Η άνοιξη αρχίζει δυσοίωνα. Και για την Ελλάδα. Τα γεγονότα στην Ουκρανία και οι επαπειλούμενες εξελίξεις προοιωνίζουν κινδύνους γενικότερους, αλλά και ειδικότερα για τη χώρα μας, όταν μάλιστα, κακή τη τύχη, αντιπροσωπεύεται στο εξωτερικό από τον ανόητα και επικίνδυνα φλύαρο Βενιζέλο.
Αν η διαφαινόμενη απόπειρα των ΗΠΑ, με προπομπό τη γερμανοκρατούμενη Ε.Ε. (που προσπαθεί τώρα να αναδιπλωθεί), να ελέγξει πλήρως τη νότια, ρωσόφωνη και ρωσόφιλη, Ουκρανία δυτικά της Κριμαίας (όπου αποκλείεται οποιαδήποτε υποχώρηση της Ρωσίας), με δεδομένο ότι οι Ρώσοι αμύνονται πατρίων, ουσιαστικά, εδαφών, είναι σοβαρή και αποφασισμένη, τότε τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Αν μάλιστα συνδεθούν με τη, μέχρι τώρα τουλάχιστον, αμερικάνικη «ήττα» στη Συρία, την περίεργη βιασύνη για «λύση» στο Κυπριακό, τις εξελίξεις στην Τουρκία, τις ταραχές στο Κόσοβο και Βοσνία και, κυρίως, το πετρέλαιο, αέριο και τους αγωγούς στην περιοχή, τότε οι αντίκτυποι στη χώρα θα γίνονται εντονότεροι. (Αυτά γράφονται στις 4 του Μάρτη και, όταν αρχίσει να ξεκαθαρίζει η κατάσταση, θα επιχειρηθεί εκτενέστερη ανάλυση στην ιστοσελίδα του ΑΣΚΕ)
Τίποτα δεν πάει καλά και στο εσωτερικό
Στο εσωτερικό η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, και μάλιστα παραμονές των εκλογών του Μαΐου, και μια περίεργη και παραλυτική απάθεια κυριαρχεί παντού, προμήνυμα καταιγίδας…
Η σαδιστική συμπεριφορά της τρόικας παίρνει χαρακτήρα ιλαροτραγωδίας, εν όψει και της ολοκλήρωσης (όπως ισχυρίζονται) του καταστροφικού «έργου» της στη χώρα μας. Προετοιμάζει το έδαφος για (ενδεχόμενη) κάθοδο γερμανικών, κυρίως, επιχειρήσεων, με μείωση των εργοδοτικών εισφορών. Προωθεί… το γάλα των βορείων, καταργεί την προστασία των επαγγελματικών μισθώσεων, απαιτεί πλήρη απελευθέρωση επαγγελμάτων, πώληση φαρμάκων στα εμπορικά καταστήματα, που ήδη πολλαπλασιάζονται με γερμανικό χρώμα, κ.λπ κ.λπ. Ταυτόχρονα απορρίπτει ό,τι προτείνεται από την «Ελληνική» πλευρά, αρνείται το «πρωτογενές πλεόνασμα» και απαιτεί συνεχώς περισσότερα οδηγώντας την κυβέρνηση σε απόγνωση στο άκουσμα του νέου «ευέλικτου μνημονίου», ενώ ο Σαμαράς περίμενε κάποιο «δώρο» για προεκλογική κατανάλωση. Και ουσιαστικά χωρίς καμιά αντίδραση.
Σε όλους τους τομείς του κυβερνητικού «έργου» επικρατεί διάλυση και χάος, αφού απουσιάζει κάθε κεντρικός σχεδιασμός για συνολική ελληνική πολιτική και ελληνικούς στόχους, με τους περισσότερους υπουργούς να συναγωνίζονται στο στίβο της ανοησίας και του κυνισμού. Πουθενά «φως στο τούνελ», με τραγικό αποτέλεσμα τη συνεχή αύξηση των αυτοκτονιών και την εκδήλωση επιθυμίας της πλειονότητας (56% κατέγραψαν πρόσφατες δημοσκοπήσεις) των Ελλήνων να μεταναστεύσουν! Ένα μόνο θετικό δείγμα σημειώθηκε πρόσφατα. Η αντίδραση της κυβέρνησης, μέσω της δήλωσης του Προέδρου της Δημοκρατίας, για το περιεχόμενο και τις προσδοκίες της έναρξης των διαπραγματεύσεων, που ουσιαστικά τις υπονόμευσε, ευτυχώς!
Κινούμενη άμμος, ακόμη,
το προεκλογικό τοπίο
Για πρώτη φορά σε προεκλογική περίοδο κανένα κόμμα (εκτός του πολύ «ήσυχου» τελευταία ΚΚΕ) δεν έχει ξεκάθαρη θέση και εικόνα προεκλογική και συνεχώς ξεπετάγονται νέα κόμματα και πολιτικοί σχηματισμοί, με διαρκείς μεταλλαγές, λες και κάθε πρεσβεία, κάθε επενδυτικό fund (π.χ Morgan and Stanley…), κάθε επιχείρηση, συγκρότημα και κανάλι να «προσφέρει» από ένα κόμμα, για μελλοντική …συνιστώσα ευρύτερων σχηματισμών. Φαίνεται σαν οι σχεδιαστές του πολιτικού σκηνικού μας να αφήνουν σχετική ελευθερία στα εντόπια κέντρα και επιφυλάσσονται για τις εθνικές εκλογές.
Στο χώρο της ακροδεξιάς επικρατεί αμηχανία και αναμονή, παρά τις κραυγές… αποφασιστικότητας. Αν, τελικά, δεν επιτραπεί στη «Χρυσή Αυγή» να λάβει μέρος στις ευρωεκλογές, πέρα από το προφανώς πολιτικό λάθος, θα δημιουργηθούν νομικές περιπλοκές και, σίγουρα, κακό προηγούμενο, με απρόβλεπτες μελλοντικές προεκτάσεις. Είναι, όντως, το απεχθέστερο κόμμα της ελληνικής ιστορίας, δημιούργημα όμως, πέραν των σκοτεινών πηγών και στόχων δημιουργίας του, των πολιτικών, πράξεων και παραλείψεων όλων των άλλων κομμάτων.-
Η κεντροδεξιά φαίνεται κάπως να αντέχει.
Η Ν.Δ., που δεν έχει υποστεί (ακόμη;) την πανωλεθρία του ΠΑΣΟΚ, κινείται επιθετικά στις αυτοδιοικητικές εκλογές και ευελπιστεί, παρά τις γκάφες και αδυναμίες, λόγω των εσωτερικών διενέξεων, διαφορών και πολλαπλών επιρροών και κυρίως των κυβερνητικών πολιτικών της, ότι θα έχει σχετική επιτυχία. Αντίθετα στις ευρωεκλογές η άμυνά της, παρά τον αιφνιδιασμό της για τη σταυροδότηση στα ευρωψηφοδέλτια με τις πολλαπλές, αλλά αμφίβολες και αντιφατικές στοχεύσεις της, δε θα είναι …επιτυχής και, αν αληθεύει, η απαίτηση του Κ. Καραμανλή για νίκη έστω με μία ψήφο(!), αναμένονται μετεκλογικά πολλά προβλήματα για τον Α. Σαμαρά...
Οι ΑΝ.ΕΛ δεν πρέπει να αναμένουν επιτυχίες, (όχι όμως και καταποντισμό), λόγω των αμφιλεγόμενων προοπτικών συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ, που τους δίχασαν και της όχι χαρισματικής ηγεσίας του.
Στη λεγόμενη κεντροαριστερά, ΠΑΣΟΚ, διάφορες κινήσεις, ΔΗΜΑΡ, τα πράγματα δεν πάνε καλά, ως άλλωστε αναμενόταν. Οι πολλές παρεμβάσεις και οι διαφορετικές στοχεύσεις που αφθονούν στο χώρο, και τα πολλά «ορφανά», που τρέχουν όπου υπάρχει πόρτα ανοιχτή, π.χ. του Φ. Κουβέλη, μόνο σύγχυση δημιοργούν και, φυσικά, η ανάμειξη απεχθών, πλέον, προσώπων, όπως Γ. Παπανδρέου και Κ. Σημίτη, μόνο διαλυτικά φαινόμενα δημιουργούν. Εδώ μάλιστα παίζεται και η κωμωδία της ανοικτής καθόδου στις εκλογές του συνεργατικού «MEGA», με τον απίθανο «σωτήρα» Στ. Θεοδωράκη, θλιβερό δείγμα του επιπέδου πολιτικής εκπροσώπησης, δηλ. της κατάντιας της.
-Οσο για την πληθώρα καινοφανών σχημάτων, αρχηγικών ή συνεταιριστικών, το μόνο ενδιαφέρον που προκαλούν είναι το ποια πρεσβεία, ποιο ξένο fund ή ποιοι επιχειρηματίες κρύβονται πίσω τους…
Καλύτερες οι προοπτικές για την Αριστερά
Παρά τα έντονα εσωτερικά προβλήματα και την πολυγλωσσία του ο ΣΥΡΙΖΑ, γενικά μπορεί να ελπίζει σε καλά εκλογικά αποτελέσματα, λιγότερο στις αυτοδιοικητικές εκλογές και περισσότερο στις ευρωεκλογές. Ανάλογες προοπτικές και στο προσεκτικά ήπιο, πρόσφατα, ΚΚΕ, που ενδέχεται να αυξήσει τα ποσοστά, μέχρι και διπλασιασμού, λόγω και του ότι η εικόνα κάποιων θέσεων και δηλώσεων της τέως γραμματέας του έχει εξασθενίσει…
Εννοείται ότι, αν οι εκλογές γίνουν τριπλές (συνεχώς μειώνονται οι πιθανότητες), τα παραπάνω δεν ισχύουν πλήρως.
Και το Α.Σ.Κ.Ε.;
Με τη γενική παρατήρηση ότι σε ευρωεκλογές το βασικό ζήτημα, θέμα, θα έπρεπε να είναι η φύση της Ε.Ε. και του ΕΥΡΩ της και, τώρα, η γερμανική κατοχή που έχει επιβληθεί στη χώρα μας. Το ΑΣΚΕ θα πάρει μέρος στις ευρωεκλογές για τους λόγους που αναλύονται στην προεκλογική ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ μας και στην ανακοίνωση της συμμετοχής μας.
«Δεν με νοιάζει αν θα επανεκλεγώ, κάνω το χρέος μου προς την πατρίδα», διαρρέει σε ΜΜΕ ο Αντ. Σαμαράς. Έχει χάσει τον έλεγχο των εξελίξεων και των λεγομένων του! Την ίδια κοτσάνα πέταξε και ο Γιωργάκης λίγο πριν εκπαραθυρωθεί.
Τα αρπακτικά της Ε.Ε., δηλ. της Γερμανίας, και του ΔΝΤ, δηλ. των ΗΠΑ, που ονομάζονται «τρόικα», για να μη συνειδητοποιούμε από ποιους πρέπει ν’ απελευθερωθούμε, επιχειρούν ένα ακόμη βήμα για τη διαιώνιση της Κατοχής. Βάζοντας μπροστά τον ΟΟΣΑ και με τυφλό όργανο τον κατοχικό υπουργό Κ. Χατζηδάκη, στοχεύουν (μετά την ελληνική βιομηχανία και βιοτεχνία) να εξαφανίσουν και την ελληνική κτηνοτροφία. Η δικαιολογία είναι η μείωση της (υψηλής, πράγματι) τιμής του φρέσκου γάλακτος. Αν το σχέδιό τους περάσει, η μείωση της τιμής του γάλακτος θα είναι ελάχιστη και προσωρινή. Μόλις εξαφανίσουν την ελληνική κτηνοτροφία η τιμή του (εισαγόμενου, πλέον) «φρέσκου» γάλακτος θ’ αυξηθεί, υπερβαίνοντας κατά πολύ τη σημερινή τιμή, όπως συνέβη και με άλλα προϊόντα.
