Κάτι φαίνεται ν αλλάζει στον κόσμο! Φωνές αντίστασης και αξιοπρέπειας ακούγονται όλο και περισσότερες. Από το βήμα της 61ης Γ.Σ. του ΟΗΕ ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας, χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από Αριστοτέλη και Τσόμσκι και κάνοντας το σταυρό του, είπε για το Μπους: «Ήρθε εδώ χτες ο διάβολος και μίλησε σαν να του ανήκει ο κόσμος όλος
Η αμερικανική αυτοκρατορία κάνει ό,τι μπορεί για να ενισχύσει το ηγεμονικό σύστημα κυριαρχίας της και δεν πρόκειται να το επιτρέψουμε! Δε θα επιτρέψουμε μια παγκόσμια δικτατορία να επιβληθεί!».
Ο πρώην πρόεδρος του Ιράν Χαταμί, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, εντυπωσίασε με τις γνώσεις του για τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους!
Πώς να μη μας πιάνει θλίψη με τους δικούς μας!
Κατηγορία
Φύλλο 112 Σεπτεμβρίου 2006
Όταν πριν από λίγους μήνες ο Κ. Καραμανλής εξετόξευσε το πυροτέχνημα της τροποποίησης του Συντάγματος, θεωρήθηκε ότι αποσκοπούσε σε απλό εντυπωσιασμό και αποπροσανατολισμό. Όπως, όμως, δείχνει από τις εξελίξεις, η πρότασή του αποβλέπει και σε ουσιαστικούς, δυστυχώς, στόχους, που με τη συμφωνία ή την «ανοχή» του Γιωργάκη δεν προοιωνίζουν τίποτα το καλό. Το αντίθετο, μάλιστα.
Δε θα αναλύσουμε εδώ τις προτάσεις, τις διαφωνίες και τους απώτερους στόχους τους, κάτι που θα επιχειρούμε στα επόμενα φύλλα της «Ε»,
ούτε και τις δικές μας προτάσεις για τα επιμέρους άρθρα του υπό αναθεώρηση Συντάγματος. Εδώ θα κάνουμε κάποιες επισημάνσεις και μια μόνο, θεωρητικά αυτονόητη, πρόταση.
Το Σύνταγμα, ως ο θεμελιώδης νόμος κάθε πολιτείας, με το μέγιστο δυνατό κύρος, πρέπει να τροποποιείται σε εξαιρετικές περιπτώσεις, με μεγάλη φειδώ και προσοχή, με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, κάτι που εξασφαλίζεται, όταν υπάρχει πραγματική ανάγκη κι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες γι αυτό.
Καμιά απ αυτές τις προϋποθέσεις δεν πληρούται σήμερα, πέρα από το ότι η Ε.Ε., δια του ευρωσυντάγματος, επιβάλλει, ουσιαστικά, την αυτοκατάργησή του ...
Η προβλεπόμενη διαδικασία είναι ότι μετά την παρέλευση 5ετίας από την τελευταία αναθεώρηση μπορεί να γίνει πρόταση νέας αναθεώρησης μη βασικών άρθρων αυτού (αυτά «μπορούν», επομένως, να αναθεωρηθούν μόνο με επανάσταση και πλήρη κατάλυση της πολιτειακής τάξης!!). Τα υπό αναθεώρηση άρθρα πρέπει να τύχουν της αποδοχής της Βουλής με 180 ψήφους, οπότε στην επόμενη, αναθεωρητική, Βουλή θα απαιτούνται μόνο 151 ψήφοι για την έγκριση της νέας μορφής τους ή 151 μόνο στην πρώτη Βουλή και 180, υποχρεωτικά, στη δεύτερη Βουλή.
Πουθενά, για προφανείς αντιδημοκρατικούς λόγους, δεν προβλέπεται συζήτηση (κι έτσι αποκάλυψη) του τι προτείνει κάθε κόμμα για τα «νέα» άρθρα, ώστε να γνωρίζει ο ψηφοφόρος πριν από τις εκλογές σε τι δεσμεύονται τα κόμματα και οι επιμέρους βουλευτές, με αποτέλεσμα στην επόμενη να «κάνουν» ό,τι θέλουν και να ισχυρίζονται μάλιστα ότι έχουν την εκ των προτέρων έγκριση του λαού, δίκην «λευκής επιταγής»!
Ο μόνος, λοιπόν, λόγος που θα μπορούσε να δικαιολογήσει λογικά την απόπειρα αυτής της αναθεώρησης θα ήταν να θεσπιστεί, με πλήρη δέσμευση των επίδοξων βουλευτών της νέας, αναθεωρητικής, Βουλής ο όρος ότι, για να ισχύει η όποια νέα μορφή των υπό αναθεώρηση άρθρων, θα απαιτείται η αποδοχή τους (και μάλιστα όχι συνολικά, αλλά για κάθε άρθρο χωριστά και ονομαστικά) με δημοψήφισμα, αμέσως μετά την «έγκρισή» τους (προέγκριση, έστω) από την Αναθεωρητική Βουλή.
Ο,τιδήποτε άλλο θα είναι εκ του πονηρού και, κατά τεκμήριο, δυστυχώς αμάχητο, αντιδημοκρατικό.
Κατηγορία
Φύλλο 110 Μαΐου 2006
Το κόμμα του κ. Παπαθεμελή απέτυχε εκλογικά. Δεν αμφισβητούμε τον πατριωτισμό του, όμως η προσωπική πολιτική του καριέρα είναι η πρώτη του προτεραιότητα και σ αυτήν υποτάσσονται όλες του οι κινήσεις. Γι αυτό και η ένταση της φωνής του για τα εθνικά θέματα, ιδίως για το θέμα των Σκοπίων, αυξομειώνεται ανάλογα με τις περιστάσεις. Π.χ. πριν ανακοινώσει ο κ. Καραμανλής το όνομα του κ. Παπούλια, για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο κ. Παπαθεμελής είχε σιγήσει, περιμένοντας ότι θα προταθεί αυτός.
Οι φίλοι της «Χριστιανικής Δημοκρατίας» (αγαπητοί πάντα, παρά την απόφαση συνεργασίας με τη ΔΗΜ.ΑΝ.) έθεσαν όρο τη μη συνεργασία μετεκλογικά με το ΠΑΣΟΚ ή τη Ν.Δ. Αλλά ο κ. Παπαθεμελής ήδη συνεργάστηκε 3,5 χρόνια με τη Ν.Δ.! Πολλοί πιστεύουν (κι εμείς μεταξύ αυτών) ότι η αυτόνομη κάθοδός του εξυπηρετούσε σκοπιμότητες του κ. Καραμανλή και έγινε σε συνεννόηση μαζί του. Η υπόσχεση ότι δε θα ξανασυνεργαστεί με τη Ν.Δ. δεν έχει μεγάλη σημασία, άλλωστε παρόμοια υπόσχεση είχε δώσει και το 2004 και δεν την τήρησε.
Το κυριότερο είναι ότι ο κ. Παπαθεμελής ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα μπορεί να ακολουθήσει μια πολιτική προάσπισης της εθνικής της κυριαρχίας, χωρίς να αποχωρήσει από την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και τους άλλους λεόντειους οργανισμούς, υιοθετεί μάλιστα την αντιτρομοκρατική εκστρατεία του κ. Μπους. Αλλά ο ελληνικός λαός έχει πικρή εμπειρία από τις συνέπειες της συμμόρφωσης προς
τις επιθυμίες των δυτικών μας «συμμάχων».
Για τους λόγους αυτούς ο κ. Παπαθεμελής δεν απετέλεσε αξιόπιστη επιλογή και (πιστεύουμε ότι) δε θα αποτελέσει ούτε στο μέλλον.
Κατηγορία
Φύλλο 118 Οκτωβρίου 2007
Μία απότις πιο σημαντικές πολιτικές διαδικασίες, που επηρεάζει γενικότερα τη ζωήτης χώρας, είναι αυτή της αναθεώρησης του Συντάγματος, του βασικού νόμουκάθε κοινωνίας, με αυξημένη ισχύ και διάρκεια.
Η πρότασηαναθεώρησης μπορεί να υποβληθεί μόνο αφού παρέλθει 5ετία από τηνπροηγούμενη και πρέπει να περάσει με αυξημένες πλειοψηφίες και μέσα από2 διαδοχικές Βουλές. Μία τέτοιου είδους διαδικασία θα έπρεπε, λοιπόν, ναπροκαλεί γενικότερο ενδιαφέρον και να αποτελεί το κέντρο προβληματισμού,προτάσεων και συμφωνιών του συνόλου του ελληνικού λαού.
Τίποτατέτοιο δεν συμβαίνει τώρα. Όλα εν κρύπτω και παραβύστω, ουσιαστικά.Και επί του περιεχομένου της αναθεώρησης τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Ηγενική κατεύθυνση είναι ο περιορισμός των φραγμών στην κεντρική εξουσία(που γνωρίζουμε ποια είναι και η, δυστυχώς, επιδιώκει) και γενικότερα ηυποβάθμιση της Δημοκρατίας και η ενίσχυση του αυταρχισμού.
Το παράδειγματης κατάργησης του άρθρου 24 (προστασία των δασών κ.λ.π.) και ο περιορισμόςτων αρμοδιοτήτων του Συμβουλίου Επικρατείας για έλεγχο της αυθαιρεσίαςτων κυβερνητικών ενεργειών είναι ενδεικτικό.
Θα επανέλθουμεπιο αναλυτικά.
Κατηγορία
Φύλλο 80 Φεβρουαρίου 2001
Οι καταστροφικές συνέπειες της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. δεν έχουν τελειωμό. Η κυπριακή Βουλή ετοιμάζεται στις 30/6 να υπερψηφίσει το πολιτικά νεκρό τερατούργημα του ευρωσυντάγματος, σε μια εκδήλωση ευρωπαϊσμού. Εκτός όλων των άλλων λόγων, η Κύπρος έχει ένα δικό της, πολύ σοβαρότερο λόγο να το καταψηφίσει: Το άρθρο IV-440, παρ. 6β του ευρωσυντάγματος αναφέρει ότι το Ακρωτήρι και η Δεκέλεια είναι «περιοχές των κυρίαρχων βάσεων του Ηνωμένου Βασιλείου». Τα ίδια έλεγε και το άρθρο 1 του πρωτοκόλλου 3, που συνόδευε τη συμφωνία ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε., που τόνιζε ότι το ευρωπαϊκό δίκαιο δεν ισχύει στις βρετανικές βάσεις. Δηλ. η Κύπρος αναγκάζεται μέσα σε 2 χρόνια 2 φορές να υπογράψει ότι παραχωρεί έδαφος της στους τέως(;) κατακτητές της, κάτι που δε θα το έκανε καμία κυπριακή κυβέρνηση, αν δεν ενδιαφερόταν η αστική τάξη της Κύπρου, τόσο η πατριωτική της πτέρυγα (Παπαδόπουλος), όσο και η υποτελής (Αναστασιάδης κ.λ.π.), να σταθεροποιήσει την κοινωνική της θέση μέσω της ένταξης στην Ε.Ε.. Πώς θα μπορέσει η Κύπρος να θέσει στο ορατό μέλλον θέμα απομάκρυνσης των βάσεων, οι οποίες ήταν νομικά μετέωρες, αφού οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου έχουν στην πράξη ακυρωθεί; Ούτε καν ως απειλή δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει, ώστε να αναγκάσει τους Βρετανούς να εγκαταλείψουν την προκλητικά φιλοτουρκική στάση τους, αφού οι θρασύτατοι θα μπορούν να ισχυρίζονται ότι οποιαδήποτε παρόμοια συζήτηση έρχεται σε αντίθεση με τις καταστατικές συνθήκες της Ευρώπης, τις οποίες η Κύπρος έχει δεχτεί, έστω κι αν το ευρωσύνταγμα δεν περάσει.
Στη διήμερη συνεδρίαση της Βουλής αναμένεται on μόνο το ΑΚΕΛ θα καταψηφίσει το ευρωσύνταγμα, όχι μάλιστα για τους λόγους που προαναφέραμε, αλλά γιατί είναι αντικοινωνικό. Δηλ. οι Αγγλοι μπορούν να ισχυρίζονται ότι όλοι οι Κύπριοι συμφώνησαν να παραμείνουν οι βρετανικές βάσεις στο νησί τους!!
Κατηγορία
Φύλλο 105 Ιουλίου 2005
1) Να συνεχιστούν οι εκδηλώσεις. Ήδη προγραμματίστηκε εκδήλωση στη Λάρισα και τριήμερη περιοδεία στη Θεσσαλία.>
2) Να λειτουργήσουν και οι άλλες δύο Ο.Δ. και να καταγραφούν τα πρώτα συμπεράσματα. Τον Ιούνιο να πραγματοποιηθεί η δεύτερη συνάντηση της Πανελλαδικής Επιτροπής, που θα μελετήσει τα συμπεράσματα αυτά και στο βαθμό που θα τα εγκρίνει να αποτελέσουν θέσεις της Κίνησης. Επίσης να προγραμματίσει τις δραστηριότητες της Κίνησης για το καλοκαίρι και μετά.
3) Να γίνει προσπάθεια για διεύρυνση της Κίνησης. Ήδη υπάρχουν σκέψεις και επαφές. Επίσης να συνεργαστούμε με ανθρώπους που μπορούν να μας βοηθήσουν στην τεκμηρίωση.
4) Επειδή οι εκδηλώσεις καλύπτουν ένα μικρό χώρο, να τυπωθεί το αρχικό κείμενο (με μικρές βελτιώσεις) με τη μορφή προκήρυξης και να διανεμηθεί πανελλαδικά.
Κατηγορία
Φύλλο 86 Απριλίου 2002
Η κερδοσκοπία των τραπεζιτών
Και «ξαφνικά» προέκυψε μια προαναγγελθείσα οικονομική κρίση, που ήδη σοβούσε τα τελευταία χρόνια. Τραπεζίτες, χρηματιστές και λοιποί κερδοσκόποι, αφού αποκόμισαν θηριώδη κέρδη από τα καύσιμα, τα τρόφιμα και τα δάνεια (στεγαστικά, καταναλωτικά, επιχειρηματικά και λοιπά), έφθασαν να δανείζουν με υψηλά επιτόκια ανθρώπους αδύναμους οικονομικά, οι οποίοι δεν υπήρχε περίπτωση να ξεπληρώσουν. Οι ίδιοι οι κερδοσκόποι όμως «ξεφόρτωναν» τα χρέη με τη μορφή «δομημένων» ομολόγων, δηλαδή σύνθετων επενδυτικών προϊόντων ή παραγώγων, που είναι στην πραγματικότητα ένα είδος στοιχήματος. Τα «φόρτωναν» στους τελικούς αποδέκτες, μέσω αμοιβαίων κεφαλαίων ή τραπεζών, δηλ. σε φυσικά πρόσωπα και σε ασφαλιστικά ταμεία.
