ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Με απίστευτο θράσος οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. απαιτούν από το Ιράν να διακόψει το πυρηνικό του πρόγραμμα, ώστε το Ισραήλ (το προκεχωρημένο τους φυλάκιο) να παραμείνει η μοναδική πυρηνική δύναμη στη Μ. Ανατολή, να κατέχει τη γη των Παλαιστινίων και να τρομοκρατεί όλα τα γειτονικά κράτη.

Η ιστορία του προγράμματος

Το μέγεθος της υποκρισίας τους φαίνεται από το γεγονός ότι το πρόγραμμα ξεκίνησε το 1974 με τη βοήθεια των Αμερικανών και άλλων Δυτικών (Γάλλων, Γερμανών, Βέλγων, Ισπανών, Σουηδών), όταν στο Ιράν κυβερνούσε ο δικτάτορας Ρεζά Παχλεβί. [Δηλαδή, το Ιράν δικαιούται να έχει πυρηνικά, μόνον όταν έχει αμερικανόδουλο καθεστώς!] Το πρόγραμμα διακόπηκε με την επανάσταση το 1974 και ξανάρχισε το 1995 με ρωσική τεχνολογία (αφού οι δυτικοί αρνήθηκαν συνέχιση της συνεργασίας). Το Ιράν ισχυρίζεται ότι αποσκοπεί σε ειρηνικούς σκοπούς, αλλά ουδείς έχει αμφιβολία ότι αποσκοπεί στην κατασκευή πυρηνικών όπλων.

Έχει δικαίωμα το Ιράν;

Το ΑΣΚΕ, όπως όλοι οι λογικοί άνθρωποι, πιστεύει ότι πρέπει να καταστραφούν όλα τα πυρηνικά όπλα που υπάρχουν στη γη και να μην κατασκευαστούν άλλα. Ακόμη και για ειρηνικούς σκοπούς η πυρηνική ενέργεια είναι επικίνδυνη για σοβαρά ατυχήματα, ιδίως σε σεισμογενείς περιοχές, όπως η γραμμή που περνάει από την Ελλάδα, την Τουρκία και το Ιράν. Αυτοί που ηγούνται των ΗΠΑ και της Δ. Ευρώπης και με θράσος αυτοαποκαλούνται «διεθνής κοινότητα» θα είχαν το δικαίωμα να ζητούν από το Ιράν να διακόψει το πυρηνικό του πρόγραμμα, μόνον εάν συγχρόνως επέβαλαν στους πυρηνικούς του γείτονες (Ισραήλ και Πακιστάν) ένα πρόγραμμα ταχύτατης καταστροφής των δικών τους πυρηνικών, στην προοπτική καταστροφής όλων των πυρηνικών πάνω στη γη. Από τη στιγμή που αυτό δεν το κάνουν, το Ιράν έχει όχι μόνο δικαίωμα, αλλά υποχρέωση να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, για την ασφάλεια τη δική του και των φιλικών του κρατών.

Αμερικανικό αδιέξοδο

Οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες για τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Η Ρωσία και η Κίνα, μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, έχουν τεράστια συμφέροντα από τις σχέσεις τους με το Ιράν και δεν πρόκειται να στραφούν εναντίον του. Εάν το Ιράν αποκτήσει τελικά πυρηνικά όπλα, το Ισραήλ θα χάσει το μονοπώλιο και η ιρανική επανάσταση θα βρει πιο εύκολα μιμητές στην περιοχή (όπως το καθεστώς Τσάβες στη Λ. Αμερική). Τα πυρηνικά αποτελούν δύναμη ανεξαρτησίας. [Τι έγιναν οι λεονταρισμοί του Μπους κατά της Β. Κορέας;] Αν η Ελλάδα είχε πυρηνικά, ποιος θα τολμούσε να την απειλεί;

Επέμβαση στο Ιράν αντίστοιχη του Ιράκ αποκλείεται, γιατί οι Αμερικανοί θα συντριβούν κι αυτό το καταλαβαίνουν ακόμη και οι μικρόνοες της κυβέρνησης Μπους. Έτσι επιχειρούν την εσωτερική υπονόμευση του ιρανικού καθεστώτος, με το πρόσχημα του εκδημοκρατισμού. Πρώτα ενίσχυσαν το φοιτητικό κίνημα. Όμως, μόλις έγινε γνωστή η αμερικανική υποστήριξη, το φοιτητικό κίνημα εξαφανίστηκε. Στη συνέχεια προσπάθησαν να στρέψουν τους «μετριοπαθείς» ισλαμιστές εναντίον των «σκληροπυρηνικών». Στις προεδρικές εκλογές, μετά τα αποτελέσματα του 1^ου γύρου, το φαβορί ήταν ο προβεβλημένος «μετριοπαθής» και νεόπλουτος Ραφσαντζανί. Οι Αμερικανοί εκδήλωσαν την προτίμησή τους σ’ αυτόν. Όμως, το αποτέλεσμα ήταν μια συντριπτική νίκη του εκπροσώπου των λαϊκών στρωμάτων Αχμαντινετζάντ και επιπλέον ο Ραφσαντζανί αναγκάστηκε να ευθυγραμμιστεί πλήρως με την εξωτερική πολιτική του νέου προέδρου και φυσικά στο ζήτημα του πυρηνικού προγράμματος. Τώρα ενισχύουν το κουρδικό αυτονομιστικό κίνημα και συγχρόνως σχεδίασαν την καταστροφή των πυρηνικών εγκαταστάσεων με πλήγματα νέου τύπου πυρηνικών όπλων διαστημικής τεχνολογίας, που το Ιράν δεν μπορεί να αποκρούσει. Τότε όμως απειλείται γενικευμένη αντιαμερικανική εξέγερση στην περιοχή, με απρόβλεπτες συνέπειες. Γι’ αυτό στην Ουάσινγκτον φαίνεται να επικρατούν ψυχραιμότερες σκέψεις.

Απίστευτα πράγματα γίνονται στην Εθνική Τράπεζα του κ. Αράπογλου. Ξεπούλησε μισοτιμής τις κερδοφόρες θυγατρικές της στις ΗΠΑ, τον Καναδά και τη Ν. Αφρική, στις οποίες εμπιστευόταν η ελληνική ομογένεια τις αποταμιεύσεις της (άρα αποτελούσαν και μοχλό πίεσης προς τις κυβερνήσεις των χωρών αυτών) και αγόρασε την τουρκική Finansbank, έναντι του τεράστιου ποσού των 3 δισ. ευρώ (που θα φτάσουν τα 4,5), όταν 3 δισ. είναι τα ίδια κεφάλαια της τράπεζας!

Με την αγορά αυτή η Εθνική θα αναγκαστεί να αυξήσει τα κεφάλαιά της και οι ξένοι μέτοχοι θα ξεπεράσουν το 50%, δηλ. η τράπεζα ιδιωτικο-ποιείται και περνάει στα χέρια ξένων. Πολλοί μιλούν για τον ύποπτο ρόλο που παίζει η Citibank στην όλη υπόθεση.

Με αυτό το ποσό θα μπορούσε η Εθνική να αγοράσει την Εμπορική (που πωλείται σε ξένους). Το ποσό αγοράς κρίνεται υπερβολικό για τη συγκεκριμένη τράπεζα. Υπάρχουν, όμως, και πολιτικά ζητήματα. Γιατί έγινε αυτή η επένδυση σε μια χώρα με τόσο ασταθή οικονομία; Δεν αποκτά η Τουρκία ένα επιπλέον μέσο εκβιασμού της Ελλάδας, αφού σε μια πιθανή κρίση οι Τούρκοι θα απειλούν ότι θα σηκώσουν τις καταθέσεις τους; Και, τελικά, πώς μπορεί η Ελλάδα να ισχυρίζεται πειστικά ότι απειλείται από την Τουρκία με τέτοια επένδυση;

Τα κατορθώματα της Εθνικής δε σταματούν εδώ. Μαζί με την ΙΝΤΡΑΚΟΜ του κ. Κόκκαλη ήταν μεγάλοι χορηγοί συνεδρίου που έγινε στα Σκόπια, στα διαφημηστικά φυλλάδια του οποίου το γειτονικό κράτος αποκαλούνταν «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ούτε η τράπεζα ούτε η εταιρία θεώρησαν υποχρέωσή τους όχι να αποσύρουν τη χορηγία, αλλά ούτε καν να διαμαρτυρηθούν.

Οι ελληνικές επιχειρήσεις

Όπως αναφέρει το «Παρόν» της 7/5/06, οι ελληνικές επιχειρήσεις που σήμερα μπορούν και στέκονται στο διεθνή ανταγωνισμό είναι μόλις 60-80. Όμως, πωλούνται συνεχώς σε ξένους, με ρυθμό 10-15 κάθε χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι σε λίγα χρόνια δε θα υπάρχει ούτε μία ελληνική επιχείρηση τέτοιας κλίμακας.

Οι εργολάβοι του ανθελληνισμού

Τον Ανδρέα Πολιτάκη, «οραματιστή» της «ελληνοτουρκικής προσέγγισης», δηλ. της μετατροπής της Ελλάδας σε δορυφόρο της Τουρκίας, τίμησαν τα γνωστά «άνθη» της δημόσιας ζωής: Κ. Μητσοτάκης, Λ. Κύρκος, Κ. Ζέππος (ο πρέσβης-ποίου;), Σ. Φυντανίδης (ο κολοσσός της δημοσιογραφίας-κατά δήλωσιν της συζύγου του, που περιφρονεί το «λαουτζίκο» της Ελλάδας κλπ.

Οι αργυρώνητες πένες αδημονούν

Υπάρχουν αξιόπιστα σημάδια, που οδηγούν σε συμπέρασμα επίθεσης ή όχι του Μπους και της λοιπής συμμορίας κατά του Ιράν. Είναι οι δημοσιογράφοι-παπαγάλοι, που επαγγέλλονται την προετοιμασία της κοινής γνώμης για εξωραϊσμό των γκανγκστερικών «ειρηνικών, δημοκρατικών, εκπολιτιστικών» επιδρομών.

Εδώ και δύο μήνες σε διάφορα έντυπα άρχισαν τις προειδοποιητικές βολές, τώρα όμως βρίσκονται σε στάση αδημονούσας προσμονής, μια που τα αφεντικά τους διστάζουν.

Στο αναμεταξύ θα τους προτείναμε να γράψουν για τα εκατομμύρια Πορτογάλων κλπ., που συρρέουν να τιμήσουν την 89^η επέτειο της εμφάνισης της Παναγίας σε 3 παιδιά στη Φατίμα!!! Κι ακόμη, κατά συνειρμό, ας γράψουν για τους χιλιάδες βιασμούς παιδιών στις «πολιτισμένες» χώρες της Β. Ευρώπης, όπου μια αμερικάνικη επιδρομή, εκπολιτιστικού στόχου, βεβαίως, θα ήταν πολύ καλή ιδέα. Υπάρχουν κι εκεί πετρέλαια.

Η εργατική Πρωτομαγιά που γιορτάζουν οι εργαζόμενοι με συγκεντρώσεις, διαδηλώνοντας τα αιτήματά τους, ορίστηκε από το Σοσιαλιστικό Συνέδριο του Παρισιού το 1889 ως ημέρα εργατικής γιορτής, σ’ ανάμνηση της μεγάλης εργατικής απεργίας, που κηρύχτηκε την 1^η Μάη 1886 στο Σικάγο των ΗΠΑ, για να καθιερωθεί η οκτάωρη εργασία, με σύνθημα: «οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ώρες ύπνο, οκτώ ώρες ψυχαγωγία, ανάπαυση και μόρφωση». Οι απεργοί χτυπήθηκαν από το στρατό και την αστυνομία, με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλοί νεκροί και τραυματίες. Από τότε το κόκκινο χρώμα είναι το χρώμα της σημαίας της εργατικής τάξης και συμβολίζει το αίμα που χύθηκε εκείνη την ημέρα.

Αυτό, που κατακτήθηκε τότε με αίμα, σήμερα αμφισβητείται από τους μέντορες της παγκοσμιοποίησης. Οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να δουλεύουν όσες ώρες οι εργοδότες επιθυμούν και πολλές φορές χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες. Ο σκληρός καπιταλισμός αποσκοπεί μόνο στα υπερκέρδη των εταιριών και με πρόσχημα τον «ανταγωνισμό» προσπαθεί να καταργήσει όλες τις εργατικές κατακτήσεις. Είναι υποχρέωσή μας να αντιδράσουμε, όχι μόνο για να εξασφαλίσουμε καλύτερες συνθήκες ζωής για μας και τα παιδιά μας, αλλά και για να μη χειροτερέψουν αυτές που ήδη υπάρχουν.

Διάφοροι επιτήδειοι παλεύουν να μας πείσουν ότι ο ασυγκράτητος καπιταλισμός είναι μονόδρομος και έννοιες, όπως δείκτες ανάπτυξης (ποιας;) ή διαρθρωτικές αλλαγές, είναι απαραίτητες και μη αμφισβητήσιμες στην καθημερινή μας ζωή.

Οι νέοι και ο λαός της Γαλλίας έδωσαν άλλη μια καλή απάντηση (μετά το δημοψήφισμα για το ευρωσύνταγμα), καθώς αμφισβήτησαν καθολικά και ενεργά το «συμβόλαιο πρώτης εργασίας», που έδινε το δικαίωμα στον εργοδότη να απολύει μετά διετία χωρίς αιτιολογία και χωρίς αποζημίωση. Ένα συμβόλαιο, στο πνεύμα των κατευθύνσεων της Ε.Ε., που δήθεν προσπαθεί να μειώσει τα ποσοστά της ανεργίας (που το οικονομικό της μοντέλο δημιουργεί), ενώ μοναδικός στόχος της είναι η αύξηση των κερδών των ανεξέλεγκτων (πια) εταιριών.

Αποδείχτηκε για άλλη μια φορά ότι το τι θα περάσει κι αν θα περάσει εξαρτάται από την αντίδραση ή την απάθεια που θα συναντήσει. Οι λαοί έχουν τη δύναμη να καθορίζουν το μέλλον τους. Οι τριγμοί στα θεμέλια του πολυδιαφημιζόμενου «ευρωπαϊκού οικοδομήματος γίνονται περισσότεροι και ισχυρότεροι.

Στο τέλος Απριλίου έγινε η σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Σόφια. Κυριάρχησε το θέμα του Ιράν, αλλά συζητήθηκαν πολλά κρίσιμα για την Ελλάδα θέματα, με σημαντικότερο την κατάσταση και τις προοπτικές στο Κόσοβο. Το ΝΑΤΟ επιβεβαίωσε τη διάθεσή του να παραμείνει εκεί, ελέγχοντας την περιοχή, ακόμα και μετά τη «λύση», που την τοποθετούν μέσα στο 2006 ή το αργότερο αρχές του 2007. Η συνέχιση της νατοϊκής παρουσίας έχει μεγάλη σημασία για την Ελλάδα, αφ’ ενός γιατί η Ελλάδα δυστυχώς συμμετέχει με στρατιωτική δύναμη στη νατοϊκή αποστολή, αντίθετα με τις επιλογές και τα συναισθήματα του ελληνικού λαού, αφ’ ετέρου γιατί παγιώνεται η αλβανική επιρροή στην περιοχή κάτω από την ομπρέλα προστασίας του ΝΑΤΟ.

Για τη Σερβία και το Μαυροβούνιο αποφασίστηκε να αυξηθούν οι πιέσεις για την παράδοση των Κάραζιτς και Μλάντιτς, ώστε να υποταχτούν, για να γίνουν δεκτές στο ΝΑΤΟ.

Στη Σόφια επιβεβαιώθηκε επισήμως το ενδιαφέρον του ΝΑΤΟ για τη Μέση Ανατολή και δρομολογήθηκε το επόμενο βήμα του «Μεσογειακού διαλόγου», που θα γίνει στη Ρίγα τον Νοέμβριο και ανακοινώθηκε η κοινή ναυτική άσκηση επτά κρατών με επίκεντρο τη Γαύδο και συμμετοχή αραβικών κρατών και του Ισραήλ! Πολύ φοβόμαστε ότι με την ευκαιρία της άσκησης η Τουρκία θα επαναφέρει τη θέση της ότι η Γαύδος ανήκει στις γκρίζες ζώνες, κάτι που θα αφήσουν ανοιχτό οι «σύμμαχοι!

Για το Αφγανιστάν αποφασίστηκε η αναβάθμιση της νατοϊκής επιχείρησης στο «επίπεδο 3», που συνεπάγεται την ενοποίησή της με την εκτός νατοϊκού πλαισίου επιχείρηση στην Κανταχάρ και την επέκταση της νατοϊκής παρουσίας σ’ όλη τη χώρα. Φυσικά αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστούν 9.000 στρατιώτες επιπλέον και τίθεται ζήτημα αύξησης της ελληνικής παρουσίας, με μεγάλο κόστος για την Ελλάδα σε χρήμα αλλά και έμψυχο υλικό που δεν περισσεύει!

Επίσης στα πλαίσια της «παγκοσμιοποίησης» του ΝΑΤΟ έγιναν συζητήσεις για συνεργασία με χώρες, όπως η Ιαπωνία, η Αυστραλία, η Νότια Κορέα κλπ, και αποφασίστηκε η πρώτη εμφάνιση της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης της συμμαχίας με μεγάλη στρατιωτική άσκηση στο Πράσινο Ακρωτήρι!

Έντονη η δραστηριότητα στη Σόφια. Μόνο που μας ζητάνε συνεχώς να δίνουμε για τα δικά τους συμφέροντα και μάλιστα αντίθετα στα δικά μας.