ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

1) Μόνο το 14% των πολιτών της Ευρώπης αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους κατά κύριο λόγο Ευρωπαίους, ενώ στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι υπερήφανοι για την εθνική τους ταυτότητα. Μόνο το 13% εμπιστεύεται τους πολιτικούς, ενώ πάνω από το 50% των πολιτών αμφιβάλλουν αν οι εκλογές που διεξάγονται στη χώρα τους είναι ελεύθερες και τίμιες. Αυτά είναι δύο από τα συμπεράσματα μεγάλης έρευνας του BBC.

2) Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα αποτελέσματα έρευνας της ίδιας της Ε.Ε. (Ευρωβαρόμετρο), που έγινε την άνοιξη του 2005. Μόνο το 44% των πολιτών των 25 χωρών εμπιστεύονται την Ε.Ε. (το φθινόπωρο του 2004 το ποσοστό ήταν 50%). Μόνο το 49% των πολιτών των 25 είναι ικανοποιημένο από τη λειτουργία της δημοκρατίας στην Ε.Ε.. Μόνο το 54% είναι υπέρ της ένταξης της χώρας τους στην Ε.Ε.

Όσο για την Κύπρο μόνο το 43% κρίνει ότι η ένταξη είναι θετικό γεγονός (πριν την ένταξη ήταν 62%), το 40% τηρεί ουδέτερη στάση και το 16% αρνητική. Και δεν τα έχουν δει όλα ακόμη.

Επειδή έχουμε κάθε λόγο να αμφιβάλλουμε για την ειλικρίνεια της Ε.Ε., είναι πιθανόν τα πραγματικά στοιχεία να είναι χειρότερα γι’ αυτούς.

Σημείωση: τα αποτελέσματα αυτά δε δημοσιεύτηκαν στον ημερήσιο τύπο (των νταβατζήδων) στην Ελλάδα.

Σε οδυνηρό αδιέξοδο έχει οδηγηθεί η «αυτοκρατορική» πολιτική του Μπους.

Στο Ιράκ όχι μόνο δεν κατάφεραν μετά 2,5 χρόνια να επιβάλουν τη «νέα τάξη», αλλά οι απώλειες των Αμερικανών και των συμμάχων τους γιγαντώνονται. Τον Αύγουστο σκοτώθηκαν 84 Αμερικανοί (σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία), ανεβάζοντας σε 1879 τον αριθμό των νεκρών τους από την αρχή της εισβολής. Ο Μπους έχασε τη συναίνεση ακόμη και της αμερικανικής κοινής γνώμης. Αυτό που φαίνεται ότι θα πετύχουν οι Αμερικανοί είναι η τριχοτόμηση του Ιράκ (Σιίτες, Σουνίτες, Κούρδοι), με την πολύτιμη βοήθεια της Αλ Κάιντα του Ζαρκάουι, που (μαζί με όλες τις άλλες προβοκάτσιες της) κάλεσε τους Σουνίτες να σκοτώνουν όποιον Σιίτη βρίσκουν μπροστά τους! Αλλά η ίδρυση κουρδικού κράτους δημιουργεί πανικό στο στρατοκρατικό καθεστώς της ’γκυρας, τον τοπικό χωροφύλακα των ΗΠΑ, που αναμένεται να αντιδράσει με όλες του τις δυνάμεις (κάτι που θα έχει επιπτώσεις και για την Ελλάδα).

Στο Ιράν, μετά το φιάσκο της στρατιωτικής «λύσης» στο Ιράκ, επέλεξαν άλλο τρόπο για να το ελέγξουν: τη διάβρωση του καθεστώτος, την ενίσχυση αντιπολιτευόμενων ομάδων και την προώθηση του «μετριοπαθούς» πάμπλουτου Ραφσαντζανί στην προεδρία της χώρας. Όμως πρόεδρος εξελέγη (λόγω και της αμερικανικής ανάμιξης) ο «σκληροπυρηνικός» Αχμαντινετζάντ, εκφραστής των φτωχών λαϊκών στρωμάτων του Ιράν. Οι φοιτητικές διαδηλώσεις σταμάτησαν, ίσως επειδή μαθεύτηκε ότι τις ενισχύουν οι Δυτικοί. Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν συνεχίζεται κανονικά, παρά τις απειλές του Μπους και της Ε.Ε., και προκαλεί μεγάλη ανησυχία στο Ισραήλ.

Το πυρηνικό του πρόγραμμα συνεχίζει και το πάμπτωχο καθεστώς της Β. Κορέας, που έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις αμερικανικές απειλές.

Στο Αφγανιστάν το αμερικανόδουλο καθεστώς φαίνεται ότι ελέγχει μόνο την πρωτεύουσα και κάποια αστικά κέντρα. Τον Ιούνιο σκοτώθηκαν 30 Αμερικανοί. Δυστυχώς η ελληνική παρουσία ενισχύεται. Πριν 3 μήνες στείλαμε ιατρική μονάδα και το Δεκέμβριο προβλέπεται να αυξηθεί ο αριθμός των Ελλήνων στρατιωτών, αφού αναλαμβάνουμε την ασφάλεια του αεροδρομίου της Καμπούλ. Πότε θα αντιδράσουμε;

Όμως, η πιο ανησυχητική εξέλιξη για τους Αμερικανούς είναι η αποκατάσταση στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Οι δύο χώρες έκαναν για πρώτη φορά κοινά στρατιωτικά γυμνάσια, με τη συμμετοχή 10.000 στρατιωτών και παρατηρητές από τις χώρες του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης, στον οποίο συμμετέχουν η Ρωσία, η Κίνα και όλες οι χώρες της Κεντρικής Ασίας πλην του Αφγανιστάν (Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργισία, Τατζικιστάν). Παρατηρητές προσκλήθηκαν και από την Ινδία και το Πακιστάν. Οι Αμερικανοί, παρότι προσκλήθηκαν, δεν έστειλαν παρατηρητές, εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο τη δυσφορία τους.

Στις 7/7/2005 το υπ. Εξ. του Ουζμπεκιστάν ανακοίνωσε ότι η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη χώρα δεν μπορεί να συνεχιστεί. Στις 11/7/2005, την επόμενη της θριαμβευτικής εκλογικής του νίκης, ο νέος πρόεδρος της Κιργισίας Μπακίγεφ (φιλοαμερικανός υποτίθεται) κάλεσε τους Αμερικανούς να κλείσουν τη στρατιωτική τους βάση που διατηρούν στη χώρα του και να αποσύρουν τους 2.000 στρατιώτες τους. Μετά 2 μέρες ανακοινώθηκε ότι οι Ρώσοι θα υπερδιπλασιάσουν το προσωπικό της δικής τους βάσης στην Κιργισία.

Δύσκολοι καιροί για το imperium.

Η συγκίνηση για την τραγωδία του κυπριακού «Μπόϊνγκ» και η συμπαράσταση όλων προς τις οικογένειες των θυμάτων και ολόκληρο το νησί είναι αυτονόητες και τις εκφράζουμε και μέσα από αυτές τις γραμμές. Θέλουμε, ωστόσο, να διατυπώσουμε επιπλέον κάποιες σκέψεις.

Οι αερομεταφορές ανθρώπων είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, για να ανατίθενται σε ιδιωτικές εταιρίες, που κύριο μέλημά τους έχουν το κέρδος και όχι την ασφάλεια των επιβατών. Ιδίως στις «φτηνές» εταιρίες, που προσπαθούν να μειώσουν το κόστος με την ελλιπή συντήρηση των αεροπλάνων, τη μη ανανέωση του στόλου τους και τη χρήση ανεπαρκούς (φτηνού) προσωπικού. Μάλιστα, μετά την 11^η Σεπτέμβρη, οπότε μπήκε σε κρίση ολόκληρος ο κλάδος των αερομετα-φορών (μερικές εταιρίες έκλεισαν, όπως η SABENA, η SWISSAIR, η EL AL κ.ά.), η ασφάλεια κατεβαίνει ακόμη πιο χαμηλά στις προτεραιότητες, αφού οι εταιρίες δεν ξέρουν αν θα επιβιώσουν.

Στο βαθμό που ιδιωτικές εταιρίες εξακολουθούν να υπάρχουν, πρέπει οι υπηρεσίες της πολιτικής αεροπορίας να λειτουργούν με επάρκεια, διαφάνεια και αυστηρότητα, ώστε να κάνουν τους αναγκαίους ελέγχους.

Κάποιοι υπέρμαχοι του φιλελευθερισμού, όπως ο βουλευτής (με το) ΠΑΣΟΚ Α. Ανδριανόπουλος, έσπευσαν να αθωώσουν τους ’γγλους ιδιοκτήτες της «ΗΛΙΟΣ» και να ρίξουν όλες τις ευθύνες στο (κακό) κυπριακό και ελλαδικό κράτος, προτείνοντας επέκταση των αποκρατικοποιή-σεων. Θυμίζουμε σ’ αυτούς τους κυρίους τα αλλεπάλληλα σοβαρά δυστυχήματα που συνέβησαν αμέσως μετά την ιδιωτικοποίηση των βρετανικών σιδηροδρόμων και τα πολυήμερα μπλακ άουτ στην πολιτεία της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ μετά την ιδιωτικοποίηση των ηλεκτρικών εταιριών.

Στην Ελλάδα και στην Κύπρο η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ και οι ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΑΕΡΟ-ΓΡΑΜΜΕΣ διέθεταν υψηλής ποιότητας προσωπικό, τόσο ιπταμένους (πιλότους κλπ.) όσο και εδάφους (μηχανικούς κλπ.). Στα πλαίσια της ιδιωτικοποίησης κάθε τομέα που μπορεί να αποφέρει κέρδος, που απαιτεί η Ε.Ε., έγινε κάθε δυνατή προσπάθεια οι δύο εταιρίες να καταστούν αναξιόπιστες, ώστε να δικαιολογηθεί η πώλησή τους.

Η τραγωδία του κυπριακού αεροπλάνου έφερε για άλλη μια φορά στην επιφάνεια το μέγα σκάνδαλο της ελλαδικής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, που, όχι μόνο είναι ανεπαρκής, αλλά ανέχεται τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο.

Πριν κλείσουμε το άρθρο αυτό, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι υπάρχουν ενδείξεις, όπως η αποστολή πολυμελών κλιμακίων των μυστικών υπηρεσιών 5(!) ξένων χωρών, τα συγχαρητήρια του Μπους(!), το «μούδιασμα» της ελληνικής κυβέρνησης και των αρμοδίων της αγγλικής εταιρίας και τα υπονοούμενα από κάποιους που είναι μέσα στα πράγματα, που δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο η τραγωδία να είναι κάτι παραπάνω από ένα ατύχημα. Θυμίζουμε ότι κάτω από περίεργες συνθήκες έπεσαν και το αεροπλάνο που μετάφερε τον (κυπριακής καταγωγής) αναπλ. Υπ. Εξ. της Ελλάδας Γιάννο Κρανιδιώτη και το ελικόπτερο που μετέφερε τον (επίσης κυπριακής καταγωγής) πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Πέτρο. Ίσως χρειαστεί να επανέλθουμε.

Βήμα βήμα προχωρούν οι τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο, με ταυτόχρονη υποχώρηση της Ελλάδας.

Το 1979 στον ΙΜΟ (Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό) η Ελλάδα υπέγραψε τη Σύμβαση για τα ναυτικά ατυχήματα, που αγνόησε τα μέχρι τότε όρια ευθύνης της στο Αιγαίο και αναφέρει ότι «κάθε περιοχή ερεύνης και διασώσεως θα καθοριστεί κατόπιν συμφωνίας μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών». Έτσι εμείς οι ίδιοι δεχθήκαμε να γίνει το Αιγαίο αντικείμενο διαπραγμάτευσης.

Φυσικά συμφωνία δεν έχει γίνει, οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι το μισό Αιγαίο τους ανήκει, όλοι οι χάρτες τους έχουν ως διαχωριστική γραμμή αυτή που περνάει από Θάσο, Σκύρο και Μύκονο και καταλήγει στη γραμμή Ατίλα στην Κύπρο, γι’ αυτό στα Ίμια το 1996 και στα Ψαρά πρόσφατα απαίτησαν να κάνουν αυτοί τη διάσωση.

Εδώ και ένα χρόνο μεθοδεύεται διχοτόμηση του εναέριου χώρου του Αιγαίου. Στη 35^η Γενική Συνέλευση του ΙCΑΟ (Μόντρεαλ 27/9-5/10/04) η Ελλάδα δέχθηκε (υπουργός Λιάπης) την κατάργηση των ορίων του FIR Αθηνών για τα αεροπορικά ατυχήματα. Βλέποντας την ελληνική υποχωρητικότητα, οι Τούρκοι το Φεβρουάριο 2005 απευθύνθηκαν στο ΝΑΤΟ και υπέβαλαν για ζητήματα έρευνας και διάσωσης συγκεκριμένο χάρτη, που διχοτομεί το Αιγαίο, με την πρόταση ο χάρτης αυτός να περιληφθεί στο αντίστοιχο νατοϊκό εγχειρίδιο. Απόφαση δεν ελήφθη ούτε τότε ούτε στις 13 Ιουνίου, οπότε το θέμα επανήλθε για συζήτηση, αλλά φαίνεται ότι τον Οκτώβριο θα υπάρξει απόφαση. Αυτή την απόφαση περιμένουμε με μεγάλη ανησυχία, δεδομένου ότι το ΝΑΤΟ (όπως και η Ε.Ε.) είναι φορέας που κατ’ εξοχήν υποστηρίζει τις τουρκικές διεκδικήσεις.

Είναι σαφές ότι η τουρκική χούντα έχει μακροπρόθεσμο σχέδιο για τη διχοτόμηση του Αιγαίου. Αν αναλάβει εξουσίες για ζητήματα έρευνας και διάσωσης, αμέσως θα προσπαθήσει να πετύχει την οικονομική εκμετάλλευση του μισού Αιγαίου, την επαναχάραξη των ορίων των FIR Αθηνών και Κωνσταντινούπολης προς τα δυτικά (ήδη τους διευκολύναμε με την επαναχάραξη των αεροδιαδρόμων, ώστε να κόβουν χωρίς σοβαρά προβλήματα τις βόλτες τους στο Αιγαίο), την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου (ήδη συμμορφώνονται οι ελληνικές κυβερνήσεις προς τις τουρκικές απαιτήσεις, αφού έχουν απομακρύνει τον περισσότερο στρατό), τη δημιουργία τουρκικής μειονότητας στα νησιά (οι γνωστοί «προοδευτικοί» μας θα παρελαύνουν στα ΜΜΕ, για να μας πείσουν ότι δεν πρέπει να κόψουμε το ψωμί των φτωχών Τούρκων εργατών) και τέλος την κυπροποίηση ή ιμβροποίηση των ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Όλα βήμα βήμα και σιγά σιγά, για να συνηθίζουμε και να μην αντιδρούμε!

Ποιο κόμμα προσπάθησε έστω να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για τα ζητήματα αυτά; Εύλογα τα συμπεράσματα! Έως πότε θα τους ανεχόμαστε;

1) Τρίτη η Ελλάδα σε ποσοστό ανεργίας πτυχιούχων νέων μεταξύ των κρατών-μελών του ΟΟΣΑ, μετά την Ιταλία και την Τουρκία.

2) 24 μεγάλες επιχειρήσεις και 3000 μικρο-μεσαίες έκλεισαν, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα, μέσα στο 2005, αφήνοντας στο δρόμο 80.000 εργαζόμενους. Μεταξύ αυτών παλιές δυναμικές επιχειρήσεις, όπως τα Κλωστήρια Ναούσης, ο Φυρογένης, ο Σούλης.

Τι θα γίνει άραγε, όταν θα ενταχθούν στην Ε.Ε. η Βουλγαρία, η Ρουμανία και τα Σκόπια και η μετακόμιση ελληνικών επιχειρήσεων προς εκεί θα επιταχυνθεί; Για πού μας προορίζουν;