Όταν όμως, όπως αναμενόταν, οι δανειολήπτες σταμάτησαν να πληρώνουν και τα σπίτια για τα οποία δίνονταν τα δάνεια έχασαν την αξία τους, αντί οι τράπεζες να έχουν δημιουργήσει αποθεματικό ασφαλείας από τα υπερκέρδη τους, για ν αντιμετωπίσουν τους κινδύνους αυτούς, που οι ίδιες προκάλεσαν, άλλες δήλωσαν αδυναμία ν ανταποκριθούν και άλλες χρεοκόπησαν, αφού οι μεγαλομέτοχοι και τα διευθυντικά στελέχη τους είχαν αποκτήσει τεράστιες περιουσίες. Το ίδιο συνέβη και σε ασφαλιστικές εταιρείες, που ασφάλιζαν αυτά τα ομόλογα, και σε οίκους τραπεζικής πιστοποίησης, που τα «ευλογούσαν», για να τα «φορτώσουν» πιο εύκολα οι τραπεζίτες και
οι χρηματιστές σε άλλους.
Η κερδοσκοπία στα χρηματιστήρια
Εν τω μεταξύ οι κερδοσκόποι, ανενόχλητοι, με τη μορφή του δανεισμού μετοχών (short selling) αποκόμιζαν και αποκομίζουν ακόμη τεράστια κέρδη, οδηγώντας μετοχές σε κατακόρυφη πτώση. Η «μέθοδος» αυτή συνίσταται στον «έντοκο» δανεισμό μεγάλου όγκου μετοχών από τρίτους με απλή εξουσιοδότηση, δηλ. χωρίς να έχει στα χέρια του ο κερδοσκόπος τις μετοχές, και στην πώλησή τους στο χρηματιστήριο, γεγονός που προκαλεί πτώση της αξίας τους. Ο κερδοσκόπος τότε αγοράζει σε χαμηλή τιμή τις μετοχές, τις επιστρέφει και κερδίζει από τη διαφορά χωρίς καμιά παραγωγική δραστηριότητα, με αέρα, μια θεσμοθετημένη ληστεία. Αυτή είναι η «ελεύθερη αγορά», η λεηλασία της κοινωνίας και της παραγωγής από τα παράσιτα.
Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. προώθησαν τη ληστεία
Όλ αυτά τα ληστρικά μέσα τα προώθησε στο έπακρο η διακυβέρνηση Μπους και τα ακολούθησε η συνήθης ουραγός των ΗΠΑ, η Ε.Ε., με το ευρωσύνταγμα, την ευρωσυνθήκη και τις ντιρεκτίβες, που στο όνομα του «ανόθευτου και ελεύθερου» ανταγωνισμού επιβάλλει την παγκοσμιοποίηση στους λαούς της Ε.Ε. Ο πολύς κ. Γκρίνσπαν, πρώην διοικητής της ομοσπονδιακής κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ, θεωρούμενος ως «γκουρού της οικονομίας», ήταν ο βασικός εμπνευστής τους. «Αυτό που διαπιστώσαμε από την πολυετή εμπειρία μας στην αγορά είναι ότι τα παράγωγα υπήρξαν ένα εξαιρετικά χρήσιμο όχημα για τη μετατόπιση του ρίσκου από αυτούς που δεν πρέπει να ρισκάρουν, σε εκείνους που είναι ικανοί να το διαχειριστούν. Η περαιτέρω ρύθμιση των παραγώγων θα αποτελούσε σοβαρό σφάλμα», εξακολουθεί να ισχυρίζεται ακόμη και τώρα ο εν λόγω κύριος. Όμως ο διαβόητος κ. Μπαρόζο ξόρκιζε με τον απήγανο την κατηγορία ότι είναι νεοφιλελεύθερος. Αυτός φαίνεται ότι απλώς προέδρευε στην Κομισιόν.
Συνεχής η παραγωγή κρίσεων
Όπως είναι γνωστό, ο καπιταλισμός μέσω του κέρδους παράγει κρίσεις, που προέρχονται από την αφαίμαξη των πολλών και τη συσσώρευση πλούτου στα χέρια των λίγων. Έτσι, όταν ξεπεραστεί ένα όριο, κόβεται η αλυσίδα της παραγωγής και του κέρδους, με συνέπεια να μην γίνονται επενδύσεις, επειδή η προσδοκία του κέρδους περιορίζεται. Αποτελέσματα είναι η περιστολή της παραγωγής, οι χρεοκοπίες, η ανεργία κ.λπ.
Το καπιταλιστικό σύστημα ιστορικά ξεπερνά αυτές τις κρίσεις πάντα μέσω του κράτους, που είναι και αυτό θεσμός του. Το κράτος πραγματοποιεί την αναδιανομή του πλούτου με τέτοιο τρόπο, ώστε το σύστημα να μπορεί να λειτουργεί απρόσκοπτα, αφού όμως καταστραφεί ένα τμήμα του κεφαλαίου. Φυσικά όλ αυτά δεν είναι ούτε ευθύγραμμα, ούτε νομοτελειακά. Μετά από καπιταλιστικές κρίσεις υπήρχαν και πόλεμοι και δικτατορικά καθεστώτα και πολύς ανθρώπινος πόνος.
Ως τώρα οι κρίσεις λίγο πολύ βρίσκονταν και αντιμετωπίζονταν στα πλαίσια των κρατών, επειδή και οι οικονομίες λειτουργούσαν στο ίδιο πλαίσιο. Σήμερα, όμως, η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση έχει εξαγάγει το νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό της «αγοράς» σχεδόν σ όλο τον κόσμο. Τα κέρδη είναι πολλαπλάσια και συσσωρεύονται με μεγαλύτερη ταχύτητα, χωρίς ν αυξάνουν την παραγωγή, όπως παλιότερα στο κράτος πρόνοιας όπου η ανακατανομή γινόταν στην πηγή. Συνεπώς είναι αναμενόμενο ότι οι κρίσεις θα είναι πολύ συχνές.
Νέα ληστεία τα μέτρα «σωτηρίας»
Ενώ θα περίμενε κανείς να μπει φρένο σ αυτή την απληστία, να πληρώσουν οι κερδοσκόποι και ν απαιτήσουν οι κυβερνήσεις στις ΗΠΑ και στην Ε.Ε. επί ποινή δήμευσης από μεγαλομετόχους και διευθυντικά στελέχη να αυξήσουν το μετοχικό τους κεφάλαιο, για να πληρώσουν τις ζημιές, ανακοίνωσαν σχέδια «σωτηρίας» τους, αφού όλες οι άρχουσες ελίτ, με πρώτα τα ΜΜΕ, κινδυνολογούν ότι θα χαθούν οι καταθέσεις, ότι θα γίνει σχεδόν η συντέλεια του κόσμου. Πακτωλός χρημάτων στο τραπεζικό σύστημα, που θα προέλθει από δάνεια, που θα ... πάρουν από τις τράπεζες και από πληθωρικό χρήμα. Αυτά θα τα φορτώσουν και πάλι στα θύματα, δηλ. νέα ληστεία.
Είναι προφανές ότι όλοι αυτοί οι ένοχοι για το νεοφιλελεύθερο παγκοσμιοποιημένο ληστρικό σύστημα επιδιώκουν να το διατηρήσουν αλώβητο, απομυζώντας λαούς και κοινωνίες. Στην Ε.Ε. ο «ανόθευτος» και τα «σύμφωνα σταθερότητας» πήγαν περίπατο, αφού με τις κρατικές ενισχύσεις επωφελούνται οι προστατευόμενοί της και όχι οι πολλοί. Το κωμικοτραγικό είναι ότι, για το θεαθήναι, θέλουν ως εποπτικό όργανο του χρηματοπιστωτικού συστήματος το Δ.Ν.Τ., δηλ. το λύκο να φυλάει τους άλλους λύκους. Έτσι είναι απολύτως βέβαιο ότι η νέα κρίση είναι θέμα χρόνου.
Στη χώρα μας
Από την ένταξη στην ΕΟΚ και ιδιαίτερα από το 1996 οι κυβερνήσεις Σημίτη - Καραμανλή επέβαλαν πλήρως στη χώρα μας το νεοφιλελεύθερο σύστημα της «παγκοσμιοποίησης». Μεταξύ άλλων, διαλύουν την κοινωνική πρόνοια και φόρτωσαν τη χώρα μ ένα ανεξέλεγκτο δημόσιο χρέος, που, με τους ειδικούς και λοιπούς λογαριασμούς, που είναι εκτός κρατικού προϋπολογισμού και δεν γίνονται γνωστοί στον ελληνικό λαό, στην πραγματικότητα φθάνει σχεδόν το 120% του ΑΕΠ προς το παρόν. Ιδιωτικοποιούν τα πάντα, δημόσιες επιχειρήσεις, δημόσια περιουσία, μέσα στη διαφθορά και την εξαχρείωση. Δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές, όμως, για να ... σώσουν τις τράπεζες, που οι ίδιες μάλιστα λένε ότι δεν έχουν πρόβλημα, δίνουν 28 δισ. ,δηλ. το 11% έως 12% του ΑΕΠ.
Η δικαιολογία είναι ότι θα πρέπει να συνεχίσουν ... να δανείζουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά, αλλά αυτός ο δανεισμός δεν προβλέπεται στο νομοσχέδιο. Είπαν ότι θα είναι συμφωνία ... κυρίων. Γιατί όμως τότε δεν δανείζει επιχειρήσεις και νοικοκυριά απ΄ ευθείας το κράτος ή ακόμη δεν κάνει δημόσιες επενδύσεις σε έργα κ.λπ.; Επειδή τότε οι τραπεζίτες, που έχουν γίνει κράτος εν κράτει και δεν εφαρμόζουν ούτε νόμους ούτε δικαστικές αποφάσεις, θα έχαναν τα κέρδη τους. Αντιδρούν στα κυβερνητικά μέτρα, επειδή θέλουν να πάρουν τα χρήματα από την κυβέρνηση χωρίς όρους. Μάλιστα οι τράπεζες αυξάνουν τώρα αυθαίρετα και παρά τις συμφωνία τους με τους δανειολήπτες το περιθώριο κέρδους τους, για να μη μειώσουν τα επιτόκια δανεισμού, επειδή έχει μειωθεί το επιτόκιο που οι ίδιες δανείζονται από τη διατραπεζική αγορά (Euribor). Τα 28 δισ. θα τα δανεισθούν, αυξάνοντας το δημόσιο χρέος, για να τα πληρώσουν οι πολλοί. Οι φτωχοί να πληρώσουν τους πλούσιους, όπως κατηγόρησε την κυβέρνηση ο μεγαλοτραπεζίτης, ελέω αραβικών κεφαλαίων, κ. Βγενόπουλος, ίσως οραματιζόμενος κόμμα αλά Μπερλουσκόνι, την ώρα που έβγαζε στο σφυρί σπίτια δανειοληπτών.
Ελπίζουμε ότι ο ελληνικός λαός και η ελληνική κοινωνία θ αντιδράσουν σ αυτή την διαρκή πρόκληση.
Κατηγορία
Φύλλο 125 Νοεμβρίου 2008
Πριν από περίπου 2 μήνες ο Πάπας Βενέδικτος επισκέφτηκε το Φανάρι (και, κυρίως, την Τουρκία) και μετά από λίγο ο προκαθήμενος της Ελλάδικής Εκκλησίας τον Πάπα στο Βατικανό, με επισημότητα πολλή και «φιλοφρονήσεις» ουκ ολίγες.
Για την πρώτη επίσκεψη πολύ μελάνι χύθηκε και, κατ αρχήν, δικαίως. Σε πρώτο επίπεδο, δηλαδή στην επιφάνεια και για τις εντυπώσεις, το ταξίδι στόχευε στην ενίσχυση της θέσης και του κύρους του οικουμενικού (έτσι τον προσφώνησε ο Πάπας παρά την τουρκική «οργή») Πατριάρχου, που χειμάζεται τον τελευταίο καιρό, παρά τις δηλώσεις ευπείθειας (ίσως και λόγω αυτού...) και «αγάπης προς τον τουρκικό λαό»! Είναι όμως τουλάχιστο συζητήσιμο αν αυτός ήταν ο πραγματικός παπικός στόχος.
Είναι γνωστό το ενδιαφέρον των ΗΠΑ τα τελευταία 90 χρόνια για το Φανάρι, που το ήθελαν φραγμό στις ... οικουμενικές φιλοδοξίες της τρίτης «Ρώμης», της Μόσχας. Γι αυτό ευχαρίστως είδαν, τουλάχιστο ..., την επίσκεψη αυτή. Όμως άλλες είναι οι σύγχρονες συγκυρίες και προτεραιότητες. Επιθυμούν διακαώς την είσοδο (όχι την ενσωμάτωση) της Τουρκίας στην Ε.Ε., αλλά υπάρχουν πολλές επιφυλάξεις (περά από τις άλλες δυσκολίες) του ισλαμικού στοιχείου απέναντι στη «χριστιανική» Ε.Ε., κάτι που εντάθηκε από τις «άκαιρες» προ καιρού δηλώσεις, έστω και παρεξηγημένες, του Πάπα κατά του Ισλάμ. Καιρός, λοιπόν, να λειανθεί το έδαφος και να αμβλυνθούν οι φοβίες. Αυτός μάλλον ήταν ο κύριος στόχος.
Κέρδισε κάτι το Φανάρι; Εν πρώτοις κέρδισε το Βατικανό. Ήρθε στο Πατριαρχείο, «συλλειτούργησε» με τον Πατριάρχη, προσκύνησε όμως και στο Μπλε Τζαμί και δεν είπε λέξη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Βαρθολομαίος. Ενισχύθηκε όντως το κύρος, του Πάπα όμως, που εμφανίστηκε ως ο εκπρόσωπος της Δύσης, όπου «θέλουν να ανήκουν» και οι λαοί της Μ. Ασίας. Όσο για το Πατριαρχείο, ίσως κάτι να πέτυχε σε πρώτη εντύπωση. Σε δεύτερη όμως ματιά το να επικαλείται τη ... βοήθεια του προαιώνιου αντίπαλου και έμμεσα να δηλώνει υποταγή εξ ανάγκης σ αυτόν, μάλλον υπογράμμισε την αδυναμία του να αντιδράσει με τις, όποιες, δικές του δυνάμεις. Και μάλλον ο Μάρκος ο Ευγενικός θα εθλίβη, τουλάχιστον.
Το αντίθετο δρομολόγιο ακολούθησε ο κ. Χριστόδουλος στο, μικρότερης, σημασίας, ταξίδι του. Τον υποδέχτηκαν με εξαιρετικές τιμές και, μια που είχε προηγηθεί η επίσκεψη του προηγούμενου Πάπα στην Αθήνα, δε δόθηκε η εντύπωση υποταγής (παρά τα διπλωματικά λεχθέντα περί «ενώσεως» κλπ). Το κύρος και η διεθνής εικόνα του προκαθήμενου βελτιώθηκαν και έτσι οι φιλικές σχέσεις, όπως ελπίζεται, με τον Πατριάρχη Αλέξιο, θα εδράζονται σε πιο στέρεο έδαφος και μάλλον ευκολότερα θα γίνουν πιστευτές οι εξηγήσεις προς τα εκεί, που ενδεχομένως δικαιολογήμενα, θα υπάρχει κάποια ανησυχία.
Τα διπλωματικά ταξίδια γενικά, πάντως, μάλλον ωφελούν παρά βλάπτουν, όταν υπάρχει προσοχή και, κυρίως, όχι βιασύνη.
Κατηγορία
Φύλλο 114 Ιανουαρίου 2007
Φαίνεται πια ξεκάθαρα ότι τα μεγαλοστελέχη των κυβερνητικών κομμάτων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, έχουν πλήρως αποδεχθεί και συνηθίσει το διακοσμητικό ρόλο που τους έχουν προσδιορίσει τα κέντρα εξουσίας εντός και εκτός Ελλάδας (μεγαλοεπιχειρηματίες, ΜΜΕ, Ε.Ε., ΗΠΑ, ΝΑΤΟ κ.λ.π.). Ένα μέρος αυτού του ρόλου είναι να τροφοδοτούν με δήθεν εντυπωσιακά θέματα τα ΜΜΕ, για να έχουν την εύνοιά τους.
«Καραγκιόζηδες» στη Ν.Δ. κι όχι μόνο σ αυτή
Έτσι ο υπουργός ναυτιλίας της ΝΔ, αυτός που έχει αφήσει τα νησιά του Αιγαίου χωρίς πλοία, ως μέσο πίεσης για την «απελευθέρωση», δηλ. την αύξηση των ναύλων από τους εφοπλιστές, χαρακτηρίζει όλο το πολιτικό σύστημα καρα-γκιόζηδες (τι σχέση έχει μ αυτούς ο κοσμαγά-πητος χάρτινος ήρωας;), συμπεριλαμβάνοντας και τον εαυτό του, και δεν έχουν την ευθιξία ούτε ο ίδιος να παραιτηθεί, ούτε ο πρωθυπουργός να ζητήσει την παραίτησή του. Τα άλλα κόμματα έκαναν ότι δεν κατάλαβαν πως μιλούσε και γι αυτούς. Τα ΜΜΕ απέκτησαν θέμα για κάμποσες
μέρες, προβάλλοντας μάλιστα και τη «γενναιότητα» του υπουργού.
Επιδιώκουν να μας κάνουν να «συνηθίσουμε» αυτό το σύστημα, να γίνουμε συνένοχοί τους. Να αποδεχόμαστε να αλωνίζουν τη χώρα ξένοι πράκτορες, να κάνουν απαγωγές και ανακρίσεις, να κάνουν υποκλοπές επικοινωνιών, να αποδεχό-μαστε ό,τι μας επιβάλλει η Ε.Ε. (νταβατζήδες, κλείσιμο της Ολυμπιακής, εκθεμελίωση του ασφαλιστικού, προϊούσα φτώχεια κ.λ.π.), να αποδεχόμαστε τις εντολές των ΗΠΑ, να φοβόμαστε τις τουρκικές απειλές. Να γίνουμε απαθείς και αβλαβείς.
Ενώ την κυβέρνηση απασχολούσαν όλ αυτά, τα όνειρά της να της αναθέσουν οι προστάτες της σημαίνοντα ρόλο στην περιοχή, με κέντρο τη Θεσσαλονίκη, διαψεύστηκαν οικτρά στη Διαβαλκανική.
«Ψώνια και αριβίστικη τσογλαναρία» στο ΠΑΣΟΚ
Από την άλλη στο ΠΑΣΟΚ, ένα συνον-θύλευμα στελεχών με διαφορετικές εξαρτήσεις, βρίσκονται σε σύγχυση . Οι «εκσυγχρονιστές» θεωρούν ότι, για να επανέλθουν στην κυβέρνηση, πρέπει να υποστηρίζουν ανοικτά ό,τι θέλουν τα κέντρα εξουσίας εντός και εκτός Ελλάδας, ώστε να έχουν την προβολή τους από τα ελεγχόμενα απ αυτά ΜΜΕ. Είναι οι πιο δεξιοί νεοφιλε-λεύθεροι, ιδίως στα θέματα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Οι υπόλοιποι, περιθωριο-ποιημένοι «παραδοσιακοί», φιλόδοξοι και μωρο-φιλόδοξοι, «λαϊκιστές», αρχηγίσκοι, ο Πάγκα-λος («ψώνια» για το Βενιζέλο και «αριβίστικη τσογλαναρία» για τα νέα κομματικά στελέχη), «τουφεκάνε κουτουρού», χωρίς να απέχουν των εξαρτήσεων των εκσυγχρονιστών, απλώς θέλουν να διατηρούν τα προσχήματα με «αριστερο-λαϊκή» φρασεολογία, ώστε να κυνηγήσουν έτσι τις ψήφους. Οι καινούργιοι του Γιωργάκη είναι κατ εικόνα και ομοίωσή του, αμερικανάκια.
Ο απομονωτισμός του ΚΚΕ
Το ΚΚΕ ακολουθεί με συνέπεια τον αυτοαπομονωτισμό του, δηλ. χωριστά παντού, σε διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις ή άλλες εκδηλώσεις, που λόγω της φύσης τους, π.χ, για τον πόλεμο στο Ιράκ, θα μπορούσαν να συγκεντρώνουν πολύ κόσμο. Ενδιαφέρεται μόνο για το κομματικό συμφέρον και όχι για την επίλυση των προβλημάτων της χώρας και δεν κατανοούν ότι έτσι δεν εξυπηρετούν, τελικά, ούτε το κόμμα τους. Παρά τις γενικά σωστές διαπιστώσεις του, κατατρύχεται ακόμη από το σύνδρομο της Γιάλτας, δηλ. την επίτευξη και διατήρηση του 10%. Παρόλο που καταδικάζει την κυβερνητική πολιτική, φαίνεται ότι θα επαναλάβει τις συμφωνίες με τη ΝΔ για «μυστική» αλληλο-ϋποστήριξη στις δημοτικές. Δηλ. στους δήμους που διεκδικεί το ΚΚΕ (Καισαριανή, Νίκαια) η ΝΔ να κατεβάσει υποψήφιους με μικρή απήχηση, με αντάλλαγμα τη διακριτική υποστήριξη του ΚΚΕ στους υποψήφιους της ΝΔ στο β γύρο.
Ο ΣΥΝ και το Ευρωπαϊκό Φόρουμ
Ο ΣΥΝ φιλοξένησε το «πολύχρωμο» Ευρωπαϊκό Φόρουμ στην Αθήνα, η «φιλοσοφία» του οποίου συνοψίζεται στη ρήση του Ν. Κωνσταντόπουλου: «αντί να σκεφτόμαστε πώς θα απαλλαγούμε από την πίεση των Βρυξελών, πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πώς θ' αλλάξουμε τις Βρυξέλες» (οι οποίες, όπως όλοι βλέπουμε, μπορούν και αλλάζουν μόνο προς το χειρότερο). Το Φόρουμ, μια βολική αντιπολίτευ-ση για το κεφάλαιο και την ελεγχόμενη απ αυτό Ε.Ε., περιλαμβάνει μια πανσπερμία οργανώσεων, που αρκετές ενισχύονται ποικιλοτρόπως από μερίδες του κεφαλαίου, για να εξισορροπούνται οι καπιταλιστικές αντιθέσεις. Ο περισσότερος, πάντως, κόσμος που παίρνει μέρος στις εκδη-λώσεις του, προσδοκώντας μάταια μέσω αυτού ένα καλύτερο μέλλον, είναι ανυποψίαστος.
Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας
Η Ε.Ε., μετά το φιάσκο του ευρωσυντάγματος, επιχειρεί να περάσει τμήματά του σε κάθε χώρα, όπως πρόσφατα στη Γαλλία με το συμβόλαιο πρώτης απασχόλησης για τους νέους.
Τα ίδια επιχειρούν κι εδώ. Θελουν ν αυξήσουν τα θηριώδη κέρδη τους, παρά το γεγονός ότι οι Έλληνες δουλεύουν περισσότερο απ όλους, πλην των Νοτιοκορεατών.
Οι προστατευόμενοι της Ε.Ε. τραπεζίτες θέλουν να καταργήσουν τις συλλογικές συμβάσεις. Ο ΣΕΒ ήθελε αυξήσεις στις κατώτατες αμοιβές με πληθωρισμό Ε.Ε., δηλ. ούτε 2%, και, τελικά, με συναίνεση και προτροπή ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, η ΓΣΕΕ συμφώνησε για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) στην ουσία σε 3,9 % το χρόνο για την περίοδο 2006-2007, που για λόγους εντυπώσεων το παρουσίασαν 11,3% για τα 2 χρόνια, δηλ. την 1/1/2006 2,9%, την 1/9/2006 2,9% και την 1/5/2007 (περίοδος ύποπτη για εκλογές) 5,1%. Για τους εργαζόμενους μικρή σημασία έχει η ΕΓΣΣΕ, αφού δεν υπάρχει κανένας κρατικός έλεγχος στους εργοδότες αν καταβάλλονται οι νόμιμες αμοιβές και οι ασφαλιστικές εισφορές, αν τηρούνται τα ωράρια εργασίας και οι συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας.
Η περίπτωση της Γαλλίας αποδεικνύει και πάλι ότι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος αποδυνάμωσης της Ε.Ε. είναι ο αγώνας μέσα σε κάθε χώρα, άρα και στη χώρα μας, εναντίον των μέτρων που υπαγορεύει η Ε.Ε. για εφαρμογή στη κάθε κυβέρνηση.
Κατηγορία
Φύλλο 110 Μαΐου 2006
Όταν υποστηρίζαμε ότι οι γνωστές πολιτικές, και όχι μόνο, ηγεσίες μας είναι απλώς πειθήνια όργανα ή εξαρτήματα των ξένων δυνάμεων, οι περισσότεροι μας καταλόγιζαν τουλάχιστον υπερβολή. Τώρα τα ίδια τα ηγετικά στελέχη έφτασαν να σεμνύνονται γι αυτό!
Ο θεωρούμενος όχι και τόσο πειθήνιος Θ. Πάγκαλος από τηλεοράσεως το απόγευμα της 25ης Ιουνίου ούτε λίγο ούτε πολύ διακήρυξε: «Δεν έχω αντίρρηση να είμαστε καλοί δούλοι. Ο Καραμανλής, όμως, είναι κακός δούλος. Γι' αυτό και, ενώ θέλει να πουληθεί, κανείς δε δέχεται να τον αγοράσει»!!!
Μωραίνει Κύριος, όν βούλεται απολέσαι...
Κατηγορία
Φύλλο 105 Ιουλίου 2005
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό