ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Είναι, πλέον, ευρύτερα γνωστές οι σχέσεις και οι αντιπαλότητες ανάμεσα στους εταίρους της παγκόσμιας διακυβέρνησης (που οραματίζεται ο ΓΑΠ…), ΗΠΑ και Ε.Ε., καθώς και ο ρόλος του Γ. Παπανδρέου ως πολιορκητικού κριού των ΗΠΑ κατά του ευρώ, Ευρωζώνης και Γερμανίας, παρά την τελική συμφωνία τους να καταστήσουν την Ελλάδα πειραματόζωο για την ευρύτερη εφαρμογή του κοινού στόχου φτωχοποίησης των περιφερειακών τους χωρών.

Από το Γιωργάκη στον Παπαδήμο

Η αναπάντεχη θερινή κινητοποίηση και η «υπόκωφη βοή των πλησιαζόντων γεγονότων» οδήγησαν στη εκδίωξη… του Προέδρου της Σοσιαλιστικής(!) Διεθνούς και η Γερμανία πέτυχε την, προσωρινή (;), τοποθέτηση του προδιαφημισμένου, «που θα γνώριζε ελληνικά, αλλά δε θα ήταν με το μέρος των Ελλήνων»(!!) τραπεζίτη (που θα έπρεπε να ήταν ήδη φυλακή, για το ρόλο του στην κλοπή του Χρηματιστηρίου και στις απάτες των Swaps για την είσοδο (και καταστροφή) μας στην Ευρωζώνη. Για την «επιτυχία» αυτών ο μεγάλος «έπαινος» ανήκει και πάλι στα ΜΜΕ μας, που και πάλι σε λίγο θα διαλαλούν τι λάθος ήταν μια τέτοια εξέλιξη, αν φυσικά θα παραμένουν σώα και αβλαβή…

Στόχος της Γερμανίας η συμφωνία του μερικού κουρέματος PSI (τα περισσότερα ομόλογα είχαν αγοραστεί άλλωστε στη μισή τιμή τους από τους δανειστές κι έτσι δε χάνουν ουσιαστικά τίποτα, ενώ θα κερδίσουν τις εμπράγματες ασφάλειες του Αγγλικού Δικαίου!) να οδηγήσει τα νέα ομόλογα σ’ αυτήν και τις τράπεζές της, ώστε με την προσεχή (επιλεκτική ή ελεύθερη πτώχευση, πάνοπλη με τις νέες εγγυήσεις) να καταλάβει άκοπα όλη τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία του Ελληνικού Κράτους. Σ’ αυτήν άλλωστε, λόγω και της εφαρμογής των νέων μέτρων, θα έχει περιέλθει και η ιδιωτική ακίνητη και κινητή περιουσία των Ελλήνων πολιτών, πλην, φυσικά, των εδώ οργάνων τους.

Γι’ αυτό απαιτεί, και πάλιν, υπογραφές όλων των αρχηγών, που θα ακολουθήσουν τις νέες ομοβροντίες των συνεχών εκβιασμών για τη … σωτηρία της χώρας(!), «τη μόνη κόκκινη γραμμή» του Τραπεζίτη χωρίς πατρίδα, εκτός αυτής των κερδών των τραπεζών και των πατρόνων του!

Η κυβέρνηση του τραγέλαφου, εξ ορισμού αφύσικου τερατοειδούς μορφώματος θνησιγενούς εξέλιξης, εκπροσωπεί, φυσικά, μόνο την τρόικα και την κατοχή της χώρας και αγωνίζεται μόνο για την παράταση του παραλογισμού της. Ο κύριος κορμός της, το ΠΑΣΟΚ, ενδιαφέρεται μόνο για να μοιράσει ό,τι μπορεί στους φίλους και συγγενείς, πριν να επελάσει θριαμβευτικά, όπως ελπίζει…, η Γερμανία (παρά τις κινήσεις των ΗΠΑ, που ζητάν μερίδιο!), και να εξασφαλίσει με τις … αντιμνημονιακές κραυγές(!) κάποια μελλοντική επιβίωση, κάτι που ακόμη και η Παπαρήγα λέει πως «προκαλεί αηδία». Οι αυτοπροβαλλόμενοι ηγετίσκοι του δοκιμάζουν τη νέα «αφήγηση»(!!) που θα εκφωνήσουν στις εκλογές, κατά το πρότυπο του υπό παραίτηση Προέδρου, που «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ» εκθειάζει τα επιτεύγματα της διετίας.

Ο έτερος εταίρος, αλλά «μη συγκυβερνών»(!), η Ν.Δ., αφέθηκε (άγνωστο, μέχρι στιγμής, με ποιους εκβιασμούς, χωρίς τούτο να αποτελεί δικαιολογία…) να συμμετάσχει, εν όψει αντίστροφης… συγκυβέρνησης(;) και φυσικά πληρώνει τα επίχειρα της πρώτης υποχώρησης, που συνεχώς πολλαπλασιάζονται, υπό τα χαιρέκακα βλέμματα των Πασόκων (που ελπίζουν σε μετάθεση των ευθυνών τους), των τροϊκανών (που δε θέλουν μετεκλογικές εκπλήξεις), του Καρατζαφέρη (που θέλει συνυπεύθυνους για τα μνημόνια και να προλάβει τυχόν αποχώρηση του Σαμαρά από την κυβέρνηση) και των αριστερών ή «αριστερών» κομμάτων και ομάδων της Βουλής. Και οι κινήσεις στο εξωτερικό (Ισραήλ-Ρωσία και όπου αλλού) δεν αποτελούν αντιστάθμισμα…

Ποιος μπορούσε ποτέ να φανταστεί τέτοιο «κυβερνητικό» κατάντημα;

Εκλογές ίσον πανάκεια;

Οι εκλογές, που, αν γίνονταν το περασμένο φθινόπωρο, θα είχαν επιβραδύνει τον κατήφορο της χώρας προς την ολική καταστροφή, φαίνεται συνεχώς να αναβάλλονται.

Δεν τις θέλουν οι προκλητικοί τροϊκανοί, και ιδιαίτερα η Γερμανία, διότι αποκλείεται να μπορέσουν να εξασφαλίσουν καλύτερους υπηρέτες για τα σχέδιά τους, παρά την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα που περιβάλλει την κυβέρνηση των ανδρεικέλων τους και προμηνύει θύελλα. Δεν τις θέλουν στο ΠαΣοΚ, μια που η συντριβή είναι βέβαιη και η τιμωρία δε θα είναι μόνο πολιτική και δε θα περιοριστεί στη family Παπανδρέου και Σία, όποιος ή όποιοι κι αν τους διαδεχθούν. Φαίνεται να μην τις επιδιώκει ούτε η Ν.Δ. του Σαμαρά (το ακραία νεοφιλελεύθερο, δωσιλογικό κομμάτι της, φυσικά, δε θέλει ούτε συζήτηση γι’ αυτές !), αφού η νίκη τους θα είναι περιορισμένη, μετά την υποχώρηση (για τους όποιους λόγους...) από όλες τις «κόκκινες γραμμές» της. Το ΚΚΕ δεν αναμένει τίποτα από αυτές και περιορίζεται στην «επαναστατική» γυμναστική με το ΠΑΜΕ του, προσφέροντας ταυτόχρονα σε κρίσιμες στιγμές βοήθεια στους εκβιασμούς του... Συστήματος με τα «επιστροφή στη δραχμή ίσον καταστροφή» (!) και τώρα (24 Γενάρη) «η κυβέρνηση Παπαδήμου δε λέει ψέμματα»!! Το κόμμα του Κουβέλη, ευκαιριακά και τεχνητά διογκωμένο στις δημοσκοπήσεις, έχοντας την ανοικτή υποστήριξη του Βαρδινογιάννη (που θέλει αυτόνομη την Κρήτη...!), κανονικά θα έπρεπε να επιδιώκει εκλογές άμεσα. Δεν τις θέλει, γιατί σ’ αυτές θ’ αποκαλυφθεί ο ρόλος του, ως του πλέον ένθερμου υποστηρικτή της αμερικανοευρωπαϊκής παγκοσμιοποίησης, της εχθρότητας σε ό,τι θυμίζει Ελλάδα και έθνος, του κατακλυσμού της χώρας από παράνομους μετανάστες, του εθελόδουλου ευρωπαϊσμού και της γραμμής της ... Ρεπούση! Το προορίζουν για συγκυβερνήσεις τώρα, ακόμη και για ... πρωθυπουργία, αφήνοντας τον Τσίπρα για αργότερα, στη δεύτερη γραμμή άμυνας και τον Καρατζαφέρη να περιδινίζεται στο κενό, δίκην κλόουν.

Τι θα κάνουν, λοιπόν, με τις εκλογές, εκτός αν προκύψουν από ... ατύχημα (γι’ αυτούς!); Θα περιμένουν να μορφοποιηθούν διάφορα σχήματα που κυοφορούνται, ώστε να καναλιζάρουν όπως θέλουν την αντίδραση στις πολιτικές της καταστροφής, που ογκούται απειλητικά; Θα αναγκαστούν να τις προκηρύξουν για, πρόσκαιρη έστω, εκτόνωση, βλέποντας ότι ακόμη και μέσα από θεσμούς, όπως η Δικαιοσύνη, σημειώνεται αντίδραση, όπως πολλές ευνοϊκές για τους εργαζόμενους στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα αποφάσεις; Ή θα αφήσουν τα πράγματα της απροκάλυπτης κατοχής και τις συνέπειες της «ειδικής περίπτωσης», όπως χρησιμοποιούν την Ελλάδα λόγω νευραλγικής θέσης της και την απροσμέτρητου, αναξιοποίητου μέχρι τώρα πλούτου της, να οδηγηθούν στα άκρα, επαφιέμενοι μόνο στη στήριξη των δολίως μεταμορφούμενων σε ... αντιμνημονιακά και αντικατοχικά ΜΜΕ τους, μετά το κλείσιμο της «Ελευθεροτυπίας» και του «’λτερ», που τον τελευταίο καιρό τους έκαναν μεγάλη ζημιά; Το δίλημμα δεν το έχουν λύσει ακόμη, παρά τον πλήρη έλεγχο του πολιτικού προσκηνίου.

Ποιες προοπτικές,αρνητικές και θετικές, ανοίγονται;

Δεν αγωνιούμε μόνο εμείς του ΑΣΚΕ. Το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων πολιτών συνειδητοποιούν τον ευρύτερο, πέραν του οικονομικού, αφανισμό μας. Ακόμη και στους ηγετικούς κύκλους των κομμάτων προσκηνίου (πλην του ΠαΣοΚ, όπου το μόνο, το μόνο (!) κυριολεκτικά που τους ενδιαφέρει είναι η όποια καρέκλα και τα προσωπικά κέρδη, υπάρχοντα ή ελπιζόμενα, παρά την πάνδημη χλεύη) υπάρχει διάχυτη η ανησυχία, τουλάχιστο. Όλοι αντιλαμβάνονται τους θανάσιμους κινδύνους που μας περιμένουν, όχι μόνο από τη συνέχιση της σημερινής εξέλιξης, αλλά και της αντίδρασης σ΄ αυτήν! Τους εξωτερικούς ενδεχόμενους κινδύνους από τους γείτονες (όχι από Η.Π.Α., Ε.Ε., και λοιπούς, που τουλάχιστον οι αντιθέσεις τους επιτρέπουν αισιοδοξία, αν αποκτήσουμε Έλληνες πολιτικούς εκπροσώπους), από την πυριτιδαποθήκη των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών, από τις προβοκάτσιες των τάχα επαναστατικών ομάδων που εκτελούν οδηγίες, εντόπιων και ξένων κέντρων. Εμείς, στο ΑΣΚΕ, είτε μαζί με άλλους με τις ίδιες αγωνίες και κοινές προτάσεις, είτε στην ανάγκη μόνοι μας, αν δεν κατορθωθεί η κοινή δράση, όχι με ευθύνη δική μας, που θα παλεύουμε με τη δράση και το λόγο μας (που είναι πολύ μεγαλύτερης εμβέλειας και αποδοχής από τα εκλογικά ποσοστά μας) για πολιτική λύση, δημοκρατικά και όχι αναγκαστικά βίαια. Αν όχι, την ευθύνη δε θα την έχει ο ελληνικός λαός, που συντεταγμένα, κατά το δυνατό, και ώριμα και με στόχους που χτυπούν τις πραγματικές αιτίες και ενόχους και θέτουν τις βάσεις για τη ζητούμενη εξέλιξη της κοινωνίας και της χώρας, θα βαδίσει, έτσι ή αλλιώς..., στην πορεία για επιβίωση, δημοκρατική και κοινωνική ανέλιξη.

Πιο αγράμματοι και πιο επικίνδυνοι άνθρωποι δεν έχουν ξαναπεράσει από το υπουργείο Παιδείας. Μιλάμε για 2 κυρίες: 1) την κ. Ρεπούση, της Γαλλικής Φιλολογίας, που της ανέθεσαν να γράψει το διαβόητο βιβλίο Ιστορίας ΣΤ΄ Δημοτικού, υπεύθυνης Παιδείας σήμερα της ΔΗΜΑΡ, 2) την κ. Δραγώνα, χωρίς πανεπιστημιακό πτυχίο, που ορίστηκε Ειδική Γραμματέας Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, για να λέει στους μουσουλμάνους της Δ. Θράκης «βροντοφωνάξτε ότι είστε Τούρκοι», η οποία επίσης εντάσσεται στη ΔΗΜΑΡ.

Ο βουλευτής (τ. του ΠΑΣΟΚ) Τσετίν Μάτατζη, που δηλώνει Τούρκος και ευγνωμονεί τη μητέρα-πατρίδα του, πήρε μεταγραφή και θέλει να πάει κι αυτός στη ΔΗΜΑΡ. «Αντιμνημονιακός» πλέον! Παρέα με τις 2 κυρίες. Συνωστισμός!

Η Δημοκρατική Αριστερά του Φ. Κουβέλη όχι μόνο δεν μπορεί να λογιστεί ως δύναμη απελευθέρωσης, αλλά είναι βέβαιο ότι προσφέρει και θα προσφέρει όποτε χρειαστεί κάθε υπηρεσία προς τους ξένους δυνάστες μας, ακόμη και τώρα, σε συνθήκες κατοχής. Στα εθνικά θέματα, μάλιστα, οι θέσεις της είναι οι χειρότερες απ’ όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Η προσχώρηση ακραιφνών σημιτικών, εξ άλλου, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τις προθέσεις του κόμματος.

Η ΔΗΜΑΡ, παρότι καταψήφισε και τα δύο μνημόνια (το πρώτο ως ΣΥΝ), δεν μπορεί θα θεωρηθεί καν ως αντιμνημονιακή δύναμη. Καταψήφισε το δεύτερο, επειδή οι δυνάστες είχαν εξασφαλίσει την ψήφο του Σαμαρά και δεν είχαν ανάγκη την ψήφο της ΔΗΜΑΡ. Η ΔΗΜΑΡ, μάλιστα, διαμαρτυρήθηκε προς το γερμανικό κόμμα «Αριστερά», επειδή στο γερμανικό κοινοβούλιο καταψήφισε το 2^ο μνημόνιο!

Ο Φ. Κουβέλης, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» στις 11/3/12, δηλώνει έτοιμος να συμμετάσχει σε συμμαχική κυβέρνηση, η οποία θα θεωρεί «δεσμευτικό πλαίσιο» το μνημόνιο. Θα ζητήσει μόνο αναθεώρηση κάποιων «ρυθμίσεων» της σύμβασης, τις οποίες ελπίζει ότι οι δυνάστες-δανειστές θα δεχθούν. Είναι υπεραισιόδοξος για τα φιλανθρωπικά αισθήματα του κ. Σόιμπλε και της παρέας του! Δε διευκρίνισε (ούτε, βέβαια, ο καλός δημοσιογράφος τον ρώτησε) τι θα κάνει αν η τρόικα δε δεχθεί καμιά αναθεώρηση! Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται!

Ο Ν. Κοτζιάς, από ανώτατο στέλεχος του ΚΚΕ, βρέθηκε σε χρόνο μηδέν σύμβουλος του ΓΑΠ στο υπουργείο Εξωτερικών, με πραγματικό υπουργό τον ’λεξ Ρόντος, φορέα της αμερικανικής πολιτικής στις σφαγές της Γιουγκοσλαβίας και της Γεωργίας (σύμβουλος και του Σαακασβίλι).

Ο κύριος αυτός, άγνωστο για ποιο λόγο, εγκατέλειψε τον ΓΑΠ και παρουσιάζεται συνέχεια στα καθεστωτικά ΜΜΕ ως φανατικός αντιμνημονιακός! Είχε, μάλιστα, το θράσος να ζητήσει (με άρθρο του στα «Επίκαιρα») από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που είχαν υπερψηφίσει το πρώτο μνημόνιο και καταψήφισαν το δεύτερο, με αποτέλεσμα τη διαγραφή τους από το ΠΑΣΟΚ, να κάνουν πρώτα την αυτοκριτική τους, ώστε μετά να καταδεχθεί να συνεργαστεί μαζί τους! Για την ανάγκη της δικής του αυτοκριτικής δεν αισθάνθηκε την υποχρέωση να μιλήσει! Ούτε ρωτήθηκε ποτέ από τους δημοσιογράφους των καθεστωτικών ΜΜΕ, όπου τακτικά φιλοξενείται.

Ο Ν. Κοτζιάς και η παρέα του θέλουν να πολιτευτούν με το ΣΥΡΙΖΑ και φαίνεται ότι τα έχουν βρει με την ηγεσία του ΣΥΝ. Αντιδρούν κάποια στελέχη (Λαφαζάνης κ.λπ.), που δε θέλουν να γίνει ο ΣΥΝ κολυμπήθρα του Σιλωάμ για όλους αυτούς.

Η νεοναζιστική συμπεριφορά της Ε.Ε., της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ. προς τη χώρα μας είχε ως αποτέλεσμα ν’ αναπτυχθεί ένα φιλελληνικό ρεύμα στη Δύση. Η εικόνα καταστροφής της Αθήνας που δημιούργησαν οι συνεργάτες του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και διέδωσαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ, για να τρομοκρατήσουν το λαό και ν’ αποθαρρύνουν την κινητοποίησή του, λειτούργησε ως μπούμερανγκ και ενίσχυσε το ρεύμα αυτό. Η συμπαράσταση αυτή δεν μπορεί παρά να συγκινεί και να ενθαρρύνει τους Έλληνες, οι οποίοι συνδέουν το σημερινό φιλελληνικό ρεύμα με αντίστοιχα σε παλαιότερες δύσκολες εποχές.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει, όμως, ότι μεταξύ αυτών που συμπαρίστανται είναι πρώην αξιωματούχοι της Ε.Ε. και των ισχυρών χωρών μελών της, οι οποίοι είναι μεταξύ αυτών που οδήγησαν με την πολιτική τους την Ελλάδα στη σημερινή τραγική της κατάσταση. Επίσης εκφράζουν τη συμπάθειά τους και νυν αξιωματούχοι της Ε.Ε., τώρα που όλοι βλέπουν ότι αποτελούν διακοσμητικά στοιχεία, αφού η Γερμανία αποφασίζει.

Αυτές οι δηλώσεις συμπάθειας προβάλλονται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, για να καλλιεργούν την αυταπάτη ότι είναι δυνατό στην Ε.Ε. να επικρατήσουν άλλες αντιλήψεις, πιο ανθρώπινες, πιο δημοκρατικές, πιο φιλελληνικές. Προβάλλονται, για ν’ ανακόψουν το κύμα αμφισβήτησης όχι της πολιτικής που ακολουθεί η Ε.Ε., αλλά και του ίδιου του θεσμού.

Η αποχώρηση της Ελλάδας από την Ε.Ε. είναι το πρώτο βήμα για την εθνική και κοινωνική μας απελευθέρωση, για να μπορέσει η πατρίδα μας να ορθοποδήσει και να προοδεύσει.

«Είναι μεγάλο πρόβλημα για πολλούς συμπολίτες μου, ίσως για την πλειονότητα, κατανοώ την άποψή τους. Εγώ όμως είμαι υπέρ του να χάνει κανείς την κυριαρχία του. Πάντα ήμουν!», δηλώνει ο αντιπρόεδρος του «μαζί τα φάγαμε». Συμπληρώνει το όραμα του μεγαλομανούς συναδέλφου του για τη «μετα-αντιπροσωπευτική δημοκρατία», δηλ. την οιονεί δικτατορία, όπου ένας εσμός δωσιλόγων και προδοτών παραδίδουν ανενδοίαστα τον ελληνικό λαό και την πατρίδα μας σιδηροδέσμιους στις κατοχικές δυνάμεις της Ε.Ε., προκειμένου αυτές να μας αρπάξουν γρήγορα ό,τι μπορούν, μέχρι να μας χρεοκοπήσουν και επίσημα. Με μια πατρίδα λεηλατημένη και το λαό εξαθλιωμένο.

Ο ελληνικός λαός δεν έχει πλέον άλλη επιλογή από τον αγώνα για ν’ απαλλαγεί από την κατοχή και να τιμωρήσει τους υπαίτιους, τον αγώνα για την εθνική και κοινωνική του απελευθέρωση, με την άμεση αποχώρηση από την Ε.Ε. και το ευρώ της, με μια κυβέρνηση στη δική του υπηρεσία. Μόνον τότε θ’ αρχίσει η ανόρθωση και η πρόοδος της χώρας, μιας χώρας ανεξάρτητης και υπερήφανης.