ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Μεγάλος θόρυβος έχει ξεσπάσει τελευταία με τις προσπάθειες που γίνονται για να καταργηθούν κεκτημένα των εργαζομένων, στο όνομα δήθεν της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, αλλά στην πραγματικότητα της αύξησης των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων και της αρπαγής και της τελευταίας δραχμής των εργαζομένων. Έτσι με το ελαστικό ωράριο επιχειρούν να περιορίσουν τις υπερωρίες, που έτσι κι αλιώς δεν πλήρωναν, και με το ελαστικό 48ωρο να χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους σαν μηχανές, αδιαφορώντας για την προσωπική τους ζωή, τις ανάγκες τους και τις αντοχές τους.

Οι εργοδότες στην ΕΕ αντέδρασαν στην αυστηρή εφαρμογή του 48ώρου, που καταργεί εξαιρέσεις που επιτρέπουν μέχρι 65 ώρες εργασίας την εβδομάδα. Το ευρωκοινοβούλιο έκανε πρόταση για κατάργηση κάθε εξαίρεσης,

αλλά υπήρξε θύελλα αντιδράσεων. Η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία εργοδοτικών οργανώσεων UNICE ανακοίνωσε ότι η απόφαση του Κοινοβουλίου είναι ασύμβατη με την ενίσχυση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας. Η Συνομοσπονδία της Βρετανικής Βιομηχανίας εκτίμησε πως η κατάργηση των εξαιρέσεων καταστρέφει τη φιλοδοξία της ΕΕ να γίνει η ανταγωνιστικότερη οικονομία του κόσμου μέχρι το 2010. Ο Μπλερ δήλωσε ότι δε θα εφαρμόσει την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, αφού στην Βρετανία υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύουν ακόμη και 80 ώρες εβδομαδιαίως!

Τελικά τη λύση έδωσε ο υπάλληλος των εργοδοτών, ο επίτροπος Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων Βλαντιμίρ Σπίντλα, που απέρριψε την πρόταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τόσο δημοκρατικά λειτουργεί η ΕΕ και έτσι φροντίζει για τους λαούς της.

Οι συμφωνίες που έγιναν κατά τις πρόσφατες συναντήσεις Αμερικανών και Ελλήνων υπουργών Εξωτερικών και Δημόσιας Τάξης αποδεικνύουν την πλήρη ευθυγράμμιση της ελληνικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής με τα αμερικανικά συμφέροντα.

Συμφωνήθηκε η αποστολή 20 επιπλέον αξιωματικών και 400 στρατιωτών στο Αφγανιστάν, οικονομική βοήθεια 300 χιλιάδων ευρώ για την εκπαίδευση Ιρακινών αξιωματικών και ανάληψη πρωτοβουλιών για την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, που οπωσδήποτε θα επηρεάσει αρνητικά τις παραδοσιακές μας σχέσεις με τους Σέρβους.

Αποκορύφωμα δουλικής συμπεριφοράς είναι το αίτημα του υπουργού ’μυνας Σπήλιου Σπηλιωτόπουλου προς τον ομόλογο του Ράμσφελντ να ανατεθεί ο έλεγχος των συμβάσεων για την προμήθεια όλων των οπλικών συστημάτων της Ελλάδας σε υπηρεσία του αμερικανικού Πενταγώνου!!

Έτσι τους δίνουμε το δικαίωμα να απαιτούν την υπογραφή συμφωνίας που θα επιτρέπει στα αμερικανικά πολεμικά πλοία να διενεργούν νηοψίες σε όλα τα εμπορικά πλοία που κινούνται στο Αιγαίο και να επιτηρούν τον ελληνικό εναέριο χώρο με κατασκοπευτικά αεροπλάνα. Αν στα πλαίσια της αποδοχής όλων των επιθυμιών της υπερδύναμης που υιοθετεί η ελληνική κυβέρνηση, παραδώσουμε στους Αμερικανούς και άλλα κυριαρχικά μας δικαιώματα δεν απομένει παρά να δηλώσουμε επίσημα υποτελείς τους και να υποταχτούμε στη μοίρα μας. Θα ανεχτεί κάτι τέτοιο ο ελληνικός λαός ή θα στείλει τους υπαλλήλους της υποτέλειας στα σπίτια τους;

Σε πρόσφατες δηλώσεις της για την Τοπική Αυτοδιοίκηση η Α. Παπαρήγα είπε: «Η Τ.Α. ως θεσμός του ασπκού κράτους, και μάλιστα στις σημερινές συνθήκες μετά την ανάπτυξη των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, δεν είναι μόνο αντιλαϊκός, αντικοινωνικός, εξελίσσεται και σε ένα διαφθορείο συνειδήσεων, με ειδικούς ρουσφετολογικούς μηχανισμούς. Σε τοπικό επίπεδο αναπαράγεται ό,τι συμβαίνει σήμερα γενικά στην οικονομία».(Ελευθεροτυπία 9-5-2005).

Φυσικά, έτσι είναι τα πράγματα και το γνωρίζει όλος ο κόσμος. Όταν, όμως, το ΚΚΕ είχε τον έλεγχο πολλών μεγάλων δήμων αυτά στα οποία αναφέρεται τα έπραττε το ίδιο. Κατ' αρχήν δεν έκανε τίποτα στους Δήμους που εκείνο διοικούσε, για να τους μετατρέψει σε λαϊκούς και κοινωνικούς θεσμούς. Αντίθετα οι αποφάσεις ήταν προειλημμένες και επικυρώνονταν από την κομματική πλειοψηφία και πουθενά δεν αποφάσιζε η τοπική κοινωνία ή ο λαός. Κατ' εικόνα και ομοίωση με τον τότε «υπαρκτό σοσιαλισμό». Επίσης τα ρουσφέτια και η εύνοια υπέρ ορισμένων εργολάβων-προμηθευτών, που πολλοί ήταν κομματικά μέλη, ήταν σύνηθες φαινόμενο. Ενιαία έργα ή προμήθειες να διασπώνται σε μικρότερα, ώστε να ανατίθενται απ' ευθείας με το «δικαίωμα» του Δημάρχου σε εργολάβους ή προμηθευτές, που έδιναν το ποσοστό τους στο κόμμα. Αλλα έργα να δημοπρατούνται και άλλα να κατασκευάζοντα με κακοτεχνίες και λειψά υλικά ή εκτός προδιαγραφών. Ρουσφετολογικές προσλήψεις «εργατών», που δούλευαν τελικά στα γραφεία. Κομματικά μέλη ή κομματικοί φίλοι, που με το πρόσχημα της προσφοράς υπηρεσιών στο Δήμο (π.χ. δημοτικά πανώ, διαφημίσεις, ανάληψη εκδηλώσεων) αμείβονταν υπέρμετρα και φυσικά, ένα ποσοστό της αμοιβής πήγαινε στο κόμμα Συνήθως αυτό γινόταν σε μόνιμη βάση. Είχαν την νοοτροπία ότι η ενίσχυση του ΚΚΕ είναι το πρωταρχικό τους μέλημα και όχι η βελτίωση της τοπικής κοινωνίας. Θεωρούσαν οι περισσότεροι αυτού του είδους τη διαχείριση ηθική και χρηστή. Το τραγικό είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί πίστευαν ότι κάνουν το σωστό. Υπήρχαν βεβαίως και φωτεινές εξαιρέσεις Δημάρχων του ΚΚΕ, που είχαν εντελώς διαφορετική νοοτροπία και προσωπική αξιοπρέπεια, όμως δυστυχώς ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα.

Οι σημερινές διαπιστώσεις του ΚΚΕ θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ειλικρινής προσπάθεια εξυγίανσης της Τ.Α., μόνον αν _περιείχαν και αυτοκριτική για όλα τα παραπάνω.

Στις δημοτικές εκλογές του 2002 το ΚΚΕ έμεινε με δύο μόνο αξιόλογους Δήμους (Καρδίτσα και Νίκαια) κι έτσι τα περιθώρια κομματικής ενίσχυσης του από την Τοπική Αυτοδιοίκηση περιορίσθηκαν.

Η απαξιωτική αναφορά της Α. Παπαρήγα αντανακλά τις ανησυχίες της για το αποτέλεσμα του ΚΚΕ στις προσεχείς δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, μια και με τη διάλυση του ΔΗΚΚΙ δεν του έχει απομείνει κανένα πολιτικό κόμμα που να μπορεί να συνεργασθεί στις εκλογές της Τ.Α., δείγμα πλήρους πολιτικής απομόνωσης, παρόλο που η συνεργασία τους το 2002 έκανε μεγάλη ζημιά στο ΚΚΕ. Έτσι η Α. Παπαρήγα ανήγγειλε ότι θα προχωρήσει στις εκλογές της Τ.Α. μόνο με κοινωνικές συμμαχίες και συνεργασίες με κινήματα, δηλ. το ΚΚΕ με τον εαυτό του και με όσα πρόσωπα κάνουν δήλωση υποστήριξης του στις βουλευτικές εκλογές.

Πολύ περίεργη είναι η σκέψη του προέδρου του ΟΟΣΑ Τζόνσον ότι οι συνταξιούχοι δεν πρέπει να ... ψηφίζουν!! Στην αρχή φάνηκε σαν κάποια παλαβωμάρα. Δεν είναι, φυσικά, κάτι τέτοιο. Αντίθετα είναι πολύ σοβαρό.

Αντιλαμβάνονται οι αρχιερείς της παγκοσμιοποίησης και το ιερατείο της Ε. Ε. ότι οι αντιδράσεις στις πολιτικές τους θα ογκώνονται διαρκώς και οι δοτές κυβερνήσεις τους θα έχουν πρόβλημα νομιμοποίησης. Αρχίζουν λοιπόν να παίρνουν τα μέτρα τους, ξεκινώντας από τους πιο αδύναμους: όσοι θα διαμαρτύρονται απλώς δε θα ψηφίζουν(!) κι έτσι (ελπίζουν) δε θα ακούγεται η φωνή και η διαμαρτυρία τους.

Πάλι καλά, βέβαια, που δεν πρότεινε ακόμη ο ΟΟΣΑ να απομονώνουμε τους «γέρους» σε έρημους βράχους, ώστε να πεθαίνουν με την ησυχία τους, όπως συνέβαινε κάποτε. Φαίνεται πως η αποθράσυνσή τους δεν έχει όρια πια. Έτσι όμως δε θα μείνει κανείς που να μην καταλαβαίνει τις επιδιώξείς τους και ίσως το τέλος της αυτοκρατορίας τους να είναι πιο κοντά απ' όσο υποπτεύονται.

Δεν είναι μόνον οι Γάλλοι που πολύ δύσκολα θα εγκρίνουν (αν εγκρίνουν) το ευρωσύνταγμα που τους σερβίρεται.

Δύσκολα φαίνονται τα πράγματα και στην Ολλανδία, όπου γίνεται δημοψήφισμα 2 μέρες μετά. Εκεί η γνώμη του λαού είναι συμβουλευτική(!), αλλά ασφαλώς έχει πολιτική βαρύτητα.

Στην Τσεχία το εθνικό Σύνταγμα επιβάλλει διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ευρωσύνταγμα, αλλά κι εκεί οι προβλέψεις είναι μαύρες για τους υπαλλήλους των μεγαλοεπιχειρηματιών και τραπεζιτών της Δ. Ευρώπης. Έτσι τα μεγάλα κόμματα μεθοδεύουν αλλαγή του Συντάγματος(!), ώστε να παρακάμψουν το σκόπελο του δημοψηφίσματος και να το περάσουν με σιγουριά από τη Βουλή.

Ομολογούν αυτό που κατέδειξαν όλα τα δημοψηφίσματα τα σχετικά με την Ε.Ε. σε όλες τις χώρες μέλη της: ότι η λαϊκή βούληση είναι σε κραυγαλέα αναντιστοιχία με τα εθνικά κοινοβούλια και πολύ περισσότερο με τα όργανα της Ε.Ε.

Ως πότε μπορεί να στέκεται όρθιο αυτό το οικοδόμημα; Ασφαλώς η τυχόν επικράτηση του ΟΧΙ σε μια μεγάλη χώρα μάλλον θα ματαιώσει τα φιλόδοξα σχέδια τους για το μέλλον και (αντιθέτως) θα δυναμιτίσει τα θεμέλια του οικοδομήματος.