Η Καταλονία, που βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της Ισπανίας, έχει μακρά ιστορία και παράδοση, που ξεκινά από το 10ο αιώνα μ.Χ., όταν η περιοχή (κομητεία τότε) αποσχίστηκε από το Φραγκικό Βασίλειο. Από τότε διέγραψε μια μεγάλη ιστορική πορεία. Περί το 1137 ενώθηκε ο Οίκος της Βαρκελώνης με το βασίλειο της Αραγωνίας. Μαζί κατέκτησαν τη Βαλένθια, τις Βαλεαρίδες, τη Σαρδηνία, τη Σικελία και το Δουκάτο των Αθηνών το 14ο αιώνα (το οποίο είχαν ιδρύσει οι Φράγκοι το 1205 μετα την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους το 1204).
Τραυματικές είναι οι ιστορικές εμπειρίες του Ελληνισμού και των άλλων λαων της «Βυζαντινής» επικράτειας από την αγριότητα των Καταλανών που έδρασαν ως μισθοφόροι με τη Καταλανική εταιρεία. Στη Βουλγαρία η λέξη Καταλανός είναι βρισιά. Στη χώρα μας έχουν μείνει κατάλοιπα σε δημοτικά τοπικά τραγούδια, όπως:
«...αν βουληθείς να μ' αρνηθείς και να με λησμονήσεις, να πέσεις σε Φράγκικα σπαθιά, σε Καταλάνου χέρια» (από την Υπάτη, έδρα του δουκάτου τότε).
«Σε τούρκικα σπαθιά βρεθείς, σε Κατελάνου χέρια, τα κριάτα σου να κόφτουσι με δίστομα μαχαίρια». (Κρητική μαντινάδα).
Μετά από ιστορικές περιπέτειες, ακολούθησε η Καταλανική Αναγέννηση το 19ο αιώνα (π.χ.τα αρχιτεκτονήματα Γκαουντί), που βασιζόταν στην οικονομική και βιομηχανική ανάπτυξη, και που θεμελίωσε και πολιτιστικά την καταλανική ιδιαιτερότητα.
Η δικτατορία του Φράνκο (1939-1975) απαγόρευσε οτιδήποτε το καταλανικό, αλλά με την επάνοδο της δημοκρατίας η Καταλονία αναγνωρίστηκε ως ιστορική εθνότητα της Ισπανίας με δικούς της διοικητικούς θεσμούς (Ζενεραλιτάτ). Εχει πληθυσμό 7,5 εκ. (16% του πληθυσμου της Ισπανίας), έκταση 32.114 τ.χλμ.(6,3% αντίστοιχα), λίγο μεγαλύτερη από την Πελοπόννησο, ΑΕΠ το 20% του ΑΕΠ της Ισπανίας και εξαγωγές το 25% της Ισπανίας. Δηλ. είναι από τις πλουσιότερες περιοχές.
Λόγω και αυτού ο αλυτρωτισμός παραμένει ενεργός, τροφοδοτούμενος, κυρίως, από την καταλανική ελίτ.
Θα περίμενε κανείς από έναν πανεπιστημιακό Δάσκαλο να είναι τουλάχιστον σοβαρός.
Ο κ. Γαβρόγλου ως Υπουργός Παιδείας έχει γίνει τουλάχιστον φαιδρός. Καταρχάς κατήργησε τις εισαγωγικές στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα εξετάσεις, την περασμένη άνοιξη, υποσχόμενος ότι τον Σεπτέμβρη θα ανακοινώσει το νέο σύστημα εισαγωγής, το οποίο παραδέχτηκε ότι ακόμα συζητείται και ερευνάται… τον Σεπτέμβρη. Ανακοίνωσε την αλλαγή του τρόπου εισαγωγής, αλλά πάλι με εξετάσεις, οι οποίες όμως βαθμιαία θα ατονούν ως προς τη συμμετοχή τους στην διαδικασία εισαγωγής. Πώς, με ποιο τρόπο, με ποιο χρονοδιάγραμμα; Άγνωστο! Κάποιοι φωστήρες – σύμβουλοι στο Υπουργείο Παιδείας, ίσως έχουν υπ΄ όψιν τους συστήματα από το εξωτερικό, αδιανόητα για την ελληνική πραγματικότητα και νοοτροπία.
Δυστυχώς, όπως έχουμε ξαναγράψει, ο εκάστοτε Υπουργός θέλει να χριστεί μεταρρυθμιστής κυρίως μόνο στο ζήτημα των Πανελλαδικών Εξετάσεων, με πειραματισμούς οι οποίοι έχουν ταλαιπωρήσει βάναυσα και πολλάκις, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτική κοινότητα.
Αντί να φροντίσουν να βελτιώσουν και να εκσυγχρονίσουν την εκπαιδευτική διαδικασία, με νέες μεθόδους, επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, εμπλουτισμό της υλικοτεχνικής υποδομής και αυξηση του συρρικνωμένου, λόγω μνημονίων εκπαιδευτικού προσωπικού, συνεχώς απαξιώνουν όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης με πολλούς τρόπους και βασικός τους στόχος είναι η μείωση των δαπανών (το ποσοστό των αναπληρωτών και ωρομίσθιων(!) αυξάνει συνεχώς), γιατί αυτή είναι η εντολή των δανειστών και των μεγάλων ευρωπαϊκών συμφερόντων.
Μετά τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών οι δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον του Ελληνικού λαού πολλαπλασιάζονται. Η έξοδος των Σοσιαλδημοκρατών από την Κυβέρνηση και η είσοδος των σκληρών Φιλελεύθερων, σε συνδυασμό με την είσοδο στη Γερμανική Βουλή των ακροδεξιών εθνικιστών, καθιστούν τη «διάσωση» της Ελλάδας μέσα στη μέγγενη της Ε.Ε και του ευρώ ακόμη πιο αφόρητη.
Το ΔΝΤ και διάσημοι νομπελούχοι οικονομολόγοι, έχουν σαφώς χαρακτηρίσει το ελληνικό χρέος μη εξυπηρετήσιμο και μη βιώσιμο. Η προηγούμενη κυβέρνηση Μέρκελ, μέσω του πανίσχυρου Σόιμπλε, είχε ξεκαθαρίσει ότι δε θα «χαριστεί» στην Ελλάδα ούτε ένα ευρώ. Με τη νέα κυβέρνηση είναι απολύτως βέβαιο ότι οι απαιτήσεις των επικυρίαρχων δανειστών θα γίνουν μεγαλύτερες και τα χρονικά περιθώρια μικρότερα. Άρα θα απαιτήσουν άμεσα περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις και «μεταρρυθμίσεις», δηλ. νέα μέτρα, νέα αφαίμαξη της Ελλάδας, νέα επίθεση στο ήδη διαλυμένο βιοτικό επίπεδο του Ελληνικού λαού, ακόμα μεγαλύτερη φτώχια, ακόμα μεγαλύτερες απώλειες στα εργασιακά δικαιώματα, στο κοινωνικό κράτος, στις αποδοχές των εργαζομένων και στις σχεδόν ανύπαρκτες συντάξεις.
Όσοι ακόμα και τώρα δε το βλέπουν, περιμένοντας με τον «σωτήρα» Μητσοτάκη ή τον «αριστερό» Τσίπρα να δουν άσπρη μέρα, στρουθοκαμηλίζουν. Επί τέλους είναι καιρός να ξυπνήσουν. Οι καιροί ου μενετοί.
Οι συνεχείς προπηλακισμοί του πανεπιστημιακού καθηγητή Αγγέλου Συρίγου από διάφορες ομάδες νεαρών αποτελούν όνειδος τόσο για την κοινωνία όσο και για την Πολιτεία, που ανέχονται τέτοιου είδους συμπεριφορές χωρίς καμία ουσιαστικά αντίδραση. Η στάση αυτή είναι ασφαλώς ένα σύμπτωμα κοινωνικής παρακμής, αλλά τα πράγματα μπορεί να είναι ακόμη χειρότερα.
Ως αιτία των διώξεων του κ. Συρίγου αναφέρεται συνήθως από τον ελεγχόμενο τύπο μια παρατήρηση που έκανε ο πανεπιστημιακός σε έναν αφισοκολλητή φοιτητή να μη ρυπαίνει αδιακρίτως το χώρο του Πανεπιστημίου. Αλλά και αν ακόμη δεχθεί κανείς ότι από τους εκατοντάδες διδάσκοντες στα Πανεπιστήμια κανένας άλλος δεν θεώρησε προηγουμένως καθήκον του να δείξει το ίδιο ενδιαφέρον για την ευπρέπεια του πανεπιστημιακού χώρου (πράγμα που δε θα ήταν καθόλου τιμητικό για τους πανεπιστημιακούς), και πάλι δεν εξηγείται πειστικά η μανία με την οποία προπηλακίζεται ο κ. Συρίγος ακόμη και σε χώρους εκτός Πανεπιστημίου, ακόμη και σε άλλες πόλεις, όπως συνέβη πριν από λίγο καιρό στα Γιάννενα. Γι' αυτό, εύλογα θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι άλλη είναι η πραγματική αιτία του συστηματικού κατατρεγμού του.
Πράγματι, την πρώτη προσωπική επίθεση κατά του κ. Συρίγου την έκανε ο Πρόεδρος της Κύπρου Αναστασιάδης (ή Ανανστασιάδης, όπως τον έχουν μετονομάσει όσοι δεν ξεχνούν την επαίσχυντη στάση του στο δημοψήφισμα της Κύπρου). Ενοχλημένος από τις απόψεις του κ. Συρίγου για την πολιτική που ακολουθούσε στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, έφτασε ο Αναστασιάδης να υποστηρίξει ουσιαστικά ότι για τις διαπραγματεύσεις έχουν λόγο μόνο οι Κύπριοι!
Εντελώς συμπτωματικά (;), λίγο μετά από αυτή την προσωπική επίθεση του κυβερνητικού εκπροσώπου της Κυπριακής Δημοκρατίας και του ίδιου του Προέδρου της, άρχισε η καταδίωξη και στοχοποίηση του κ. Συρίγου... Ότι οι θέσεις του για τα εθνικά θέματα και όχι τόσο το ενδιαφέρον του για την ευπρέπεια του πανεπιστημιακού χώρου είναι η πραγματική αιτία των επιθέσεων που δέχεται υποδηλώνεται και από μία σχετική προκήρυξη που έχουν αναρτήσει οι λεγόμενοι αναρχοαυτόνομοι στην ιστοσελίδα τους Indymedia. Εκεί, καταφέρονται κατά του «φασίστα, εθνικιστή και ιδρυτικού μέλους του εθνικιστικού δικτύου '21 Συρίγου». Η συμμετοχή του κ. Συρίγου σε μια προσπάθεια συντονισμού της δράσης διάφορων πατριωτικών ομάδων και η μετέπειτα στάση του στα εθνικά θέματα είναι δηλαδή η πραγματική αιτία των προπηλακισμών.
Η υπόθεση αυτή επιβεβαιώνεται και από άλλες ενδείξεις. Η κυβέρνηση, της οποίας τα περισσότερα μέλη έχουν εθνομηδενιστικές αντιλήψεις, αφήνει να γίνονται προκλητικά έκνομες πράξεις, χωρίς να παρεμβαίνει. Ούτε και οι αρμόδιες δικαστικές αρχές έκριναν μέχρι τελευταία ότι συνέτρεχε κανένας λόγος να ασκήσουν τη δικαιοδοσία τους. (Γνωρίζουν ότι για την προαγωγή τους στις ανώτερες βαθμίδες της ιεραρχίας κρίνονται από τους πολιτικούς...).
Αν η υπόθεση αυτή είναι ορθή, φαίνεται ότι πράγματι, στην υπόθεση του πανεπιστημιακού Συρίγου τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από ό,τι φαίνονται εκ πρώτης όψεως. Μικρές ομάδες νεαρών χρησιμοποιούνται από συγκεκριμένες πρεσβείες και πολιτικά γκρουπούσκουλα που αυτές κατευθύνουν ως ομάδες κρούσης, για να τρομοκρατούν όσους έχουν διαφορετική άποψη για τα εθνικά θέματα από αυτή που θέλουν να επιβάλλουν τα διάφορα κέντρα. Αυτές οι ομάδες κρούσης – τάγματα εφόδου της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ουσιαστικά – περιβάλλονται με ιδεολογικό μανδύα και αποκαλούνται «αντιεξουσιαστές» ή «αναρχοαυτόνομοι», αλλά στην πραγματικότητα κατευθύνονται από άλλους, που τους εξασφαλίζουν για τις υπηρεσίες τους το ακαταδίωκτο και πιθανότατα και κάποιες άλλες παροχές...
Η σημερινή «ερμαφρόδιτη», πολιτικά, κυβέρνηση, που διακήρυξε τον πόλεμο κατά της διαπλοκής, πέτυχε όντως να εξοντώσει τη διαπλοκή Μπόμπολα και Ψυχάρη, χωρίς όμως να πειράξει Βαρδινογιάννη, Κυριακού, Αλαφούζο και άλλους μικρότερους.
Θα λέγαμε «έστω», όμως στη θέση τους ανεφύησαν άλλοι «που αγωνιούν για την πληρέστερη ενημέρωση των πολιτών θυσιάζοντας τα πλούτη τους»!! Απλώνονται σε ραδιοτηλεοπτικά και έντυπα μέσα και ξεχωρίζουν Μαρινάκης, Σαββίδης, Φιλιππάκης, ανάμεσα σε άλλους μικρότερους. Ας τους καλωσορίσουμε, γνωρίζοντας όμως ποιοι είναι και ποιους εκφράζουν.
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό