ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στη χώρα μας, με πρόσχημα τον περιορισμό του δημοσίου ελλείμματος και με τη συνενοχή και συνεργασία της ντόπιας ελίτ, έχουν επιβληθεί από τους κατοχικούς «εταίρους» τα πιο απάνθρωπα και ανάλγητα οικονομικά και κοινωνικά μέτρα, σύμφωνα με τη γερμανική συνταγή, για να χρησιμοποιείται στις άλλες χώρες της ΕΕ ως παράδειγμα τιμωρίας των αμαρτωλών, όπως επιτάσσει η καλβινιστική τους ηθική. Οι Έλληνες, ένας απείθαρχος κατ’ αυτούς λαός που τιμωρείται, αποτελεί μοναδική ευκαιρία για παραδειγματισμό των υπολοίπων. Το επιβεβαίωσε κυνικά η Μέρκελ στις 12-6-2012: «Το ερώτημα εάν η Ελλάδα θα φέρει σε πέρας το οικονομικό πρόγραμμά της δεν είναι απλά το ερώτημα εάν το πρόγραμμα θα έχει, ή όχι, επιτυχία, είναι μάλλον το ερώτημα εάν οι υποχρεώσεις στη μελλοντική Ευρώπη θα τηρούνται».

Αυτές οι δεσποτικές αντιλήψεις χαρακτηρίζουν την κυρίαρχη γερμανική νοοτροπία, αναλλοίωτη ιστορικά, που προκάλεσε τόσες συμφορές στον κόσμο, αλλά και στην ίδια τη Γερμανία. Μάλιστα, ως περαιτέρω τιμωρία της Ελλάδας, μερίδα της άρχουσας τάξης τους υποστηρίζει, κοντόφθαλμα, την εκδίωξη της χώρας μας από την ευρωζώνη.

Μετά όμως τη ραγδαία οικονομική επιδείνωση της Ισπανίας, με «ενάρετη» κυβέρνηση, δηλ. πειθήνια στην ακραία γερμανική λιτότητα που έχει επιβληθεί εκεί, σε συνδυασμό με την αναμενόμενη ανάλογη πορεία της «ενάρετης» Ιταλίας, η «αμαρτωλή» και «απείθαρχη» Ελλάδα αρχίζει να φοβίζει πολλούς Γερμανούς, ιδιαίτερα τραπεζίτες και βιομήχανους, επειδή κάθε «ατύχημα» εδώ οδηγεί όλο και πιο κοντά στη διάλυση της ευρωζώνης και των γερμανικών βλέψεων για πανευρωπαϊκή κυριαρχία.

Η αντίθεση ΗΠΑ-Γερμανίας

Η αντίθεση ΗΠΑ-Γερμανίας, που σοβούσε από το 2008, για το ρόλο του ευρώ ως διεθνούς αποθεματικού χρήματος που θα εκτόπιζε το δολάριο, τώρα με την κρίση της ευρωζώνης έχει κριθεί υπέρ των ΗΠΑ, με την αρχική συμβολή του ΓΑΠ. Οι κεντρικές τράπεζες Βραζιλίας, Ρωσίας, Ινδίας, Κίνας και Νότιας Αφρικής κάνουν μαζικές πωλήσεις ευρώ. Το ίδιο κάνουν και τα κερδοσκοπικά κεφάλαια και οι θεσμικοί επενδυτές, που ξεφορτώθηκαν επίσης μεγάλο μέρος των αποθεμάτων τους σε ευρώ και στέλνουν στα τάρταρα την ισοτιμία του κοινού νομίσματος, αλλά πάνω απ’ όλα δημιουργούν εύλογα ερωτήματα για το μέλλον του. Αυτό, όμως, δεν είναι αρκετό για τις ΗΠΑ, επειδή η κρίση της ευρωζώνης, που τροφοδοτείται από τη γερμανική λιτότητα και μειώνει τη παγκόσμια ζήτηση, απειλεί με ύφεση τον υπόλοιπο κόσμο, ιδιαίτερα τις ΗΠΑ, τις προαναφερθείσες χώρες μαζί με την Ιαπωνία καθώς και όσες είναι πετρελαιοπαραγωγές. Η πολιτική πίεση που ασκείται στη Γερμανία για χαλάρωση της λιτότητας είναι ασφυκτική.

Η Γερμανία κερδίζει με την κρίση

Η Γερμανία, όμως, με την παρούσα κρίση κερδίζει ακόμη περισσότερα. Η υποτίμηση του ευρώ αύξησε τις εξαγωγές της κατά 50 δισ., με αποτέλεσμα ν’ αυξηθούν τα εμπορικά της πλεονάσματα (17,4 δισ. το Μάρτιο έναντι 14,9 δισ. το Φεβρουάριο), αν και οι εξαγωγές προς την ευρωζώνη παρουσιάζουν μείωση. Κερδίζει επίσης από τη διαφορά δανεισμού με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης. Δανείζεται με μηδενικό επιτόκιο, όταν άλλες δανείζονται με 5% έως 7%. Υπολογίζεται ότι μέσα σε 2 χρόνια έχει κερδίσει τουλάχιστον 45 δισ. από διαφορές επιτοκίων, δηλ. έχει πληρώσει 45 δισ. λιγότερους τόκους. Κεφάλαια από τις τράπεζες των χωρών του νότου φεύγουν και επενδύονται σε γερμανικά ομόλογα, αφαιρώντας κάθε δυνατότητα ανάπτυξης στις χώρες αυτές. Οι Γερμανοί, άλλωστε, που έως σήμερα έχουν εκταμιεύσει μόνο 15,2 δισ. προς τη χώρα μας, είναι εξασφαλισμένοι ότι τα δάνειά τους θα επιστραφούν με τόκο, αφού με την πρόσφατη δανειακή σύμβαση τα χρήματα του νέου δανείου κατατίθενται σε δεσμευμένο λογαριασμό στον οποίο κατατίθενται οι δόσεις των δανείων. Στον ίδιο λογαριασμό υποχρεώνεται η χώρα μας από τα ίδια έσοδα να καταθέτει κατά προτεραιότητα τους τόκους των δανείων και μετά να πληρώνει τους μισθούς και τις συντάξεις. Έτσι όλο το νέο δάνειο επιστρέφει στους τοκογλύφους-δανειστές, ενώ η Ελλάδα δεν παίρνει ούτε 1 ευρώ για τις ανάγκες της και φορτώνει το δημόσιο χρέος σε ύψη μη βιώσιμα.

Όσο υπάρχει η ευρωζώνη κι όσο η Γερμανία θα κερδίζει από την κρίση δεν έχει λόγο να κάνει υποχωρήσεις. Με τον τρόπο αυτό οι κυρίαρχες γερμανικές ελίτ θέλουν να μετατρέψουν τις χώρες της Ε.Ε. σε γερμανική ζώνη. Όταν όμως η ύφεση θ’ αρχίσει να πλήττει και την ίδια και αν δεν αποτρέψει τη διάλυση της ευρωζώνης με τις κοινωνικές εκρήξεις των λαών και αν υποχρεωθεί να πληρώσει η ίδια το κόστος του ευρώ, τότε που θα έχει επισωρεύσει το μίσος των κατακτημένων, η Τρίτη Ήττα της θα είναι γεγονός.

Η Ε.Ε. και το ευρώκαταδικάζουν την Ελλάδα

Μέσα στην Ε.Ε. και στο ευρώ η Ελλάδα έχει καταδικασθεί σε οικονομικό θάνατο και κοινωνική αποσύνθεση. Καταστράφηκε η παραγωγική της βάση και υποχρεώνεται να δανείζεται στο διηνεκές. Η υπαγωγή της στην τρόικα και η κατοχή που επιβλήθηκε σηματοδοτούν δρόμο χωρίς επιστροφή. Τα δάνεια της τρόικας είναι αδύνατο να εξοφληθούν ποτέ με ύφεση 5-7% και επιτόκια 5% έως 6%. Χαρακτηριστικό είναι ότι φέτος από τα 170 δισ. ευρώ των συνολικών εξόδων του κράτους, τα 149 δισ. ευρώ θα πάνε στους τοκογλύφους και στις τράπεζες και μόλις τα 21 δισ. ευρώ θα πάνε για τις καθαρές κρατικές δαπάνες!

Η αντίσταση του ελληνικού λαού, μετά την επιβολή των μνημονίων, εκφράστηκε πολιτικά στις ελληνικές εκλογές της 6^ης Μαΐου και της 17^ης Ιουνίου, με την καταψήφιση των μνημονιακών και των υποστηρικτών τους, που «ανακαλύπτουν» πλέον ότι η εφαρμογή των μνημονίων δεν οδηγεί πουθενά.

Μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί

Η αντίθεση ευρώ-δολαρίου εκφράστηκε πολιτικά στη χώρα μας με την αντίστοιχη αντίθεση μνημονιακών (κυρίως ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ)-αντιμνημονιακών (κυρίως από ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξ Έλληνες) κι όχι με το ευρώ-δραχμή, επειδή οι ΗΠΑ δε θέλουν τη διάλυση της ευρώζώνης, για να μη γίνει παγκόσμιο τραπεζικό κραχ. Το «ευρώ ή δραχμή» κανείς απ’ αυτούς δεν το υιοθετούσε, ούτε και το ΚΚΕ περιέργως(;). Το πραγματικό δίλημμα «κατοχή ή απελευθέρωση» που θα προέβαλε το ΑΣΚΕ, αν κατέβαινε στις εκλογές, δεν το εξέφρασε κανείς απ’ αυτούς.

Όμως το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» παγίδευσε μεγάλο μέρος ψηφοφόρων στα μνημονιακά κόμματα, που, λόγω του εκλογικού νόμου, σχημάτισαν ήδη κυβέρνηση, προς ανακούφιση, έστω και πρόσκαιρη, της Γερμανίας και της Ε.Ε.

Η νέα μνημονιακή κυβέρνηση δείχνει ότι επιδιώκει «επαναδιαπραγμάτευση», για να μείνει η χώρα μας στα δεσμά του ευρώ. Ακόμη κι αν αλλάξει κάποιους δευτερεύοντες όρους, που κι αυτό είναι αμφίβολο αν θα το επιτρέψουν η Γερμανία και η Ε.Ε., η πορεία δεν αναστρέφεται, επειδή ο πυρήνας των μνημονίων είναι η συνεχής λιτότητα και η ύφεση, με στόχο τα τιμαλφή της χώρας, που εποφθαλμιούν τα ξένα αρπακτικά. Ο ελληνικός λαός πολύ γρήγορα θα τα διαπιστώσει όλ’ αυτά.

Στόχος τους είναι οι «μεταρρυθμίσεις», δηλ. ο εργατικός μεσαίωνας, με την κατάργηση του εργατικού δικαίου και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων επιχειρήσεων, αφού θα έχουν απαξιωθεί. Έχουν πλέον και τον κατάλληλο υπουργό, αυτόν που, αφού απαξίωσε την Ολυμπιακή, την ξεπούλησε, κατ’ εντολήν της Ε.Ε., «μπιρ παρά» και φόρτωσε στον ελληνικό λαό τις ζημιές της. Για την πιστή τήρηση των μνημονίων, πριν ακόμη σχηματισθεί κυβέρνηση, οι τραπεζίτες και οι ξένοι έσπευσαν να ορίσουν το νέο Παπαδήμο τους στο Υπουργείο Οικονομικών, άσχετα αν για αδιευκρίνιστους, ακόμη, λόγους αυτός παραιτήθηκε. Ο αντικαταστάτης του είναι των ίδιων προδιαγραφών, δηλ. σημιτικός «εκσυχρονιστής», τραπεζίτης, συνεργάτης του ΣΕΒ, νεοφιλελεύθερος και διαπρύσιος υμνητής των μνημονίων. Εχει δηλ. όλα τα προσόντα.

Η μείωση των εισοδημάτων, η υπερφορολόγηση, η αύξηση της ανεργίας, τα λουκέτα μειώνουν δραματικά τα δημόσια έσοδα και τις ασφαλιστικές εισφορές και αυξάνουν τα έξοδα με τις «τρύπες» των ασφαλιστικών ταμείων και των επιδομάτων ανεργίας. Το κράτος έχει κηρύξει εσωτερική στάση πληρωμών, εκτός των μισθών του δημοσίου και των συντάξεων. Η ουσιαστική χρεοκοπία των τραπεζών με τη συνεχή διαρροή κεφαλαίων διαψεύδει τα περί ανάπτυξης και επενδύσεων που ψελλίζουν οι μνημονιακοί. Θα φθάσει σύντομα η ώρα που η δραχμή θα μοιάζει με λύτρωση.

Η δραχμή στην Ε.Ε

Η εφαρμογή μνημονίων παλαιών ή νέων, που συνεπάγεται έτσι κι αλλιώς η πρόσδεση της χώρας στο ευρώ, από ευρωπαϊστές μνημονιακούς ή αντιμνημονιακούς, προκαλεί την προϊούσα αδυναμία πληρωμής από το δημόσιο των υποχρεώσεών του. Αυτό οδηγεί ολοταχώς στη δραχμή με τους χειρότερους όρους, δηλ. μέσα στην Ε.Ε. και πιθανόν λεηλατημένο το δημόσιο πλούτο. Τότε, ακόμη κι αν κηρύξουμε στάση πληρωμών, δηλ. αν δεν πληρώνουμε τα τοκοχρεωλύσια των δανείων, δε θα μπορεί να εμποδιστεί η φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες, λόγω των κανόνων της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων και αγαθών. Έτσι, παρόλο που το δημόσιο θα μπορεί να πληρώνει σε δραχμές τις εσωτερικές του υποχρεώσεις, δε θα υπάρχουν ιδιωτικά κεφάλαια για την ανάπτυξη της παραγωγής, ούτε θα επιτρέπει η Ε.Ε τη χρηματοδότηση της παραγωγής από το δημόσιο. Έτσι, σε συνδυασμό με την ελεύθερη εισαγωγή αγαθών, έστω κι αν τα εισαγόμενα θα είναι ακριβότερα λόγω μιας αναπόφευκτης υποτίμησης της δραχμής, η Ελλάδα θα παραμείνει ελλειμματική, καταδικασμένη να μην παράγει και να δανείζεται. Αυτό σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης είναι έγκλημα εκ προμελέτης εις βάρος της πατρίδας μας και του ελληνικού λαού.

Η απελευθέρωση

Η χώρα μας, για να επιβιώσει και να προοδεύσει, ακόμη και σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, πρέπει να σπάσει τα δεσμά της σημερινής κατοχής, αποχωρώντας από την Ε.Ε. και τους άλλους λεόντειους οργανισμούς, αφού επαναφέρει το εθνικό της νόμισμα, για ν’ αναπτύξει την παραγωγή της ελεύθερα, σύμφωνα με τα δικά της συμφέροντα, και να συνάψει εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με όλους, ακόμη και με την Ε.Ε., εφόσον δε θα έχει διαλυθεί, στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Πρέπει να αποφασίζουμε εμείς για τη χώρα μας, έτσι ώστε να επανακτήσουμε ως λαός την ικανότητα να σταθούμε όρθιοι, ικανοί να ζήσουμε παράγοντας, ν’ αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση και αξίες, για να επανενώσουμε την κοινωνία, που σήμερα έχει διαλυθεί. (Αναλυτικά οι θέσεις του ΑΣΚΕ στην ιστοσελίδα μας στα Επίκαιρα Κείμενα «Για μια στρατηγική αποχώρησης από την Ε.Ε.»)