ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Με ηγέτη τον Αναστασιάδη μεθοδεύεται «λύση» στο Κυπριακό με την παράνομη διχοτόμηση, την παράνομη κατοχή από τα τουρκικά στρατεύματα και τις πολλές, τουρκικές, και όχι μόνο, παρανομίες. Με τον Αναστασιάδη, που κατήγγειλε στην Ευρώπη ότι το μεγαλειώδες 76% κατά του σχεδίου Ανάν το 2004, ήταν αποτέλεσμα προπαγάνδας(!). Τον Αναστασιάδη, ο οποίος δεν κρύβει τη σταθερή προσήλωσή του στην ανάγκη εξεύρεσης λύσης πάση θυσία, προς αποφυγή, δήθεν, της οριστικής διχοτόμησης. Τον Αναστασιάδη, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε στις εκλογές του 2013, τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης  για το ΑΚΕΛ και τον Πρόεδρο Χριστόφια και αναρριχήθηκε στο Προεδρικό αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τον Αναστασιάδη, που, τώρα, επιδίδει διαπιστευτήρια ξενοδουλείας και υποτέλειας στους Ευρωπαίους και στους Αμερικανούς, οι οποίοι βιάζονται να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους και τα συμφέροντα της Τουρκίας. Aγωνιά για τις ενεργειακές ανάγκες της Τουρκίας (συνέντευξη στην Καθημερινή  23/2/14) και προτείνει, παρά τις περί του αντιθέτου προηγούμενες διαβεβαιώσεις, τη μεταφορά του αερίου της κυπριακής και ισραηλινής  ΑΟΖ μέσω Τουρκίας ως φθηνότερη λύση!!

Οι ΗΠΑ και το «ευρωπαϊκό κεκτημένο»

Οι Αμερικανοί και προσωπικά ο Ομπάμα έχουν ως στόχο να εξομαλύνουν τις σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ και γι΄ αυτό  έχουν τάξει στους Τούρκους μερίδιο από την εκμετάλλευση των αποθεμάτων  των υδρογονανθράκων της κυπριακής ΑΟΖ. Ο αμερικανός αντιπρόεδρος Τζόζεφ Μπάιντεν διεμήνυσε  ξεκάθαρα στον Πρόεδρο της Κύπρου ότι  δεν πρόκειται να επαναληφθούν οι … αθλιότητες του 2004. Τότε που η ΕΕ πίεζε τον Τάσσο, με τον απαράδεκτο επίτροπο Φερχόιγκεν να απειλεί τους ελληνοκύπριους με βαριές συνέπειες αν δεν αποδεχτούν το σχέδιο Ανάν. Τώρα αποστέλλει τον Βαν Νούφελ ως παρατηρητή στις συνομιλίες μεταξύ των δύο μερών, ώστε να «συμβουλεύει» τον ΟΗΕ αν οι προτάσεις που κατατίθενται είναι σύμφωνες με το «ευρωπαϊκό κεκτημένο»! Αλλά πώς το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» αποδέχεται τα τετελεσμένα και την τουρκική κατοχή; Πώς ο ΟΗΕ λησμονεί τα ψηφίσματά του;

Το κοινό ανακοινωθέν

Πριν λίγες ημέρες ο Αναστασιάδης και ο Ερόγλου, συνεχιστής της σκληρής πολιτικής Ντεκτάς, εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν, το οποίο αναφέρεται στο καθεστώς διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας, με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα, όμως  ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Ο Αναστασιάδης επιμένει πως η όλη προσπάθεια πρέπει να κριθεί στο τέλος από την τελική συμφωνία. Τότε όμως, όταν όλα θα έχουν συμφωνηθεί , ο κυπριακός λαός θα βρίσκεται πάλι μπροστά σε νέα εκβιαστικά διλήμματα, αν βέβαια ισχύσει η πρόνοια για δημοψήφισμα έγκρισης της όποιας συμφωνίας. Τα δύο ομόσπονδα κράτη θα έχουν ή όχι επιμέρους κυριαρχικά δικαιώματα; Θα εναλλάσσονται ή όχι οι πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας επί ίσοις όροις; Θα θεωρούνται ή όχι πολιτικά ισοδύναμες οι δύο εθνοτικές συνιστώσες, εξομοιώνοντας το 18% των τουρκοκυπρίων με το 82% των ελληνοκυπρίων; Τι θα γίνει με τους τούρκους εποίκους; Τι θα γίνει με το έδαφος των αγγλικών βάσεων; Θα αρθεί ή όχι η κηδεμονία της Κυπριακής Δημοκρατίας από τις τρείς εγγυήτριες δυνάμεις; Θα αποσυρθούν ή όχι και πότε τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής; Θα επιστρέψουν οι κύπριοι πρόσφυγες στα σπίτια και τις περιουσίες τους; Θα δοθεί επιτέλους μια απάντηση   για τους αγνοούμενους της τουρκικής εισβολής του 1974; Οι τούρκοι αξιωματούχοι και ο ίδιος ο Ερντογάν δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να επιστρέψουν ούτε σπιθαμή γης στους ελληνοκύπριους. Απαιτούν τα πάντα με τη στήριξη των Αμερικανών και της ΕΕ. Ελπίζουν πως με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και Κύπρο και τις δουλοπρεπείς ηγεσίες των δύο χωρών, θα προωθήσουν τις επιδιώξεις τους.

 Ευτυχώς ο Νικόλας Παπαδόπουλος, πρόσφατα εκλεγμένος πρόεδρος του ΔΗΚΟ, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση, απέρριψε το κοινό ανακοινωθέν ως τουρκοβαρές και αποχώρησε από τον κυβερνητικό συνασπισμό. Την ίδια αρνητική στάση στο κοινό αυτό ανακοινωθέν τηρούν και πολλοί άλλοι στην Κύπρο, όπως π.χ. ο Γ. Λιλλήκας.

Πολύ θετική κίνηση αποτελεί (ευχάριστη έκπληξη!) και η δήλωση του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, που εκφράζει την Ελληνική Κυβέρνηση, για το κοινό αυτό ανακοινωθέν: «Δε βλέπω ο δρόμος αυτός να ανοίγει, παρ’όλο ότι ελπίζουμε όλοι κάτι να γίνει, αλλά δεν μπορεί να είμαστε εκείνοι που θα δεχθούμε τις απαιτήσεις της Άγκυρας ουσιαστικά». Η πρόσφατη καταψήφιση του πρώτου σχεδίου ξεπουλήματος από την Κυπριακή Βουλή της κυπριακής δημόσιας περιουσίας με συνέπεια την παραίτηση του Υπουργικού Συμβουλίου, παρά τις απειλές των δανειστών και της ΕΕ, δίνει ελπίδες στο κυπριακό λαό.

Οι καιροί είναι δύσκολοι και τα κοράκια παραμονεύουν. Μόνο εθνική ομοψυχία και επαγρύπνηση μπορούν να εγγυηθούν για το μέλλον.

Το «πλεόνασμα» υπολογίζεται, καθ’ υπόδειξη της τρόικας, σε ταμειακή βάση, δηλ. οι συναλλαγές καταγράφονται μόνον όταν λαμβάνονται ή καταβάλλονται μετρητά, αντί να υπολογίζονται σε δεδουλευμένη βάση,  όπου π.χ. η αξία μιας προμήθειας του δημοσίου  καταγράφεται αμέσως στα έξοδα, ακόμη και αν η πληρωμή πρόκειται να πραγματοποιηθεί το επόμενο έτος. Έτσι όσο το δημόσιο καθυστερεί να πληρώνει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές  του, τόσο μεγαλύτερο «πλεόνασμα» φαίνεται. Αυτό θέλει η Γερμανία ώστε να αποστραγγίσει κάθε ίχνος ρευστότητας για να μην ανακάμψει ποτέ η Ελλάδα. Να παραμείνει αυτή η τεράστια ανεργία, να μην βρίσκουν οι νέοι μια αξιοπρεπή δουλειά, οι επιχειρήσεις να κλείνουν ή να φεύγουν, ζωτικές δημόσιες λειτουργίες να διαλύονται. Κατά την κ. Λαγκάρντ είναι το πρώτο πλεόνασμα μετά το 1943 (!!!). Δηλ. οι Γερμανοί τότε με τον προκάτοχο της Μέρκελ, αφού ξεπάστρεψαν πάνω από το 10% των Ελλήνων,πολλοί πέθαναν από την πείνα, άρπαξαν ό,τι παρήγαγε η χώρα, καταστρέψανε τις υποδομές παίρνοντας  και δανεικά από πάνω, που τώρα δε θέλουν να τα πληρώσουν, μας έκαναν να έχουμε «πρωτογενές πλεόνασμα». Οπως γράφει η «Δημοκρατία» 26/2/2014 (δες  στα δημοσιευματα στην ιστοσελίδα μας (το πλεόνασμα του 1943» και στην 7η σελίδα αυτής της «Ε»)  «Τοιουτοτρόπως, η προσφιλεστάτη κυρία Λαγκάρντ δικαιούται να μιλάει για πανηγύρια αλλά και για το «μεγάλο ταξίδι» -στον αγύριστο- και τις θυσίες που έκαναν πάμπολλοι Ελληνες.»

Με ανακοίνωσή του το Υπουργείο Οικονομικών (11-2-2014) αναφέρει για  το Δεκέμβρη του 2013 πρωτογενές πλεόνασμα 811 εκ. και ληξιπρόθεσμες οφειλές 4,7 δις. Συνεπώς αυτό το πλεόνασμα είναι ένα πλασματικό μέγεθος. Το χειρότερο όμως είναι ότι ακόμη και αυτό είναι αποτέλεσμα της πιο άγριας καταλήστευσης των αδύνατων και, μεσαίων στρωμάτων, εργαζόμενων, συνταξιούχων, επαγγελματιών, που φτωχοποιούνται ραγδαία και που όμοια της απαντάται  μόνο στην Τουρκοκρατία. Περιορίζει στο ελάχιστο την αγοραστική δύναμη και την εσωτερική αγορά σε συνδυασμό με τις υψηλές τιμές αγαθών, ενέργειας και υπηρεσιών. Η περιβόητη ανταγωνιστικότητα, για την οποία κόπτονται οι νεοφιλελεύθεροι,  δεν αφορά τις ελληνικές επιχειρήσεις, που βλέπουν τη βιομηχανική παραγωγή και τις εξαγωγές τους να μειώνονται και λόγω του σκληρού ευρώ, του νομίσματος του κατακτητή, που οι κατοχικοί το αντιμετωπίζουν σαν ιερή αγελάδα. Και τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται.

Το χρέος και το «πρωτογενές πλεόνασμα»

Στις 27 Νοεμβρίου 2012 το eurogroup , για να περισώσει το ευρώ που, τότε, κλυδωνιζόταν, μεταξύ άλλων αποφάσισε, για την Ελλάδα, ότι  «θα ληφθούν μέτρα για την αποτελεσματική μείωση του δημοσίου χρέους», όταν επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα, «υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα συμμορφώνεται πλήρως με τις απαιτήσεις και τους στόχους του προγράμματος προσαρμογής». Με την ίδια απόφαση «Οι εταίροι στην Ευρωζώνη δεσμεύτηκαν για μείωση του χρέους στο 124% του ΑΕΠ έως το 2020, πράγμα που σημαίνει θα βρίσκεται σε επίπεδο μικρότερο του 110% το 2022».  Προυπόθεση γι’αυτό είναι να υπάρχει, τουλάχιστον,  4,5% πρωτογενές πλεόνασμα από το 2016.

Το χρέος της χώρας υπερβαίνει τα 325 δις όταν το ΑΕΠ δεν υπερβαίνει τα 183 δις. Με τα δεδομένα αυτά, και ότι χωρίς εσωτερική ζήτηση, αύξηση της ελληνικής παραγωγής, χρηματοδότηση, αύξηση εισοδημάτων και δημοσίων εσόδων, αυτά τα μεγέθη πρωτογενούς πλεονάσματος 4,5%  είναι  αδύνατον μέσα στην ΕΕ, στο ευρώ και στα μνημόνια να πραγματοποιηθούν, ακόμη κι’ αν φορολογήσουν  και τον αέρα που αναπνέουμε . Πάντως στην απόφαση αυτή στηρίζονται οι κατοχικοί για να διατυμπανίζουν ότι η χώρα έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της και εκλιπαρεί για τη μείωση του χρέους ή τουλάχιστον μια έμπρακτη δήλωση  στήριξης από τους εταίρους-όρνεα, που διαρκώς τη μεταθέτουν γι’ αργότερα. Περίμεναν να τελειώσουν οι γερμανικές εκλογές, μετά  να σχηματισθεί η νέα γερμανική κυβέρνηση, μετά να γίνουν οι ευρωεκλογές  και τώρα μιλάν για μετά το καλοκαίρι, αφού αποδεχθούν την υποταγή στις  πιο απίθανες και παράλογες απαιτήσεις τους, δηλ. σε νέα μνημόνια, με τον εκβιασμό ότι πρέπει εντός του  2014 να πληρωθούν ομόλογα 25 δις, που κατέχουν η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, κεντρικές τράπεζες και κερδοσκοπικά κεφάλαια..    

Τα προεκλογικά ψεμματα

Στο φύλλο 152 της «Ενημέρωσης» (Σεπτεμβρης 2013)  αναφερθήκαμε στο μύθο του πρωτογενούς πλοενάσματος, που διατυμπανίζει από τότε η κατοχική κυβέρνηση  για να μας παραπλανά ότι τα μνημόνια τελειώνουν. Το «πλεόνασμα» χρησίμευσε στον προεκλογικό αγώνα της Μέρκελ για να δικαιολογήσει την απάνθρώπη πολιτική της για την Ελλάδα και να προαναγγείλει ότι θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, που οδηγεί σε νέα μνημόνια με  νέα δάνεια, έτσι ώστε να μας έχει αγκιστρωμένους και υπόδουλους εσαεί στο γερμανικό άρμα. Χρησιμεύει και στην κατοχική κυβέρνηση ως επιχείρημα για τις επερχόμενες εκλογες του Μαΐου (αυτοδιοικητικές και ευρωεκλογές τουλάχιστον)  Το 70% (που προβλέπεται στην απόφαση του eurogroupτης 27^ης Νοεμβριου 2012) υπόσχονται  ότι θα το μοιράσουν για  δώρο του Πάσχα σε χαμηλοσυνταξιούχους και ένστολους. Παραμύθια της Χαλιμάς, που θα τελειώσουν με το πέρας των εκλογών, αφού θα τα πάρουν όλα οι δανειστές.

Και η πραγματικότητα

Τι δώρο ονειρεύονται άραγε οι συνταξιούχοι, όταν με γερμανική απαίτηση οι κατοχικοί μειώνουν κατά 3,9% τις εργοδοτικές εισφορές προσθέτοντας άλλα 700 εκ. έλλειμμα στα ασφαλιστικά ταμεία και αυτό συνεπάγεται  νέες μειώσεις συντάξεων, νέα δημοσιονομικά ελλείμματα για να χαρίσουν στους εργοδότες κι’ άλλα 700 εκ. το χρόνο. Τι δώρο ετοιμάζουν «διαρρέοντας» για δανεισμό του δημοσίου από τα εναπομείναντα και πολλαπλά λεηλατημένα αποθεματικά των ταμείων. Ή τι δώρο περιμένουν οι εργαζόμενοι με την επικείμενη απελευθέρωση  των ομαδικών απολύσεων. Σημαίνει κι’ άλλη εξαθλίωση,  νέα ελλείμματα, νέος δανεισμός,  νέα μνημόνια, διαιώνιση της κατοχής.

Οι θλιβεροί διαρκώς ψευδόμενοι και αυτόδιαψευδόμενοι κατοχικοί συναρχηγοί δηλώνουν ότι δε θα υπάρξουν άλλες περικοπές μισθών και συντάξεων ή νέα μέτρα. Ενώ η κοινωνία και η χώρα  υποφέρουν, οι αριθμοί τους ευημερούν. «Ανάκαμψη» , «ανάπτυξη», «οι θυσίες πιάνουν τόπο» και άλλα καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς.  Μιλούν για άλλη χώρα  και άλλο λαό. Πιστεύουν  ότι έτσι και με την τρομοκρατία για το ευρώ-φετίχ  θα πετύχουν στις εκλογές. Μωραίνει Κύριος...     

-Εγκαινιάστηκε, πρόσφατα, στην Κρήτη Ελληνογερμανική Σχολή Τουρισμού και μάλιστα, με απαίτηση των κατακτητών, το πρόγραμμά της καταρτίστηκε με βάση τα γερμανικά πρότυπα !

Δε γνωρίζουμε αν χορηγήθηκε κάποια άδεια από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές ή, το πιθανότερο, όχι. Πάντως οι Γερμανοί μόνοι τους όρισαν ότι τα «πτυχία» της θα έχουν ισχύ μόνο στην Γερμανία και την Ελλάδα, κάτι που συνιστά παγκόσμια πρωτοτυπία.

Νέος, λοιπόν, μνηστήρας για την Κρήτη, μετά τις ΗΠΑ και το Ισραήλ...    

    Οταν ο Χρήστος Λαμπράκης, ο άνθρωπος που  κυβερνούσε από το παρασκήνιο με το εκδοτικό του συγκρότημα, το ΔΟΛ στο οποίο υπάγεται και το ΜΕΓΚΑ, αποφάσισε να ικανοποιήσει τη μεγαλομανία του, δηλ. να κτίσει ένα Μέγαρο με χρήματα του ελληνικού λαού, όπου οι εστέτ μεγαλοαστοί θα απολαμβάνουν πολιτιστικές παραγωγές υψηλής ποιότητας, κανείς δεν τόλμησε να του αντισταθεί.  Έκτισε μια φαραωνική κατασκευή, σύμβολο ισχύος και αλαζονίας μέσα στο πάρκο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, παρά τις αποφάσεις του ΣΤΕ, δικαστηρίων κ.λ.π., που εγκαινιάστηκε το 1991.  Όλα αυτά στοίχισαν τεράστια ποσά τα οποία εγγυόταν το κράτος. Πήρε τρία δάνεια συνολικού ύψους 245 εκ. ευρώ με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και ετήσιες επιχορηγήσεις όπως πρόσφατα 12 εκ. το 2009 (έτος θανάτου του Λαμπράκη), 5 εκ. το 2010, 3 εκ. το 2011, 1,7 εκ. το 2012. Αν ζούσε ακόμη ο Λαμπράκης οι επιχορηγήσεις θα ήταν μεγαλύτερες.

 Οπως γράφει ο Μάνος Στεφανίδης στο «Ποντίκι» (14 Μαρτίου 2012)  «Υπήρξαν φορές που το Μέγαρο απορροφούσε από το 1/3 ώς τα 2/3 (sic) του προϋπολογισμού του ΥΠΠΟΤ αφήνοντας έτσι χωρίς πόρους π.χ. τεράστια ανασκαφικά προγράμματα σε όλη τη χώρα, από την Κρήτη ώς τον Έβρο, αναστηλώσεις ή ανεγέρσεις μουσείων, τη Λυρική Σκηνή, τις κρατικές ορχήστρες, τις κρατικές σκηνές, το ΕΚΕΒΙ κ.λπ. Η φεουδαλική λογική του Λαμπράκη δεν ήταν απλώς το Μέγαρο αντί όλων των άλλων. Ήταν το Μέγαρο εναντίον όλων των άλλων.

Πράγμα τρομαχτικό για έναν τόπο που μόλις επιχειρούσε να χτίσει μια συνεπή πολιτιστική πολιτική. Όπως π.χ. συνέβη επί υπουργίας Μπένου. Απλά πώς ήταν δυνατό να υπάρξει αντίλογος στη μονοκρατορία Λαμπράκη όταν λ.χ. ακόμα και η Μελίνα φοβόταν τον τότε υφυπουργό της Θάνο Μικρούτσικο επειδή τον υποστήριζε ο ΔΟΛ και τον προάλειφε για υπουργό; Όπερ βέβαια και εγένετο. Κι έπειτα, με τη σειρά του, ο Μικρούτσικος ανέβασε όπερα στο Μέγαρο, την «Ελένη» αν ενθυμείσθε, σε λιμπρέτο Χρήστου Λαμπράκη»

Δανεικά κι αγύριστα

Απο το 2011 το πρώτο δάνειο του Μεγάρου των 95 εκ.(Εθνική)  με τους  τόκους το φόρτωσαν σκανδαλωδώς στον ελληνικό λαό με το νόμο 3943/2011 του Παπακωνσταντίνου. Τώρα θέλουν να πληρώσει και τα υπόλοιπα 229 εκ. κόβοντας, προφανώς, από τη δημοσια Υγεία, την Παιδεία, τις εναπομείνασες κοινωνικές παροχές. Ήδη τα 94 εκ. τα κόβουν φέτος από την κρατική επιχορήγηση των ΟΤΑ.

  Φυσικά κανένας έλεγχος δεν έγινε για το που  πήγαν οι χορηγίες πολλών εκατ. ευρώ, για τα αφορολόγητα τους  και τις εκπτώσεις, για τα δάνεια (εγγυήσεις, καλύψεις, τοκοχρεολύσια κ.ά.).

Όμως ο Λαμπράκης δεν αρκέστηκε μόνο στην κατασκευή του Μεγάρου. Ήθελε με το  Μέγαρο να κυριαρχήσει στο χώρο του πολιτισμού μέσω του ελέγχου καλλιτεχνών, που έπρεπε να δηλώνουν υποταγή για να παρουσιάσουν έργα τους στο Μέγαρό του. Οπως επίσης  μέσω της διεισδυσης στο χώρο των εκπαιδευτικών εκδόσεων με το ΔΟΛ. Θυμίζουμε ότι η γνωστή και μη εξαιρετέα κ. Διαμαντοπούλου το 2011 κατήργησε, κατ’ εντολή της τρόικας, τον Οργανισμό Εκδοσεων Διδακτικών Βιβλίων που ιδρύθηκε το 1964, ο οποίος τύπωσε και μοίρασε δωρεάν εκατομμύρια σχολικά βιβλία  ανοίγοντας το δρόμο για ν’αγοράζουν πλέον οι γονείς τα σχολικά βιβλία των παιδιών τους. Το όνειρο του Λαμπράκη.

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών

  Οπως έγραψε η «Ελευθεροτυπία» (17/02/2014)από το 2008 το Μέγαρο Μουσικής ζητά ενοίκιο (10.000 μηνιαίως) για την παραχώρηση μιας αίθουσας, προκειμένου η Κρατική Ορχήστρα να κάνει τις δοκιμές της. Και μη φανταστείτε καμιά ευάερη, ευήλια αίθουσα. Οι διοικήσεις του Μεγάρου επέλεξαν μια αίθουσα υπόγεια (έκτασης 340 τ.μ.) χωρίς παράθυρα (!), τυφλή. Γι' αυτό το χώρο το Μέγαρο απαιτεί να λάβει 30 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο».  Και «...επειδή η ΚΟΑ δεν δύναται να πληρώσει το υψηλό ενοίκιο για τις πρόβες της, το Μέγαρο παρακρατεί εδώ και δύο χρόνια τα έσοδα από τα εισιτήρια των συναυλιών της, με αποτέλεσμα να χρωστάει όχι η ΚΟΑ στο Μέγαρο, αλλά το Μέγαρο στην ΚΟΑ 400.000 ευρώ από τα εισιτήρια. Στις εκκλήσεις της Ορχήστρας, το Μέγαρο ακολουθεί τη γνωστή τακτική του. Δεν απαντά».

Το Μέγαρο είναι ένα ακόμη  διαρκές έγκλημα  μιας ολιγαρχίας που ζει από τη λεηλασία της χώρας  και του ελληνικού λαού  με τις μίζες , τα θαλασσοδάνεια, τις ΜΚΟ, το φαγοπότι των υπερκοστολογημένων έργων  και γενικά από την κλοπή των χρημάτων των εργαζομένων και του πλούτου της χώρας.

      Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις του  Γενάρη 2014 ήλθε στο φως ένα εκπληκτικό στοιχείο, που οι γνωστές πηγές πληροφόρησης και σχολιασμού «αγνόησαν» επιδεικτικά:

Το  56% των ερωτώμενων δηλώνει ότι επιθυμεί να εγκαταλείψει τη χώρα προς αναζήτηση καλύτερης τύχης!! Ο μισός, τουλάχιστον, πληθυσμός (όχι όμως και τα εκατομμύρια των μεταναστών και λαθρομεταναστών) θέλει να φύγει από τη χώρα και κανείς, σχεδόν, από τους λεγόμενους ταγούς δε φαίνεται να συγκινείται, (αν δεν ενθουσιάζονται κιόλας, ιδιαίτερα κάποιοι που αυτοτιτλοφορούνται …αριστεροί… όπως και οι ξένοι πάτρονές τους.

Το θλιβερό και ανησυχητικό αυτό φαινόμενο δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, ούτε μη αναμενόμενο και μη κατανοητό. Η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών δείχνει να έχει χάσει κάθε ελπίδα και κάθε διάθεση ν’ αγωνιστεί, να προσπαθήσει, τουλάχιστο, για ν’ αλλάξει τα κακώς κείμενα, καταστάσεις και πρόσωπα, υπεύθυνα για τη «μοίρα» που επιφυλάσσεται για τους πολλούς, σχεδόν για όλους μας.

Πώς να μην αγανακτούμε όμως, όταν όλα γκρεμίζονται γύρω μας, συστηματικά και συντονισμένα;

Πώς να μην απογοητεύονται, όταν βλέπουν ή τους κάνουν να βλέπουν ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει;

Πώς να μην απελπίζονται, όταν σε πρώτη ματιά έστω, δε βλέπουν πουθενά φως ή ελπίδα;

Ετσι προκρίνουν συνεχώς και περισσότεροι τη φυγή από τη χώρα μας, μια που «στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή»(!), και ευτυχώς, δεν αποδέχονται σαν λύση την αυτοκτονία, τις δολοφονίες και την ανεξέλεγκτη βία, που μόνο τους λίγους , τους αίτιους, θα ευνοήσουν, τελικά!

Είναι όμως λύση μια τέτοια απόφαση;

  Όχι, βέβαια. Δεν είναι ούτε καν πρόχειρη, προσωρινή λύση.

  Αλλωστε, όλοι σχεδόν καταλαβαίνουμε ότι αυτό, τη φυγή μας, περιμένουν ανυπόμονα οι εκτελεστές, ιδιαίτερα αυτοί που ευελπιστούν να αντικαταστήσουν τους τωρινούς…, των σχεδίων των αφεντικών τους, για να εγκαταστήσουν ευκολότερα τους αντικαταστάτες μας, τα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών, που πρόθυμα θα επιτελέσουν το έργο που επιθυμούν αυτοί που τους έφεραν ή ευνόησαν τον ερχομό τους με αυτά που έκαναν στους τόπους τους…

   Και δε χρειάζεται να αναφερθούμε για το ποια τύχη περιμένει τους ξενιτεμένους και τα παιδιά τους σε χώρες κορεσμένες, πέρα από τι θα σημαίνει η φυγή γι’αυτούς που θα μείνουν.

Καιρός, λοιπόν για

την πραγματική λύση

   Η λύση για τη χώρα μας, την κοινωνία μας, την Ελλάδα θα έλθει εδώ, αν πρόκειται ποτέ να έλθει, εδώ θα δοθεί ο αγώνας γι’αυτήν, με βάση τα δικά μας προβλήματα, την ιδιοσυστασία μας και τους δικούς μας τρόπους και τα «όπλα» μας. Μακάρι να μας βοηθήσουν και άλλοι λαοί και να βοηθήσουμε και μεις το δικό τους αγώνα, τον παραπλήσιο. Όμως κάθε λαός οργανωμένος με τους δικούς του θεσμούς στο πλαίσιο του κράτους και, ευρύτερα, του έθνους, πρέπει ο ίδιος να αρχίσει την, ενδεχομένως δύσκολη, ακόμη και επώδυνη, πορεία του και όχι να περιμένει από τους άλλους…

   Το πώς, με ποιο περιεχόμενο και με ποιο απώτερο στόχο, για μας, το ΑΣΚΕ, περιγράφονται στα κείμενά μας, στην «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ», στις «προκηρύξεις», στην ιστοσελίδα μας και στην μέχρι τώρα πορεία και συμποσούνται στον «ΑΓΩΝΑ για ΕΘΝΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ».-