες να κάνουν μπίζνες με τους Τούρκους και μάλιστα οι ιδιοκτήτες της εφημερίδας «Αλήθεια» μεθοδεύουν προμήθεια νερού από την Τουρκία, που ασφαλώς θα αποτελέσει (αν γίνει) νέο μέσο εκβιασμού.
Οι αρνητικές συνέπειες του αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών είναι ήδη ορατές. Το πολύτιμο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος κινδυνεύει να ακυρωθεί κι αυτό γίνεται πλέον κατανοητό. Ας ελπίσουμε ότι και οι αντιδράσεις στην επάνοδο του σχεδίου Ανάν με άλλο όνομα θα ενταθούν.
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008
Όλοι σχεδόν συμφωνούν για το τι θα επιχειρήσει η «νέα» κυβέρνηση στην εσωτερική, οικονομική και κοινωνική πολιτική της, ανεξάρτητα από τις «ελπίδες» επιτυχίας της: Σκληρά, νεοφιλελεύθερα μέτρα, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ε.Ε. Ελπίζουμε, όμως, υπερβολικά αισιόδοξοι ίσως, ότι δε θα ακολουθήσει την ίδια καταστροφική πορεία και στα εθνικά θέματα, προς μεγάλη απογοήτευση του μεταμοντέρνου ΣΥΝ, αν τον εκφράζουν οι «περίεργες» απόψεις του προέδρου του, που θεωρεί τα εθνικά θέματα «πολύ μικρής σημασίας» και αποπροσανατολιστικά!
Έχουμε γράψει επανειλημμένα για τις δυο γραμμές που διαπερνούν οριζόντια όλα τα γνωστά κόμματα. Τη γραμμή της πλήρους υποτέλειας, που χειροκροτεί ό,τι απειλεί τη χώρα μας, και την κάπως, έστω, πατριωτική, που προσπαθεί, στο πλαίσιο πάντοτε του «ανήκομεν εις την Δύσιν», να προβάλλει κάποια αντίσταση, έστω και για «την τιμή των όπλων».
Ελπίζουμε να τηρηθεί η δεύτερη! Η απόσυρση του προκλητικά απαράδεκτου βιβλίου «Ιστορίας» θέλουμε να πιστεύουμε ότι αποτελεί ένα καλό οιωνό για κάτι τέτοιο, παρότι τα «εξωτερικά» θέματα τα
χειρίζεται, μακάρι μόνο τυπικά, η θυγατέρα του κ. Μητσοτάκη. Έτσι:
-Στις προκλήσεις των Σκοπιανών και τη βιασύνη των Αμερικάνων να «τελειώνουν» με το θέμα του ονόματος, πιθανόν ο κ. Καραμανλής να μη συνεργαστεί πλήρως. Οι αμερικάνικες (και καναδικές!) πιέσεις και απειλές (και όχι μόνο) πιθανόν να μην έπιασαν τόπο. Εννοείται ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά, μια πραγματικά υπεύθυνη εθνική στάση, αν δεν υπάρξει εναντίωση της μεγάλης πλειονότητας του ελληνικού λαού, που σίγουρα θεωρεί ακατανόητη την υποχωρητικότητα των προηγούμενων περιόδων.
Εδώ όμως ανέκυψε ένα καινούργιο πρόβλημα: το κόμμα του Καρατζαφέρη. Θα επιδεικνύει μεγάλο «ζήλο» στην υπεράσπιση των εθνικών θεμάτων (όχι όλων, αφού στα περισσότερα οι ομοϊδεάτες τους άλλα έπραξαν) και θα δίνει έτσι την ευκαιρία στους οπαδούς της υποταγής να κατηγορούν τους υπερασπιστές της ακεραιότητας της χώρας μας ως συνοδοιπόρους των φασιστών!! Το ξεκίνησαν, ήδη, οι άθλιοι.
-Στις προσπάθειες των Αμερικανών και Ευρωπαίων να προσφέρουν στην Τουρκία ανταλλάγματα στη Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο, για να υποχωρήσουν στις απαιτήσεις τους για το βόρειο Ιράκ (Κουρδιστάν), δεν προβλέπουμε, δυστυχώς, σθεναρή αντίσταση εκ μέρους της κυβέρνησης. Ευχόμαστε να κάνουμε λάθος. Και αν για την Κύπρο οι εξελίξεις είναι πιο ευοίωνες, λόγω Τάσσου Παπαδόπουλου και συνειδητοποίησης του κινδύνου αφανισμού που φαίνεται να έχουν κατακτήσει οι Έλληνες της Κύπρου, για το Αιγαίο και τη Θράκη στους πολλούς οι προειδοποιήσεις για την απειλή φαίνονται υπερβολικές κι έτσι δε σχηματίστηκε ακόμη ένα σθεναρό μέτωπο άμυνας, κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο.
-Ας ελπίσουμε, τέλος, ότι θα ενεργοποιηθεί η συμφωνία για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπουλης, γιατί μάλλον υποπτευόμαστε βήματα υποχώρησης, κι αυτό θα είναι πολύ δυσοίωνο σημάδι. Ας περιμένουμε, όμως, λίγο.
Κατηγορία
Φύλλο 118 Οκτωβρίου 2007
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό