ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ ΔΕ ΜΑΤΑΙΩΘΗΚΕ!

Η πάγια επεκτατική τουρκική πολιτική εις βάρος της χώρας μας εκδηλώνεται με προκλητικές δηλώσεις ή και στρατιωτικές προκλήσεις (παραβιάσεις ελληνικού εναέριου και θαλάσιου χώρου), ιδιαίτερα πριν από επισκέψεις Τούρκων αξιωματούχων, πρωθυπουργών ή υπουργών εξωτερικών. Το τουρκικό αυτό θράσος είναι συνέπεια της ενδοτικότητας των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων και της άρχουσας ελίτ, εκτός ορισμένων φωτεινών εξαιρέσεων. Οι ενδοτικοί εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα, δηλ. των ΗΠΑ και της Ε.Ε., που θέλουν την Τουρκία, παρά τις αντιφάσεις, τα εσωτερικά της προβλήματα και την αυτάρεσκη, πλην απατηλή, αίσθηση αυτοκρατορικής δύναμης, ως γεωστρατηγικό χώρο της Δύσης και αγορά για τα προϊόντα τους. Η Ελλάδα γι’ αυτούς θεωρείται «δεδομένη», γι’ αυτό ζητούν παραχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Σε επιστολή τους 23 πρέσβεις επί τιμή προς τον πρωθυπουργό (εφ. «δημοκρατία» 10/11/2013) εκφράζουν την ανησυχία τους για τις εξελίξεις στα εθνικά θέματα. Τονίζουν μάλιστα ότι, όσο συνεχίζονται άκαρπες συνομιλίες, δίδεται άλλοθι στην Τουρκία, η οποία, στα μάτια των φιλικών και συμμαχικών χωρών, παραμένει μια χώρα που προσπαθεί να επιτύχει επίλυση των προβλημάτων της περιοχής διά του διαλόγου.

«Υπό τη σκιά του casus belli, η Αγκυρα επιδιώκει ανατροπή της διεθνούς έννομης τάξης στο Αιγαίο, με τα αεροσκάφη της να παραβιάζουν συστηματικά τον ελληνικό εναέριο χώρο, ενώ πολεμικά σκάφη της, υπό τον μανδύα της αβλαβούς διέλευσης, κάνουν επίδειξη σημαίας. Την ίδια ώρα οι διερευνητικές συνομιλίες ανάμεσα στις δύο χώρες έχουν συμπληρώσει 55 γύρους και τείνουν επικινδύνως να μετεξελιχθούν σε διαπραγμάτευση και τα λεγόμενα ανώτατα συντονιστικά συμβούλια όχι μόνο αποδεικνύονται άκαρπα, αλλά αποπροσανατολίζουν τους φίλους και εταίρους μας ως προς τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας». Αναφέρονται επίσης στη Θράκη και το προξενείο, το νεο μειονοτικό που εγείρει σε Ρόδο και Κω καθώς και την επέκταση των χωρικών μας υδάτων και την ανακήρυξη της ΑΟΖ.

Πριν από την επίσκεψη Νταβόυτογλου ο Ερντογάν στην Κεσάνη στις 9/12/2013 είπε μεταξύ άλλων ότι «Η Θράκη έχει ξεχωριστή σημασία για την Τουρκία και όταν μιλάμε για τη Θράκη εννοούμε και την Κομοτηνή, τη Θεσσαλονίκη, το Kircaali και το Deliorman της Βουλγαρίας, ακόμα και περιοχές έως τα Σκόπια και την Βοσνία.» και συνέχισε «Η Θράκη είναι ο ζωντανός μάρτυρας της κοινής ιστορίας μας στην Ευρώπη. Αντιπροσωπεύει όλο το παρελθόν μας στην περιοχή. Και σήμερα στο κέντρο όλων των σχέσεών μας στην περιοχή των Βαλκανίων βρίσκεται η Θράκη, με την Αδριανούπολη, το Τεκίρνταγ (Ραιδεστός), το Κιρκλάρελι (Σαράντα Εκκλησιές) και φυσικά την Κωνσταντινούπολη».

Ο Ερντογάν είναι γεγονός ότι έχει χάσει την αίσθηση του μέτρου και συμπεριφέρεται αυταρχικά, προκαλώντας μεγάλες εσωτερικές αντιθέσεις. Το μέλλον του δεν προοιωνίζεται μακροημέρευση.

Πάντως και μόνο αυτή η δήλωση του Ερντογάν ήταν αρκετή για να ματαιώσει η κυβέρνηση την επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών.

Θυμίζουμε ότι η Σερβία ματαίωσε τη διάσκεψη κορυφής Σερβίας– Τουρκίας– Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, επειδή ο Τούρκος πρωθυπουργός τον περασμένο Οκτώβριο, κατά την επίσκεψή του στο Κόσοβο, μιλώντας σε ανοιχτή συγκέντρωση στην πόλη Πρίζρεν, δήλωσε ότι "το Κόσοβο είναι Τουρκία" και ότι "οι πολίτες του Κοσόβου και της Τουρκίας ανήκουν στην ίδια χώρα". Οι προσπάθειες του Τούρκου ΥΠΕΞ Νταβούτογλου να υποβαθμίσει το γεγονός, λέγοντας ότι παρερμηνεύτηκαν τα λόγια του Ταγίπ Ερντογάν, δεν ικανοποίησαν τη σερβική κυβέρνηση, που απαιτεί από την Άγκυρα να ζητήσει δημόσια συγνώμη, για να αποκατασταθούν οι σχέσεις των δύο χωρών.

Ανάλογη ήταν και η αντίδραση της Αρμενίας, όταν φεύγοντας από την Αγκυρα ο Νταβούτογλου κάλεσε την Αρμενία να τερματίσει την κατοχή του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Ο Αρμένιος υφυπουργος Εξωτερικών του απάντησε πως «αντί για προκλητικές δηλώσεις, που υπονομεύουν τις ενδεχόμενες θετικές εξελίξεις στην περιοχή, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας οφείλει να βρει την ευκαιρία να επισκεφτεί το Μνημείο των Θυμάτων της Γενοκτονίας των Αρμενίων στο Γερεβάν».

Ο Νταβούτογλου κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα στις 13/12/2013 υποστήριξε τις πάγιες τουρκικές θέσεις στο Κυπριακό για τετραμερή, που ο πάντα πρόθυμος Βενιζέλος είχε σπεύσει να υιοθετήσει πριν προλάβουν να τον συμμαζέψουν, και για την ΑΟΖ. Εμφανίσθηκε ως προστάτης όλων των μουσουλμάνων και μας επιτίμησε γιατί δε λειτουργούμε όλα τα παλαιά τζαμιά της οθωμανικής εποχής, ενώ εξέφρασε την «αισιοδοξία» του για τη νέα «δυναμική» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Νέα «δυναμική» με τουρκικό ερευνητικό σκάφος στην κυπριακή ΑΟΖ, που θα επικύρωνε ο ίδιος την επομένη με την επίσκεψή του στα κατεχόμενα.

Το μόνο θετικό, σημειολογικά, στοιχείο ήταν η δοκιμή των ρωσικών S-300 στην Κρήτη κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Νταβούτογλου.

Όσο η χώρα μας βρίσκεται υπό κατοχή οι κίνδυνοι για τα εθνικά μας θέματα είναι αυξημένοι. Ο πατριωτισμός, η αγάπη για την πατρίδα και η έννοια του έθνους, όσο κι αν έχουν συκοφαντηθεί από νεοφιλεύθερους δεξιούς και «αριστερούς» υμνητές-υπηρέτες του ευρωπαϊσμού και της παγκοσμιοποίησης, είναι το μοναδικό ανάχωμα στο ζοφερό μέλλον που μας επιφυλάσσουν.

Η ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ Β. ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ

Τις τελευταίες εβδομάδες προβάλλονται από συστημικά ΜΜΕ ο Βασίλειος Μαρκεζίνης και οι πολιτικές του θέσεις, εν είδει διακήρυξης. Η αφορμή ήταν η παρουσίαση δύο βιβλίων του. Ο καθηγητής, που φέρει και τον τίτλο του sir, δηλώνει αντιμνημονιακός, υποστηρίζει το άνοιγμα προς τη Ρωσία, θέτει θέμα αποχώρησης από το ΝΑΤΟ, ζητεί κάθαρση, δηλώνει πατριώτης, θεωρεί ότι πρέπει να προστατευτούν οι αδύνατοι και άλλα, που ηχούν ευχάριστα. Πολλοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι υποδέχθηκαν την επανεμφάνισή του με ικανοποίηση έως ενθουσιασμό.

Ο Β. Μαρκεζίνης, όμως, πάντοτε ήταν ευφυής, μορφωμένος και πολυγραφότατος και πάντοτε διατύπωνε παρόμοιες θέσεις (χωρίς να γνωρίζουμε κατά πόσο τις πιστεύει). Γιατί, λοιπόν, αυτό το ιδιαίτερο ενδιαφέρον σήμερα; Θεωρούμε χρήσιμες τις παρακάτω παρατηρήσεις:

Α) Ο Β. Μαρκεζίνης δεν είναι ένας ανεξάρτητος πολιτικός. Είναι συνδεδεμένος με τη βρετανική πολιτική και ιδιαίτερα με το βασιλικό περιβάλλον (η βασίλισσα δίνει τον τίτλο του sir) .

Β) Σε καμιά περίπτωση το ΑΣΚΕ δεν ισοπεδώνει όλους τους πολιτικούς που κινούνται στα πλαίσια του συστήματος. Δεν ήσαν ίδιοι ο Ανδρέας με το Σημίτη και το Γιωργάκη, ούτε ο Καραμανλής (ανηψιός) με το μητσοτακέικο, ούτε ο Τάσσος Παπαδόπουλος με το Χριστόφια και τον Αναστασιάδη, όπως δεν ήσαν ίδιοι ο Πλαστήρας με τον Παπάγο. Ποτέ δεν πάψαμε, ούτε θα πάψουμε να προσπαθούμε για τη μεγάλη και ριζική αλλαγή που έχει ανάγκη η πατρίδα μας, που σήμερα συμπυκνώνεται στο αίτημα της απελευθέρωσης, αλλά δεν είμαστε αδιάφοροι αν το κακό που γίνεται σήμερα είναι μικρότερο ή μεγαλύτερο, με δεδομένο ότι απειλούμαστε ως κράτος σε όλα τα επίπεδα και κάποια καταστροφή μπορεί ν’ αποδειχθεί ανεπανόρθωτη.

Γ) Για να κρατήσει ένας πολιτικός του συστήματος κάποια πράγματα για το συμφέρον της πατρίδας του, πρέπει να έχει θάρρος και στηρίγματα (και στο λαό). Τα διέθεταν ο Ανδρέας και ο Τάσσος, δεν τα διέθετε ο Καραμανλής.

Δ) Ανεξαρτήτως προθέσεων και βαθμού ειλικρίνειας (διότι πολλοί εξαπατούν) σύνηθες είναι ένας πολιτικός να παίρνει την κατηφόρα. Τελευταίο παράδειγμα ο Σαμαράς (δεν είναι τυχαίο ότι ήταν από τους προσκεκλημένους στις διάφορες λέσχες), που είχε ακόμη καλύτερες θέσεις και από του Β. Μαρκεζίνη πριν γίνει πρωθυπουργός, αλλά μετά τα «ξέχασε» όλα. Αξίζει να θυμηθούμε και τον πατέρα Σπ. Μαρκεζίνη, που το 1958 επεχείρησε να συνεργαστεί με την αριστερά και το 1973 έγινε πρωθυπουργός της χούντας.

Ε) Είναι η δεύτερη φορά που ο Β. Μαρκεζίνης προβάλλεται από τα ΜΜΕ. Η πρώτη ήταν όταν παρέπαιε ο Γιωργάκης και αναζητούσαν εναλλακτική λύση, για να αποφύγουν τις εκλογές. Τότε προτιμήθηκε ο γερμανόφιλος Παπαδήμος και όχι ο σερ Βασίλειος.

Το συμπέρασμα είναι ότι οι ξένοι προστάτες, βλέποντας τώρα ότι παραπαίει η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου (οι πραγματικές δημοσκοπήσεις είναι απελπιστικές για Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ), τη στηρίζουν για να φτάσει τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές, αλλά από εκεί και πέρα αναζητούν εναλλακτική λύση μέσα από την παρούσα Βουλή, γιατί εθνικές εκλογές τώρα πιθανότατα θα οδηγήσουν σε αποσταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος. Ο Β. Μαρκεζίνης είναι μια λύση γι’ αυτούς, που οπωσδήποτε την προτείνουν οι Βρετανοί, αλλά μένει να δούμε αν θα συγκλίνουν σ’ αυτήν και οι άλλοι.

Το σίγουρο είναι ότι εμείς οφείλουμε να παρακολουθούμε τις εξελίξεις, διατηρώντας τις σοβαρές μας επιφυλάξεις και (κυρίως) χωρίς ν’ αποπροσανατολιζόμαστε από το στόχο μας, που είναι η Εθνική και Κοινωνική μας Απελευθέρωση.

Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ, Ο ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ

«Αδικούμε το Γιώργο Παπανδρέου που είχε πει ότι υπάρχουν λεφτά. Το είχε πει με την έννοια να δούμε πού πάνε τα λεφτά, τότε είχε μια λογική», δήλωσε ο Γιάννης Δραγασάκης (βλ. εφημερίδες 5/12/13), υπουργός του ΚΚΕ στη συγκυβέρνηση με Ν.Δ. (Μητσοτάκη) και ΠΑΣΟΚ, κορυφαίο στέλεχος σήμερα της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και προαλειφόμενος για υπουργός Οικονομίας.

Επειδή ο κ. Δραγασάκης είναι αδύνατο να κατάλαβε κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που κατάλαβαν όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες, επειδή ο Γιωργάκης είναι αδύνατο να του διευκρίνισε ιδιαιτέρως τι εννοούσε (αφού δύσκολα καταλάβαινε τα σημειώματα που του έδιναν να διαβάζει οι άνθρωποι της αμερικανικής πρεσβείας και της Γκόλντμαν Σακς), το ερώτημα είναι για ποιο λόγο ο κ. Δραγασάκης ανέλαβε αυτόκλητα την υπεράσπιση του Γιωργάκη.

Έχουμε ξαναγράψει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον ένα σύνολο ομάδων που κινούνται αυτόνομα. Στις τελευταίες εκλογές η φιλοευρωπαϊκή ομάδα του Σημίτη υποστήριξε διακριτικά τη ΔΗΜΑΡ και η φιλοαμερικανική του Γιωργάκη το ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός από αυτούς που έγιναν μέλη (κάποιοι και βουλευτές) του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν κι αυτοί που υποστήριξαν ανοιχτά χωρίς ακόμη να ενταχθούν (Κατσέλη, Ξενογιαννακοπούλου κ.ά.) κι άλλοι που δεν εντάχθηκαν, παρά την προσπάθεια της ηγετικής ομάδας, γιατί υπήρξαν σφοδρές αντιδράσεις μέσα στο κόμμα, π.χ. ο Παπουτσής, που μας βομβάρδιζε με τα χημικά στις πλατείες το καλοκαίρι του 2011 και τελικά ο Σαμαράς τον βόλεψε στην Παγκόσμια Τράπεζα. Το σχέδιο της ηγεσίας είναι να ενταχθούν πολλοί τέτοιοι ως συνεργαζόμενοι στην αναμπουμπούλα της προεκλογικής περιόδου, οπότε κάθε αντίρρηση μπορεί ευκολότερα ν’ αντιμετωπιστεί ως υπονομευτική της ανάληψης της εξουσίας.

Όταν, λοιπόν, ο κ. Δραγασάκης αναλαμβάνει την υπεράσπιση ενός ανθρώπου που κατέστρεψε τη χώρα του, για να εξυπηρετήσει ξένα (και της οικογένειάς του) συμφέροντα, ενός από τα πιο απεχθή πρόσωπα της πολιτικής ζωής, που δεν τολμούν να τον υποστηρίζουν πλέον ούτε οι δικοί του στο ΠΑΣΟΚ, ενός ανθρώπου που ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθεί στη φυλακή για τα εγκλήματά του (γι’ αυτό είναι συνεχώς με μια βαλίτσα στο χέρι), δεν το κάνει τυχαία. Το κάνει, γιατί είναι απαίτηση των Αμερικανών, που δε θέλουν να μπαίνουν οι άνθρωποί τους στη φυλακή, γιατί θα δυσκολεύονται μετά να βρίσκουν «προθύμους». Ως αντάλλαγμα αναμένεται μια ευρύτερη υποστήριξη της ηγετικής ομάδας στην οποία συμμετέχει ο κ. Δραγασάκης από τους Αμερικανούς και τους ανθρώπους τους στην Ελλάδα.

Τον κ. Δραγασάκη ακολούθησε ο κ. Τσακαλώτος, κι αυτός του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ήταν ο μόνος άνθρωπος που βρέθηκε, για να υποστηρίξει το Στουρνάρα για τη δήλωση-πρόκληση ότι δεν υπερφορολογούνται οι Έλληνες! Ο Στουρνάρας, «υπάλληλος» της κ. Μέρκελ, είναι το πιο μισητό πρόσωπο όχι μόνο για τον ελληνικό λαό, αλλά και για τους υπόλοιπους υπουργούς και τους κυβερνητικούς βουλευτές! Μπορεί ο Στουρνάρας να μην είναι άνθρωπος των Αμερικανών, αλλά οι Γερμανοί είναι σύμμαχοί τους. Μπορεί να διαγκωνίζονται ποιος θα κατασπαράξει περισσότερες από τις σάρκες της πατρίδας μας, αλλά μαζί έφτιαξαν την τρόικα και οι Αμερικανοί δε θέλουν να διαλυθεί η (γερμανική) Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το ζήτημα για τον ελληνισμό δεν είναι να κάνει επιλογή προστατών, αλλά ν’ απαλλαγεί από τους προστάτες, κι αυτό έχει πολλές φορές στην ιστορία του αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει (όπως και κάθε λαός), με πιο πρόσφατο παράδειγμα το υπερήφανο ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν, το οποίο σε αγαστή σύμπνοια προσπαθούσαν να περάσουν Αμερικανοί, Γερμανοί, Άγγλοι κ.λπ.