Είχαμε γράψει ότι θα επανερχόμαστε συνεχώς στο ζήτημα της τουρκικής απόπειρας να ονομάσει διεθνώς το Αιγαίο τούρκικο. Οταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο της παραπάνω ονομασίας, η κυβέρνηση υποστήριζε ότι αυτό θα διορθωθεί και ότι οφείλετο σε αβλεψία του αρμόδιου Ελληνα υπαλλήλου.
Τι έγινε τελικά ή μήπως μας κοροϊδεύουν ακόμα;
«You will have nothing, you will be happy» («Δε θα σου ανήκει τίποτα, θα είσαι ευτυχισμένος») μας προειδοποιεί ο ιδρυτής του Φόρουμ του Νταβός Κλάους Σβαμπ. Στο Νταβός, όπου μαζεύεται η ελίτ της Νέας Τάξης και της Παγκοσμιοποίησης, υπουργοί, τραπεζίτες, στελέχη και μεγαλομέτοχοι μεγάλων πολυεθνικών και λοιποί μεγαλοπαράγοντες, αποφασίζεται η «γραμμή» της παγκοσμιοποίησης, που υπερβαίνει τις εθνικές κυβερνήσεις.
Ετσι, για να «μη μας ανήκει τίποτα», η «γραμμή» Νταβός είναι η ραγδαία άνοδος των τιμών και η μείωση μέχρι μηδενισμού των εισοδημάτων. Αλλωστε «οι άνεργοι και οι φτωχοί είναι τα σκουπίδια της ευημερίας» κατά τον τότε (1998) διευθύνοντα σύμβουλο της ΝΕΣΤΛΕ. Της δικιάς τους ευημερίας.
Αρχικά «έφταιγε» η πανδημία, μετά ο πόλεμος στην Ουκρανία και μετά κάτι άλλο ώστε να δεκαπλασιαστούν οι τιμές της ενέργειας, για να αποκομίζει το κύκλωμα των ορυκτών καυσίμων θηριώδη υπερκέρδη. Λόγω της αύξησης των καυσίμων τα κυκλώματα των τροφίμων και των βιομηχανικών προϊόντων ακολούθησαν. Και σαν να μην έφταναν οι συνεχείς αυξήσεις, που εξανέμιζαν τα εισοδήματα των πολλών, οι τραπεζίτες μέσω της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ (FED) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) με πρόσχημα τον πληθωρισμό αύξησαν ραγδαία τα προεξοφλητικά επιτόκια με τα οποία χρεώνουν τις τράπεζες για δάνεια. Η αύξηση του προεξοφλητικού επιτοκίου, ως γνωστόν, μειώνει την προσφορά χρήματος και ταυτόχρονα αυξάνει τους τόκους των μη αποπληρωμένων δανείων. Σκοπός τους είναι να πάρουν και τις ιδιοκτησίες όσων, λόγω συρρίκνωσης των εισοδημάτων τους, δεν μπορούν να αποπληρώνουν τα δάνεια τους, ενώ παράλληλα οι μικρότερες επιχειρήσεις λόγω υψηλότερου κόστους δανεισμού και εξυπηρέτησης δανείων είτε απολύουν προσωπικό είτε κλείνουν.
Στο σχέδιο «δε θα σου ανήκει τίποτα» οι κυβερνήσεις σκοπίμως μένουν άπραγες. Οπως η κυβέρνηση Μητσοτάκη που, στο όνομα της «ελεύθερης αγοράς», δεν θέλει να κάνει στοιχειώδη αγορανομικό έλεγχο στα κυκλώματα που κερδοσκοπούν ασύστολα, ενώ παράλληλα ευνοεί τους πλειστηριασμούς σπιτιών και επιχειρήσεων στερώντας και φτωχοποιώντας την ελληνική κοινωνία. Επιπλέον για την περιβόητη επενδυτική βαθμίδα απαιτούνται αιματηρά πρωτογενή πλεονάσματα κι έτσι επανέρχεται η λιτότητα, όπως με τα μνημόνια, για να ψαλιδίστούν κι άλλο τα εισοδήματα.
Η σύγκρουση με τα ισχυρά κυκλώματα και συμφέροντα που προκαλούν όλα αυτά τα κοινωνικά δεινά μπορεί να γίνει μόνο από μια ελληνική κυβέρνηση που προασπίζεται τα ελληνικά συμφέροντα και προστατεύει την κοινωνία μας από όλα αυτά τα αρπακτικά. Μέχρι τότε όμως...
Μέσα στον εκλογικό ορυμαγδό ξεχάστηκε ένα πολύ σημαντικό σημείο των καιρών! Κάποια, πολύ προχωρημένη, δασκάλα(...) ανέβασε στην τάξη της ένα πολυβραβευμένο(!) ντοκιμαντέρ «τα αγόρια στο μπάνιο», εξ' Ευρώπης. Τα νεαρά παιδιά σάστισαν, οι γονείς, φυσικά εξοργίστικαν και ενθουσιάστηκαν μόνο (;) οι άρρωστοι παιδόφιλοι, πολυάριθμοι εις τας Ευρώπας.
Η αρμόδια για την Ελληνική(;) Παιδεία κ. Κεραμέως, εκπρόσωπος του Ντάβος της Δυτικής Παγκοσμιοποίησης, δήλωσε ότι το ντοκιμαντέρ αυτό απευθυνόταν σε μαθητές του Γυμνασίου και κατα λάθος (;) προβλήθηκε σε Δημοτικό (γιατί όχι και στο νηπιαγωγείο, μαζί με τα Αγγλικά!)!!
Τι συμβαίνει; Το Νταβός διατάσσει προπαγάνδιση της ομοφυλοφιλίας; Γιατί άραγε; Πέρα από τη γενική διαλυτική των πάντων πολιτική της Παγκοσμιοποίησης, μήπως οι Masters of the world (κυρίαρχοί του κόσμου) επιδιώκουν τον περιορισμό των γεννήσεων και μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού; Μα, εμείς εδώ στην Ελλάδα λέγεται ότι θεωρούμε πολύ σοβαρό πρόβλημα το Δημογραφικό!
Η κυρία Κεραμέως θα μπορούσε να μας ενημερώσει επ’αυτού, ή μήπως τώρα που έγινε Υπουργός Εσωτερικών θα επιβάλει παντού κάτι ανάλογο;
Πολλοί θα πούνε ότι αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια. Από το νύχι, όμως, μπορούμε να αναγνωρίσουμε το μεγάλο θηρίο, τον λέοντα, την παντελώς αντεθνική Παγκοσμιοποίηση.
Η Αννα Διαμαντοπούλου χολωμένη, που δεν «αξιοποιήθηκε» από τον Κ. Μητσοτάκη, οργάνωσε εκδήλωση βράβευσης του περιβόητου (για τις παραχωρήσεις στην Τουρκία, για την παράδοση του Οτσαλάν, την ληστεία του Χρηματιστηρίου κ.λπ αναρίθμητα), με σύμπραξη του «Δικτύου» της (!) και άλλων ανάλογων(...) ευρωπαϊκών ιδρυμάτων, στις 6 Νοεμβρίου. Ελπίζουμε στην συρροή θαυμαστών(!) και την καταγραφή τους... Αξιος ο (όποιος) «μισθός» της.
Η εκλογική επιτυχία της Ν.Δ. στις εθνικές εκλογές και (λίγο μικρότερη, φαινομενικά...) στις αυτοδιοικητικές, ασφαλώς λόγω της ανυπαρξίας στοιχειωδώς αξιόπιστης Αντιπολίτευσης παρεξηγήθηκε από τον Κυρ. Μητσοτάκη ως προσωπικός θρίαμβος και επέκειτο λουδοβίκεια, και πάλι, έπαρση.
Ευτυχώς, στις επαναληπτικές αυτοδιοικητικές, παρόλο που κατέβηκε ο πήχης της επιτυχίας (για να διευκολυνθούν, ως επίστευαν, οι υποψήφιοί της...) επήλθε, ευτυχώς πάλιν, η διόρθωση της εικόνας στις πραγματικές της διαστάσεις.
Στις επαναληπτικές για τις περιφέρειες και τους μεγάλους, κυρίως, δήμους κυριάρχησε μεν η Ν.Δ. (με επιτυχίες και του ΚΚΕ), απέτυχε όμως εκκωφαντικά ο Κυρ. Μητσοτάκης με όσους προσωπικά στήριζε, επισήμως, ο ίδιος! Ακόμη και στην Πελοπόννησο η επιτυχία του κ. Πτωχού, κυβερνητικού υποψήφιου, οφείλεται στον Α. Σαμαρά!
Οσο για τους 2 μεγάλους Δήμους, Αθήνας και Θεσσαλονίκης, η ψυχρολουσία ήταν πιο πικρή, περισσότερο, μάλλον..., στην Ντόρα, με τον «μεγαλοπερίπατο» υιόν της, που τον προόριζε και για...διάδοχο Πρωθυπουργό!!
Και η βασική αιτία της διπλής αυτής αποτυχίας; Μα, κυρίως τουλάχιστον, στην προαναγγελθείσα ακύρωση των «κόκκινων γραμμών» της Εθνικής γραμμής(!) με την «άλωση» του Ελληνικού Αρχιπελάγους (μόνο;) από την «φίλη» Τουρκία και την θρυλούμενη ως βέβαια αναγνώριση του γάμου(!) ομόφυλων ζευγαριών και «τεκνοθεσίας»(!) από αυτά ως συμπλήρωση του (ορθώς) συμφώνου συμβίωσης. Υποθέτουμε ότι έχουν γνώσιν οι φύλακες και δεν θα τα τολμήσει ο προσγειωθείς(;) Κυρ. Μητσοτάκης.
Φαινομενικά ασήμαντα, σημαντικότατα όμως, καθεαυτά αλλά και συνταρακτικά στις προεκτάσεις και προοπτικές τους, γεγονότα συνέβησαν τις τελευταίες μέρες στην εσωτερική και διεθνή σκηνή, ανεξάρτητα από την εξέλιξη και κατάληξή τους...
Για πρώτη, ουσιαστικά, φορά ο Γραμματέας του ΟΗΕ, του κορυφαίου Παγκόσμιου Οργανισμού, παρενέβη στη νέα πληγή κινδύνου παγκόσμιας σύρραξης στην Μέση Ανατολή, με τρόπο που να δείχνει ότι λειτούργησε σύμφωνα με το λόγο της ύπαρξής του, δηλαδή την υπεράσπιση της ειρήνης, ουσιαστικά κατά της απειλούμενης εισβολής του Ισραήλ στην Παλαιστινιακή Γάζα!
Μέχρι τώρα (όταν γράφονται αυτά δεν είχε προχωρήσει η απειλή) εθεωρείτο διεθνώς ότι στην πράξη ο ΟΗΕ λειτουργούσε ως ο διεθνής βραχίονας των ΗΠΑ. Η τωρινή όμως παρέμβαση φαίνεται να το διαψεύδει! Μακάρι αυτό να επιβεβαιωθεί, οπότε θα άνοιγε νέο κεφάλαιο στις διεθνείς σχέσεις...
Στην εσωτερική συνταγματική τάξη ο τρίτος πολιτειακός πυλώνας, η Δικαιοσύνη, πλήρως κατ’ όνομα ανεξάρτητος, όμως στην ουσία υποκείμενος στην επιρροή ή, έστω, πίεση της Νομοθετικής και, κυρίως, της Εκτελεστικής (κυβερνητικής) εξουσίας έχει φθάσει στο σημείο, δυστυχώς, της, σχεδόν, πλήρους ανυποληψίας, με δική της, κατ’αρχήν, υπαιτιότητα...
Ομως, ξαφνικά, η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου προέβη σε μια πρωτοβουλία, με αφορμή τις νομοθετικές μανούβρες κατά της δυνατότητας καθόδου εκλογικής της «Χρυσής Αυγής», δηλαδή του Κασιδιάρη, εισάγοντας για πρώτη φορά(!) το αδίκημα της εξαπάτησης των εκλογέων !!!
Η παρέμβαση του Αρείου Πάγου είχε ξεκινήσει μετά τις βαριές κατηγορίες κατά των ένδεκα(!!) βουλευτών των «Σπαρτιατών» του προέδρου τους κ. Τσίγκα και ζητεί την παροχή άδειας από την Βουλή των Ελλήνων, ώστε να καλέσει αυτούς για εξέτασή τους ως υπόπτων τέλεσης του βαρύτατου πολιτικού εγκλήματος εξαπάτησης των εκλογέων (ότι ήσαν άσχετοι με τον Κασιδιάρη).
Καταλαβαίνει εύκολα κανείς τι κίνδυνος απειλεί όλους, σχεδόν, τους γνωστούς πολιτικούς στη χώρα μας, που συνεχώς επιβεβαιώνουν τον γνωστό ορισμό: «Πολιτική είναι η τέχνη να εξαπατάς τους λαούς»!!
Εννοείται ότι η γνωστή πολιτική τάξη, οι παρατρεχάμενοι και οι πάτρωνές τους δεν συνειδητοποίησαν την απειλή(!) και θα επιχειρήσουν να την ακυρώσουν. Είναι όμως εύκολο πλέον, τώρα που άνοιξε ο δρόμος;
Ο Ανδρέας απεβίωσε, βέβαια, («αποχώρηση από την ΕΟΚ» τότε), ο Τσίπρας όμως, ευτυχώς (!) ζει («θα καταργήσουμε τα Μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο»!!)...
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη από την πρώτη της θητεία μας διαφήμιζε ως υπέρτατο στόχο και ως πολυ σπουδαίο επίτευγμα την απόκτηση της περιβόητης επενδυτικής βαθμίδας από τους αναξιόπιστους «οίκους», που έδιναν άριστα στην Goldman-Sachs λίγο πριν χρεοκοπήσει το 2008...
Η επενδυτική βαθμίδα κατά τους ξένους «οίκους» σημαίνει ότι η χώρα δε θα χρεοκοπήσει και έτσι οι «επενδυτές», δηλ. οι κερδοσκόποι που τρέφονται από τις κυβερνητικές ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας, όπως π.χ. λιμάνια, αεροδρόμια, δασικές εκτάσεις προς τουριστικοποίηση, βουνά για ανεμογεννήτριες κ.λπ., είναι εξασφαλισμένοι. Επίσης, κατά τους «οίκους», ο δανεισμός (υποτίθεται ότι) θα γίνεται με μικρότερα επιτόκια.
Κριτήριο για την επενδυτική βαθμίδα είναι όχι το ποσόν του δημοσίου χρέους, αλλά το ποσοστό του σε σχέση με το ΑΕΠ. Το δημόσιο χρέος το Α εξάμηνο του 2023 ήταν 404,68 δις ευρώ, αντί πρόβλεψης 395 δις. Το ΑΕΠ της χώρας ήταν το 2022 σε αγοραίες τιμές 206 δις, ενώ το 2008 ήταν 316,3 δις. Το ιδιωτικό χρέος φθάνει ήδη τα 256 δις. Η επενδυτική βαθμίδα για να αποκτηθεί και να διατηρηθεί απαιτούνται αιματηρά πρωτογενή πλεονάσματα. Η μνημονιακή λιτότητα επανέρχεται. Αυτό σημαίνει καθήλωση μισθών και συντάξεων, που εξανεμίζονται από τον πληθωρισμό που οφείλεται στην κερδοσκοπία. Το πρωτογενές πλεόνασμα του πρώτου οκταμήνου του 2023 ήταν 4,54 δις ευρώ.
Οι Ελληνες με αυτό το μητσοτακικό ελντοράντο όχι μόνο δεν έχουν κανένα όφελος, αλλά αντίθετα, εκτός από διαρκή τη λιτότητα, θα υφίστανται την εκμετάλλευση των εκλεκτών της μητσοτάκειας κυβέρνησης, δηλ. τα ξένα και τα εγχώρια αρπακτικά, που μεταξύ αυτών είναι και τα κοράκια (servicers) των «κόκκινων» δανείων. Μέχρι πότε;
Ανακατατάξεις μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές και τα κωμικοτραγικά του ΣΥΡΙΖΑ φαίνονται να επισυμβαίνουν στην πολιτική ζωή, με άγνωστες προοπτικές…
Δημοσιογραφικέςπληροφορίες αποκαλύπτουν κάποια φαινομενικά «φαιδρά» και «ασήμαντα», που, όμως, ενδεχόμενα να προοιωνίζονται σοβαρές πολιτικές εξελίξεις.
Ας αναφερθούν τρεις (3) δημοσιογραφικές αποκαλύψεις, σε κλίμακα αυξητικής σημασίας…
Α) Ο περιβόητος κ. Μπέος, αγαπητός, άρα και επιτυχημένος, Δήμαρχος Βόλου,αγρίως προσβαλλόμενος, κυρίως από τον «προβληματικό» κ. Κασσελάκη, και αγρίως επίσης απαντών στους υβριστές του, επανεξελέγη Δήμαρχος εξ'αρχής με 57%! Επόμενο ήταν να εκδηλώσει μεγάλες φιλοδοξίες μετά του χολωμένου από την, άκομψη ίσως, αποπομπή του από την υποψηφιότητα για επανεκλογή του στην περιφέρεια Αττικής κ. Πατούλη. Λέτε να…
Β) Ο, επί πολλά έτη, άφαντος από το πολιτικό προσκήνιο, για «αγνώστους» λόγους, κ. Λαλιώτης λέγεται ότι σε σύμπραξη με τον αψύ Κρητικό κ. Πολάκη(!), υπερτομεάρχη(!) του κασσελάκειου ΣΥΡΙΖΑ κατέβαλαν υπερπροσπάθειες στήριξής του πρώην Περιφερειάρχη Πελοποννήσου κ. Τατούλη, ώστε να αποτύχει ο υποστηριζόμενος από τον Κ. Μητσοτάκη κ. Πτωχός!
Απέτυχαν μεν, κυρίως διότι ο κ. Πτωχός ήταν ο εκλεκτός του κ. Σαμαρά, όμως κάποιος θα μπορούσε να υποψιασθεί ότι ο κ. Λαλιώτης κοιτάζει ευνοϊκά προς τον κ. Κασσελάκη! Το θεωρούμε απίθανο, όμως, να…
Γ) Εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν. Απεκαλύφθη (δεν ήταν και δύσκολο, μια που έγινε δημόσια!) ότι πρόσφατα εθεάθησαν να συγγευματίζουν ομιλούντες συνεχώς ο Α. Τσίπρας και ο Γεώργιος Β’ Παπανδρέου!! Οπότε αυτομάτως ανέκυψαν πολλά ερωτηματικά, υποψίες και… ανησυχίες σε πολλούς ενδιαφερόμενους, μάλλον δικαιολογημένα…
Ο Αλέξης Τσίπρας πολύ δύσκολα, προφανώς, θα εδέχετο μια τόσο πρόωρη συνταξιοδότηση και ήδη «κατηγορείται» ότι σε σύμπραξη με τους αρμόδιους στις ΗΠΑ επέλεξαν ως «διάδοχο» τον αυτό το «περίεργο» άτομο, κάτι που αναπόφευκτα θα εδημιουργείτο αυτό το σύστριγγλο(!) στον ΣΥΡΙΖΑ, με τον άμεσο «κίνδυνο» να διαλυθεί ό,τι είχε απομείνει απ’αυτόν.
Από την άλλη ο Γ. Παπανδρέου, ο προηγούμενος εκλεκτός των ΗΠΑ, διαβλέπει ευκαιρία να επανεμφανισθεί στο πολιτικό προσκήνιο ευνοώντας συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ (ποιον όμως;) και θα ήταν σχετικά χρήσιμος στην προσπάθεια, ενδεχομένως σοβαρή, των ΗΠΑ των «Δημοκρατικών» να δημιουργήσουν το νέο κόμμα, αφού απαλλαγούν από τους θεωρούμενους «αριστερούς».
Θα έχουμε ενδιαφέρουσες εξελίξεις…
Υπάρχει ένα θεμελιώδες ερώτημα για την κυβερνητική πολιτική και προπαγάνδα σε κοινωνικά δίκτυα και ΜΜΕ: Από τη μια καταδικάζουν απερίφραστα την τρομοκρατία της Χαμάς εντάσσοντάς την στις όμορες οργανώσεις του Ισλαμικού Κράτους. Και από την άλλη, μας καλούν να τα βρούμε με και συνεπώς ενδυναμώσουμε τον Ερντογάν, που είναι ο βασικός υποστηρικτής και χρηματοδότης της Χαμάς και του ΙΚ και πολιτικό τέκνο του Αδελφών Μουσουλμάνων. Πώς γίνεται αυτό και πώς αυτό συμβαδίζει με τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας»; Ούτε την τυφλή πρόσδεση στη Δύση δεν είναι ικανοί να υλοποιήσουν.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές που έγιναν στον απόηχο της μετεωρικής και κατευθυνόμενης εκλογής Κασσελάκη στο ΣΥΡΙΖΑ είχαν δυσάρεστες εκπλήξεις για όλους. Παρόλα αυτά, κατά ένα παράδοξο τρόπο εμφανίζονται τώρα όλοι νικητές έως θριαμβευτές. Το μόνο παρήγορο είναι ότι υπήρξαν αρκετές οι περιπτώσεις κατά τις οποίες επιβεβαιώθηκε η παλιά παπανδρεϊκή ρήση του 1985 ότι «νίκησε η αυτοδιοίκηση» Και αυτό, παρά τον καλπονοθευτικό νόμο Βορίδη. Και κυρίως παρά την ογκώδη αποχή, - φαινόμενο που δε φαίνεται να απασχολεί κανένα στην ένοχη κεντρική πολιτική σκηνή - , που ολοένα και θεριεύει τα τελευταία δέκα χρόνια και δεν μπορεί να εξηγηθεί με ρηχές και μη πειστικές ερμηνείες περί μη ανανεωμένων εκλογικών καταλόγων.
Η κυβέρνηση μπορεί να δηλώνει ικανοποιημένη για την κατάκτηση 202 δήμων εκ των οποίων τους 165 από την πρώτη Κυριακή και για τις 8 από τις 13 κερδισμένες περιφέρειες. Και η αίσθηση είναι ότι η κυβέρνηση παρά τις εξόφθαλμες αστοχίες διαχείρισης του τελευταίου διαστήματος (φωτιές, πλημμύρες, Λιβύη, Αγχίαλος κλπ), την καλπάζουσα ακρίβεια, την πρωτοφανή σπουδή της για μια… συμφωνία (!;)με την Τουρκία,έχει διατηρήσει μεγάλο μέρος των δυνάμεών της.
Παρόλα αυτά οι ήττες σε Αθήνα (του οικογενειακού ενδιαφέροντος) και Θεσσαλονίκη και οι απώλειες σε σημαντικές περιφέρειες άφησαν μια πικρή γεύση στο τέλος. Η απώλεια περιφερειών είναι πιο σημαντική, γιατί συνδέεται με την υλοποίηση του κυβερνητικού έργου και τη διαχείριση των προγραμμάτων του Ταμείου Ανάκαμψης και το ιδιαίτερο… ενδιαφέρον της κυβερνητικής ομάδας για αυτά. Ταυτόχρονα, σηματοδότησαν το πρώτο εκλογικό ρήγμα σε μια πενταετία εκλογικής κυριαρχίας του Μητσοτάκη. Η επόμενη περίοδος προμηνύεται με ισχυρότερες αντιστάσεις απέναντι στις επιδιώξεις της κυβερνητικής ομάδας.
Στην Αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα, επικράτησε ένας ενθουσιασμός ανεξήγητος. Το ΠΑΣΟΚ θύμισε εποχές αλαζονείας, επειδή οι υποψήφιοι του επικράτησαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με συμμετοχή 26% και 32%! Και επίσης, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τη συστράτευση ποικίλων δυνάμεων. Ο δε Βίος και η Πολιτεία των νικητών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και των συμμετεχόντων στους συνδυασμούς τους δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ελπίδες για μια καλύτερη διοίκηση. Και στο ΣΥΡΙΖΑ της απόλυτης σύγχυσης υπήρξε η πρώτη αναπτέρωση ηθικού(!!) Και οι πρώτες δηλώσεις από τους ατλαντιστές σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για συμπόρευση στις επερχόμενες εκλογές. Επανεμφανίστηκε ο ΓΑΠ και οι δηλώσεις Σπίρτζη δεν ήταν ασφαλώς τυχαίες.
Το ΚΚΕ πανηγυρίζει, επειδή είχε άνοδο, λέει, των ποσοστών του χωρίς και αυτό να υπολογίζει την αποχή. Αλγεινή εντύπωση προκαλεί σε κάθε περίπτωση η απόφαση, άλλοτε σιωπηλή και άλλοτε ρητή, του ΚΚΕ να απόσχει από το δεύτερο γύρο σε πολλές περιοχές, ευνοώντας τους κυβερνητικούς συνδυασμούς, μια κίνηση αναμνηστική της σύμπραξης ΚΚΕ – ΝΔ του πατρός Μητσοτάκη το «βρώμικο» 1989.
Υπήρξαν όμως και θετικά από αυτές τις εκλογές: Οι κατισχύσεις αυτοδιοικητικών παραγόντων όπως στις περιφέρειες Βορείου Αιγαίου, Θράκης, Θεσσαλίας δείχνουν ότι στις τοπικές κοινωνίες υπάρχουν ακόμα δυνάμεις τοπικές, αυτοδιοικητικές που μπορούν να δράσουν και να αναδειχθούν. Ταυτόχρονα, δε διέλαθε την προσοχή ότι ουσιαστικά οι κυβερνητικοί σχηματισμοί έχασαν έδαφος έναντι ανταρτών της ΝΔ ( Θράκη, Β. Αιγαίο κλπ), φαινόμενο με προεκτάσεις για τις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις. Και αυτό, γιατί είναι πια μάλλον (απογοητευτικά) βέβαιο ότι η όποια αντίσταση στους κυβερνητικούς στόχους θα προέλθει από το εσωτερικό της ευρύτερης συντηρητικής παράταξης. Τέλος, μάλλον ενθαρρυντική πρέπει να θεωρείται η αντίδραση σημαντικού μέρους του εκλογικού σώματος απέναντι στις πρωτοφανείς παρεμβάσεις και ωμούς εκβιασμούς κυβερνητικών παραγόντων για μη συμπερίληψη σε προγράμματα κυβερνητικά των δήμων στους οποίους δε θα ηγούνται φιλοκυβερνητικοί δήμαρχοι και περιφερειάρχες.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα μιας δύσκολης πολιτικής περιόδου του προσεχούς χειμώνα για τα εσωτερικά και εξωτερικά μέτωπα με κατάληξη τις επερχόμενες ευρωεκλογές που θα σηματοδοτήσουν και τις πολιτικές εξελίξεις.
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό