Ολοι οι κρατούντες ζητούν συνεχώς ξένες επενδύσεις για να έλθει η «Ανάπτυξη»(!) και ιδιωτικοποιήσεις για ξένο χρήμα και... ρευστότητα! Και τι μαθαίνουμε; Η Γερμανική (φυσικά) Fraport άρπαξε μπιρ παρά, τα, προσοδοφόρα, αεροδρόμια, αλλά με δανεικά από μας, από συστημική τράπεζα που εμείς της πληρώνουμε τις ανακεφαλοποιήσεις της. Και η Fraport πήρε τα χρήματα, δεν κατέθεσε τίποτε ακόμα στο Δημόσιο και απαιτεί εμείς να πληρώσουμε το κόστος υποδομών και υπηρεσιών!! Ακόμη και την πυρόσβεση!
Είναι δυνατόν;Ετσι γίνονται και οι άλλες επενδύσεις;
Τρελαθήκαμε;
Δεν είναι, ορθότερο δε θα έπρεπε να είναι, «ευχάριστο» να διασκεδάζουμε, έστω και πικρά με τα κατορθώματα, τις δεσμεύσεις(!!), τις υποσχέσεις του (κακή τη μοίρα) πρωθυπουργού της χώρας, όποιου και να’ναι. Ομως υπάρχει μια, μοναδική στον κόσμο, εξαίρεση, ο Α. Τσίπρας, για την οποία ευθύνεται μόνο ο ίδιος.
Στο Συνέδριο της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ(28/4ου) ο εν λόγω απίθανος παρλαπίπας διακήρυξε: «Γι’αυτούς που έχουνε φτάσει στα 30 τους και, όταν ξυπνάνε το πρωί, βρίσκονται ακόμη στο παιδικό τους δωμάτιο∙ που δεν μπορούν να χαρούν τις ερωτικές τους σχέσεις∙ που δεν μπορούν να νιώσουν αυτοδύναμοι. Και αυτήν την κατάσταση είμαστε αποφασισμένοι να την αλλάξουμε με σχέδιο και με ουσιαστικές παρεμβάσεις. Το επόμενο διάστημα έχουμε σχεδιάσει και βάζουμε μπροστά ένα μεγάλο πρόγραμμα για την αξιοποίηση κτηρίων ιδιοκτησίας Δημοσίου, για να στεγαστούν σε αυτά νέοι άνθρωποι» (πρώτα, στο «Ράδιο Αρβύλα»)
Ανευ σχολίων. Για τις χιλιάδες απορίες, διευκρινίσεις, προαπαιτούμενα κ.λπ. ας απευθυνθούν οι ενδιαφερόμενοι στην ιστοσελίδα του κ. Φλαμπουράρη, καθ’ ύλην αρμόδιου.
Μία ερώτηση μόνο: Η απουσία αναφοράς, για κάποια τυχόν εργασία δικαιολογείται επειδή η υπόσχεση απευθύνεται σε συριζαίους νεολαίους;
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος, με τη γνωστή πολιτική καταγωγή και σχέσεις, γενικώς μιλάει πολύ, συχνά εύστοχα, ειδικά στα Εθνικά θέματα, όχι όμως πάντοτε σύμφωνα με τον, περιορισμένο, θεσμικό του ρόλο και μάλιστα αυτόν του εκπροσώπου όλων των Ελλήνων πολιτών, ευρωπαϊστών και μη.
Πολύ συχνά, τόσο συχνά που προκαλεί απορίες, και μάλιστα μερικές φορές εντελώς ξεκρέμαστα, δηλώνει: «οριστικά και αμετάκλητα θα παραμείνουμε στην Ε.Ε. και στον σκληρό πυρήνα της, το Ευρώ»!!
Τι θα πει «οριστικά και αμετάκλητα», κ. Πρόεδρε; Πρώτον, δεν είναι μόνο δική μας υπόθεση η παραμονή στην Ε.Ε. και το Ευρώ. Θα υποχρεώσετε τους «εταίρους» μας να συνεχίζουν το θανάσιμο (για πολλούς) εναγκαλισμό τους και πώς; Και αν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, θα διαλυθεί αυτό το (καλό, για σας, προφανώς) κατασκεύασμα, θα μείνουμε μόνο εμείς να κρατούμε την πολυάστερη σημαία τους;
Και δεύτερον, και κυριότερο, η κορυφαία αυτή πολιτική επιλογή (η κύρια πηγή όλων των σύγχρονων δεινών μας, κατά πολλούς, που συνεχώς αυξάνονται...) δεν είναι υπόθεση του Ελληνικού λαού (που σημειωτέον ποτέ δε ρωτήθηκε); Και όταν ακουσθεί το μεγάλο ΟΧΙ, τι θα γίνει; Θα κηρυχθεί ...δικτατορία; Πολύ αμφιβάλλουμε, τουλάχιστον σχετικά με σας.
Επομένως...
Ο ΣΕΒ, προ μηνών, μας παρουσίασε «μελέτη» για να υποστηρίξει πόσο καλό είναι το ευρώ και πόσο κακή είναι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, όπου, μεταξύ άλλων, εμφανίζει πίνακα εισαγωγών-εξαγωγών τροφίμων, όπου το εμπορικό τους έλλειμμα προκύπτει κυρίως από τις τεράστιες εισαγωγές κρέατος (βόειο κυρίως από Γαλλία και Ολλανδία) και ζωοτροφών (έλλειμμα σ’ αυτά τα είδη 1,4 δις το 2015) αν και έχουμε πλεόνασμα 1,1 δις από τα οπωροκηπευτικά. Τα ερωτήματα προς τους κυρίους αυτούς που θέλουν να είναι «στον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης» (θυμίζουμε ότι πριν από την ένταξή μας στην ΕΟΚ η χώρα ήταν πλεονασματική στα αγροτικά προϊόντα) είναι: α. Γιατί δε στηρίζεται με το ευρώ η εγχώρια παραγωγή κρέατος και ζωοτροφών για να γίνει πλεονασματικό το εμπορικό ισοζύγιο τροφίμων;
β. Πώς πληρώνουμε τα ελλείμματα αυτά;
Οι απαντήσεις είναι προφανείς. Με το ευρώ, την Ε.Ε και τα μνημόνια δεν μπορείς να στηρίξεις την εγχώρια παραγωγή, επειδή δεν υπάρχουν χρήματα, δε σου το επιτρέπουν οι δανειστές με τους υπέρογκους φόρους και εισφορές στους αγρότες και, ακόμα κι αν δεν υπήρχαν οι δανειστές, δε σου το επιτρέπουν οι κανόνες της Ε.Ε. (πλαφόν κ.λπ.)για «ελευθερο εμπόριο και ελεύθερο και ανόθευτό ανταγωνισμό», δηλ. μπορεί να είχες επάρκεια εγχώριας παραγωγής κρέατος αλλά να απαγορεύεται να μην κάνεις και εισαγωγές ξένου κρέατος ξοδεύοντας ευρώ. Ετσι τα ελλείμματα αυτά η χώρα θα τα δανείζεται, προς δόξαν της «ανάπτυξης» χωρίς επενδύσεις. Αλλωστε οι κύριοι του ΣΕΒ «επενδύουν» αλλού, εκεί που έχουν τους προσωπικούς τους λογαριασμούς, ελέω Στουρνάρα, Προβόπουλου και σία, και όχι στην Ελλάδα.
Τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, θεωρούνται η 4η εξουσία σε όλες τις σύγχρονες κοινωνίες, με επίσημα διακηρυγμένη λειτουργία τον έλεγχο των άλλων εξουσιών, ως «εκπρόσωπος» της λεγόμενης κοινής γνώμης, την οποία υποτίθεται εκφράζει καθημερινά, και με δημιουργούς της τους δημοσιογράφους. Προϋπόθεση όμως υγιούς, ελεύθερα διαμορφούμενης κοινής γνώμης είναι η κατά το δυνατόν πλήρης ενημέρωση. Πρώτιστη λειτουργία των ΜΜΕ επομένως είναι αυτή, η ανεξάρτητη ενημέρωση, με βάση την οποία οι Ελληνες πολίτες θα διαμορφώνουν γνώμη και (θεωρητικά έστω) θα αποφασίζουν για ό,τι θα καθορίζει τη μοίρα τους.
Φυσικά κάτι τέτοιο δε συμβαίνει, ούτε κατά διάνοια, στη χώρα μας, όπου καμμία από τις εξουσίες δεν επιλέγεται να υπηρετήσει την ελληνική κοινωνία. Μοναδικό μέλημά τους να υπηρετήσουν, με δόλωμα τη δοτή εξουσία ή μερίδιό της, πιστά τους «προστάτες», δηλαδή τους ιδιοκτήτες (ευτυχώς δεν είναι μόνο ένας και σπάνια ομονοούν...) του προτεκτοράτου (protect= «προστατεύω») - Ελλάς, μοναδικό φαινόμενο με πολλούς αφέντες. Προϋπόθεση της επιτυχίας αυτής της εξάρτησης, επικυριαρχίας ή και κυριαρχίας είναι η συσκότισή της, κάτι που αποτελεί «καθήκον» όλων τους. Γι’ αυτό επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους, όλοι τους ότι «όλοι οι πολιτικοί μας θέλουν το καλό της πατρίδας»(!), ότι «όλα θα πήγαιναν καλά, αν ομονοούσαν μεταξύ τους», ότι «δεν διαπραγματεύονται καλά οι... άλλοι» ή ότι «τα μέτρα είναι δυσάρεστα, αλλά η αδήριτος ανάγκη τα επιβάλλει, αλλιώς πάμε στο γκρεμό ή στο χάος» κ.λπ.!! Και το ακόμη χειρότερο, αν η κατάσταση διαφαίνεται ότι μπορεί να οδηγήσει σε έκρηξη, πρέπει να οδηγήσουν τους πολίτες σε απογοήτευση, παραίτηση και συμφιλίωση με το κακό που τους έρχεται.
Τα ΜΜΕ επί το έργον τους
Το έργο αυτό αποτελεί το κύριο καθήκον των (μεγάλων, κυρίως) ΜΜΕ, που το επιτελούν συνεχώς με προπαγάνδιση, είτε με μαύρη (βραχύχρονης ή και αμφίβολης «επιτυχίας») είτε «γκρίζα» («ναι μεν, αλλά...) είτε «λευκή» (επίθεση στην κακή κατάσταση, μέτρο ή θέμα και με κάποιες λέξεις, ιδίως στο τέλος, που έντεχνα την υπονομεύουν), την πλέον επικίνδυνη. Και τα μέσα αυτών των «δράσεων»(!) είναι τα δημοσιεύματα που επιλέγονται, τα σχόλια και οι επιλεκτικές (κατά την περίσταση) συνεντεύξεις, όπου οι «δημοσιογράφοι» δίνουν τα ρέστα τους, ιδιαίτερα αν αναφέρονται η Ε.Ε. και το (ταμπού για όλους) Ευρώ.
Αρκεί ένα μόνο παράδειγμα (σχετικής επιτυχίας) των παραπάνω, που αφορά σε ένα νέο επεκτεινόμενο, λόγω και της επιχειρηματικής και δημοσιογραφικής ικανότητας του εκδότη και διευθυντού του, με τηλεοπτικές επιτυχίες του και σε μη δικά του Μέσα, εκδοτικό και ραδιοφωνικό Μέσο, που φημίζεται για την πολυφωνία και την «ουδετερότητά» του.
Σε τελευταία συνέντευξή του με τον Αλέξη Τσίπρα, πριν από την ψήφιση του 4ου Μνημονίου (που ο εν λόγω δημοσιογράφος σημειωτέον δε «δέχεται» την ονομασία «4ο Μνημόνιο», αλλά απλώς συμπλήρωμα του 3ου), μετά από κάποιους «διαξιφισμούς»(...) επέτρεψε άνευ σχολιασμού(!) ή, έστω, διευκρινιστικών παρεμβάσεων στο συνεντευξιαζόμενο να περάσει άκοπα τις νέες θέσεις του, απαράδεκτες έως εξοργιστικές. Π.χ ο Α.Τ. υποστήριξε ότι η κατάσταση στη χώρα δεν είναι τόσο κακή όπως υποστηρίζουν οι αντίπαλοί του και ως απόδειξη ανέφερε ότι ήσαν πολυάριθμοι αυτοί που έφυγαν από την Αθήνα το Πάσχα(!) και ότι γενικά οι πολίτες επιδεικνύουν, αν όχι στήριξη στην κυβέρνηση, σίγουρα πάντως κατανόηση!! Και μετά από λίγο για να απαλύνει την οργή για την επερχόμενη καταστροφή και τα φληναφήματα περί των «αντιμέτρων» πέταξε την απειλή(!) ότι, αν δεν επιτευχθεί η «ελάφρυνση του χρέους», δε θα ισχύσουν και δε θα εφαρμοστούν τα αδιανόητα που θα ψήφιζε! Ο δε δημοσιογράφος, αντί να ρωτήσει από ποιον δε θα εφαρμοστούν και, τουλάχιστον, αν η προειδοποίηση αυτή θα συμπεριλαμβάνεται στις 941 σελίδες του νέου Μνημονίου, έκλεισε τη συνέντευξη με την κατακλείδα «κρατώ τη δέσμευσή σας ότι δε θα εφαρμοστούν, αν κ.λπ». Τη «δέσμευση» του Τσίπρα!
Και την επόμενη της συνέντευξης αυτής, δημοσιογράφος του ιδίου σταθμού, ο πιο σφοδρός επικριτής του νέου Μνημονίου, έκλεισε την επίθεσή του με το επιφώνημα, «ευτυχώς το καλό είναι ότι έχουμε επιτέλους συμφωνία»!!! Ωραίο...
Προσθήκη της τελευταίας στιγμής: Ο παραπάνω εκδότης-δημοσιογράφος, ο εγκυρότερος εκφραστής του βαθέος συστήματος παρουσίασε την «απόπειρα δολοφονίας» - τρακατρούκα του κ. Παπαδήμου, χωρίς να διατυπώσει κανένα από τα εύλογα ερωτήματα και «απορίες»!!!.
Εχουμε μεγάλο πρόβλημα Ενημέρωσης στη χώρα μας και, όταν το συνειδητοποιήσουμε, θα βρούμε τρόπο, ο καθένας μας, να αντιδράσουμε, να σκεφτούμε και να αποφασίσουμε...
Οι φοβίες. που έχουν καλλιεργηθεί σε πολλούς από αυτό το θηριώδες σύστημα των ευρωπαϊστών (πολιτική-πολιτειακή ηγεσία, ΜΜΕ, πνευματική-επιχειρηματική ελιτ κ.λπ.) για το ενδεχόμενο επιστροφής στο εθνικό νόμισμα και της αποχώρησης από την Ε.Ε., έχουν τις περισσότερες φορές πάρει υπέρμετρο και μεταφυσικό χαρακτήρα ως αποτέλεσμα της συστηματικής πλύσης εγκεφάλου επι χρόνια. Ευτυχώς είναι πολλοί και αυτοί που απελευθερώνονται, αφού βλέπουν τη σκληρή πραγματικότητα, δηλ. ότι με ευρώ και Ε.Ε. πάμε από το κακό στο χειρότερο. Στην Ελλάδα εκείνοι που επωφελούνται από το ευρώ είναι ελάχιστοι. Αυτοί που έχουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό και οι δοτοί πολιτικοί, μεγαλοστελέχη τραπεζών, ΜΜΕ, πολυεθνικών κ.λ.π. Δεν ξεπερνούν το 1% του πληθυσμού και είναι, φυσικά, φανατικά πολέμιοι της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα. Ομως:
1) Ιστορικά οι νομισματικές ενώσεις μεταξύ χωρών ευνοούν τις πιο ισχυρές εις βάρος των πιο αδύνατων, γι' αυτό αργά ή γρήγορα καταρρέουν, επειδή τα "σκληρά" νομίσματα διαλύουν παραγωγικά , οικονομικά και κοινωνικά αυτές τις χώρες. Αυξάνουν το δανεισμό τους και καταχρεώνονται. Πριν από το ευρώ, μετείχε η χώρα στη Λατινική νομισματική Ενωση (ιδρυτικά μέλη Γαλλία, Ιταλία, Ελβετία, Βέλγιο το 1865) από το 1868. Αυτή πρακτικά διαλύθηκε περί το 1920, αφού προκάλεσε πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές.Τι συμβαίνει σήμερα με το ευρώ είναι πασίγνωστο. Η Ελλάδα πειραματόζωο, οι Ελληνες σε απελπισία, και η Γερμανία κυρίαρχη.
2) Προφανώς απο αυτές τις αναδιανομές πλούτου, που επιφέρουν αυτές οι νομισματικές ενώσεις, επωφελούνται οι άρχουσες τάξεις εις βάρος των πιο αδύνατων. Να θυμηθούμε τον εσμό των ευρωπαϊστών, δηλ. τις ελίτ που θέλουν το ευρώ πάση θυσία (των άλλων, φυσικά). Περιλαμβάνονται ολα τα κοινοβουλευτικά κόμματα (του ΚΚΕ μη εξαιρουμένου, αφού η εμμονή του στο ευρώ επιστεγάστηκε με το πρόσφατο Συνέδριό του), ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (εκπροσωπεί μόνο τους ευρωπαϊστές;), η "πνευματική" και επιχειρηματική ελίτ.
3) Ισχυρίζονται πολλοί, πιθανόν καλοπροαίρετα, ότι χρειαζόμαστε εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και ανάπτυξης, υπονοώντας ότι αυτό θα εκπονηθεί από τις μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις, που θα «ομονοήσουν» και θα εργασθούν υπέρ της Ελλάδας και της ελληνικής κοινωνίας. Εκφεύγει όμως της προσοχής τους ότι στην Ελλάδα, δυστυχώς, υπάρχει το μοναδικό παγκοσμίως φαινόμενο οι πολιτικές ηγεσίες να υπηρετούν ξένα συμφέροντα και να αναδεικνύονται μόνο εφ’όσον είναι της έγκρισης των ξένων. Τα τελευταία χρόνια η εξάρτηση έγινε πλέον απροκάλυπτη.Τα παραδείγματα αφθονούν. Το βέβαιο είναι ότι το μόνο «εθνικό» σχέδιο που τους...επιτρέπουν να εφαρμόζουν είναι τα...μνημόνια. Μόνο πολιτικές δυνάμεις πραγματικά ελληνικές μπορούν να ηγηθούν και να εμπνεύσουν έναν αγώνα για αποτίναξη της κατοχής για Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση από τα δεσμά μας.
4) Οσοι καλοπροαίρετα(;) πιστεύουν ότι πρέπει να...παλαίψουμε μέσα στην... Ευρώπη (εννοούν την Ε.Ε.) για να αλλάξει από μέσα (κατά Τσίπρα, όψιμο θαυμαστή της Μέρκελ) πλανώνται πλάνην οικτράν, που, δυστυχώς, εκτός της σοσιαλδημοκρατίας συντηρεί και μια ψευδεπίγραφη Αριστερά εδώ και αλλού, πλην φωτεινών εξαιρέσεων (Μελανσόν). Η Ε.Ε. είναι μέρος της νεοφιλελευθερης αρχιτεκτονικής μαζί με το ΔΝΤ (ΗΠΑ), ΟΟΣΑ κ.λ.π. που προέκυψε μετά τη διαβόητη «Συναίνεση της Ουάσιγκτον» (The Washington Consensus) το 1989 (διάλυση της Σ.Ε.) με τα 10 σημεία της αποδόμησης του κράτους πρόνοιας που αποφάσισαν να εφαρμόζουν. Στη χώρα μας εφαρμόζονται επαυξημένα και ενισχυμένα και πλήττουν μόνο τους πιο αδύναμους, τους πιο φτωχούς, τους άνεργους, τα «σκουπίδια της ευημερίας» τους.
5) Είναι μύθος ότι με τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε. προστατεύουμε τα σύνορά μας, επειδή είναι και ευρωπαϊκά. Ή πολυ περισσότερο τα εθνικά μας θέματα. «Η Ελλάδα έχει δίκιο στο Αιγαίο, αλλά εμείς δεν έχουμε κανένα συμφέρον να αναμιχθούμε» έλεγε ο προεδρεύων, τότε, στις Βρυξέλλες Γαλλος υπουργός Αμυνας Alain Richard. Ακολούθησαν τα Ιμια, του θλιβερού ευρωπαϊστή Σημίτη, όπου οι χώρες της Ε.Ε. έλαμψαν δια της απουσίας τους, όπως τώρα με τις διαρκείς και αναβαθμισμένες τουρκικές απειλές στο Αιγαίο, τη Θρακη, την Κύπρο. Ή μήπως δε θυμόμαστε το περιβόητο ευρωπαϊκό «κεκτημένο», που λένε ότι θέλουν να εφαρμόσουν τώρα στο Κυπριακό, πώς το αντιλαμβάνεται η Ε.Ε., που πίεζε αφόρητα το 2004 τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο να δεχθεί το διαβόητο σχέδιο Ανάν, με τον τότε επίτροπο Γκίντερ Φερχόιγκεν να διαπιστώνει «ορισμένες αποκλίσεις» αλλά και την «εποικοδομητική στάση της Τουρκίας»!! Η μόνη ευρωπαϊκή στήριξη είναι οι μνημονιακές περικοπές στην Εθνική Αμυνα!
Οσοι τρέφουν αυταπάτες για το ευρώ και την Ε.Ε. ας θυμηθούν τον Ζαν Πολ Σαρτρ: «ο Ευρωπαίος έχει σταθεί ικανός να γίνει άνθρωπος μόνο μέσω της δημιουργίας δούλων και τεράτων» και ελπίζουμε να «μην πέσουν απ' τα σύννεφα», τώρα.
ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ βουλευτής Τρικάλων δήλωσε μετά την ψυχρολουσία του Γιουρογκρούπ: «Αισθάνομαι αγανακτισμένος· πάει στράφι το ξεζούμισμα των λαϊκών στρωμάτων»... Σε ερώτηση όμως αν πρόκειται γι’αυτό να παραιτηθεί, απάντησε: «Γιατί να παραιτηθώ; Για να καλογερέψω;»!!!
Οι σε δύο γύρους προεδρικές εκλογές στη Γαλλία είχαν το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Δεν ήταν δυνατό, βέβαια, να εκλεγεί Πρόεδρος η κ. Λεπέν, όποιος και να ήταν ο αντίπαλός της. Ενδιαφέρον, αντίθετα, ήταν το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου όπου το σοσιαλιστικό(!) κόμμα του απερχόμενου Προέδρου Ολάντ υπέστη πανωλεθρία (6%!) και τα παραδοσιακά κεντρώα και δεξιά κόμματα έχασαν το μεγαλύτερο μέρος των οπαδών τους ως αποτέλεσμα της πρόσδεσής τους στη γερμανική πολιτική της λιτότητας που τους επιβλήθηκε. Σε αντίθεση προς αυτούς η απροσδόκητη επιτυχία του ακροαριστερού, όπως γενικά θεωρείται, Μελανσόν είναι, τουλάχιστο, αξιοπρόσεκτο γεγονός και ενδεικτικό των αλλαγών που συντελούνται στις πολιτικές τάσεις στη Γαλλία και φαίνεται ότι οφείλεται στον υπερτονισμό της αντίθεσης προς την Ε.Ε. και το ΕΥΡΩ της και τον τονισμό της υπεράσπισης τής ανάγκης ύπαρξης εθνικής πατρίδας. Οσο για το νέο πρόεδρο Μακρόν, που στον 1ο γύρο προηγήθηκε ελαφρώς, αποτελεί ένα επιμελώς απροσδιόριστο πολιτικά νέο «προϊόν», άλλωστε χωρίς κόμμα(!), δημιούργημα της τραπεζικής (και όχι μόνο) δυναστείας των Ρότσιλδ, κάτι που προδιαγράφει την πολιτική του, απροκάλυπτα νεοφιλελεύθερη οικονομικά και κοινωνικά, όχι όμως τυπικά και την υποταγή του στη Γερμανία.
Το ποια θα είναι η νέα πολιτική εικόνα της Γαλλίας και τι θα προοιωνίζει, γενικότερα, θα φανούν στις βουλετικές εκλογές του Ιουνίου, οπότε θα επανέλθουμε.
Στο τρίτο δεκαήμερο του Ιουνίου θα ορισθεί η Σύνοδος Μελών και στενών (με πρωτοβουλία δική τους) Φίλων του ΑΣΚΕ, με το σύνηθες περιεχόμενο.
Ειδικά τώρα θ’αρχίσει η αναλυτικότερη ανάπτυξη των ιδεολογικών και πολιτικών θέσεών μας εν όψει και των γενικότερων, εσωτερικών κι εξωτερικών, εξελίξεων.
Πώς μπορούμε να αντιδράσουμε
Δυστυχώς, στα εσωτερικά, οικονομικά και κοινωνικά (ακόμη χειρότερα στα εσωτερικά εθνικά, δηλαδή στην επίθεση στον Ελληνισμό…), δεν υπάρχει καμιά πολιτική ελπίδα, όχι για κάποια βελτίωση σχετικά προσεχή, αλλά ούτε καν μακροπρόθεσμη με βάση τα σημερινά πολιτικά δεδομένα. Οσα λέγονται, και όχι μόνο από αυτήν την απίθανη κυβέρνηση που μας επέβαλαν, είναι απλώς ανοησίες, όσο παραμένουμε στην Ε.Ε. και θέλουν όλοι οι κρατούντες και τα όργανά τους (μαζί ανοικτά πλέον, και το ΚΚΕ!) μάλιστα πάση θυσία (των άλλων) το ευρώ, όσο κουβεντιάζουν για το «χρέος» προς τους δανειστές (στις τράπεζές τους βρίσκονται πολλαπλάσια ποσά αυτών των ιδίων των κρατούντων…), ενώ «αγνοείται» ότι η Γερμανία μας χρωστάει πολύ περισσότερα!
Δυστυχώς καμιά πολιτική ελπίδα, ούτε άλλου είδους(...), με βάση την περίεργη ατμόσφαιρα «απάθειας», απογοήτευσης και μελαγχολίας, παρά την απόγνωση και την οργή.
Δεν είναι όμως αυτό το θέμα του κειμένου που ακολουθεί, αλλά οι εξωτερικοί κίνδυνοι που ογκούνται γύρω μας, που μεγιστοποιούνται, βέβαια, από όσα παραπάνω αναφέρθησαν, και πώς αυτοί θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν, έστω και μόνο κατ’αρχάς για επιβράδυνση της εξέλιξής τους.
Προβλήματα στους γείτονες
φόβος ότι θα τα πληρώσει, πάλι, η Ελλάδα
Βορειοδυτικά η... Αλβανία ονειρεύεται εξάπλωσή της προς όλες τις κατευθύνσεις, στηριζόμενη ονομαστικά στο παράδειγμα Ερντογάν, ουσιαστικά διεκδικώντας να γίνει αυτή το στήριγμα των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, ερμηνεύοντας ή παρερμηνεύοντας τις προθέσεις των πολιτικών του Τραμπ, και μάλιστα παρά τις εσωτερικές οξείες αντιθέσεις, πολιτικές και οικονομικές. Στα βόρειά μας τα Σκόπια (τεχνητό κράτος κατά Τραμπ) απειλείται με διάλυση (η επιδιωκόμενη πολιτική διευθέτηση εκεί από απεσταλμένο του Τραμπ είναι προσωρινή) και στη Βουλγαρία εντείνεται η μάχη επιρροής Ρωσίας-ΗΠΑ.
Το πιο άμεσο όμως πρόβλημα και πιο επικίνδυνο για μας είναι τα προβλήματα της Τουρκίας, δηλαδή Ερντογάν, και οι επιπτώσεις τους στα Ελληνοτουρκικά. Οι απροκάλυπτες απειλές σε Θράκη, Αιγαίο, Κύπρο του Ερντογάν και των υποτακτικών του, με τις οποίες φαίνεται να θέλει να προκαταβάλει τις προθέσεις του Τράμπ στην περιοχή, πριν να τις αποκρυσταλλώσει σε πολιτική, υπό άλλες συνθήκες θα σήμαιναν εισαγωγή σε πόλεμο! Και το ερώτημα είναι πώς αντιδρά και , σοβαρότερο, πώς πρέπει να αντιδράσει η Ελλάδα, παρά το ότι δεν είναι, φυσικά, γνωστά όλα τα σχετικά, διπλωματικά και στρατιωτικά.
Πώς θα έπρεπε να αντιδρά η Ελλάδα
Παραδόξως σε πρώτη ματιά, ο Κοτζιάς και ο Καμμένος αντιδρούν σχετικά ικανοποιητικά και μάλιστα παρά τη σφοδρή επίθεση που δέχονται από το βαθύ ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες του, που συντάσσονται αυτόματα με τους εχθρούς της Ελλάδας και βγάζουν φλύκταινες και μόνο στο άκουσμα λέξεων, όπως έθνος, πατρίδα, Ελλάδα και Ελληνισμός. Και, δυστυχώς, δεν είναι οι μόνοι...
Εδώ, όμως, χρειάζεται μια διευκρίνιση: Η στάση των 2 υπουργών συμβαδίζει, σε σχέση με Τουρκία και, πιθανόν, τα Σκόπια, με τις κακές αμερικανοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες όμως μπορεί να αλλάξουν (όπως πρόσφατα με τις Ισραηλινοτουρκικές...). Το αντίθετο συμβαίνει με τις αλβανοαμερικανικές, γι’αυτό και οι διώξεις και ο ξεριζωμός του μεγάλου ελληνικού προαιώνιου πληθυσμού στη Βόρεια Ηπειρο, που αντιμετωπίζονται όπως οι αντίστοιχες του 1955 και εξής στην Πόλη και Ιμβρο-Τένεδο, με τη γνωστή εξέλιξη... Οσο για τις «αντιδράσεις» των συνιστωσών πρόκειται για φαινόμενα κεκτημένης ταχύτητας(!) και δυσκολίας άμεσης προσαρμογής στην αλλαγή πλεύσης των αφεντικών τους, που τώρα είναι κατά της παγκοσμιοποίησης και υπέρ των εθνών.
Υπάρχουν, πάντως, κάποιοι τρόποι ανάσας
Θα αργήσει, δυστυχώς, η εποχή που οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι να μην επιλέγονται από «προστάτες», «φίλους» ή και εχθρούς μας (όπως μας διδάσκει και ο μεγάλος Οδυσσέας Ελύτης: «ηλθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μας [...]»), κάτι που πράγματι είναι δύσκολο να συνειδητοποιηθεί, μια που, ακόμη, πολλοί το θεωρούν... αδιανόητο!, ώστε να έχουμε εθνικό σχέδιο αποτροπής ή αντιμετώπισης των όποιων εξωτερικών κινδύνων. Πράγματι φαίνεται ότι αργεί. Ομως υπάρχει ένας, τουλάχιστον, χώρος Ελλήνων που «δεν υπόκειται στη συνεχή πλύση εγκεφάλου ότι... δεν υπάρχει, φυσικά(!), κανείς από τους πολιτικούς μας που δε θα ήθελε το καλό της Ελλάδας, ανεξάρτητα από κ.λπ.»!! Είναι ο χώρος της Ελληνικής ομογένειας.
Υπάρχουν, ζουν και εργάζονται εκατομμύρια Ελλήνων όπου γης, πολλοί στις χώρες της Ευρώπης, κυρίως όμως, σχετικά ελεύθεροι από την παραπάνω πλύση εγκεφάλου, σε Καναδά, Αυστραλία και, κυριότατα, στις ΗΠΑ, όπου η όποια παρέμβασή τους θα μπορούσε να είναι πιο αποτελεσματική και ενδεχομένως επωφελής για την Ελλάδα, όπως συμβαίνει ήδη σε άλλες περιπτώσεις, όπως Αρμενίων και Εβραίων.
Δε χρειάζεται εδώ να απαριθμήσουμε τις πάμπολλες και ποικίλες παρεμβάσεις αυτές, τονίζοντας όμως την ιδιαίτερη σημασία αυτών που άπτονται στην ενημέρωση και προώθηση των εθνικών μας θεμάτων, όταν μάλιστα δρουν εκεί πλαστογράφοι της ιστορίας, όπως τα λόμπι των Σκοπίων και Τουρκίας(!). Γι’αυτό άλλωστε εδώ και αρκετά χρόνια είχε συσταθεί Υπουργείο για τους ομογενείς, χωρίς πάντως να λειτουργεί συνήθως σταθερά και αποτελεσματικά, κάτι που ισχύει, δυστυχώς, ιδιαίτερα σήμερα, για τους γνωστούς και ...ευνόητους λόγους. Εννοείται, φυσικά, ότι οι όποιες δράσεις εκεί θα είναι διαφανείς και, επίσης φυσικά, όχι αντίθετες, προς τις χώρες που κατοικούν και τα καλώς νοούμενα συμφέροντά τους.
Κάποια προβλήματα της ομογένειας στις ΗΠΑ.
Η μεγαλύτερη σε αριθμό, οικονομική επιφάνεια και, δυνητικά, ισχυρότερη για πρωτοβουλίες υπέρ των Ελλήνων πολιτών, της Ελλάδας και γενικότερα του Ελληνισμού (χωρίς, φυσικά, να «στρέφεται» κατά της δεύτερης πατρίδας τους) Ομογένεια είναι αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, της ισχυρότερης, για τουλάχιστο μια γενεά ακόμη, δύναμης του πλανήτη και κύριας υπεύθυνης για τα συμβαίνοντα ανά τον κόσμο. Ομως, παρά τη μεγάλη συνεισφορά, ατομικά και συλλογικά (κυρίως μέσω εθνικοτοπικών συλλόγων-αδελφοτήτων), ιδιαίτερα στην πρώτη μεταπολεμική περίοδο, οικονομικά και με προσφορά σε έργα ευποιίας (σχολεία, νοσοκομεία κ.λπ), δεν επιχείρησε ή δεν κατόρθωσε να επιτύχει, με μια ενιαία οντότητα, ό,τι άλλες ομογένειες, όπως π.χ. οι Αρμένιοι και οι Εβραιικής θρησκείας ή καταγωγής αμερικανοί πολίτες.
Τούτο κατά κύριο λόγο οφείλεται στο ότι ο Ελληνισμός των ΗΠΑ έχει ως κύριο συνδετικό πόλο την Ελληνορθόδοξη εκκλησία, με επικεφαλής αρχιεπίσκοπο ως εκφραστή της. Και εδώ ίσως εντοπίζεται, δυστυχώς, το πρόβλημα.
Από το 1919 οι ΗΠΑ αρχίζουν να αποκτούν παγκόσμιες προθέσεις και σχεδιασμούς, που συγκεκριμενοποιούνται μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου (1945). Από το 1919 δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, ίσως λόγω της επικράτησης των Μπολσεβίκων στην Ορθόδοξη Ρωσία. Εκτοτε το Οικουμενικό Πατριαρχείο τελεί υπό την «προστασία» τους, ο εκάστοτε Οικουμενικός Πατριάρχης είναι της επιρροής τους (τουλάχιστον), όπως και οι υπ’αυτόν Ελληνορθόδοξες εκκλησίες ανά τον κόσμο προφανώς. Ετσι η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής αναγκαστικά, ανεξάρτητα από τις όποιες γενικότερες προθέσεις της, προσαρμόζεται στο πλαίσιο αυτό, όπως και το οικουμενικό Πατριαρχείο... Δεν είναι παράδοξο, λοιπόν, να συμβαίνουν πολλά, φαινομενικά, «παράδοξα». Δύο παραδείγματα αρκούν:
- Στην αρχή της αρχιερωσύνης του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος επισκέφτηκε την Κρήτη (υπάγεται, δυστυχώς..., απευθείας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπως και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου) και από το Ηράκλειο εξεδήλωσε την «πικρία» του που δεν είχε προσκληθεί στην... Ελλάδα! Και από τις ΗΠΑ, όταν η Τουρκία ανακήρυξε το παράνομο «Τουρκοκυπριακό κράτος», ο ελληνορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, αντί κάποιας διαμαρτυρίας εδήλωσε ότι το (παράνομο) συμβάν αυτό είναι «μια χρυσή ευκαιρία για την επίλυση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων»!!. Και κάτι ακόμη πιο σοβαρό. Ακούστηκε μάλιστα ότι έγινε απόπειρα να εγκαταλειφθεί η ονομασία Ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής και να ονομάζεται του λοιπού ... Ανατολική Ορθόδοξη. Ευτυχώς απεφεύχθη κάτι τέτοιο και ισχύει η διεθνώς ισχύουσα ονομασία.
Μπορούν να γίνουν πολλά...
Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός γενικότερα βρίσκονται αντιμέτωποι με τους έσχατους κινδύνους και εξωτερικά και εσωτερικά (με τους εφαρμοστές των σχεδίων του Σόρος και λοιπών εξωτερικών, κυρίως αμερικανικών, «ιδρυμάτων» και Μ.Κ.Ο.). Είναι, πλέον, παγκοίνως γνωστό ότι δε μπορούμε να περιμένουμε τίποτα καλό από τις γνωστές, κυβερνητικές και τις περισσότερες «αντιπολιτευτικές» πολιτικές δυνάμεις, που εκφράζουν, σχεδόν απροκάλυπτα, ξένες πρεσβείες και «ιδρύματα». Μέχρι, λοιπόν, να αποκτήσουμε Ελληνικές πολιτικές δυνάμεις και Ελληνες εκφραστές τους, ας αναλάβουν πρωτοβουλίες (και με δικές μας παροτρύνσεις) οι ανά τον κόσμο ομογένειες, και ιδιαίτερα αυτή των ΗΠΑ, όχι αντιθετικά προς τον ορθόδοξο πόλο-δεσμό, αλλά ανεξάρτητα, και προσθετικά, επηρεάζοντάς τον... ελληνικά, και παρεμβαίνοντας, όσο οι θεσμοί τους το επιτρέπουν, ιδιαίτερα τώρα που αναπροσαρμόζεται η πολιτική των ΗΠΑ παγκοσμίως, απαλλάσσοντάς μας τουλάχιστον από τον... Σόρος και τους εδώ (και επ’αμοιβή) εκφραστές του.
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό