ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Όλοι συμφωνούν ότι τίποτα πια δε θα είναι όπως πριν. Δύσκολο να διαπιστώσουμε ποιες αλλαγές έχουν γίνει μετά τις 11/9 και ακόμη δυσκολότερο να προβλέψουμε ποιες στρατηγικές θα επικρατήσουν. Θα επιχειρήσουμε, όμως, μια πρώτη προσέγγιση.

Αμερικανική κοινωνία: Ο Αμερικανός πολίτης, ο αλαζονικός, που αισθανόταν πιο ασφαλής από τον καθένα, ζει σήμερα με τον τρόμο. Αισθάνεται ότι η ζωή του κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή, στη δουλειά του, στο μετρό, στο αεροπλάνο, στο καράβι, στο δρόμο. Διαπίστωσε ότι οι ισχυρισμοί της αμερικανικής εξουσίας πως η χώρα είναι άτρωτη ήταν ένα παραμύθι. Είδε τον ίδιο τον Πρόεδρό του να κρύβεται σαν κυνηγημένος επί 8 ώρες, για να σωθεί. Ζητεί από την κυβέρνησή του να τον προστατεύσει από τους τρομοκράτες, αλλά, αν είναι σοβαρός, δεν ξέρει πώς.

Αμερικανική οικονομία: Η κατηφόρα που πήραν τα χρηματιστήρια είναι άγνωστο πού θα σταματήσει. Οι ισχυρισμοί του ’λαν Γκρίνσπαν ότι η κρίση είναι παροδική δεν πείθουν. Αεροπορικές, αεροναυπηγικές, ασφαλιστικές, ναυτιλιακές, τουριστικές και λοιπές επιχειρήσεις απολύουν κατά δεκάδες χιλιάδες τους εργαζόμενους και άρχισαν να στηρίζονται οικονομικά από την κυβέρνηση, κατά κατάφωρη παραβίαση του ιερού νόμου της παγκοσμιοποίησης, που οι ΗΠΑ απαιτούν απ' όλους να τηρούν.

Οι ΗΠΑ είναι η πιο χρεωμένη χώρα του κόσμου (και το κράτος και οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά), λειτουργούν με τον "αέρα" και τα χρήματα των άλλων και δε γνωρίζουμε την αντοχή της οικονομίας τους.

Αντιπυραυλική άμυνα: Κεντρικό ζήτημα στις προεκλογικές διακηρύξεις του Μπους και σημείο διαφωνίας με τους Δημοκρατικούς ήταν η άμεση έναρξη κατασκευής της αντιπυραυλικής ομπρέλας των ΗΠΑ. Πόσο αστεία φαντάζει τώρα αυτή η πολιτική, όταν αποδεικνύεται ότι οι ΗΠΑ είναι τόσο ευάλωτες κάτω από αυτή την ομπρέλα;

Πολιτική διάσπαση στις ΗΠΑ: Σε όλες τις χώρες του κόσμου υπάρχουν σοβαρές πολιτικές διαφωνίες, που εκφράζουν εν πολλοίς αντιτιθέμενα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα. Στις ΗΠΑ οι συγκρούσεις είναι πιο άγριες (δολοφονίες Κένεντυ, απόπειρα κατά Ρίγκαν), έγιναν αγριότερες με την εκλογή του Μπους και μαίνονται μετά τις 11/9.

Στις προεκλογικές του διακηρύξεις το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ταυτίστηκε με τα συμφέροντα των εταιρειών πετρελαίου και εξέφρασε μια τάση πολιτικοστρατιωτικής απόσυρσης από τις περιοχές όπου δεν υπήρχε σοβαρό και άμεσο ενδιαφέρον για πετρέλαιο. Η τάση αυτή θεωρήθηκε ιδιαίτερα επικίνδυνη από κύκλους του Πενταγώνου και του εβραϊκού λόμπι και κάποιες εταιρείες, που μπορούσαν να θεωρήσουν ότι ένα τρομοκρατικό χτύπημα μεγάλης κλίμακας θα ήταν ένα αποτελεσματικό μέσο πίεσης, ώστε η πολιτική των ΗΠΑ να γίνει ακόμη πιο επιθετική. Αν κάποιοι "ήξεραν και δεν απέτρεψαν", ανήκουν οπωσδήποτε σ' αυτούς τους κύκλους.

Σχέδια επίθεσης: Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι τόσο πολύς κόσμος στις ΗΠΑ είναι εκτός πραγματικότητος. Όπως φάνηκε και από συνεντεύξεις Ελληνοαμερικανών τις μέρες αυτές, η θεωρία είναι ότι οι λαοί του Τρίτου Κόσμου είναι απολίτιστοι και αμόρφωτοι και μισούν τις ΗΠΑ από ζήλεια!!! Αν αυτή η θεωρία είναι αποτελεσματική, για να κρατούν σε πολιτικά πρωτόγονη κατάσταση τον αμερικανικό λαό, είναι καταστροφική, για να καθοδηγεί την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Το αξιοσημείωτο είναι ότι οπαδοί αυτής της θεωρίας βρίσκονται και στο επίπεδο της εξουσίας και υπαγόρευσαν την κυρίαρχη άποψη τις πρώτες μέρες μετά την 11/9: οι τρομοκράτες πρέπει να τιμωρηθούν, οι τρομοκράτες υπάρχουν γιατί τους στηρίζουν καμιά δεκαριά χώρες πάνω στη Γη, άρα επίθεση και με χερσαίες δυνάμεις εναντίον Αφγανιστάν, Ιράν, Ιράκ, Συρίας, Λιβύης, Λιβάνου, Β. Κορέας, Κούβας κλπ, που υποθάλπουν την τρομοκρατία και τέλος. Όλες οι υπόλοιπες χώρες πρέπει να βοηθήσουν τις ΗΠΑ σε ό,τι ζητήσουν, αλιώς είναι συνοδοιπόροι των τρομοκρατών και θα υποστούν τις συνέπειες.

Όσο περνούσαν οι μέρες ξεθάρρευαν όσοι μέσα στις ΗΠΑ θεωρούσαν ότι αυτή η γραμμή οδηγεί σε Βατερλώ, απλοί άνθρωποι, φοιτητές, διανοούμενοι, αλλά και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κι ο Κ. Πάουεκλ, που ζήτησε από τους ανά τον κόσμο ανθρώπους του να κάνουν δηλώσεις, που να "συμμαζεύουν" τους παρανοϊκούς. Μέσα στην τραγικότητα της κατάστασης ήταν αρκετά αστείο να ακούς το Γιωργάκη να λέει ότι η Αμερική δεν έχει δικαίωμα να αποφασίσει μόνη της πώς θα αντιδράσει, αλλά πρέπει να συναποφασίσει με τους συμμάχους της!!!

Παρόμοιες δηλώσεις έκαναν και άλλα ανδρείκελα των ΗΠΑ, όπως ο Τσοχατζόπουλος και ο Χρυσοχοϊδης στην Ελλάδα και ο Ντερβίς στην Τουρκία.

ΗΠΑ - Ευρώπη: Οι χώρες της Ε.Ε. από την πρώτη στιγμή ταυτίστηκαν με τη γραμμή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Δε δέχτηκαν να στείλουν στρατό στις χώρες - στόχους, γιατί έβλεπαν ότι έναν τέτοιο πόλεμο θα τον χάσουν. Δε δέχτηκαν καν να συμπεριφερθούν εχθρικά προς χώρες όπως το Ιράν και το Ιράκ, με τις οποίες έχουν πλέον πολλές εμπορικές σχέσεις. Βλέπουν ότι δεν πρέπει να προκαλούν, γιατί στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης υπάρχει ήδη μια σημαντική μειονότητα μουσουλμάνων σε φτωχά κοινωνικά στρώματα, που μπορεί να ενισχύσει την τρομοκρατία.

Αντι-τρομοκρατία: Αυτό που οπωσδήποτε θα κάνουν οι χώρες της Ε.Ε. είναι να συνεργαστούν πλήρως με τις ΗΠΑ, για να εξαρθρώσουν τις τρομοκρατικές οργανώσεις που τις απειλούν. Συμπληρώνουν τη νομοθεσία τους με διάφορους "τρομονόμους", δημιουργούν ευρωΜΑΤ και ευρωδικαστήρια, με σαφή πρόθεση να τα χρησιμοποιήσουν εναντίον και των κοινωνικών κινημάτων, χαρακτηρίζοντας "τρομοκράτη" κάθε "ανυπάκουο" πολίτη. Ελπίζουμε ότι θα συναντήσουν τέτοιες αντιστάσεις, ώστε να "συμμαζευτούν".

Μουσουλμανικές χώρες: Οι κύκλοι του Πενταγώνου απαίτησαν από τις συμμάχους των ΗΠΑ μουσουλμανικές χώρες της περιοχής πλήρη συμμετοχή στον "πόλεμο" κατά των χωρών - εχθρών. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε άμεση ανατροπή του φιλοαμερικανικού καθεστώτος της Σαουδικής Αραβίας, χώρας ιδιαίτερα στρατηγικής σημασίας και με τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου. Σε μια κλιμάκωση του "πολέμου" θα απειλούνταν και άλλα φιλοαμερικανικά καθεστώτα, όπως του Πακιστάν και της Αιγύπτου, ενώ στην Τουρκία θα συντελούνταν επικίνδυνες διεργασίες. Ένα από τα αδιέξοδα στα οποία οδηγήθηκαν οι ΗΠΑ.

Ρωσία - Ινδία - Κίνα: Οι ΗΠΑ δημιούργησαν το δίκτυο του Μπιν Λάντεν και ενίσχυαν Τουρκία και Πακιστάν, με κύριο σκοπό να δημιουργούν συνεχώς προβλήματα σε Ρωσία (Τσετσένοι), Ινδία (Κασμίρ), ώστε να μην ξαναγίνουν Μεγάλες Δυνάμεις, και Σερβία (Βοσνία, UCK). Η αποτυχία της αμερικανικής πολιτικής οδηγεί τώρα τις ΗΠΑ υποχρεωτικά να συμμαχήσουν με τη Ρωσία και την Ινδία εναντίον των πρώην δικών τους (!!). Σ' αυτή την διαπραγμάτευση το πάνω χέρι δεν το έχουν οι ΗΠΑ. Η 11/9 σηματοδοτεί την έναρξη μιας φάσης που η Ρωσία (με τους συμμάχους της στην Κεντρική Ασία και τις τεράστιες πλουτοπαραγωγικές της πηγές) και η Ινδία (με τις εξαιρετικές της προοπτικές στον τομέα της βιοτεχνολογίας) θ' αρχίσουν να λογίζονται από τις ΗΠΑ και όλο τον κόσμο με άλλα μέτρα.

Η Κίνα και πριν τις 11/9 με τους εκπληκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης είχε ήδη μια σημαντική θέση στον κόσμο. Τώρα μπορεί να κερδίσει κι άλλους πόντους, όπως την αποφασιστική της συμμετοχή στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Η Κίνα, που πιθανότατα θα γίνει μια σημαντική πετρελαιοπαραγωγός χώρα, σύντομα θα είναι η δεύτερη υπερδύναμη του κόσμου με όλο και ευνοϊκότερες προοπτικές.
Αν οι παραπάνω εκτιμήσεις είναι ορθές, μπαίνουμε σε μια νέα φάση στην ιστορία της ανθρωπότητας, με τις ΗΠΑ να χάνουν τη μονοκρατορία τους, τη δύναμη να μοιράζεται σε πολλούς πόλους, ώστε να αποκτήσουν κυρίαρχο λόγο λαοί με πολύ ανώτερο πολιτισμό από τη Δύση, οπότε και οι προοπτικές για την ανθρωπότητα θα είναι οπωσδήποτε καλύτερες.

Οι άμεσες κινήσεις

Από την πλευρά των τρομοκρατών έχουμε την ιδιαιτερότητα ότι όχι μόνο δεν είπαν γιατί έκαναν αυτή την πρωτοφανή ενέργεια (τι ζητούν;), αλλά ούτε ποιοι είναι. Είναι μόνο εκδίκηση; Θα ακολουθήσουν κι άλλες παρόμοιες ενέργειες στη Β. Αμερική και τη Δ. Ευρώπη, που θα παραλύσουν το Δυτικό κόσμο;

Οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη, αλλά θα τολμούσαμε να προβλέψουμε ότι δε θα έχουμε στο άμεσο μέλλον ανάλογο χτύπημα.

Οι ΗΠΑ, μετά τα ανόητα σχέδια επί χάρτου για κατάληψη (!) όλων των εχθρικών χωρών, θα διαπιστώσουν ότι δε μπορούν να επιχειρήσουν καμιά χερσαία επιχείρηση. Το πολύ πολύ να συλλάβουν ή να δολοφονήσουν τον Μπιν Λάντεν (ή κάποιο δυστυχή σωσία του!), για την ικανοποίηση της αμερικανικής κοινής γνώμης, και να ενισχύσουν τους Αφγανούς αντικαθεστωτικούς (που κι αυτοί δεν είναι δικοί τους), για την ανατροπή των Ταλιμπάν (που απέτυχαν ως κυβέρνηση) ή τη διάσπαση της χώρας, που έτσι κι αλιώς θα μείνει με το μισό της πληθυσμό.

Η υποκρισία και η πλύση εγκεφάλου από τους πολιτικούς ηγέτες της Δύσης, τα ΜΜΕ και τους "αναλυτές" περίσσεψαν μέσα στον κατακλυσμό της "πληροφόρησης" που ακολούθησε τις επιθέσεις στη Ν. Υόρκη και την Ουάσινγκτον. Προσπάθησαν να ενοχοποιήσουν κινήματα, λαούς και χώρες, για να επιβάλουν μια ακόμη χειρότερη εκδοχή της Νέας Τάξης. Σ' αυτό το φύλλο της "Ε" δε θα επαναλάβουμε τα γνωστά σ' όλους γεγονότα. Θα προσπαθήσουμε να δείξουμε ποιος ευθύνεται για το φαινόμενο της τρομοκρατίας και να διαπιστώσουμε τι έγινε στις 11 Σεπτέμβρη και μετά. Επίσης θα κάνουμε μια πρώτη προσέγγιση όσον αφορά στις στρατηγικές που χαράσσονται και τις προοπτικές που ανοίγονται για τα κινήματα αντίστασης και παγκόσμια και (κυρίως) στην Ελλάδα.

Τα κείμενα αυτά αποτελούν μέρος της εισήγησης της Ε.Ε. προς τη σύνοδο των μελών του ΑΣΚΕ, που συγκαλείται το Σάββατο 20 Οκτώβρη 6 μ.μ.

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε στις 3 Νοέμβρη στα γραφεία μας η συνεστίαση του ΑΣΚΕ. Μέσα σ' ένα πολύ ζεστό κλίμα ο Ν. Καργόπουλος μίλησε για τις διεθνείς εξελίξεις και ο Σ. Στενός για τις εσωτερικές.

Παραβρέθηκαν οι Χ. Καραμάνος και Ε. Νιώτη από την "Αριστερά", ο Α. Παπαδόπουλος και ο Κ. Πετράκης από το ΜΛ-ΚΚΕ, ο Σ. Δημόπουλος από το "’ρδην" και εκπρόσωποι των αγωνιστών Τουρκίας - Κουρδιστάν.

Αμφίρροπη μάχη

Οι δυο στρατηγικές συγκρούονται θανάσιμα. Το αμερικανικό Πεντάγωνο (Ράμσφελντ, Περλ) εξαγγέλλει επιθέσεις κατά Ιράκ, Ιράν, Σομαλίας, Σουδάν, Υεμένης, Συρίας κλπ. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ (Πάουελ) αρνείται και μαζί του συμφωνούν Γερμανία και Γαλλία. Η Ισπανία αρνείται να εκδώσει υπόπτους τρομοκρατικών ενεργειών στις ΗΠΑ.

Ποια γραμμή θα επικρατήσει; Μάλλον κάπου στη μέση. Θα δούμε…

Μάλλον δεν ησύχασαν!

Εντάξει, ανατρέπονται οι Ταλιμπάν και πιθανότατα να συλληφθεί ή σκοτωθεί ο Μπιν Λάντεν (ή κάποιος δυστυχής σωσίας του). Όμως η Βόρεια Συμμαχία αρνείται την παρουσία Γάλλων, Γερμανών, Αμερικανών και όλων των ξένων στη χώρα τους. Λέτε να μπλέξουνε περισσότερο με δαύτους οι Αμερικάνοι;

Παλικάρια!

Πολύ παλικάρια αυτοί οι Αμερικανοί. Πολεμούν από αέρος! Στο έδαφος βρωμάει μπαρούτι. Έτσι ο Αμερικανός στρατιωτικός ακόλουθος στη Μόσχα αναζητεί μέσω διαδικτύου Ρώσους μισθοφόρους, για το Αφγανιστάν. Ζητεί γνώση αγγλικής. Υπόσχεται υψηλές αποδοχές!

Κοινωνική πολιτική!

Πώς αντιμετωπίζει η αμερικανική κυβέρνηση τα (επιπλέον) προβλήματα που δημιούργησε το χτύπημα της 11/9; Το Κογκρέσο ψήφισε 15 δις δολάρια επιδοτήσεις και εγγυήσεις δανείων για τις αεροπορικές εταιρείες, αλλά ούτε 1 δολάριο για τους απολυμένους εργαζομένους των αερογραμμών!

Η Βουλή των Αντιπροσώπων περνάει νόμο για την "αναζωπύρωση" της οικονομίας και δίνει 25 δις δολάρια αναδρομικές μειώσεις φόρων για τις επιχειρήσεις (που οι περισσότερες είναι επικερδείς) και σχεδόν τίποτα για τους ανέργους !

(ΧΩΡΙΣ) ΣΧΟΛΙΟ

Ο Επίτροπος Γεωργίας της ΕΟΚ κ. Φίσλερ δε δέχεται τα στοιχεία που του έδωσε ο Έλληνας υπουργός Γεωργίας Γ. Δρυς, ότι η παραγωγή βαμβακιού στην Ελλάδα ήταν το 2001 1.146.000 τόνοι! Υποστήριξε τις εκτιμήσεις των υπηρεσιών του, ότι ήταν 1.300.000 τόνοι κι έτσι η τιμή θα οριστεί πολύ κάτω των 200 δρχ.!

Ο κ. Δρυς, φεύγοντας από το αεροδρόμιο των Βρυξελών, αντί να χαλάσει τον κόσμο, ούτε καν έκανε δηλώσεις!

Οι εικόνες πλημμύρας μετά από βροχές σε διάφορες περιοχές είναι συχνές στη χώρα μας. Αποτελούν αντικείμενο ευρείας δημοσιότητας και αντιμετωπίζονται, συνήθως, ως αποτέλεσμα κρατικής ολιγωρίας, όπου τα ΜΜΕ επιδίδονται στην αναζήτηση των "ενόχων". Ακολουθούν οι εισαγγελικές και διοικητικές αρχές για να εκτονωθεί η κοινωνική κατακραυγή. Περνά ο χρόνος, η πλημμύρα γίνεται παρελθόν, τα φώτα της δημοσιότητας σβήνουν. Τα αίτια και η αντιμετώπιση των πλημμυρών παραμένουν αθέατα από την κοινωνία καθώς και το ποίοι τελικά ευθύνονται.

Παλαιότερα, όταν οι πόλεις ήταν μικρότερες, οι επιφάνειες δεν ήταν καλυμμένες από άσφαλτο και μπετόν και τα περιαστικά δάση δεν είχαν καεί, οι πλημμύρες εμφανίζονταν με πολύ ισχυρές βροχές και χτυπούσαν κατοικημένες περιοχέςπου είχαν χτιστεί σε χαμηλά σημεία ή μέσα σε παλιά ρέματα.

Όσο οι πόλεις επεκτείνονται, σε μεγάλο ποσοστό με αυθαίρετη δόμηση, μέσα σε ρέματα, όσο τα περιαστικά δάση καίγονται, για να καταπατηθούν με πολυτελείς βίλες είναι νομοτελειακό ότι οι πλημμύρες θα εμφανίζονται πιο συχνά και με μια ασήμαντη βροχή. Ως χώρα έχουμε το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι οι περισσότερες πόλεις και τα χωριά μας είναι χτισμένες σε περιοχές με έντονες γεωγραφικές πτυχώσεις (ρέματα, βουνά, λόφοι), που μεγαλώνουν τα καταστρεπτικά αποτελέσματα των πλημμυρών.

Στη χώρα μας δεν υπάρχει, ουσιαστικά, οργανωμένη πολεοδόμηση ιδιαίτερα για περιοχή κατοικίας, δηλ. η ένταξη μιας περιοχής στο σχέδιο πόλης πριν χτισθεί, ώστε κατασκευάζονται πρώτα οι υποδομές (οδοποιία, ύδρευση, αποχέτευση ομβρίων-ακαθάρτων, ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.λ.π.) και εν συνεχεία τα κτίρια. Ο κανόνας είναι η νομιμοποίηση περιοχών με αυθαίρετα (την τελευταία 20ετία τα αυθαίρετα είναι εξοχική κατοικία) , όπου δεν υπάρχουν υποδομές και το κόστος κατασκευής τους είναι πολλαπλάσιο. Ιδιαίτερα το δίκτυο ομβρίων όσο απομακρύνεται από τον αποδέκτη (θάλασσα ή ρέμα) γίνεται λιγότερο αποτελεσματικό και δαπανηρό. Τα αντιπλημμυρικά έργα έχουν πολύ μεγάλο κόστος και απαιτούν πολύ χρόνο μελέτης και κατασκευής και δεν είναι έργα βιτρίνας.

Το κράτος αδυνατεί να κάνει οργανωμένη πολεοδόμηση επειδή δεν έχει εθνικό κτηματολόγιο, άρα δεν γνωρίζει τις ιδιοκτησίες και δεν έχει δημόσιο φορέα για το σκοπό αυτό. Οι πόλεις έτσι επεκτείνονται ανεξέλεγκτα με συνέπεια τα προβλήματα από πλημμύρες να μεγεθύνονται.

Σ' όλη αυτή την αλυσίδα είναι ορατοί οι υπεύθυνοι : Οι πολιτικές ηγεσίες και η δημόσια διοίκηση, που ανέχονται την αυθαίρετη δόμηση και την ανεξέλεγκτη επέκταση των πόλεων, εισπράττοντας ψήφους και "φακελάκια"· η κυβέρνηση, που περιέκοψε αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα λόγω της εοκικής "σύγκλισης" και των έργων του 2004· όσοι χτίζουν αυθαίρετα και ιδιαίτερα μέσα σε ρέματα· όσοι καίνε τα δάση.

Υπεύθυνοι είναι ακόμη όσοι παραπλανούν για τα πραγματικά αίτια και τις ευθύνες, διαιωνίζοντας και οξύνοντας το πρόβλημα.