ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Πριν λίγο καιρό έγινε δημοψήφισμα στην Ελβετία, με το ερώτημα της άμεσης ένταξης στην ΕΟΚ. Οι Ελβετοί απάντησαν με ένα τεράστιο 72 % ΟΧΙ. Πέρσι είχε γίνει ένα άλλο δημοψήφισμα, στο οποίο οι Ελβετοί αποφάσισαν ότι θα ενταχθούν στην ΕΟΚ, όποτε κρίνουν ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις, για να προστατευτούν τα δικαιώματα που έχουν κατακτήσει.

Γιατί αυτές οι επιφυλάξεις

Είναι αυτονόητο για τον Ελβετό πολίτη, ότι η τετρακομματική κυβέρνηση δουλεύει γι' αυτόν και ότι υπερασπίζει τα συμφέροντα του. Κατ' αρχήν έχει αναπτυχθεί ένα πολύ καλό κοινωνικό σύστημα παροχών και κοινωνικής αλληλεγγύης. Η ανεργία έχει πολύ χαμηλό ποσοστό και οι άνεργοι έχουν πλήρη κρατική στήριξη. Το σύστημα υγείας καλύπτει πλήρως όλες τις ανάγκες των ασφαλισμένων και η δημόσια νοσοκομειακή περίθαλψη ανταγωνίζεται την ιδιωτική και σε πολλές περιπτώσεις είναι καλύτερη απ' αυτήν. Οι ανύπαντρες μητέρες και όσοι αδυνατούν να εργασθούν (λόγω αναπηρίας, ασθενείας κλπ) έχουν εξασφαλισμένη αξιοπρεπή διαβίωση.

Το κράτος φροντίζει οι εύρωστες οικονομικά τάξεις να συνεισφέρουν πολύ περισσότερα, ώστε να υπάρχει πραγματικά δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνική πολιτική και ο κάθε πολίτης να αισθάνεται εξασφαλισμένος σε οποιαδήποτε κακοτυχία. Στην κυριολεξία οι πλούσιοι πληρώνουν, για να ζήσουν με αξιοπρέπεια και οι φτωχοί.

Υπάρχει πλήρης διαφάνεια σε όλα τα θέματα και οι αποφάσεις λαμβάνονται από όλους τους πολίτες με συχνά δημοψηφίσματα σε επίπεδο πόλης - Καντονιού - Κράτους. Δηλαδή υπάρχει πραγματική Δημοκρατία.

Τι σημαίνει η ένταξη τους στην ΕΟΚ;

Οι Ελβετοί, βλέποντας τι γίνεται σε άλλες χώρες πχ. Αυστρία, Σουηδία, όπου υπήρχε ένα πολύ καλό σύστημα πρόνοιας, που κατέρρευσε με την ένταξη στην ΕΟΚ, ανησυχούν ότι θα έχουν την ίδια τύχη.

Βέβαια οι επιχειρηματίες πιέζουν για την ένταξη, για να εξασφαλίσουν την εοκική ασυδοσία και να απαλλαγούν από τα βάρη της κοινωνικής πρόνοιας. Μετακινούν τις επιχειρήσεις τους σε γειτονικές χώρες πχ στη Γερμανία κι αυτό οπωσδήποτε είναι ένας εκβιασμός και προς τους εργαζόμενους και προς το κράτος.

Αναμένουμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια...

Η ραγδαία επιδείνωση της αμερικανικής οικονομίας, σε συνδυασμό με την σχεδιαζόμενη από τη νέα κυβέρνηση Μπους απόσυρση της άμεσης στρατιωτικής αμερικανικής ανάμιξης σε διάφορες περιοχές, δημιουργεί την αίσθηση ότι η υπερδύναμη έχει χάσει ένα σημαντικό μέρος της δυνατότητας επιβολής της ισχύος της.
    Βρέθηκε για πρώτη φορά απομονωμένη, μαζί με τη Βρετανία, όταν βομβάρδισαν πρόσφατα  τη Βαγδάτη για επίδειξη δύναμης απέναντι σε Γαλλία, Ρωσία, Κίνα, που διαφωνούν με την πολιτική της στο Ιράκ. Όλος ο αραβικός κόσμος, ακόμη και παραδοσιακοί σύμμαχοί της όπως η Σ. Αραβία, καταδίκασε την ενέργειά της. Διαφάνηκε μάλιστα ότι για το Ιράκ υπάρχουν δύο γραμμές στην αμερικάνικη πολιτική, αυτή του υπουργού εξωτερικών Κ. Πάουελ και αυτή του αντιπροέδρου Τσένι.
Οι ρεπουμπλικάνοι είναι περισσότερο συνδεδεμένοι με τα συμφέροντα των εταιρειών πετρελαίου και γενικότερα των παραδοσιακών βιομηχανιών. Είναι συνεπώς αναμενόμενο ότι το ενδιαφέρον τους θα είναι αυξημένο για τη διατήρηση και διεύρυνση των προσβάσεων στα πετρέλαια, δηλ. κυρίως Μ. Ανατολή, Περσικός Κόλπος, Καύκασος. Επίσης επιδιώκουν σταθερά την  εξασφάλιση προσβάσεων των αμερικανικών κεφαλαίων στις χώρες της Α. Ασίας, που διαθέτουν φθηνό εργατικό δυναμικό και νέες αγορές.

Ρωσία

Επιδιώκουν να απομονώσουν τη Ρωσία, τώρα μάλιστα που έφυγε η διεφθαρμένη κλίκα του Γιέλτσιν και γίνεται πλέον προσπάθεια να ασκηθεί εθνική πολιτική, ώστε να  δρουν ανενόχλητοι στον Καύκασο και γενικότερα στις  περιοχές όπου η Ρωσία έχει ιστορικούς δεσμούς επιρροής, όπως στα Βαλκάνια.
Η επαναφορά του ψυχροπολεμικού κλίματος με απελάσεις Ρώσων κατασκόπων (;), είχε αποτελέσματα αρνητικά για τις ΗΠΑ. Προσέγγιση Ρωσίας-Κίνας και Ρωσίας-Ιράν, με το οποίο, μάλιστα, υπογράφτηκε αμυντική συμφωνία. Κατασκευάσθηκε ο αγωγός πετρελαίου Καζακστάν –Νοβοροσίρσκ στη Μαύρη Θάλασσα,  ενώ ο αμερικανικών συμφερόντων αγωγός Μπακού-Τσεϊχάν στην Τουρκία είναι αμφίβολο αν θα κατασκευασθεί. Οι εξελίξεις αυτές, ευνοϊκές για τη ρωσική πολιτική, συντελέσθηκαν παρά τις έντονες αμερικανικές προσπάθειες για την αποτροπή τους.

Κίνα

Με την Κίνα θέλουν  να έχουν εμπορικές και οικονομικές σχέσεις, προσπαθώντας ταυτόχρονα να περιορίσουν το γεωπολιτικό της ρόλο στην Ασία, πράγμα δύσκολο, επειδή δεν υπάρχει  αντίπαλο δέος στην περιοχή. Η Ιαπωνία μεταπολεμικά έχει περιορισθεί σε οικονομική δύναμη, που τα τελευταία χρόνια η οικονομία της βρίσκεται σε κρίση.

Δε συμφέρει τους Αμερικανούς η ανοικτή αντιπαράθεση με την Κίνα, επειδή  θα περιορίσει τις προσβάσεις τους στην Α. Ασία. Το πρόσφατο επεισόδιο με το κατασκοπευτικό αμερικανικό αεροπλάνο και η απαξιωτική και αλαζονική συμπεριφορά της αμερικανικής ηγεσίας προς την Κίνα είναι ένα ακόμη αρνητικό στοιχείο για τις ΗΠΑ, επειδή περιορίζει την επιρροή τους  στην περιοχή.

Ευρώπη

Στα Βαλκάνια προσπαθούν να απεμπλακούν στρατιωτικά. Όπως δήλωσε ο Μπούς, τα αμερικανικά στρατεύματα σε χώρες εκτός ΗΠΑ θα μειωθούν. Την επιρροή τους στην Ευρώπη και στο νέο «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας (Ουκρανία, Καύκασος) θα επιχειρήσουν να διατηρούν μέσω του ΝΑΤΟ και της επέκτασής του προς Ανατολάς.
Η απόλυτη υπεροχή και η επιθετικότητα της «μοναδικής υπερδύναμης» δείχνει σημάδια υποχώρησης. Ετσι για τους λαούς διαμορφώνονται καλύτερες συνθήκες, ώστε ν’ απαιτήσουν πιο αποτελεσματικά όσα τους αφαίρεσαν την προηγούμενη δεκαετία, με την   πιο άγρια καπιταλιστική εκμετάλλευση και τις  πιο βάρβαρες στρατιωτικές επεμβάσεις.

Αρκούσε μια  χρηματιστηριακή κρίση, για να καταρρεύσει ο μύθος της ισχυρής Τουρκίας και να βγουν στην επιφάνεια τα προβλήματά της.

Το νόμισμα υποτιμήθηκε κατά 80 % σε σχέση με το δολάριο, τo ξένo κεφάλαιο το επενδεδυμένο στο χρηματιστήριο φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό, ο πληθωρισμός τρέχει με 70 %-120 %, το εξωτερικό χρέος πήρε εκρηκτικές διαστάσεις και μεγάλο μέρος του πληθυσμού περιήλθε σε κατάσταση φτώχειας.

Η εξέλιξη  αυτή είναι συνέπεια της μεγαλοϊδεατικής πολιτικής του τουρκικού στρατοκρατικού καθεστώτος, που βασίσθηκε  σε ξένα δανεικά κεφάλαια. Οι  τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες, το υψηλό κόστος αστυνόμευσης του πληθυσμού, το κουρδικό, τα μεγαλεπήβολα σχέδια τουριστικής και βιομηχανικής ανάπτυξης, τα μεγάλα έργα (φράγματα στη Ν.Α. Τουρκία κ.λ.π ), σε συνδυασμό με τη μείωση της παραγωγής και τις τεράστιες δαπάνες αποκατάστασης των ζημιών λόγω των σεισμών του 1999, είναι τα αίτια. Το ΔΝΤ,  για να δανείσει τα μεγάλα ποσά που ζητά η Τουρκία,  ορίζει, σύμφωνα με  τις γνωστές συνταγές του, περικοπή κοινωνικών προγραμμάτων, λιτότητα, ιδιωτικοποιήσεις κ.λ.π. Επί πλέον όμως ζητά από την Τουρκία  και νομοθετική κατοχύρωση των μέτρων αυτών.

Η Δύση στηρίζει το τουρκικό καθεστώς

Η Δύση στηρίζει πολιτικά  το καθεστώς της Τουρκίας  για τη στρατηγική θέση της χώρας και για την αγορά της. Το εσωτερικό πρόβλημα του καθεστώτος, δηλ. η βίαιη επιβολή τουρκικής εθνικής συνείδησης στους λαούς και τις μειονότητες της Τουρκίας, για  το λόγο αυτό καλύπτεται.

Οι στρατιωτικοί και η διοικητική κάστα,  ως θεματοφύλακες του κεμαλικού ιδεολογήματος του παντουρκισμού, έχουν κατασκευάσει το μύθο ότι η χώρα περιβάλλεται από εχθρούς, ώστε το εσωτερικό πρόβλημα να διοχετεύεται  σε επιθετικότητα  προς τις γειτονικές χώρες. Η άρχουσα τάξη της Τουρκίας  έχει και δικούς της στόχους και συμφέροντα και δεν είναι εξαρτημένη τυφλά από τα συμφέροντα των δυτικών. Είναι παραπλανητική η άποψη ότι το τουρκικό καθεστώς θ’ αλλάξει στρατηγική με τη διπλωματία ή με την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΟΚ. Αν η ένταξη είχε ως υποχρεωτική συνέπεια τον εκδημοκρατισμό και την αναγνώριση μειονοτήτων, τότε δε θα την ήθελε το τουρκικό καθεστώς. Αν η ΕΟΚ ήθελε την ένταξη της Τουρκίας, δε θα ζητούσε εκδημοκρατισμό.

Η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης

Η Ελλάδα δεν πρέπει να έχει αυταπάτες. Το τουρκικό καθεστώς δε θ’ αλλάξει στρατηγική ούτε με την παρούσα κρίση, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν οι διαγκωνιζόμενοι  για την αμερικανική εύνοια  ’κης-Γιωργάκης και τα παρατρεχάμενα ΜΜΕ.  

Η συνηγορία της ελληνικής κυβέρνησης μαζί με τους άλλους εοκικούς για τη γενναία δανειοδότηση προς την Τουρκία, ύψους 3,8 τρις δρχ., με τη δικαιολόγηση (Παπαντωνίου)  της σταθερότητας που θα επιφέρει προς το συμφέρον και της Ελλάδας, δείχνει ότι ή δεν ξέρει τι της γίνεται ή κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό κατά τρόπο κυνικό.

Οι κρατούμενοι απεργοί

Το πόσο δημοκρατική γίνεται η Τουρκία στην "πορεία της προς την Ευρώπη" φαίνεται και από τη συμπεριφορά της προς τους πολιτικούς της κρατούμενους, που αγωνίζονται για την κατάργηση των λευκών κελιών. Από τις 20 Οκτώβρη, που ξεκίνησε η απεργία πείνας μέχρι θανάτου, μέχρι σήμερα :

Έχουμε γράψει και παλιότερα (άρθρο στην "Αθηναϊκή") για την "υστερία" των ΗΠΑ και ΕΟΚ, με πρώτους διδάξαντος τη Γαλλία και Γερμανία και, πρόσφατα την Αγγλία του Μπλερ εναντίον της τρομοκρατίας, πραγματικής ή υποθετικής. Δεν είναι μόνο πρόφαση, δηλ. ανακάλυψη και προβολή "εχθρού", ώστε να συσπειρώνουν τη σιωπηλή πλειοψηφία και να την ελέγχουν στις χώρες τους και αλλού, μια που δεν υπάρχει πια "ο κομμουνιστικός κίνδυνος". Πρόκειται και για πραγματικό φόβο απέναντι σε απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες αντιδράσεις στην επίθεση της παγκοσμιοποίησης τους κατά των λαών και του ανθρώπου. Και επειδή οι χώρες αυτές, και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, είναι σχεδόν απόλυτα εξαρτημένες από την υπερσύγχρονη τεχνολογία, η οποία είναι πολύ εύκολα τρωτή με πολύ απλά μέσα και από πολύ λίγους ανθρώπους (π.χ. τους χάκερ!), αντιλαμβάνονται ότι λίγοι αποφασισμένοι μπορεί να τους προκαλέσουν χάος και μεγάλες καταστροφές, Προσπαθούν, λοιπόν, να πάρουν τα μέτρα τους.

Προηγήθηκαν άλλοι
Η Γερμανία και η Γαλλία προηγήθησαν σ' αυτό. Έχουν εγκαθιδρύσει, αθόρυβα, εδώ και δεκαετίες ένα ιδιόρρυθμο αστυνομικό κράτος, που πολύ λίγο σέβεται τις ατομικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα (για την υπεράσπιση των οποίων και σεμνύνονται!!) Πέρυσι τις ακολούθησε και η Αγγλία, με τον ανατριχιαστικό (σε αντιδημοκρατικότητα) αντιτρομοκρατικό νόμο του Μπλερ και τώρα καλείται από τις ΗΠΑ (και τις Βρυξέλλες των τραπεζιτών) και η Ελλάδα να συμμορφωθεί.

Ο τρομονόμος

Ο νόμος που ετοιμάζει ο (ευνοούμενος των Αμερικανών) Χρυσοχοϊδης και, κυρίως, το ενεργούμενο του Σημίτη, ο Υπουργός Δικαιοσύνης (!) Σταθόπουλος, ξεπερνά ακόμη και αυτόν τον Μπλερ. Δεν ψηφίστηκε ακόμη και, ελπίζουμε, δεν πρόκειται να ψηφιστεί έτσι, όπως άφησαν να διαρρεύσει. Οι αντιδράσεις είναι, ήδη, πράγματι εντυπωσιακές και μάλιστα και από τον ακαδημαϊκό χώρο. Αλλά και πολλοί βουλευτές του ίδιου του ΠΑΣΟΚ (ελπίζουμε ότι) δε θα τον δεχθούν, όπως του σχεδιάζουν.

Δε χρειάζεται να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες του, αφού ούτως ή άλλως θα τον περιορίσουν. Ο στόχος όμως είναι εμφανής. Αρκεί να αναφέρουμε ότι προβλέπει ανεξέλεγκτες παρακολουθήσεις τηλεφώνων ή με όποιο άλλο μέσο (!) απλών υπόπτων, υποχρεωτική (!) έρευνα του DNA, ακόμη και τιμωρία για απλή συμμετοχή (όχι σε παράνομες ενέργειες, αλλά...) σε ομάδες (και κόμματα, επομένως), προστασία των μαρτύρων δηλαδή μη παρουσία τους σε δίκες κ.λ.π. !!! Φαντάζεται κανείς τι θα συνέβαινε, αν ισχύσει κάτι τέτοιο. Καταδίκες με βάση ανώνυμες μαρτυρίες, δηλ. ανύπαρκτες......

Διαφαινόμενοι κίνδυνοι

Δε θα περάσει, τουλάχιστον όπως τον σχεδιάζουν. Αυτό όμως δε μειώνει τους κινδύνους που διαφαίνονται. Η νοοτροπία που καλλιεργείται σε κυβερνητικούς κύκλους (και σίγουρα θα βρίσκει ανταπόκριση σε μεγάλο μέρος και της Ν.Δ., όπως και στους "εξ αριστερών" εκσυγχρονιστές) και που εκδηλώνεται στη συμπεριφορά υπουργών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ όπου εμφανίζονται, προκαλεί δίκαια τις ανησυχίες ακόμη και των "φιλήσυχων" πολιτών.

Η αντίδραση όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών πρέπει να είναι άμεση και αποφασιστική. Αν ένα βήμα του αντιδημοκρατισμού επιτύχει να καθιερωθεί, θα ακολουθήσει χιονοστιβάδα. Και τότε θα χρειαστούν αντιδράσεις, όπως των αγωνιστών της Τουρκίας, δηλ. θα είναι ήδη πολύ αργά...

Έχουμε γράψει και παλιότερα (άρθρο στην "Αθηναϊκή") για την "υστερία" των ΗΠΑ και ΕΟΚ, με πρώτους διδάξαντος τη Γαλλία και Γερμανία και, πρόσφατα την Αγγλία του Μπλερ εναντίον της τρομοκρατίας, πραγματικής ή υποθετικής. Δεν είναι μόνο πρόφαση, δηλ. ανακάλυψη και προβολή "εχθρού", ώστε να συσπειρώνουν τη σιωπηλή πλειοψηφία και να την ελέγχουν στις χώρες τους και αλλού, μια που δεν υπάρχει πια "ο κομμουνιστικός κίνδυνος". Πρόκειται και για πραγματικό φόβο απέναντι σε απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες αντιδράσεις στην επίθεση της παγκοσμιοποίησης τους κατά των λαών και του ανθρώπου. Και επειδή οι χώρες αυτές, και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, είναι σχεδόν απόλυτα εξαρτημένες από την υπερσύγχρονη τεχνολογία, η οποία είναι πολύ εύκολα τρωτή με πολύ απλά μέσα και από πολύ λίγους ανθρώπους (π.χ. τους χάκερ!), αντιλαμβάνονται ότι λίγοι αποφασισμένοι μπορεί να τους προκαλέσουν χάος και μεγάλες καταστροφές, Προσπαθούν, λοιπόν, να πάρουν τα μέτρα τους.

Προηγήθηκαν άλλοι
Η Γερμανία και η Γαλλία προηγήθησαν σ' αυτό. Έχουν εγκαθιδρύσει, αθόρυβα, εδώ και δεκαετίες ένα ιδιόρρυθμο αστυνομικό κράτος, που πολύ λίγο σέβεται τις ατομικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα (για την υπεράσπιση των οποίων και σεμνύνονται!!) Πέρυσι τις ακολούθησε και η Αγγλία, με τον ανατριχιαστικό (σε αντιδημοκρατικότητα) αντιτρομοκρατικό νόμο του Μπλερ και τώρα καλείται από τις ΗΠΑ (και τις Βρυξέλλες των τραπεζιτών) και η Ελλάδα να συμμορφωθεί.

Ο τρομονόμος

Ο νόμος που ετοιμάζει ο (ευνοούμενος των Αμερικανών) Χρυσοχοϊδης και, κυρίως, το ενεργούμενο του Σημίτη, ο Υπουργός Δικαιοσύνης (!) Σταθόπουλος, ξεπερνά ακόμη και αυτόν τον Μπλερ. Δεν ψηφίστηκε ακόμη και, ελπίζουμε, δεν πρόκειται να ψηφιστεί έτσι, όπως άφησαν να διαρρεύσει. Οι αντιδράσεις είναι, ήδη, πράγματι εντυπωσιακές και μάλιστα και από τον ακαδημαϊκό χώρο. Αλλά και πολλοί βουλευτές του ίδιου του ΠΑΣΟΚ (ελπίζουμε ότι) δε θα τον δεχθούν, όπως του σχεδιάζουν.

Δε χρειάζεται να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες του, αφού ούτως ή άλλως θα τον περιορίσουν. Ο στόχος όμως είναι εμφανής. Αρκεί να αναφέρουμε ότι προβλέπει ανεξέλεγκτες παρακολουθήσεις τηλεφώνων ή με όποιο άλλο μέσο (!) απλών υπόπτων, υποχρεωτική (!) έρευνα του DNA, ακόμη και τιμωρία για απλή συμμετοχή (όχι σε παράνομες ενέργειες, αλλά...) σε ομάδες (και κόμματα, επομένως), προστασία των μαρτύρων δηλαδή μη παρουσία τους σε δίκες κ.λ.π. !!! Φαντάζεται κανείς τι θα συνέβαινε, αν ισχύσει κάτι τέτοιο. Καταδίκες με βάση ανώνυμες μαρτυρίες, δηλ. ανύπαρκτες......

Διαφαινόμενοι κίνδυνοι

Δε θα περάσει, τουλάχιστον όπως τον σχεδιάζουν. Αυτό όμως δε μειώνει τους κινδύνους που διαφαίνονται. Η νοοτροπία που καλλιεργείται σε κυβερνητικούς κύκλους (και σίγουρα θα βρίσκει ανταπόκριση σε μεγάλο μέρος και της Ν.Δ., όπως και στους "εξ αριστερών" εκσυγχρονιστές) και που εκδηλώνεται στη συμπεριφορά υπουργών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ όπου εμφανίζονται, προκαλεί δίκαια τις ανησυχίες ακόμη και των "φιλήσυχων" πολιτών.

Η αντίδραση όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών πρέπει να είναι άμεση και αποφασιστική. Αν ένα βήμα του αντιδημοκρατισμού επιτύχει να καθιερωθεί, θα ακολουθήσει χιονοστιβάδα. Και τότε θα χρειαστούν αντιδράσεις, όπως των αγωνιστών της Τουρκίας, δηλ. θα είναι ήδη πολύ αργά...

Έχουμε γράψει και παλιότερα (άρθρο στην "Αθηναϊκή") για την "υστερία" των ΗΠΑ και ΕΟΚ, με πρώτους διδάξαντος τη Γαλλία και Γερμανία και, πρόσφατα την Αγγλία του Μπλερ εναντίον της τρομοκρατίας, πραγματικής ή υποθετικής. Δεν είναι μόνο πρόφαση, δηλ. ανακάλυψη και προβολή "εχθρού", ώστε να συσπειρώνουν τη σιωπηλή πλειοψηφία και να την ελέγχουν στις χώρες τους και αλλού, μια που δεν υπάρχει πια "ο κομμουνιστικός κίνδυνος". Πρόκειται και για πραγματικό φόβο απέναντι σε απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες αντιδράσεις στην επίθεση της παγκοσμιοποίησης τους κατά των λαών και του ανθρώπου. Και επειδή οι χώρες αυτές, και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, είναι σχεδόν απόλυτα εξαρτημένες από την υπερσύγχρονη τεχνολογία, η οποία είναι πολύ εύκολα τρωτή με πολύ απλά μέσα και από πολύ λίγους ανθρώπους (π.χ. τους χάκερ!), αντιλαμβάνονται ότι λίγοι αποφασισμένοι μπορεί να τους προκαλέσουν χάος και μεγάλες καταστροφές, Προσπαθούν, λοιπόν, να πάρουν τα μέτρα τους.

Προηγήθηκαν άλλοι
Η Γερμανία και η Γαλλία προηγήθησαν σ' αυτό. Έχουν εγκαθιδρύσει, αθόρυβα, εδώ και δεκαετίες ένα ιδιόρρυθμο αστυνομικό κράτος, που πολύ λίγο σέβεται τις ατομικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα (για την υπεράσπιση των οποίων και σεμνύνονται!!) Πέρυσι τις ακολούθησε και η Αγγλία, με τον ανατριχιαστικό (σε αντιδημοκρατικότητα) αντιτρομοκρατικό νόμο του Μπλερ και τώρα καλείται από τις ΗΠΑ (και τις Βρυξέλλες των τραπεζιτών) και η Ελλάδα να συμμορφωθεί.

Ο τρομονόμος

Ο νόμος που ετοιμάζει ο (ευνοούμενος των Αμερικανών) Χρυσοχοϊδης και, κυρίως, το ενεργούμενο του Σημίτη, ο Υπουργός Δικαιοσύνης (!) Σταθόπουλος, ξεπερνά ακόμη και αυτόν τον Μπλερ. Δεν ψηφίστηκε ακόμη και, ελπίζουμε, δεν πρόκειται να ψηφιστεί έτσι, όπως άφησαν να διαρρεύσει. Οι αντιδράσεις είναι, ήδη, πράγματι εντυπωσιακές και μάλιστα και από τον ακαδημαϊκό χώρο. Αλλά και πολλοί βουλευτές του ίδιου του ΠΑΣΟΚ (ελπίζουμε ότι) δε θα τον δεχθούν, όπως του σχεδιάζουν.

Δε χρειάζεται να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες του, αφού ούτως ή άλλως θα τον περιορίσουν. Ο στόχος όμως είναι εμφανής. Αρκεί να αναφέρουμε ότι προβλέπει ανεξέλεγκτες παρακολουθήσεις τηλεφώνων ή με όποιο άλλο μέσο (!) απλών υπόπτων, υποχρεωτική (!) έρευνα του DNA, ακόμη και τιμωρία για απλή συμμετοχή (όχι σε παράνομες ενέργειες, αλλά...) σε ομάδες (και κόμματα, επομένως), προστασία των μαρτύρων δηλαδή μη παρουσία τους σε δίκες κ.λ.π. !!! Φαντάζεται κανείς τι θα συνέβαινε, αν ισχύσει κάτι τέτοιο. Καταδίκες με βάση ανώνυμες μαρτυρίες, δηλ. ανύπαρκτες......

Διαφαινόμενοι κίνδυνοι

Δε θα περάσει, τουλάχιστον όπως τον σχεδιάζουν. Αυτό όμως δε μειώνει τους κινδύνους που διαφαίνονται. Η νοοτροπία που καλλιεργείται σε κυβερνητικούς κύκλους (και σίγουρα θα βρίσκει ανταπόκριση σε μεγάλο μέρος και της Ν.Δ., όπως και στους "εξ αριστερών" εκσυγχρονιστές) και που εκδηλώνεται στη συμπεριφορά υπουργών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ όπου εμφανίζονται, προκαλεί δίκαια τις ανησυχίες ακόμη και των "φιλήσυχων" πολιτών.

Η αντίδραση όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών πρέπει να είναι άμεση και αποφασιστική. Αν ένα βήμα του αντιδημοκρατισμού επιτύχει να καθιερωθεί, θα ακολουθήσει χιονοστιβάδα. Και τότε θα χρειαστούν αντιδράσεις, όπως των αγωνιστών της Τουρκίας, δηλ. θα είναι ήδη πολύ αργά...

Αναμένεται σε λίγες μέρες ο Πάπας στην Ελλάδα, μετά από πρόσκληση του Προέδρου Κ. Στεφανόπουλου, για προσκύνηση στον ’ρειο Πάγο (όπου μίλησε ο Απόστολος Παύλος) και για παγκαθολική λειτουργία στο Ολυμπιακό Στάδιο. Και, όπως ήταν αναμενόμενο, θα έχουμε πολλές αντιδράσεις, αντιπαπικές εκδηλώσεις, πιθανώς ακόμη και οδομαχίες. Πολύ δυσάρεστα ενδεχόμενα. Το ερώτημα είναι αν πράγματι θα ευθύνονται αποκλειστικά γι' αυτά αυτοί που θα αντιδράσουν, όπως και αν αντιδράσουν.

Ο Πάπας, πρώτον, δεν είναι μόνο θρησκευτικός ηγέτης αλλά και αρχηγός κράτους! Είναι, λοιπόν, προφανές το πρόβλημα..

Δεύτερον, εδώ δεν έρχεται ούτε ως αρχηγός κράτους ούτε για να ευλογήσει το ποίμνιόν του, τους Έλληνες καθολικούς. Έρχεται, για να προωθήσει το όνειρο του Παπισμού για ένωση των χριστιανικών εκκλησιών κάτω από την αιγίδα, της Παποσύνης. Και μια σχετική αποδοχή του στην Ελλάδα, το για αρκετές δεκαετίες κέντρο της Ορθοδοξίας, θα είναι μια μεγάλη επιτυχία γι' αυτόν.

Τρίτον, και πιο σημαντικό, ο Παπισμός, για την πλειοψηφία των Ορθοδόξων, είναι ο ιστορικός εχθρός τους και όχι αδικαιολόγητα. Οι φρικαλεότητες των υπό την αιγίδα του σταυροφόρων και των φραγκικών δηώσεων, η Ουνία, που προωθείται απ' αυτόν για άλωση των Ορθοδόξων, οι πάσης φύσεως προσβολές κατά της Ορθοδοξίας, η ιερά εξέταση και πνευματική καθοδήγηση της αποικιοκρατίας κ.λ.π., που του καταμαρτυρούνται, λειτουργούν εμπρηστικά με αφορμή την επίσκεψη του, που έπρεπε να αποφευχθεί.

’γνωστο γιατί τον επισκέφθηκε επίσημα ο Κ. Στεφανόπουλος και τον κάλεσε στην Ελλάδα. Λάθος πάντως. Και θα είναι εξαιρετικά λυπηρό να δημιουργηθούν προβλήματα με τους Έλληνες καθολικούς, κάτι που επιδιώκει ο αρχιεπίσκοπος τους με τις περίεργες δηλώσεις του. Η συμβίωση των Ορθοδόξων και των Καθολικών ήταν μέχρι τώρα αρμονική.