Είναι γεγονός ότι το αποτέλεσμα των εκλογών, παρότι αναμενόμενο σε γενικές γραμμές, προκάλεσε μια κάποια γενική ανακούφιση, ακόμη και στους ψηφοφόρους των «ηττημένων», κυρίως τους «περιστασιακούς» του Τσίπρα! Θα ήταν μια ευκαιρία να ανασυνταχθούν όλοι και να κανονίσουν την περαιτέρω στάση τους, μια που η ψήφος των συντριπτικά περισσότερων δεν ήταν θετική ψήφος, αλλά αρνητική στο «μεγαλύτερο κακό» (δεν είναι το ίδιο με την ψήφο στο «μικρότερο κακό»...).
Εντονοι προβληματισμοί στο ΣΥΡΙΖΑ, τάχα ιδεολογικοί...
Κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ έμειναν κατάπληκτοι(!) που έχασαν, πιστοί στο δόγμα ότι οι «αριστεροί», άπαξ και κατάλαβαν την εξουσία, δεν επιτρέπεται να την χάσουν, κυρίως όμως διότι έβλεπαν τη μεγάλη στήριξη των Ευρωπαίων προς τον (κατά παραχώρηση, έστω πρόσκαιρη, των προ Τράμπ Αμερικανών...) «δικό» τους Τσίπρα. Οι περισσότεροι όμως (ο Τσίπρας δεν ήταν, περιέργως, μέσα σ’ αυτούς) εγνώριζαν τι γίνεται και έμειναν κατάπληκτοι, και αυτοί, για το απροσδόκητα υψηλό ποσοστό τους. Και, παρά το ότι κατάλαβαν ότι αυτό οφείλεται στο απεχθές για τους περισσότερους Ελληνες πολίτες όνομα «Μητσοτάκης», καμώθηκαν ότι ήταν δική τους επιτυχία και ονόμασαν εαυτούς νικητές! Ετσι «όλα πήγαν καλά».
Μέσα σ’αυτήν τη «χαρμόσυνη» ατμόσφαιρα, και πριν να αρχίσουν μουρμούρες με τη συνειδητοποίηση της απώλειας εξουσίας και των εξ’αυτής κερδών και προσδοκιών, έσπευσε ο Τσίπρας να ρίξει το σύνθημα του «μεγάλου οργανωμένου κόμματος»! Ο στόχος διπλός: Να έχουν κάτι να ασχολούνται, γιατί οι πρώτες μέρες της Κυβέρνησης Κυριάκου δεν προσφέρονταν για Αντιπολίτευση, και ταυτόχρονα να προετοιμαστούν οι συνθήκες που θα επέτρεπαν να απαλλαγεί από το σκληρό πυρήνα του Συνασπισμού!(!), αν αντιδράσει έντονα στον περιορισμό της μέχρι τώρα επιρροής του, οπότε ο Τσίπρας ονειρεύεται θέση Ανδρέα στο ΠΑΣΟΚ της πρώτης κυβέρνησής του. Το κακό, όμως είναι ότι υπήρξε και η δεύτερη..., αυτή της ανοιχτής αμφισβήτησης και μάλιστα από τους ευνοηθέντες...
Υπάρχει, όντως, ένας κίνδυνος για τον Τσίπρα και τους περί αυτόν στην περίπτωση επιτυχίας του σχεδίου οργανωτικής ένταξης των Πασόκων (τα μικρομεσαία λαμόγια, απότοκα της περιβόητης προτροπής, «μπορείτε να κάνετε ένα μικρό δωράκι στον εαυτό σας, όχι όμως και...»(!) στο νέο κόμμα του Τσίπρα. Αποτελούν το 90% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και, αν οργανωθούν, μπορεί να κυριαρχήσουν και να επαναφέρουν το σύνθημα (και πιθανόν μέρος του περιεχομένου του) «Η Ελλάδα στους Ελληνες»(!!), οπότε...
Εν τω μεταξύ χρειάζεται να παίξουν την Αντιπολίτευση! Τι να κατηγορούν όμως; Μέγα πρόβλημα, γι’αυτό και λειτουργούν και αυτοαποκαλυπτικά. Η αντίδρασή τους για το νομοσχέδιο ψήφου των Αποδήμων θα παραμείνει ιστορική: «Δεν πρέπει να ψηφίζουν οι Απόδημοι, διότι θα αλλάξουν τους πολιτικούς συσχετισμούς στο εσωτερικό»!! Δηλ. πρέπει να ψηφίζουν, τελικά, μόνο οι οπαδοί του Τσίπρα. Κύριε ελέησον! Αυτοί, φαίνεται, ότι, είναι ικανοί να κατηγορούν τον Κυριάκο ότι εφαρμόζει «τις Πρέσπες» και «τον Κατρούγκαλο» ή ότι ακολουθεί αντεθνική πολιτική!!
Δε θα μας αφήσουν να πλήξουμε. Δεν είναι αυτό, όμως, το ζητούμενο...
Ελπίζουν, πάντως, ή, έστω, εύχονται να μην επανεκλεγεί ο Τραμπ, να παραμείνει εδώ ο Πάιατ, ο εκλεκτός των Ομπάμα, Κλίντον, Soros, οπότε, παρά την τραυματική θητεία τους, θα μπορούσαν κάποτε να επανέλθουν...
Στο ΚΙΝΑΛ τα έχουν χαμένα
Στο ΚΙΝΑΛ, τέως ΠΑΣΟΚ (χωρίς τα χρέη του...) όλοι είναι εναντίον όλων και όλοι εναντίον της Φώφης τόσο, ώστε ενδέχεται να την καταστήσουν δημοφιλή και να κερδίσει πόντους ώστε βάσιμα(...) να ελπίζει για Προεδρία της Δημοκρατίας!! Οι «μεγάλοι» του ΠΑΣΟΚ που παρέμειναν (και δεν είναι στη φυλακή) έχουν όλοι τους μεγάλες φιλοδοξίες, ανάλογες του επανερχόμενου Αβραμόπουλου (στη Ν.Δ.;) και του ...Παπουτσή (για πού, άραγε;).
Με όλον αυτόν τον αλληλοσπαραγμό πολλοί θεωρούν, μάλλον άδικα, το ΚΙΝΑΛ άχρηστο στοιχείο του παρόντος πολιτικού σχηματισμού, γι’αυτό και σπεύδουν Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ να πλειοδοτήσουν για τα «υλικά» του. Με τη Ν.Δ. όμως να ανησυχεί για την τύχη των προεκλογικών δεσμεύσεών του για το νέο εκλογικό νόμο, τη Συνταγματική Αναθεώρηση, τους Απόδημους και την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, τουλάχιστον, κάτι που αν διαψευσθεί, μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρες, σύντομα, εκλογές και σε έσχατο κίνδυνο για το ΚΙΝΑΛ.
Η εδραίωση, όμως, του νέου δικομματισμού μόνο αρνητικές συνέπειες έχει για το μέλλον της χώρας...
Στο ΚΚΕ κάτι φαίνεται να κινείται
Το ΚΚΕ, τυπικά, δεν «ενδιαφέρεται» για εκλογικά αποτελέσματα, στην πράξη όμως ζητάει τη λαϊκή ψήφο και καλά κάνει. Σήμερα θα έπρεπε, βέβαια, να έχει καλύτερη παρουσία, όμως εδραιώνει σιγά σιγά αυθύπαρκτη εικόνα, ελληνοποιείται, όπως εμείς γράφουμε, και οι πρόσφατες πολιτικές ενέργειές του φαίνεται να εδραιώνουν τη θέση του στην πολιτική σκηνή. Αν, μάλιστα, «διορθώσει», με τον τρόπο του, κάποιες, περίεργες τουλάχιστον, θέσεις του 2013 και 2017, που τις δημοσιοποίησε ο Θ. Παφίλης (κάτι που μάλλον δε θα το ήθελε η ηγεσία του) η Ελληνική πορεία του θα «άνοιγε βηματισμό».
Ο Βελόπουλος μπορεί να σοβαρευτεί ;
Η «Ελληνική Λύση» του Βελόπουλου δεν είναι, ακριβώς, «Χρυσή Αυγή», παρότι συνέβαλε στην αποδυνάμωσή της, τώρα που το Σύστημα δεν την χρειάζεται πλέον. Δεν είναι, ακόμη, ευκρινείς οι αιτίες όσων προώθησαν ή, έστω, επέτρεψαν την είσοδο το Κ. Βελόπουλου στη Βουλή, μια που, φυσικά, δεν αρκούσαν οι θέσεις του για την πρωτογενή παραγωγή, οι τηλεοπτικές εμφανίσεις του και η «αντιπροσώπευση» της Ρωσίας(!) για κάτι τέτοιο. Ως εκ τούτου η μοίρα του....
Μπορεί να εδραιωθεί ένα κόμμα του Soros ;
Ο αερολόγος Γ. Βαρουφάκης δεν πέτυχε, να... αλλάξει την Ευρώπη, που τον αγνόησε παντελώς, και περιορίστηκε στο ρόλο αυθεντικού εκφραστή των ιδεών του Ουγγροεβραίου αμερικανού Τζ. Soros και υιού για την εφαρμογή της Παγκοσμιοποίησης στην Ελλάδα-πειραματόζωο. Χρειαζόταν συμπλήρωμα των Τσίπρα-Μητσοτάκη και σία; Δύσκολο, για την ώρα να δοθεί απάντηση. Το σίγουρο είναι ότι η «Μέρα» του σύντομα θα σκοτεινιάσει.
Ο Π. Λαφαζάνης, επιχειρεί μια νέα απόπειρα, με 2 κείμενά του, το δεύτερο είδους διακήρυξης, κάπως αντιφατικό και ελλιπές, με πολλά και σημαντικά στοιχεία όμως. Λείπει μια σύντομη ανάλυση της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης στη χώρα, και έτσι δεν αναφέρεται καν στο πιο καίριο εθνικό πρόβλημα, αυτό των προσφύγων-μεταναστών...
Τι μπορούμε να περιμένουμε για το άμεσο μέλλον ;
Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρές άμεσες απειλές και υπαρξιακούς κινδύνους. Οσο ολόκληρο το πολιτικοκοινωνικό μας σύστημα κυριαρχείται από συνειδητά όργανα ξένων δυνάμεων, των λεγόμενων προστατών, και των εδώ διάφορων «παραγόντων», η χώρα μας θα συνεχίζει να αποτελεί το πειραματόζωο της ολέθριας παγκοσμιοποίησης. Η διαιώνιση αυτού του πολιτικοκοινωνικού συστήματος εξάρτησης-εξαρτήματος της παγκοσμιοποίησης καλλιεργεί τον εφησυχασμό, τη συρρίκνωση, την ιδιώτευση και την υπονόμευση της εθνικής συνείδησης. Αν δεν ελληνοποιηθεί, όσο πιο γρήγορα, ώστε να προασπίσει τα ελληνικά συμφέροντα και να γίνει κοινωνικά δίκαιο, με αγώνες για την Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση, το μέλλον μας θα είναι δυσοίωνο. Εμείς όμως ελπίζουμε και αγωνιζόμαστε γι’αυτό...
Με τα δεδομένα των πρώτων 100 ημερών και, κυρίως, την επιχείρηση πλήρους μητσοτακοποίησης της κυβέρνησης και του κόμματος με εξονεοδημοκρατικά υλικά ήταν αναμενόμενες οι εσωτερικές αντιδράσεις. Και, αυτές, πέρα από δηλώσεις και δημοσιεύματα, εκδηλώθηκαν ήδη με «αποστασίες» στη μυστική ψηφοφορία για τη «σκευωρία» με την υπόθεση Novartis και μάλιστα παρόλο που (ή ίσως και γι’ αυτό!) ο Κυριάκος δεν έδειξε και ιδιαίτερο ενδιαφέρον γι’αυτήν.
Είναι σίγουρο ότι η Καραμανλική πτέρυγα (το μεγαλύτερο μέρος των νεοδημοκρατών) και η Σαμαρική (η δεύτερη σε μέγεθος) δεν είναι ομογάλακτες της Μητσοτακικής. Δεν είναι «γερμανοί» ούτε ανήκουν στους μεταμοντερνιστές, αποδομιστές παγκοσμιοποιητικούς (Σημίτης, Γιωργάκης, Ντόρα, Τσίπρας και σία) Ομπάμα, Κλίντον, Μέρκελ... Και ούτε στους σκληρούς νεοφιλελεύθερους!
Οι αντιδράσεις αυτές θα φανούν σύντομα, άγνωστο όμως αν θα επιδιώξουν και κάποιου είδους «ανατροπή» του Κυριάκου. Αλλωστε αυτά θα εξαρτηθούν και από τις ενδοσυριζαίικες διενέξεις και την τύχη του εγχειρήματος νέου, τσιπραίικου κόμματος και, κυρίως, από τα προβλήματα στις ισορροπίες επιρροών των ξένων πατρόνων τους (από τους οποίους εξαρτώνται πλήρως και οι εξωπολιτικοί εγχώριοι «παράγοντες»). Ιδωμεν...
Στο παραπάνω άρθρο διαφαίνεται η αρχική στάση ανοχής, με επιφύλαξη..., απέναντι στη νέα κυβέρνηση, η οποία όμως εξανεμίζεται σταδιακά, παρά τη γενική απέχθεια προς τη συριζαίικη λαίλαπα και τη σχετική ικανοποίηση από τις μετεκλογικές παροχές...
Ολες οι δράσεις(!), από τον τρίτο ήδη μήνα της νέας κυβέρνησης, προκαλούν δυσάρεστες απορίες, που ήδη εξελίσσονται σε οργή:
Στο αναπτυξιακό νομοσχέδιο (χάος 700 σελίδων) κυριαρχεί όχι η ανάπτυξη, αλλά ο περιορισμός των εργασιακών δικαιωμάτων, η ασυδοσία των επενδυτών, οι ...δανειακές (από εμάς!) διευκολύνσεις, οι οικολογικές, και... αισθητικές ανευθυνότητες και αυθαιρεσίες και τελικά κανένα κέρδος για την ελληνική κοινωνία. Αν κάτι ανάλογο ισχύει και για το αναμενόμενο ασφαλιστικό, ουαί και αλίμονο για όλους, θιγόμενους και εμπνευστές...
Στο μέγα θέμα της λαθρομετανάστευσης, όπου ευτυχώς άρχισε να αναπτύσσεται παντού κίνημα αντίστασης, η κυνική μεταστροφή Μητσοτάκη υπήρξε εξοργιστική. Είχε δεσμευτεί (ακόμη και πρόσφατα με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου) ότι θα επισπευσθεί η διάκριση προσφύγων (μόνο οι Σύροι) – μεταναστών και η άμεση απέλαση των δεύτερων. Και προς γενική έκπληξη, στο τέλος της στημένης «ώρας του Πρωθυπουργού» με το Βαρουφάκη του Soros ούτε λίγο ούτε πολύ ανέκραξε ότι η Ελλάδα είναι χώρα... πολυπολιτισμική και οι μετανάστες θα λύσουν το δημογραφικό και θα βοηθήσουν... οικονομικά τη χώρα. Και φυσικά, οι Συριζαίοι ζητωκραύγαζαν. (Αναλυτικότερα σε άλλο άρθρο αυτού του φύλλου της «Ε»).
Στα εθνικά θέματα απειλών και διεκδικήσεων απ’όλους τους γείτονες δεν υπάρχει καμμιά αντίδραση ουσιαστική, εκτός από ...συναντήσεις και χαμόγελα εγκαρδιότητας τύπου Κοτζιά από το δίδυμο των... Δένδια-Βαρβιτσιώτη(!!), ενώ η Τουρκία, ανοικτά πλέον, θεωρεί τη μισή Ελλάδα δική της ! Και η επίσκεψη Pompeo έδωσε τη χαριστική βολή. Στο κοινό ανακοινωθέν των συζητήσεων Pompeo-Δένδια, μνημείο υποτέλειας, οι ΗΠΑ κατοχύρωσαν όλες τις απαιτήσεις τους (η Ελλάδα δε ζήτησε τίποτα, ούτε καν μια διαβεβαίωση ασφάλειας) και εμείς αναλάβαμε την υποχρέωση να διευκολύνουμε όλους τους γείτονες στις απαιτήσεις τους. Στην αποικιακού ύφους συνέντευξη του Pompeo στον… Παπαχελά (που στα αποκαλυφθέντα έγγραφα στα Wikileaks τον επαινούσαν ότι παρουσίαζε με επιτυχία την αμερικανική γραμμή!) πλην άλλων εξοργιστικών, σε ερώτηση αν η Ελλάδα θα έχει κάποιο κέρδος από την αύξηση των βάσεων στην Ελλάδα, (πέραν της Σούδας), στην Κρήτη, Βόλο, Αλεξανδρούπολη κ.λπ.) απάντησε ότι θα υπάρχει κέρδος από τις γυροβολιές των αμερικανών στρατιωτών στις πόλεις!!
Γενικά, σε όλους τους τομείς των κυβερνητικών πολιτικών επιβεβαιώνεται ότι και η νέα κυβέρνηση λειτουργεί στο πνεύμα του πειραματόζωου της ολέθριας παγκοσμιοποίησης, με παράδειγμα (πολιτιστικό) την κατάργηση ιστορίας των νεώτερων χρόνων, πέραν των άλλων, από την Κα Κεραμέως, άξια, όπως αποδεικνύεται συνεχιστή της σειράς Γιωργάκη-Γιαννάκου (Ρεπούση)-Διαμαντοπούλου-Μπαλτά-Φίλη-Γαβρόγλου.
Οι αντιδράσεις, όμως, άρχισαν να εκδηλώνονται, ακόμη και μέσα στη Ν.Δ. !!
Έχουν περάσει μόλις δύο μήνες κυβερνητικής θητείας για την κυβέρνηση Μητσοτάκη και είναι φυσικά πρόωρο να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για το έργο της και τις ακριβείς της προθέσεις. Υπάρχουν, ωστόσο, τα πρώτα σαφή δείγματα.
Τα πρώτα συμπεράσματα προκύπτουν από την ίδια της τη σύνθεση που ακολουθεί πιστά τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία του αρχηγού και της ομάδας του και τη σύνδεσή τους με τον επιχειρηματικό κόσμο. Από την άλλη, σε κρίσιμα υπουργεία για την ασφάλεια της χώρας (Άμυνας, Εξωτερικών, Μεταναστευτικής Πολιτικής) έχουν γίνει επιλογές ανθρώπων που φαίνεται τουλάχιστον να τηρούν κάποιες ισορροπίες και προσχήματα. Ακόμα, το λεγόμενο «επιτελικό κράτος» του ισχυρού, όπως φαίνεται, υπουργού Γεραπετρίτη έρχεται, θεωρητικά, να αμβλύνει τις συνέπειες της χρόνιας παθογένειας των υπουργείων «φέουδων». Αμφίβολο αν θα το καταφέρει. Ο συγκεντρωτισμός αυτός φαίνεται πλέον ότι δεν εξυπηρετεί τον απλό πολίτη αλλά την επικράτηση του Μητσοτάκη στη ΝΔ. Οσοι την ψήφισαν το γνώριζαν από το πρόγραμμά της;
Επιπλέον, είναι αλήθεια ότι ο πρωθυπουργός κινήθηκε άμεσα στη στελέχωση των υπουργείων και των οργανισμών καθώς και στα πρώτα νομοσχέδια, δείχνοντας να έχει επιτελείο και σχέδιο έτοιμο στο νου του.
Είναι θετικό ότι η κυβέρνηση έσπευσε να υλοποιήσει άμεσα κάποιες από τις εξαγγελίες της ΝΔ για τη μείωση της δυσβάστακτης φορολογίας της μεσαίας τάξης. Το πόσο αυτή η μείωση θα έχει μόνιμο χαρακτήρα, δεδομένης της εξάρτησης της χώρας από τους δανειστές, μένει να το δούμε. Επίσης, θετικό είναι ότι έσπευσε να πάρει κάποια άμεσα μέτρα για την ασφάλεια σε περιοχές της Αθήνας και να συγκαλέσει έκτακτο ΚΥΣΕΑ για τη λήψη άμεσων, αν και μάλλον όχι αποτελεσματικών, μέτρων για την ανάσχεση των λαθρομεταναστευτικών ροών των δουλεμπόρων του τουρκικού κρατικού μηχανισμού. Τέλος, τουλάχιστον έκανε πίσω και απέσυρε την ολέθρια διάταξη για την εκμετάλλευση του αιγιαλού, διάταξη ανάλογη εκείνης που είχε επιχειρήσει και η προηγούμενη κυβέρνηση. Έδειξε, εν προκειμένω, ότι λαμβάνει υπόψη της τις έντονες αντιδράσεις του συνόλου της κοινωνίας.
Όμως η κυβέρνηση αυτή, ακόμα και αν τα παραπάνω θετικά δείγματα πληθύνουν και προσδώσουν χαρακτήρα και πρόσημο στο κυβερνητικό έργο, αδυνατεί, ως συντηρητική κυβέρνηση, να δώσει απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα του τόπου αυτή τη στιγμή. Καταρχάς, ήταν αναμενόμενη η προσπάθεια της κυβέρνησης να «λειάνει τις γωνίες» για τη Συμφωνία των Πρεσπών και να προετοιμάσει την κοινή γνώμη ουσιαστικά για πλήρη αποδοχή της. Πέραν όμως αυτού, αντιμετωπίζουμε τον άμεσο τουρκικό επεκτατισμό, που πλέον, δεδομένων και των γεωπολιτικών εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή, έχει λάβει διαστάσεις (προετοιμασίας) ανοικτού πολέμου. Η κυβέρνηση δείχνει να επιδίδεται, ως επί το πλείστον, στην ίδια αποτυχημένη τακτική του κατευνασμού με ανούσιες δηλώσεις, σαν να πρόκειται απλά για πόλεμο δηλώσεων. Η Τουρκία εισβάλλει για τρίτη φορά στην Κύπρο με τις παράνομες γεωτρήσεις της στην κυπριακή ΑΟΖ και ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο και στην ελληνική. Αυτές είναι κινήσεις που δεν αντιμετωπίζονται στο ρητορικό επίπεδο, αλλά με επιχειρησιακές πράξεις αποτροπής και επιθετική διπλωματία. Το ίδιο ανησυχητικά είναι τα πρώτα δείγματά της κυβέρνησης στο μέτωπο της παιδείας και του πολιτισμού. Ο Γεραπετρίτης έσπευσε να κατευνάσει τις αντιδράσεις όλου του ανθελληνικού μπλοκ εκφρασμένες από τον Βούτση. «Σε καμία περίπτωση δεν γίνεται προσπάθεια να διαμορφωθεί μια ενοποιημένη εθνική βάση, ούτε δημόσια πολιτική με βάση τον εθνικολαϊκισμό». Ο Βούτσης απαίτησε να μην υπάρχει κυρίαρχη εθνική αφήγηση για τις εκδηλώσεις της επετείου των διακοσίων ετών από το 1821 «διότι είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε ξανά την ιστορία μας από πολλές πλευρές και διότι διαφορετικές πολιτικές πλευρές, όπως η Αριστερά, έχουν διαφορετικές οπτικές για γεγονότα και περιόδους της νέας ελληνικής ιστορίας» (!!). Δηλαδή να ξαναγράψουμε την Ιστορία μας για να ταιριάζει στην αφήγηση του ΣΥΡΙΖΑ!! Και βέβαια, η τοποθέτηση της κ. Αγγελοπούλου ως επικεφαλής της επιτροπής του «2021» μόνο ειρωνικά χαμόγελα μπορεί να προκαλέσει.
Επιπλέον, είναι δηλωτικές των αντίρροπων δυνάμεων μέσα στην κυβέρνηση αλλά και των ανίερων πολιτικών συμμαχιών και συμπτώσεων οι αντιδράσεις που προκάλεσε η αυτονόητη και σύμφωνη με το Σύνταγμα δήλωση της υπουργού Παιδείας Κεραμέως ότι «ρόλος της Παιδείας είναι η καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης». Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αντιδράσεις δεν προέρχονται μόνο από το ανθελληνικό μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από την πλειονότητα των νεοφιλελεύθερων (Δοξιάδης, Φαρμάκης κ.λπ). Χαρακτηριστικότερη και πιο ακραία δήλωση ήταν ότι «αυτά είναι αναχρονισμοί και ας λέει το Σύνταγμα ό,τι θέλει»! Είναι φανερό ότι η εργολαβία της διάλυσης του εθνικού ιστού μέσω της ιδεολογικής επίθεσης που ξεκίνησε εδώ και τριάντα χρόνια στα πανεπιστήμια και τα ΜΜΕ, εντάθηκε και συστηματοποιήθηκε με τον «εκσυγχρονισμό» του Σημίτη και κορυφώθηκε με το Σύριζα, ασκεί ιδεολογική τρομοκρατία και τρώει τη σάρκα του Έθνους. Αποδυναμώνει συνειδητά τον εθνικό συνεκτικό ιστό, τη συνείδηση των Ελλήνων, την αυτοεκτίμησή τους, το δεσμό τους με την Παράδοσή τους, την Ιστορία τους. Το απόστημα αυτό είναι αναγκαίο να σπάσει. Και για αυτό απαιτείται ριζική αλλαγή πολιτικής. Αλλά αυτή η Κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε μπορεί να το κάνει αυτό. Δύσκολες μέρες μας περιμένουν σε όλα αυτά τα μέτωπα. Μόνο ο ελληνικός λαός μπορεί, βασιζόμενος στις ρίζες του, να αντισταθεί, όπως έδειξαν και τα πρόσφατα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό.
Η ετήσια συνεστίαση μελών και φίλων του ΑΣΚΕ θα γίνει στα γραφεία μας την Κυριακή, 3 Νοεμβρίου ώρα 13:30. Θα «καταναλωθούν» οι προσφορές όλων σε μεζέδες και ποτά, θα γίνει πολιτική ανασκόπηση και θα ακολουθήσει συζήτηση. Σας περιμένουμε
Δυστυχώς, ατυχήσαμε γενικά, και εξωτερικά και εσωτερικά
Η παγκοσμιοποίηση αμφισβητείται
Διεθνείς εξελίξεις,
ένας μεταβαλλόμενος κοσμος
Η παγκοσμιοποίηση αμφισβητείται
Τα δεινά που έχει επισωρεύσει το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο σε χώρες, λαούς και κοινωνίες είναι πολύ φυσικό να κινητοποιεί αντίρροπες δυνάμεις, που αντιδρούν στην ληστρική εκμετάλλευση και στην συρρίκνωση έως εκμηδένιση της εθνικής κυριαρχίας. Είναι η πιο αντιπαραγωγική μορφή κεφαλαίου το τραπεζικό και το χρηματιστηριακό, δηλ. κεφάλαιο-καζίνο, και κερδίζει από το δανεισμό και την υπερχρέωση χωρών και κοινωνιών και μετά τις απομυζά.
Το κεφάλαιο αυτό θέλει πλήρη ασυδοσία διακίνησής του, αποφυγή φορολόγησής του, πλήρη έλεγχο της πολιτικής, των ΜΜΕ, καθώς και τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής με την αθρόα συσσώρευση λαθρομεταναστών και με την προώθηση των ομοφυλοφιλικών οργανώσεων που στηρίζουν οι δικές του ποικιλώνυμες ΜΚΟ που χρηματοδοτεί.
Ηταν έκπληξη, φαινομενικά, ότι η αντίδραση στην παγκοσμιοποίηση προήλθε από τις ΗΠΑ, την μητρόπολη του καπιταλισμού. Ομως η ραγδαία αποβιομηχάνιση, η κοινωνική περιθωριοποίηση και η ραγδαία πτώση της αμερικανικής οικονομίας προκάλεσε ως αναγκαιότητα την εκλογή του Τραμπ, που δεν προερχόταν από το πολιτικό σύστημα και δεν είχε δεσμεύσεις αν και δεξιός (δυστυχώς η αυτοαποκαλούμενη Αριστερά είναι «εξάρτημα» της παγκοσμιοποίησης), με σύνθημα «πρώτα η Αμερική». Ετσι διαμορφώθηκαν οι συνθήκες αμφισβήτησης της παγκοσμιοποίησης και επιστροφής στις ιδέες του έθνους. Οι λόγοι που εκφώνησε ο Τραμπ στον ΟΗΕ το 2018 και 2019 έχουν ιδιαίτερο ιδεολογικό και πολιτικό φορτίο.
«Το μέλλον δεν ανήκει στους υπέρμαχους της παγκοσμιοποίησης, ανήκει στους πατριώτες»
«Η Αμερική κυβερνάται από Αμερικανούς. Απορρίπτουμε την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης και αγκαλιάζουμε το δόγμα του πατριωτισμού ».
«Σέβομαι το δικαίωμα κάθε έθνους να ακολουθήσει τα δικά του έθιμα, τα πιστεύω και τις παραδόσεις του. Οι ΗΠΑ δε θα λένε ποτέ σε άλλα έθνη πώς να ζήσουν ή πώς να εργαστούν. Έτσι λοιπόν περιμένω και από τα υπόλοιπα κράτη να σεβαστούν την κυριαρχία της Αμερικής».
«οι σοφοί ηγέτες βάζουν πρώτα τον λαό και τη χώρα τους. <...> Ο ελεύθερος κόσμος πρέπει να ενστερνιστεί τα εθνικά του θεμέλια. Δεν πρέπει να προσπαθεί να τα διαγράψει ή να τα αντικαταστήσει»
Στα πλαίσια αυτά δε διστάζει να επιβάλει δασμούς σε Κίνα και ΕΕ όταν το εμπορικό ισοζύγιο είναι ετεροβαρές εις βάρος των ΗΠΑ, προκειμένου να προστατεύσει την αμερικανική παραγωγή, υποχρεώνοντας τις πολυεθνικές να επενδύουν στη χώρα του. Ετσι η αμερικανική οικονομία διατηρεί την ανάπτυξη, τη μείωση της ανεργίας και την αύξηση των εισοδημάτων των νοικοκυριών.
Εχει τη βούληση απαγκίστρωσης των αμερικανικών στρατευμάτων από τις εμπλοκές σε διάφορες χώρες με κριτήρια οικονομικά και πολιτικά στοχεύοντας και στην επανεκλογή του, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις του Στέιτ Ντηπάρτμεντ, του Υπουργείου Αμυνας και πολλών Ρεπουμπλικάνων.
Οπως ήταν αναμενόμενο, η αντίδραση εναντίον του άρχισε από την επόμενη της εκλογής του. Προσπαθούν να τον γελοιοποιήσουν λόγω της απειρίας του στην πολιτική «ορθότητα», να τον κατηγορήσουν για ρωσική ανάμιξη στις προεδρικές εκλογες, και τώρα βάλθηκαν να τον καθαιρέσουν, Αγωνιά το σύστημα μήπως επανεκλεγεί. Κάτι που είναι σφόδρα πιθανό.
BREXIT: Προπομπός της αποπαγκοσμιοποίησης
Πριν από την εκλογή του Τράμπ στις 23/6/2016 οι Βρετανοί ψήφισαν BREXIT, όμως ακόμη παραμένουν στην ΕΕ. Με την εκλογή του Μπόρις Τζόνσον ως πρωθυπουργού και την αμετακίνητη στάση του για BREXIT στις 31 Οκτωβρίου, με ή χωρίς συμφωνία, φαίνεται ότι είχε αποτέλεσμα. Οι άτεγκτοι Γερμανοί, που ήθελαν να επιβάλλουν ατιμωτικούς όρους στη Βρετανία για την αποχώρήσή της από το «μαντρί» τους, δηλ να πληρώσουν οι Βρετανοί 40-45 δις ευρώ. που ζητούσαν από τη Μέι για να τους επιτρέψουν να φύγουν, τώρα το συζητούν. Αν τελικά καταλήξουν. Πάντως η καταστροφολογία για άτακτο BREXIT συνεχίζεται καθώς και η προσπάθεια να παραιτηθεί ο Μπόρις Τζόνσον ή να ξαναγίνει δημοψήφισμα. Ονειρα θερινής νυκτός.
Συρία : Ενα δράμα περίπλοκο
To δράμα της Συρίας και των Σύρων, που άρχισε στα τέλη του 2011 με τις «πορτοκαλί επαναστάσεις» της «αραβικής άνοιξης» κατά του καθεστώτος Ασαντ, που προωθούσαν οι ΗΠΑ του Ομπάμα μαζί με Βρετανία, Γαλλία και Τουρκία, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Η μετεξέλιξη των σουνιτών αντικαθεστωτικών σε Ισλαμικό Κράτος ή Χαλιφάτο, που έφθασε να κατέχει τη μισή Συρία και μεγάλο τμήμα του Ιρακ μαζί με τον έλεγχο πετρελαιοπηγών και διυλιστηρίων, στηρίχθηκε παντοιοτρόπως από την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και τα άλλα θεοκρατικά εμιράτα του Κόλπου και έμμεσα αρχικά και από τους δυτικούς. Ομως ο έλεγχος του πετρελαίου από το ΙΚ δεν ήταν πλέον ανεκτός από τις ΗΠΑ. Ετσι υπερπροβάλλοντας τις φρικαλεότητες του ΙΚ, πραγματικές ή σκηνοθετημένες, αποφάσισαν με την στρατιωτική τους παρουσία το 2014 να το «νικήσουν» δι’ αντιπροσώπων, χρησιμοποιώντας τους Κούρδους της Συρίας, που από το 2013 κήρυξαν την αυτονομία τους, και του Ιράκ για μάχες επί του εδάφους παρέχοντας τους όπλα και αεροπορική κάλυψη. Στο πλευρό του Ασαντ συντάχθηκαν από την αρχή η Χεζμπολαχ του Λιβάνου και το Ιράν. Αργότερα, το 2015, η Ρωσία για να στηρίξει τα συμφέροντά της στη Συρία αποφάσισε να αναμιχθεί στρατιωτικά υπέρ του Ασαντ, ανατρέποντας πλήρως τις ισορροπίες με το μέρος της.
Η Τουρκία ανέκαθεν στήριξε και στηρίζει τους τζιχαντιστές, τους οποίους, με διάφορα ονόματα, χρησιμοποιεί ως εμπροσθοφυλακή στις στρατιωτικές εισβολές της στη Συρία κατά των Κούρδων διαπράττοντας φρικαλεότητες εις βάρος των αμάχων. Οι τουρκικές εισβολές (κατάληψη Αφρίν, τωρινή) φαίνεται ότι γίνονται με την ανοχή ΗΠΑ-Ρωσίας για διαφορετικούς λόγους η κάθε μια.
Οι ΗΠΑ εκτιμώντας, πιθανόν, ότι δε μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις για μοιρασιά της Συρίας, λόγω της αποτυχίας αλλαγής του καθεστώτος Ασαντ και της ισχυρής ρωσικής παρουσίας, είχαν από το 2018 στόχο την απαγκίστρωση τους, που σκάλωνε στις αντιρρήσεις του Ισραήλ, που φοβόταν την ιρανική στρατιωτική παρουσία στη Συρία. Πιθανόν να θέλει έτσι να συγκρουστεί η Ρωσία με την Τουρκία. Αλλά είναι επίσης πιθανό οι εξελίξεις να είναι αποτέλεσμα συμφωνίας ΗΠΑ-Ρωσίας.
Η αμερικανική στάση για την Τουρκία προέρχεται από την ανάγκη διατήρησης της στο δυτικό στρατόπεδο. Πάντως το «ξεπούλημα» των Κούρδων από τις ΗΠΑ είναι διδακτικό για αυτούς, όπως πολλοί εδώ, που βαυκαλίζονται ότι υπάρχει ίχνος ηθικής στις διεθνείς σχέσεις. Δυστυχώς οι Κούρδοι πάντα στρέφονταν προς τις ΗΠΑ για να στηρίξει την ανεξαρτησία τους και πάντα έβγαιναν χαμένοι.
Η Ρωσία ανέχεται την τουρκική εισβολή για να διατηρήσει την Τουρκία ως πελάτη των οπλικών της συστημάτων και προσβλέποντας στην απομάκρυνσή της από την επιρροή των ΗΠΑ έχοντας, πιθανόν και αυτή στόχο είτε τη σύγκρουση ΗΠΑ-Τουρκίας, είτε την απομάκρυνση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας και τον προσεταιρισμό των Κούρδων. Πάντως η Ρωσία στη Συρία έχει αντιτιθέμενα συμφέροντα με τον Ερντογάν. Χαρακτηριστικό αυτού είναι ο ρωσικός βομβαρδισμός τον Αύγουστο τουρκικής εφοδιοπομπής με όπλα, που προοριζόταν για τους. «αντάρτες» στο Ιντλίμπ.
Είναι σημαντικό ότι οι Αραβες, όπως επίσης και το Ιράν, περιλαμβανομένων της Σαουδικής Αραβίας και των εμιράτων που στήριζαν το ΙΚ καταδίκασαν την τουρκική εισβολή. Σημαντική επίσης ήταν η επισκεψη Πούτιν στη Σαουδική Αραβία.
Οι εξελίξεις στη Συρία, ιδιαίτερα μετά τη συμφωνία Κούρδων-Ασαντ, δηλ με τους Ρώσους, δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν. Το ερώτημα είναι, δεδομένου ότι Ρώσοι-Ιρανοί-Ασαντ οι νικητές επί του πεδίου έχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα με την εισβάλλουσα Τουρκία, αν θα της επιτρέψουν να καταλάβει συριακό έδαφος και να έχει λόγο στη μεταπολεμική Συρία ή θα την καθηλώσουν σ’ ένα πόλεμο φθοράς ; Ποιος ο ρόλος των ΗΠΑ σ’ αυτά ; Τελικά θέλουν ν’ αποχωρήσουν από την πετρελαιφόρο Μέση Ανατολή; Πώς αυτό συμβιβάζεται με συμφωνία Τουρκίας - ΗΠΑ για «λογαριασμό» των Κούρδων;
Δυστυχώς, ατυχήσαμε γενικά, και εξωτερικά και εσωτερικά
Τα πρώτα οικονομικά μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι αναμφισβήτητα σωστά. Η μείωση του ΕΝΦΙΑ, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, οι μειώσεις του Φ.Π.Α. και η αύξηση των συντάξεων χηρείας ήταν αναγκαίες και αποκαθιστούν αδικίες. Προκαλεί ωστόσο απορία πώς ένα κόμμα που εναρμόνιζε πάντα την πολιτική του με την πολιτική και τις επιθυμίες των ηγετικών κύκλων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, όπως η Νέα Δημοκρατία, αποφάσισε μόνη της τη θέσπιση τέτοιων μέτρων, χωρίς να έχει γίνει προηγουμένως καμία, γνωστή τουλάχιστο, διαβούλευση με τους «θεσμούς». Κι εξίσου ανεξήγητο φαίνεται γιατί οι δανειστές δεν διατύπωσαν καμία ένσταση στην εφαρμογή μιας οικονομικής πολιτικής που εκ πρώτης όψεως δεν διασφαλίζει την επίτευξη των πλεονασμάτων για τα οποία είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Να πείστηκαν από απλές διαβεβαιώσεις του Κ. Μητσοτάκη ότι το τελικό αποτέλεσμα δε θα απέχει από τα συμφωνημένα και να τον άφησαν να ενεργήσει με απόλυτη ελευθερία δεν θεωρείται πιθανό. Πολύ λιγότερο είναι πιθανό να έχουν αλλάξει απόψεις σχετικά με την οικονομική πολιτική τής Ε.Ε. όσοι τη σχεδιάζουν.
Όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκε τη μείωση του αφορολογήτου και εν συνεχεία –εποχή της υπογραφής της κατάπτυστης Συμφωνίας των Πρεσπών– ανέστειλε την εφαρμογή του μέτρου, ο Κ. Μητσοτάκης κατήγγειλε ότι ο Τσίπρας διαπραγματεύθηκε την υπογραφή της Συμφωνίας με αντάλλαγμα την αναστολή της εφαρμογής του μέτρου, ισχυρισμό που δεν μπορούσε βέβαια να αποδείξει, αλλά η εξέλιξη των γεγονότων καθιστούσε πολύ πειστικό. Σήμερα, που η είσοδος λαθρομεταναστών στη χώρα παίρνει διαστάσεις μαζικού εποικισμού από μουσουλμάνους και η κυβέρνηση αποφασίζει τη δημιουργία κέντρων φιλοξενίας (hot spots) σε όλη την Ελλάδα, είναι φυσικό να περνά από τον νου κάθε υποψιασμένου πολίτη μια ανάλογη υπόθεση: Μήπως έκανε ο Κ. Μητσοτάκης αυτή τη φορά μια συμφωνία εις βάρος του Ελληνισμού, να δεχθούν οι Ευρωπαίοι οικονομικά μέτρα ελαφρύνσεων των Ελλήνων με αντάλλαγμα την υποδοχή και διαμονή στην Ελλάδα απροσδιόριστου αριθμού λαθρομεταναστών; Φυσικά, ούτε και αυτή η υπόθεση μπορεί να αποδειχθεί, αλλά τα γεγονότα είναι εύγλωττα. Και να’ταν μόνο αυτά...
ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ 7/7/2019
Οι άσπονδοι «φίλοι» και εχθροί πανηγυρίζουν
Οι εδώ αντιπρόσωποί τους είναι όλοι ικανοποιημένοι
Και οι Ελληνες πολίτες παραμένουν αμήχανοι και μόνοι
Λίγα πρώτα λόγια για τα αποτελέσματα των εκλογών και για το τι αυτά προοιωνίζονται.
Η Ν.Δ. του Κ. Μητσοτάκη κέρδισε, και μάλιστα με αυτοδυναμία, όχι για το πρόγραμμά της αλλά εκφράζοντας απλά την απέχθεια και οργή για την πολιτική απάτη και τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ σε όλους τους τομείς, εσωτερικά και εξωτερικά, κοινωνικά και εθνικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε, ουσιαστικά, τις δυνάμεις του, όχι για το όποιο «πρόγραμμά» του ούτε, φυσικά, για τον απροκάλυπτo ανθελληνισμό του, αλλά απλά μόνο καταγγέλλοντας την κακή Δεξιά και το νεοφιλελευθερισμό του Κ. Μητσοτάκη.
Για τους υπόλοιπους οι Ελληνες πολίτες έδειξαν να «αδιαφορούν» σχεδόν, εν πολλοίς δικαίως, αφού κανείς τους, όπως και οι άλλοι δύο, δεν επεχείρησε καν να εκφράσει τις πραγματικές αγωνίες τους, τα μεγάλα προβλήματά τους και τους, κοινωνικούς και εθνικούς, κινδύνους, εσωτερικούς και εξωτερικούς, που απειλούν την ίδια την επιβίωσή τους, ατομικά και συλλογικά, ακόμη και την ύπαρξη της ίδιας της Ελλάδας, της πατρίδας τους.
Ετσι δικαιολογούνται πλήρως η γενική ικανοποίηση μέχρι και πανηγυρισμοί των ξένων «προστατών» και των απροκάλυπτων εχθρών των Ελλήνων για την απρόσκοπτη συνέχιση του «πειράματος» εξαφάνισης των «ατίθασων Ελλήνων» και την πρώτη, διαφαινόμενη, επιτυχία της παγκοσμιοποίησης κατά των εθνικών κρατών.
Φαίνεται, ελπίζουμε όχι για πολύ ακόμη, να καθυστερεί η έναρξη του ΑΓΩΝΑ για ΕΘΝΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της Ελλάδας και όλων των κρατών-εθνών της οικουμένης που απειλούνται, όμως τα αδιέξοδα αυτών των πολιτικών της υποτέλειας, που αναγκαστικά σύντομα θα εμφανιστούν, θα οδηγήσουν σε ευοίωνες εξελίξεις.
Στα όργια της τελευταίας εβδομάδας, της συριζαίικης διακυβέρνησης, κορυφαία θέση καταλαμβάνουν οι «επελάσεις» συγγενών συριζαίων στη Βουλή των Ελλήνων.
Ο Πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης δήλωσε: «Δεν έχω ούτε ίχνος ενοχής και ευθύνης γι’αυτές» (!!), ενώ ήταν ο μόνος αρμόδιος και υπεύθυνος.
Δεν έπρεπε, όμως, να εκπλαγούν αυτοί «οι πάντες». Ο εν λόγω Πρόεδρος σε ανύποπτο χρόνο, πολύ πριν να κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ με το γνωστό τρόπο, είχε δηλώσει κάτι ανάλογο. Οταν συνελήφθη ο κανακάρης του σε ληστεία τράπεζας, ερωτήθηκε από δημοσιογράφο αν αισθάνεται κάποια ευθύνη για τις πράξεις του υιού του και απάντησε: «Η μόνη ευθύνη μου είναι να βοηθήσω το γιο μου»!.
Ως εκ περισσού ας προσθέσουμε ότι ο υιός αυτός κυκλοφορεί ελεύθερος και ηγείται των εκδηλώσεων συμπαράστασης του κ. ...Κουφοντίνα!
Δεν έδωσαν πολλές ελπίδες για άμεση δημοκρατική πρόοδο τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών.
Υψηλή αποχή, που δείχνει αδιαφορία σε μεγάλο βαθμό για το ζοφερό παρόν και το δυσοίωνο μέλλον, ενώ η πλειοψηφία όσων ψήφισαν προτίμησαν να «τιμωρήσουν» τον Τσίπρα ψηφίζοντας Μητσοτάκη, ΚΙΝΑΛ ή ακόμα και...Βελόπουλο!
Δεν υπήρξε συνεπώς ουσιαστική στροφή του εκλογικού σώματος προς την αριστερά που και λόγω ευρωεκλογών θα δήλωνε μια στοιχειώδη αντίθεση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις πολιτικές της.
Όσον αφορά τις αυτοδιοικητικές εκλογές έγιναν για πολλοστή φορά εργαλείο για κομματικά συμπεράσματα προειδοποιώντας κατα πόσο οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι των μεγάλων πόλεων κυρίως θα ασχοληθούν με τα δέοντα.
Εθνικές εκλογές λοιπόν σε λίγες μέρες περίπου με πολλές επιλογές αλλά ελάχιστες ξεκάθαρες που προτείνουν κάτι εναλλακτικό και προοδευτικό.
Είναι άλλη μια μεγάλη ευκαιρία για όλους μας να ψηφίσουμε κάτι που θα αλλάξει τα δεδομένα στην πολιτική σκηνή και κατ’επέκταση στην Ελλάδα. Είναι περισσότερο αναγκαίο απο ποτέ να καταψηφιστεί όποιος υπηρετεί για προσωπικό και κομματικό όφελος την Ευρωπαϊκή Ένωση.Τέτοιες λύσεις μπορούν να είναι μόνο αριστερά κόμματα(εκτός Βουλής για να δοθεί πιό ξεκάθαρη διαμαρτυρία) με τις όποιες διαφορές μπορεί να έχουμε με το καθένα απο αυτά. Η αποχή-λευκό-άκυρο δεν είναι σε καμιά περίπτωση επιλογή προοδευτική και δημοκρατική, γι’ αυτό και σε μεγάλο βαθμό αυτή ευνοείται απο τα κόμματα εξουσίας.
Ας αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας και ας πάμε στις κάλπες με πατριωτική, προοδευτική και δημοκρατική συνείδηση, που θα αποδοκιμάσει και θα δηλώσει ξεκάθαρη άρνηση σε κάθε καπιταλιστικό συμφέρον εντος και εκτός Ελλάδος.
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό