Με εγκύκλιό του το Υπουργείο Παιδείας ενημέρωσε όλα τα Δημοτικά Σχολεία της Ελλάδας και τους προϊσταμένους τους ότι «η Πρεσβεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας προσκαλεί τα Δημοτικά Σχολεία που θα εκδηλώσουν σχετικό ενδιαφέρον να συμμετάσχουν σε Διαγωνισμό Ζωγραφικής για τη δημιουργία της ευχετήριας κάρτας Χριστουγέννων της Πρεσβείας».
Τα βραβεία ανακοινώθηκαν στην ιστοσελίδα της Πρεσβείας.
Τα σχόλια περιττεύουν.
Ολόκληρη η εγκύκλιος στην ιστοσελίδα του ΑΣΚΕ (Επίκαιρα Κείμενα 4/12/13)
Την ώρα που η οικονομική κρίση εξουθενώνει τον ελληνικό λαό, στα εθνικά θέματα ετοιμάζονται «λύσεις», που θα σημαδέψουν το μέλλον. Οι κίνδυνοι στα εθνικά θέματα είναι σοβαρότεροι από την οικονομία, γιατί η οικονομία ευκολότερα ή δυσκολότερα μπορεί ν’ ανορθωθεί, ενώ κάποια καταστροφή στα εθνικά μπορεί ν’ αποδειχθεί μη αναστρέψιμη. Ο μέγας «πατριώτης» Μητσοτάκης προτρέπει τους Τούρκους να ζητήσουν λύσεις για Αιγαίο και Κύπρο τώρα, που η Ελλάδα βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Πάντοτε «εφιάλτης»!
Ο Ερντογάν εξακολουθεί να έχει την υποστήριξη μεγάλου τμήματος του πληθυσμού της Τουρκίας, αλλά έχει χάσει την αίσθηση του μέτρου, δημιουργώντας παντού εχθρούς. Στο εσωτερικό έχει έρθει σε σκληρή σύγκρουση με συνδικάτα, αριστερούς, κεμαλιστές, αλεβίτες, Κούρδους και άλλες μειονότητες, ακόμη και με τον μέντορά του Γκιουλέν. Στο εξωτερικό η πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες πολλαπλασίασε και μεγάλωσε τα προβλήματα. Έτσι αυτός και οι αξιωματούχοι του εγκλωβίζονται σε μια εθνικιστική ρητορική, προκαλούν πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά, με την πλήρη ανοχή των «συμμάχων» μας της Ε.Ε. Στην Πολωνία ο Ερντογάν διαγράφει από τον χάρτη το κράτος Κύπρος, τη στιγμή που βρίσκονται σε εξέλιξη διαβουλεύσεις για τη διαμόρφωση κοινής διακήρυξης με στόχο την επανέναρξη του διαλόγου για το κυπριακό και διατείνεται ότι δεν είναι διατεθειμένος να δώσει ούτε σπιθαμή γης στην Κύπρο, ακόμα και αν του τάξουν πλήρη ένταξη στην Ε.Ε. Στη Θράκη είχαμε το περασμένο καλοκαίρι διαδοχικές επισκέψεις Τούρκων στρατηγού και υπουργών, με προκλητικές δηλώσεις, όπως συνηθίζουν, του τύπου, «η Θράκη είναι το κομμένο χέρι της Τουρκίας». Η ελληνική κυβέρνηση σχεδόν απουσιάζει, με ελάχιστες και υποτονικές αντιδράσεις, αφού το ενδιαφέρον της εστιάζεται στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των τοκογλύφων μας και στην επιβίωσή της. Οι «εταίροι» μας της Ε.Ε. όχι μόνο δεν αντιδρούν, όπως όφειλαν, αλλά μεθοδεύουν την καταπάτηση της κοινοτικής νομοθεσίας, ώστε να διαπραγματεύονται με την Τουρκία χωρίς «βαρίδια».
Για την ονομασία των Σκοπίων, ο Νίμιτς άρχισε νέο γύρο διαπραγματεύσεων με επισκέψεις σε Αθήνα, Σκόπια και …Γερμανία. Σαφώς οι Αμερικάνοι εμπλέκουν τη Μέρκελ, ώστε να αποδώσει ο συνδυασμός πιέσεων προς την Ελλάδα και να δεχτεί αυτά που μέχρι σήμερα απορρίπτει, όπως ονομασία του τύπου «Βόρεια Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Στην Ανατολική Μεσόγειο οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές. Η πρόσφατη επίσκεψη των Σαμαρά–Βενιζέλου με επιτελείο υπουργών στο Ισραήλ, δεν έγινε μόνο για ενεργειακή και τουριστική συνεργασία. Οι κοινές αεροπορικές ασκήσεις φανερώνουν και στρατιωτική συνεργασία. Η κόντρα Τουρκίας–Ισραήλ για τον έλεγχο της περιοχής, μας ευνοεί, αλλά μέχρι πότε θα υπάρχει;
Η αντιπαλότητα Τουρκίας–Αιγύπτου, που οδήγησε στη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών πριν από λίγες μέρες, είναι η πιο σημαντική εξέλιξη για μας στην περιοχή, γιατί αυτοί που κατέχουν την εξουσία στην Αίγυπτο, φανερά ενοχλημένοι από τη στήριξη της Τουρκίας στην κυβέρνηση Μόρσι, προωθούν ελπιδοφόρα συνεργασία με Ελλάδα και Κύπρο στο θέμα του ορισμού ΑΟΖ, αποκλείοντας την Τουρκία. Όμως είναι σε θέση ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς να αξιοποιήσουν την ευνοϊκή συγκυρία; Πόσο μπορούν ν’ αντισταθούν στις πιέσεις των μεγάλων και αντίπαλων συμφερόντων; Μόνο ο ελληνικός λαός μπορεί ή να τους αναγκάσει ή να τους ανατρέψει.
(αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα στις 24/12/13)
«Δεν είναι φυσιολογικοί άνθρωποι όσοι ανάβουν τα τζάκια»(!) δήλωσε οργισμένος ο γνωστός «Μπουμπούκος», ξεπερνώντας σε ευστοχία το άλλο μπουμπούκι, που δήλωσε (με σοβαρότητα) ότι «δε μειώνεται ο φόρος στο πετρέλαιο για καλοριφέρ κ.λπ., για να μη ζεσταίνουν οι πλούσιοι τις ...πισίνες τους»!! Τι τους έπιασε και δείχνουν τόσο ενδιαφέρον για ...την υγεία μας Μήπως, επειδή η αιθαλομίχλη πνίγει και τους ίδιους;
Στις συνθήκες της Νέας Κατοχής, που εξαθλιώνει τον ελληνικό λαό προγραμματισμένα και συστηματικά, με την εθνική κυριαρχία να έχει καταλυθεί πλέον dejure, την ακεραιότητα του έθνους-κράτους ν’ απειλείται, με τελικό στόχο την ίδια την ύπαρξή του, το πρώτο βήμα που οφείλουμε ως λαός (όπως πράξαμε πάντοτε στο παρελθόν σε ανάλογες συνθήκες, όπως οφείλουν όλοι ο λαοί) είναι να διακηρύξουμε προς τους εαυτούς μας, προς τις δυνάμεις κατοχής και προς κάθε τρίτο ότι «ο τράχηλός μας δεν υπομένει το ζυγό» και ότι είμαστε αποφασισμένοι ν’ αγωνιστούμε και πάλι «για τη χιλιάκριβη τη Λευτεριά». Το δεύτερο είναι να συμφωνήσουμε ως λαός πώς θ’ απελευθερωθούμε και ποιο μέλλον μας αρμόζει, δηλ. να συμφωνήσουμε στις βασικές αρχές ενός πολιτικού προγράμματος. Και το τρίτο είναι να κάνουμε πράξη το πρόγραμμα αυτό.
Πολλοί τρόποι υπάρχουν για το πρώτο βήμα. Κάποιοι από αυτούς στο παρελθόν ήσαν μοναδικοί και προϋπέθεταν βαρύ ανθρώπινο κόστος. Σήμερα έχουμε την πολυτέλεια να λειτουργούν κάποιοι δημοκρατικοί θεσμοί, έστω κακοποιημένοι, μέσω των οποίων μπορούμε να κάνουμε χωρίς δυσκολίες το πρώτο τουλάχιστον βήμα
Το 2014 είναι χρονιά εκλογών. Οπωσδήποτε ευρωεκλογών, περιφερειακών και δημοτικών στο τέλος Μαΐου, πιθανότατα και εθνικών πριν, μετά ή συγχρόνως.
Οι εθνικές εκλογές είναι άγνωστο πότε θα γίνουν, είναι άγνωστο επίσης πόσο θα έχει μεταβληθεί μέχρι τότε ο πολιτικός χάρτης με τη φθορά που υφίστανται τα κυβερνητικά κόμματα και την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού που επιχειρείται και μέσω της αποκάλυψης (μικρού μέρους) των σκανδάλων. Όταν έλθει η ώρα, θα κάνουμε τις σχετικές αναλύσεις. Βεβαίως είναι αδύνατο το ΑΣΚΕ να πάρει μέρος σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις σε μικρό χρονικό διάστημα για οικονομικούς λόγους
Στις δημοτικές-περιφερειακές εκλογές το ΑΣΚΕ παγίως δε συμμετέχει, αφού υποστηρίζει ότι η Αυτοδιοίκηση πρέπει να διατηρεί την αυτονομία της απέναντι στα πολιτικά κόμματα. Τα μέλη και οι φίλοι του ΑΣΚΕ ψηφίζουμε στην περιοχή μας την παράταξη που θεωρούμε ότι βρίσκεται πιο κοντά στις αρχές μας και ότι θα υπηρετήσει με σχετικά καλύτερο τρόπο την τοπική κοινωνία. Με τη γενικότερη απαξίωση όλων των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων αναμένεται ότι πολλοί υποψήφιοι θα δηλώνουν ανεξάρτητοι, οπότε τα πολιτικά μηνύματα των εκλογών της Αυτοδιοίκησης δε θα είναι προφανή και τα συμπεράσματα δε θα είναι σαφή.
Αντιθέτως, αυτό θα γίνει στις ευρωεκλογές, που είναι πανελλαδικές με ένα ψηφοδέλτιο για κάθε κόμμα, στις οποίες λειτουργούν λιγότερο τα εκβιαστικά διλήμματα των εθνικών εκλογών. Πολύ περισσότερο που οι δυνάμεις της Νέας Κατοχής αποτελούνται κατά τα 2/3 από την Ε.Ε. και την Τράπεζά της, οπότε η ψήφος του καθενός εκφράζει τη θέση του απέναντι στη Νέα Κατοχή. Κατά τ’ άλλα οι ευρωεκλογές μικρή σημασία έχουν, αφού ο ρόλος του ευρωκοινοβουλίου είναι περίπου διακοσμητικός.
Οι κυβερνητικοί-μνημονιακοί
Υποστήριξη προς τα κόμματα (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ) που ως κυβερνήσεις στήριξαν την ένταξη και παραμονή στην ΕΟΚ/Ε.Ε, που οδήγησε αναγκαστικά στα μνημόνια, σημαίνει αποδοχή της Κατοχής και των συνεπειών της, που θα είναι συνεχώς βαρύτερες. Σημαίνει ότι αποδεχόμαστε να μας κοροϊδεύουν με το πρωτογενές πλεόνασμα, το successstory, το φως στο βάθος του τούνελ, το όχι νέα μέτρα κ.λπ. Τα ίδια ισχύουν και για τα κόμματα (ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ) που στήριξαν και ψήφισαν τα μνημόνια, αλλά κάποια στιγμή κράτησαν αποστάσεις, για να επιβιώσουν εκλογικά (ο ΛΑΟΣ έφτασε να τάσσεται υπέρ και του εθνικού νομίσματος!!) .
Οι χειρότεροι απ’ όλους, αυτοί που έχουν τις μεγαλύτερες ευθύνες και το μεγαλύτερο μίσος κατά του ελληνικού λαού, δεν τολμούν ακόμη να πουν ούτε το όνομά τους και αυτοπροσδιορίζονται μ’ έναν αριθμό: 58, 75 κ.λπ.!! Το ίδιο το σύστημα τους προβάλλει ως εναλλακτική λύση!
Τέλος πλήρη υποστήριξη προς την Κατοχή, και μάλιστα με το χειρότερο τρόπο σημαίνει η υποστήριξη προς τη Χρυσή Αυγή, η οποία (έχουμε εξηγήσει επανειλημμένα ότι) είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που θέλει να εμφανίζεται.
Οι αντιμνημονιακοί ευρωπαϊστές
Όσοι σήμερα (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ κ.λπ.) ισχυρίζονται ότι μπορούμε να ξεφύγουμε από τα μνημόνια, ότι μπορούμε ν’ ασκήσουμε φιλολαϊκή ή πατριωτική πολιτική χωρίς ν’ αποχωρήσουμε από την Ε.Ε. καλλιεργούν επικίνδυνες αυταπάτες κι εξαπατούν τον ελληνικό λαό, γι’ αυτό έχουν την υποστήριξη μεγαλύτερης ή μικρότερης μερίδας του συστήματος. Καμιά φιλολαϊκή πολιτική ούτε καν ένα φιλολαϊκό μέτρο δεν μπορούμε να πάρουμε αν δεν αποχωρήσουμε πρώτα από την Ε.Ε. Παραμονή στην Ε.Ε. χωρίς μνημόνια είναι απλώς ένα κακόγουστο αστείο. Η λέξη μνημόνιομπορεί να μη χρησιμοποιείται, αλλά η ουσία θα παραμένει, όπως προϋπήρχε των μνημονίων. Καμιά πατριωτική πολιτική δεν είναι δυνατή με την οικονομία διαλυμένη, τις ένοπλες δυνάμεις χωρίς καύσιμα και ανταλλακτικά, με λουκέτο στην ελληνική πολεμική βιομηχανία, τους αξιωματικούς πενόμενους και όλες τις πολιτικές αποφάσεις να παίρνονται τυπικά στις Βρυξέλες, στην πραγματικότητα στο Βερολίνο.
Εάν κληθούν να κυβερνήσουν οι αντιμνημονιακοί ευρωπαϊστές, θ’ αποτύχουν και θα φέρουν (ανεξαρτήτως προθέσεων) άλλη μια μεγάλη απογοήτευση στον ελληνικό λαό. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ (και με τις θέσεις που διακηρύσσει για τα εθνικά θέματα και τους λαθρομετανάστες) οι κίνδυνοι για την ασφάλεια και την ακεραιότητα της πατρίδας μας είναι τεράστιοι, με πρώτο στο σκοπιανό, όπου (μακάρι να διαψευσθούμε) θα γίνουν δεκτές οι καταστροφικές προτάσεις Νίμιτς.
Στην ίδια κατηγορία με τους παραπάνω ανήκουν και όσοι συζητούν για αποχώρηση από την Ε.Ε., αλλά δεν τη θεωρούν ως την πρώτη προϋπόθεση για την απελευθέρωσή μας, αντιθέτως την παραπέμπουν στις καλένδες.
Η αποδέσμευση μόνο στα λόγια
Το ΚΚΕ τάσσεται υπέρ της αποδέσμευσης της χώρας από την Ε.Ε., αλλά στην πράξη δεν κάνει τίποτα για να την επιτύχει. Αντιθέτως, θέτει ως προϋπόθεση για την αποχώρηση τη «λαϊκή εξουσία», η οποία ποτέ δεν πρόκειται να έλθει με τη διασπαστική πολιτική που ακολουθεί το ΚΚΕ. Όταν, μάλιστα, άρχισε να διαμορφώνεται στην ελληνική κοινωνία κλίμα απόρριψης της Ε.Ε. και του ευρώ της και να τίθεται σοβαρά το ζήτημα της αποχώρησης, μέσα στην όλη τιτάνια προσπάθεια του συστήματος αναστροφής του κλίματος αυτού συνέβαλε και η Αλ. Παπαρήγα με το περίφημο «η λύση έξω από το ευρώ στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική» (συνέντευξη στον Αντένα- βλ. Ριζοσπάστης 31/5/2011). Και μετά προσπαθούσαν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα.
Τα παραπάνω αναφέρονται κατά το ήμισυ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία κατά το άλλο ήμισυ είναι η φωνή του Σόρος στην Ελλάδα (υπέρ των Σκοπίων κ.λπ.).
Εθνικό νόμισμα με παραμονή στην Ε.Ε.
Όσοι υποστηρίζουν την αποχώρηση από την ευρωζώνη χωρίς αποχώρηση από την Ε.Ε. παραπλανούν επίσης τον ελληνικό λαό. Το εθνικό νόμισμα είναι χρήσιμο, για να μπορούμε κυρίως να στηρίζουμε και να προωθούμε (και στο εξωτερικό) τα δικά μας προϊόντα. Αλλά μέσα στην Ε.Ε. η ελληνική παραγωγή συρρικνώνεται συνεχώς, ελληνικά προϊόντα παύουν να υπάρχουν, άρα η χρησιμότητα του εθνικού νομίσματος περίπου εκμηδενίζεται. Οι κύριοι αυτοί, πολλοί από τους οποίους εμφανίζονται ως … αριστεροί, απλώς ακολουθούν την πολιτική των Αγγλοαμερικανών, που επιθυμούν να υπάρχει η Ε.Ε., που είναι η κυριότερη σύμμαχος των ΗΠΑ, να υπάρχει και το ευρώ, αλλά μη ανταγωνιστικό προς το δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό. Γι’ αυτό και προβάλλονται από τα ΜΜΕ που ελέγχονται από αυτούς (κυρίως το ΕΠΑΜ). Η Μ. Βρετανία (θυμίζουμε) ανήκει στην Ε.Ε., χωρίς να συμμετέχει στην ευρωζώνη.
Η πολιτική της απελευθέρωσης
Απέναντι σ’ όλες αυτές τις συστημικές εκδοχές είναι ανάγκη να εκφραστεί και να υποστηριχτεί και στις ευρωεκλογές μια πρόταση για την Εθνική και Κοινωνική μας Απελευθέρωση, που θ’ αρχίζει από την απελευθέρωση από τη γερμανική Ε.Ε. και το γερμανικό ευρώ και από κάθε λεόντειο οργανισμό, σε συνδυασμό με τον έλεγχο της παραγωγής και των προϊόντων της από την κοινωνία, τη διεύρυνση και εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών, την προάσπιση του πολιτισμού μας, την προάσπιση της εθνικής μας ακεραιότητας και τον επαναπατρισμό όσων ξένων μπήκαν παράνομα στη χώρα μας.
Οι αναγνώστες μας γνωρίζουν την τεράστια (για τα μέτρα των δυνατοτήτων του) προσπάθεια του ΑΣΚΕ να συγκλίνουν προς αυτή την κατεύθυνση όλες οι αξιόπιστες δημοκρατικές, προοδευτικές και πατριωτικές δυνάμεις της πατρίδας μας. Έγιναν πάμπολλες συναντήσεις με συλλογικότητες και μεμονωμένους πολίτες, που είχαν ως αποτέλεσμα ένα καλό κείμενο και τη διοργάνωση 3 εκδηλώσεων. Τελευταία πληροφόρηση για το εγχείρημα υπάρχει στο προηγούμενο φύλλο της «Ε». Κατανοούμε ότι το εγχείρημα παρουσιάζεται δύσκολο, αλλά η πρόταση εκφράζει τις ανάγκες και επιθυμίες της ελληνικής κοινωνίας κι αυτό το γνωρίζουν όλοι, ακόμη κι όσοι βολεύονται να στεγάζονται σε συστημικά σχήματα.
Εν όψει των ευρωεκλογών το ΑΣΚΕ εκφράζει και πάλι την επιθυμία του για συμπόρευση με τις καθαρές θέσεις του κειμένου που προαναφέραμε, με όσους (συλλογικότητες ή κομματικά ανένταχτους πολίτες) το επιθυμούν. Εμείς το καθήκον μας θα το κάνουμε για άλλη μια φορά, μαζί με όσους ανταποκριθούν.
Ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-74 στις 15/1/14 ανακοίνωσε με οδύνη την απώλεια του επί δεκαετία προέδρου του Μιχάλη Βαρδάνη.
Ο Μιχάλης Βαρδάνης γεννήθηκε στην Απείρανθο Νάξου το 1936. Φοίτησε στο Γυμνάσιο Νάξου και στη συνέχεια εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1958 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού. Μετά την αποφοίτησή του υπηρέτησε σε ακριτικές περιοχές και ως εθελοντής στην Κύπρο.
Η κυβέρνηση των αποστατών τον μετέθεσε μαζί με όλους τους δημοκρατικούς αξιωματικούς από την Κύπρο στη Βόρειο Ελλάδα.
Στις αρχές Δεκεμβρίου 1966 εκλήθη να καταθέσει ως μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη του ΑΣΠΙΔΑ. Κατέθεσε στις 28/12/66 και από μάρτυρας κατηγορίας μετατράπηκε σε μάρτυρα υπεράσπισης των δημοκρατικών αξιωματικών. Από τότε μπήκε στο στόχαστρο των χουντικών, που προετοίμαζαν το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου
Το πραξικόπημα βρίσκει το Μ. Βαρδάνη να υπηρετεί στο Πολύκαστρο «χωρίς ανάθεση καθηκόντων». Συλλαμβάνεται αμέσως και τίθεται μέσα στο στρατόπεδο «σε απομόνωση».
Συμμετέχει στην προετοιμασία του «κινήματος του βασιλιά», αλλά στις 26/10/67 αποτάχτηκε από τις Ένοπλες Δυνάμεις ως «επικίνδυνος».
Ο Μιχ. Βαρδάνης, ως απότακτος πλέον, συμμετέχει με άλλους αποστράτους στις αντιστασιακές οργανώσεις «Ελεύθεροι Έλληνες» και «Αντίσταση-Απελευθέρωση-Ανεξαρτησία». Στις 22/4/72 συλλαμβάνεται και υποβάλλεται σε φρικτά βασανιστήρια. Αργότερα απελευθερώνεται και συλλαμβάνεται πάλι το Σεπτέμβριο 1972, για να οδηγηθεί στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπου υποβάλλεται και πάλι σε φρικτά βσανιστήρια. Από 22/6/72 έως 16/12/72 παραμένει φυλακισμένος στον Κορυδαλλό.
Με την αποφυλάκισή του παίρνει μέρος στο «Κίνημα του Ναυτικού», που επρόκειτο να εκδηλωθεί στα τέλη Μαΐου 1973, μυημένος από το Σπύρο Μουστακλή. Το Κίνημα προδίδεται και ο Μ. Βαρδάνης συλλαμβάνεται και πάλι στις 24/5/73, για να υποστεί στο ΕΑΤ-ΕΣΑ πρωτοφανή σε σκληρότητα βασανιστήρια από τους Σπανό, Χατζηζήση, Κόφα κ.λπ. Παρέμεινε φυλακισμένος μέχρι τον Αύγουστο 1973, οπότε οι δικτάτορες έδωσαν γενική αμνηστία.
Μετά την απόταξή του ο Μ. Βαρδάνης συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου πήρε το πτυχίο του και ξεκίνησε ν’ ασκεί τη δικηγορία.
Δύο ημέρες πριν από τη μεταπολίτευση κι ενώ η χούντα διαπράττει το τελευταίο και μεγαλύτερο έγκλημά της, την προδοσία της Κύπρου, ενώ η Τουρκία έχει αρχίσει την εισβολή, ο Βαρδάνης, μαζί με άλλους 3 απότακτους δημοκρατικούς αξιωματικούς (Αρχάκη, Αρχοντίδη, Βασιλικόπουλο) αποστέλλουν προς τον Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων επιστολή, όπου γράφουν ότι «πιστοί εις τον όρκον μας και εν όψει διαγραφόμενης απειλής έναντι ακεραιότητος του Έθνους, θέτομεν εαυτούς εις την διάθεσιν της Πατρίδος».
Επανήλθε στο στράτευμα το 1976, παίρνοντας όλους τους βαθμούς που είχε στερηθεί. Αποστρατεύτηκε το 1990 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη με το βαθμό του Υποστρατήγου.
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό