ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Είναι γνωστό ότι στους ηγετικούς κύκλους του καπιταλιστικού κόσμου υπάρχουν δύο αντιλήψεις για την εκμετάλλευση των χωρών του τρίτου κόσμου. Η πρώτη εκφράζεται με την πολιτική Μπους, που επιδιώκει όσο περισσότερα και όσο γρηγορότερα κέρδη, χωρίς να υπολογίζει την ανθρώπινη εξαθλίωση και την καταστροφή της φύσης.

Η δεύτερη αντίληψη βλέπει πιο μακριά, κατανοεί ότι η πολιτική Μπους θα αποσταθεροποιήσει αργά ή γρήγορα το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και προτείνει ένα μικρό μέρος από τα κέρδη της εκμετάλλευσης των χωρών του τρίτου κόσμου να επιστρέφεται ως «βοήθεια» αφενός για να μην ξεσηκωθούν οι λαοί, αφετέρου για να μπορούν οι χώρες αυτές να απορροφούν τα προϊόντα των ισχυρών. Η αντίληψη αυτή έχει ερείσματα και στις ΗΠΑ (μειοψηφεί) και στην Ε.Ε. (πλειοψηφεί) και χρησιμοποιεί ως όργανα τις διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.), με τη συμπαράσταση μερίδας του τύπου. Οι δύο αυτές αντιλήψεις συγκρούονται και μέσα στους διεθνείς οργανισμούς, των οποίων οι αποφάσεις είναι συμβιβασμός των δύο γραμμών.

Πρόσφατα η ομάδα G8 των πλουσιοτέρων χωρών του κόσμου αποφάσισε την παραγραφή μέρους του εξωτερικού χρέους 18 φτωχών χωρών της Αφρικής ύψους 40 δισ. δολαρίων προς την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (που ελέγχονται από τις ΗΠΑ) και την Αφρικανική Τράπεζα Ανάπτυξης. Η απόφαση διαφημίστηκε καταλλήλως ως έκφραση ανθρωπιάς και αλληλεγγύης του Δυτικού Κόσμου. Όμως το ποσό αυτό είναι ασήμαντο μπροστά στα κέρδη που αποκομίζουν οι Δυτικοί και κυρίως οι ΗΠΑ από τις χώρες αυτές. Όπως καταγγέλλει ο Τζέφρι Τζακς, σύμβουλος του ΟΗΕ, η αμερικανική «βοήθεια» προς την Αφρική δεν ξεπερνά τα 3 σεντς για κάθε 100 δολάρια του ΑΕΠ, ένα μεγάλο μέρος απ' αυτά δε δίνεται στους Αφρικανούς αλλά είναι μισθοί Αμερικανών συμβούλων και τα υπόλοιπα χρήματα της «βοήθειας» δεν καλύπτουν ούτε το 10% των αναγκών των φτωχών χωρών, που δεν είναι βέβαια μόνο 18. Τα χρέη που παραγράφονται πιθανότατα δε θα μπορούσαν ούτως ή άλλως να αποπληρωθούν, λόγω της κατάστασης που έχουν περιέλθει οι χώρες αυτές λόγω της παγκοσμιοποίησης και δεν είναι επιπλέον χρήματα, αλλά προέρχονται από περικοπές άλλων προγραμμάτων «βοήθειας». Τέλος αυτή η «βοήθεια» υπενθυμίζουμε ότι δίνεται με τους γνωστούς όρους για φιλελευθεροποίηση της οικονομίας των φτωχών χωρών, δηλ. άνοιγμα των αγορών, ώστε να μην μπορέσουν ποτέ να σταθούν στα πόδια τους και να είναι συνεχώς αντικείμενα εκμετάλλευσης των πλουσίων.

Τα 40 δισ. δολάρια είναι ασήμαντα μπροστά στις απώλειες που έχουν οι χώρες αυτές λόγω του ανοίγματος των αγορών που τους επιβλήθηκε. Η υποκρισία των G 8 φαίνεται και από το γεγονός ότι κάθε χρόνο επιχορηγούν με 150 δισ. δολάρια τους δικούς τους αγρότες, ώστε να φτάνουν τα προϊόντα τους στις φτωχές χώρες σε τιμές που δεν μπορούν να ανταγωνιστούν οι ντόπιοι αγρότες.

Παρακαλούμε τους αναγνώστες της ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ να μην ξεχνούν να δίνουν τακτικά τη συνδρομή τους καθώς και τους φίλους του ΑΣΚΕ να προσφέρουν την οικονομική τους ενίσχυση προς το κόμμα μας, ώστε να μπορέσουμε να εξοφλήσουμε το χρέος που μας άφησε η (επιτυχής κατά τα άλλα) συμμετοχή μας στις δύο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις το 2004 και έτσι να μπορέσουμε σύντομα να επαναλάβουμε τις συστηματικές εξορμήσεις μας τόσο στο Λεκανοπέδιο όσο και στην Επαρχία.

Πολλά αποπροσανατολιστικά ακούστηκαν και γράφτηκαν για τη συνάντηση Καραμανλή-Αρσένη στο Μέγαρο Μαξίμου, περί διείσδυσης της ΝΔ στους δυσαρεστημένους (ή αποτυχημένους) του ΠΑΣΟΚ κλπ. Τα πράγματα είναι μάλλον πιο απλά.

Ο Γερ. Αρσένης από τότε που ήρθε στην Ελλάδα και διορίστηκε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας και μετά έγινε τσάρος της οικονομίας δεν έπαψε ποτέ να είναι υπάλληλος της αμερικανικής κυβέρνησης. Με τη σημερινή στροφή της κυβέρνησης Καραμανλή προς τις ΗΠΑ, οι Αμερικανοί ζήτησαν μεγαλύτερο έλεγχο της ελληνικής οικονομίας και (μέσω αυτής) των οικονομιών των βαλκανικών χωρών. Έφτιαξαν, λοιπόν, στον Γερ. Αρσένη το «Ινστιτούτο Ερευνών και Πολιτικής Στρατηγικής για την Ανάπτυξη και τη Διακυβέρνηση» (τι τίτλος, θεέ μου!!), που θα λειτουργεί όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην ευρύτερη Βαλκανική ως Μη Κυβερνητική Οργάνωση (Μ.Κ.Ο.), με την υποχρέωση του Καραμανλή να το στηρίζει με χρήματα και να ακούει τις συμβουλές του. Τόσο απλά!

Οι καταστροφικές συνέπειες της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. δεν έχουν τελειωμό. Η κυπριακή Βουλή ετοιμάζεται στις 30/6 να υπερψηφίσει το πολιτικά νεκρό τερατούργημα του ευρωσυντάγματος, σε μια εκδήλωση ευρωπαϊσμού. Εκτός όλων των άλλων λόγων, η Κύπρος έχει ένα δικό της, πολύ σοβαρότερο λόγο να το καταψηφίσει: Το άρθρο IV-440, παρ. 6β του ευρωσυντάγματος αναφέρει ότι το Ακρωτήρι και η Δεκέλεια είναι «περιοχές των κυρίαρχων βάσεων του Ηνωμένου Βασιλείου». Τα ίδια έλεγε και το άρθρο 1 του πρωτοκόλλου 3, που συνόδευε τη συμφωνία ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε., που τόνιζε ότι το ευρωπαϊκό δίκαιο δεν ισχύει στις βρετανικές βάσεις. Δηλ. η Κύπρος αναγκάζεται μέσα σε 2 χρόνια 2 φορές να υπογράψει ότι παραχωρεί έδαφος της στους τέως(;) κατακτητές της, κάτι που δε θα το έκανε καμία κυπριακή κυβέρνηση, αν δεν ενδιαφερόταν η αστική τάξη της Κύπρου, τόσο η πατριωτική της πτέρυγα (Παπαδόπουλος), όσο και η υποτελής (Αναστασιάδης κ.λ.π.), να σταθεροποιήσει την κοινωνική της θέση μέσω της ένταξης στην Ε.Ε.. Πώς θα μπορέσει η Κύπρος να θέσει στο ορατό μέλλον θέμα απομάκρυνσης των βάσεων, οι οποίες ήταν νομικά μετέωρες, αφού οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου έχουν στην πράξη ακυρωθεί; Ούτε καν ως απειλή δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει, ώστε να αναγκάσει τους Βρετανούς να εγκαταλείψουν την προκλητικά φιλοτουρκική στάση τους, αφού οι θρασύτατοι θα μπορούν να ισχυρίζονται ότι οποιαδήποτε παρόμοια συζήτηση έρχεται σε αντίθεση με τις καταστατικές συνθήκες της Ευρώπης, τις οποίες η Κύπρος έχει δεχτεί, έστω κι αν το ευρωσύνταγμα δεν περάσει.

Στη διήμερη συνεδρίαση της Βουλής αναμένεται on μόνο το ΑΚΕΛ θα καταψηφίσει το ευρωσύνταγμα, όχι μάλιστα για τους λόγους που προαναφέραμε, αλλά γιατί είναι αντικοινωνικό. Δηλ. οι Αγγλοι μπορούν να ισχυρίζονται ότι όλοι οι Κύπριοι συμφώνησαν να παραμείνουν οι βρετανικές βάσεις στο νησί τους!!

Δεν ήταν λοιπόν οι 5 «νταβατζήδες» αυτοί που όλοι νομίζανε, αλλά οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα μαζί με τον ελληνικό λαό, που θα αναλάβει τα βάρη της «μεταρρύθμισης». Αυτούς τελικά υπέδειξε η Κομισιόν και η λοιπή γραφειοκρατία των Βρυξελών ως θύματα του «βασικού μετόχου», όταν ο Καραμανλής φοβούμενος μην τον απομακρύνουν αχό την κυβέρνηση αποφάσισε να αποδέχεται πλέον κάθε απαίτηση της ΕΕ και των ΗΠΑ. Πάει και ο «μεσαίος χώρος».

Η αρχή από τον ΟΤΕ

Η αρχή έγινε από τον ΟΤΕ όπου ο ή οι υποψήφιοι αγοραστές (η ισπανική Telefonica, η γερμανική Deutche Telecom κ.λ.π.) απαίτησαν μείωση προσωπικού κατά τουλάχιστον 5.000. Έτσι με τη σύμφωνη γνώμη του ΠΑΣΟΚ (όπως το εννοούμε σήμερα) συμφώνησαν σκανδαλωδώς μέσω συλλογικής σύμβασης την εθελούσια έξοδο στελεχιακού δυναμικού ηλικίας από 42 ετών και άνω με πληρωμένες όλες τις αποδοχές, υψηλά εφ' άπαξ και συντάξεις, που έχουν κόστος (όπως λένε) 1,5 δις ευρώ, εκ των οποίων

(όπως λένε πάλι) το κράτος (δηλ. όλοι μας) θα δώσει τα 290 εκ. ευρώ, δηλ. το 4% της συμμετοχής του στον ΟΤΕ. Τα υπόλοιπα, δηλ. τα 1,2 δις (λένε) θα τα δώσει ο ΟΤΕ. Προφανώς παραπλανούν τον ελληνικό λαό, αφού τον ΟΤΕ τον έχουν ιδιωτικοποιήσει και ούτε οι μέτοχοι ούτε βεβαίως οι υποψήφιοι αγοραστές είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν, πόσο μάλλον να δεχθούν μείωση των περιουσιακών του στοιχείων με την ανάληψη αυτών των βαρών. Το ασφαλιστικό ταμείο του προσωπικού του ΟΤΕ, το ΤΑΠΟΤΕ, είναι ήδη ελλειμματικό και με την προσθήκη τόσο μεγάλου αριθμού συνταξιούχων θα αδυνατεί να πληρώσει. ’μα κατακαθίσει ο κουρνιαχτός, αργότερα, έχουν σκοπό αυτό το κόστος να το μετακυλίσουν στο κράτος, δηλ. στον ελληνικό λαό. Επιπλέον οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ στον ΟΤΕ, αφού χρύσωσαν το χάπι με τις παχυλές παροχές της εθελουσίας εξόδου, με την ίδια συλλογική σύμβαση συμφώνησαν, παρά κάθε έννοια ηθικής, σ' αυτό που ήταν από την αρχή ο στόχος δηλ. οι μελλοντικοί εργαζόμενοι να μπορούν να απολύονται οποτεδήποτε, ουσιαστικά με διευθυντικό δικαίωμα, ώστε να τους παραλάβουν οι νέοι αγοραστές. Η Κομισιόν, αυτός ο κέρβερος του «ανόθευτου ανταγωνισμού», λαλίστατη με το βασικό μέτοχο, τώρα σιωπά. Το πράγμα ευνοεί τις δικές της εταιρείες.

Με περισσό θράσος ισχυρίζεται η κυβέρνηση και πιο ψιθυριστά οι «αντικρατιστές» του ΠΑΣΟΚ ότι αυτά είναι αναπόφευκτα για την ανάπτυξη της χώρας. Δηλ. είναι κατ' αυτούς ανάπτυξη να δανεισθεί η χώρα ακόμη 1,5 δις ευρώ, για να συνταξιοδοτηθεί το ένα τρίτο του προσωπικού, του πιο έμπειρου και στην πιο παραγωγική ηλικία, σ' έναν ΟΤΕ που τον έχουν λεηλατήσει κατ^’ εξακολούθηση.

Ο Κόκκαλης ωθούσε τον ΟΤΕ να πραγματοποιεί τεράστιες επενδύσεις σε χρεωκοπημένους τηλεφωνικούς οργανισμούς σης βαλκανικές χώρες και στην Αρμενία, για να εισπράττει τις προμήθειες, από τις οποίες επενδύσεις ο ΟΤΕ έχασε μεγάλα ποσά, δηλ. χρήματα του ελληνικού λαού. Κέρδισε μόνο ο Κόκκαλης. Υποχρέωσαν τον ΟΤΕ να απαξιώνεται με την επιβολή της κοινοτικής ντιρεκτίβας για «ελεύθερη αγορά» και στη σταθερή τηλεφωνία όπου, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, διάφοροι αεριτζήδες, χωρίς καμμία επένδυση, χρησιμοποιούν τα δίκτυα του ΟΤΕ και εισπράττουν τους λογαριασμούς από τους

πελάτες τους, χωρίς να του καταβάλλσυν τα τέλη σύνδεσης. Μάλιστα η Αρχή που συστάθηκε για να εποπτεύει τον «ανταγωνισμό» στις τηλεπικοινωνίες απαγορεύει στον ΟΤΕ να τους διακόψει τη σύνδεση. Δηλ. τους διασφαλίζει τα κέρδη, απαξιώνοντάς τον.

Έτσι καλείται και πάλι ο ελληνικός λαός να πληρώσει τα κέρδη των ολίγων και των ξένων, οι οποίοι, όταν απαξιώσουν πλήρως τον ΟΤΕ, θα τον εγκαταλείψουν ως προβληματική της προηγούμενης 25ετίας. Αυτή είναι η ανάπτυξη της Ε.Ε. και των εγχώριων υποτακτικών της. Εγκλήματα κατά συρροή...

Η «μεταρρύθμιση» του Ασφαλιστικού

Τα ίδια γίνονται και με το Ασφαλιστικό, αρχής γενομένης από τις Τράπεζες, που έχουν (με συλλογικές συμβάσεις) ταμεία κύριας είτε και επικουρικής ασφάλισης (Εμπορική, Εθνική, Αγροτική, ’λφα, ΕΤΒΑ, Τράπεζα Ελλάδας κ.λ,π.). Στο στόχαστρο είναι όλα τα ταμεία επικουρικής ασφάλισης. Το σχέδιο είναι να τα βάλουν όλα στο ΙΚΑ και μετά να περάσουν την επικουρική ασφάλιση «της ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και να βάλουν στο χέρι ό,τι αποθεματικό τους έχει απομείνει. Για το λόγο αυτό ο Αλογοσκούφης θέλει να περιέλθουν όλες οι ΔΕΚΟ στο Υπουργείο Οικονομίας, για να υλοποιήσει τις ντιρεκτίβες της Κομισιόν (14.7.1999) με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «συντονισμένη στρατηγική για τον εκσυγχρονισμό της κοινωνικής προστασίας». Δηλ., «τα συστήματα κοινωνικής προστασίας πρέπει να ανταποκρίνονται στην εμφάνιση νέων εργασιακών διευθετήσεων, όπως οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου και μερικής απασχόλησης». Τα συνταξιοδοτικά συστήματα ... «προϋποθέτουν την εξεύρεση σωστής ισορροπίας μεταξύ κεφαλοποιητικών και διανεμητικών συστημάτων» (δηλ. απλοελληνικά την προώθηση Τραπεζών, χρηματιστηριακών και ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών, για να βάλουν χέρι στα αποθεματικά και στα επικουρικά Ταμεία) και «πρέπει να αποθαρρύνουν την πρόωρη έξοδο από την αγορά εργασίας και να ενθαρρύνουν την ευελιξία των συνταξιοδοτικών ρυθμίσεων», (σ.σ. Μπα! Στον ΟΤΕ γιατί η Κομισιον σιωπά;).

Στο μεταξύ θα πουλήσουν την Εμπορική στην Credit Agricole χωρίς «βάρη». Η Κομισιον γιατί να ενοχληθεί για τη ... νόθευση του «ανόθευτου ανταγωνισμού», αφού ανοίγει έτσι ο δρόμος για τις δικές της Τράπεζες;

Η «μεταρρύθμιση» αυτή παραγράφει τις οφειλές των Τραπεζών στα Ταμεία των τραπεζοϋπαλλήλων, τις οποίες, αντί να τις αποδίδουν στα Ταμεία, τις εμφάνιζαν ως κέρδη προκειμένου ν' ανεβαίνει η χρηματιστηριακή αξία των μετοχών τους, για να πουλάνε ακριβότερα τα τμήματα των κρατικών Τραπεζών που ιδιωτικοποιούσαν και οι ιδιωτικές Τράπεζες να επωφελούνται στο χρήματιστήριο. Η ΟΤΟΕ ανεβάζει τις οφειλές σε 5 δις ευρώ. Οι Τράπεζες, σύμφωνα με τη «μεταρρύθμιση», θα πληρώσουν σε 10 χρόνια στο Επικουρικό του ΙΚΑ ό,τι οφείλουν στους σημερινούς και μελλοντικούς συνταξιούχους, αλλά με οικονομική-αναλογιστική μελέτη που ...θα γίνει τότε.. Ως τότε τζιράρουν τις οφειλές τους, που μπορεί να παραγραφούν με νέα ευνοϊκότερη «μεταρρύθμιση». Έτσι, εκτός του ότι φορτώνουν νέα χρέη στο ΙΚΑ, στο οποίο το κράτος χρωστά ήδη 8 δις ευρώ, ψαλιδίζουν τις συντάξεις των τραπεζοϋπαλλήλων και αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Το ίδιο το ΙΚΑ υπολογίζει το κόστος της ένταξης σ' αυτό των Ταμείων κύριας και επικουρικής ασφάλισης των τραπεζοϋπαλλήλων σε 14 δις ευρώ. Το προκλητικό είναι ότι οι Τράπεζες, που έχουν ιλιγγιώδη κέρδη και λειτουργούν εν πολλοίς υπεράνω τον νόμου (πανωτόκια, εργασιακές συνθήκες και αμοιβές), θέλουν τις δικές τους υποχρεώσεις να τις πληρώσει το κοινωνικό σύνολο.

Αλλά φαίνεται ότι όλ' αυτά έχουν προβλήματα νομιμότητας. Ο σημερινός υπουργός Εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλος το 1992 είχε γνωματεύσει σε ερώτημα του Συλλόγου Υπαλλήλων της Τράπεζας Πίστεως (τώρα Alpha) για το Ταμείο τους ότι είναι αντισυνταγματική η ακύρωση συλλογικής σύμβασης με νόμο, όπως προβλέπει το τωρινό νομοσχέδιο Αλογοσκούφη. Βέβαια ο Δ. Τσάτσος (πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ) και ο Γ. Κασιμάτης (σύμβουλος του Α. Παπανδρέου) ως καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου, για να βοηθήσουν τους τραπεζίτες και την κυβέρνηση, έσπευσαν να γνωματεύσουν ότι «η υποκατάσταση ιδιωτικού φορέα ασφάλισης με αντίστοιχο κρατικό νομιμοποιείται σε περίπτωση αποκατάστασης της κοινωνικής ισότητας»! Το ΠΑΣΟΚ ποσώς ενοχλήθηκε, μια και όλα σχεδόν τα στελέχη του έχουν πλέον τις ίδιες απόψεις, όπως η κ. Διαμαντοπούλου. ’λλωστε το ΠΑΣΟΚ άνοιξε το δρόμο στις Τράπεζες με το νόμο Ρέππα, που προβλέπει την υπαγωγή των Ταμείων κύριας ασφάλισης από το 2007 στο ΙΚΑ με παρεμφερείς με τη ΝΔ όρους. Η ΝΔ, όταν ήταν αντιπολίτευση, είχε καταψηφίσει το νόμο Ρέππα, τον οποίο εφαρμόζει τώρα Η πολιτική της Ε.Ε έχει συνέχεια, είτε με ΠΑΣΟΚ είτε με ΝΔ.

Έπεται συνέχεια

Έπεται η συνέχιση της υλοποίησης της πολιτικής αυτής. Στο στόχαστρο έχουν μπεί, εκτός του Ασφαλιστικού, οι εργασιακές σχέσεις, το ωράριο, που ήδη προωθούν προς όφελος των ξένων πολυκαταστημάτων, αδιαφορώντας για το αν θα κλείσει πλήθος μικρομεσαίων, και τις ιδιωτικοποιήσεις «νέας γενιάς», με τις οποίες ... σκέπτονται να πουλήσουν σε ιδιώτες τα δημόσια κτίρια και μετά να τα νοικιάζει το κράτος απ' αυτούς. Δεν έχουν ακόμη σκεφθεί ... να νοικιάζουν απ' αυτούς και την κυβέρνηση, ίσως επειδή αυτή έχει ήδη δοθεί δωρεά στην Ε.Ε.