Αυτό που, τελικά, επιδιώκουν είναι να μην παράγουμε τίποτα, ν’ αγοράζουμε ακριβά τα δικά τους προϊόντα ή επικίνδυνα προϊόντα τρίτων χωρών με τις οποίες η Ε.Ε. έχει κλείσει εμπορικές συμφωνίες, άρα να δανειζόμαστε συνεχώς από αυτούς και να μην αναπνεύσουμε ποτέ. Η ειρωνεία είναι ότι ο ελληνικός λαός πλήρωσε με 1.000.000 ευρώ τον ΟΟΣΑ, για να μας συμβουλεύσει με ποιο τρόπο θα καταστρέψουμε την κτηνοτροφία μας!
Η Ελλάδα, με την ηλιοφάνεια και το εύκρατο κλίμα της, είναι ευλογημένος τόπος για την αγροτική παραγωγή κι έχει τεράστιες δυνατότητες ν’ αναπτύξει την κτηνοτροφία της, σε βαθμό που να καλύπτει πλήρως τις ανάγκες της και να κάνει και εξαγωγές. Σήμερα αυτό δε γίνεται, αντιθέτως κάνουμε εισαγωγές, επειδή η Ε.Ε. απαγορεύει την ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής, απαγορεύει τους ελέγχους των τιμών στο όνομα του «ανόθευτου ανταγωνισμού» κι επιβάλλει ποσοστώσεις. Με την αποχώρηση-απελευθέρωσή μας από την Ε.Ε. τα εμπόδια αυτά παύουν να υπάρχουν και η αγροτική οικονομία θα είναι ένας από τους τομείς που θα μπορεί άμεσα ν’ αναπτυχθεί και ν’ αποδώσει, από τον πρώτο κιόλας χρόνο, θα επαναφέρει κόσμο στην ύπαιθρο και στις πολιτιστικές του παραδόσεις, θα σταματήσει μια μεγάλη συναλλαγματική αιμορραγία και θα εξασφαλίσει στους καταναλωτές φθηνά και υγιεινά αγροτικά προϊόντα.
Μεγάλη θεωρητική συζήτηση (ξανα)γίνεται στο ΚΚΕ για το κατά πόσον ήσαν ορθές οι αποφάσεις α) για τη συγκρότηση του ενιαίου Συνασπισμού και β) για τη συγκυβέρνηση το 1989-90 αρχικά με τη Ν.Δ. του Μητσοτάκη και στη συνέχεια με Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Σήμερα το ΚΚΕ κρίνει ότι εκείνες οι αποφάσεις ήσαν λανθασμένες. Παρότι χρησιμοποιούνται προσεκτικές εκφράσεις, είναι προφανές ότι (με τη δική του γλώσσα) οι αποφάσεις θεωρούνται αποτέλεσμα υπερίσχυσης «οπορτουνιστικών» αντιλήψεων.
Το ζήτημα ανακινήθηκε από την ηγεσία, με άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ΚΟΜΕΠ. Ο λόγος είναι, ασφαλώς, η αντιμετώπιση των διαφωνιών που υπάρχουν στο εσωτερικό του ΚΚΕ για τη σημερινή πολιτική του πλήρους απομονωτισμού του κόμματος.
Την ανακίνηση του θέματος εκμεταλλεύτηκαν αντίπαλοι του ΚΚΕ, μιλώντας για καταδίκη της γραμμής Φλωράκη (από το 1972 Γ.Γ. του ΚΚΕ) και υποθέτοντας ότι μια προσβολή στη μνήμη του ιστορικού ηγέτη θα διευκόλυνε την περαιτέρω μετακίνηση μελών και ψηφοφόρων από το ΚΚΕ, π.χ. προς το ΣΥΡΙΖΑ.
Η άποψη του ΑΣΚΕ είναι ότι οι προαναφερθείσες καθώς και πλήθος άλλων καθοριστικών αποφάσεων ελήφθησαν με άλλα κριτήρια και οι θεωρητικές αναλύσεις επιστρατεύονται εκ των υστέρων, για να τις δικαιολογήσουν. Τα «λάθη» δεν είναι λάθη, αλλά επιλογές που υπηρετούν ανομολόγητες επιδιώξεις, όπως π.χ. οι συμφωνίες Λιβάνου-Καζέρτας-Βάρκιζας (βλ. την έκδοση ΑΣΚΕ-2). Αλλά ας έρθουμε στα πιο πρόσφατα.
Το ΑΣΚΕ, θυμίζουμε, πολλούς μήνες ενωρίτερα είχε προβλέψει ότι θα υπάρξει κυβερνητική συνεργασία ΚΚΕ-ΝΔ (βλ. «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» Οκτώβρη 1988), προκαλώντας την οργή μελών του ΚΚΕ, που ισχυρίζονταν ότι αυτό δε θα γίνει ποτέ και ότι στο ΑΣΚΕ είμαστε αντικομμουνιστές. Στο ΑΣΚΕ, όμως, δεν είμαστε αντικομμουνιστές, απλώς δεν είμαστε αόμματοι. Τότε η Σοβιετική Ένωση είχε συνάψει μια οικονομική συμφωνία-μαμούθ με τη Δ. Γερμανία των Κολ-Στράους. Ήταν βέβαιο, λοιπόν, ότι αυτή η συμφωνία θα είχε την αντανάκλασή της στις ελληνικές πολιτικές δυνάμεις. Η εξάρτηση, που χαρακτηρίζει λιγότερο ή περισσότερο τις κυρίαρχες δυνάμεις όλου του πολιτικού φάσματος της πατρίδας μας, της αριστεράς μη εξαιρουμένης, είναι η πηγή όλης της κακοδαιμονίας μας. Η συγκυβέρνηση, λοιπόν, υπαγορεύθηκε από τα συμφέροντα της Σοβιετικής Ένωσης του Μιχ. Γκορμπατσόφ κι επιβλήθηκε στο ΚΚΕ, παρά το τεράστιο πρόβλημα που δημιουργούσε στο εσωτερικό του. Έτσι άνοιξε ο δρόμος για την άνοδο του (γερμανόφιλου) Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία, εξυπηρετώντας ένα σύστημα σε βαθιά κρίση, χωρίς κανένα κέρδος για το λαό και τη δημοκρατία, ούτε καν την καθιέρωση της απλής αναλογικής, που είχε προσφέρει τότε ο Α. Παπανδρέου στον ενιαίο Συνασπισμό.
Σήμερα το ΚΚΕ πέρασε στην άλλη άκρη. Βασική αρχή της πολιτικής του είναι ότι «το ΚΚΕ τα κάνει όλα καλά, από όλους τους άλλους κανείς δεν κάνει τίποτα καλό, άρα δεν υπάρχει έδαφος για συνεργασία με κανέναν και για τίποτα». Η Α. Παπαρρήγα, κατά την ομιλία της στη Βουλή για την πρόταση μομφής, απαξίωσε το Κοινοβούλιο («δεν υπάρχει δυνατότητα μέσω Βουλής») και υποστήριξε ότι «μόνη λύση είναι η εργατική λαϊκή αντιπολίτευση». Όλ’ αυτά με βάση την απόφαση του Συνεδρίου, που θεωρεί ότι το μόνο που έχει σημασία είναι η «λαϊκή εξουσία», δηλ. η ανάληψη της εξουσίας από το ΚΚΕ. Αλλά και το ίδιο το ΚΚΕ με τη συμπεριφορά του δείχνει ότι δεν το ενδιαφέρει η εξουσία, κάτι που κατανοεί και ο ελληνικός λαός. Στην πράξη δηλ. δεν προτείνει τίποτα σ’ ένα λαό που υποφέρει και στρέφεται απελπισμένος προς τις αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ ή προς την εκδικητική μανία του εσμού της «Χρυσής Αυγής».
Η σημερινή πολιτική του ΚΚΕ είναι επίσης υποβοηθητική του συστήματος, αφού διασπά τις λαϊκές κινητοποιήσεις και απομακρύνει την ελπίδα για την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τη νέα Κατοχή. Γι’ αυτό και συχνά επαινείται από πολιτικούς, π.χ. Άδωνις, ή ΜΜΕ του συστήματος. Τους λόγους που η ηγεσία επιμένει σ’ αυτή τη γραμμή τους γνωρίζει η ίδια καλύτερα από τον καθένα.
Η αυτοκριτική, λοιπόν, του ΚΚΕ για τη συγκυβέρνηση του 1989-90 θα ήταν μια θετική εξέλιξη, εάν συνοδευόταν από μια πολιτική που (και με τις κατάλληλες συμμαχίες) αναβαθμίζει το λαϊκό κίνημα. Δυστυχώς, γίνεται απλώς για να δικαιολογήσει μια αδιέξοδη (πάλι) πολιτική.
(αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα στις 12/12/13)
Απορίες
Συμφωνούμε πλήρως με την κριτική του ΚΚΕ προς το ΣΥΡΙΖΑ ότι στα πλαίσια της Ε.Ε. δεν είναι δυνατό ν’ ασκηθεί καμιά φιλολαϊκή πολιτική. Διαφωνούμε με την τακτική του να μην κάθεται ποτέ και για κανένα θέμα στο ίδιο τραπέζι με το ΣΥΡΙΖΑ, να μη στέλνει ποτέ εκπρόσωπό του ούτε στα συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ, παρότι υπάρχει πρόσκληση. Θα υπήρχε κάποιο ελαφρυντικό, εάν κρατούσε την ίδια στάση (ή και πιο αυστηρή) απέναντι στα κόμματα του μνημονίου, όμως στα συνέδρια των μνημονιακών κομμάτων στέλνει εκπρόσωπο, με τη ΔΗΜΑΡ ιδίως οι σχέσεις «σηκώνουν παρεξήγηση».
Το ΚΚΕ δικαιολογεί τη στάση του με το επιχείρημα ότι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν στελέχη που έφυγαν από το ΚΚΕ, γι’ αυτό δεν τους έχουν εμπιστοσύνη.
Απορίες:
Το κριτήριο πρέπει να είναι αν έφυγε ένα στέλεχος από το ΚΚΕ ή τι κάνει αφότου έφυγε; Εάν παραμένει συνεπής και δεν ενσωματώθηκε στο σύστημα; Το κριτήριο είναι η στάση του απέναντι στο κόμμα ή απέναντι στην κοινωνία;
Τα μνημονιακά κόμματα δεν έχουν ηγετικά στελέχη προερχόμενα από το ΚΚΕ; Η επίτροπος κ. Δαμανάκη και ο (προσφάτως ανεξάρτητος) κ. Μίμης από πού προέρχονται; Ο κ. Ν. Μπίστης, μέχρι πριν από λίγο στη ΔΗΜΑΡ;
Στα στελέχη των μνημονιακών κομμάτων που δεν προέρχονται από τις τάξεις του το ΚΚΕ έχει περισσότερη εμπιστοσύνη; Στην Ντόρα; Στο Βενιζέλο και το Γιωργάκη; Στη Ρεπούση; Στον Άδωνι;
Οι απορίες πρέπει να λυθούν. Κι ας μη βιαστούν κάποιοι. Η ερμηνεία πως ό,τι βλάπτει το ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται καλό για το ΚΚΕ και το λαό είναι μάλλον επιφανειακή.
(αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα στις 24/12/13)
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό