Το νομοσχέδιο («νόμος») αυτοκαθορισμού (!) φύλου, επιμελώς πρόχειρο και ατελές, ήταν αναμενόμενο να προκαλέσει προσχεδιασμένο και επιδιωκόμενο(!) σάλο. Και, βέβαια, δεν είναι αποτέλεσμα ευαισθησίας μπροστά στη «δυσφορία σώματος-φύλου», πραγματική ή επιλεγμένη, όταν η ευαισθησία αυτή απουσιάζει παντελώς μπροστά στην απείρως μεγαλύτερη οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική δυσφορία που κυριεύει εκατομμύρια Ελλήνων πολιτών και τους οδηγεί σε λύσεις φυγής, στο εξωτερικό, μέχρι και την αυτοκτονία.
Ενα ερώτημα ανακύπτει, γιατί επιλέχτηκε αυτή η χρονική στιγμή. Ηταν απόπειρα (μαζί με την τεράστια δημοσιότητα του αίσιου τέλους της απαγωγής κρητικού επιχειρηματία) αποπροσανατολισμού από τις ανοησίες Κουρουπλή-Καμμένου και ταυτόχρονα να καλυφθεί με σιωπή η, τουλάχιστο, ύποπτη τροπολογία για «τουρκικές» ενώσεις στην Ελληνική Θράκη; Υποπτεύονται επερχόμενες εκλογές και προσπαθούν να εξασφαλίσουν τις ψήφους των «δικαιωματικών», «αυτόνομων» και «αυτοκαθοριστών» (πόσοι είναι;); Ή για να εξασφαλίσουν παράταση παραμονής στην «εξουσία», με ό,τι γι’αυτούς συνεπάγεται (...), επιδεικνύουν δείγματα συμμόρφωσης στις επιταγές υπερεθνικών ιδρυμάτων, κατά των εθνικών κοινωνιών, μεγάλων και ιδιαίτερα μικρών, και ιδιαίτερα κατά των «ατίθασων» Ελλήνων και της Ελλάδας, σύμφωνα με το παραληρηματικά ανθελληνικό κήρυγμα, αποδιδόμενο στον αμερικανογερμανό Κίσιγκερ;
Θεωρητικό υπόβαθρο τέτοιων πρωτοβουλιών και νομοθετημάτων είναι το τεχνητό ιδεολόγημα της απόλυτης ελευθερίας ατομικού «αυτοκαθορισμού», της διαλυτικής των πάντων αποδόμησης του μεταμοντερνισμού. Ομως «ο άνθρωπος είναι το σύνολο των κοινωνικών του σχέσεων», ως άνθρωπος-κοινωνικό ον, και ως φυσικό-βιολογικό ον «το σύνολο των φυσικών-βιολογικών λειτουργιών του». Και στις δύο όψεις του ανθρώπου υπάρχουν κοινωνικές και βιολογικές, παρεκκλίσεις, που (περιληπτικά και επομένως σχηματικά) αντιμετωπίζονται με μεταρρυθμίσεις – επαναστάσεις και με ιατρικές επεμβάσεις-παρεμβάσεις, που αμφότερες συνεπάγονται περιορισμούς (κατά τα ισχύοντα των εκάστοτε περιόδων). Εξ αυτών των περιορισμών προέκυψε, άλλωστε, το περιώνυμο «πολιτισμός πηγή δυστυχίας» του Φρόιντ. Δεν είναι αυτονόητος, λοιπόν, ο αυτοκαθορισμός του ατόμου, δηλαδή γενικότερα η κατάργηση κάθε ορισμού-κανόνος, κοινωνικού και φυσικού-βιολογικού!!
Για να πλησιάσουμε στην αφετηρία των προηγουμένων, οι βιολογικές παρεκκλίσεις είναι ποικίλες, ευρύτερου ενδιαφέροντος όμως είναι αυτές που σχετίζονται με τις λειτουργίες αναπαραγωγής του είδους. Αυτές, για να ασκούνται αποτελεσματικά «προικίστικαν» με τη μέγιστη δυνατή ηδονή, η αναζήτηση της οποίας εξελίχθηκε στις, ας πούμε, υπερπολιτισμένες υλικά (στις «ανώτερες τάξεις» αρχικά) κοινωνίες στον πανηδονισμό. Γνώρισμα και αιτία της παρακμής και εκφυλισμού των, που οδήγησαν αναπόφευκτα στον αφανισμό, αφού κανείς δεν ενδιαφερόταν για τίποτα άλλο πέραν της κατάκτησης της απεριόριστης ηδονής και έτσι επωφελούνταν όσοι καραδοκούσαν, εντός και εκτός «βάρβαροι» και εχθροί τους (Σόδομα και Γόμορρα του Εβραϊκού «μύθου»(;) και την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, π.χ., η αρχή και τα αίτια της οποίας περιγράφονται στο αριστουργηματικό «Σατυρικόν» του Πετρώνιου).
Επί του, τυπικά, προκείμενου τώρα. Αν πρόκειται για ερμαφροδιτική παρέκκλιση γενετική ή ηπιότερες μορφές της, ορθώς πρέπει, κατόπιν ιατρικής φροντίδας και πιστοποίησης, να αντιμετωπιστεί (ευχόμαστε όχι επώδυνα εγχειρητικά), ακόμη και με αλλαγή ταυτότητας φύλου. Αν όμως πρόκειται για ομοφυλοφιλία λόγω των περιστάσεων, «ατυχιών», μιμητισμού, διαφημίσεων, αντιδράσεων σε συμπλέγματα από άλλες αιτίες, επαγγελματικής μόδας κ.λπ, οι κοινωνικοί λειτουργοί και μετά οι ψυχίατροι έχουν τον πρώτο λόγο φροντίδας και πιστοποίησης αν χρειάζεται περαιτέρω παρέμβαση της Πολιτείας και, φυσικά, όχι στα 15 χρόνια, ηλικία μεταβατική με στιγμιαίες και αντιρρητικές εφήμερες εκδηλώσεις. Ο πανηδονισμός δεν είναι φαινόμενο της Ελληνικής κοινωνίας. Δεν υπήρξε ακμή (την εξέλιξή της ανέκοψε η, μετά το 1990, Νέα Τάξη και η Παγκοσμιοποίηση των πολυεθνικών) ούτε «υπερπολιτισμός» και επομένως παρακμιακός και εθνομηδενιστικός.
Φάνηκε, ελπίζουμε, έστω και έμμεσα, ποιο είναι το ευρύτερο πρόβλημα για την Ελληνική κοινωνία και την επιβίωσή της. Οι εμμονικοί εχθροί της επιτίθενται σε ό,τι ελληνικό, υπερασπίζονται όμως ό,τι ανθελληνικό εμφανίζεται. Επιτίθενται σε ό,τι εμφανίζεται ως εθνικό (π.χ. ιστορία, ιστορική συνέχεια, σύμβολα, ήθη και έθιμα κ.λπ.) και υπερασπίζονται όλους τους γειτονικούς εθνικισμούς. Επιτίθενται στην Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία (το μόνο θεσμό που επέδειξε έμπρακτα ευαισθησία στους πάσχοντες από την κρίση) και ζητούν τεμένη και προστασία στους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες. Επιτίθενται στην Ελληνική οικογένεια και ζητούν γάμο, οικογένεια και υιοθεσία για τους ομοφυλόφιλους!!!
Η Ελληνική κοινωνία όμως, θα τους απογοητεύσει και θα αντιδράσει με κάθε τρόπο, ευχόμαστε όχι βίαια, σε κάθε προσπάθεια διάλυσης και αφανισμού της.
Διεθνής κατάσταση
Παρά τη σχετική εδραίωση Τραμπ στις ΗΠΑ, εξακολουθούν να εκδηλώνονται σημαντικές πολιτικές διαφοροποιήσεις στους κόλπους της αμερικανικής εξουσίας, ιδίως στην κυβέρνηση και στο ρεπουμπλικανικό κόμμα, σε μείζονα ζητήματα εσωτερικά (π.χ. Obamacare, δηλ. ο νόμος για την υγεία, που ψηφίστηκε επί Ομπάμα) και εξωτερικά (π.χ. Β.Κορέα, Ιράν κ.λ.π.). Η πολεμική των οπαδών Ομπάμα και σία (Ε.Ε-Γερμανία-Γαλλία) βαίνει μειούμενη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται..
Αντίθετα, η Κίνα υπό το φόβο του αμερικανικού νεοαπομονωτισμού, που περιορίζει την ασύδοτη και αχαλίνωτη παγκοσμιοποίηση μέσω της οποίας αναδείχθηκε η οικονομική της δύναμη, και με την αίσθησή της ως αναδυομένης υπερδύναμης επιχείρησε επίδειξη δύναμης με το ενεργούμενό της, τη Β. Κορέα. Μέσω αυτής επιδίωξε να «τσαλακώσει» την αμερικανική ηγεμονία βάζοντας μελλοντικές υποθήκες για τη δική της ηγεμονία. Αφού εξασφάλισε την υποστήριξη Ε.Ε., Γερμανίας, Γαλλίας, Ρωσίας στην «ειρηνική» επιλυση της «διαφοράς», τώρα συμμαζεύει σταδιακα τον προστατευόμενό της. Η αθρόα εξαγορά ευρωπαϊκών (ιδιαίτερα στην Ελλάδα) και αμερικανικών επιχειρήσεων από τους Κινέζους έχουν θορυβήσει τους πάντες.
Στη Γαλλία ο εκλεγμένος, ελέω Λεπέν, πρώην τραπεζικό στέλεχος, Μακρόν εφαρμόζει κατά γράμμα τις νεοφιλελεύθερες συνταγές του στους πιο αδύνατους, με σκοπό να επωφεληθεί η γαλλική άρχουσα τάξη, πιστεύοντας ότι έτσι θα ανταγωνισθεί την αντίστοιχη γερμανική και η Γαλλία θα ξαναγίνει ισότιμη με τη Γερμανία. Ονειρεύεται κοινό προϋπολογισμό της ευρωζώνης για επενδύσεις, στρατιωτική συνεργασία, εναρμονισμένους φόρους στα κράτη-μέλη κ.λπ. Ονειρα εν μέσω της γερμανικής επικυριαρχίας, που θέλει χώρες πολλών «ταχυτήτων», συναινούντος του Μακρόν για τη νέα αποικιοκρατία.
Περικόπτει εργατικά δικαιώματα, κοινωνικές παροχές, αμυντικές δαπάνες (παραιτήθηκε ο Γάλλος αρχηγός των Ε.Δ.), θα απολύσει 120.000 δημ. υπαλλήλους κ.λπ. Πάντως στη Γαλλία, που έχει μακρά παράδοση ταξικών και κοινωνικών αγώνων, το εγχείρημα Μακρόν δε φαίνεται ότι θα είναι εύκολο.
Στη Γερμανία οι πρόσφατες εκλογές είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Η διαρκής νεοφιλελεύθερη πολιτική χειροτέρευσε την οικονομική κατάσταση των εργαζομένων, συνταξιούχων και άλλων ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, αφού ήδη είχε προκαλέσει τη ραγδαία υποβάθμιση των διαβιούντων στην πρώην Α. Γερμανία, που λεηλατήθηκε από τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους μετά την επανένωση, μέσω ενός γερμανικού ΤΑΙΠΕΔ, που τα μέλη του είχαν πλήρη ασυλία (τι μας θυμίζει ;). Η αθρόα προσέλκυση εκατομμυρίων λαθρομεταναστών, που ευνοούν οι εργοδότες, προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις. Ετσι, σε πείσμα των δημοσκοπήσεων, που ήθελαν τη Μέρκελ με υψηλά ποσοστά, τους προέκυψε το ακροδεξιό AfD τρίτο κόμμα με 12,6% (4,7% το 2013), που είναι κατά του ευρώ και των λαθρομεταναστών. Στην Α. Γερμανία μάλιστα βγήκε πρώτο! Τα παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα, Χριστιανοδημοκράτες, Βαυαροί Χριστιανοκοινωνιστές («πιο δεξιά μας είναι ο τοίχος»), Σοσιαλδημοκράτες, έχασαν σημαντικά ποσοστά ανησυχώντας τους απανταχού νεοφιλελεύθερους, ιδιαίτερα αυτούς που κατοικοεδρεύουν στο άντρο τους,στην Ε.Ε.
Στην Καταλονία, που έχει μακρά ιστορία αυτονομίας, ανεξαρτησίας αλλά και καταπίεσης, όπου ομιλείται η καταλανική γλώσσα και έχει ιδιαίτερα πολιτιστικά στοιχεία, υπάρχει σ’ ένα τμήμα της καταλανικής ελίτ και του πληθυσμού (μέχρι τώρα μη πλειοψηφικό) η βούληση για απόσχιση. Στο πρόσφατο δημοψήφισμα όμως η άσκηση ωμής βίας κατά των Καταλανών από την κυβέρνηση μειοψηφίας του Ραχόι, το εμπρηστικό διαγγελμα του Ισπανού βασιλιά και οι εκτοξευόμενες απειλές από Ισπανούς αξιωματούχους, θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Θα προκαλέσει, δηλ., μεγαλύτερη συσπείρωση των Καταλανών και θα κάνει πλειοψηφικό το ρεύμα για απόσχιση. Οι ελπίδες, όμως,της καταλανικής ελίτ για υποστήριξη από την Ε.Ε. και τους ευρωπαϊστές αποδείχτηκαν φρούδες. Για να διασφαλίσουν οι νεοφιλελεύθεροι τον εκλεκτό τους Ραχόι, τους υπενθύμισαν το «δόγμα Μπαρόζο», σύμφωνα με το οποίο ένα νέο κράτος που προκύπτει από απόσχιση από κάποιο κράτος-μέλος της ΕΕ και κηρύσσει την ανεξαρτησία του δεν αποτελεί τμήμα της Ε.Ε. και πολύ περισσότερο δεν είναι αυτοδικαίως νέο μέλος. Ανεξαρτησία και Προστασία των ελίτ τους από την «Ευρώπη» είναι έννοιες ασυμβίβαστες.
Η σύγκλιση Ρωσίας - Τουρκίας και η μεγάλη δημοσιότητα που έδωσε ο Ερντογάν στην αγορά των S-400 φαίνεται ότι είναι συγκυριακή, με εμφανή ρωσικό στόχο την αποδυνάμωση της αμερικανικής επιρροής στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή. Από την άλλη ο Ερντογάν, απομονωμένος από τους Δυτικούς, που υποστηρίζουν τους Κούρδους, πιάνεται από παντού προκειμένου να μη γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος στην Τουρκία. Φυσικά για την Ελλάδα ο κίνδυνος της τουρκικής επιθετικότητας και των εδαφικών απειλών είναι μέγας, ως αντίβαρο για τις ανατολικές της απώλειες. Η έντονη, σήμερα, ρήξη στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας πιθανόν να έχει, ελπίζουμε όχι προσωρινές, θετικές προοπτικές για την Ελλάδα.
Ο περίγυρός μας
Η Αλβανία δείχνει ότι, προς το παρόν, «συμμαζεύτηκε» υπό την απειλή της απομόνωσης. Η εμφάνιση, όμως, του αποδιωγμένου ακόμη και από τα Σκόπια διαβόητου Σόρος, προκαλεί ανησυχία. Τα Σκόπια φαινομενικά μεν αποδοκιμάζουν την ...αρχαιολατρία Γκρουέφσκι, αλλά δεν απεμπολούν το «μακεδονισμό». Τα τετριμμένα, αμερικανικής έμπνευσης, στερεότυπα για «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης» που επανέρχονται από την κυβέρνηση δε θα έχουν και πάλι κανένα αποτέλεσμα.Τους διαψεύδουν οι φιέστες των σκοπιανών με χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας», που περιλαμβάνουν και τη Θεσσαλία! Αυτό συνιστά λόγο καταγγελίας της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Αλλά αυτά μόνο μια Ελληνικη κυβέρνηση...
Ευτυχώς οι σχέσεις μας με Βουλγαρία, Σερβία, Ρουμανία έχουν εξομαλυνθεί με ό,τι θετικό συνεπάγεται. Ομως με την Τουρκία, όπως φάνηκε παραπάνω, τα πράγματα δεν είναι απλά.
Εσωτερική κατάσταση
Η προδιαγεγραμμένη από τους «εταίρους» πορεία προς τη διάλυση μέσω των μνημονίων συνεχίζεται με τη δραστική και επακριβή εφαρμογή της από τους Τσίπρα-Καμμένο με τη συνδρομή Μητσοτάκη και όλων των άλλων κοινοβουλευτικών κομμάτων μάλιστα. Στο ίδιο πλαίσιο και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που θέλει να εκπροσωπεί μόνο τους εναπομείναντες ευρωπαϊστές.
Μέσα από ορυμαγδό προπαγάνδας για success story, «δίκαιη ανάπτυξη», «μείωση της ανεργίας», «επενδύσεις» και άλλα παρόμοια, εμφανίζουν οι κυβερνητικοί με τη βοήθεια φιλικών ΜΜΕ, μεταξύ των οποίων, φυσικά, και η ΕΡΤ, ένα παράλληλο σύμπαν που καμμιά σχέση δεν έχει με τη ζοφερη πραγματικότητα. Δηλ. την εντεινόμενη ανέχεια, τη φυγή των νέων, την ουσιαστική διάλυση των δημοσίων υπηρεσιών στην Υγεία, Παιδεία, Δικαιοσύνη, Διοίκηση κ.λπ.
Μετά τη 2η αξιολόγηση ξεκίνησε ένας ψευτοπόλεμος κυβέρνησης-ΝΔ, μέσω του οποίου κρύβουν με δυσκολία πόσο το ίδιο νεοφιλεύθεροι και μνημονιακοί είναι, αν και με διαφορετικά ξένα αφεντικά (ΗΠΑ-Γερμανία). Τελευταίος «καβγάς» είναι οι ξένες επενδύσεις (Ελληνικό, Σκουριές κ.λ.π) Θυμίζουμε ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν πουλήσει αεροδρόμια (FRAPORT), λιμάνια (ΟΛΠ,ΟΛΘ), σιδηρόδρομο, και ετοιμάζονται να πουλήσουν τη ΔΕΗ και τα ανθρακορυχεια της και θα πουλήσουν ό,τι τους ζητήσουν, όπως έκαναν πριν οι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Γι’αυτό, άλλωστε τους επαινούν τόσο πολύ οι ξένοι προστάτες και τους θέλουν έως και το 2019!
Οι ξένες επενδύσεις και μάλιστα ως αποτέλεσμα μνημονιακών απαιτήσεων των ξένων δανειστών σε συνθήκες φτώχειας και απαξίωσης, είναι καταλήστευση εθνικού πλούτου. Οι «θέσεις εργασίας», που φληναφούν, είναι οι γαλέρες με μισθούς-φιλόδωρήματα, αν πληρώνονται, και εργασιακά δικαιώματα οιονεί δούλων νεοφιλελεύθερης συνταγής.
Τα κόμματα έχουν δυσκολίες
Ο κυβερνητικός συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει σοβαρά προβλήματα:
-Με τα «κατορθώματα» Καμμένου που δίνουν «τροφή» στα ΜΜΕ, ιδιαίτερα στα ελεγχόμενα από τον κουμπάρο της Ντόρας, ο οποίος τελευταία κυριαρχεί στο χώρο αυτό και αντιπολιτεύεται χοντροκομμένα την κυβέρνηση. Βούτυρο στο ψωμί της.
-Με το περίεργο ναυάγιο που ρύπανε τις ακτές της Αττικής και έφερε στην πρώτη σελίδα όλες τις παρανομίες στη διακίνηση καυσίμων (λαθρεμπόριο, διαφθορά, φοροδιαφυγή κ.λ.π.), που τις κάλυπταν όλοι, και που έθεσε σε δοκιμασία τη σχέση ΣΥΡΙΖΑ με τον πασοκογενή Κουρουμπλή και πιθανότατα προκάλεσε την απόσχιση της «Σοσιαλιστικής Τάσης» υπό τον ευρωβουλευτή Χρυσόγονο. Δυσκολεύει έτσι τον Τσίπρα να κάνει ανοίγματα στην Κεντροαριστερά με στόχο να κρατήσει τους πασοκογενείς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ.
Ομως η συνεργασία Τσίπρα-Καμμένου, αφού υπαγορεύεται από τους πέραν του Ατλαντικού προστάτες, δε θα διαρραγεί. Οπως φαίνεται, για αντιπερισπασμό και για να μεταστραφεί η προσοχή της κοινής γνώμης, ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε τα νομοσχέδια για την αναγνώριση της «τουρκικής ένωσης Ξάνθης» και την νομική αναγνώριση φύλου από 15 χρονών! Και τα δύο νομοσχέδια είναι μέσα στη λογική των συριζαίων, δηλ. υπονόμευση του έθνους και διάλυση της κοινωνικής συνοχής. Ομως και τα δύο τα ψήφισαν και οι ΑΝΕΛ (όπως θα γίνει και με τη νομιμοποίηση του χασίς κ.λπ.), αφού Μητσοτάκης και Φώφη διαμήνυσαν ότι θα καταψηφίζουν τα κυβερνητικά νομοσχέδια ακόμη κι αν συμφωνούν. Αλλωστε οι ΑΝΕΛ καταψηφίζουν, όταν ψηφίζουν υπέρ τα κόμματα της αντιπολίτευσης! Πάντως ο Τσίπρας κάνει προεκλογικές κινήσεις, έτσι ώστε είτε να παραμείνει ως το τέλος είτε να κάνει πρόωρες εκλογές.
Ο Τσίπρας, που προωθήθηκε από τους Δημοκρατικούς (Κλίντον-Ομπάμα), έδωσε γην και ύδωρ προκειμένου να βρεί άκρες με τον Τραμπ. Η επικείμενη συνάντηση Τραμπ-Τσίπρα είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε περαιτέρω υποχωρήσεις, εις βάρος της Ελλάδας και του ελληνικού λαού, που θα φανούν αργότερα.
Η ΝΔ με το Μητσοτάκη κάνει ό,τι μπορεί για τη μακροημέρευση του Τσίπρα. Είναι τόσο ανεπαρκής και ολίγιστος, ώστε η αντιπολίτευση που ασκεί κατά της κυβερνητικής πολιτικής μοιάζει με πολιτικό κουτσομπολιό και όταν μιλά για το πρόγραμμα της ΝΔ δεν κρύβει τον άκρατο νεοφιλευθερισμό του. «...δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση». Αγνοεί προφανώς την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ από το 1948 (Άρθρο 1. Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.). Ο νεοφιλευθερισμός δεν αναγνωρίζει ανθρώπινα δικαιώματα. Μόνο τα κέρδη των ολίγων.
Ευελπιστεί ο Κυριάκος ότι θα γίνει πρωθυπουργός(!!!), όπως διατείνεται όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, σε συγκυβέρνηση με τους «πρόθυμους» των ΠΑΣΟΚ-ΔΗΣΥ σημιτικούς, βενιζελικούς (του Ευάγγελου). Λογαριάζει χωρίς τις εσωκομματικές αντιδράσεις που θα προκληθούν από την ενδεχόμενη πρωθυπουργία του και που είναι πιθανό να προκαλέσουν συσπειρώσεις περί τον Καραμανλή.
Στο ΠΑΣΟΚ-ΔΗΣΥ-Κεντροαριστερά, Σοσιαδημοκρατία ή όπως αλλιώς θα το βαφτίσει αυτό το κόμμα ο μελλοντικός αρχηγός του, μέσα από το ετερόκλητο πλήθος των υποψηφίων που διαγκωνίζονται για την αρχηγία ή τουλάχιστον για τη στελεχιακή πρωτοκαθεδρία, οι ευθυμογράφοι αντλούν πλούσιο υλικό. Οι υποψήφιοι αρχηγοι εκπροσωπούν όλα τα μπουμπούκια που διαπρέψανε στη λεηλασία, στη διαφθορά και στο ξεπούλημα της χώρας Σημίτη, Λαλιώτη, Γιωργάκη, Βενιζέλο και σια. Για όλους αυτούς δεν έχουν σημασία τα προγράμματα αλλά η εξουσία.
Αναζητούνται και ψηφοφόροι...
Στη Χρυσή Αυγή οι δικαστικές διώξεις έχουν αφαιρέσει σε μεγάλο βαθμό τη δυνατότητα άσκησης βίας, συστατικό στοιχείο προσέλκυσης νέων ψηφοφόρων που τους εκφράζουν οι βιαιότητες κατα των «πουλημένων πολιτικών» και λοιπών.
Το ΚΚΕ στη γνωστή πεπατημένη με «Επανάσταση» και Ευρώ. «Η καπιταλιστική Ελλάδα με «εθνικό νόμισμα» δεν συνιστά ρήξη προς όφελος του λαού» (20ο Συνέδριο). Ολα καλά, το σύστημα προπάντων να μη θιγεί...
Το Ποτάμι,δηλ. ο κ. Σταύρος, ανηψιός της κας Σημίτη, ποντάρει στο χαρτί της Κεντροαριστεράς για να επιβιώσει πολιτικά. Τι θα κάνει, αν «καεί»;
Ο Λεβέντης, φτερό στον άνεμο, μας θυμίζει όλο και πιο συχνά τον παλιό, αυτόν του Καναλιού 67. Το γαρ πολύ της θλίψεως...
Για τους λοιπούς εξωκοινοβουλευτικούς της Αριστεράς, ιδιαίτερα της ΛΑΕ, οι προσπάθειές τους προσκρούουν αφ’ ενός στη συντηρικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας που επέφερε η διάψευση της ελπίδας από το ΣΥΡΙΖΑ και η απουσία ορατής και αξιόπιστης πρότασης απαλλαγής από τη δουλεία των μνημονίων, και αφετέρου η δική τους αδυναμία να πείσουν για μια πατριωτική και συνεπή στάση λόγω των ανθελληνικών βαριδιών που έχουν.
Το ΑΣΚΕ, κάτω απ’ αυτες τις συνθήκες, επιχειρεί να προσδώσει περιεχόμενο σε έννοιες και θέσεις που προσδιορίστηκαν στη Σύνοδο του καλοκαιριού για την έκδοση ΑΣΚΕ-6 (δες στο προηγούμενο φύλλο της «Ε»)και ταυτόχρονα να υπογραμμίζει την ανάγκη για απαλλαγή από το σημερινό καθεστώς της υποτέλειας.
Εν μέσω αφόρητου καύσωνα (ο μεγαλύτερος μετά από αυτούς του ’87 και ’88) έγινε, λίγο καθυστερημένα, η ...εαρινή Σύνοδος του ΑΣΚΕ, στα γραφεία μας, με αρκετές αναγκαστικές και λόγω της θερμοκρασίας απουσίες, η οποία όμως, παρ’όλ’αυτά, κρίνεται επιτυχημένη, λόγω του ότι, στο Β’ κυρίως μέρος, άρχισε η διαδικασία του ΑΣΚΕ 6, αναλυτικότερα «η φυσιογνωμία του ΑΣΚΕ».
Στο Α’ μέρος έγινε η πολιτική εισήγηση (Διεθνή, εσωτερικά, κόμματα, προοπτικές στα εθνικά κ.λπ.) από το Νίκο Λεοντόπουλο και ακολούθησε συζήτηση, με πολλές, σημαντικές παρατηρήσεις.
Η Γεωργία Κουσιάδη, πέραν της ξενοδουλίας των πολιτικών, τόνισε τη διαφορά λαθρομεταναστών και εποίκων (έγκλημα πολέμου), ο Γιώργος Μανόλης υπενθύμισε ότι ο δήμαρχος Κυθήρων ζητά ξένους για τα ...Αντικύθηρα!
Ο Γιώργος Λαουρδέκης σχολίασε ως την πιο συμφέρουσα πρόταση για τη λύση του Σκοπιανού αυτήν (;) των ΗΠΑ για διάλυση του τεχνητού αυτού κράτους και τη διανομή του στους γείτονες, και παρατήρησε ότι υπάρχουν και κάποιοι μη ξενόδουλοι πολιτικοί. Και άλλοι, σχεδόν όλοι, συνεισέφεραν στη συζήτηση, όπως Σοφία Βιτσαρά, Ανδρέας Πέσιος, Σήφης Στενός κ.α.
Στο Β’ μέρος έγινε σύντομος απολογισμός (οικονομικά δύσκολα(...), δραστηριότητες κ.λπ.) από το Σήφη Στενό και προγραμματισμός για τις συνήθεις δράσεις μας, κυρίως όμως για τος πρώτο σχεδίασμα του ΑΣΚΕ 6, με προσωρινή διακρίση σε 1) Εθνική Κυριαρχία- Εθνος, 2) Δημοκρατία πραγματική (και όχι μόνο πολιτική, 3) Σοσιαλισμός (διάφορες όψεις) – Αυτοδιαχείριση-Συνεταιρισμός – Ιδιωτική πρωτοβουλία κ.λπ. και 4) Πολιτισμός (παιδεία, εθνικές παραδόσεις, παγκόσμιος πολιτισμός, διαπολιτισμικές σχέσεις, θρησκεία κ.λπ.
Ακολούθησε μια πρώτη προσέγγιση σε κάποια ειδικά θέματα, όπως τα ΜΜΕ (Ν. Λεοντόπουλος), έθνος (Γ. Λαουρδέκης, Λ. Λεοντόπουλος, Νικόλας Καργόπουλος) και έγινε μια πρώτη κατανομή πιο συστηματικής προσέγγισης στα διάφορα επιμέρους θέματα για την επόμενη, φθινοπωρινή Σύνοδο, οπότε και θα αρχίσει η ουσιαστική συζήτηση και συγγραφή επιμέρους κειμένων. Ελπίζουμε υπό κανονικές συνθήκες, γενικώς...!
Ο γνωστός για την «ειλικρίνειά» του Τσίπρας μετά το EUROGROUP του Ιουνίου έγραψε στο Twiter: «....Με ενότητα και αποφασιστικότητα προχωράμε μπροστά για τη δίκαιη ανάπτυξη και την επούλωση των πληγών της κρίσης». Μάλιστα !!!
Δίκαιη ανάπτυξη για τον κοινό νου σημαίνει ότι όλοι θα επωφεληθούν απ’ αυτήν και όχι μόνο οι ξένοι και οι ντόπιοι «χρυσοκάνθαροι». Αμ δε.
«Να έλθουν ξένες επενδύσεις» κραυγάζουν όλοι οι μνημονιακοί συνεταίροι στη Βουλή, τώρα που ξεπουλιόνται όσο-όσο τα πάντα. Η δημόσια περιουσία και οι δημόσιες επιχειρήσεις ξεπουλιόνται, μέσω του υπερταμείου των δανειστών, ενώ η ιδιωτική περιουσία βγαίνει στο σφυρί μέσω των «κόκκινων δανείων» και της μεγάλης απαξίωσης λόγω των υπέρογκων φόρων που μας έχουν επιβάλει οι δανειστές.
Ετσι πουλιούνται έναντι πινακίου φακής δημόσια και ιδιωτική περιουσία. Πουλήσανε τον ΟΣΕ για 45 εκατομ.(!!) στους Ιταλούς. Τα αερόδρόμια στους Γερμανούς. Πουλάνε άμεσα το υπόλοιπο 5% του ΟΤΕ στους Γερμανούς, το 17% της ΔΕΗ, το ΔΕΣΦΑ, τα ΕΛΠΕ, το υπόλοιπο 30% του δημοσίου του Αεροδομίου Αθηνών και πάει λέγοντας. Κι αυτά τα ελάχιστα ποσά, που συγκεντρώνουν από το ξεπούλημα του δημοσίου, πηγαίνουν απ’ευθείας στους δανειστές.
Πολλοί, ανήμποροι να διατηρήσουν τα σπίτια τους υπό το βάρος των υπέρμετρων μνημονιακών βαρών και άλλων δαπανών (ΕΝΦΙΑ, τεκμήρια, κοινόχρηστα, κ.λ.π.) σχεδόν τα χαρίζουν. Ανατριχιαστικά είναι τα αποτελέσματα των τωρινών πωλήσεων κατοικιών (2017) από την ηλεκτρονική πλατφόρμα Μητρώο Αξιών Μεταβιβάσεων Ακινήτων του Υπουργείου Οικονομικών. Μερικά παραδείγματα :
-Αττική Καλλιθέα διαμ. ισογ. 90 τ.μ. κατασκ. 1975 10.000€ (111€/τ.μ, αντ. αξία 1.100€/τ.μ )
-Αττική Ζωγράφου διαμ. 5ος 44 τ.μ. κατασκ. 1972 3.500€ (79,5€/τ.μ, αντ. αξία. 1.250 €/τ.μ )
- Αττική Ν. Σμύρνη διαμ. 2ος 57 τ.μ. κατασκ. 1974 16.500 € (289,5€/τ.μ, αντ. αξία. 1.700 €/τ.μ )
-Θεσσ/νική Κέντρο διαμ. 4ος 62 τ.μ. κατασκ. 1970 5.000€ (81 €/τ.μ, αντ. αξία 1.050 €/τ.μ )
Ο ΕΝΦΙΑ, οι μεταβιβάσεις, οι κληρονομιές, οι γονικές παροχές υπολογίζονται με τις αντικειμενικές αξίες, όταν η αξία των ακινήτων έχει υποτιμηθεί κατά 90% στις περισσότερες περιπτώσεις.
Αυτή, λοιπόν, είναι η «δίκαιη ανάπτυξή» τους, δηλ. το σχέδιο των νεοφιλελεύθερων ξένων ορνέων και των εγχώριων μνημονιακών κολαούζων τους, που είναι η ραγδαία υποτίμηση της εργασίας, της περιουσίας και των συντάξεων για να πάρουν τις περιουσίες κοψοχρονιά, να δουλεύουμε με μισθούς πείνας σε συνθήκες γαλέρας και οι συνταξιούχοι να μην μπορούν να επιβιώσουν. Ετσι στους αριθμούς τους θα εμφανίζονται κάποια από τα αιματηρά κέρδη τους ως ανάπτυξη και την οιονεί δουλεία ως μείωση της ανεργίας, που βασίζονται, όμως, σε μια καθημαγμένη κοινωνία και τη νέμονται οι ολίγοι, ξένοι και εγχώριοι.
Τα τσιπραίικα success story δεν παραπλανούν, πλέον, κανένα. Αλλωστε αυτοί ξεπέρασαν σε ψέμματα το βοσκό του παραμυθιού. Μετά έρχεται ο λύκος...
Πρόσφατα γεγονότα καθιστούν επίκαιρες (...) πολλές παλιές «ιστορίες».
Η πρώτη, μυθική από το Θηβαϊκό κύκλο αλλά και ιστορική από το μεγάλο Σοφοκλή αναφέρεται στην «τύχη» του νεκρού σώματος ενός προδότη της Πατρίδας: Μετά το τραγικό τέλος Ιοκάστης και Οιδίποδα οι δύο γιοι τους φιλονίκησαν για την εξουσία και, αφού «επελέγη» γι’αυτήν ο Ετεοκλής (ο πραγματικά ένδοξος), ο Πολυνείκης (ο καυγατζής) μετοίκησε στον άλλο πόλο δύναμης, στην Αργολίδα, νυμφεύθηκε τη θυγατέρα του βασιλιά του Αργους και με άλλους ηγέτες επιτέθηκε στην Θήβα (Επτά επι Θήβας), για να καταλάβει την Εξουσία.
Τελικά «μονομάχησαν» οι δύο αδελφοί, αλληλοσκοτώθηκαν και τον μεν Ετεοκλή έθαψαν με τιμές, το δε «εχθρό της πατρίδας» Πολυνείκη άφησαν άταφο με διαταγή του θείου τους Κρέοντα, μεγάλη ύβρις και ασέβεια στα πάτρια ήθη. Ομως η αδελφή του, η Αντιγόνη, που την έκανε παγκόσμιο σύμβολο ο Σοφοκλής, έριξε χώμα στο νεκρό σώμα και θανατώθηκε, γιατί δεν υπάκουσε στην κρατική λογική.
Η δεύτερη από την ιστορία του Μέσου Ελληνισμού (που οι Γερμανοί μετονόμασαν, τα τελευταία 150 χρόνια σε Βυζάντιο...) αναφέρεται σε γεγονότα αμέσως μετά την ανελέητη καταστροφή του Ελληνισμού από τις γερμανικές φυλές, που είχαν κατακλύσει τη μεσαιωνική Ευρώπη, και τον Παπισμό, με την κατάληψη της Πόλης, το 1204, από τους ληστές, τάχα σταυροφόρους. Ο Μιχαήλ ο Παλαιολόγος, πέτυχε με τη βοήθεια των πατρώνων του Γενουατών να κατακτήσει την εξουσία στην Αυτοκρατορία της Νίκαιας, διάδοχο της Πόλης, όταν άρχιζε εκεί να αναδύεται ο Νεότερος Ελληνισμός ως αντίδραση στη φραγκοκρατία – γερμανοκρατία, αφού εκτέλεσε τον αντιβασιλέα (Γεώργιο Μουζάλων) και τύφλωσε τον ανήλικο διάδοχο Ιωάννη, των Λασκαραίων και Βατατζήδων, τον οποίο επετρόπευε, μέχρι να ενηλικιωθεί. Παρέδωσε τα πάντα στους Γενουάτες, διέλυσε την Αυτοκρατορία της Νίκαιας (και άφησε ανενόχλητες τις Τουρκικές φυλές να κυριαρχήσουν στη Μικρά Ασία) και παρέδωσε την Ανατολική Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία στον Πάπα με την «ένωση» στη σύνοδο της Λυών, κάτι που δεν ευοδώθηκε, βέβαια.
Εγινε έτσι λαομίσητος, σχεδόν μανιακά, και, όταν πέθανε, πλήθη λαού συνέρρευσαν στο παλάτι, για να λιντσάρουν και ανασκολοπίσουν το νεκρό σώμα, μη επιτρέποντας την ταφή του και τελικά από κρυφή έξοδο τη νύκτα τον μετέφεραν και τον παράχωσαν σε άγνωστο τόπο! Ελπίζουμε, ή μάλλον ευχόμαστε, να μην υπάρξει ανάλογη εκδήλωση στο μέλλον.
Και γράφονται τα παραπάνω προς υπόμνηση και γνώση, όπου δει, χωρίς περαιτέρω σχόλια.
Το πρώτο 10ήμερο του Ιουλίου διεξήχθησαν οι «συζητήσεις», μετά την αποτυχία, φυσικά, αυτών του Γενάρη, για το Κυπριακό, ως πενταμερής, που ήθελε η Τουρκία, και κάπως διευρυμένη, για να καλυφθεί η υποχώρηση της Ελλάδας, με κάτι... παρατηρητές μουγκούς. Ηταν, ελπίζουμε, η τελευταία, απέλπιδα, προσπάθεια των ορφανών των Ομπάμα-Κλίντον- Στέιτ Ντιπάρτμεντ- Foreign Office, Soros κ.λπ. να «λύσουν» το Κυπριακό, και μάλιστα ανοικτά υπέρ της Τουρκίας (τώρα που «κατάφερε» ο Ερντογάν να την καταστήσει αποσυνάγωγο διεθνώς!). Ηταν σύμφωνοι και Αναστασιάδης, Τσίπρας, Μητσοτάκης (αρχίζουν άλλωστε οι γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ...), αλλά τελικά τους χάλασε τα σχέδια ο Κοτζιάς. Ποιος το περίμενε (ανεξάρτητα του ποιος τον βοηθάει)!
Η διάσκεψη έπρεπε να μην αρχίσει καν. Ο ανεκδιήγητος Άιντε πρότεινε έναν «οδικό χάρτη» λύσης που απέρριψε ακόμη και ο Αναστασιάδης (που πρόλαβε, πάντως, να καταθέσει γραπτώς υποχωρήσεις για τουρκικά στρατεύματα, μέρος διεθνούς δύναμης, και αποδοχή εκ περιτροπής Πρόεδρο(!!), νομίζοντας ότι δεσμεύει(!) τον επόμενο Πρόεδρο της Κύπρου!). Οι Τούρκοι, φυσικά, δεν κατέθεσαν γραπτή πρόταση, αλλά τα «είπαν» στο Γραμματέα του ΟΗΕ και μετά τον αποκάλεσαν ψεύτη! Αντίθετα ο Κοτζιάς κατέθεσε γραπτές, έξυπνες και ανώδυνες, προτάσεις και πέτυχε να αποσπάσει ομολογία του Γραμματέα ότι η Κύπρος πρέπει να είναι Full normal state (πλήρως κανονικό κράτος) και να κλείσει τη Διάσκεψη μπροστά στην ομολογία του Τούρκου ότι θέλει «να παραμείνουν τα τουρκικά στρατεύματα και η Τουρκία εγγυήτρια δύναμη, για να τα χρησιμοποιήσουν όποτε θέλουν, αν χρειαστεί» !
Και έκλεισε πράγματι, με υπόλογους τους Τούρκους. Ευτυχώς. Ομως, αφού επικαλούμαστε συνεχώς το Διεθνές Δίκαιο και τις Αποφάσεις του ΟΗΕ, γιατί όλοι τους «λησμόνησαν» να αναφερθούν στις εκατοντάδες χιλιάδες των εποίκων, που συνιστούν έγκλημα πολέμου και «νομιμοποίηση» τετελεσμένου εγκλήματος και μάλιστα διαρκούς;
Ο Τσίπρας, επειδή αντιλήφτηκε τη γενική ανακούφιση από τη ματαίωση νέας προδοσίας, επιχείρησε να επωφεληθεί ο ίδιος (παρά την απογοήτευσή του, όπως και του Κυριάκου...) και προκάλεσε συζήτηση των Αρχηγών Κομμάτων στη Βουλή, όπου μόνο ο Κουτσούμπας (παρά τα ... αντιιμπεριαλιστικά του) μίλησε επί της ουσίας, αναφέροντας και τους εποίκους (όπως και ο Μιχαλολιάκος), ο Λεβέντης (!) και, φυσικά, ο Κοτζιάς στο 5λεπτο που του παραχώρησαν. Εννοείται, βέβαια, ότι δεν ακούστηκε εκεί τίποτα το καινούριο, ή πραγματικά ενδιαφέρον, ως συνήθως...
Ελπίζουμε στην επόμενη... Διάσκεψη, τώρα πια που οι Τούρκοι (και όχι μόνο ο Ερντογάν) αποκάλυψαν πλήρως ποιοι είναι, να έχουμε μόνο Ελληνες εκπροσώπους και να απαιτήσουν πλήρη εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου και των αποφάσεων του ΟΗΕ, με κυρώσεις για όσους τα παραβαίνουν, με αποκλεισμό όλων των ναιναίκων εδώ και στην Κύπρο. Ελπίζουμε...
Για το χρέος μας κορόιδευαν ότι είναι άλλη μια «κόκκινη γραμμή». Κυβερνητικός εκπρόσωπος 23/5/2017 «Ισχύει η δέσμευση Τσίπρα ότι αν δεν υπάρξουν μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος δεν θα εφαρμόσουμε τα μέτρα». Και ο Χουλιαράκης ομολόγησε εκ των υστέρων (Καθημερινή 28/6/2017) ότι «όλοι ξέραμε ότι τα μέτρα για το χρέος θα διευκρινίζονταν πλήρως και θα δίνονταν προς το τέλος του προγράμματος»!
Η απόφαση του EUROGROUP στις 15 Ιουνιου όχι μόνο δεν αποφάσισε μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, αλλά αναφέρει ότι το χρέος θα εξετασθεί μετά το πέρας του «προγράμματος» (Αύγουστος του 2018), «εφόσον απαιτείται»! Τα άλλα που γράφει η απόφαση περί χρέους είναι ευχολόγια. Αλλωστε και παλαιότερα οι δανειστές είχαν δεσμευθεί για μείωση του χρέους με το 2ο μνημόνιο και το αθέτησαν. Μάλιστα ο Σόιμπλε το είπε καθαρά, αν τους μειώσουμε το χρέος, θα σταματήσουν τις «μεταρυθμίσεις», δηλ. το ξεπούλημα της Ελλάδας σε Γερμανούς, Αγγλους, Γάλλους....
Η περιβόητη «ποσοτική χαλάρωση», που θ’ ακολουθούσε τη «διευθέτηση» του χρέους και που την είχαν αναδείξει σε νέο «αφήγημα», λέγοντας ότι μ’ αυτήν θα βγούμε στις «αγορές» και έτσι θα έχουμε «δίκαιη ανάπτυξη, αναβάλλεται επ’ αόριστον.
Τα ψέματα και οι κοροϊδίες τους, όσο συσσωρεύονται, υπερβαίνουν το στόχο της μαζικής απογοήτευσης και προκαλούν πλέον οργή, που δεν μπορούν να κρύψουν ούτε οι δημοσκόποι τους...
Επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μπορούμε να παρατηρήσουμε μια στροφή της πολιτικής, αλλά και της εκπαίδευση,ς προς τον ευρωπαϊσμό. Αυτή η τάση στηρίζεται στην γενικότερη θεωρία του διεθνισμού, δηλαδή στην κεντρικά κατευθυνόμενη επιλογή «ορθών» στρατηγικών γύρω από κοινωνικά θέματα. Θα μπορούσαμε να χωρίσουμε αυτό το φαινόμενο σε δύο συνιστώσες: στην πολιτιστική και στην πολιτικο-οικονομική παράμετρο.
Το πρώτο σκέλος αφορά στοιχεία του πολιτισμού των λαών, δηλαδή τη γλώσσα, τη μουσική, τη λογοτεχνία, τους τρόπους ψυχαγωγίας κλπ. Με το διαδίκτυο να αποτελεί πια σημαντική παράμετρο της καθημερινότητάς μας, γίνεται όλο και πιο συχνή (κατά συνέπεια όλο και πιο «χρήσιμη») η επαφή μας με την Αγγλική γλώσσα, με μουσικά στοιχεία κυρίως δυτικοευρωπαϊκής κουλτούρας κλπ. Φυσικά η ελεύθερη διάθεση όλων αυτών των δεδομένων στο διαδίκτυο και η εκπληκτική δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, αποτελούν πολύ σημαντικά στοιχεία της σύγχρονης κοινωνίας, τα οποία προσφέρουν έναν ατελείωτο, ελεύθερο πολιτιστικό πλούτο. Αυτό είναι το αναμφισβήτητα θετικό κομμάτι της παγκοσμιοποίησης. Δεν μπορούμε παρ’ όλα αυτά να αγνοήσουμε την ασύμμετρα προωθούμενη φύση αυτής της πληροφορίας. Η καθιέρωση των Αγγλικών ως διεθνούς γλώσσας, σε συνδυασμό με την ελεύθερη προβολή αγγλόφωνων ταινιών και τραγουδιών στο διαδίκτυο, την έχει μετατρέψει πραγματικά σε δεύτερη μητρική γλώσσα. Αυτό ενισχύεται από την ένταξη του μαθήματος των Αγγλικών στις μικρές τάξεις του Δημοτικού, αλλά και από την τάση της απόκτησης πιστοποιητικών γνώσης της Αγγλικής γλώσσας σε ηλικία Γυμνασίου ως απαραίτητο τμήμα του βιογραφικού. Έτσι, η γνώση των Αγγλικών είναι πολύ ικανοποιητική από μικρή ηλικία και αυτό δημιουργεί προβλήματα εκμάθησης των Ελληνικών και ακόμα περισσότερο των Αρχαίων Ελληνικών. Αυτό συμβαίνει επειδή οι μαθητές συγκρίνουν την καθημερινή αξία των Αγγλικών και των Αρχαίων και, καθώς βλέπουν ότι τα Αγγλικά χρησιμοποιούνται πολύ περισσότερο, παρακάμπτουν τα Αρχαία, αγνοώντας την βαθύτερή τους αξία. Το ίδιο είχε συμβεί όμως παλιότερα με την Ελληνική γλώσσα στην Ανατολική Μεσόγειο και την έσω χώρα και με τη Λατινική γλώσσα στη Μεσαιωνική Ευρώπη...
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος του «διεθνισμού», δηλαδή το πολιτικο-οικονομικό, πάλι θα μπορούσαμε να χωρίσουμε την πολιτική των κρατών σε δύο συνιστώσες, εσωτερική και εξωτερική. Προφανώς η εξωτερική πολιτική αφορά τις σχέσεις μεταξύ των λαών, επομένως τις υγιείς τους αλληλεπιδράσεις. Αυτό μπορεί να γίνει όμως μόνο με πνεύμα σεβασμού και στα πλαίσια διεθνών κανόνων. Επομένως και εδώ μπορούμε να πούμε ότι ο «διεθνισμός» θα μπορούσε να αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο, αν πράγματι κατάφερνε να προάγει την αποτελεσματικότερη επικοινωνία μεταξύ των κρατών. Στη δεύτερη και σημαντικότερη συνιστώσα, την εσωτερική, η παραμικρή επέμβαση άλλου κράτους στις εσωτερικές υποθέσεις μιας χώρας είναι εξαρχής παράλογη και δεν θα έπρεπε καν να γίνεται αντικείμενο συζήτησης. Η δουλοπρέπεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όχι απλά έχει επιτρέψει κάτι τέτοιο, αλλά το έχει μετατρέψει στον βασικό άξονα της διακυβέρνησης της χώρας. Εξωπραγματικό παράδειγμα είναι η εντολή των Θεσμών προς αθώωση των 3 υπευθύνων για την πώληση και επανενοικίαση των 28 δημοσίων κτηρίων του ΤΑΙΠΕΔ, με τελικό έλλειμμα πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Αυτό το βήμα ξεκαθαρίζει ότι δεν είναι μόνο η κυβέρνηση πια που δέχεται εντολές από τους Θεσμούς, αλλά και η δικαστική εξουσία.
Ο «διεθνισμός» και η παγκοσμιοποίηση θα μπορούσαν να λειτουργήσουν θετικά για την επικοινωνία των λαών, μόνο αν πραγματοποιούνταν σε συνθήκες ισότητας και σεβασμού. Όσο υπάρχουν σχέσεις εξουσίας μεταξύ των κρατών η ενωμένη Ευρώπη παραμένει άπιαστο «όνειρο», για όσους την ονειρεύονται.
Τον Ιούνιο του 2017 απεβίωσε, πλήρης ... ετών, ο Κ. Μητσοτάκης, από τα πλέον συζητημένα πολιτικά πρόσωπα του προσκήνιου, δηλ. των ΜΜΕ(...), των τελευταίων 60 ετών. Ο πολύπλαγκτος εκλιπών, πάντως, παρά την, γενικά και πρόδηλα, αρνητική εικόνα του στη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών, «ευτύχησε» να αναδειχθεί πρωθυπουργός επί 3,5 χρόνια, έστω και μόνο με αρνητικές ψήφους προς το χαρισματικό (αλλά...) Α. Παπανδρέου και λόγω πολιτικής αλλαγής στην υπερατλαντική «προστάτιδα».. Ως τέτοιος τιμήθηκε από τις καθεστωτικές δυνάμεις μετά θάνατον, με τρόπο όμως που γέννησε απορίες και προβληματισμό σε όλους, πλην, φυσικά του 10% που αποτελεί το maximum του «κατεστημένου» της χώρας μας.
Απορίες, κυρίως στους νεότερους, που δεν τον γνώρισαν ως πολιτικά ενεργώς δρώντα πριν από τις εκλογές του 1993, που σήμαναν το τέλος της επίσημης πολιτικής καριέρας του. Αυτοί εύλογα διερωτώνται τι έπραξε, τι κατάφερε για την Ελλάδα, ώστε όλοι να τον τιμούν, ενώ δεν είχαν ακούσει ούτε ένα καλό λόγο γι’αυτόν μέχρι το θάνατό του.
Και προβληματισμό στους παλιότερους που γνώριζαν τον εκλιπόντα και τα «έργα» του. Και αυτοί προβληματίζονται τι συμβαίνει, ώστε να τιμάται με τόσο εκκωφαντικό τρόπο ένας αποθανών πολιτικός που:
Πράγματι ήταν ένας καλός οικογενειάρχης που φρόντιζε συγγενείς, φίλους και λοιπούς ως πατριάρχης πραγματικής φαμίλιας και άξιος να τιμηθεί απ’αυτούς.
Οχι όμως και «τόσο καλός» για τους Ελληνες πολίτες και την Ελλάδα, όταν:
Αρχισε την πρωταγωνιστική καριέρα του στα φοβερά «Ιουλιανά» του 1965, την πραξικοπηματική αποστασία του από την «Ενωση Κέντρου» του Γεωργίου Παπανδρέου, του Γέρου της Δημοκρατίας, ως επονομάστηκε, με συνεργούς τον επονομαζόμενο Κοκό και τον τότε πρέσβη των ΗΠΑ, με τον οποίο λίγους μήνες προηγούμενα συνωμοτούσαν σε θέρετρο της Κρήτης. Και το τι επακολούθησε είναι γνωστό, με νομοτελειακή (και προβλεπόμενη...) κατάληξη την επάρατη Δικτατορία. Γι’αυτό και κατέκτησε τον, επίσης, φοβερό τίτλο «Του ... του ‘65», παρά την προσπάθεια του φίλου και προπαγανδιστή του δημοσιογράφου Κόκα, που έλεγε, «ο Μητσοτάκης δεν είναι τόσο έξυπνος όσο νομίζουν πολλοί, ούτε τόσο κακός όσο πιστεύουν άλλοι».
Κανείς δεν περίμενε ότι θα συνέχιζε την πολιτική του καριέρα μετά την πτώση της Δικτατορίας και πράγματι παρέμενε για αρκετό καιρό απομονωμένος. Ετσι κι εκείνος τον Οκτώβρη του 1974, παραμονές των εκλογών, μέσω της εφημερίδας του «Κήρυκας των Χανίων» και των δύο συνεχόμενων, άρθρων του δημοσιογράφου του Ν. Αγγελή (που όταν έγινε ο Μ. πρωθυπουργός τον έκανε υπουργό Τύπου κ.λπ.) που ούτε λίγο ούτε πολύ προέτρεπε τους «υπερήφανους Κρητικούς να μην έχουν καμία σχέση με τους βάρβαρους Ελληνες»(!!...) απείλησε και «εκβίασε» τον πολιτικό κόσμο με ... αποσχιστικό κίνημα και τελικά προσελήφθη στη Ν.Δ., όπου σε λίγα χρόνια έγινε και αρχηγός και τελικά το Μάρτη του 1990 και Πρωθυπουργός.
Ως πρωθυπουργός, πρώτος εισήγαγε τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό, με τα γνωστά αποτελέσματα, και «διέπρεψε» στα εθνικά θέματα. «Ποιος θα θυμάται μετά από 10 χρόνια το ζήτημα του ονόματος «Μακεδονία»(!!), επιχείρησε να αποστρατικοποιήσει τη Δυτική Θράκη (...) και να συνδέσει τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου με την Τουρκία για υδροδότηση και ηλεκτροδότηση αρχικά! Ευτυχώς απέτυχε, και «συνταξιοδοτήθηκε» πολιτικά, αφήνοντας όμως πίσω του απογόνους και εκγόνους συνεχιστές των έργων του. Και το μόνο πραγματικά θετικό, άθελά του, φυσικά που άφησε πίσω είναι η φράση που εκστόμισε, με αφορμή την απαράδεκτη συμπεριφορά των «εταίρων» μας στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, που τότε, δυστυχώς, επί Μητσοτάκη(...), πρωτοπαρουσιάστηκε, ότι: «οι Ευρωπαίοι εταίροι μας συμπεριφέρονται σαδιστικά στην Ελλάδα»! Κάτι που είναι χρήσιμο να το θυμόμαστε στη μνημονιακή θύελλα που μας δέρνει από το 2010 μέχρι σήμερα...
Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε άλλες πράξεις ή παραλείψεις του τιμηθέντος, πάμπολλες και ανάλογες των παραπάνω. Και δε θα χρειαζόταν, άλλωστε, να αφιερώσουμε τόσο πολλές λέξεις για τον πασίγνωστο εκλιπόντα, αν δεν αποτελούσε ο πανηγυρικός(!) αποχαιρετισμός του κορυφαίο παράδειγμα της αλληλοεπαινούμενης ξενοκίνητης κάστας που μας κυβερνά «τοις ‘κείνων ρήμασι πειθόμενη», παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις, δηλαδή όταν οι πάτρωνές τους «δεν τα βρίσκουν».
Ολοι μας, τουλάχιστον το 90% των Ελλήνων πολιτών, μέχρι να αποκτήσουμε (όταν επιτέλους το αποφασίσουμε) Ελληνικές, εθνικές-δημοκρατικές, τουλάχιστον, ηγεσίες, ας προσπαθήσουμε, ατομικά και συλλογικά, να αποτρέψουμε πανηγυρικές, δημοσία δαπάνη, κηδείες (εκτός των πραγματικά άξιων Ελλήνων πολιτών), να καταργήσουμε τα οικογενειακά «ινστιτούτα» τους και τις ΜΚΟ που σιτίζονται από εμάς, για να τους υμνούν και να μας δυναστεύουν, ως αρχή για την Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωσή μας.
Εν μέσω εισαγόμενων «γνωστών αγνώστων» (χρηματοδοτούμενων αφειδώς από τα «ευαγή ιδρύματα» του Σόρος και μυστικών υπηρεσιών) , που αναλαμβάνουν «εργολαβικά» να κάνουν γυαλιά-καρφιά οτιδήποτε, για να διαλύσουν λαϊκές διαδηλώσεις ή συγκεντρώσεις και να στρέψουν τη δημοσιότητα στις καταστροφές τους, έγινε η Σύνοδος των G20 στο Αμβούργο.
Για τη συμφωνία του Παρισιού (2015). Για την κλιματική αλλαγή, που έχει επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια, η υποκρισία είναι ότι οι πρωτοστατούσες υπέρ της συμφωνίας χώρες (Γερμανία, Κίνα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες που εκπροσωπούνται από την Ε.Ε.) δεν είναι πετρελαιοπαραγωγοί, αλλά παράγουν φωτοβολταϊκά συστήματα και ανεμογεννήτριες. Η Γερμανία, μάλιστα, μέσω της Ε.Ε., επιβάλλει την υποχρεωτική αλλαγή των πηγών ενέργειας, έτσι ώστε το 2030 το 27% της ενέργειας να παράγεται από τα συστήματα αυτά, μέσω ιδιωτών. Η Κίνα , ο πρώτος ρυπαντής στον κόσμο, που η μόλυνση των μεγαλουπόλεών της είναι αφόρητη, παράγει κι’ αυτή τέτοια συστήματα. Ο Τραμπ απέσυρε τις ΗΠΑ από τη συμφωνία του Παρισιού λέγοντας ότι «Ο μόνος στόχος της συνθήκης του Παρισιού ήταν να εξοντωθούν οικονομικά οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι πολίτες τους».
Για το διεθνές εμπόριο. Σφοδρές ανησυχίες έχει προκαλέσει στις θεραπαινίδες της παγκοσμιοποίησης η πολιτική Τραμπ με την επιβολή δασμών σε εισαγόμενα που επιδοτούνται, για να έχουν χαμηλές τιμές (dumping), και με την αποχώρηση ή επαναδιαπραγμάτευση Συμφωνιών Εμπορίου και Επενδύσεων (Ειρηνικού, NAFTA κ.λ.π.). Τους ανησυχεί η δήλωσή του, «Κάθε απόφαση σχετικά με το εμπόριο, τη φορολογία, τη μετανάστευση και τις εξωτερικές σχέσεις θα λαμβάνεται προς όφελος των Αμερικανών εργαζόμενων».
Εδωσαν ρέστα στη Σύνοδο Γερμανία, Γαλλία, Ε.Ε, Κίνα, Ιαπωνία και λοιποί κολαούζοι καταφερόμενοι κατά του προστατευτισμού. Τελικά δεν τους πέρασε. Στο κοινό ανακοινωθέν της Συνόδου οι ΗΠΑ πέρασαν τον όρο των μη δίκαιων εμπορικών πρακτικών «...αναγνωρίζοντας το ρόλο των εργαλείων της νόμιμης εμπορικής άμυνας»
«...Αποτελεί (σ.σ. ο Τραμπ) τη μεγαλύτερη απειλή στις αξίες της Δύσης», γράφουνε τα «παπαγαλάκια» της παγκοσμιοποίησης. Γι’ αυτό έχουν «λυσσάξει» να τον ρίξουν...
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό