Το ΑΣΚΕ με το δύσκολο αγώνα που διεξάγει προσπαθεί να εκφράσει τους πολίτες που δε συμβιβάζονται με τη σημερινή κατάσταση, που θεωρούν ότι αξίζουν θυσίες για μια άλλη εφικτή πορεία και έχουν όραμα μια κοινωνία με ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Όπως όλοι γνωρίζουν, σ' αυτό τον αγώνα το ΑΣΚΕ δεν έχει και δε θέλει να έχει στήριξη από πουθενά αλλού, πλην των μελών και φίλων του.
Οι εκλογικές μάχες θεωρούνται κορυφαία δημοκρατική διαδικασία, παρότι τα μεγάλα κόμματα την έχουν εκφυλίσει. Τα μικρότερα κόμματα (και το ΑΣΚΕ) έχουν την αυξημένη δυνατότητα με τις εκλογές να προβάλλουν τις θέσεις και προτάσεις τους. Γι' αυτό το ΑΣΚΕ προσπαθεί να συμμετέχει σ' όλες τις βουλευτικές εκλογές, παρότι οι απαιτούμενες θυσίες είναι μεγάλες και δυσανάλογες προς τις τωρινές δυνατότητες μας.
Τυχόν αδυναμία του ΑΣΚΕ να πάρει μέρος στις εκλογές, πέραν των άλλων, θα ερμηνευόταν και ως υποβάθμιση της δραστηριότητας του, κάτι που, φυσικά, δεν είναι αληθές. Γι' αυτό και στη σύνοδο των μελών, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο, αποφασίσαμε τη συμμετοχή μας στις εκλογές, υπό την προϋπόθεση της σημαντικής συμπαράστασης των φίλων του ΑΣΚΕ.
Συγκεκριμένα ζητάμε:
Από τη δραστηριότητα του ΑΣΚΕ
Εκτός από τη συμμετοχή μας σ' όλες τις μαζικές κινητοποιήσεις, το ΑΣΚΕ τύπωσε μετά το Πάσχα προκήρυξη, που έχει ήδη μοιραστεί στο Λεκανοπέδιο και την Επαρχία σε 50000 φύλλα.
Παράλληλα, κλιμάκιο της Ε.Ε. περιόδευσε σ' όλους τους νομούς της Στερεάς Ελλάδας, της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης. Κατά την τελευταία περιοδεία σε Αν. Μακεδονία και Θράκη δώσαμε συνεντεύξεις στην τηλεόραση ΠΡΩΙΝΗ ΤV της Καβάλας, στο ραδιόφωνο ΓΝΩΜΗ της Αλεξανδρούπολης, στην εφημερίδα ΧΡΟΝΟΣ της Κομοτηνής και στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ της Ξάνθης. Ευχαριστούμε και από τη θέση αυτή τους δημοσιογράφους για τη φιλοξενία τους.
Κατηγορία
Φύλλο 93 Ιουλίου 2003
Πολλά τα Bravo Kostas που εισέπραξε ο Σημίτης από Ευρωπαίους ηγέτες και το Μπους, για την «πετυχημένη» προεδρία της Ε.Ε. Ανάλογη η διαφήμιση από τα Μ.Μ.Ε. Αν προσπαθήσουμε, όμως, να βρούμε τις «επιτυχίες», τότε θα διαπιστώσουμε ότι τίποτα καινούργιο δεν έγινε και όσα επιχειρήθηκαν κατέληξαν σε φιάσκο ή κατέστησαν την Ε.Ε. ακόμη πιο δέσμια των ορέξεων και της αδηφαγίας των Η.Π. Α.
Αν θυμηθούμε τη στάση της προεδρίας στον πόλεμο του ΙΡΑΚ, θα δούμε ότι το μόνο που έκανε ήταν να νομιμοποιήσει τον παραλογισμό των Η.Π.Α, όπως αναλυτικά αναφέρουμε και αποδεικνύουμε στο προηγούμενο φύλλο. Αν αναλογιστούμε την «επιτυχία» της εισόδου της
Κύπρου στην Ε.Ε. με τις μεγαλοπρεπείς τελετές και παράτες στο Ζάππειο και την Αρχαία Αγορά, πρέπει να θυμηθούμε ότι η Ελληνική Προεδρία δεν πέτυχε τη διεύρυνση της Ε.Ε.- για τις επιπτώσεις της οποίας έχουμε ήδη αναφέρει απλά επικύρωσε τη συνθήκη.
Ομως το μεγάλο «επίτευγμα» της ελληνικής προεδρίας ήταν ο αισχρός επίλογος της συνόδου κορυφής Η.Π.Α.-Ε.Ε. στην Ουάσινγκτον. Εκεί ο δουλοπρεπής πρόεδρος Σημίτης με τον απερχόμενο και εντελώς διασυρμένο πρόεδρο της Κομισιόν Ρομάνο Πρόντι και τον τέως Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, δηλωμένο φιλοαμερικάνο και νυν εκπρόσωπο της Ε.Ε σε εξωτερικά και αμυντικά θέματα Χαβιέρ Σολάνα - του οποίου η θέση καταργείται- τρώγοντας μεταλλαγμένα προϊόντα, συμφώνησαν σε όλες τις αμερικανικές θέσεις.
Έτσι ο Μπους συμφώνησε με τους ευρωπαίους συνομιλητές του σε σκληρότερες θέσεις απέναντι στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, αφήνοντας το ενδεχόμενο ακόμη και επιθετικής ενέργειας, όταν κι αν το κρίνει. Ερμήνευσε κατά το δοκούν το περιεχόμενο του «οδικού χάρτη» ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή. Απαίτησε την άμεση διάλυση της Χαμάς, ως μόνης πηγής του κακού στην περιοχή. Οι τρεις εκπρόσωποι της Ε.Ε. δεν είχαν το σθένος καν να παρατηρήσουν ότι χρειάζεται η ίδια προσπάθεια και από το Ισραήλ. Ομως έβαλαν την υπογραφή τους σε επίσημη κοινή διακήρυξη για την αντιμετώπιση της διάδοσης των οπλών μαζικής καταστροφής, δεχόμενοι μάλιστα το αμερικανικό δόγμα για προληπτικές επεμβάσεις
Η Ουάσινγκτον επέβαλε δικαστική συμφωνία με την Ε.Ε. σε βάρος των Ευρωπαίων πολιτών και των ελευθεριών τους. Έτσι με την κατάπτυστη συμφωνία περί «δικαστικής αρωγής και έκδοσης», οι ευρωπαίοι ηγέτες ανέλαβαν την απίστευτη υποχρέωση να παραδίδουν στην αμερικανική κυβέρνηση για τα «Γκουαντανάμο», οποιονδήποτε Ευρωπαίο πολίτη δηλώνουν ότι θεωρούν «ύποπτο» για τρομοκρατία Συγκεκριμένα στο άρθρο 4 της συμφωνίας αναφέρεται ότι επιβάλλεται η έκδοση στην Αμερική, ευρωπαίων ή μη πολιτών, ακόμα και για πράξεις που θεωρούνται εγκλήματα στις Η.Π.Α., ενώ δεν θεωρούνται εγκλήματα στην Ευρώπη. Το άρθρο 16 εισάγει τη δυνατότητα αναδρομικής ισχύος της συμφωνίας. Με το άρθρο 13 και παρά τις διαβεβαιώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης Πετσάλνικου, αφήνεται η δυνατότητα έκδοσης στις Η.Π.Α. ευρωπαίων πολιτών που μπορεί να αντιμετωπίσουν την ποινή του θανάτου, παρόλο που αυτό απαγορεύεται ρητά από το Συμβούλιο της Ευρώπης και είναι αντίθετο με τα Συντάγματα των Ευρωπαϊκών κρατών, τη στιγμή που οι Η.Π.Α. αρνούνται οι πολίτες τους να δικάζονται σε οποιοδήποτε κράτος για εγκλήματα πολέμου! Η CIA και το FBI μπορούν να εγκατασταθούν σε όλα τα λιμάνια και τα αεροδρόμια της Ε.Ε και να ελέγχουν τα φορτία των πλοίων που κατευθύνονται στις Η.Π.Α.,αλλά και τα προσωπικά δεδομένα των επιβατών, ανεξαρτήτως προορισμού! Ένας απίστευτος ολοκληρωτισμός και παγκόσμια δικτατορία Τα πάντα παραδίδονται στην απόλυτη εξουσία του επικυρίαρχου και της υπερδύναμης, στο όνομα της υπεροχής του «δικαίου» του ενός και μονού περιούσιου έθνους.
Αυτά είναι τα επιτεύγματα του Σημίτη και του Γιωργάκη Γι' αυτά κομπάζουν και θριαμβολογούν.
Κατηγορία
Φύλλο 93 Ιουλίου 2003
Τους επιδοτεί και πάλι, για να μην παράγουν!
Προάγγελος κατάργησης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής ήταν η απόφαση της Συνόδου των υπουργών Γεωργίας της Ε.Ε., που ευθυγραμμίσθηκε με τις απαιτήσεις των ΗΠΑ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (Π.Ο.Ε.), ώστε τα αμερικανικά αγροτικά προϊόντα (κυρίως γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί ή, επί το απλούστερο, μεταλλαγμένα) να μην έχουν σοβαρούς ανταγωνιστές. Σημειώνουμε ότι οι ίδιες οι ΗΠΑ επιδοτούν γενναία τα αγροτικά τους προϊόντα (μέχρι και 50 % του κόστους παραγωγής). Είναι συνεπώς ψευδές το επιχείρημα ότι οι επιδοτήσεις διεθνώς μειώνονται.
Στη Σύνοδο των υπουργών Γεωργίας της Ε.Ε. αποφασίστηκε η αποσύνδεση των ενισχύσεων από την παραγωγή ορισμένων προϊόντων (γαλακτοκομικά, κτηνοτροφικά, σιτηρά, σπόροι κ.λπ.), που αφορούν κυρίως τις βόρειες χώρες. Για τα μεσογειακά προϊόντα, ως προς τον τρόπο αποσύνδεσης, θ'αποφασίσουν επί ιταλικής προεδρίας,
Αυτό σημαίνει π.χ. ότι ο παραγωγός σιταριού θα παίρνει μια επιταγή από την Ε.Ε. με το ποσό που έπαιρνε ως επιδότηση την τριετία 2000-2002, ανεξάρτητα από το ύψος της παραγωγής του. Δηλαδή, θα παίρνει την ενίσχυση ακόμη και αν δεν παράγει ούτε ένα κιλό σιτάρι. Κάτι αντίστοιχο θα ισχύσει και για τα τρία εθνικά μας προϊόντα, δηλ. λάδι, βαμβάκι, καπνός.
Είναι φανερό ότι τελικά οι επιδοτήσεις θα καταργηθούν, όταν θα «ωριμάσουν» οι συνθήκες, εκτός ορισμένων προϊόντων, όπως τα κτηνοτροφικά, που θα αφορούν τις βόρειες χώρες, με αποτέλεσμα τη γενική μείωση της αγροτικής παραγωγής των χωρών της Ε.Ε και την πλήρη «αποδοχή» των αμερικάνικων μεταλλαγμένων.
Οι κοινοτικές επιδοτήσεις συρρίκνωσαν την αγροτική παραγωγή στη χώρα μας
Το μισό του ελληνικού γεωργικού εισοδήματος προέρχεται από επιδοτήσεις της Ε.Ε. Τα τελευταία επτά χρόνια, οι Έλληνες αγρότες πήραν από την Ε.Ε. 5 τρις δρχ. ως επιδοτήσεις. Το ίδιο διάστημα οι συνολικές επενδύσεις στο χώρο δεν έφτασαν ούτε το ένα δέκατο του ποσού αυτού (λιγότερα από 500 δισ. δρχ.), μειούμενες ετησίως κατά 50% περίπου.
Παράλληλα, την τελευταία πενταετία, η χώρα έχασε την αυτάρκεια της σε πολλά προϊόντα και άρχισε τις αθρόες εισαγωγές, με αποτέλεσμα το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο γεωργικών προϊόντων να εκτιναχθεί στα ύψη και να ξεπερνάει ετησίως τα 500 δισ. δρχ. Η Ελλάδα το 2001 δαπανούσε 12 δισ. δρχ. το μήνα, για να εισάγει φρούτα και λαχανικά ( όσπρια, σκόρδα, κρεμμύδια, ντομάτες, πατάτες, κ.ά.) και άλλα τόσα για την εισαγωγή γαλακτοκομικών. Δαπανήσαμε 60 δισ. δρχ. για εισαγωγή σιταριού. Εκτός των εγγενών προβλημάτων του αγροτικού μας τομέα (μικρός κλήρος, γήρανση αγροτικού πληθυσμού κ.λ.π.), πολλοί επιδοτούμενοι δεν είναι στην πραγματικότητα αγρότες, ενώ οι περισσότεροι αγρότες δεν έχουν πρόσβαση στις κοινοτικές επιδοτήσεις. Επίσης, πολλοί αγρότες κάνουν ψευδείς δηλώσεις, ώστε να παίρνουν επιδοτήσεις που δε δικαιούνται. Ετσι αισθάνονται συνυπεύθυνοι για τη διαφθορά και ψηφίζουν τα φιλοεοκικά κόμματα.
Το πρόγραμμα της ΝΔ για τους αγρότες
Η ΝΔ, αποδεχόμενη απολύτως τη γραμμή της Ε.Ε., παρουσίασε το πρόγραμμα της για το αγροτικό. Το πρόγραμμα, που έχει συνταχθεί με βάση τις πασίγνωστες πολιτικάντικες συνταγές, ξεκινά με ασαφείς παροχές (αύξηση συντάξεων, ρύθμιση χρεών, φθηνά καύσιμα κ.λ.π.) και συνεχίζει με θεσμικά, όπου μεταξύ άλλων χαρίζει δασικές εκτάσεις και ιδιωτικοποιεί συνεταιριστικές εταιρείες.
Είναι η δεύτερη φορά μετά την Παιδεία που η ΝΔ «τόλμησε» να παρουσιάσει το πρόγραμμα της. Και αυτό έγινε, επειδή θεωρούν ότι οι αγρότες είναι τόσο αγανακτισμένοι με το το κυβερνητικό κόμμα, ώστε δεν υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να διαπιστώσουν ότι και η ΝΔ θ' ακολουθήσει την ίδια και χειρότερη πολιτική.
Στρατηγικής σημασίας ο αγροτικός τομέας
Αν και ο αγροτικός τομέας για κάθε χώρα είναι στρατηγικής σημασίας, επειδή αφορά την ανεξαρτησία της υγιεινής διατροφής του πληθυσμού της, όλες οι κυβερνήσεις και ιδιαίτερα από το 1980 και μετά, οπότε εντάχθηκε η Ελλάδα στην ΕΟΚ, αδιαφόρησαν πλήρως για την τύχη της ελληνικής αγροτικής παραγωγής και του αγροτικού πληθυσμού. Οι επιδοτήσεις υπό μορφή εισοδηματικών ενισχύσεων (χωρίς επενδύσεις και αναδιατάξεις παραγωγής) αποδιάρθρωσαν την παραγωγική βάση, διαμόρφωσαν αντιπαραγωγική νοοτροπία στους αγρότες και διαιώνισαν το πρόβλημα.
Είναι φανερό ότι βασική προϋπόθεση επιβίωσης του αγροτικού τομέα στη χώρα μας είναι η έξοδος μας από την Ε.Ε. στα πλαίσια μιας άλλης πολιτικής, όπου οι αποφάσεις παίρνονται στην Ελλάδα, με γνώμονα τα συμφέροντα της χώρας και του ελληνικού λαού.
Στα πλαίσια αυτά θα πρέπει να υπάρχουν εθνικές επενδύσεις-επιδοτήσεις, που θα έχουν στόχο την ποιοτική βελτίωση και ποσοτική αύξηση της αγροτικής παραγωγής σε βασικά προϊόντα (π.χ. σιτηρά, λάδι, όσπρια, κτηνοτροφικά-γαλακτοκομικά, βαμβάκι ) και όχι απλώς την εισοδηματική ενίσχυση των αγροτών, ώστε να αποκτήσει η χώρα υψηλό βαθμό επάρκειας στα είδη αυτά.
Θα πρέπει λοιπόν, να προστατεύσουμε και να στηρίξουμε, μεταξύ άλλων, και την αγροτική μας παραγωγή και να εφαρμόσουμε τις αρχές της αμοιβαιότητας στις διεθνείς μας συναλλαγές.
Αντίθετα, αν εφαρμοσθούν οι πολιτικές της Ε.Ε., που μοναδικό κριτήριο έχει την αύξηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου, τότε ένα πολύ μεγάλο τμήμα του αγροτικού πληθυσμού θα προστεθεί στο μακροσκελή κατάλογο των ανέργων και η υγεία μας θα κινδυνεύει για τα κέρδη των πολυεθνικών των μεταλλαγμένων.
Κατηγορία
Φύλλο 93 Ιουλίου 2003
Ευθύνη των πολιτών η αλλαγή πορείας
Η εσωτερική αναταραχή στο ΠΑΣΟΚ, αποτέλεσμα και της διαφαινόμενης εκλογικής ήττας του, εθεωρήθη το κυριότερο πολιτικό γεγονός του Ιουλίου. Πριν την ερμηνεύσουμε και τη σχολιάσουμε,θα πούμε τούτο:
Το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε το 1974 ως το Κίνημα των μη προνομιούχων. Όταν έγινε κυβέρνηση το 1981, μεταλλάχθηκε και, αντί να πάψουν να υπάρχουν προνομιούχοι, ένα μέρος από τους μη προνομιούχους, μέσα και γύρω από τον κομματικό του μηχανισμό, μετατράπηκε σε μια νέα πυραμίδα προνομιούχων (τα νέα τζάκια, που είπε ο Γιωργάκης το 1983), συνήθως με αθέμιτες μεθοδεύσεις.
Η ηγετική του ομάδα διασπάστηκε σε μικρές ομάδες, που η καθεμιά εξέφραζε κάποια μερίδα του ξένου παράγοντα με τους εδώ μεσίτες του. Ούτε ένα κεντρικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ (αν όχι και περιφερειακό) δεν αποτελεί εξαίρεση.
Η συμμαχία και η σύγκρουση Σημίτη-Λαλιώτη
Οι ομάδες αυτές δημιουργούσαν μεταξύ τους εύθραυστες και αναπαραγόμενες συμμαχίες, με σκοπό τη διαμόρφωση μιας πλειοψηφίας. [Όποιος περιερχόταν σε μειονεκτική θέση, πχ. έφευγε από την κυβέρνηση, το «έπαιζε» αριστερός]. Συνήθης τακτική του Λαλιώτη ήταν να αλλάζει την τελευταία στιγμή στρατόπεδο, ανατρέποντας την ισορροπία, ώστε να αποκομίζει το μέγιστο κέρδος. Μ' αυτό τον τρόπο έγινε πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο Σημίτης και γραμματέας ο Λαλιώτης.
Κατά τη διάρκεια της συνύπαρξης τους ο ένας προσπαθούσε να ενισχύσει το ρόλο του σε βάρος του άλλου. Οι αποκαλύψεις για τον Πανταγιά και το Νεονάκη είναι χαρακτηριστικές των μεθόδων που χρησιμοποιούνται.
Η κατάληξη είναι γνωστή, με το Λαλιώτη να εκδιώκεται από τη Χ. Τρικούπη και, κατά τα αναμενόμενα, να μετατρέπεται σε «αριστερό» και «αντιαμερικανό»!!! [Πού ήταν, άραγε, στην κρίση των Ιμίων, που ο πρωθυπουργός του ευχαριστούσε τους Αμερικανούς;]. Τα ΜΜΕ των μεγαλοεργολάβων φρόντισαν να καλλιεργήσουν το νέο ίματζ του τέως υπουργού τους των Δημοσίων (Μεγάλων) Έργων! Αξιοσημείωτο είναι ότι όλες οι άλλες ομάδες με τις οποίες ο Λαλιώτης θεώρησε ότι είχε σχηματίσει το αντισημιτικό μπλοκ τον εγκατέλειψαν, πληρώνοντας τον με το ίδιο νόμισμα που τους είχε πληρώσει στο παρελθόν ο ίδιος. Όμορφος κόσμος, ηθικός, ...
Η συνέχεια προβλέπεται ως εξής: με δεδομένο ότι το ΠΑΣΟΚ θα χάσει τις εκλογές, ο Σημίτης θα προσπαθήσει να περιορίσει τη διαφορά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ώστε να έχει ελπίδα να διατηρήσει την αρχηγία στο ΠΑΣΟΚ (ή, έστω, να ελέγξει τις εξελίξεις στο εσωτερικό του), και, με την προσδοκία ότι η ΝΔ θα αποτύχει παταγωδώς ως κυβέρνηση, να ξαναγίνει πρωθυπουργός μ' ένα ΠΑΣΟΚ που θα το ελέγχει πλήρως. Αν το ΓΙΑΣΟΚ χάσει με μεγάλη διαφορά, ο Σημίτης θα αντικατασταθεί και οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι (μαζί και ο Λαλιώτης) θα επιχειρήσουν να ξαναγίνουν κυβέρνηση, ξεχνώντας ότι είναι «αριστεροί» και «αντιαμερικανοί». Πιθανότατα θα έχουν εκλέξει και ως αρχηγό τους το λακέ του Στέιτ Ντιπάρτμεντ!
Το «τρίτο πιάτο» του Σημίτη περιλαμβάνει μέτρα χωρίς κόστος (εκλογικές περιφέρειες κλπ.). Το τέταρτο, με τα φιλολαϊκά οικονομικά και κοινωνικά μέτρα, θα το παρουσιάσει λίγες μέρες πριν ή με την προκήρυξη των εκλογών, ώστε να μη χρειαστεί να τα εφαρμόσει! Πιθανότερες ημερομηνίες εκλογών αναφέρονται οι 28 Σεπτέμβρη και 12 Οκτώβρη.
Ν.Δ.: Ένα «πρόγραμμα» χωρίς πρόγραμμα
Η ΝΔ ζητάει εκλογές, με την ελπίδα να τις απομακρύνει, ώστε τα αντιλαϊκά μέτρα που υπαγορεύονται από την Ε.Ε. να τα πάρει το ΠΑΣΟΚ και όχι η ίδια και να μεγαλώσει τη διαφορά της από το ΠΑΣΟΚ.
Η απάντηση της ΝΔ στις κινήσεις εντυπωσιασμού του Σημίτη είναι η τμηματική
ανακοίνωση του κυβερνητικού της προγράμματος, ενός συνονθυλεύματος από ευχολόγια, γενικολογίες και τεχνοκρατικές ρυθμίσεις, που μόλις αποκαλύπτει δειλά τους πραγματικούς στόχους (πχ. ιδιωτικά πανεπιστήμια, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας). Επί της ουσίας ό,τι έκανε και το ΠΑΣΟΚ: πλήρης ευθυγράμμιση με την πολιτική των Βρυξελών, που, σε συνδυασμό με την υλοποίηση του «οράματος του 2004», θα οδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε άγριες καταστάσεις. Πώς θα τις αντιμετωπίσουν ο κ. Καραμανλής και οι υπόλοιποι κολεγιόπαιδες που τον περιστοιχίζουν: Δεν είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς. Αλλωστε, στην αντιτρομοκρατική εκστρατεία που κήρυξε ο Μπους και την περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών με τους σχετικούς νόμους η ΝΔ εξέφρασε την πλήρη υποστήριξη της.
Η κατάσταση στην αριστερά
Ο ΣΥΝ, το κατ' εξοχήν και ανέκαθεν εοκικό κόμμα στην Ελλάδα και προνομιακός αποδέκτης των κονδυλίων των εοκικών προγραμμάτων, κινείται πάντα μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης. Η κριτική του προς την κυβέρνηση είναι πιο ήπια από αυτήν που ασκείται από ομάδες του ΠΑΣΟΚ. Η είσοδος του στη Βουλή θεωρείται εξασφαλισμένη, αφού υπογείως θα ενισχυθεί και από τους μηχανισμούς του Λαλιώτη.
Το ΚΚΕ έχει έναν καθαρά αντιπολιτευτικό λόγο, αλλά δεν προτείνει μια εναλλακτική λύση που να συγκινεί το λαό. Η κριτική του προς τα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» παραμένει επιφανειακή και κρυμμένη στα συρτάρια, καθώς και η θέση για την αποχώρηση (αποδέσμευση) από την Ε.Ε., δηλ. ευνοεί την άποψη του «αναγκαίου κακού». Στα δευτερεύοντα, αντιθέτως, η κριτική του είναι σκληρή έως υπερβολική, με γλώσσα που γενικά απωθεί.
Στο ΔΗΚΚΙ το πρόβλημα είναι η επιστροφή στη Βουλή και η επιβίωση του κόμματος. Η καλύτερη λύση θα ήταν η συνεργασία με πολιτευτές που βλέπουν ότι ως υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καμμιά τύχη. Εάν, όμως, και πάλι το πολυπόθητο 3% δεν εξασφαλίζεται, είναι πιθανή η εκλογική συνεργασία με το ΚΚΕ, που μάλλον θα οδηγήσει σε σφοδρές αντιδράσεις στο εσωτερικό του.
Υπάρχει διέξοδος
Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι οδεύουμε προς μια εκλογική αναμέτρηση, που θα επιβεβαιώσει το πολιτικό αδιέξοδο. Τα αίτια είναι πολλά και έχουμε αναφερθεί πολλές φορές σ' αυτά. Κλείνοντας το άρθρο θα επαναλάβουμε μόνο τούτο: Ο
Έλληνας πολίτης με την ενεργοποίηση του και την ψήφο του είναι ο μόνος που μπορεί ν' ανοίξει το δρόμο για μιαν άλλη πορεία. Υγιείς δυνάμεις υπάρχουν πολλές μέσα στην ελληνική κοινωνία, οι περισσότερες ανένταχτες και διάσπαρτες, αλλά και μέσα στα κόμματα. Σ' αυτές θεωρούμε ότι ανήκει και το ΑΣΚΕ, που θα επιχειρήσει και μέσω της νέας εκλογικής μάχης να προβάλει τις θέσεις και τις προτάσεις του (βλέπε σχετικό άρθρο).
Έλληνας πολίτης με την ενεργοποίηση του και την ψήφο του είναι ο μόνος που μπορεί ν' ανοίξει το δρόμο για μιαν άλλη πορεία. Υγιείς δυνάμεις υπάρχουν πολλές μέσα στην ελληνική κοινωνία, οι περισσότερες ανένταχτες και διάσπαρτες, αλλά και μέσα στα κόμματα. Σ' αυτές θεωρούμε ότι ανήκει και το ΑΣΚΕ, που θα επιχειρήσει και μέσω της νέας εκλογικής μάχης να προβάλει τις θέσεις και τις προτάσεις του (βλέπε σχετικό άρθρο).
Κατηγορία
Φύλλο 93 Ιουλίου 2003
Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, ιδιαίτερα της ανώτατης παιδείας, οδηγεί σε εκπαίδευση πολλών ταχυτήτων και πολλών δυνατοτήτων. Παρά τις διαβεβαιώσεις για δημόσια και δωρεάν παιδεία, συνοδευόμενες με προοδευτική φρασεολογία, η εκπαίδευση παραμένει προνόμιο κυρίως των υψηλών εισοδηματικά τάξεων, των οποίων οι γόνοι έχουν εξασφαλισμένη την είσοδο στην αγορά εργασίας. Για τους υπόλοιπους υποστηρίζεται πως η παιδεία αποτελεί αυτοσκοπό και δεν πρέπει να έχει καμία σχέση με την παραγωγή. Εξάλλου το σύστημα χρειάζεται φτηνά εργατικά χέρια και ελάχιστους εκλεκτούς.
Έτσι, σπς σχολές πρώτης ζήτησης, όπως το Πολυτεχνείο, η Νομική και η Ιατρική, οι φοιτητές αγροτικής καταγωγής δεν ξεπερνούν το 2% και οι φοιτητές εργατικής καταγωγής φτάνουν το 10 έως 12%. Αντίθετα, στις δεύτερες σχολές των ΑΕΙ και στα ΤΕΙ τα παιδιά των αγροτών καταλαμβάνουν το 12 έως 15% και τα παιδιά εργατικών οικογενειών το 30 έως 32%. Σύμφωνα με τον εκπαιδευτικό-ερευνητή Χρήστο Κατσίκα, τα πτυχία των "ανεπιθύμητων" σχολών προσφέρουν κοινωνική θέση και επαγγελματική εξασφάλιση ισότιμη με εκείνη που δίνει το απολυτήριο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σπς βιομηχανικές χώρες. Στις προηγούμενες δεκαετίες και σε δύσκολες εποχές η εικόνα ήταν διαφορετική, καθώς μεγάλα ποσοστά παιδιών από αγροτικές, εργατικές και γενικά οικογένειες χαμηλών εισοδημάτων σπούδαζαν σε περιζήτητες σχολές.
Επίσης, συνεχώς αυξάνονται οι άνεργοι με πτυχίο. Ήδη ανέρχονται σε 168.000 και η κατάσταση χειροτερεύει. Από το 1998 οι άνεργοι με διδακτορικό αυξήθηκαν κατά 50%. Την ίδια περίοδο η ανεργία μειώθηκε κατά 18% στους απόφοιτους γυμνασίου και λυκείου και κατά 27% στους απόφοιτους δημοτικού.
Η Πολιτεία έχει χρέος να εξασφαλίζει ίσες ευκαιρίες σπουδών σ' όλους τους νέους, να αναμορφώνει τα εκπαιδευτικά προγράμματα στο πλαίσιο των σύγχρονων τάσεων της οικονομίας, της απασχόλησης και των ανθρωπιστικών αναγκών και παράλληλα να ανοίγει διεξόδους προς την εργασία, γιατί χωρίς αυτήν δεν υπάρχουν κίνητρα για εκπαίδευση, δηλαδή δεν υπάρχει πρόοδος και άνοδος του βιοτικού και πνευματικού επιπέδου στη χώρα που γέννησε την επιστήμη και ανέδειξε τον πολιτισμό.
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
Έντονη δραστηριότητα αναπτύσσει πάλι ο ξένος παράγοντας (ΗΠΑ, Βρετανία, ΟΗΕ, Ε.Ε.) για το Κυπριακό, ώστε να προλάβει να επιβάλει το σχέδιο Ανάν πριν από την 1/5/04 και να ενταχθεί ολόκληρη η Κύπρος, όπως αυτοί τη θέλουν, δηλ. όχι η Κυπριακή Δημοκρατία, στην Ε.Ε.. Υποστηρίζει την τουρκοκυπριακή αντιπολίτευση (Ταλαάτ, Ακτντζί, Ερέλ), ώστε να κερδίσει τις «εκλογές» του Δεκέμβρη, να αντικατασταθεί ο Ραούφ Ντενκτάς από διαπραγματευτής, να δεχθεί η τουρκική πλευρά το σχέδιο και να πάψει η ελληνική να ζητεί ουσιαστικές βελτιώσεις.
Μπροστά σ' αυτές τις κρίσιμες στιγμές η κατάσταση στην ελεύθερη Κύπρο δεν είναι καθόλου ευχάριστη. Μετά τους μεμονωμένους πολίτες, ηγετικό κλιμάκιο του ΔΗΣΥ, του κόμματος του Γλ. Κληρίδη, επισκέφθηκε τα κατεχόμενα, επιδεικνύοντας διαβατήρια στα «σύνορα»! Οι τουρκοκυπριακές εφημερίδες πανηγύρισαν δικαίως ότι ο ΔΗΣΥ αναγνώρισε το «κράτος» τους!
Ο λακές του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που υποδύεται τον υπουργό των Εξωτερικών της Ελλάδας, πήγε στην Κύπρο, για να πιέσει την κυβέρνηση Παπαδόπουλου να υποχωρήσει από τη θέση της ότι η λύση του Κυπριακού πρέπει να είναι συμβατή με το Διεθνές Δίκαιο, το κοινοτικό κεκτημένο και τις αποφάσεις των Διεθνών Δικαστηρίων. Δυστυχώς οι πληροφορίες από την Κύπρο λένε ότι η κυβέρνηση δεν είναι ισχυρή.
Το κακό δεν περιορίζεται στο Κυπριακό. Όπως έχουμε προβλέψει, αποδοχή του σχεδίου Ανάν σημαίνει ότι αμέσως παίρνει σειρά το Αιγαίο για ξεπούλημα. Παραθέτουμε χωρίς σχόλια ένα πρωτοσέλιδο από την κυβερνητική ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ :
Στα μουλωχτά αερο-συμφωνία για το Αιγαίο
Για χάρη των Ολυμπιακών Αγώνων η Αθήνα συμφώνησε με την Τουρκία για 5 νέους αεροδιαδρόμους, δυο από τους οποίους επιτρέπουν στην Αγκυρα να ασκεί στρατιωτικές δραστηριότητες στην περιοχή της Λήμνου.
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
Σε 11000 έφτασε ο αριθμός των νεκρών στη Γαλλία από τον πρωτοφανή καύσωνα το καλοκαίρι, οι περισσότεροι ηλικιωμένοι. Ακραίο καιρικό φαινόμενο, αποτέλεσμα και αυτό της έντασης του φαινομένου του θερμοκηπίου, που οφείλεται κυρίως στις καύσεις των αυτοκινήτων.
Στο Κιότο το 1997 όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου υπέγραψαν Πρωτόκολλο για τη μείωση της χρήσης των καυσίμων. Οι ΗΠΑ, με το 1/20 του παγκόσμιου πληθυσμού, εκλύουν το 1/4 των καυσαερίων. Οι οικολογικές οργανώσεις ζήτησαν από τις ΗΠΑ να μειώσουν την έκλυσή τους κατά 30%, ο Κλίντον συζητούσε μείωση κατά 5% και ο Μπους αρνείται οποιαδήποτε μείωση, με τον ίδιο τσαμπουκά που καταπατά κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Προηγούνται τα συμφέροντα των εταιρειών πετρελαίου και αυτοκινήτων! Ο καπιταλισμός γίνεται συνεχώς και πιο βάρβαρος, διαψεύδοντας τους μεταρρυθμιστές και όσους μετέχουν σε κάποιο FORUM, που πιστεύουν στον εξανθρωπισμό του και όχι στην ανατροπή του.
Το χειρότερο είναι ότι δεκάδες από τους νεκρούς αυτούς δεν αναζητήθηκαν από κανέναν! Η κυβέρνηση περίμενε μέρες, μήπως εμφανιστεί κάποιος συγγενής ή φίλος ή γείτονας, αλλά κανείς! Τελικά τους έθαψε η ίδια, δημοσία δαπάνη. Αυτά στην πολιτισμένη Δύση και, μάλιστα, στη Γαλλία, που παριστάνει την πολιτική ηγερία της Ευρώπης!
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
Νέο σοβαρό πρόβλημα προέκυψε τον τελευταίο καιρό για τη χώρα μας, με δυσοίωνες προοπτικές. Πρόκειται για τη διαμάχη ανάμεσα στην ελλαδική Εκκλησία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης για το ζήτημα της διοίκησης των Μητροπόλεων των λεγομένων Νέων Χωρών, δηλ. Μακεδονίας, Θράκης, Ανατ. Αιγαίου, Δωδεκανήσου και Ηπείρου. Η διαμάχη αυτή εκδηλώθηκε μετά την άνοδο στον πατριαρχικό θρόνο του κ. Βαρθολομαίου και στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών του κ. Χριστόδουλου και δημοσιοποιήθηκε τελευταία με αφορμή την εκλογή των νέων Μητροπολιτών Θεσσαλονίκης και Ελευθερουπόλεως Καβάλας και την απαίτηση (για πρώτη φορά μετά το 1928) του Πατριάρχη να του σταλεί ο κατάλογος των υποψηφίων για «έγκριση»!
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι πρόκειται για ενδοεκκλησιαστικό ζήτημα και ως τέτοιο δε θα έπρεπε να μας απασχολεί σοβαρά. Ακόμη κι αν ήταν έτσι, το πρόβλημα θα ήταν και πάλι σοβαρό. Οι θρησκευόμενοι Έλληνες Ορθόδοξοι αποτελούν την πλειοψηφία στην ελληνική κοινωνία, ακόμη κι αν δε συμπεριλάβουμε τους τυπικά μόνο Ορθόδοξους, κι αυτό φάνηκε με αφορμή το ζήτημα των ταυτοτήτων. Αυτό είναι μια πραγματικότητα. Και αν απειληθεί η ενότητα, έστω και μόνο επάνω σε θρησκευτικό ζήτημα, της κοινωνίας μας, κανείς δε δικαιούται να παραμένει ουδέτερος παρατηρητής. Πέρα απ' αυτά, βέβαια, το θέμα είναι πολύ ευρύτερο, με πολλούς, πιθανόν, αφανείς υποκινητές και, επομένως, μπορεί να υποκρύπτει (ή έστω να συνεπάγεται) πολλούς κινδύνους, ακόμη και για την εθνική ανεξαρτησία και ακεραιότητα της χώρας μας.
Το ιστορικό του ζητήματος
Το θέμα έχει ρίζες πολύ παλιές. Το νέο ελληνικό κράτος (πολύ μικρό αρχικά), που δημιούργησε η επανάσταση του 1821, ήταν φυσικό να θέλει να κατοχυρώσει την (όποια) ανεξαρτησία του σε οποιοδήποτε πεδίο, άρα και την ανεξαρτησία της Εκκλησίας του από αρχές που υπόκεινταν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, δηλ. το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αυτό, όμως, θα σήμαινε και περιορισμό των εκτεταμένων εκκλησιαστικών προνομίων και οφελών που απολάμβανε η Εκκλησία υπό την οθωμανική κυριαρχία, γι' αυτό και η δυσθυμία πολλών εκκλησιαστικών ηγετών, δυσθυμία που, περιέργως... , επιβιώνει σε κάποιο βαθμό ακόμη και σήμερα!
Τελικά, το 1850 κηρύχτηκε το Αυτοκέφαλο της Ελληνικής Εκκλησίας, παρά τις αντιρρήσεις των συντηρητικών, που πρόβαλλαν μάλιστα το
επιχείρημα ότι την ανεξάρτητη Ελληνική Εκκλησία ευνοούσαν και οι δυτικές Δυνάμεις, που φοβόνταν την επιρροή της ορθόδοξης Ρωσίας (ως «Τρίτης Ρώμης») επί του Πατριαρχείου...
Το ίδιο ζήτημα προέκυψε μετά τον υπερδιπλασιασμό της Ελλάδας με τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι λεγόμενες Νέες Χώρες, που μέχρι τότε ανήκαν στο Πατριαρχείο, ως οθωμανικές περιοχές, τώρα ενσωματώνονται στο ελληνικό κράτος, άρα θα έπρεπε αυτόματα να υπαχθούν και στην αυτοκέφαλη Ελληνική Εκκλησία. Έτσι, όμως, και μάλιστα μετά την ανταλλαγή πληθυσμών, ως αποτέλεσμα της μικρασιατικής καταστροφής, το Πατριαρχείο της Κων/πολης παρέμενε χωρίς ποίμνιο. Για την προστασία και επιβίωση του, λοιπόν, που η Ελλάδα έκρινε ως εθνικό θέμα, προκρίθηκε ο διπλός συμβιβασμός:
Να εξαιρεθούν της ανταλλαγής πληθυσμών οι 200 χιλιάδες περίπου Έλληνες της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου και οι 80-100 χιλιάδες Μουσουλμάνοι της Δυτ. Θράκης. Τα αποτελέσματα της ρύθμισης αυτής είναι γνωστά. Συρρίκνωση με διάφορους τρόπους των Ελλήνων της Πόλης σε 2 χιλιάδες(!), αύξηση των Μουσουλμάνων της Δυτ. Θράκης και θρασύτατες τουρκικές επεμβάσεις, τώρα...
Να υπάγονται οι Νέες Χώρες και εκκλησιαστικά στην Ελλάδα, με το συνοδικό τόμο του 1928, «προσωρινά» και να διατηρήσει το Πατριαρχείο μόνο την πνευματική του «εξουσία» σ' αυτές, ώστε να μη δίνει την εντύπωση ότι αποδυναμώνεται δραματικά. Από τότε μέχρι σήμερα το Πατριαρχείο δε διανοήθηκε ποτέ να διακόψει το «προσωρινό» και να επιχειρήσει επεμβάσεις στη χώρα μας.
Γιατί τώρα η διαμάχη;
Γιατί, άραγε, ξαφνικά ο Οικουμενικός Πατριάρχης (που σαν τέτοιο δεν τον αναγνωρίζει σχεδόν καμιά ορθόδοξη Εκκλησία, εκτός από την ελληνική!) Βαρθολομαίος ζητά ουσιαστική (σιγά σιγά...) διοίκηση των «Νέων Χωρών», με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται; Μια απάντηση θα ήταν ότι, για να εξασφαλίσει αναγνώριση και «πακέτα» από την Ε.Ε., θα πρέπει να εμφανίζεται ότι ελέγχει περιοχές που περιλαμβάνονται στην Ε.Ε.. Είναι πολύ πιθανόν. Ταυτόχρονα επιδιώκει επέκταση της εξουσίας του, τώρα που ευνοείται από τις αντιθέσεις μέσα στην ελληνική Εκκλησία, την αντίθεση κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και Χριστόδουλου, τις επιδιώξεις του τουρκικού κατεστημένου (του οποίου είναι υπήκοος) σε βάρος της χώρας μας (ένα «επιχείρημα» μάλιστα υπέρ αυτού είναι ότι έτσι διευκολύνεται και η πορεία της Τουρκίας προς την Ε.Ε.!!) και τις προσπάθειες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους να
διαθέτουν μοχλούς πίεσης της Ελλάδας για
υποχωρήσεις σε όλα τα θέματα.
Tι πρέπει να γίνει;
Είναι φανερό από τα παραπάνω πως το ζήτημα αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πολύ δυσάρεστες καταστάσεις, αν στην αντιμετώπιση του δεν πρυτανεύσει η εθνική λογική.
Μπορεί να ευθύνεται για πολλά ο κ. Χριστόδουλος. Μπορεί οι περισσότεροι Ιεράρχες να καθοδηγούνται από απληστία δύναμης, πλούτου και... εριστικότητας. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ (και η Ν.Δ. αύριο) να βρήκε την ευκαιρία επίδειξης ανεύθυνης κομματικής πολιτικής. Μπορεί ακόμη, για πολλούς λόγους, να
πρέπει να προστατευτεί το κύρος του Πατριαρχείου, παρά τις απαράδεκτες ενέργειες του τωρινού Πατριάρχη. Όμως δεν πρέπει για κανένα λόγο και καμιά κομματική ή πατρωνική(!) σκοπιμότητα να επιτραπούν και να νομιμοποιηθούν εξωελληνικές επεμβάσεις και «επικυρώσεις». Τα περιθώρια άσκησης ορθής, έστω και τώρα, πολιτικής, «εντός του πλαισίου αρμοδιότητας» παντός υπευθύνου αλλά και όλων των Ελλήνων πολιτών, είναι πολλά και τα υπάρχοντα «όπλα» επίσης πολλά...
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης μέλους της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ στην τοπική τηλεόραση της Μυτιλήνης ο δημοσιογράφος έδωσε την πληροφορία ότι γνωστοί πολιτευτές του ΠΑΣΟΚ ετοιμάζονται να αποχωρήσουν, ότι το ΔΗΚΚΙ είναι διατεθειμένο να αυτοδιαλυθεί και ότι όλοι μαζί σχεδιάζουν να δημιουργήσουν ένα ευρύτερο πασοκογενές σχήμα, με επικεφαλής τον Αν. Πεπονή. Αναφέρονται αρκετά ονόματα, μεταξύ των οποίων του Στ. Παπαθεμελή και του Π. Κρητικού. Ζητήθηκε η θέση του ΑΣΚΕ, η οποία σε γενικές γραμμές ήταν η εξής:
Κατ' αρχήν η πληροφορία πρέπει να επαληθευτεί, γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που διοχετεύεται. Βεβαίως τώρα οι πιθανότητες είναι αυξημένες, γιατί όλοι όσοι αναφέρονται φοβούνται μήπως δεν είναι στις λίστες του ΠΑΣΟΚ και, αν είναι, μάλλον δε θα εκλεγούν.
Οι περισσότεροι δεν βαρύνονται με οικονομικά σκάνδαλα, κάτι πολύ σημαντικό, όταν ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίζεται από τη σήψη και τη διαφθορά. Ο Πεπονής είναι ένας σοβαρός άνθρωπος. Όμως, για όλους σχεδόν το κύριο είναι η πολιτική τους καριέρα, σ' αυτό υποτάσσουν τα πάντα, γι' αυτό παραμένουν στο ΠΑΣΟΚ 22 χρόνια μετά από τότε που έγινε κυβέρνηση, έχουν καλύψει πολιτικά όλες τις αποφάσεις του και ο Κ. Σημίτης είναι πρωθυπουργός και με τη δική τους ψήφο.
Αν, πράγματι, αποχωρήσουν, θα είναι ένα θετικό γεγονός. Ως θετικό γεγονός είχαμε χαρακτηρίσει τότε και την αποχώρηση του Δ. Τσοβόλα. Όμως ποιος εγγυάται ότι κάποιοι δε θα
επιστρέψουν σ' ένα ΠΑΣΟΚ με άλλο αρχηγό, πχ. το Γιωργάκη, αφού πρώτα έχουν εκλεγεί βουλευτές με τις ψήφους πολιτών που δε θα το ήθελαν καθόλου αυτό; Η μέχρι τώρα πορεία τους οπωσδήποτε δεν το εγγυάται.
Αλλά κι αν δεχθούμε ότι για το εγχείρημα τους υπάρχουν οι καλύτερες προθέσεις, το ερώτημα είναι τι θα προτείνουν στον ελληνικό λαό, δηλ. ποιο θα είναι το πολιτικό τους πρόγραμμα, με το οποίο πιστεύουν ότι θα αλλάξει ή πορεία της χώρας μας.
θα μπορούσαμε να σταματήσουμε εδώ και να πούμε πως, εάν και όταν παρουσιαστεί αυτό το πρόγραμμα, θα πάρουμε θέση. Όμως, από τις θέσεις που παίρνουν σήμερα τα στελέχη αυτά, νομίζουμε ότι μπορούμε να κάνουμε την πρόβλεψη πως θα κινείται στο πλαίσιο της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ της περιόδου 1981-89.
Το ΑΣΚΕ όχι απλώς διαφωνεί πλήρως με την πολιτική όλων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, αλλά θεωρεί ότι αυτή η πολιτική, τουλάχιστον στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα, δεν μπορεί να επαναληφθεί. Οι παροχές προς τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα δεν προήλθαν ούτε από ανάπτυξη ούτε από δικαιότερη κατανομή του εθνικού εισοδήματος, αλλά από δάνεια, που υπερχρέωσαν τη χώρα. Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι στην Ελλάδα χρειάζονται άλλες, ριζικές αλλαγές.
Οι παραπάνω επιφυλάξεις μας δε μας εμποδίζουν, φυσικά, να θεωρούμε το νέο σχήμα, εφ' όσον δημιουργηθεί, ως ένα φιλικό κόμμα, με το οποίο θα θέλαμε να συνεργαζόμαστε όποτε και όπου συμφωνούμε [βλ. και άρθρο για απλή αναλογική].
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
Μια από τις αλλαγές που εξήγγειλε ο Κ. Σημίτης, στην προσπάθεια του να αναστρέψει το εναντίον του πολιτικό κλίμα και να περιορίσει την κοινοβουλευτική δύναμη της Ν.Δ., είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου. Η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ προτείνει έναν πιο αναλογικό νόμο, με κάποιες «πονηρές» διατάξεις, υπολογίζοντας μετά τις μεθεπόμενες εκλογές να συνεργαστεί μ' έναν πλήρως ελεγχόμενο (με τη διπλή λίστα) ΣΥΝ και μέρος του ΔΗΚΚΙ και να επανέλθει στην εξουσία. Με τη διπλή λίστα υπολογίζει επιπλέον να γεμίσει τη Βουλή με απολίτικα «λαμπερά ονόματα».
Η Ν.Δ. απέκλεισε κάθε συζήτηση, βλέποντας ότι είναι πρώτο κόμμα και ότι μπορεί να κυβερνά μόνο με το ισχύον σύστημα, αφού δε διαθέτει «συγγενείς» πολιτικές δυνάμεις, για να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας.
Το ΚΚΕ, ο ΣΥΝ, το ΔΗΚΚΙ και «αντιεκσυγχρονιστικά» στελέχη του ΠΑΣΟΚ ζητούν μόνο απλή αναλογική, ώστε να είναι βέβαιη η παρουσία τους στη Βουλή και, μάλιστα, με αυξημένη εκπροσώπηση, που θα επιτρέψει σε κάποιους να συμμετάσχουν και στην κυβέρνηση. Για πρώτη φορά συνεργάζονται όλοι μεταξύ τους, συγκροτώντας μια Κίνηση για την προώθηση της απλής αναλογικής, στην οποία καλούν και άλλους να συμμετάσχουν.
Η θέση του Α.Σ.Κ.Ε.
Το ΑΣΚΕ, αν κληθεί, θ' ανταποκριθεί στην πρόσκληση. Το ΑΣΚΕ, ως θέση αρχής, είναι υπέρ της απλής αναλογικής, ώστε η λαϊκή βούληση να εκφράζεται επακριβώς στο Κοινοβούλιο, δηλ. να είναι ίση η ψήφος όλων των πολιτών, όπως απαιτεί η δημοκρατία. Υπάρχουν και άλλα επιχειρήματα δευτερεύουσας σημασίας.
Το αντεπιχείρημα ότι η απλή αναλογική οδηγεί σε ασταθείς κυβερνήσεις είναι έωλο, γιατί είναι σύνηθες το φαινόμενο σταθερές κυβερνήσεις που προκύπτουν με παραμόρφωση της λαϊκής βούλησης ή με αυταρχικές διαδικασίες να οδηγούν μια χώρα προς το χειρότερο. Αντιθέτως, η Ιταλία π.χ. με απλή αναλογική και ασταθείς κυβερνήσεις είχε την περίοδο 1950-70 σημαντική πρόοδο σε όλους τους τομείς.
Η σταθερότητα, λοιπόν, των κυβερνήσεων δεν είναι ο πρώτος στόχος και σε κάθε περίπτωση μπορεί να εξασφαλίζεται με την ωριμότητα και την υπευθυνότητα που πρέπει να επιδεικνύουν τα πολιτικά κόμματα, που επιβραβεύεται από το εκλογικό σώμα.
Το ΑΣΚΕ πάντοτε προσπαθεί να επιτυγχάνεται η συνεργασία όλων των δυνάμεων με τις οποίες συμφωνεί σε κάποιο στόχο [βλέπε σε προηγούμενα φύλλα τη θέση του ΑΣΚΕ για τις
κινητοποιήσεις για το σχέδιο Ανάν, για τον πόλεμο στο Ιράκ, για τη σύνοδο της Ε.Ε. στη θεσσαλονίκη κλπ.]. Η Κίνηση για την απλή αναλογική είναι μια ενωτική Κίνηση, θεωρούμε τη συγκρότηση της ένα θετικό γεγονός, με την ελπίδα να αποτελέσει προηγούμενο και για άλλες συνεργασίες. Όμως οφείλουμε να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις.
Η αξιοπιστία της Κίνησης
Ο εκλογικός νόμος δεν είναι το πρώτο πρόβλημα που πρέπει να μας απασχολεί στην Ελλάδα. Το σπουδαιότερο είναι ποια πολιτική ακολουθούν τα κόμματα, ιδίως αυτά που υποστηρίζουν την απλή αναλογική, και αν απ' αυτά μπορεί να διατυπωθεί σήμερα μια πειστική εναλλακτική πρόταση. Η εκτίμηση του ΑΣΚΕ είναι αρνητική.
Το αίτημα της ακριβούς εκπροσώπησης των πολιτικών κομμάτων στο Κοινοβούλιο, δηλ. η απλή αναλογική, φαντάζει ως ασήμαντη λεπτομέρεια μπροστά στα αιτήματα για την ελεύθερη έκφραση όλων των πολιτών και για την ελεύθερη λειτουργία όλων των κομμάτων. Όσοι στο παρελθόν υποστήριζαν (και σήμερα υποστηρίζουν;) τα μονοκομματικά και αντιδημοκρατικά καθεστώτα της ΕΣΣΔ, της Κίνας κλπ. οφείλουν κάποιες εξηγήσεις.
Επίσης, η ακριβής εκπροσώπηση των κομμάτων στο Κοινοβούλιο φαντάζει ασήμαντη λεπτομέρεια, όταν αυτό το Κοινοβούλιο δεν αποφασίζει περίπου για τίποτα, όπως συμβαίνει σήμερα με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε.. Η Βουλή των Ελλήνων έχει αποκτήσει διακοσμητικό χαρακτήρα, αφού, αντί γι' αυτήν, αποφασίζουν τα διευθυντήρια των Βρυξελών, δηλ. τα μυστικοσυμβούλια των μεγάλων επιχειρηματιών. Εμείς απλώς προσαρμοζόμαστε. Το 70% της νομοθεσίας μας είναι ντιρεκτίβες της Ε.Ε., που δεν περνούν από τη Βουλή, αλλά υπογράφονται και εφαρμόζονται ως Προεδρικά Διατάγματα. Όσοι, λοιπόν, υποστηρίζουν τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε. δεν μπορούν αξιόπιστα να προβάλλουν το αίτημα της απλής αναλογικής.
Όπως γράψαμε και προηγουμένως, η δημοκρατία επιβάλλει την ελεύθερη έκφραση όλων των απόψεων και απαιτεί συγχρόνως τον αλληλοσεβασμό και την ειλικρινή προσπάθεια συνεργασίας, όπου υπάρχει συμφωνία, ιδίως από τις δυνάμεις που ισχυρίζονται ότι αγωνίζονται για την πρόοδο. Η εικόνα, όμως, που εμφανίζουν στον ελληνικό λαό οι δυνάμεις που υποστηρίζουν την απλή αναλογική δείχνει το αντίθετο. Οι καταστάσεις που ζήσαμε με τον πόλεμο στο Ιράκ (και όχι μόνο) με τις 4-5 χωριστές κινητοποιήσεις ήταν κωμικοτραγικές. Ας ελπίσουμε ότι η Κίνηση
για την απλή αναλογική θα είναι η αρχή για να επικρατήσουν άλλες αντιλήψεις.
Και λίγη Ιστορία
Ο εκλογικός νόμος πάντα χρησιμοποιείται στην Ελλάδα όχι ως θέμα αρχής, αλλά ως εργαλείο μικροκομματικών επιδιώξεων. Η παραδοσιακή δεξιά χάρη στα εκλογικά συστήματα κυβέρνησε για πολλά χρόνια και πριν και μετά τη δικτατορία, παρότι ήταν μειοψηφία. Ακραία περίπτωση οι εκλογές το 1956, οπότε η ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή με 47,38% των ψήφων πήρε 165 έδρες, ενώ η Δημοκρατική Ένωση με 48,15% πήρε 132! Το 1958 ο Καραμανλής πέφτει στο 41% και οι έδρες του αυξάνονται σε 171! Οι εκλογές του 1958 έγιναν με σύστημα που συμφωνήθηκε μεταξύ Κ. Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου, που δεν έκρυψαν ότι σκοπό είχε να περιορίσει τη δύναμη της ΕΔΑ, δηλ. να παραμορφώσει τη λαϊκή βούληση.
Μετά τη μεταπολίτευση το ΠΑΣΟΚ βολεύτηκε στην αρχή με την ενισχυμένη που βρήκε το 1981. Στις αρχές του 1989, βλέποντας ότι γίνεται δεύτερο κόμμα, ψήφισε ένα νόμο που απαιτούσε 48% ώστε το πρώτο κόμμα να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αφού έχασε την κυβέρνηση, πρότεινε την απλή αναλογική! Μοναδική ευκαιρία, γιατί το ΠΑΣΟΚ μαζί με τον ενιαίο τότε Συνασπισμό είχαν την πλειοψηφία στη Βουλή. Τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς απέρριψαν την πρόταση, για να μη διαταράξουν τη συγκυβέρνησή τους με τη Ν.Δ.!
Όσοι είχαν συμμετοχή σ' αυτές τις διεργασίες και σήμερα υποστηρίζουν την απλή αναλογική ελπίζουμε ότι θα δώσουν κάποιες εξηγήσεις, ώστε να είναι αξιόπιστος ο αγώνας για την καθιέρωση της και, γενικότερα, να υπάρξει μια άλλη προοπτική γι' αυτό τον τόπο.
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό