ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο ΣΥΝ, συνεπής προς την αντιθρησκευτική του ιδεολογία, αρνείται να παρίσταται στις (και θρησκευτικές) ορκωμοσίες στη Βουλή, δια του (αυτοδιορισμένου) προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, ζητά προστασία και προνόμια για τους ρωμαιοκαθολικούς της Ελλάδας! Ακριβώς όπως από τη μια αγωνίζεται κατά της ιδιωτικής (και ξένης) ανώτατης εκπαίδευσης και από την άλλη απαιτεί αναγνώριση των πτυχίων κ.λπ. των ιδιωτικών κολεγίων-παραρτημάτων ξένων σχολών!

Μετά την καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, ο νέος νόμος για την ίδρυση και λειτουργία των κολεγίων στη χώρα μας εξετάζεται και κρίνεται αυτές τις μέρες κατά πόσο συνάδει με το κοινοτικό δίκαιο. Έτσι στις Βρυξέλες η Κομισιόν ελέγχει τις λεπτομέρειες του νόμου και κατά πόσο εξυπηρετούνται οι απαιτήσεις των προστατευομένων της, παρά το γεγονός ότι το σκεπτικό του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, το οποίο εναρμονίζεται στη λογική της κινητικότητας ανθρώπων και αγαθών, έρχεται σε σύγκρουση με την αρχή που διέπει τις συνθήκες της Ε.Ε. ότι η εκπαίδευση ανήκει στη σφαίρα των εθνικών πολιτικών και στην αρμοδιότητα των εθνικών  κυβερνήσεων.

Καταντήσαμε η Ελλάδα να αδυνατεί να ελέγξει την ποιότητα των σπουδών, γιατί αυτό είναι αρμοδιότητα της ξένης χώρας, που εκδίδει τον τίτλο. Ένα αγγλικό π.χ. κολέγιο μπορεί μέσα στη χώρα μας να απαιτεί το “πτυχίο” του να έχει αναγνώριση και ισοτιμία με ενός ελληνικού πανεπιστημίου.

Έτσι φυσικά απαξιώνονται τα δημόσια πανεπιστήμια, εξισώνονται επαγγελματικά δικαιώματα με απαράδεκτο τρόπο και ωθούνται φοιτητές και πανεπιστημιακή κοινότητα (που έχει τεράστιες ευθύνες για την ποιότητα σπουδών και για την στήριξη των πολιτικών της Ε.Ε., της οποίας εισπράττει τα κονδύλια), σε αντιδράσεις σε συνδικαλιστικό, νομικό και πολιτικό επίπεδο.

Η πλήρης ισοπέδωση των αξιών της παιδείας στην Ε.Ε. και η εμπορευματοποίησή της, αναδεικνύεται ως ο βασικός κανόνας του παιχνιδιού. Ανοίγει ο δρόμος για την κατάργηση της δημόσιας δωρεάν παιδείας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που διαφυλάσσει το Σύνταγμα, αφού η εκπαίδευση αντιμετωπίζεται πλέον ως απλό εμπόρευμα ή παρεχόμενη υπηρεσία. Είναι υποχρέωση της κυβέρνησης να υπερασπιστεί τον πολιτισμό, την παιδεία και την ελευθερία μας. Πόσο επίκαιρο είναι το σύνθημα του Πολυτεχνείου.

«Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία»!!

Μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις δεν απομένει πλέον σε κανέναν καμιά αμφιβολία για τον επαίσχυντο ρόλο του κ. Νίμιτς στις διαπραγματεύσεις μας με τα Σκόπια. Το ΑΣΚΕ, στα πλαίσια των δυνατοτήτων του, προσπαθεί να συμβάλει, όπως όλες οι πατριωτικές δυνάμεις, στην ακύρωση των σχεδίων όσων βυσσοδομούν εναντίον της Μακεδονίας.

Έτσι τον Οκτώβριο 2008, ύστερα από πολύμηνη επεξεργασία, εκδώσαμε το ΑΣΚΕ-5 με τίτλο: «Η Μακεδονία και το ψευδώνυμο του κράτους των Σκοπίων». Η έκδοση αποτελείται από 75 σελίδες και 4 μέρη: 1) Μια σύντομη ιστορία της Μακεδονίας, 2) Η παραχάραξη της ιστορίας και του πολιτισμού της Μακεδονίας, 3) Οι διπλωματικές διεργασίες, 4) Η σημερινή κατάσταση και οι θέσεις- προτάσεις του ΑΣΚΕ.

Το ΑΣΚΕ-5 θα το παρουσιάσουν στα γραφεία μας

το Σάββατο 22 Νοεμβρίου, ώρα 7μ.μ.

ο Αβραμίδης Γαβριήλ, δημοσιογράφος από τη Θεσσαλονίκη,

ο Βερυβάκης Λευτέρης, τ. υπουργός,

ο Βικέντιος Μιχάλης, Γραμματέας της Κ.Ε. της «Χριστιανικής Δημοκρατίας»,

ο Τριάντης Γιάννης, δημοσιογράφος της «Ελευθεροτυπίας».

Θα ακολουθήσει συζήτηση.

Η κερδοσκοπία των τραπεζιτών

Και «ξαφνικά» προέκυψε μια προαναγγελθείσα οικονομική κρίση, που ήδη σοβούσε τα τελευταία χρόνια. Τραπεζίτες, χρηματιστές και λοιποί κερδοσκόποι, αφού αποκόμισαν θηριώδη κέρδη από τα καύσιμα, τα τρόφιμα και τα δάνεια (στεγαστικά, καταναλωτικά, επιχειρηματικά και λοιπά), έφθασαν να δανείζουν με υψηλά επιτόκια ανθρώπους αδύναμους οικονομικά, οι οποίοι δεν υπήρχε περίπτωση να ξεπληρώσουν. Οι ίδιοι οι κερδοσκόποι όμως «ξεφόρτωναν» τα χρέη με τη μορφή «δομημένων» ομολόγων, δηλαδή σύνθετων επενδυτικών προϊόντων ή παραγώγων, που είναι στην πραγματικότητα ένα είδος στοιχήματος. Τα «φόρτωναν» στους τελικούς αποδέκτες, μέσω αμοιβαίων κεφαλαίων ή τραπεζών, δηλ. σε φυσικά πρόσωπα και σε ασφαλιστικά ταμεία.

Όταν όμως, όπως αναμενόταν, οι δανειολήπτες σταμάτησαν να πληρώνουν και τα σπίτια για τα οποία δίνονταν τα δάνεια έχασαν την αξία τους, αντί οι τράπεζες να έχουν δημιουργήσει αποθεματικό ασφαλείας από τα υπερκέρδη τους, για ν’ αντιμετωπίσουν τους κινδύνους αυτούς, που οι ίδιες προκάλεσαν, άλλες δήλωσαν αδυναμία ν’ ανταποκριθούν και άλλες χρεοκόπησαν, αφού οι μεγαλομέτοχοι και τα διευθυντικά στελέχη τους είχαν αποκτήσει τεράστιες περιουσίες. Το ίδιο συνέβη και σε ασφαλιστικές εταιρείες, που ασφάλιζαν αυτά τα ομόλογα, και σε οίκους τραπεζικής πιστοποίησης, που τα «ευλογούσαν», για να τα «φορτώσουν» πιο εύκολα οι τραπεζίτες και

οι χρηματιστές σε άλλους.

Η κερδοσκοπία στα χρηματιστήρια

Εν τω μεταξύ οι κερδοσκόποι, ανενόχλητοι, με τη μορφή του δανεισμού μετοχών (short selling) αποκόμιζαν και αποκομίζουν ακόμη τεράστια κέρδη, οδηγώντας μετοχές σε κατακόρυφη πτώση. Η «μέθοδος» αυτή συνίσταται στον «έντοκο» δανεισμό μεγάλου όγκου μετοχών από τρίτους με απλή εξουσιοδότηση, δηλ. χωρίς να έχει στα χέρια του ο κερδοσκόπος τις μετοχές, και στην πώλησή τους στο χρηματιστήριο, γεγονός που προκαλεί πτώση της αξίας τους. Ο κερδοσκόπος τότε αγοράζει σε χαμηλή τιμή τις μετοχές, τις επιστρέφει και κερδίζει από τη διαφορά χωρίς καμιά παραγωγική δραστηριότητα, με αέρα, μια θεσμοθετημένη ληστεία. Αυτή είναι η «ελεύθερη αγορά», η λεηλασία της κοινωνίας και της παραγωγής από τα παράσιτα.

Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. προώθησαν τη ληστεία

Όλ’ αυτά τα ληστρικά μέσα τα προώθησε στο έπακρο η διακυβέρνηση Μπους και τα ακολούθησε η συνήθης ουραγός των ΗΠΑ, η Ε.Ε., με το ευρωσύνταγμα, την ευρωσυνθήκη και τις ντιρεκτίβες, που στο όνομα του «ανόθευτου και ελεύθερου» ανταγωνισμού επιβάλλει την παγκοσμιοποίηση στους λαούς της Ε.Ε. Ο πολύς κ. Γκρίνσπαν, πρώην διοικητής της ομοσπονδιακής κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ, θεωρούμενος ως «γκουρού της οικονομίας», ήταν ο βασικός εμπνευστής τους. «Αυτό που διαπιστώσαμε από την πολυετή εμπειρία μας στην αγορά είναι ότι τα παράγωγα υπήρξαν ένα εξαιρετικά χρήσιμο όχημα για τη μετατόπιση του ρίσκου από αυτούς που δεν πρέπει να ρισκάρουν, σε εκείνους που είναι ικανοί να το διαχειριστούν. Η περαιτέρω ρύθμιση των παραγώγων θα αποτελούσε σοβαρό σφάλμα», εξακολουθεί να ισχυρίζεται ακόμη και τώρα ο εν λόγω κύριος. Όμως ο διαβόητος κ. Μπαρόζο ξόρκιζε με τον απήγανο την κατηγορία ότι είναι νεοφιλελεύθερος. Αυτός φαίνεται ότι απλώς προέδρευε στην Κομισιόν.

Συνεχής η παραγωγή κρίσεων

Όπως είναι γνωστό, ο καπιταλισμός μέσω του κέρδους παράγει κρίσεις, που προέρχονται από την αφαίμαξη των πολλών και τη συσσώρευση πλούτου στα χέρια των λίγων. Έτσι, όταν ξεπεραστεί ένα όριο, κόβεται η αλυσίδα της παραγωγής και του κέρδους, με συνέπεια να μην γίνονται επενδύσεις, επειδή η προσδοκία του κέρδους περιορίζεται. Αποτελέσματα είναι η περιστολή της παραγωγής, οι χρεοκοπίες, η ανεργία κ.λπ.

Το καπιταλιστικό σύστημα ιστορικά ξεπερνά αυτές τις κρίσεις πάντα μέσω του κράτους, που είναι και αυτό θεσμός του. Το κράτος πραγματοποιεί την αναδιανομή του πλούτου με τέτοιο τρόπο, ώστε το σύστημα να μπορεί να λειτουργεί απρόσκοπτα, αφού όμως καταστραφεί ένα τμήμα του κεφαλαίου. Φυσικά όλ’ αυτά δεν είναι ούτε ευθύγραμμα, ούτε νομοτελειακά. Μετά από καπιταλιστικές κρίσεις υπήρχαν και πόλεμοι και δικτατορικά καθεστώτα και πολύς ανθρώπινος πόνος.

Ως τώρα οι κρίσεις λίγο πολύ βρίσκονταν και αντιμετωπίζονταν στα πλαίσια των κρατών, επειδή και οι οικονομίες λειτουργούσαν στο ίδιο πλαίσιο. Σήμερα, όμως, η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση έχει εξαγάγει το νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό της «αγοράς» σχεδόν σ’ όλο τον κόσμο. Τα κέρδη είναι πολλαπλάσια και συσσωρεύονται με μεγαλύτερη ταχύτητα, χωρίς ν’ αυξάνουν την παραγωγή, όπως παλιότερα στο κράτος πρόνοιας όπου η ανακατανομή γινόταν στην πηγή. Συνεπώς είναι αναμενόμενο ότι οι κρίσεις θα είναι πολύ συχνές.

Νέα ληστεία τα μέτρα «σωτηρίας»

Ενώ θα περίμενε κανείς να μπει φρένο σ’ αυτή την απληστία, να πληρώσουν οι κερδοσκόποι και ν’ απαιτήσουν οι κυβερνήσεις στις ΗΠΑ και στην Ε.Ε. επί ποινή δήμευσης από μεγαλομετόχους και διευθυντικά στελέχη να αυξήσουν το μετοχικό τους κεφάλαιο, για να πληρώσουν τις ζημιές, ανακοίνωσαν σχέδια «σωτηρίας» τους, αφού όλες οι άρχουσες ελίτ, με πρώτα τα ΜΜΕ, κινδυνολογούν ότι θα χαθούν οι καταθέσεις, ότι θα γίνει σχεδόν η συντέλεια του κόσμου. Πακτωλός χρημάτων στο τραπεζικό σύστημα, που θα προέλθει από δάνεια, που θα ... πάρουν από τις τράπεζες και από πληθωρικό χρήμα. Αυτά θα τα φορτώσουν και πάλι στα θύματα, δηλ. νέα ληστεία.

Είναι προφανές ότι όλοι αυτοί οι ένοχοι για το νεοφιλελεύθερο παγκοσμιοποιημένο ληστρικό σύστημα επιδιώκουν να το διατηρήσουν αλώβητο, απομυζώντας λαούς και κοινωνίες. Στην Ε.Ε. ο «ανόθευτος» και τα «σύμφωνα σταθερότητας» πήγαν περίπατο, αφού με τις κρατικές ενισχύσεις επωφελούνται οι προστατευόμενοί της και όχι οι πολλοί. Το κωμικοτραγικό είναι ότι, για το θεαθήναι, θέλουν ως εποπτικό όργανο του χρηματοπιστωτικού συστήματος το Δ.Ν.Τ., δηλ. το λύκο να φυλάει τους άλλους λύκους. Έτσι είναι απολύτως βέβαιο ότι η νέα κρίση είναι θέμα χρόνου.

Στη χώρα μας

Από την ένταξη στην ΕΟΚ και ιδιαίτερα από το 1996 οι κυβερνήσεις Σημίτη - Καραμανλή επέβαλαν πλήρως στη χώρα μας το νεοφιλελεύθερο σύστημα της «παγκοσμιοποίησης». Μεταξύ άλλων, διαλύουν την κοινωνική πρόνοια και φόρτωσαν τη χώρα μ’ ένα ανεξέλεγκτο δημόσιο χρέος, που, με τους ειδικούς και λοιπούς λογαριασμούς, που είναι εκτός κρατικού προϋπολογισμού και δεν γίνονται γνωστοί στον ελληνικό λαό, στην πραγματικότητα φθάνει σχεδόν το 120% του ΑΕΠ προς το παρόν. Ιδιωτικοποιούν τα πάντα, δημόσιες επιχειρήσεις, δημόσια περιουσία, μέσα στη διαφθορά και την εξαχρείωση. Δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές, όμως, για να ... σώσουν τις τράπεζες, που οι ίδιες μάλιστα λένε ότι δεν έχουν πρόβλημα, δίνουν 28 δισ. € ,δηλ. το 11% έως 12% του ΑΕΠ.

Η δικαιολογία είναι ότι θα πρέπει να συνεχίσουν ... να δανείζουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά, αλλά αυτός ο δανεισμός δεν προβλέπεται στο νομοσχέδιο. Είπαν ότι θα είναι συμφωνία ... κυρίων. Γιατί όμως τότε δεν δανείζει επιχειρήσεις και νοικοκυριά απ΄ ευθείας το κράτος ή ακόμη δεν κάνει δημόσιες επενδύσεις σε έργα κ.λπ.; Επειδή τότε οι τραπεζίτες, που έχουν γίνει κράτος εν κράτει και δεν εφαρμόζουν ούτε νόμους ούτε δικαστικές αποφάσεις, θα έχαναν τα κέρδη τους. Αντιδρούν στα κυβερνητικά μέτρα, επειδή θέλουν να πάρουν τα χρήματα από την κυβέρνηση χωρίς όρους. Μάλιστα οι τράπεζες αυξάνουν τώρα αυθαίρετα και παρά τις συμφωνία τους με τους δανειολήπτες το περιθώριο κέρδους τους, για να μη μειώσουν τα επιτόκια δανεισμού, επειδή έχει μειωθεί το επιτόκιο που οι ίδιες δανείζονται από τη διατραπεζική αγορά (Euribor). Τα 28 δισ. θα τα δανεισθούν, αυξάνοντας το δημόσιο χρέος, για να τα πληρώσουν οι πολλοί. Οι φτωχοί να πληρώσουν τους πλούσιους, όπως κατηγόρησε την κυβέρνηση ο μεγαλοτραπεζίτης, ελέω αραβικών κεφαλαίων, κ. Βγενόπουλος, ίσως οραματιζόμενος κόμμα αλά Μπερλουσκόνι, την ώρα που έβγαζε στο σφυρί σπίτια δανειοληπτών.

Ελπίζουμε ότι ο ελληνικός λαός και η ελληνική κοινωνία θ’ αντιδράσουν σ’ αυτή την διαρκή πρόκληση.

Τον τελευταίο καιρό συντελούνται σοβαρά έως συγκλονιστικά γεγονότα γύρω και μέσα στη χώρα μας και θα έπρεπε όλοι μας, πολίτες, οργανώσεις και (αντιπροσωπευτικά της λαϊκής βούλησης, υποτίθεται) κόμματα να ασχολούνται σοβαρά και ουσιαστικά μ’ αυτά. Αντ’ αυτού συνεχίζεται απτόητη η μικροκομματική μωρολογία, οι τακτικισμοί και ο πάση θυσία διαγκωνισμός για εξασφάλιση κυβερνητικής και παρακυβερνητικής πανδαισίας.

Συγκλονίζεται ολόκληρο το νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα (δες το ειδικό άρθρο), καταρρέουν, από μόνα τους, τα δόγματα του μονόδρομου του «ανόθευτου ελεύθερου ανταγωνισμού» της αμερικανοευρωπαϊκής «παγκοσμιοποίησης» και γελοιοποιούνται οι ρεαλιστές «αριστεροί», που έσπευδαν να συντονίσουν τα βήματά τους (τις φωνές και τις γραφίδες τους) με τους ανέμους που έσπειραν τον όλεθρο, όπου μπορούσαν, σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Τώρα, λοιπόν, είναι ευκαιρία να διερωτηθούμε όλοι τι προοιωνίζονται όλ’ αυτά, πόσο κοντά μας φέρνουν στις κοινωνίες των 2/3 (...) και, τουλάχιστον για μας, του 1/10, ποιοι μας κοροϊδεύουν και τι πρέπει να κάνουμε, έστω και μόνο για την επιβίωσή μας.

Οι εκλογές στις ΗΠΑ

Στη μητρόπολη του συστήματος προαναγγέλλονται σοβαρές αλλαγές, όχι όμως υποχρεωτικά τόσο ευοίωνες όσο προσδοκούν οι αμετανόητοι αισιόδοξοι, με την εκλογή του νέου προέδρου της, που σίγουρα θα επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά, τα εσωτερικά και τα εξωτερικά – εθνικά ζητήματα, τα οποία βαθμιαία βαίνουν επιδεινούμενα, λόγω της δικής μας αβελτηρίας, και που ενδεχομένως να δεχτούμε νέα ύπουλα χτυπήματα από την απερχόμενη ανεκδιήγητη

κυβέρνηση Μπους.

Τώρα, λοιπόν, είναι κι εδώ η ευκαιρία να εξετάσουμε πώς μπορούμε να αντιδράσουμε, όντας εγκλωβισμένοι (τάχα μονοδρομικά) σε αμερικανοευρωπαϊκούς θεσμούς-όργανά τους. Τώρα που οι παγίδες θα είναι πιο επικίνδυνες, αφού θα τις στήνει η νέα «φιλελληνική» κυβέρνηση και οι άλλοι δε θα μας «συμπαραστέκονται»  όπως εναντίον του αγροίκου Μπους και της ανισόρροπης «συμμαχίας της Παλαιάς Διαθήκης». Ο διορισμός του Εμάνουελ στη θέση του προσωπάρχη προκάλεσε ικανοποίηση στο εβραϊκό λόμπι και δείχνει ότι ο Ομπάμα δεν είναι διατεθειμένος να

έρθει σε σύγκρουση μαζί του.

Σκάνδαλα και μικροκομματισμός

Και αντ’ αυτών ημείς άδομεν, εν μέσω μικροκομματικών παιγνίων. Τώρα η χώρα μας, μετά το Ζαχοπούλειο σίριαλ και το επόμενο περί τη Siemens θέατρο, ζη και ανασαίνει με τα κατορθώματα του Εφραίμ και το χορό των παραχωρήσεων και ανταλλαγών, με μοναδικό στόχο την εκπαραθύρωση του Κ. Καραμανλή, που όλη η εσωτερική πολιτική του έπρεπε να είχε ενθουσιάσει όλους αυτούς που κινούν τα νήματα εναντίον του. Τόσο πολύ τους έχει ενοχλήσει, αυτούς και τους πάτρώνες τους, με την ανάπτυξη των ελληνορωσικών σχέσεών και τη, σχετικά, αξιοπρεπή ελληνική στάση στο θέμα των σκοπιανών

«ανοησιών»;

            Το θέμα του Βατοπεδίου (δες ειδικό άρθρο) το είχαν έτοιμο από τον Ιούνιο. Έκριναν όμως ότι έπρεπε να το «κρατήσουν», ώστε με την επίθεση αυτή, τις παραιτήσεις υπουργών, τις, εν πολλοίς κατασκευασμένες, δημοσκοπήσεις και τα παιχνίδια με τις «επιτροπές» δε θα επέτρεπαν στον Καραμανλή να προκηρύξει εκλογές μόλις θα το επέτρεπε το Σύνταγμα, δηλ. 1 χρόνο μετά τις προηγούμενες και μάλιστα υποχρεωτικά με λίστα (...), που θα ανέτρεπαν πιθανώς, τα κυοφορούμενα σχέδια. Και το πέτυχαν. Τώρα ο Καραμανλής είναι σχεδόν μόνος μέσα στη Ν.Δ., όπου επικρατεί χάος και αβεβαιότητα μετά και τη διαγραφή του ανεκδιήγητου Τατούλη. Οι δυνατότητες αντίδρασης ελαχιστοποιούνται. Το όπλο της Siemens, που θα ενοχοποιούσε τους πάντες, με το μικρότερο κόστος για τη Ν.Δ., είναι δύσκολο να ενεργοποιηθεί. Και ο αντιπερισπασμός με ανασχηματισμό, θορυβώδη έστω, είναι πολύ μικρού βεληνεκούς σε σχέση με

εκλογές.

Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση

Και μέσα στον τεχνητό ορυμαγδό του Βατοπεδίου ήρθε και η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, με τους μεγάλους εσωτερικούς κινδύνους, που έκαναν τη Ν.Δ. καράβι σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Πέραν του Σουφλιά, που έχει μια συνεπή αρνητική στάση για την καθαρόαιμα νεοφιλελεύθερη πολιτική του Αλογοσκούφη (και Καραμανλή...), ξεσπάθωσε και η Ντόρα, που απαιτεί σκληρή στάση απέναντι στους τραπεζίτες (!), ίσως για να απαλύνει τις εντυπώσεις από την παράδοξη (ακόμη και γι’ αυτήν) αποδοχή, ουσιαστικά, των προτάσεων του ανεκδιήγητου Νίμιτς (βλέπε ειδικό άρθρο). ’γνωστες οι βουλές για τα παραπάνω, του πρωθυπουργού, αν υπάρχουν, για το ξεπέρασμα της πολιτικής κρίσης. Για την οικονομική και κοινωνική κρίση, φυσικά, δεν τίθεται θέμα. Θα αποφασίσουν η Κομισιοόν και οι 27, δηλ. Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία και ο κ. Τρισέ.

Η προώθηση ΠΑΣΟΚ-Γιωργάκη

Αντίθετα το ΠΑΣΟΚ αγάλλεται και ετοιμάζεται να «κυβερνήσει», αντί να ανατριχιάζει σύσσωμο στην προοπτική του Γιωργάκη ως πρωθυπουργού, ο οποίος μετά τη νίκη Ομπάμα, ως αμερικανός «δημοκρατικός» και wonderful man (κατά την Ολμπράιτ), ευελπιστεί για αμέριστη αμερικανική προώθηση. Τον γνωρίζουν όμως όλοι και όλοι, πλην του Πετσάλνικου, της κ. Κοπά, του κ. Γρηγόρη Βαλλιανάτου (για δεκαετίες αγαπητού και συμβούλου του Γιωργάκη, που ισχυρίζεται ότι το κράτος των Σκοπίων πρέπει να ονομάζεται «Μακεδονία», όπως ήταν η θέση του ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2005) και σία, θα έπρεπε να ξεσηκωθούν μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αντ’ αυτού λησμονώντας το «ο ένας είναι ανίκανος και ο άλλος ικανός για όλα», που έλεγαν κατά τη διάρκεια του δικού τους εμφυλίου, και αδιαφορώντας ακόμη και για την ακεραιότητα της χώρας (...), απλώς ετοιμάζουν ενδυμασίες για το φαγοπότι. Τίποτα άλλο δεν τους απασχολεί πλέον. Απολύτως τίποτα.

Έτσι και ο Γιώργος (για να εξασφαλίσει και τη νομιμοποίηση από τους ιθαγενείς) θυμήθηκε να υμνεί τον ... κρατισμό και να υπόσχεται κοινωνική δικαιοσύνη, που θα επικρατήσει μέσω της κ. Μάργκαρετ και του « πρίγκιπος» (κατά τις εφημερίδες!) Νικολάου. Και, βέβαια, την πάταξη της διαφθοράς. Ο Γιώργος! Τώρα πλέον δε φαίνεται να φοβάται και τις κινήσεις δημιουργίας νέων πολιτικών φορέων, π.χ. επιχειρηματιών, τύπου μπερλουσκονικού Βγενόπουλου, με τις πολλές κοινωνικές «ευαισθησίες», ούτως ή άλλως θνησιγενών. Ούτε τις (δημοσκοπικές...) διαρροές προς τον ΣΥΝ, που τώρα (με την ίδια ... αξιοπιστία) δείχνουν να αντιστρέφονται.

    Ανοίγονται, λοιπόν, προοπτικές για αναθέρμανση του δικομματισμού, μια που ο κίνδυνος του Γιωργάκη μπορεί να συσπειρώσει και τη Ν.Δ. περί το πολιτικό κεφάλαιο του Καραμανλή, αν μάλιστα μετά την απομάκρυνση του (ακόμη και τώρα) νεοφιλελεύθερου Αλογοσκούφη υιοθετηθεί στοιχειώδης «φιλολαϊκή» πολιτική, εξέλιξη που ανησυχεί το ΛΑΟΣ και θα το αναγκάζει να εντείνει, τον, ούτως ή άλλως, ακραίο λαϊκισμό του.

Αμηχανία στο ΣΥΡΙΖΑ

Το ίδιο και η αμηχανία του ΣΥΝ (ΣΥΡΙΖΑ) θα αυξάνεται συνεχώς. Είναι δύσκολο, μετά την «αριστερή διακυβέρνησή» του να προσγειωθεί στην κεντροαριστερή προοπτική, τώρα μάλιστα που το ΠΑΣΟΚ δε βιάζεται, περιμένοντας συνθήκες... αυτοδυναμίας. Μικρές οι ελπίδες  από τις επαφές του με το ΣΕΒ (!), που τόσο εντυπωσιάζεται από τα βιογραφικά της παρέας του κ. Τσίπρα. Γι’ αυτό στρέφει το ενδιαφέρον του, πέρα από τις κορόνες Αλαβάνου, στην αντιμετώπιση της ... λειψυδρίας και των λοιπών οικολογικών προβλημάτων, αφού η οικολογική μόδα εξακολουθεί να συγκινεί, ερήμην ουσιαστικά του πραγματικού προβλήματος, που είναι βέβαια πρώτιστα πολιτικό.

Το συνέδριο του ΚΚΕ

Αυτά δε φαίνεται να απασχολούν το ΚΚΕ. Δεν παίζει, λέει, σε καμιά περίπτωση με κυβερνητικά σενάρια, ελπίζοντας να έχει ξεχασθεί η όχι και πολύ παλαιότερη συγκυβέρνηση με Ν.Δ. και μετά όλων μαζί. Τώρα πάντως ασχολείται με το Συνέδριο του, αφού ξεμπέρδεψε με το πρόβλημα της πτώσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού», για την οποία αποφάνθηκε ότι ευθύνεται η απομάκρυνση, μετά το 1956, από τα σταλινικά ιδεώδη! Γενικά οι θέσεις της Κ.Ε. για το συνέδριο είναι μια μεγάλη απογοήτευση. Αοριστολογίες και καταγραφή διαπιστώσεων, αντί για θέσεις και προτάσεις που να εκφράζουν τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Ούτε μια αναφορά στο πρόβλημα των Σκοπίων! Υποστήριξη της πολιτικής Χριστόφια στην Κύπρο κ.λπ.

Και το ΑΣΚΕ; Εμείς, αντίθετα με όλους τους παραπάνω, θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε, όσο πιο σοβαρά μας επιτρέπουν οι δυνάμεις μας, με όλα όσα, όπως παραπάνω αναφέρθηκε, πραγματικά συμβαίνουν, μαζί με άλλους πολλούς, όπως πιστεύουμε, που όμως δε φαίνονται ή δεν ακούγονται ακόμη.