ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΔΥΝΑΣΤΕΣ
Εντολή για καταγγελία των μνημονίων

Η θέση του ΑΣΚΕ για το εκλογικό αποτέλεσμα εκφράστηκε το βράδυ των εκλογών με την εξής ανακοίνωση:

Ο ελληνικός λαός ψήφισε κάτω από τις αφόρητες απειλές του κάθε κ. Σόιμπλε, ακόμη και την παραμονή των εκλογών, ότι ψήφος στα αντιμνημονιακά κόμματα σημαίνει αδυναμία του κράτους να πληρώσει μισθούς και συντάξεις κ.λπ. Η απόρριψη, λοιπόν, των μνημονίων θα ήταν σε συντριπτικό ποσοστό, αν η ψήφος ήταν ελεύθερη. Σημαντικό είναι ότι μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος καταδίκασε τα μνημόνια, παρότι είχε πειστεί από την πλύση εγκεφάλου ότι οι μισθοί και οι συντάξεις πληρώνονται από τα δάνεια των τοκογλύφων και δεν ξέρει ότι πληρώνονται από άλλα έσοδα του ελληνικού κράτους και δεν κινδυνεύουν από τη μη εκταμίευση κάποιας δόσης.

Θεωρούμε ότι η λαϊκή ετυμηγορία της 6^ης Μαΐου είχε τα χαρακτηριστικά Εθνικής Αντίστασης και θα καταγραφεί ως ιστορικής σημασίας. Βεβαίως, τα προγράμματα των αντιμνημονιακών κομμάτων, και μάλιστα του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που πήραν και τις περισσότερες ψήφους, δεν οδηγούν στην απελευθέρωση, αφού δεν προβλέπουν το βασικό: την αποχώρηση από την Ε.Ε. και το ευρώ της. Το εκλογικό αποτέλεσμα, όμως, ανοίγει όλα τα θέματα, ξαναζωντανεύει την ελπίδα ότι οι ξένοι δυνάστες δεν είναι παντοδύναμοι, ότι μπορούμε μόνοι μας να καθορίσουμε την τύχη μας.

Το ΑΣΚΕ, θυμίζουμε, προέτρεψε τα μέλη και τους φίλους του να ψηφίσουν οποιοδήποτε αντιμνημονιακό κόμμα (πλην ακροδεξιάς, φυσικά), παρά τις μεγάλες διαφορές που έχει με όλ’ αυτά. Πρέπει να παραδεχθούμε ότι χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια, για να πειστούν κάποιοι φίλοι, που δεν έχουν τακτική επαφή με το κόμμα, να μην επιλέξουν το λευκό ή την αποχή.

Ο Α. Σαμαράς είχε τη δυνατότητα, αν παρέμενε συνεπής στην αντιμνημονιακή του στάση, να είναι σήμερα ο αδιαμφισβήτητος πρωθυπουργός της χώρας. Εξηγήσαμε σε προηγούμενα φύλλα μας για ποιους λόγους αυτό δεν μπορούσε να το κάνει. Από τη στιγμή που μπήκε στην κυβέρνηση Παπαδήμου τον πήρε η κάτω βόλτα. Υπερψήφισε το δεύτερο μνημόνιο, είναι έτοιμος να ψηφίσει και το τρίτο, επιτίθεται με φανατισμό εναντίον κάθε αντιμνημονιακού, καμαρώνει που πήγαν στη Ν.Δ. ο ’δωνις και ο Βορίδης(!), επικράτησαν στο κόμμα του οι νεοφιλελεύθεροι (ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Χατζηδάκης πρώτοι στη Β΄ Αθήνας) και κατάντησε να παρακαλεί τον Καρατζαφέρη, τη Ντόρα και το Μάνο να επιστρέψουν στη Ν.Δ. Είχαμε γράψει πριν από τις εκλογές ότι με την κωλοτούμπα του μειώνει τις πιθανότητες να γίνει πρωθυπουργός. Τώρα αμφιβάλλουμε κατά πόσο θα μακροημερεύσει ακόμη και ως αρχηγός της Ν.Δ.

Από τη στιγμή που η ΔΗΜΑΡ κρατούσε μια μεσοβέζικη στάση για το μνημόνιο και το ΚΚΕ αδιαφορούσε για το δράμα του ελληνικού λαού, ήταν βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κέρδιζε τις εντυπώσεις στην προεκλογική περίοδο και τη μερίδα του λέοντος από τις απώλειες κυρίως του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της Ν.Δ. Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν δυνάμεις που κινούνται στη λογική της απελευθέρωσης (ευχάριστο ότι εμφανίστηκαν και ελληνικές σημαίες στις συγκεντρώσεις του), αλλά η σαφής πλειοψηφία είναι συστημική: καμιά αναφορά στο ενδεχόμενο αποχώρησης από την Ε.Ε. (ούτε καν από το ευρώ), ούτε καν να πουν ότι και να φύγουμε δε χάλασε ο κόσμος(!), απαράδεκτη στάση στο ζήτημα των λαθρομεταναστών και στα εθνικά θέματα. Ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ πήρε μέρος μετεκλογικά σε εκδήλωση που διοργάνωσε το τουρκικό προξενείο στη Θράκη!

Το κόμμα που τιμωρήθηκε περισσότερο από τον ελληνικό λαό (και δικαίως) είναι το ΠΑΣΟΚ. Όχι μόνο πέρασε όλες τις εντολές των ξένων που κατέστρεψαν την Ελλάδα, αλλά τα στελέχη του συμπεριφέρθηκαν με τόση αλαζονεία σαν να ήσαν οι πολίτες υπήκοοί τους. Νόμιζαν οι ανόητοι και οι ανιστόρητοι ότι τους αρκούσε η εύνοια των ξένων προστατών τους και των συστημικών ΜΜΕ, για να κυβερνούν αιωνίως. Η πανωλεθρία του ΠΑΣΟΚ αναγκάζει ακόμη κι αυτούς που εξακολουθούν να υποστηρίζουν την πολιτική της υποτέλειας να είναι πιο προσεκτικοί και λιγότερο θρασείς. Ο νέος αρχηγός, που διαδέχτηκε τον ολίγιστο προηγούμενο, προσπαθεί να συγκρατήσει όσους μπορεί στο κόμμα του, υπενθυμίζοντας ότι και ο Α. Παπανδρέου ξεκίνησε από 13%. Αλλά το ΠΑΣΟΚ τότε είχε τις πιο πατριωτικές και πιο επαναστατικές θέσεις («είστε η αριστερά της αριστεράς», είχε πει έξαλλος στη Βουλή ο θείος Καραμανλής!) και εξέφραζε το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας, ενώ τώρα είναι το πιο δεξιό (κοινωνικά), το πιο προδοτικό (εθνικά) και υποστηρίζεται πια κυρίως από συμφεροντολόγους και υποταγμένους. Οπότε…

Το ποσοστό που πήρε ο Π. Καμμένος είναι σχετικά ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία και από του ΣΥΡΙΖΑ, αφού δε διέθετε ούτε κόμμα, ούτε ιστορία, ούτε χρόνο για να οργανωθεί. Είναι γεγονός ότι κέρδισε κι αυτός τις εντυπώσεις στην προεκλογική περίοδο. Οι συστημικοί, μέσα στον πόλεμο που του έκαναν, τον κατέταξαν δεξιότερα της Ν.Δ.(!!), χωρίς να εξηγήσουν για ποιο λόγο. Οι θέσεις του για τα εθνικά και τους λαθρομετανάστες είναι καλές, αλλά στο μείζον θέμα της Ε.Ε., θεωρεί (όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ) ότι μπορεί να υπάρξει αντιμνημονιακή πολιτική στα πλαίσια της Ε.Ε. Παρότι η πρόσφατη στάση του είναι συνεπής και μαχητική, η ιστορία πολλών στελεχών του και του ίδιου μας υποχρεώνει να είμαστε επιφυλακτικοί για το μέλλον.

Όταν ο λαός υποφέρει τα πάνδεινα από τους δυνάστες του, όταν εξεγείρεται μαζικά, όταν ανατρέπει το πολιτικό σκηνικό και το κόμμα που ισχυρίζεται ότι τον εκπροσωπεί παραμένει στάσιμο σε ψήφους, με ελάχιστη αύξηση του ποσοστού του, κάτι δεν πάει καλά. Βέβαια, για τον κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ και μεγάλο μέρος των οπαδών του δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά για όσους σκέπτονται πρόβλημα υπάρχει και, μάλιστα, μεγάλο.

Το ΚΚΕ δεν πλήρωσε τόσο την αφοσίωσή του στο σταλινικό πρότυπο, η οποία σαφώς εκφράζεται με την απόφαση του τελευταίου συνεδρίου του, γιατί αυτή την αφοσίωση επιμελώς δεν την προβάλλει. Πλήρωσε, κυρίως, τη μικροψυχία του, που φυσικά απορρέει από την ιδεολογία του, ότι κανείς άλλος δεν κάνει τίποτα καλό, άρα δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για συνεργασία, ούτε καν για συζήτηση, με κανέναν και για τίποτα. Αλλά ο λαός υποφέρει, αναζητεί τουλάχιστον κάποια ανακούφιση και διαισθάνεται ότι το ΚΚΕ λειτουργεί αντικειμενικά ως δύναμη στασιμότητας. Εάν η γραμμή του ΚΚΕ δεν αλλάξει (και, δυστυχώς, το πιθανότερο είναι ότι δε θ’ αλλάξει), τότε μάλλον η επιρροή του θα μειωθεί.

Είναι προφανές, για όσους κατανοούν στοιχειωδώς πώς παίζονται τα πολιτικά παιχνίδια, ότι η ΔΗΜΑΡ δημιουργήθηκε και ενισχύθηκε από το σύστημα, για να απορροφήσει τη δυσαρέσκεια από την πολιτική κυρίως του ΠΑΣΟΚ. Ποτέ δεν είχε τα ποσοστά μέχρι και 18% που της έδιναν οι πρώτες δημοσκοπήσεις, ήταν πάντα τουλάχιστον 10% πιο κάτω, αλλά προσπαθούσαν να δημιουργήσουν ένα αρχικό ρεύμα υπέρ αυτής και ό,τι θα απέμενε μέχρι το τέλος. Η αμφιλεγόμενη στάση που κρατά για το μνημόνιο είναι υποχρεωτικό να ξεκαθαρίσει: ή θα ταχθεί ανοιχτά με το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., οπότε θα ενσωματωθεί και οργανωτικά στο ΠΑΣΟΚ, ή θα παραμείνει αντιμνημονιακή, οπότε δε δικαιολογείται η αποχώρηση από το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αποκλείεται ακόμη και διάσπαση του κόμματος σύντομα. Υπάρχει αμφιβολία με ποιους θα πάει η κ. Ρεπούση;

Όταν ένα κόμμα παίρνει 0,29% το 2009 και σε δυόμισυ χρόνια παίρνει 7,5%, χωρίς στα προβλήματα που αναφέρεται (π.χ. λαθρομετανάστες) να υπάρχει αξιόλογη μεταβολή, είναι προφανές ότι το κόμμα «σπρώχτηκε» από κάποιους πολύ ισχυρούς. Όσοι παροικούν στην Ιερουσαλήμ κατανοούν η Χρυσή Αυγή «σπρώχτηκε» από αυτούς τους οποίους υποτίθεται ότι πολεμά. Αυτός είναι πάντοτε ο ρόλος της ακροδεξιάς. Πιο συγκεκριμένα, αυτοί που προσπαθούν να αντικαταστήσουν τον ελληνικό λαό μ’ ένα πολυπολιτισμικό συνονθύλευμα του χεριού τους, αυτοί που μεθόδευσαν την εισβολή των λαθρομεταναστών, οι ίδιοι δημιούργησαν και τον «αντίπαλό» τους, ελεγχόμενο και απεχθή, ώστε να μη στραφεί όλος ο κόσμος εναντίον τους. Επιπλέον τους επιφυλάσσουν ρόλο και μέσα στη Βουλή, σε μια περίοδο που αναμένεται ηλεκτρισμένη, οπότε θέλουν να αποπροσανατολίσουν με την τεχνητή αντίθεση «ναζισμός ή δημοκρατία», αντί της πραγματικής «υποτέλεια ή αντίσταση στους ξένους δυνάστες». Ευλογία γι’ αυτούς η Χρυσή Αυγή να βρίσκεται με το μέρος της «αντίστασης»!

Είναι επίσης προφανές ότι το 7% του ελληνικού λαού δεν έγιναν απότομα ναζιστές. Η ψήφος στη Χρυσή Αυγή είναι μια (εντελώς άστοχη) ψήφος οργής κυρίως για την ατιμωρησία των πολιτικών και την έλλειψη προστασίας από την εγκληματικότητα. Η Χρυσή Αυγή υποκαθιστά την Αστυνομία και τη Δικαιοσύνη, ενώ σε συνθήκες πολύπλευρης κρίσης του συστήματος αυτό είναι έργο υπερκομματικών επιτροπών περιφρούρησης, στις οποίες η αριστερά (οφείλει να) πρωτοστατεί. Αλλά η σύγχρονη ελληνική «αριστερά» στην καλύτερη περίπτωση περί άλλα τυρβάζει και στη χειρότερη είναι «αλληλέγγυα» στην Υπατία!. Και μετά φταίνε κάποιοι άλλοι για την άνοδο του νεοναζισμού!

Η Ντόρα υποστηρίζει με συνέπεια ο,τιδήποτε βλάπτει τον ελληνικό λαό, γι’ αυτό και προβάλλεται σκανδαλωδώς από τα συστημικά ΜΜΕ. Δεν είναι μόνο η απροκάλυπτη υποστήριξη των μνημονίων. Αυτό που δεν επισημάνθηκε από κανέναν «σχολιαστή» στις καθημερινές πολυλογίες τους είναι ότι, ενώ πανελλαδικά «πάτωσε» στο 2,5%, στο νομό Ροδόπης η Ντόρα πήρε 18%, δηλ. στο μουσουλμανικό πληθυσμό 30%(!), δηλ. το τουρκικό προξενείο κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια να βοηθήσει την πρώην υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας!

Μέσα στις σημερινές δύσκολες για το λαό συνθήκες θα περίμενε κανείς οι πιο μαχητικές εκφράσεις της αριστεράς να ενισχυθούν. Αυτό δεν παρατηρήθηκε, κατά τη γνώμη μας για δύο λόγους: α) οι περισσότερες εκφέρουν λόγο που, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, δεν αφορά στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, β) λόγω του εκλογικού συστήματος, λειτούργησε η λογική της χαμένης ψήφου, γιατί οι ψηφηφόροι αγωνιούν για τη βελτίωση της ζωής τους και ήθελαν να επηρεάσουν τους συσχετισμούς και μέσα στη Βουλή, όπου παίρνονται οι αποφάσεις. Αυτό το δεύτερο θα λειτουργούσε αρνητικά και στο εκλογικό αποτέλεσμα του ΑΣΚΕ, αν παίρναμε μέρος στις εκλογές.

Πού βρέθηκαν τα 436 εκατομμύρια ευρώ και πληρώσαμε το ομόλογο (που δεν είχε κουρευτεί) με λήξη 15/5/2012; Το Φεβρουάριο οι Παπαδήμος, Βενιζέλος, Σαμαράς, Καρατζαφέρης άρπαξαν άλλα 325 εκατομμύρια ευρώ από τους συνταξιούχους, κόβοντας συντάξεις (για 4^η φορά), προνοιακά επιδόματα, φάρμακα κ.λπ. Αλλά αυτά τα χρήματα δε φτάνουν. Πού βρέθηκαν ξαφνικά τα υπόλοιπα, και μάλιστα τη στιγμή που οι ξένοι τοκογλύφοι παρακρατούσαν αυθαίρετα, παραβιάζοντας τη δική τους δανειακή σύμβαση, 1 δισ. από τα 5,2 δισ. ευρώ της δόσης, τα οποία προορίζονταν για αποπληρωμή ομολόγων που έχει η ΕΚΤ και τα οποία επίσης δεν υπήχθησαν στο κούρεμα;

Το ομόλογο αυτό είχε αγορασθεί στο 50% έως 60% της ονομαστικής αξίας του από ένα κερδοσκοπικό κεφάλαιο των υπερπόντιων βρετανικών νησιών Κέιμαν, του Αμερικανού Κένεθ Ντάρτ, που αποκόμισε τεράστιο κέρδος από τις σάρκες μας. Αυτά τα σαρκοβόρα αγοράζουν ομόλογα χωρών υπό χρεοκοπία με καθεστώς ξένου δικαίου, στο 20% έως 50% της ονομαστικής αξίας και μετά, αν δεν πληρωθούν στο άρτιο, διεκδικούν σε ξένα δικαστήρια υπέρογκες αποζημιώσεις. Αυτό έκαναν με την Αργεντινή, ζητώντας από τα αμερικανικά δικαστήρια το ποσό των 2 δισ. δολαρίων ως αποζημίωση για μη αποπληρωμή ομολόγων.

Ενώ μας βομβαρδίζουν καθημερινά με ψέματα ότι μετά τον Ιούνιο δε θα υπάρχουν μισθοί και συντάξεις, ο πανταχού παρών Παπαδήμος εισηγήθηκε να πληρωθεί αυτό το ομόλογο, που υπόκειται στο αγγλικό δίκαιο, για να μη θεωρηθεί τάχα ως χρεοκοπία. Σύμφωνα με διαρροές διαλόγων στον τύπο, που δε διαψεύστηκαν, οι Σαμαράς και Τσίπρας αποδέχθηκαν την «εισήγηση» Παπαδήμου, χωρίς να ρωτήσουν δημόσια πού βρέθηκαν τα χρήματα. «Διαφώνησε» αυτός που κούρεψε εν μιά νυκτί ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, μικροομολογιούχους και τους άφησε με το 20% της περιουσίας τους, που θα μπορούν να το εισπράξουν μετά από 20-30 χρόνια!

Βενιζέλος: «Ο Παπαδήμος θέλει να πληρώσει το ομόλογο και εγώ του λέω να μην το πληρώσει.»

Τσίπρας: «Αυτό που λέτε δεν είναι μονομερής ενέργεια; Δε θα προκαλέσει πιστωτικό γεγονός;»

Την ώρα που γράφεται το άρθρο αυτό μόλις αρχίζει επισήμως η προεκλογική περίοδος για τις εκλογές της 17^ης Ιουνίου, δε γνωρίζουμε ποιες εντυπώσεις θα δημιουργηθούν κατά τη διάρκειά της και, φυσικά, δεν μπορούμε να προβλέψουμε το αποτέλεσμα των εκλογών. Αυτό, όμως, που μπορούμε να κατανοήσουμε είναι ποιο πολιτικό σκηνικό προετοιμάζεται στο παρασκήνιο από τις δυνάμεις της νέας κατοχής, ώστε να μπορέσουν να παρατείνουν και να ολοκληρώσουν την κυριαρχία τους στη χώρα μας.

Αφού το ΠΑΣΟΚ προσέφερε στους ξένους προστάτες του τα δύο μνημόνια, που κατέστρεψαν τη χώρα μας, τιμωρήθηκε με την εκλογική του καταβαράθρωση. Δεν τιμωρήθηκαν ακόμη οι πρωταίτιοι για την εσχάτη προδοσία τους. Υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί πλέον το ΠΑΣΟΚ να αποτελέσει την κύρια δύναμη μιας κατοχικής κυβέρνησης. Μπορεί ν’ αποτελέσει μόνο το αναγκαίο συμπλήρωμα.

Έτσι ήρθε η ώρα της Ν.Δ., με τις εξής προϋποθέσεις: α) να ενισχυθεί εκλογικά, ώστε όχι μόνο να είναι πρώτο κόμμα, αλλά να έχει και σημαντική διαφορά 4-5 μονάδων από το δεύτερο, για να μην αποτελεί τόσο μεγάλη πρόκληση το μπόνους των 50 εδρών και να υπάρχει η στοιχειώδης πολιτική και ηθική νομιμοποίηση, β) να ολοκληρωθεί ο έλεγχος του κόμματος από τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού. Οι δύο αυτοί στόχοι προωθούνται με τις προσχωρήσεις στη Ν.Δ. της Ντόρας, τ. βουλευτών του ΛΑΟΣ και άλλων, καθώς και με την πολύπλευρη στήριξη όλων των καθεστωτικών μηχανισμών, στήριξη που είχε σκανδαλωδώς δοθεί στο παρελθόν στο Σημίτη και το Γιωργάκη. Ερώτημα παραμένει για ποιο λόγο ο Α. Σαμαράς δέχτηκε «ο εξευτελισμός του να είναι τέλειος».

Με δεδομένα ότι το ποσοστό της Ν.Δ δε θα είναι μεγάλο και ότι αναμένεται κλιμάκωση της κοινωνικής αναστάτωσης με τα νέα μέτρα, για να σταθεί η επόμενη κυβέρνηση, έστω για κάποιο χρονικό διάστημα, χρειάζεται ευρύτερη στήριξη. Αυτή τη στήριξη φαίνεται ότι θα προσφέρουν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, ίσως και η συμμαχία Μάνου-Τζήμερου, εφ’ όσον εκπροσωπηθεί στη Βουλή. Με μια τέτοια κυβέρνηση, που θα εκφράζει βασικά τα συμφέροντα του γερμανικού ευρώ (βλ. άλλο άρθρο), θα προσπαθήσουν να παρατείνουν και να ολοκληρώσουν τη νέα κατοχή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδιάζεται να βρίσκεται στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μάλλον έχει αποδεχθεί αυτό το ρόλο, παρά τις διακηρύξεις για διεκδίκηση της εξουσίας. Μετά την παταγώδη αποτυχία των μνημονίων και την εξέγερση του κόσμου, τους ήταν αδύνατο ν’ αποτρέψουν τη στροφή του εκλογικού σώματος προς τ’ αριστερά. Ήσαν, λοιπόν, υποχρεωμένοι ν’ αποδεχθούν ένα πιο σημαντικό θεσμικό ρόλο για την αριστερά, φροντίζοντας συγχρόνως να πρόκειται για μια αριστερά που δε θα τους απειλεί. Ο χώρος της ανανεωτικής αριστεράς εδώ και πολλά χρόνια μεταλλάσσεται διαρκώς, αποβάλλει τα αντισυστημικά, πατριωτικά και δημοκρατικά χαρακτηριστικά του και υποστηρίζει σταθερά την κυριότερη συστημική επιλογή, την παραμονή στην Ε.Ε. και το ευρώ. Τροφοδοτεί συνεχώς με ηγετικά του στελέχη τους μηχανισμούς που θα έπρεπε να πολεμά, π.χ. Δαμανάκη. Με την τοποθέτηση του Α. Τσίπρα στη θέση του προέδρου και τη διαμόρφωση της νέας ηγετικής ομάδας προσφέρει και συγκεκριμένες εξυπηρετήσεις στους υπερατλαντικούς σχεδιασμούς, π.χ. στην ακύρωση των συμφωνιών με τη Ρωσία με τη φθορά του Καραμανλή. [Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί από στρατηγό ε.α., χωρίς αντίλογο μέχρι στιγμής, ότι το «Δεκέμβρη 2008» οργάνωσε και καθοδήγησε από νοικιασμένο διαμέρισμα του Κολωνακίου ο ελληνοαμερικανός πράκτορας Γκρέγκορι Πάπας, μέλος της ομάδας του ’λεξ Ρόντος.]

Η ανανεωτική αριστερά, λοιπόν, μπορεί να τους προσφέρει όχι μόνο το αναγκαίο κυβερνητικό συμπλήρωμα (ΔΗΜΑΡ), αλλά και μια αξιωματική αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ) που να μην τους απειλεί. Αυτό το τελευταίο, βέβαια, έχει μεγάλο ρίσκο, για δύο λόγους: α) Παρά τη μετάλλαξη όλου του χώρου, παραμένουν στο ΣΥΝ άνθρωποι που δεν έχουν σκοπό να πουλήσουν την ψυχή τους. Δε μιλάμε για τους «υπερεπαναστάτες» κάποιων συνιστωσών, που τους έχουν στο τσεπάκι τους. Εννοούμε κυρίως τα στελέχη του Αριστερού Ρεύματος, που όμως πολύ αμφιβάλλουμε αν ποτέ θα έρθουν σε ρήξη με μια ηγεσία που αποκαλύπτεται σαφώς ως συστημική. Ανεξήγητο είναι ότι πριν από την αποχώρηση της δεξιάς πτέρυγας ήσαν πλειοψηφία, ενώ μετά έγιναν μειοψηφία. β) Με τα νέα μέτρα οι λαϊκές αντιδράσεις θα κλιμακωθούν και θα επηρεάσουν κομματικές οργανώσεις, συνδικαλιστές, βουλευτές κ.λπ. του ΣΥΡΙΖΑ, όπως συνέβη και με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. [Για τα άλλα κόμματα βλ. σελ.4-6.]

Επαναλαμβάνουμε ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν σχεδιασμούς, οι οποίοι ίσως βγουν, αλλά δεν αποκλείεται κι ένα απρόβλεπτο εκλογικό αποτέλεσμα, όπως αυτό της 6^ης Μαΐου, λόγω της αυξανόμενης και όχι μειούμενης (όπως ήλπιζαν) οργής του κόσμου, που μπορεί να οδηγήσει σε τυφλές αντιδράσεις.

Εφ’ όσον παραμένουμε υπό την κατοχή «εταίρων» και «συμμάχων» το μέλλον μας είναι ζοφερό. Η οικονομική ανόρθωση δε θα έρθει ποτέ. Μόνο κάποια πρόσκαιρα μέτρα ίσως πάρουν, που θα καλλιεργούν ψευδαισθήσεις, όταν βλέπουν ότι χάνουν τον έλεγχο, ώστε να κερδίζουν χρόνο. Συγχρόνως απειλείται η (όση απέμεινε) εθνική κυριαρχία και η εδαφική μας ακεραιότητα. Η πυριτιδαποθήκη των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να εκραγεί και ήδη είχαμε τις πρώτες προειδοποιήσεις στην Πάτρα και στην Αθήνα.

Η πατρίδα μας έχει ανάγκη από μια ριζική αλλαγή, από μια πολιτική απελευθέρωσης, τους βασικούς άξονες της οποίας έχουμε πολλές φορές εξηγήσει. Αυτή την πολιτική δεν μπορεί και ποτέ δε θέλησε να εκφράσει μόνο του το ΑΣΚΕ. Ειδικά το τελευταίο 6μηνο έχουμε εντείνει τις προσπάθειές μας για σύγκλιση και συνεργασία, βασισμένη σε καθαρές θέσεις και καθαρά πρόσωπα, με συλλογικότητες και πολίτες που τους εμπιστευόμαστε ότι δε θα στρίψουν στην επόμενη γωνία.

Έτσι και για τις εκλογές της 17^ης Ιουνίου απευθυνθήκαμε για εκλογική συνεργασία σε φίλους και συναγωνιστές, με τους οποίους πορευόμαστε μαζί σε διάφορες πρωτοβουλίες ή μας συνδέουν παλαιότεροι κοινοί αγώνες. Πέρα από τις άλλες δυσκολίες, που κανείς δεν παραγνωρίζει, οι περισσότεροι θεώρησαν ότι η έλλειψη οικονομικών πόρων καθιστά ανέφικτο το εγχείρημα. Μετά απ’ όλ’ αυτά η τελευταία προσπάθεια του ΑΣΚΕ ήταν να επιχειρήσουμε την αυτόνομη συμβολική μας συμμετοχή, με έναν υποψήφιο σε κάθε εκλογική περιφέρεια, ώστε να μην απουσιάσει από τις εκλογές η πολιτική μας πρόταση. Όπως αναφέρουμε και στην ανακοίνωση, ούτε αυτό κατέστη δυνατό.

Είναι προφανές ότι αυτή η αδυναμία έκφρασης στις εκλογές κάνει ακόμη πιο δύσκολη την προσπάθεια και του ΑΣΚΕ και όλων των δυνάμεων που κινούνται στη γραμμή της απελευθέρωσης. Με δεδομένο ότι ούτε το ΑΣΚΕ ούτε οι φίλοι και συναγωνιστές μας πρόκειται να αναζητήσουμε ποτέ στήριξη από οικονομικά ισχυρούς ή κέντρα που βυσσοδομούν κατά της πατρίδας μας, ούτε να στεγαστούμε σε προσοδοφόρους συνασπισμούς, δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ’ αυτόν που ακολουθούμε, δρόμος στον οποίο θέλουμε και ζητούμε να πορευτούμε με πολλούς άλλους μαζί, κυρίως από τη νέα γενιά.

Αφού, δυστυχώς, το ΑΣΚΕ δεν μπόρεσε να πάρει μέρος στις εκλογές και δε θα αξιοποιήσουμε τον τηλεοπτικό χρόνο της κρατικής τηλεόρασης, θεωρούμε αναγκαία μια συζήτηση με τους φίλους του ΑΣΚΕ πριν από τις εκλογές, για να ενημερώσουμε και να εξηγήσουμε τις θέσεις μας πιο αναλυτικά και να ακούσουμε τις απόψεις όλων.

Γι’ αυτό καλούμε τους φίλους του ΑΣΚΕ στα γραφεία μας