ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στο παρελθόν έγιναν προσπάθειες “εκλογίκευσης” του ασφαλιστικού προβλήματος με τις προτάσεις Γιαννίτση και την έκθεση Σπράου, ρίχνοντας το βάρος στις πλάτες των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Σύμφωνα με τις προτάσεις Γιαννίτση, η βασική σύνταξη σήμερα θα ήταν 163 € και η αναπηρική 79 €. Οι αντιδράσεις τόσο από τους εργαζόμενους όσο και από στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που αναλογίζονταν το πολιτικό κόστος, απομάκρυναν τέτοιες μεθοδεύσεις ή μάλλον τις ανέβαλαν για το μέλλον…

Τώρα, μετά τον ορυμαγδό της καταστροφολογίας και την πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ και τον πολιτικό κόσμο της χώρας, πλην της αριστεράς, προωθούν ένα νομοσχέδιο πολλαπλάσια χειρότερο, το οποίο ισοπεδώνει κεκτημένα δικαιώματα πολλών δεκαετιών, που κερδήθηκαν με θυσίες και αγώνες, εξιλεώνοντας την κακοδιαχείριση, την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και κάποιων συνδικαλιστικών ηγεσιών, την αρπαγή των περιουσιακών στοιχείων των ταμείων ασφάλισης και τη διασπάθιση των κεφαλαίων, που με κόπο και από το υστέρημά του είχε αποταμιεύσει στα ταμεία του ο εργαζόμενος λαός.

Έτσι με μειώσεις συντάξεων έως 15% και αύξηση των ορίων ηλικίας 2-7 χρόνια (στις γυναίκες έως 15 χρόνια) επιχειρεί η κυβέρνηση κάτω από την καθοδήγηση ΕΕ-ΔΝΤ, να λύσει το ασφαλιστικό πρόβλημα και όχι μόνο. Συρρικνώνει, σχεδόν ακυρώνει, τις υποχρεώσεις του κράτους για την εξασφάλιση της χρηματοδότησης του ασφαλιστικού συστήματος, υποχρεώσεις που απορρέουν από τη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας 102, που το ελληνικό κράτος έχει επικυρώσει με το νόμο 3251/1955, επαναφέρει το αντισυνταγματικό ΛΑΦΚΑ, δηλαδή την εσωτερική αναδιανομή εισοδήματος μεταξύ των συνταξιούχων και αφήνει πολλές σκόπιμες ασάφειες για να ρυθμιστούν σημαντικότατα θέματα με υπουργικές αποφάσεις, φυσικά εις βάρος των συνταξιούχων.

Όμως πού βρίσκεται πραγματικά το πρόβλημα του ασφαλιστικού, στις παροχές ή στους πόρους; Όταν η μαύρη εργασία αυξάνεται διαρκώς, όταν δεν εισπράττονται ή χαρίζονται σε μεγάλους εργοδότες ασφαλιστικές εισφορές που έχουν βεβαιωθεί και καταλογισθεί, όταν τα ταμεία κυριολεκτικά λεηλατούνται από τα υπερκέρδη των φαρμακευτικών εταιρειών, από αδικαιολόγητες ακόμα και πλαστές δαπάνες φαρμάκων και εξωνοσοκομειακών υπηρεσιών, όταν δε λειτουργεί κανένας ελεγκτικός μηχανισμός, λόγω διάλυσης και διαφθοράς, πώς θα μπορούσε να ορθοποδήσει το ασφαλιστικό σύστημα; Εξ άλλου τα χρέη του ίδιου του κράτους προς τα ασφαλιστικά ταμεία ξεπερνούν τα 8 δισ. Να λοιπόν οι αιτίες του προβλήματος.

Μα θέλουν να λύσουν το πρόβλημα η κυβέρνηση και οι εντολείς της ΕΕ και ΔΝΤ; Όχι βέβαια. Αυτό που επιδιώκουν είναι μέσα σ’ ένα πλαίσιο άκρατου νεοφιλελευθερισμού να περικόψουν και να αποδομήσουν τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης και τέλος να την καταργήσουν. Τα δομημένα ομόλογα του Καραμανλή θα γίνουν δομημένη σύνταξη, δομημένη υγεία, δομημένη εργασία. Οι συντάξεις θα κατρακυλήσουν σε επίπεδα πείνας και θα δίνονται μόνον αν έχουν δυνατότητα τα κατεστραμμένα ταμεία. Το μόνο που μας εξασφαλίζουν, προς το παρόν, είναι 360 € μηνιαίως και τη δια βίου εργασία, τη μαύρη εργασία, την ελαστικοποιημένη και ιδιαίτερα για τους νέους. Για τους υπόλοιπους θα «σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν».

Η δαπάνη ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης θα επιχειρήσουν να μετακυλήσει στους εργαζόμενους, προς δόξαν και κέρδη των ιδιωτικών κέντρων υγείας, των ιδιωτικών κλινικών και νοσοκομείων και κατ’ επέκταση των ασφαλιστικών εταιρειών, ¨όπως Αμερική¨ πριν τη μεταρρύθμιση Ομπάμα!

Ήδη το σύστημα υγείας, που είναι βασικό στοιχείο της ασφάλισης, δεν καλύπτει ούτε τις βασικές ανάγκες, με δημόσια νοσοκομεία διαλυμένα, που χωρίς φακελάκι και αποκλειστική νοσοκόμα δεν έχεις μέλλον στον μάταιο τούτο κόσμο.

Το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που προωθεί για ψήφιση στη Βουλή η κυβέρνηση στις αρχές Ιουνίου, σύμφωνα με το μνημόνιο που συνυπέγραψε η χώρα μας με το ΔΝΤ, την ΕΕ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσει. Είναι άδικο και ανεφάρμοστο. Πρέπει η κυβέρνηση να παραιτηθεί, έστω και εξ ανάγκης, η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές και η νέα κυβέρνηση να οδηγήσει την Ελλάδα έξω απ’ όλους τους λεόντειους οργανισμούς, ΔΝΤ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, κ.λπ. Ώστε η εξουσία να έρθει στα χέρια του ελληνικού λαού.

Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να μην ξεχνούν τη συνδρομή τους προς την «Ενημέρωση».

Επειδή η κυβέρνηση Παπανδρέου, που λειτουργεί πλέον απροκάλυπτα ως κατοχική, υπό το βάρος της αυξανόμενης αγανάκτησης του ελληνικού λαού, χάνει και την ελάχιστη νομιμοποίησή της και προκειμένου να περάσει τα πρόσθετα ακόμη πιο επώδυνα μέτρα της «τρόικας», δεν αποκλείεται να προκηρύξει ανά πάσα στιγμή εθνικές εκλογές. Το ΑΣΚΕ πρέπει να εξαντλήσει όλες τις δυνατότητές του, ώστε να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα χρήματα για τη συμμετοχή του, γι’ αυτό απευθυνόμαστε στους φίλους και τους ζητούμε να προσφέρουν ή να δηλώσουν άμεσα το ποσό (μικρότερο ή μεγαλύτερο) που ο καθένας μπορεί.

Η θέση του ΑΣΚΕ για την «Αποκέντρωση και Περιφέρειες» έχει γραφεί στην «Ενημέρωση» (αρ. φ. 132, Ιανουάριος 2010), όταν ελέγετο ότι η νέα κυβέρνηση θα προχωρούσε στην αναδιάρθρωση των ΟΤΑ και, φυσικά, ισχύει ως έχει.

Επειδή, όμως, συζητείται (όταν γράφονται οι γραμμές αυτές) στη Βουλή και θα γίνει νόμος, ως φαίνεται, του κράτους (με ψήφους μόνο του ΠΑΣΟΚ), κρίθηκε σκόπιμο να προσθέσουμε λίγα λόγια, τώρα μάλιστα που η κυβέρνηση της οικογένειας (family) Παπανδρέου έχει πλέον πλήρως αποκαλυφθεί.

Η αποκέντρωση, γενικά, όπως έχουμε κατ’ επανάληψη υποστηρίξει, είναι πορεία προοδευτική για πολλούς λόγους. Και τα καλύτερα, όμως, σχέδια εξαρτούν την εφαρμογή τους από τις περιστάσεις και κρίνονται ως προς τις προθέσεις και τα αποτελέσματα από αυτούς που τα προωθούν.

Έτσι, αποκέντρωση σήμερα, από μια τέτοια κυβέρνηση και τέτοιο, κατοχικό, πρωθυπουργό εκ προοιμίου μόνο κινδύνους εγκυμονεί και μόνο προς πληρέστερη Δημοκρατία και … ανάπτυξη(!) δεν οδηγεί. Αντίθετα οδηγεί σε συγκεντρωτικές διοικήσεις, που κατ’ ευφημισμό αποκαλούνται Αυτοδιοίκηση, όλο και πιο μακριά από τους πολίτες. Και δε χρειάζεται να αναλύσουμε εδώ ποιοι κίνδυνοι, ιδίως στην περιφέρεια, μας απειλούν από τη Νέα Τάξη των ΗΠΑ και Ε,Ε, ούτε να σκιαγραφήσουμε το ποιόν και τους στόχους της νέας «κυβέρνησης». Θα αρκεστούμε μόνο σε μερικά αποσπάσματα της «εισηγητικής έκθεσης» και σε κάποια άρθρα του νομοσχεδίου, που αρκούν να καταδείξουν περί τίνος πρόκειται.

«Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την πολύπλευρη κρίση ως ευκαιρία για μια νέα κ.λπ.», μας λέει ο υπουργός. Ώστε, έτσι, λοιπόν. Η «πολύπλευρη κρίση» εκλαμβάνεται ως ευκαιρία για την προώθηση των στόχων του κατοχικού πρωθυπουργού!! Το ίδιο ακριβώς διατυμπανίζουν οι ΗΠΑ και Ε.Ε. προς τους επιθετικούς γείτονές μας, ότι δηλ. τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία να «λύσουν» τα προβλήματά τους με τη χώρα μας…

Η «εισηγητική έκθεση» του νομοσχεδίου, μέσα στην ακατάσχετη φλυαρία της αναφέρεται συνεχώς στην προσήλωσή της στον πολίτη, στη διεύρυνση και εμβάθυνση της δημοκρατίας, στην προσέγγισή του προς τις εξουσίες κ.λπ., όμως ομολογείται(!) ότι: «2 (είναι) οι πρωταρχικοί στόχοι της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης, δηλ. η ενθάρρυνση της συμμετοχής στην ευρωπαϊκή διαδικασία και η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της κοινοτικής δράσης. Γι’ αυτό το σχέδιο νόμου προβλέπει και για τους δύο βαθμούς αυτοδιοίκησης τη δυνατότητα συμμετοχής σε ευρωπαϊκούς ομίλους εδαφικής συνεργασίας»!! Ομολογείται έτσι, ορθά κοφτά, ότι οι «πρωταρχικοί στόχοι» του Καλλικράτη είναι … η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της κοινοτικής δράσης, δηλ. της Ε.Ε., που στόχο της έχει τη διάλυση των εθνών-κρατών και την κατίσχυση της Νέας Τάξης.

Και παρακάτω: « Η δευτεροβάθμια διοίκηση στα όρια των νομών (που καταργούνται) αποδείχθηκε ότι δυσκολεύει την αποτελεσματικότερη συμμετοχή στα ευρωπαϊκά όργανα, όπως στην Επιτροπή Περιφερειών»(!!) κι έτσι τώρα τη … διευκολύνει, με πλήρη παράκαμψη του κράτους…

Οι αρμοδιότητες των 3 βαθμών Αυτοδιοίκησης είναι έτσι διατυπωμένες ώστε: «Ο Καλλικράτης στοχεύει στην αντιμετώπιση προβλημάτων επικαλύψεων αρμοδιοτήτων, τις αντιφατικές και αντικρουόμενες αποφάσεις κ.λπ.» και γι’ αυτό (λέει παρακάτω) «οι σχέσεις (Διοίκησης, Περιφέρειας, Δήμων) που καθιερώνονται δεν έχουν ιεραρχικό αλλά συνεργατικό και συμπληρωματικό χαρακτήρα». Πλήρες μπάχαλο, δηλαδή, που θα γίνεται εντονότερο με την προσθήκη και της επικαλούμενης «Επικουρότητας», δηλ. της εμπλοκής άλλων αρχών, όποτε το κρίνουν αναγκαίο.

Ομολογείται ταπεινόφρονα για το (δικό τους!) «Καποδίστρια» ότι «η Πολιτεία δε στήριξε ουσιαστικά τους νέους (τότε) ΟΤΑ […], με αποτέλεσμα το κάθε βήμα να μένει μετέωρο», ενώ τώρα, προφανώς, θα στηρίξει η «Πολιτεία» το «κάθε βήμα» του Καλλικράτη…

Δε χρειάζεται να σχολιασθούν αστειότητες του τύπου «προηγήθηκε ευρύτατη διαβούλευση, με αποτέλεσμα να υπάρχει και ευρύτατη σύμπνοια»(!), την ώρα που είναι ανάστατη ολόκληρη η χώρα διαμαρτυρόμενη ή «συνοδεύεται με την ενίσχυση της υπόστασης του χωριού και της γειτονιάς ως ζωντανών κυττάρων της τοπικής κοινωνίας»(!!), όταν καταργούνται οι παλιές Κοινότητες και οι Δήμοι και οι κάτοικοι των χωριών και των πόλεων πρέπει να καταφεύγουν στις πρωτεύουσες των (γιγαντωμένων ) Δήμων και Περιφερειών και για τις πιο ασήμαντες υποθέσεις τους.

Μετά τα πολλά ηχηρά περί δημοκρατίας πολίτη, ανάπτυξης κ.λπ. ομολογεί ταπεινά(;) ότι « Η Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης της Αποκεντρωμένης Διοίκησης αποσκοπεί στην εξοικονόμηση πόρων»(!). Έτσι αποσαφηνίζεται γιατί θεωρεί η «κυβέρνηση» την «πολύπλευρη κρίση» ως ευκαιρία. Με το δέλεαρ της «εξοικονόμησης πόρων» ελπίζει να περάσει ανώδυνα τους πραγματικούς στόχους της, χωρίς, φυσικά, να εξοικονομηθούν πόροι… (το αντίθετο, μάλιστα).

Δε χρειάζεται λεπτομερής ανάγνωση των 300 περ. άρθρων του νέου νόμου. Μια απλή ματιά αρκεί για να καταφανούν οι πραγματικές στοχεύσεις.

-Απομάκρυνση του πολίτη από τη συμμετοχή στην παραδοσιακά ελληνική κοινότητα και είσοδο των διάφορων ΜΚΟ (κοινωνία των πολιτών), που θα εκτελούν πειθήνια τις εντολές των χρηματοδοτών τους…

-Εγκατάλειψη των χωριών από τους απολυμένους (ευελπιστούν στις 150.000) των ΟΤΑ και των δημοτικών επιχειρήσεων και την κατάληψή τους από τους μετανάστες…

-Ιδιωτικοποίηση Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας (που ανατίθεται στους Δήμους) και αυτόνομα προγράμματα σπουδών ανά Περιφέρεια, για θρίαμβο των διαφόρων Ρεπούσηδων.

-’νοιγμα των αυτόνομων Περιφερειών σε ξένους (και γείτονες;) παρόχους και δανειστές (θα μπορούν να δανείζονται ελεύθερα…) με υποσχέσεις για «χρυσά κουτάλια» και διευκόλυνση έτσι μελλοντικών εκβιασμών και αποσπάσεων, με την κατάλληλη προπαγάνδα και υποδαύλιση τοπικών διαφορών. Οι κίνδυνοι για Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, Κρήτη είναι ήδη εμφανείς.

-Και, βραχυπρόθεσμα, με την κατάλληλη κοπτορραπτική στα όρια των Δήμων να κερδίσουν τις Δημοτικές Εκλογές και αργότερα, αν περάσουν το νέο εκλογικό νόμο, τις μονοεδρικές βουλευτικές.Όνειρα όλα αυτά…

Αφού επέτρεψε στους «εταίρους» της να κατεξευτελίσουν τον ελληνικό λαό με άρθρα, γελοιογραφίες και σχόλια στα μέσα «ενημέρωσης», χωρίς καμιά ουσιαστική αντίδραση, όπως θα ήταν π.χ. το μποϋκοτάζ των προϊόντων τους, η κατοχική (πλέον) κυβέρνηση του Γιωργάκη μεθόδευσε το πέταγμα της χώρας μας μέσα στα σαγόνια των καρχαριών του ΔΝΤ και της Ε.Ε. με τους χειρότερους όρους. Η επιταχυνόμενη μεταφορά πλούτου από την Ελλάδα προς τις ισχυρές οικονομικά χώρες της Δυτ. Ευρώπης, κυρίως της Γερμανίας, μέσω του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου (συνέπεια της συμμετοχής μας στην Ε.Ε. και την ΟΝΕ), συμπληρώνεται τώρα με την πρωτοφανή τοκογλυφία των δανειστών μας, την οποία αποκαλούν «βοήθεια».

Γίνεται όλο και πιο φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση δεν επιδιώκει απλώς να εξασφαλίσει τα υπερκέρδη των Δυτικών κυρίων της, αλλά και να υλοποιήσει τους στόχους του Κίσινγκερ (και του λόμπι του) για τον «ατίθασο» ελληνικό λαό. Δεν κάνει «λάθη», όπως θέλουν να μας πείσουν (ως τελευταία γραμμή άμυνας) οι άθλιοι των ΜΜΕ, αλλά ακολουθεί ένα καλά επεξεργασμένο σχέδιο.

Α) Περιφρονεί και απαξιώνει το κοινοβούλιο, π.χ. το αγνοεί για σημαντικές συμφωνίες με τους δανειστές, αναθέτοντας στον Παπακωνσταντίνου να υπογράφει δεσμευτικές συμφωνίες για τη χώρα, χωρίς καν την εκ των υστέρων κύρωση της Βουλής.

Β) Με τις ιδιωτικοποιήσεις εκποιεί ό,τι απέμεινε από τη δημόσια περιουσία (για την επιτάχυνσή τους προσέλαβε τον αμαρτωλό τραπεζικό οργανισμό Lazard). Ακόμη και η παραχώρηση της Ακρόπολης στο ιδιωτικό κεφάλαιο (ακόμη και το ξένο), που αναφερόταν ως σχήμα υπερβολής, τώρα δε φαντάζει καθόλου απίθανη!

Γ) Με τον εργασιακό νόμο και τον ασφαλιστικό νόμο προσπαθεί να εξαθλιώσει το λαό. Ο Γ. Δελαστίκ έγραψε στις 21/5/10 στο «ΕΘΝΟΣ» ότι στις «διαπραγματεύσεις» με το ΔΝΤ και την Ε.Ε. πολλές φορές οι προτάσεις της κυβέρνησης του Γιωργάκη υπερέβαιναν τις προσδοκίες των εκπροσώπων του ΔΝΤ και της Ε.Ε. ως προς τη σκληρότητα των μέτρων εναντίον των Ελλήνων μισθωτών και συνταξιούχων!

Δ) Με τον Καλλικράτη προσπαθεί να χαλαρώσει το διοικητικό ιστό του ελληνικού κράτους, ώστε σε επόμενη φάση να επιχειρηθεί ο ακρωτηριασμός του.

Ε) Με την ανοχή της στην αθρόα εισροή λαθρομεταναστών (οργανωμένη κυρίως από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες) και τα πρωτοφανή πολιτικά δικαιώματα που τους δίνει αλλάζει τη σύνθεση του πληθυσμού, ώστε να γίνει λιγότερο «ατίθασος».

ΣΤ) Υποστηρίζει μια λύση χειρότερη απ’ αυτή του Ανάν στην Κύπρο και ανέχεται, αν δεν προωθεί κιόλας, να ασκεί εξουσία το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής. Επειδή στη Μακεδονία και το Αιγαίο τα σχέδια σκοντάφτουν στην έλλειψη μειονότητας, προετοιμάζει την εγκατάσταση δεκάδων χιλιάδων Σκοπιανών στη Μακεδονία (ήδη έγιναν χιλιάδες προσφυγές Σκοπιανών στα ελληνικά δικαστήρια για απόδοση ελληνικής ιθαγένειας και περιουσίας, με την προοπτική ενστάσεων στα ευρωπαϊκά δικαστήρια) και Τούρκων εποίκων στα νησιά του Αιγαίου (βλ. επιστολή νομάρχη Χίου). Ευτυχώς, ο ποιητής του Αιγαίου, που «τη γλώσσα του έδωσαν ελληνική», πέθανε νωρίς!

Ζ) Υποδέχεται περιχαρής τον πρωθυπουργό της χώρας που κατέχει το 40% της Κύπρου και απειλεί πολύ μεγαλύτερα εδάφη στη Θράκη και το Αιγαίο ως σωτήρα και φίλο. Με έναν πρωτοφανή συμβολισμό στα παγκόσμια χρονικά, ο Ερντογάν μιλάει τουρκικά, ο Γιωργάκης μιλάει αγγλικά και του μεταφράζουν στα αγγλικά (αμερικανικά, για την ακρίβεια) αυτά που του λέει ο Ερντογάν! Στις μητρικές τους γλώσσες!

Κάνει 21(!) συμφωνίες-μνημόνια για δευτερεύοντα θέματα με τον Ερντογάν, επιτρέποντάς του να εμφανίζεται φιλειρηνιστής. Τα ΜΜΕ σιγοντάρουν με ειδικές εκπομπές κατά παραγγελία. Για τα σοβαρά, τις τουρκικές προκλήσεις και απαιτήσεις εθνικού μας χώρου, δεν έγινε κουβέντα, που σημαίνει ότι αυτές οι απαιτήσεις είναι τουλάχιστον συζητήσιμες. Ας ελπίσουμε ότι δεν έγιναν και μυστικές συμφωνίες.

Παράλληλα, αποκαλύπτεται στα μάτια και του πλέον αφελούς ο χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλα όσα υποστηρίζει από την ίδρυσή του το ΑΣΚΕ αρχίζουν να γίνονται πιστευτά. Δεν πρόκειται για εταίρους, αλλά για άγριους εκμεταλλευτές. Δεν είναι αυτοί που θα μας έσωναν από το (αμερικανικό) ΔΝΤ, αλλά αυτοί που μας οδήγησαν σ’ αυτό, παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις για το ρόλο του ευρώ ως αποθεματικού μαζί, φυσικά, με τον κατοχικό πρωθυπουργό.

Δεν υπάρχει ισοτιμία μεταξύ των μελών, οι χώρες του «νότου» είναι τα PIGS και στην Ελλάδα επιφυλάχθηκε η χειρότερη μεταχείριση. Ξεκίνησαν από τη χώρα μας για να «διορθώσουν» τις οικονομίες, ενώ άλλες χώρες είχαν μεγαλύτερο έλλειμμα και μεγαλύτερο χρέος (π.χ. Μ. Βρετανία). Αφού μας κατασπάραξαν οι κερδοσκόποι και αφού επέβαλαν απάνθρωπους όρους δανεισμού στην Ελλάδα, αμέσως μετά «ξύπνησαν», για να δημιουργήσουν «ταμείο», που θα δανείσει την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία και άλλες χώρες με καλύτερους όρους.

Σε μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού και εκτόνωσης της οργής του λαού άρχισαν τις κατά δόσεις αποκαλύψεις περιπτώσεων φοροδιαφυγής επωνύμων ή κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος από δημόσιους λειτουργούς, τους οποίους χρησιμοποιούν ως αποδιοπομπαίους τράγους. Βεβαίως όλοι αυτοί (πολύ περισσότεροι απ’ όσους, τελικά, θα αποκαλυφθούν, γιατί ένοχοι είναι σχεδόν όλοι) που συνέβαλαν στο χάλι της ελληνικής οικονομίας, πρέπει να επιστρέψουν τα κλεμμένα και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Η κύρια αιτία, όμως, της καταβαράθρωσης της οικονομίας μας είναι η συρρίκνωση της ελληνικής παραγωγής λόγω ΕΟΚ/Ε.Ε. και ΟΝΕ, ο εξ αυτής διογκούμενος δανεισμός και η απίστευτη κερδοσκοπία πάνω στο δημόσιο χρέος. Αυτό δεν πρόκειται ποτέ να το αναφέρουν τα ΜΜΕ των μεσαζόντων.

Οι εκτιμήσεις του ΑΣΚΕ επιβεβαιώθηκαν και στο εξής (βλ. ΑΣΚΕ-4): Η Ε.Ε. όχι μόνο δε συμβάλλει στη φιλία των λαών, αλλά οξύνει τις αντιθέσεις. Όχι μόνο δεν πρόκειται ποτέ να ολοκληρωθεί ως πολιτική οντότητα, αλλά άρχισε ήδη να εμφανίζει σημάδια διάλυσης. Ο κύριος υπεύθυνος δεν είναι κάποια από τις αδικούμενες χώρες, αλλά η ίδια η Γερμανία. Αφού μέσω Ε.Ε. και ευρώ γιγαντώθηκε οικονομικά σε βάρος των φτωχότερων, συμπεριφέρεται τώρα τόσο αλαζονικά, που θέτει σε κίνδυνο και τη συνοχή της Ε.Ε. και (μεσοπρόθεσμα) την ισχύ της Γερμανίας. Αν κάποιος δε συμμαζέψει τη Μέρκελ, θα αποδειχθεί μοιραία για τη Γερμανία όσο και ο Μπους (ο νεώτερος) για τις ΗΠΑ. Είθε!

Ο ελληνικός λαός σταδιακά αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση, η οποία δε φαίνεται ότι θα μακροημερεύσει. ’λλα υποσχόταν το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά, τα αντίθετα πράττει η κυβέρνηση. Η οργή εναντίον της μεγαλώνει όσο ανακοινώνει μέτρα και όσο βυθίζεται στα σκάνδαλά της, αλλά δεν είναι πολύ καλύτερη η εικόνα και για την αντιπολίτευση. Βασικές επιλογές, που καθόρισαν τη μέχρι τώρα πορεία της πατρίδας μας, αμφισβητούνται σοβαρά. Οι γκεμπελίσκοι των ΜΜΕ δεν είναι πλέον τόσο αποτελεσματικοί. Η μεγαλειώδης κινητοποίηση της 5^ης/5/10 πιστεύουμε ότι θα έχει ανάλογη συνέχεια, παρά τη δολοφονική δράση των προβοκατόρων-κουκουλοφόρων, που κι αυτών ο ρόλος έγινε κατανοητός, όπως δείχνουν και τα σημειώματα των απλών πολιτών στον τόπο της δολοφονίας (βλ. και ανακοίνωση ΑΣΚΕ). Ελπίζουμε ότι οι επόμενες κινητοποιήσεις θα είναι ακόμη πιο μαζικές (καθήκον κάθε εργαζόμενου και άνεργου η συμμετοχή σ’ αυτές), πιο ενωτικές (απαράδεκτη η πολυδιάσπαση σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές), με αιτήματα που θα φτάνουν στη ρίζα των προβλημάτων (ξεπερνώντας τις σημερινές επίσημες συνδικαλιστικές ηγεσίες), χωρίς να πέφτουν στις παγίδες καλοθελητών με συνθήματα που είτε πλήττουν δημοκρατικούς θεσμούς («να καεί η Βουλή») είτε διαχωρίζουν τους κοινωνικούς από τους εθνικούς αγώνες.

Αυτή η κυβέρνηση πρέπει το συντομότερο ν’ ανατραπεί και θα ανατραπεί με τις δημοκρατικές διαδικασίες που προβλέπονται από το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα κι αυτό είναι καθήκον πρώτων απ’ όλους του κόσμου του ΠΑΣΟΚ (βλ. και προκήρυξη ΑΣΚΕ). Δεν είναι δυνατό να συμπεριφέρεται ο Γιωργάκης ως ο συνεχιστής του έργου του πατέρα του και του παππού του. Θα τρίζουν και των δύο τα κόκαλα. Κι αυτό το λέμε εμείς, που έχουμε συγκρουστεί με τον Ανδρέα για όλες τις ασυνέπειές του και καταλογίζουμε πολλά αρνητικά στο Γέρο της Δημοκρατίας σ’ όλη την πολιτική του διαδρομή. Αλλά κανείς δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει την προσφορά και των δύο προς τη χώρα μας και κανείς δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει το μεγάλο τους μέγεθος, που φαντάζει τεράστιο μπροστά στην ασημαντότητα του Γιωργάκη!

Δεν είναι δυνατό να μην έχει απομείνει τίποτα στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ από τις ιδρυτικές του αρχές. Οφείλουν να παραμερίσουν μικροσυμφέροντα και προσωπικές φιλοδοξίες, γιατί το κόστος θα το πληρώσουν και οι ίδιοι, χωρίς να αποκλείεται (κάτι που απευχόμαστε) να επιπέσει κυρίως σ’ αυτούς η λαϊκή οργή. Όπως και όλος ο κόσμος όλων των πολιτικών χώρων οφείλουν να εκκαθαρίσουν τους οίκους τους από τους γραικύλους.

Τα άλλα κόμματα

Ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. Αντ. Σαμαράς καταψήφισε τα μέτρα της συμφωνίας με το ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την ΕΚΤ, μια στάση καθόλου εύκολη για ένα συντηρητικό κόμμα, μια στάση που συνέβαλε αποφασιστικά στην απομόνωση και απονομιμοποίηση του Γιωργάκη. Όμως δεν μπορεί να περιμένει κανείς σημαντικά πράγματα από τη Ν.Δ. του κ. Σαμαρά, λόγω των ιδεολογικών περιορισμών, του παλαιοκομματικού χαρακτήρα και της πρόσφατης κυβερνητικής θητείας του κόμματος και, πιθανότατα, λόγω των προσωπικών του δεσμεύσεων. Γι’ αυτό και δεν πείθει, προς το παρόν τουλάχιστον, ως εναλλακτική λύση. Η συρρίκνωση της επιρροής της Ντόρας, η υποστήριξή της προς την κατοχική κυβέρνηση του Γιωργάκη και η διαγραφή της από τη Ν.Δ. βοηθούν το Σαμαρά, αλλά το μητσοτακέικο άφησε πίσω τις ουρές του, για να συνεχίσουν το υπονομευτικό τους έργο.

Το ΚΚΕ λειτουργεί σταθερά έξω από τις λογικές του συστήματος, αλλά εξακολουθεί να λειτουργεί μονοκομματικά (σύμφωνα με την ιδεολογία του, όπως δυστυχώς επιβεβαιώθηκε από το πρόσφατο συνέδριό του), στέλνοντας το μήνυμα ότι για το ΚΚΕ δεν προέχει η τύχη του τόπου, αλλά το κομματικό συμφέρον (που, τελικά, ούτε αυτό υπηρετεί, όπως έδειξαν και τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών). Πάντως στα θετικά του ΚΚΕ, πέρα από τις μαζικές κινητοποιήσεις κατά των οικονομικών μέτρων, χρεώνεται η υποστήριξη της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο και η αποκάλυψη των αμερικανικών σχεδίων που υλοποιεί ο Γιωργάκης (βλ. και ερώτηση της Αλ. Παπαρρήγα στη Βουλή).

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον τέσσερα κομμάτια (και πολλά μικρότερα). Ο Αλαβάνος προσπαθεί να γίνει ο ηγέτης κάποιων δήθεν υπερεπαναστατικών συνιστωσών. Οι ανανεωτικοί του ΣΥΝ δε θέλουν ούτε να ακούν για ΣΥΡΙΖΑ και βιάζονται να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ. Από το Αριστερό Ρεύμα διαφοροποιείται μια αξιόλογη μερίδα στελεχών (Λαφαζάνης κ.λπ.), που θέτει θέμα αποχώρησης της Ελλάδας από την Ε.Ε. (σημαντική εξέλιξη για το χώρο αυτό)! Απομένει ο Τσίπρας, που δε φαίνεται να κατάλαβε ακόμη γιατί τον έκαναν Πρόεδρο!

Για το ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη γράφουμε από την ίδρυσή του (δυστυχώς μόνο εμείς) ότι είναι το ακριβώς αντίθετο από την εικόνα που πλάσαρε. Είναι παιδί του μητσοτακέικου, στην υπηρεσία των πιο ανθελληνικών και αντιλαϊκών ξένων κύκλων. Όσο το έπαιζε καλά το παιχνίδι κέρδιζε κόσμο. Τώρα, όμως, που χρειάστηκαν την υποστήριξή του προς το Γιωργάκη και τις ψήφους του υπέρ του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, τον έκαψαν! Ελπίζουμε ότι σύντομα θα τον εγκαταλείψουν όσοι ανιδιοτελώς τον ακολούθησαν.

Οι πολιτικές εξελίξεις

Όλοι βλέπουν ότι η κυβέρνηση του Γιωργάκη δεν μπορεί να σταθεί. Κάποιες σκέψεις-απειλές για άμεση προκήρυξη εκλογών και «επανανομιμοποίηση» μάλλον εγκαταλείπονται μπροστά στη βεβαιότητα του καταποντισμού. Οι υποστηρικτές της θα την κρατήσουν όσο περισσότερο μπορούν, για να περάσει όσα μέτρα προλάβει, αλλά όλοι άρχισαν ήδη να παίρνουν τις αποστάσεις τους, ακόμη και τα ΜΜΕ, μέχρι και ο κ. Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ. Θέλουν να επιβιώσουν και την επόμενη μέρα, χωρίς όμως να προτείνουν πιο φιλολαϊκή πολιτική από το Γιωργάκη (ίσως κάποιοι προτείνουν και χειρότερη), διεκδικώντας ακόμη μεγαλύτερο μερίδιο εξουσίας. Στην αμηχανία τους προετοιμάζουν την κοινωνία για διάδοχες καταστάσεις, όπως π.χ. ανασχηματισμό με διεύρυνση προς Ντόρα (και Καρατζαφέρη;) ή κυβέρνηση τεχνοκρατών και επιχειρηματιών. Υπάρχει και η λύση Σαμαρά, που φαίνεται ότι δεν την προτιμούν, τουλάχιστον ως πρώτη επιλογή.

Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι η χώρα μας έχει ανάγκη από μια εντελώς διαφορετική πορεία, έξω από την Ε.Ε. και τους άλλους λεόντειους οργανισμούς, με διεύρυνση της δημοκρατίας, με κοινωνικό έλεγχο της παραγωγής και των προϊόντων της, στηριγμένη στο δικό της πολιτισμό και τις παραδόσεις της, έχει ανάγκη να δημιουργήσει σχέσεις φιλίας και ισότιμης συνεργασίας με όλες τις χώρες του κόσμου (πιο αναλυτικά σε άλλα κείμενα του ΑΣΚΕ). Αν αυτά δε γίνουν, δυστυχώς η κατηφόρα θα συνεχιστεί και, μάλιστα, με το χειρότερο τρόπο όσο η χώρα μας ακολουθεί την πολιτική του άξονα Γιωργάκη-«εκσυγχρονιστών» του ΠΑΣΟΚ-Μητσοτάκη-Καρατζαφέρη - Ρεπούση και λοιπών αστέρων που χρησιμοποιεί και η σημερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας για τον αφελληνισμό της νεολαίας.

Όσο κι αν φαίνεται δύσκολο έως ακατόρθωτο ν’ αλλάξει πορεία η χώρα, μόνο μια ματιά στην ιστορία μας δείχνει ότι πολλές φορές περάσαμε από δυσκολότερες καταστάσεις κι όμως επιβιώσαμε και προοδεύσαμε (μερικές φορές και μεγαλουργήσαμε), όχι βέβαια σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας από τους άλλους να μας λύσουν τα προβλήματα. Αυτό λένε ο εθνικός ύμνος κι ο ποιητής της Ρωμιοσύνης.

Η Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ), που δημιουργήθηκε το 1999 μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε., ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι δημιουργήθηκε με ιδιοτελή κριτήρια από τις «δυνατές» χώρες (κυρίως τη Γερμανία), για να εκμεταλλευτούν αγριότερα χώρες με πολιτικές και οικονομικές αδυναμίες, που οι ίδιοι αργότερα θα ονόμαζαν περιφρονητικά PIGS (από τα αρχικά Πορτογαλίας, Ιρλανδίας, Ελλάδας και Ισπανίας), που στα αγγλικά σημαίνει γουρούνια. Τέθηκαν δήθεν κάποιες προδιαγραφές, τις οποίες, με τις οδηγίες μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, η ελληνική κυβέρνηση ξεπέρασε, ξεγελώντας τάχα τους υπεύθυνους της Ε.Ε. Το ΑΣΚΕ είχε προειδοποιήσει τότε για την καταστροφική λαίλαπα που θα ακολουθούσε, αλλά πώς μπορούσε αυτή η προειδοποίηση να φτάσει στ’ αυτιά και το μυαλό των Ελλήνων, όταν τα πληρωμένα κι εξαρτημένα ΜΜΕ μονίμως το αγνοούν και το φιμώνουν;

Τα αποτελέσματα της ΟΝΕ

Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν. Η ακρίβεια, η διαφθορά, η ευνοιοκρατία, η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος κυριάρχησαν και μας οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στην απώλεια πολλών κυριαρχικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων μας. Καταβαραθρώθηκε η οικονομία μας και η αξιοπρέπειά μας με την εκτίναξη του δημόσιου χρέους μας και τον πόλεμο που μας κήρυξαν οι «συνέταιροί» μας. Από την αρχή όλοι ήξεραν –δικοί μας και ξένοι- πού οδηγούμασταν.

Οι ελληνικές επιχειρήσεις, μεταπρατικές και κρατικοδίαιτες στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ήταν σίγουρο ότι δεν ήταν ανταγωνιστικές. Έτσι θα αναγκαζόμασταν να εισάγουμε τα πάντα και θα διαλυόταν ο παραγωγικός ιστός της χώρας, με συνέπεια να φεύγουν συνεχώς ευρώ από τη χώρα, χωρίς τη δυνατότητα επανεισαγωγής. Εξ άλλου η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα παίρνει αποφάσεις νομισματικής πολιτικής που ευνοούν τις χώρες με τη μεγαλύτερη επιρροή. Έτσι η Ελλάδα δεν μπορεί από μόνη της να αποφασίσει π.χ. μείωση των επιτοκίων, ούτε αυτό θα αποφασίσει η ΕΚΤ αν είναι αντίθετο στα συμφέροντα της Γερμανίας.

Στην ΟΝΕ η δημοσιονομική πολιτική υποτίθεται ότι παραμένει στα χέρια των εθνικών κυβερνήσεων, αλλά αυτό στην πράξη δε συμβαίνει για τις περιφερειακές χώρες, όπως η Ελλάδα. Έτσι δημιουργούνται προϋποθέσεις για ανισορροπία και κρίσεις. Η ελληνική οικονομία, παγιδευμένη μέσα σ’ αυτές τις ασύμμετρες συνθήκες, ήταν βέβαιο πως θα οδηγηθεί μαζί με άλλες περιφερειακές οικονομίες της ευρωζώνης σε κρίση, ειδικά όταν οι κυβερνώντες της το μόνο που είχαν στο μυαλό τους ήταν η πολιτική τους επιβίωση, ο πλουτισμός και η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των προστατών τους.

Η προσφυγή και η κατοχή

Έτσι η κυβέρνηση της παρέας Παπανδρέου, με τις οδηγίες τραπεζικών και χρηματιστηριακών κύκλων του εξωτερικού (Goldman Sachs, στην οποία συμμετέχει η οικογένεια Κλίντον, φίλη της οικογένειας Μάργκαρετ-Γιωργάκη) μας ενέπαιξε και μας οδήγησε στα νύχια του ΔΝΤ, που είχε ως αποτέλεσμα την υπογραφή και την επιβολή του διαβόητου μνημονίου, ανοιχτού ώστε να προσαρμόζεται διαρκώς, όσο η ανοχή ελληνικού λαού το επιτρέπει, καταργώντας όσα επί δεκαετίες οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα μπόρεσαν να κερδίσουν, αναδιανέμοντας τον πλούτο υπέρ του κεφαλαίου κυρίως του ξένου. Ο υφυπουργός Σαχινίδης ομολόγησε ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν αποφασισμένη από τις 5/10/09!

Ποιος ο στόχος; Φυσικά όχι η σωτηρία της ελληνικής οικονομίας, αφού όλοι οι έγκυροι οικονομολόγοι και χρηματοπιστωτικοί παράγοντες του εσωτερικού και του εξωτερικού προεξοφλούν με βεβαιότητα την αδυναμία της αποπληρωμής των χρεών που συσσώρευσαν οι κυβερνήσεις των 30 τελευταίων ετών. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο στραγγαλισμός των δικαιωμάτων της μεσαίας και κατώτερης τάξης και η εξασφάλιση των δανειστών μας προς το παρόν. Τα δανεικά του ΔΝΤ και της Ε.Ε., είναι με την εγγύηση του ελληνικού κράτους, άρα και της περιουσίας του. Έτσι από την αρχή οι «σωτήρες» μας δημιούργησαν εχθρικό κλίμα στους λαούς της Ευρώπης έναντι των «πονηρών», «κλεφτών» και «καλοπερασάκηδων» Ελλήνων, που τους πρέπει να χάσουν πέρα από την αξιοπρέπειά τους και κάποιο νησί, όπως Ρόδο ή Κρήτη!

Ποια είναι η λύση;

Καμιά εύκολη. Το ΑΣΚΕ προτείνει την έξοδό μας όχι μόνο από την ΟΝΕ, αλλά και από την Ε.Ε., αφού το μόνο που διασφαλίζεται με τη συμμετοχή μας είναι η δική μας κατρακύλα προς όφελος των συμφερόντων των ισχυρών κρατών, που ουσιαστικά μας κυβερνούν. Η πορεία που μας επέβαλαν είναι καθορισμένη. Τα περί ανάπτυξης είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν μέσα στην Ε.Ε., όπως αναλύουμε στην έκδοσή μας ΑΣΚΕ-4. Η χώρα μας μπορεί να αξιοποιήσει τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές και να προοδεύσει μόνο με μια πολιτική εξουσία που θα ελέγχεται από το λαό και θα τον υπηρετεί ειλικρινά Ούτε διεφθαρμένοι πολιτικοί, ούτε οικονομικοί μεγαλοπαράγοντες. Όσοι πιστεύουν σ’ αυτή τη λύση ας συστρατευτούν.