Δεν έδωσαν πολλές ελπίδες για άμεση δημοκρατική πρόοδο τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών.
Υψηλή αποχή, που δείχνει αδιαφορία σε μεγάλο βαθμό για το ζοφερό παρόν και το δυσοίωνο μέλλον, ενώ η πλειοψηφία όσων ψήφισαν προτίμησαν να «τιμωρήσουν» τον Τσίπρα ψηφίζοντας Μητσοτάκη, ΚΙΝΑΛ ή ακόμα και...Βελόπουλο!
Δεν υπήρξε συνεπώς ουσιαστική στροφή του εκλογικού σώματος προς την αριστερά που και λόγω ευρωεκλογών θα δήλωνε μια στοιχειώδη αντίθεση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις πολιτικές της.
Όσον αφορά τις αυτοδιοικητικές εκλογές έγιναν για πολλοστή φορά εργαλείο για κομματικά συμπεράσματα προειδοποιώντας κατα πόσο οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι των μεγάλων πόλεων κυρίως θα ασχοληθούν με τα δέοντα.
Εθνικές εκλογές λοιπόν σε λίγες μέρες περίπου με πολλές επιλογές αλλά ελάχιστες ξεκάθαρες που προτείνουν κάτι εναλλακτικό και προοδευτικό.
Είναι άλλη μια μεγάλη ευκαιρία για όλους μας να ψηφίσουμε κάτι που θα αλλάξει τα δεδομένα στην πολιτική σκηνή και κατ’επέκταση στην Ελλάδα. Είναι περισσότερο αναγκαίο απο ποτέ να καταψηφιστεί όποιος υπηρετεί για προσωπικό και κομματικό όφελος την Ευρωπαϊκή Ένωση.Τέτοιες λύσεις μπορούν να είναι μόνο αριστερά κόμματα(εκτός Βουλής για να δοθεί πιό ξεκάθαρη διαμαρτυρία) με τις όποιες διαφορές μπορεί να έχουμε με το καθένα απο αυτά. Η αποχή-λευκό-άκυρο δεν είναι σε καμιά περίπτωση επιλογή προοδευτική και δημοκρατική, γι’ αυτό και σε μεγάλο βαθμό αυτή ευνοείται απο τα κόμματα εξουσίας.
Ας αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας και ας πάμε στις κάλπες με πατριωτική, προοδευτική και δημοκρατική συνείδηση, που θα αποδοκιμάσει και θα δηλώσει ξεκάθαρη άρνηση σε κάθε καπιταλιστικό συμφέρον εντος και εκτός Ελλάδος.
Η κ. Πατούλη, σύζυγος του νέου Περιφερειάρχη Αττικής, φαίνεται να ζήλεψε τη «δόξα» της συντρόφου του Α. Τσίπρα κας «Περιστέρας», η οποία δήλωσε ότι κάθε 5η Ιουλίου κλαίει από νεύρα και οργή, διότι δεν έγινε δεκτή η ετυμηγορία του «κυρίαρχου» Λαού στο περιώνυμο Δημοψήφισμα.
Ετσι, δήλωσε, χαριεντιζόμενη προφανώς, ότι είναι μεγάλη η ενόχλησή της, που αναγκάζεται καθημερινά να περιποιείται την εμφάνισή της για τις ανάγκες των διαφόρων εκδηλώσεων...
Φαίνεται όμως να ακολουθεί το παράδειγμα της κας Περιστέρας (Μπέτης) και να μη ...χωρίζει το σύζυγο για να αποφύγει τις «ενοχλήσεις», όπως και εκείνη δεν πραγματοποίησε την απειλή προς το σύντροφό της, που είχε δηλώσει, χαριέντως και αυτός, ότι θα τον χωρίσει, αν υπέγραφε νέο μνημόνιο!
Το τρίτο μνημόνιο υπεγράφη, η σύντροφος περιορίστηκε στο ετήσιο κλάμα στις 5 Ιουλίου (τώρα, θα το δευτερώνει και κάθε 8 Ιουλίου, αν γίνουν οι εκλογές...) και έτσι θα περιορισθεί και η σύζυγος μόνο στην απλή βαρυγκόμηση των «ενοχλήσεων».
Βαριά η μοίρα των συζύγων και συντρόφων!
Πρώτα πρώτα μια θλιβερή διαπίστωση: Κοντεύουμε που κοντεύουμε να γίνουμε ανελλήνιστοι, να μη γνωρίζουμε να μιλάμε και να γράφουμε ελληνικά, δηλ να τσακαλωτοποιηθούμε όλοι, τώρα φτάσαμε και να προφέρουμε τα Ελληνικά γράμματα ως να ήταν... αγγλικά. Ετσι τα περίφημα Α.Τ.Μ., τα τόσο αγαπητά στους... ληστές, ενώ είναι ακρώνυμα των λέξεων Αυτόματες Ταμειακές Μηχανές, εμείς τα προφέρουμε ως έι τι εμ(!) αντί α τα μί ή, έστω, ά τι μα (!).
Και τώρα, άλλο να γράφουμε (άτονο) πως(=ότι, σύνδεσμος), π.χ. νομίζω πως έχω δίκιο= νομίζω ότι έχω δίκιο, και άλλο το (τονισμένο) πώς(ερωτηματικό επίρρημα), είτε σε ευθεία ερώτηση, π.χ. πώς γράφεται αυτό;, είτε σε πλάγια, π.χ. δεν ξέρω πώς γράφεται αυτό. Τέτοιο (σαν ερωτηματικό) και πώς και πώς πχ Τον είχαν πώς και πώς.
Επίσης άλλο να γράφουμε ότι(=πως) και άλλο ό,τι(όποιο, οτιδήποτε) π.χ.
Ό,τι και να πεις, δε σε πιστεύω και νομίζω ότι, ό,τι και να επιχειρήσεις, δε θα επιτύχεις τίποτα.
Θα συνεχίζουμε...
Ο Τσίπρας δεν είχε δείξει ποτέ στην πολιτική του σταδιοδρομία ότι έχει κάποια ευαισθησία ή ενδιαφέρον για τα εθνικά θέματα. Γι' αυτό και δεν είχε επεξεργασθεί την πολιτική που θα ακολουθούσε σε αυτά τα θέματα, αν ερχόταν στην εξουσία. Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, αυτά τα θέματα τα αντιμετώπιζε πολύ απλά. Πειθαρχούσε απόλυτα σε ό, τι του υπαγόρευαν οι ξένες δυνάμεις κερδίζοντας έτσι την προσωρινή τουλάχιστο υποστήριξή τους. Όταν όμως ανέκυψαν θέματα εξωτερικής πολιτικής στα οποία οι ξένοι δεν έχουν τις ίδιες θέσεις (τα ίδια συμφέροντα δηλαδή), όπως στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων του Αιγαίου, αποκαλύφθηκε η ανυπαρξία σταθερών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, που τον οδηγεί σε μια αλλοπρόσαλλη πολιτική. Τη μια μέρα ο Τσίπρας συγκαλεί με πομπώδη τρόπο το ΚΥΣΕΑ και δηλώνει αποφασισμένος να υπερασπίσει τα κυριαρχικά δικαιώματα του κράτους με κάθε τρόπο και την άλλη μέρα κρίνει ότι είναι καλύτερο ν' αφήσει κατά μέρος τη δυναμική υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και να στείλει μια ομάδα διπλωματών για να συζητήσει τη λήψη Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με τη γειτονική χώρα, σαν να ήταν οι μονομερείς διεκδικήσεις της απλώς ένα ζήτημα παρανοήσεων. Τη μια μέρα βάζει τον υπουργό Εθνικής Άμυνας να επισείει, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, τον κίνδυνο μιας εμπλοκής των στρατιωτικών δυνάμεων με απρόβλεπτες εξελίξεις και την άλλη μέρα ο ίδιος υπουργός δηλώνει ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο δραματικά και ότι δεν χρειάστηκε να ενισχυθούν οι στρατιωτικές δυνάμεις των νησιών, διευκολύνοντας έτσι τους Τούρκους στην πραγματοποίηση των σχεδίων τους.
Η πολιτική αυτή δεν έχει καμία σχέση με την ευελιξία που πρέπει να επιδεικνύει μια κυβέρνηση σε κάποιες περιπτώσεις. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι σε πλήρη σύγχυση.
Υπάρχουν πολλοί και σοβαροί λόγοι για τους οποίους πρέπει να αποδοκιμαστεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές, αλλά η προφανής ανικανότητα που επιδεικνύει στη διαχείριση ενός θέματος μείζονος εθνικής σημασίας δεν αφήνει καμία αμφιβολία στους συνειδητούς πολίτες ότι θα ήταν ολέθριο να παραμείνει στην εξουσία.
Και όλα αυτά, πέραν της παγκοίνως γνωστής απόλυτα εξαρτημένης σχέσης με τις αμερικανικές αρχές και «υπηρεσίες», όπως τις εκφράζει εδώ ο απαράδεκτος εκπρόσωπός τους (αντίπαλος της νέας ηγεσίας των ΗΠΑ του Τραμπ...) ανθύπατος κ. Πάιατ.
Η ύπαρξη του ΕΛΙΑΜΕΠ - Ελληνικό Ίδρυμα Αμυντικής και Ευρωπαϊκής Πολιτικής, εντοπίζεται στα μέσα της δεκαετίας του ‘80. Επισήμως κάνει την παρουσία του το 1988 με την ονομασία αυτή ως μη κερδοσκοπικό ίδρυμα με ερευνητικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα και με συμμετοχή πανεπιστημιακών, στρατιωτικών, διπλωματών και δημοσιογράφων σε συζητήσεις για θέματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνών θέσεων.
Το 1993 μετονομάζεται σε Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής, ώστε να αποτυπωθεί η διεύρυνση των δραστηριοτήτων του ιδρύματος με διάφορα ερευνητικά προγράμματα τα οποία συνέβαλαν στην εδραίωση των δημοκρατιών της Ανατολικής, Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης με τη δημιουργία κοινωνίας των πολιτών, αποτελώντας ένα σημείο αναφοράς ανάμεσα σε ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς σε θέματα κοινωνικοπολιτικά, ασφάλειας και ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης!!
Από της υπάρξεώς του το ΕΛΙΑΜΕΠ ασκεί διαχρονικά επιρροή στη χάραξη της στρατηγικής από το ΥΠΕΞ έτσι ώστε να κατευθύνει ή να ρυμουλκεί την Εξ. Πολιτική της Ελλάδος προς τις επιταγές της Αμερικανικής Πολιτικής και προς τα αιτήματα των Τούρκων κατά τρόπο εντυπωσιακό. Πολλοί μάλιστα για τις θέσεις του αυτές και την υπεράσπιση προσώπων και ιδεών που μόνο φιλελληνικές δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν το αποκαλούν σκωπτικά Ελληνικό Ίδρυμα Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής!!
Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε μια επερώτηση του 1996 του τότε βουλευτή και μετέπειτα Νομάρχη Δράμας Κώστα Ευμοιρίδη σχετικά με τη χρηματοδότηση του ΕΛΙΑΜΕΠ και από κρατικά κονδύλια και τις θέσεις του και ιδιαίτερα του θεωρημένου ιδρυτή του Θάνου Βερέμη κυρίως για τις θεωρίες του περί έθνους.
Τα ονόματα της ηγεσίας του Ιδρύματος Θεόδωρος Κουλουμπής, Θάνος Βερέμης, Λουκάς Τσούκαλης, Αλέξης Παπαχελάς, Μίνωας Ζομπανάκης, Γιώργος Δαυίδ, Νίκη Γουλανδρή, Στάθης Ευσταθιάδης, Γιάννης Καρτάλης, Κώστας Ιορδανίδης και άλλοι δεν προκαλούν έκπληξη, δεδομένων των θέσεων που εκφράζουν, όπως π.χ. ο Παπαχελάς που στην Καθημερινή της 27-5-2007 έγραψε με τίτλο ο Loser των Βαλκανίων ότι το πρόβλημα των Σκοπίων είναι χαμένο από χέρι για την Ελλάδα, ένα θέμα χωρίς ιδιαίτερη σημασία για τα ζωτικά μας εθνικά συμφέροντα!!!
Κύριοι χρηματοδότες του είναι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις του Σόρος που δραστηριοποιούνται στα Βαλκάνια, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το Ίδρυμα Ωνάση…
Επί 2, τουλάχιστον, μέρες το ζεύγος των εκπροσώπων και προπαγανδιστών κα Αχτσιόγλου και κος Τζανακόπουλος επιδίδονται νυχθημερόν μέσω του οργάνου τους, των διάφορων παραλλαγών της ΕΡΤ, στο να πείσουν το κοινό της, έστω και ολιγάριθμο, για τον κίνδυνο που επικρεμάται επί των κεφαλών όλων μας εκ της προστασίας που παρέχει ...η Ν.Δ. και, προσωπικά, ο κ. Μητσοτάκης στην παραβατικότητα!!! Κάποιοι, κακεντρεχείς φυσικά, αρνούνται ότι πρόκειται για χιουμοριστική αυτοειρωνεία των συριζαίων και πως, τάχα, «σοβαρολογούν». Μα είναι δυνατόν να έχουν αποτρελαθεί, ακόμα και Συριζαίοι. Ελεος, πια!
ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ
Τελειώνουν(;) τα ψέματα και παρά τα όσα συσσωρεύονται επί των κεφαλών μας, και από το εσωτερικό και από το εξωτερικό, πρέπει (επιμένουμε!) όλοι να ψηφίσουμε έστω τον κάπως λιγότερο κακό. Ετσι:
Δεν πρέπει να ψηφίσουμε το ΣΥΡΙΖΑ και κανονικά δε θα’πρεπε να τον ψηφίσει κανείς, αν γνώριζε την ιστορία του και συνειδητοποιούσε τι έκανε επί 4,5 χρόνια εναντίον της κοινωνίας μας, της Ελλάδας και του Ελληνισμού. Είναι η μοναδική περίπτωση κόμματος, που είναι, σε ένα μέρος του τουλάχιστο, φανατικά εχθρός της κοινωνίας και του κράτους, όπου ανήκει. Αποτελεί την επιτομή, κυριολεκτικά, της Απάτης.
Δεν είναι δυνατό να ψηφίζονται οι πρωταίτιοι της επαίσχυντης συμφωνίας των Πρεσπών, που ήδη είναι πρόδηλα τα αποτελέσματά της, ούτε οι υπέυθυνοι για τις τραγωδίες στη Μάνδρα και το Μάτι. Δε δικαιούνται ψήφου όσοι επιτίθενται στην εκκλησία και την Ορθοδοξία και ταυτόχρονα υπερασπίζονται τους Μουσουλμάνους, όσοι τον πατριωτισμό κατηγορούν ως σωβινισμό-εθνικισμό και ταυτόχρονα υπερασπίζονται τους παραλογικούς εθνικισμούς των γειτόνων μας, όσοι θέλουν την κατάργηση των συνόρων και θεωρούν επιθετική ενέργεια την άμυνα στις επιθέσεις των άλλων, όσοι διαλύουν, αν δεν καταργούν την Ελληνική Παιδεία και μετατρέπουν τα Πανεπιστήμια σε άντρα κακοποιών, ναρκωτικών, λαθρεμπόρων, «άκακων» Μολότωφ. Δε μπορούν να ζητούν την ψήφο των καταφρονεμένων και να τους κόβουν το ΕΚΑΣ, οι οπαδοί της Παγκοσμιοποίησης των πολυεθνικών, των «αγορών», των κερδοσκόπων και μάλιστα με τον τουπέ χιλίων Καρδιναλίων!
Και μην ξεχνάμε τη «δέσμευση» των 99 χρόνων(!) και το υπερταμείο με όλη τη δημόσια περιουσία στους Γερμανούς !!
Δεν ψηφίζουμε, τους Χρυσαυγίτες, φυσικά, που ευνόησαν ή κατασκεύασαν οι ίδιοι που προώθησαν το ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, ώστε να τους χρησιμοποιούν σαν σκιάχτρα όσων δεν ανέχονταν εθνικές παραχωρήσεις και αντικατάσταση των Ελλήνων από λαθρομετανάστες, από ανθρωπισμό ή από την ...αγωνία τους για τη Δημογραφική απειλή στη Χώρα μας!
Δεν ψηφίζουμε τη Ν.Δ., γιατί, παρότι δεν είναι απατεώνες, υπερασπίζονται τους «έχοντες και κατέχοντες», πιστεύοντας(!), ίσως, ότι όπου πλούτος των λίγων θα υπάρχούν και ψίχουλα για τους πολλούς, γιατί θεωρούν την ένταξή μας στην ΕΟΚ-Ε.Ε. και το ΕΥΡΩ της «οριστική και αμετάκλητη»(...), ενώ γνωρίζουν τι καταστροφή επέφερε στους πολλούς, τουλάχιστον στη χώρα μας, γιατί θέλουν ξένες επενδύσεις, που «θα φέρουν δουλειές» με πολλούς μετανάστες σε ρόλο αντεργατών, αλλά τα ανεξέλεγκτα κέρδη θα ταξιδεύουν στα ξένα και οι Ελληνες θα φυτοζωούν, και έτσι θα αποκλείεται κάθε αυτόνομη εθνική Ανάπτυξη για όλους.
-Ισως θα εξασφάλιζαν κάποια Ασφάλεια και θα επιδείκνυαν κάποια σοβαρότητα, αλλά αυτά δεν είναι γνωρίσματα, αν είναι, μόνο της
Δεξιάς, βέβαια.
-Και, περιληπτικά, συνοπτικά δε μπορούν να ζητούν ψήφο από τους πολλούς όσοι ισχυρίζονται ότι «η ανισότητα είναι φυσικός νόμος»!!, αντίληψη από την οποία είναι πασίδηλο ποια είναι τα παρεπόμενα...
Δεν είναι βέβαια η, Ν.Δ. ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, βέβαια, και μπορεί να εμφανίσει και στοιχεία πατριωτισμού, όπως απέδειξε η μεταστροφή της στο αίσχος των Πρεσπών, λόγω της λαϊκής οργής, όμως αυτό είναι κατ’εξοχήν γνώρισμα της πατριωτική Αριστεράς, δηλ. της πραγματικής, που στοχεύει πάντοτε σε ένα ανώτερο κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο κάθε κοινωνίας.
Δεν ψηφίζουμε το ΚΙΝ.ΑΛ, παρά τη συμπάθεια προς αναξιοπαθούντα λόγω των άθλιων επιθέσεων του Τσίπρα με τις γελοίες «γέφυρες», διότι δεν είναι παρά η μετονομασία του «βρόμικου», κατά το Ν. Φίλή, ΠΑΣΟΚ, μάλλον για να «απαλλαγούν» από τα εκατομμύρια των κόκκινων δανείων του. Δεν το ψηφίζουμε, διότι μας κράτησε στην ΕΟΚ, παρά τη δέσμευση για έξοδο απ’αυτήν, διότι πλημμύρισε με δάνεια τη χώρα και κατέστησε την απόλυτη διαφθορά όπλο παραμονής στην εξουσία, για τη Σημιτική διάλυση του κράτους, τη συνέχιση του καταναλωτικού δανεισμού και τη γιγάντωση της διαφθοράς και για το τελειωτικό κτύπημα (του ΓΑΠ) με τους τιτανικούς, το κάλεσμα του ΔΝΤ και τα μνημόνιά του. Η κατάρρευση του 2012 οφείλεται στα παραπάνω ανομήματά του και όχι, βέβαια, στη συγκυβέρνησή του με τη Δεξιά, που την ικέτευαν «γονυκλινείς», με τη συνδρομή, φυσικά, και των «συμμάχων», ευρωπαίων και Αμερικανών. Αλλωστε το ΚΙΝΑΛ εμπεριέχει όλους τους μοχλούς διάλυσής του, το Λαλιώτη, τους υιούς Παπανδρέου, τον ανεκδιήγητο επικεφαλής της λίστας επικρατείας του!
Δεν ψηφίζουμε, φυσικά, το νέο δηλητηριώδες «φρούτο» του φανφαρόνου, Star του life style(!), Βαρουφάκη, που τον προορίζουν να αντικαταστήσει το ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση κατάρρευσής του, θιασώτη των Πρεσπών, των ανοικτών συνόρων(!), ωραίο εύρημα του Soros και εγγυητή των «οραμάτων» του.
Ούτε, βέβαια το Βελόπουλο, την άλλη πλευρά του νομίσματος, τον πωλητή «αυθεντικών» επιστολών του Ιησού Χριστού, κάτι που, αναγκαστικά, φωτίζει την αξιοπιστία των λοιπών, ενδιαφερουσών ίσως εξαγγελιών του.
Τι μένει ;
Αφού το ΑΣΚΕ δεν παίρνει μέρος σ’αυτές τις εκλογές (για οικονομικούς λόγους) και επειδή ούτως ή άλλως η θέση μας είναι όχι αποχή, λευκό ή άκυρο με δεδομένο ότι δε μπορούμε να συμφωνούμε πλήρως με κάποιο άλλο κόμμα, απομένει για επιλογή ψήφου κάποιο από τα κόμματα που κρίνουμε ότι, σε κάποιο βαθμό και παρά τις επιφυλάξεις μας, μπορούμε να τα στηρίξουμε, όπως π.χ.: το ΚΚΕ, για την βαθμιαία ελληνοποίησή του και τις θέσεις του για κάποια, τουλάχιστο, από τα εθνικά μας θέματα, παρά τις πολλές και σοβαρές επιφυλάξεις μας· τα Μ-Λ ΚΚΕ, ΚΚΕ μ-λ , σταθερά εναντίον Ευρωπαϊκής Ενωσης και ΕΥΡΩ και γενικότερα για την αξιοπιστία στις θέσεις τους, τη ΛΑΕ, παρά τα προβλήματά της και τις πολλές επιφυλάξεις μας...
Τι περιμένουμε από τις Εθνικές Εκλογές
Σίγουρα δε μπορούμε να περιμένουμε πολλά. Θα επέλθουν αλλαγές, θα υπάρξει μεταβατική περίοδος που θα επιτρέψει, ίσως και θα επιβάλει, πορείες διαφορετικές και προοδευτικές, ίσως και όχι. Από τους Ελληνες πολίτες θα εξαρτηθεί η συνειδητοποίηση των αδιεξόδων και της ανάγκης Αγώνα για Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση, με ό,τι αυτά συνεπάγονται...
ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ
Η πεμπτουσία, σύνοψη, επιτομή των εκδηλώσεων του Συριζαίικου, Τσιπραίου «ΗΘΙΚΟΥ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΟΣ»(!!!) ήταν η εβδομάδα 2 έως 9/6.
Το είχε επισημάνει πολύ ενωρίς ο παίζων το ρόλο της εσωτερικής αντιπολίτευσης Ν. Φίλης ότι το περίφημο «αριστερό ηθικό πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ είχε εκπνεύσει προ πολλού και έτσι άφηνε... ελεύθερο το πεδίο για συνύπαρξη με το «βρόμικο ΠΑΣΟΚ» (και νυν ΚΙΝΑΛ...). Πού να είχε προβλέψει τι θα συνέβαινε την τελευταία εβδομάδα, πριν από την προκήρυξη των εκλογών.
Πράξη 1η. Τα μεσάνυχτα της 26ης Μαΐου ο Α. Τσίπρας διακήρυξε ότι την επόμενη των επαναληπτικών εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση θα επισκεπτόταν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και θα ζητούσε την προκήρυξη εκλογών για σοβαρό εθνικό λόγο.
Ακολούθησε, προφανώς, πανικός στο κόμμα του, μια που έτσι θα έχαναν την ευκαιρία επίδειξης «ηθικού πλεονεκτήματος» διαφόρων δημόσιων, ιδιωτικών και προσωπικών «διευθετήσεων», και ανέβαλε την επίσκεψη-προκήρυξη κατά μιαν εβδομάδα και αμέσως άρχισαν τα όργια!
Πράξη 2η. Εν ριπή οφθαλμού έφεραν προς ψήφιση το νέο Ποινικό Κώδικα, φροντίζοντας να έχουν απαλείψει ό,τι εύκολα θα οδηγούσε, πιθανόν, σε δίκες και καταδίκες και να μειώσουν τις ποινές για ό,τι αυτοί και προστατευόμενοί τους είχαν φυλακιστεί ή κινδύνευαν να καταδικαστούν σε φυλάκιση ή σε κάθειρξη. Επέτυχαν όμως σύμπραξη, ως φύλλου συκής, του ανύπαρκτου «ποταμιού».
Πράξη 3η. Επειδή, προφανώς, δεν έφτανε ο νέος Π.Κ., για ασφάλεια μεγαλύτερη έσπευσαν να ορίσουν (διορίσουν) νέους Πρόεδρο και Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ενώ η θητεία των ήδη λειτουργών αυτών λήγει στις 30 Ιουνίου και η προσυπογραφή και σφραγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι, τουλάχιστο, αμφίβολή.
Πράξη(!) 4η Το τι έγινε την τελευταία αυτή εβδομάδα στη Βουλή από τους βουλευτές και διάφορους συμβούλους, παρατρεχάμενους κ.λπ με τροπολογίες (ευτυχώς δε μπορούσαν όλες να γίνουν δεκτές εκτός, από αυτές, τις πάμπολες, των Υπουργών), μετατάξεις, μονιμοποιήσεις στο προσωπικό της Βουλής και εκτός αυτής (π.χ. ο διαβόητος Γαβρόγλου πρόλαβε να μετατάξει 107 εκπαιδευτικούς σε κατάλληλες θέσεις, στο διάλειμμα του να σβήνει από τα απολυτήρια των μαθητών το μάθημα των Θρησκευτικών!) δεν περιγράφεται. Δεν έμεινε φίλος, σύζυγος, τέκνο κ.λπ που δεν «τακτοποιήθηκε»!!!
Ερωτηθείς για το όργιο αυτό ο κ. Βούτσης, μέσω του οποίου διεξήγετο αυτό το πανηγύρι, εδήλωσε: «δε φέρω κανένα ίχνος ευθύνης και ενοχής». Και ο Πρωθυπουργός, θορυβημένος από το σάλο που δημιουργήθηκε εζήτησε να σταματήσει αυτό το ξεφάντωμα, αλλά εις μάτην. Αλλωστε είχε εκείνος σε ανύποπτο χρόνο τοποθετήσει τη σύντροφό του ως καθηγήτρια, μετα από περιπλανήσεις σε... κατώτερες σχολές, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο...
Και γράφονται αυτά, όχι για να διορθωθούν, κάτι που μπορεί να συμβεί ή και ΟΧΙ, αλλά για να καταστήσουμε, όσο μπορεί ο καθένας που εξοργίστηκε απ’αυτά, σαφές στους διαδόχους τους, να τηρούν, τουλάχιστο, τα προσχήματα.
ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ
Πρώτος «ερχόμενος», δικαιωματικά, είναι ο Κ. Μητσοτάκης. Δεν είναι, βέβαια, καινούριος τυπικά, όμως έρχεται, πιθανότατα, ως πρωθυπουργός, κάτι που κανείς, ούτε ο ίδιος, δε θα μπορούσε να το φανταστεί πριν από 3,5 χρόνια!
Δεν είναι το κείμενο αυτό κατάλληλο για σχολιασμό του πώς έφτασε ως εδώ και τι μπορεί να περιμένει κανείς, καλοπροαίρετος, απ’αυτόν. Ομως τον ακολουθεί η ιστορία της οικογένειας, η προϊστορία της υπουργικής του θητείας και κάποιες κινήσεις και δηλώσεις του τουλάχιστο αμφιλεγόμενες, όπως η φανερή αντίθεσή του στην αρχική αντιμνημονιακή ρητορική του Σαμαρά και ο σχολιασμός του κατάπτυστου άρθρου του τέως (και τότε) Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλου, άρθρου μνημείου της μειοδοσίας, ανάλογου αυτού του Κ. Σημίτη τώρα, για τα Εθνικά Θέματα.
Μακάρι να μην είναι κακοί οιωνοί...
Δεύτερος, απροσδόκητα εμφανιζόμενος και πολλαπλώς προωθούμενος είναι ο Μέγας Φανφαρόνος Γ. Βαρουφάκης. Απέτυχε να πλασαριστεί στη... Γερμανία και τελικά καταδέχτηκε να ...εκτεθεί στη χώρα μας, ως ο εκλεκτός του Soros και διάδοχος του Σ. Θεοδωράκη(!) και, αν χρειαστεί, του Τσίπρα. Ακρως επικίνδυνο άτομο!
Ως τρίτο εισερχόμενο σε νέους ρόλους πρόσωπο είναι ο Βελόπουλος, ο αυτοχαρακτηριζόμενος φιλορώσος, πρώην βουλευτής του ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη. Πρόκειται για μια παραλλαγή του πρώην συναδέλφου του στο ΛΑΟΣ Αδ. Γεωργιάδη, μάλλον κακέκτυπη. Ισως θα εύρισκε καλύτερη υποδοχή λόγω κάποιων σοβαροφανών απόψεων για την πρωτογενη παραγωγή, την αφαίρεση πολλών ψήφων από την απαίσια «Χρυσή Αυγή» κ.λπ, όμως η πώληση «αυθεντικών» επιστολών του Ιησού Χριστού δείχνει πρόσωπο εξόχως προβληματικό.
Αν οι ελπιζόμενες (...) εθνικές εκλογές μας επιφυλάσσουν κάποιες θετικές εκπλήξεις είναι πολύ αμφίβολο.
Ας είμαστε πάντως, όλοι, πιο προσεκτικοί στην ψήφο μας, που πρέπει να είναι πάνδημη.
ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ
Δεν είναι της ώρας να πάρουμε θέση στη μεγάλη διαμάχη ανάμεσα στην άποψη ότι τα πρόσωπα, οι προσωπικότητες «γράφουν» την Ιστορία και στην αντίθετη ότι τα πρόσωπα, οι «πρωταγωνιστές» είναι δημιουργήματα των περιστάσεων, οι οποίες επισυμβαίνουν σχεδόν νομοτελειακά και οδηγούν σε εξίσου νομοτελειακά αποτελέσματα. Ανεξάρτητα όμως από το ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα και ανεξάρτητα επίσης από το ότι για τις εξελίξεις σε μια σχεδόν απόλυτα εξαρτημένη και επομένως χωρίς αυτόνομες, δικές της, εξελίξεις χώρα δεν ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο, τα πρόσωπα με τις πράξεις ή παραλείψεις τους παίζουν κάποιο ρόλο.
Αρα δεν είναι απλό πολιτικό «κουτσομπολιό» να σχολιάζεται η «μοίρα» αυτών που «παίζουν, έπαιξαν ή θα παίξουν» κάποιο ρόλο, έστω και μόνο για να διερευνηθεί τι ήθελαν και τι θέλουν «οι σκηνοθέτες» και «οι σεναριογράφοι» του Ελληνικού Δράματος.
Αυτοί που φεύγουν, οριστικά ή όχι,
μια επιλεκτική σταχυολόγηση
Ο Αντώνης Σαμαράς τοποθετήκε σε συνδυασμό (θα εκλεγεί χωρίς σταυροδοσία, ως τέως πρωθυπουργός), όμως λέγεται ότι οδεύει προς την Κομισιόν της Ε.Ε. ως επίτροπος, ίσως και σε θέση κάποιου Αντιπρόεδρου της. Φεύγει, λοιπόν, από την εθνική σκηνή, όπου, ίσως, θα ήταν απαραίτητος, εν όψει των δραματικών εξελίξεων στα Εθνικά θέματα και, επομένως, «ελευθερώνεται» ο Κ. Μητσοτάκης... Το γιατί είχε αυτήν την «μοίρα» θα εύρουμε άλλην ευκαιρία να το αναλύσουμε, κάτι που θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον... Το ίδιο συμβαίνει και με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη.
Φεύγει, χωρίς δικαίωση, και μάλιστα με σχεδόν ατιμωτική εκδίωξη, ο Β. Βενιζέλος, ο, αδικαιολόγητα, υπερφίαλος, ο αυτοκαταστροφικός και με «προβληματική κατασκευή». Πίστευε, ίσως, ότι η πραγματικότητα έπρεπε να υποκλίνεται μπροστά του και όχι το αντίθετο! Δεν είναι πολλοί που λυπούνται για την «τύχη» του...
Αποχωρεί ο Κοτζιάς, ελπίζουμε οριστικά, κατησχυμένος και περιφρονούμενος ακόμη και από τους Συριζαίους που μανιωδώς τον χειροκροτούσαν... Ευχόμαστε το «παράδειγμά» του να λειτουργήσει αποτρεπτικά στους όμοιούς του...
Και παίρνει μαζί του, όχι ως παρέα του, φυσικά, και την πολιτική φούσκα, ως αποδείχτηκε, του Π. Καμμένου, το κλασικό παράδειγμα αυτού που λείχει εκεί που, αμέσως προηγούμενα, έπτυε, του «μεγάλου πατριώτη», που στήριζε μανιωδώς και πανηγυρικά αυτούς που εκκωφαντικά πρόδιδαν την πατρίδα. Ουδείς ελυπήθη για την «τύχη» της κατάντιας του. Και μαζί τους πήραν το «πολιτικό ανέκδοτο» του «ποταμιού» του Θεοδωράκη και της περιώνυμης Τασούλας, μούσας των λαθρομεταναστών κ.λπ.
Ευχόμαστε, μόνο, ως επωδός, να έχουν την ίδια τύχη στις ελπιζόμενες εθνικές εκλογές όλοι οι παρόμοιοί τους.
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό