Πράγματι δεν το κάνει μόνον η Ελλάδα. Το έκαναν και η Ιταλία και άλλοι. Για να ανταποκριθούν στα κριτήρια εισόδου στη «χρυσοφόρο» (τρομάρα τους) ΟΝΕ και να εμφανίσουν χαμηλά ποσοστά ελλειμμάτων στουςπροϋπολογισμούς τους χρησιμοποιούσαν (και χρησιμοποιούν) λογιστικές αλχημείες, αποκρύπτοντας ελλείμματα και εμφανίζοντας εικονικά πλεονάσματα. Οι δικοί μας όμως το παράκαναν. Απέκρυψαν χρέη μέχρι 1,3 τρισεκατομμύρια δρχ.(Η), τηρώντας «διπλά βιβλία».
Το παράξενο είναι ότι η ΕΥΡΩΣΤΑΤ τους συνέλαβε τώρα, που μπήκαμε ήδη στην ΟΝΕ και που μπορούσαν να το αποφύγουν, εμφανίζοντας περίπου αληθινή την οικονομική κατάσταση. Μερικοί είπαν ότι «κακή συνήθεια δεύτερη φύση». Δεν είναι έτσι. Η επικοινωνιακή πολιτική, κοινώς χοντροκομμένη προπαγάνδα, έχει τις απαιτήσεις της. Πώς να διαλαλεί ο κ. Σημίτης την «ισχυρή Ελλάδα» με τη δημοσιονομική κατάσταση στα πρόθυρα της κατάρρευσης;
Γεννιέται όμως ένα μεγάλο ερώτημα: Πώς θα διενεργούνται πλέον έλεγχοι για τέτοιες λογιστικές ατασθαλίες και πώς θα επιβάλλονται (εξοντωτικά για τους μικρούς) πρόστιμα για διπλά βιβλία, όταν η ίδια υπηρεσία, το Υπουργείο Οικονομικών, διαπρέπει σ' αυτά;
Κατηγορία
Φύλλο 89 Νοεμβρίου 2002
Μετά την κορύφωση της κρίσης με την απαγόρευση της «κοινωνίας» στον Αρχιεπίσκοπο από τον Πατριάρχη οδεύουμε προς αντιπαράθεση σε χαμηλούς τόνιους. Δε λύθηκε όμως το πρόβλημα ούτε και προβλέπεται να λυθεί σύντομα. Και τούτο, γιατί ποτέ στην Ελλάδα δεν αντιμετωπίστηκε κανένα θέμα σε μακροπρόθεσμο πλαίσιο ούτε και μελετήθηκαν ποτέ οι πιθανές παρενέργειες μιας όποιας θέσης ή ενέργειας.
Η εκκλησιαστική αυτή διένεξη δεν είναι βέβαια καθαρά εκκλησιαστική και οι όψιμοι υπερασπιστές του Πατριαρχείου (που κατά τα άλλα σαρκάζουν κάθε υποψία εμφάνισης της «Μεγάλης Ιδέας») το γνωρίζουν καλά. Ούτε, επίσης, προσωπική «κόντρα» ανάμεσα σε δύο φιλόδοξους εκκλησιαστικούς ηγέτες, παρά το ότι μόνο αυτοί οι δύο θα οδηγούσαν το ζήτημα στην τωρινή ένταση. Είναι πολιτικό ζήτημα και, δυστυχώς, εντάσσεται στους σχεδιασμούς της παγκοσμιοποίησης στην ευρύτερη περιοχή μας.
Για την ώρα μάλλον κερδισμένος είναι ο Αρχιεπίσκοπος. Ο Πατριάρχης εξάντλησε τα βέλη από τη φαρέτρα του και από εδώ και πέρα σταδιακά ο Αρχιεπίσκοπος θα κερδίζει έδαφος, όσο θα αποκαλύπτονται οι προθέσεις του Φαναριού και οι απειλούμενοι κίνδυνοι. Το επιχείρημα ότι «και μέχρι τώρα που η Κρήτη και τα Δωδεκάνησα υπάγονται στο Πατριαρχείο τι κίνδυνο για την ακεραιότητα της Ελλάδας αποτέλεσαν;» λειτουργεί στην αντίθετη κατεύθυνση, γιατί δεν επεχείρησαν οι προηγούμενοι Πατριάρχες να χρησιμοποιήσουν τη «δικαιοδοσία» τους σε βάρος της Ελλάδας. Δεν ήσαν «Βαρθολομαίοι). Δεν πήγαν ποτέ πχ. στην Κρήτη και από εκεί να διακηρύξουν πως «δεν κληθήκαμε στην Ελλάδα»! Ο Βαρθολομαίος όμως το ... τόλμησε. Μπορούμε, λοιπόν να περιμένουμε τα χειρότερα, όταν κρίνει ότι το μπορεί.
Δυστυχώς, το πρόβλημα παραμένει και θα μας απασχολήσει και πάλι μετά τους... Ολυμπιακούς, θα επανέλθουμε, λοιπόν, πολύ σύντομα με την ευχή να ομαλοποιηθεί η κατάσταση, αλλά με την προϋπόθεση ότι κάθε πρόταση ή ενέργεια που δεν εξασφαλίζει αποτροπή κάθε ξένης επέμβασης στη χώρα μας είναι απολύτως απαράδεκτη.
Κατηγορία
Φύλλο 98 Μαΐου 2004
Η κυβέρνηση Μπους, την επόμενη μέρα της επανεκλογής της και πριν καν ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των ψήφων(!!), στις 4/11/2004, αναγνώρισε το κράτος των Σκοπίων με το ψευδώνυμο «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αφού την προηγουμένη είχε εισπράξει ένα μεγάλο μέρος από τις ψήφους της ελληνικής ομογένειας. Αν τις εκλογές κέρδιζε το Δημοκρατικό Κόμμα, δε θα ήταν καλύτερα τα πράγματα (ο Σόρος ήταν από τους ισχυρότερους χρηματοδότες του Κέρι).
Η αμερικανική αναγνώριση ήταν ένα καθαρό πραξικόπημα, αφού υποτίθεται ότι στα πλαίσια του ΟΗΕ συνεχιζόταν η συζήτηση μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων για την αναζήτηση κοινά αποδεκτής λύσης. Αυτή η διαδικασία επιβλήθηκε από την Ενδιάμεση Συμφωνία, στην οποία οδηγήθηκαν οι δύο κυβερνήσεις ύστερα από απαίτηση των ίδιων των Αμερικανών (με προφανή σκοπό να απαλλάξουν το προτεκτοράτο τους από το ελληνικό εμπάργκο)! Το επιχείρημα ότι έσπευσαν να προλάβουν το δημοψήφισμα, με το οποίο κινδύνευαν να ακυρωθούν ευνοϊκές για τους Αλβανούς διοικητικές μεταβολές, που (υποτίθεται) θα συνέβαλαν στην εξομάλυνση της εσωτερικής κατάστασης, κανείς δεν το πήρε στα σοβαρά. Οι διαβεβαιώσεις των Αμερικανών, ότι η αναγνώριση δεν ενισχύει τις επεκτατικές επιδιώξεις των Σκοπιανών, είναι επίσης αστείες, αφού την ίδια στιγμή οι χάρτες στα σχολεία του κρατιδίου δείχνουν τα σύνορά του στη Χαλκιδική και στον Όλυμπο!
Η υποκρισία των Αμερικανών φάνηκε καθαρά με την αποκάλυψη από την «Ελευθεροτυπία» στις 30/11/2004 ότι επίσημο εγχειρίδιο του αμερικανικού Πενταγώνου (με το οποίο εκπαίδευε πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ, της Βρετανίας, του Καναδά και της Αυστραλίας από το 1999) όχι μόνο συμμερίζεται πλήρως την πλαστογράφηση της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας που επιχειρούν οι Σκοπιανοί, αλλά περιείχε και χάρτη, όπου η Θεσσαλονίκη, η Χαλκιδική και όλη η περιοχή από την Καστοριά μέχρι την Καβάλα χαρακτηρίζονται ως κατεχόμενη (occupied) Μακεδονία!!! (ο χάρτης αποσύρθηκε μόλις το Σεπτέμβριο του 2004, ύστερα από παρέμβαση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών).
Η απόφαση, λοιπόν, της 4/11/2004 δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. ’λλωστε, επανειλημμένα οι ΗΠΑ είχαν κάνει σαφείς και επισήμως τις προθέσεις τους. Τον Ιούνιο του 2003 συνυπέγραψαν με το κράτος των Σκοπίων διμερή συμφωνία για τη μη παραπομπή Αμερικανών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, χρησιμοποιώντας το ίδιο απαράδεκτο ψευδώνυμο. Το ίδιο έκαναν τρεις βδομάδες πριν την επίσημη αναγνώριση (11/10/2004), όταν ο υπουργός ’μυνας των ΗΠΑ Ράμσφελντ υπέγραψε αμυντική συμφωνία με το κράτος των Σκοπίων. Κανείς, λοιπόν, στην Ελλάδα δεν μπορεί να δικαιολογείται ότι αιφνιδιάστηκε και πρώτη απ όλους η κυβέρνηση της Ν.Δ., όπως επίσης κανείς δε δικαιούται να έχει αυταπάτες για τις προθέσεις των Δυτικών μας συμμάχων και να εναποθέτει ελπίδες σ αυτούς.
Κλίμα αποδοχής από την ελληνική πολιτική ηγεσία
Κι όμως, η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, υπακούοντας στις οδηγίες των Δυτικών προστατών τους, ανέλαβαν να πείσουν τα μέλη τους και τους οπαδούς τους ότι η απόφαση των πολιτικών αρχηγών του 1992 πρέπει ν αλλάξει και να γίνει αποδεκτή η χρήση του ονόματος της Μακεδονίας. Το ΚΚΕ δεν είχε ποτέ αντίρρηση, αφού ακόμη και τώρα θεωρεί ότι πρέπει να ευθυγραμμίζεται με τη θέση που είχε πάρει η Κομιντέρν πριν δεκαετίες! (το ίδιο και μικρότερες οργανώσεις που προέρχονται από διασπάσεις του ΚΚΕ). Οι «πατριώτες» κύριοι Σαμαράς και Τσοβόλας (που θα ήταν παρών σ όλους τους αγώνες, παρά τη διάλυση του ΔΗΚΚΙ) κατάπιαν πάλι τη γλώσσα τους (όπως και τον Απρίλιο κατά το δημοψήφισμα στην Κύπρο για το σχέδιο Ανάν), αναμένοντας ως άσωτοι υιοί να ολοκληρωθεί η άφεση των αμαρτιών τους.
Η ακροδεξιά των κ.κ. Καρατζαφέρη και σία προσφέρει τις υπηρεσίες της (όπως παντού και πάντα στην Ευρώπη), υποστηρίζοντας υποκριτικά πατριωτικές θέσεις, για να διευκολύνει όσους ασκούν την εξουσία να τις δυσφημίζουν. Τα κανάλια τις πρώτες μέρες φιλοξενούσαν εργολαβικά τα παπαγαλάκια των Αμερικανών, τύπου Δαμανάκη, που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι η Μακεδονία δεν είναι αυτή που όλοι ξέρουμε. Τώρα πήραν γραμμή να αποσιωπήσουν το θέμα, να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι το θέμα του ονόματος δεν είναι κάτι σημαντικό, για να ασχολείται κανείς συνέχεια μαζί του. Θα επανέλθουν, όταν οι εγκάθετοι των Αμερικανών και των Ευρωπαίων στην Ελλάδα αποφασίσουν ότι ήρθε η στιγμή να υπογράψουν την αναγνώριση κάποιας Μακεδονίας, έξω από τα σύνορά μας. Οι Έλληνες επιχειρηματίες, επίσης, που έχουν κάνει επικερδείς επενδύσεις στα Σκόπια (η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα σε επενδύσεις στο κράτος αυτό), είναι και θα είναι μαζί τους. Όπως πάντα, λειτουργούν με κριτήριο το βραχυπρόθεσμο κέρδος τους. Δεν ενδιαφέρονται που η πολιτική αυτή οδηγεί εκ του ασφαλούς σε κρίση, που θα τους αναγκάσει να αποσυρθούν από το γειτονικό κράτος. Ούτε διδάχτηκαν από τη διάψευση των προσδοκιών τους ότι ο έλεγχος της οικονομίας των Σκοπίων από αυτούς θα περιόριζε τις επεκτατικές διαθέσεις των Σκοπιανών.
Όλα δείχνουν, λοιπόν, ότι σύσσωμη η πολιτική μας ηγεσία μεθοδεύει και στο εθνικό μας ζήτημα της Μακεδονίας την υπογραφή μιας επαχθούς συμφωνίας, πιθανότατα την άνοιξη. Η αμερικανική αναγνώριση είναι ένα μέσο πίεσης και δημιουργίας τετελεσμέων προς αυτή την κατεύθυνση. Μέχρι στιγμής πέτυχαν να αποθαρρύνουν κάθε κινητοποίηση πλην της ακροδεξιάς, ώστε να μπορούν να ισχυρίζονται ότι οι μόνοι που αντιδρούν είναι η μικρή και αναξιόπιστη μειοψηφία των ακροδεξιών. Όμως ακόμη και οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται στον τύπο φανερώνουν ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού διαφωνεί μαζί τους και βεβαίως δεν έκανε το χατήρι του κ. Μητσοτάκη να ξεχάσει το όνομα, παρότι πέρασαν 10 χρόνια! Αυτή η πλειοψηφία πρέπει δυναμικά να εκφραστεί το συντομότερο δυνατό, για να μη μεγαλώσουμε ένα ακόμα πρόβλημα στα βόρεια σύνορά μας.
Κατηγορία
Φύλλο 101 Δεκεμβρίου 2004
Όσο βαθαίνει η δυστυχία και η ανέχεια στην κοινωνία μας λόγω της εφαρμογής του μνημονίου, η κατοχική κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της (Ντόρα, Καρατζαφέρης) προβάλλουν ως μοναδικό επιχείρημα ότι, αν δεν είχαν ψηφίσει το μνημόνιο, η χώρα θα είχε χρεοκοπήσει, το κράτος δε θα είχε να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και οι τράπεζες θα χρεοκοπούσαν επίσης, με αποτέλεσμα οι καταθέτες να χάσουν τις καταθέσεις τους! Όλα ψέματα!
Στάση πληρωμών- μερική χρεοκοπία
Πρώτ απ όλα, και με το μνημόνιο ήδη υπάρχει στάση πληρωμών του κράτους σε παραγωγικούς τομείς. Δεν πληρώνει τις ασφαλιστικές του εισφορές στα ταμεία (9 δισ. χρωστά μόνο στο ΙΚΑ), δεν πληρώνει τα φάρμακα και τα νοσοκομειακά είδη (500 εκ. χρωστά μόνο στους φαρμακοποιούς), δεν πληρώνει τους εργολάβους για ήδη κατασκευασμένα δημόσια έργα (500 εκ. οι οφειλές), καθυστερεί τις επιστροφές του ΦΠΑ, χρωστάει στους ωρομίσθιους καθηγητές, που περιμένουν μήνες για να πληρωθούν ψιχία, ανέστειλε τη λειτουργία 3 στρατιωτικών νοσοκομείων στη Θράκη (για να εξακριβώσει δήθεν το κόστος λειτουργίας τους) και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός. ’λλωστε και η μείωση μισθών και συντάξεων καθώς και οι απολύσεις στο δημόσιο αποτελούν ομολογία αδυναμίας εκπλήρωσης υποχρεώσεων.
Συνεπώς ήδη έχουμε μερική χρεοκοπία, που συρρικνώνει την ανάπτυξη προς όφελος των δανειστών της τρόικας, με θύματα τα παραγωγικά στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας.
Το μνημόνιο υποθηκεύει την περιουσία της χώρας
Μέχρι την υπογραφή του μνημονίου το 90% του ελληνικού χρέους διεπόταν από το ελληνικό δίκαιο, γι αυτό ήταν απαλλαγμένο από εμπράγματες ασφάλειες, δηλ. η Ελλάδα δεν ήταν υποχρεωμένη να υποθηκεύει περιουσιακά της στοιχεία. Έτσι, σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του χρέους ή πτώχευσης του ελληνικού κράτους, οι δανειστές δεν ήσαν εξασφαλισμένοι, αφού η Ελλάδα, με αλλαγή της νομοθεσίας της, μπορούσε να υποχρεώσει τους δανειστές να συμφωνήσουν σε μία αναδιάρθρωσή του χρέους, με ευνοϊκότερους όρους για μας και χειρότερους γι αυτούς. Διαφορετικά, θα πρέπει να προσφύγουν στα δικαστήρια.
Με την υπογραφή του μνημονίου (Δανειακή Σύμβαση παρ. 14,1) καταργήθηκε το ελληνικό δίκαιο για το χρέος και καθιερώθηκε το αγγλικό, που ευνοεί τους δανειστές. Τις διαφορές δανειστών και δανειζόμενου δε θα τις λύνει ελληνικό δικαστήριο, αλλά δικαστήριο της Ε.Ε., του οποίου οι δικαστές θα προέρχονται, κυρίως, από τις χώρες των δανειστών (παρ. 14,2). Επίσης, οι επί μέρους ξένοι δανειστές (τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία κ.λπ.) μπορούν πλέον να μεταβιβάζουν τα ελληνικά ομόλογα (μέσω της ΕΚΤ) στις χώρες-δανειστές. Έτσι επιβαρύνεται το ελληνικό χρέος στο σύνολό του με εμπράγματες ασφάλειες ακόμη και επί της μη απαλλοτριώσιμης (με βάση το ελληνικό δίκαιο) περιουσίας του ελληνικού δημοσίου, ακυρώνοντας το πλεονέκτημα της χώρας μας. Αν δηλ. δεν πληρωθεί μία δόση, οι δανειστές «νομιμοποιούνται» να κατάσχουν π.χ. πολεμικά πλοία ή το Μουσείο της Ακρόπολης (παρ. 14,5)! Περιττό να τονιστεί ότι μια Ελλάδα χωρίς την Ακρόπολή της θα είναι μια άλλη Ελλάδα, με άλλη ταυτότητα.
Αλλά τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα μ έναν επιπλέον όρο του μνημονίου: η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται να μην μπορεί να συνάψει άλλο ενυπόθηκο δάνειο από άλλη χώρα εκτός Ε.Ε. και ΔΝΤ μέχρι ν αποπληρώσει το συγκεκριμένο (παρ 2α,1). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μια κυβέρνηση που αποδέχεται την Ε.Ε. και το μνημόνιο χάνει το δικαίωμα να δανειοδοτηθεί από άλλη χώρα εκτός Ε.Ε., π.χ. την Κίνα ή τη Ρωσία, από τις οποίες θα μπορούσε να πάρει δάνειο με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο και πολύ ευνοϊκότερους όρους.
Δύο λογικές για την αντιμετώπιση του χρέους
Όπως διαφάνηκε και από τα προηγούμενα, υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους επιχειρεί να εξοφλήσει το χρέος της μια χώρα. Ο πρώτος διέπεται από αναπτυξιακή λογική, δηλ. επιχειρεί να αυξήσει την παραγωγή, να αυξήσει τα εισοδήματα, να αυξήσει τις εξαγωγές, ώστε ν αυξηθούν τα έσοδα του κράτους. Έτσι και η χώρα ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της και το βιοτικό επίπεδο του λαού βελτιώνεται. (Το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι αυτά μόνο με αποχώρηση από την Ε.Ε. μπορούν να γίνουν, βλ. και προτάσεις στο τέλος του κειμένου).
Η Ε.Ε., η ΕΚΤ, το ΔΝΤ και η κατοχική τους κυβέρνηση ακολουθούν με το μνημόνιο το δεύτερο δρόμο, που διέπεται από την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη ιδεολογία, δηλ. μειώνουν τα έξοδα του κράτους χωρίς να αυξάνουν ουσιαστικά τα έσοδα. Η άγρια αφαίμαξη των εισοδημάτων, η αύξηση των συντελεστών φορολόγησης, η επιβολή νέων φόρων, η αύξηση των τιμών και η ραγδαία συρρίκνωση της παραγωγής έχουν ως τελικό αποτέλεσμα τα έσοδα του κράτους από τους φόρους να μειώνονται. Στην εισηγητική έκθεση του μνημονίου ισχυρίζονται ότι με τη συνταγή τους θα επιτύχουν αύξηση της ανταγωνιστικότητας (λόγω της μείωσης του κόστους εργασίας), άρα αύξηση των εξαγωγών, μείωση του εμπορικού ελλείμματος (λόγω και της μείωσης των εισαγωγών) και μείωση του πληθωρισμού. Τίποτα απ αυτά δε θα γίνει. Στην πραγματικότητα όχι μόνο μετατρέπουν τη χώρα σε νεκροταφείο, αλλά ακολουθούν μια συνταγή καταδικασμένη σε αποτυχία. Κι αυτό το γνωρίζουν, αλλά έτσι λειτουργούν οι τοκογλύφοι. Οδηγός τους είναι το τυφλό πάθος τους για το άμεσο κέρδος! Αλλά κάποια στιγμή οι λαοί εξεγείρονται!
Τα πρώτα αδιέξοδα
Ήδη, 6 μήνες από την εφαρμογή του μνημονίου, φαίνονται ξεκάθαρα τα πρώτα αδιέξοδα, που έχουν προκαλέσει «αμηχανία» στους εμπνευστές του και πανικό στην κυβέρνηση. Τα κρατικά έσοδα του 2010 είναι κατά 2.4 δισ. λιγότερα από τις προβλέψεις, ενώ οι αντίστοιχες δαπάνες κατά 800 εκ. περισσότερες. Με την «αναθεώρηση» της EUROSTAT το έλλειμμα του 2009 ανέβηκε από 13,6% στο 15,4 % και το χρέος από 115,1% στο 126,8% . Έτσι το έλλειμμα αυξάνεται κατά 6 δισ. και οι δανειστές απαιτούν νέα σκληρότερα μέτρα, για να τα απορροφήσουν μέσα στο 2011. (Κι αυτό θα γίνεται συνεχώς, αν δεν τους σταματήσουμε.) Στο μνημόνιο προβλέπεται ότι ο πληθωρισμός για την περίοδο 2010-2014 θα κυμαίνεται από 0.4% έως 1.9% και ήδη έφθασε στο 5.5%. Οι τιμές, αντί να μειώνονται, αυξάνονται λόγω των αλλεπάλληλων αυξήσεων των έμμεσων φόρων και της ασυδοσίας των εγχώριων και ξένων αλυσίδων, προς δόξαν της ανταγωνιστικότητας. Η ανεργία καλπάζει (τον Αύγουστο του 2009 ήταν 9%, φέτος τον Αύγουστο έφθασε επίσημα στο 12,2%, στην πραγματικότητα είναι πολύ υψηλότερη). Το μνημόνιο προβλέπει ότι το 2012 θα φθάσει το 15,3%, δηλ. ας περιμένουμε ότι θα ξεπεράσει το 20%.
Το μνημόνιο οδηγεί με βεβαιότητα στη χρεοκοπία
Οι «φωστήρες» της τρόικας και οι υπηρέτες της κατοχικοί δε μας εξηγούν πώς θα πληρωθούν τα χρέη του κράτους, όταν τα εισοδήματά του μειώνονται και τα χρέη αυξάνονται ραγδαία. Το 2014-2015 η χώρα θα πρέπει να πληρώνει μόνο σε τοκοχρεολύσια περί τα 80 δισ. κάθε χρόνο, δηλ. το 35% του ΑΕΠ, δηλ. ποσό κατά 50% μεγαλύτερο από τα έσοδα του ετήσιου προϋπολογισμού του κράτους! Το ΔΝΤ, σε πρόσφατη έκθεσή του, προβλέπει ότι το 2020 το δημόσιο χρέος θα φθάσει το 176% του ΑΕΠ! Οι τόκοι των δανείων θα αυξάνονται σταθερά μέχρι και το 2014 και από 13,3 δισ. ευρώ φέτος θα ανέβουν στο ύψος ρεκόρ των 20,4 δισ. ευρώ το 2014. Μάλιστα το μνημόνιο προβλέπει ότι το 2012 η χώρα θα βγει και στις «αγορές», δεδομένου ότι οι δανειακές ανάγκες του 2010-2013 υπολογίζονται στα 193 δισ., ενώ ο μηχανισμός «στήριξης» προσφέρει μόνο 110 δισ.
Το ερώτημα είναι: πώς οι ανά τη γη τοκογλύφοι θα δανείσουν μια διαλυμένη οικονομία με 150% του ΑΕΠ χρέος και 35% του ΑΕΠ ετήσια τοκοχρεολύσια; Η απάντηση είναι εύκολη: μνημόνια και κατοχή συνεχώς, μέχρι πλήρους εξανδραποδισμού μας, με το κράτος να οδηγείται μαθηματικά στη χρεοκοπία, όπως ήδη πιστεύουν όλοι οι έγκυροι οικονομολόγοι καθώς και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Χρεοκοπία που, εκτός από τη δυστυχία που προκαλεί στους ανθρώπους, απειλεί ευθέως και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, με την απαξίωση ακόμη και της εθνικής άμυνας, με πρόσχημα την οικονομία.
Υπάρχει άλλη λύση;
Η πρόταση Σαμαρά
Στις 7-7-2010 ο Α. Σαμαράς παρουσίασε τις θέσεις του κόμματός του για την έξοδο από το μνημόνιο. Είπε ότι δε χρειάζονται πρόσθετα μέτρα, πέραν αυτών που ήδη έχουν ληφθεί, και ότι πρέπει να υπάρξουν επιπλέον αντισταθμιστικά 7,2% του ΑΕΠ (περίπου 17 δισ.), για να καταπολεμήσουν την ύφεση, η οποία προκαλεί το ένα τρίτο του ελλείμματος του δημοσίου χρέους. Τα αντισταθμιστικά μέτρα περιλαμβάνουν ιδιωτικοποιήσεις ή «μεταρρυθμίσεις», που πολλές εφαρμόζει ήδη η κατοχική κυβέρνηση, π.χ. ΟΣΕ, άνοιγμα «κλειστών» επαγγελμάτων, κατάργηση καμποτάζ κ.λπ. Προτείνει επίσης επανορθωτικά μέτρα, όπως η αποκατάσταση συντάξεων σε χαμηλοσυνταξιούχους και ελάφρυνση φορολογίας στα καύσιμα. Υποστηρίζει ότι με τα μέτρα αυτά σε 18 μήνες θα έχει μηδενισθεί το έλλειμμα, ενώ το δημόσιο χρέος δε θα υπερβεί το 120% του ΑΕΠ. Τότε θα μπορεί η χώρα να απεμπλακεί από το μνημόνιο και να βγει στις «αγορές», αλλά θα πληρώνει τα τοκοχρεολύσια των έως τότε δανείων της τρόικας, που είναι 38 δισ. για το 2010 και 40 δισ. για το 2011, δηλ. σύνολο 78 δισ., αντί των 110 δισ., που είναι το σύνολο των δανείων της τρόικας μέχρι τέλους του 2013.
Οι προτάσεις αυτές, παρά τις ενδεχομένως καλές προθέσεις του Α. Σαμαρά, δεν ξεφεύγουν από τη λογική του συστήματος στα πλαίσια της Ε.Ε. και της ΟΝΕ, που παράγει ελλείμματα και χρέη κι έχει καταδικάσει τη χώρα σε διάλυση της παραγωγής της, με αποτέλεσμα να ζει με δανεικά. Το πού θα βρεθούν τα ποσά για να χρηματοδοτηθούν τα προτεινόμενα αντισταθμιστικά μέτρα είναι προφανές: με νέα δάνεια, τα οποία θα πάρουμε ή από την τρόικα ή από τις «αγορές». Έτσι δεν αποφεύγουμε την κρίση, απλώς τη μεταθέτουμε. Ασφαλώς όμως, με τις προτάσεις Σαμαρά, η κοινωνική κατάσταση θα είναι κάπως καλύτερη από τη σημερινή.
’λλες προτάσεις
Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ προτείνει να φύγει η χώρα από το μνημόνιο και να κρατικοποιήσει κάποιες τράπεζες, ώστε μέσω αυτών ο δανεισμός να γίνεται απ ευθείας από την ΕΚΤ με επιτόκιο μόνο 1%, αντί των σημερινών τοκογλυφικών. Ορισμένοι οικονομολόγοι προτείνουν επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με «κούρεμα» και επιμήκυνση, άλλοι προτείνουν ακόμη και επαναφορά του εθνικού νομίσματος, αλλά κανείς απ αυτούς δεν προτείνει την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε. ως προϋπόθεση σωτηρίας και ανάπτυξης. Μόνο το ΚΚΕ από α κοινοβουλευτικά κόμματα έχει αναφερθεί στην ανάγκη «αποδέσμευσης» (απόφαση 18ου συνεδρίου 18-22/2/2009, παρ. 38 και πρόγραμμα ΚΚΕ 1996), χωρίς όμως να προσδιορίζει για ποια φάση την προτείνει (ως άμεση προτεραιότητα ή όταν θα εφαρμοστεί το σταλινικό πρότυπο;) και (κυρίως) δεν κάνει καμιά απολύτως προσπάθεια για τη δημιουργία κινήματος με σκοπό την αποδέσμευση. Απλώς λόγια, για να εισπράττει τη δυσαρέσκεια προς την Ε.Ε. και την ΕΚΤ.
Είναι ενδιαφέρον, πάντως, ότι ο καθηγητής Σάββας Ρομπόλης, επικεφαλής του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, γράφει στην ετήσια έκθεση: «ακόμη και αν μηδενιστούν, ως εκ θαύματος, τα χρέη και τα ελλείμματα, μέσα σε μία δεκαετία η χώρα θα έχει και πάλι τα ίδια δημοσιονομικά προβλήματα» (Ελευθεροτυπία 17-9-2010), εφ όσον, θα εννοεί, παραμένουμε στην Ε.Ε.
Κατηγορία
Φύλλο 136 Νοεμβρίου 2010
Δεν αρκούσε η λεηλασία που υπέστησαν χώρες και κοινωνίες από τους χρυσοκάνθαρους τραπεζίτες και χρηματιστές, με την πλήρη στήριξη των κυβερνήσεων και των υπερεθνικών οργάνων και οργανισμών, δηλ. της Ε.Ε. με την Κομισιόν της, του Δ.Ν.Τ., της Παγκόσμιας Τράπεζας κ.λπ. Αυτοί, αντί να δημεύσουν τις τεράστιες περιουσίες και τα ιλιγγιώδη κέρδη των υπεύθυνων γι αυτή την κρίση και να τα ανακατανείμουν στους πληγέντες, πιστοί στα νεοφιλελεύθερα δόγματα του ασύδοτου κέρδους και κινδυνολογώντας ασύστολα, επιβαρύνουν με νέα θηριώδη ποσά τα θύματα, για να τα δώσουν στους θύτες, ώστε να συνεχίσουν αδιατάρακτα το ληστρικό τους έργο.
Το κωμικοτραγικό είναι ότι, για το θεαθήναι, θέλουν ως εποπτικό όργανο του χρηματοπιστωτικού συστήματος το Δ.Ν.Τ., δηλ. το λύκο να φυλάει τους άλλους λύκους. Έτσι είναι απολύτως βέβαιο ότι η νέα κρίση θα είναι θέμα χρόνου.
Στη χώρα μας, με το ανεξέλεγκτο δημόσιο χρέος, η κυβέρνηση με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ
Κατηγορία
Φύλλο 125 Νοεμβρίου 2008
Για το Σάββατο 29/1 στις 7 μ.μ. έχουν κληθεί στα γραφεία μας μέλη και φίλοι του ΑΣΚΕ, για συζήτηση για τη Μακεδονία και την πλαστογράφηση του ονόματός της από το κράτος των Σκοπίων. Η συζήτηση θα γίνει με βάση το κείμενο που επεξεργάστηκε η Εκτελεστική Επιτροπή και κυκλοφόρησε ως ένθετο στο προηγούμενο φύλλο της «Ενημέρωσης». Το ΑΣΚΕ πάντα είχε καθαρή θέση για το θέμα, αλλά δεν είχε κάνει δουλειά στην έκταση και το βάθος που χρειαζόταν. Αυτό το κενό θεωρούμε ότι καλύπτουμε τώρα, αλλά κρίναμε πως πρέπει να προηγηθεί μια συζήτηση σε ευρύτερο κύκλο, πριν διαμορφώσουμε το τελικό κείμενο.
Μετά τη συζήτηση αυτή θα επεκταθούμε για λίγο σε άλλα πολιτικά θέματα, θα γίνουν κάποιες ενημερώσεις και στο τέλος θα κόψουμε την πίτα και θα ανταλλάξουμε ευχές για τον καινούργιο χρόνο. Όλη η διαδικασία εκτιμούμε ότι θα διαρκέσει περίπου 2,5 ώρες.
Κατηγορία
Φύλλο 102 Ιανουαρίου 2005
Στο ΚΚΕ έχει ξεκινήσει από το 1995 μια συζήτηση για τα αίτια της κατάρρευσης των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» της Αν. Ευρώπης, της «αντεπανάστασης» (κατά το ΚΚΕ), συζήτηση που πρόκειται να διευρυνθεί εν όψει του Συνεδρίου.
Το ζήτημα είναι το πιο σημαντικό, κατά τη γνώμη μας, για το ΚΚΕ, όχι ως παρελθοντολογία, αλλά γιατί το ΚΚΕ οφείλει να διευκρινίσει στον ελληνικό λαό αν η «λαϊκή εξουσία», για την οποία τον καλεί να αγωνιστεί, θα είναι κατ εικόνα και ομοίωση εκείνων των καθεστώτων ή κάτι άλλο πολύ διαφορετικό. Επειδή ο ελληνικός λαός έχει πλέον δική του άποψη για τον «υπαρκτό», λόγω της παρουσίας των εκατοντάδων χιλιάδων οικονομικών μεταναστών από την Αν. Ευρώπη και των σχετικών συζητήσεων με αυτούς, και επειδή δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθεί τέτοια καθεστώτα, τα συμπεράσματα αυτών των συζητήσεων θα δείξουν αν το ΚΚΕ θέλει να παραμείνει ένα κόμμα διαμαρτυρίας, που θα εισπράττει από την κοινωνική δυσαρέσκεια ή θέλει πράγματι να αγωνιστεί για μια «λαϊκή εξουσία».
Η πρόβλεψη του ΑΣΚΕ είναι ότι το ΚΚΕ δεν αντέχει μια σοβαρή ανάλυση του ζητήματος. Την απαισιοδοξία μας ήρθε να ενισχύσει τετρασέλιδο κείμενο στο «Ριζοσπάστη» της 7/9/08 για την «αντεπανάσταση στην Τσεχοσλοβακία το 1968». Η θέση για εκείνα τα τραγικά γεγονότα συνοψίζεται στο εξής απόσπασμα: «Οι συνεπείς επαναστατικές δυνάμεις του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της ανατροπής και του εμφυλίου, ζήτησαν τη διεθνιστική βοήθεια των σύμμαχων σοσιαλιστικών χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας, αποτρέποντας την αντεπανάσταση.»
Με αντιστροφή των όρων, ακόμη και η φρασεολογία ξυπνά σε μας πολύ δυσάρεστες αναμνήσεις. Επί της ουσίας και αν υποθέσουμε ότι όλοι όσοι ξεσηκώθηκαν στην Πράγα το 1968 ήσαν «αντεπαναστάτες», το κείμενο δε θεωρεί αναγκαίο να απαντήσει στο εξής βασικό ερώτημα: Αν η πλειοψηφία του λαού προτιμούσε τους «αντεπαναστάτες», με ποιο δικαίωμα ο οποιοσδήποτε αρνείται να τους παραδώσει την εξουσία; [Σύγκριση: Όταν οι Σαντινίστας έχασαν τις εκλογές στη Νικαράγουα, σεβάστηκαν τη θέληση του λαού και παρέδωσαν την εξουσία. Σήμερα, με την ψήφο του λαού, είναι πάλι στην εξουσία. Αυτή η άλλη, η δημοκρατική, αντίληψη της αριστεράς την έχει οδηγήσει στην εξουσία στο σύνολο σχεδόν της Λ. Αμερικής.]
Ως αίτια της «αντεπανάστασης» στην Τσεχοσλοβακία, που προφανώς θα θεωρηθούν και ως αίτια της ολικής κατάρρευσης του 1989-90, αναφέρονται «αδυναμίες, λάθη και παρεκκλίσεις», δηλ. κάποια πταίσματα ανέτρεψαν τη μισή υφήλιο! Η ανάλυση που ακολουθεί κινείται σ αυτό το επίπεδο, γι αυτό δε χρειάζεται, νομίζουμε, να επεκταθούμε. Ως αίτιο αναφέρεται ο,τιδήποτε άλλο εκτός από την ουσία: Ότι μέσα στα καθεστώτα αυτά ξεχώρισε μια μικρή κοινωνική ομάδα, η ηγεσία του κόμματος και του κράτους, που εκμεταλλευόταν τη μεγάλη πλειοψηφία, από την οποία είχε αφαιρέσει κάθε δημοκρατικό δικαίωμα για συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας.
Με όλα τα παραπάνω δεν παραβλέπουμε ότι οι κοινωνίες αυτές είχαν και θετικά στοιχεία (κοινωνική πρόνοια κ.λπ.), ούτε επιχαίρουμε που οι χώρες αυτές στράφηκαν (όχι για πολύ, ελπίζουμε) προς τη Δύση, ούτε δικαιολογούμε όσους τέως αριστερούς χρησιμοποίησαν την κριτική τους για να αλλάξουν στρατόπεδο. Θέλουμε μόνο να υποστηρίξουμε τη θέση του ΑΣΚΕ ότι μια άλλη πορεία για τη χώρα μας προϋποθέτει ως αδιαίρετο σύνολο την εθνική ανεξαρτησία (αποχώρηση από Ε.Ε. κ.λπ.), την προάσπιση της ακεραιότητας της χώρας μας, τον έλεγχο της παραγωγής και των προϊόντων της από την κοινωνία (σοσιαλιστικός μετασχηματισμός), την εμβάθυνση και διεύρυνση της δημοκρατίας, την προστασία και ανάπτυξη του πολιτισμού μας. Όποιος αφαιρεί κάτι από τα παραπάνω δεν μπορεί (ή δεν ενδιαφέρεται) να πείσει ότι μια καλύτερη πορεία για τον τόπο μας είναι εφικτή.
Κατηγορία
Φύλλο 124 Σεπτεμβρίου 2008
Έχουμε γράψει και παλιότερα (άρθρο στην "Αθηναϊκή") για την "υστερία" των ΗΠΑ και ΕΟΚ, με πρώτους διδάξαντος τη Γαλλία και Γερμανία και, πρόσφατα την Αγγλία του Μπλερ εναντίον της τρομοκρατίας, πραγματικής ή υποθετικής. Δεν είναι μόνο πρόφαση, δηλ. ανακάλυψη και προβολή "εχθρού", ώστε να συσπειρώνουν τη σιωπηλή πλειοψηφία και να την ελέγχουν στις χώρες τους και αλλού, μια που δεν υπάρχει πια "ο κομμουνιστικός κίνδυνος". Πρόκειται και για πραγματικό φόβο απέναντι σε απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες αντιδράσεις στην επίθεση της παγκοσμιοποίησης τους κατά των λαών και του ανθρώπου. Και επειδή οι χώρες αυτές, και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, είναι σχεδόν απόλυτα εξαρτημένες από την υπερσύγχρονη τεχνολογία, η οποία είναι πολύ εύκολα τρωτή με πολύ απλά μέσα και από πολύ λίγους ανθρώπους (π.χ. τους χάκερ!), αντιλαμβάνονται ότι λίγοι αποφασισμένοι μπορεί να τους προκαλέσουν χάος και μεγάλες καταστροφές, Προσπαθούν, λοιπόν, να πάρουν τα μέτρα τους.
Προηγήθηκαν άλλοι
Η Γερμανία και η Γαλλία προηγήθησαν σ' αυτό. Έχουν εγκαθιδρύσει, αθόρυβα, εδώ και δεκαετίες ένα ιδιόρρυθμο αστυνομικό κράτος, που πολύ λίγο σέβεται τις ατομικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα (για την υπεράσπιση των οποίων και σεμνύνονται!!) Πέρυσι τις ακολούθησε και η Αγγλία, με τον ανατριχιαστικό (σε αντιδημοκρατικότητα) αντιτρομοκρατικό νόμο του Μπλερ και τώρα καλείται από τις ΗΠΑ (και τις Βρυξέλλες των τραπεζιτών) και η Ελλάδα να συμμορφωθεί.
Η Γερμανία και η Γαλλία προηγήθησαν σ' αυτό. Έχουν εγκαθιδρύσει, αθόρυβα, εδώ και δεκαετίες ένα ιδιόρρυθμο αστυνομικό κράτος, που πολύ λίγο σέβεται τις ατομικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα (για την υπεράσπιση των οποίων και σεμνύνονται!!) Πέρυσι τις ακολούθησε και η Αγγλία, με τον ανατριχιαστικό (σε αντιδημοκρατικότητα) αντιτρομοκρατικό νόμο του Μπλερ και τώρα καλείται από τις ΗΠΑ (και τις Βρυξέλλες των τραπεζιτών) και η Ελλάδα να συμμορφωθεί.
Ο τρομονόμος
Ο νόμος που ετοιμάζει ο (ευνοούμενος των Αμερικανών) Χρυσοχοϊδης και, κυρίως, το ενεργούμενο του Σημίτη, ο Υπουργός Δικαιοσύνης (!) Σταθόπουλος, ξεπερνά ακόμη και αυτόν τον Μπλερ. Δεν ψηφίστηκε ακόμη και, ελπίζουμε, δεν πρόκειται να ψηφιστεί έτσι, όπως άφησαν να διαρρεύσει. Οι αντιδράσεις είναι, ήδη, πράγματι εντυπωσιακές και μάλιστα και από τον ακαδημαϊκό χώρο. Αλλά και πολλοί βουλευτές του ίδιου του ΠΑΣΟΚ (ελπίζουμε ότι) δε θα τον δεχθούν, όπως του σχεδιάζουν.
Δε χρειάζεται να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες του, αφού ούτως ή άλλως θα τον περιορίσουν. Ο στόχος όμως είναι εμφανής. Αρκεί να αναφέρουμε ότι προβλέπει ανεξέλεγκτες παρακολουθήσεις τηλεφώνων ή με όποιο άλλο μέσο (!) απλών υπόπτων, υποχρεωτική (!) έρευνα του DNA, ακόμη και τιμωρία για απλή συμμετοχή (όχι σε παράνομες ενέργειες, αλλά...) σε ομάδες (και κόμματα, επομένως), προστασία των μαρτύρων δηλαδή μη παρουσία τους σε δίκες κ.λ.π. !!! Φαντάζεται κανείς τι θα συνέβαινε, αν ισχύσει κάτι τέτοιο. Καταδίκες με βάση ανώνυμες μαρτυρίες, δηλ. ανύπαρκτες......
Διαφαινόμενοι κίνδυνοι
Δε θα περάσει, τουλάχιστον όπως τον σχεδιάζουν. Αυτό όμως δε μειώνει τους κινδύνους που διαφαίνονται. Η νοοτροπία που καλλιεργείται σε κυβερνητικούς κύκλους (και σίγουρα θα βρίσκει ανταπόκριση σε μεγάλο μέρος και της Ν.Δ., όπως και στους "εξ αριστερών" εκσυγχρονιστές) και που εκδηλώνεται στη συμπεριφορά υπουργών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ όπου εμφανίζονται, προκαλεί δίκαια τις ανησυχίες ακόμη και των "φιλήσυχων" πολιτών.
Η αντίδραση όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών πρέπει να είναι άμεση και αποφασιστική. Αν ένα βήμα του αντιδημοκρατισμού επιτύχει να καθιερωθεί, θα ακολουθήσει χιονοστιβάδα. Και τότε θα χρειαστούν αντιδράσεις, όπως των αγωνιστών της Τουρκίας, δηλ. θα είναι ήδη πολύ αργά...
Έχουμε γράψει και παλιότερα (άρθρο στην "Αθηναϊκή") για την "υστερία" των ΗΠΑ και ΕΟΚ, με πρώτους διδάξαντος τη Γαλλία και Γερμανία και, πρόσφατα την Αγγλία του Μπλερ εναντίον της τρομοκρατίας, πραγματικής ή υποθετικής. Δεν είναι μόνο πρόφαση, δηλ. ανακάλυψη και προβολή "εχθρού", ώστε να συσπειρώνουν τη σιωπηλή πλειοψηφία και να την ελέγχουν στις χώρες τους και αλλού, μια που δεν υπάρχει πια "ο κομμουνιστικός κίνδυνος". Πρόκειται και για πραγματικό φόβο απέναντι σε απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες αντιδράσεις στην επίθεση της παγκοσμιοποίησης τους κατά των λαών και του ανθρώπου. Και επειδή οι χώρες αυτές, και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, είναι σχεδόν απόλυτα εξαρτημένες από την υπερσύγχρονη τεχνολογία, η οποία είναι πολύ εύκολα τρωτή με πολύ απλά μέσα και από πολύ λίγους ανθρώπους (π.χ. τους χάκερ!), αντιλαμβάνονται ότι λίγοι αποφασισμένοι μπορεί να τους προκαλέσουν χάος και μεγάλες καταστροφές, Προσπαθούν, λοιπόν, να πάρουν τα μέτρα τους.
Προηγήθηκαν άλλοι
Η Γερμανία και η Γαλλία προηγήθησαν σ' αυτό. Έχουν εγκαθιδρύσει, αθόρυβα, εδώ και δεκαετίες ένα ιδιόρρυθμο αστυνομικό κράτος, που πολύ λίγο σέβεται τις ατομικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα (για την υπεράσπιση των οποίων και σεμνύνονται!!) Πέρυσι τις ακολούθησε και η Αγγλία, με τον ανατριχιαστικό (σε αντιδημοκρατικότητα) αντιτρομοκρατικό νόμο του Μπλερ και τώρα καλείται από τις ΗΠΑ (και τις Βρυξέλλες των τραπεζιτών) και η Ελλάδα να συμμορφωθεί.
Η Γερμανία και η Γαλλία προηγήθησαν σ' αυτό. Έχουν εγκαθιδρύσει, αθόρυβα, εδώ και δεκαετίες ένα ιδιόρρυθμο αστυνομικό κράτος, που πολύ λίγο σέβεται τις ατομικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα (για την υπεράσπιση των οποίων και σεμνύνονται!!) Πέρυσι τις ακολούθησε και η Αγγλία, με τον ανατριχιαστικό (σε αντιδημοκρατικότητα) αντιτρομοκρατικό νόμο του Μπλερ και τώρα καλείται από τις ΗΠΑ (και τις Βρυξέλλες των τραπεζιτών) και η Ελλάδα να συμμορφωθεί.
Ο τρομονόμος
Ο νόμος που ετοιμάζει ο (ευνοούμενος των Αμερικανών) Χρυσοχοϊδης και, κυρίως, το ενεργούμενο του Σημίτη, ο Υπουργός Δικαιοσύνης (!) Σταθόπουλος, ξεπερνά ακόμη και αυτόν τον Μπλερ. Δεν ψηφίστηκε ακόμη και, ελπίζουμε, δεν πρόκειται να ψηφιστεί έτσι, όπως άφησαν να διαρρεύσει. Οι αντιδράσεις είναι, ήδη, πράγματι εντυπωσιακές και μάλιστα και από τον ακαδημαϊκό χώρο. Αλλά και πολλοί βουλευτές του ίδιου του ΠΑΣΟΚ (ελπίζουμε ότι) δε θα τον δεχθούν, όπως του σχεδιάζουν.
Δε χρειάζεται να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες του, αφού ούτως ή άλλως θα τον περιορίσουν. Ο στόχος όμως είναι εμφανής. Αρκεί να αναφέρουμε ότι προβλέπει ανεξέλεγκτες παρακολουθήσεις τηλεφώνων ή με όποιο άλλο μέσο (!) απλών υπόπτων, υποχρεωτική (!) έρευνα του DNA, ακόμη και τιμωρία για απλή συμμετοχή (όχι σε παράνομες ενέργειες, αλλά...) σε ομάδες (και κόμματα, επομένως), προστασία των μαρτύρων δηλαδή μη παρουσία τους σε δίκες κ.λ.π. !!! Φαντάζεται κανείς τι θα συνέβαινε, αν ισχύσει κάτι τέτοιο. Καταδίκες με βάση ανώνυμες μαρτυρίες, δηλ. ανύπαρκτες......
Διαφαινόμενοι κίνδυνοι
Δε θα περάσει, τουλάχιστον όπως τον σχεδιάζουν. Αυτό όμως δε μειώνει τους κινδύνους που διαφαίνονται. Η νοοτροπία που καλλιεργείται σε κυβερνητικούς κύκλους (και σίγουρα θα βρίσκει ανταπόκριση σε μεγάλο μέρος και της Ν.Δ., όπως και στους "εξ αριστερών" εκσυγχρονιστές) και που εκδηλώνεται στη συμπεριφορά υπουργών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ όπου εμφανίζονται, προκαλεί δίκαια τις ανησυχίες ακόμη και των "φιλήσυχων" πολιτών.
Η αντίδραση όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών πρέπει να είναι άμεση και αποφασιστική. Αν ένα βήμα του αντιδημοκρατισμού επιτύχει να καθιερωθεί, θα ακολουθήσει χιονοστιβάδα. Και τότε θα χρειαστούν αντιδράσεις, όπως των αγωνιστών της Τουρκίας, δηλ. θα είναι ήδη πολύ αργά...
Έχουμε γράψει και παλιότερα (άρθρο στην "Αθηναϊκή") για την "υστερία" των ΗΠΑ και ΕΟΚ, με πρώτους διδάξαντος τη Γαλλία και Γερμανία και, πρόσφατα την Αγγλία του Μπλερ εναντίον της τρομοκρατίας, πραγματικής ή υποθετικής. Δεν είναι μόνο πρόφαση, δηλ. ανακάλυψη και προβολή "εχθρού", ώστε να συσπειρώνουν τη σιωπηλή πλειοψηφία και να την ελέγχουν στις χώρες τους και αλλού, μια που δεν υπάρχει πια "ο κομμουνιστικός κίνδυνος". Πρόκειται και για πραγματικό φόβο απέναντι σε απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες αντιδράσεις στην επίθεση της παγκοσμιοποίησης τους κατά των λαών και του ανθρώπου. Και επειδή οι χώρες αυτές, και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, είναι σχεδόν απόλυτα εξαρτημένες από την υπερσύγχρονη τεχνολογία, η οποία είναι πολύ εύκολα τρωτή με πολύ απλά μέσα και από πολύ λίγους ανθρώπους (π.χ. τους χάκερ!), αντιλαμβάνονται ότι λίγοι αποφασισμένοι μπορεί να τους προκαλέσουν χάος και μεγάλες καταστροφές, Προσπαθούν, λοιπόν, να πάρουν τα μέτρα τους.
Προηγήθηκαν άλλοι
Η Γερμανία και η Γαλλία προηγήθησαν σ' αυτό. Έχουν εγκαθιδρύσει, αθόρυβα, εδώ και δεκαετίες ένα ιδιόρρυθμο αστυνομικό κράτος, που πολύ λίγο σέβεται τις ατομικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα (για την υπεράσπιση των οποίων και σεμνύνονται!!) Πέρυσι τις ακολούθησε και η Αγγλία, με τον ανατριχιαστικό (σε αντιδημοκρατικότητα) αντιτρομοκρατικό νόμο του Μπλερ και τώρα καλείται από τις ΗΠΑ (και τις Βρυξέλλες των τραπεζιτών) και η Ελλάδα να συμμορφωθεί.
Η Γερμανία και η Γαλλία προηγήθησαν σ' αυτό. Έχουν εγκαθιδρύσει, αθόρυβα, εδώ και δεκαετίες ένα ιδιόρρυθμο αστυνομικό κράτος, που πολύ λίγο σέβεται τις ατομικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα (για την υπεράσπιση των οποίων και σεμνύνονται!!) Πέρυσι τις ακολούθησε και η Αγγλία, με τον ανατριχιαστικό (σε αντιδημοκρατικότητα) αντιτρομοκρατικό νόμο του Μπλερ και τώρα καλείται από τις ΗΠΑ (και τις Βρυξέλλες των τραπεζιτών) και η Ελλάδα να συμμορφωθεί.
Ο τρομονόμος
Ο νόμος που ετοιμάζει ο (ευνοούμενος των Αμερικανών) Χρυσοχοϊδης και, κυρίως, το ενεργούμενο του Σημίτη, ο Υπουργός Δικαιοσύνης (!) Σταθόπουλος, ξεπερνά ακόμη και αυτόν τον Μπλερ. Δεν ψηφίστηκε ακόμη και, ελπίζουμε, δεν πρόκειται να ψηφιστεί έτσι, όπως άφησαν να διαρρεύσει. Οι αντιδράσεις είναι, ήδη, πράγματι εντυπωσιακές και μάλιστα και από τον ακαδημαϊκό χώρο. Αλλά και πολλοί βουλευτές του ίδιου του ΠΑΣΟΚ (ελπίζουμε ότι) δε θα τον δεχθούν, όπως του σχεδιάζουν.
Δε χρειάζεται να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες του, αφού ούτως ή άλλως θα τον περιορίσουν. Ο στόχος όμως είναι εμφανής. Αρκεί να αναφέρουμε ότι προβλέπει ανεξέλεγκτες παρακολουθήσεις τηλεφώνων ή με όποιο άλλο μέσο (!) απλών υπόπτων, υποχρεωτική (!) έρευνα του DNA, ακόμη και τιμωρία για απλή συμμετοχή (όχι σε παράνομες ενέργειες, αλλά...) σε ομάδες (και κόμματα, επομένως), προστασία των μαρτύρων δηλαδή μη παρουσία τους σε δίκες κ.λ.π. !!! Φαντάζεται κανείς τι θα συνέβαινε, αν ισχύσει κάτι τέτοιο. Καταδίκες με βάση ανώνυμες μαρτυρίες, δηλ. ανύπαρκτες......
Διαφαινόμενοι κίνδυνοι
Δε θα περάσει, τουλάχιστον όπως τον σχεδιάζουν. Αυτό όμως δε μειώνει τους κινδύνους που διαφαίνονται. Η νοοτροπία που καλλιεργείται σε κυβερνητικούς κύκλους (και σίγουρα θα βρίσκει ανταπόκριση σε μεγάλο μέρος και της Ν.Δ., όπως και στους "εξ αριστερών" εκσυγχρονιστές) και που εκδηλώνεται στη συμπεριφορά υπουργών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ όπου εμφανίζονται, προκαλεί δίκαια τις ανησυχίες ακόμη και των "φιλήσυχων" πολιτών.
Η αντίδραση όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών πρέπει να είναι άμεση και αποφασιστική. Αν ένα βήμα του αντιδημοκρατισμού επιτύχει να καθιερωθεί, θα ακολουθήσει χιονοστιβάδα. Και τότε θα χρειαστούν αντιδράσεις, όπως των αγωνιστών της Τουρκίας, δηλ. θα είναι ήδη πολύ αργά...
Κατηγορία
Φύλλο 81 Απριλίου 2001
Η πολιτική της κυβέρνησης, που εξυπηρετεί επιχειρηματικά συμφέροντα και σαφώς όχι την εκπαίδευση στην Ελλάδα, σπρώχνει δεκάδες χιλιάδων σπουδαστές σε ιδιωτικά κολέγια, αμφίβολης ποιότητας και μηδαμινής αποτελεσματικότητας, αφού θα προσθέσουν τους αποφοίτους τους στους ήδη υπάρχοντες άνεργους νέους. Η απάτη είναι προφανής και ο επιδιωκόμενος στόχος σαφής. Οικονομική αφαίμαξη της ελληνικής οικογένειας στο βωμό της ελπίδας (φρούδας, αλίμονο), προς όφελος νεόκοπων επιχειρηματιών και ξένων επενδυτών.
Αύξηση εγγραφών στα ΚΕΣ
Μέσα στο καλοκαίρι (01/08/2008), στα μουλωχτά όπως συνηθίζεται, ψηφίστηκε ο νόμος για την αναγνώριση των κολεγίων, με την μορφή των ΚΕΣ, (Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών), ως τρίτο πόλο στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, έναντι των Ελληνικών Δημόσιων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Έτσι καταγράφεται αλματώδης αύξηση των εγγραφών στα ΚΕΣ, που σύμφωνα με τα στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Κολεγίων για την τελευταία τριετία ξεπέρασε το 40 %. Η μεθοδευμένη προσπάθεια του υπουργείου έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα μετά την καθιέρωση της βάσης του 10 και τις δηλώσεις του υπουργού υπέρ των ΚΕΣ.
Στον κατάλογο των φετινών εγγραφών προστίθενται 1) όσοι πέτυχαν σε σχολές 2ης ή 3ης επιλογής, 2) όσοι θέλουν να παραμείνουν για σπουδές στην Αθήνα, 3) όσοι ετοιμάζονται να φύγουν για σπουδές στο εξωτερικό, πιστεύοντας ότι το αγγλόφωνο πανεπιστήμιο, στο οποίο ήθελαν να σπουδάσουν, έφτασε ήδη στην Ελλάδα και 4) όσοι δεν πέρασαν σε καμιά σχολή με τις πανελλαδικές εξετάσεις.
Δυστυχώς η κατάντια της Παιδείας και κυρίως η έλλειψη θέσεων εργασίας ωθεί τους νέους και τις οικογένειές τους σε απέλπιδες προσπάθειες για τη μελλοντική τους επαγγελματική αποκατάσταση. Όπως είναι πρόδηλο, όμως, ο στόχος της ιδιωτικής εκπαίδευσης και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι το κέρδος και μόνο το κέρδος. Έτσι δικαιολογείται η λυσσαλέα τους προσπάθεια, μέσω του εκάστοτε Υπουργού Παιδείας - που σαφώς τους υπηρετεί και των εντολών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να υφαρπάσουν αναγνώριση και δικαιώματα, είτε με τη μεταρρύθμιση του Συντάγματος, είτε με νομοσχέδια που ψηφίζονται εν μια νυκτί, είτε με την απαξίωση των ελληνικών πανεπιστημίων και ΤΕΙ της περιφέρειας.
Σπουδές χαμηλού επιπέδου στα ΚΕΣ
Αξίζει να σημειωθεί ότι γερμανικά, γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά κ.λπ. πανεπιστήμια μετά βίας αναγνωρίζουν τα πτυχία ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων και δύσκολα εγγράφουν φοιτητές από την Ελλάδα σε μεταπτυχιακά τους τμήματα, τη στιγμή που απαιτούν αναγνώριση από την Ελλάδα των πτυχίων ιδιωτικών, αμφίβολης ποιότητας, δικών τους κολεγίων. Χαρακτηριστικά και για παράδειγμα, κρατικά βρετανικά πανεπιστήμια απαιτούν για την εγγραφή φοιτητών σ αυτά από την Ελλάδα βαθμό απολυτηρίου 17 και άνω, τη στιγμή που για την εγγραφή σπουδαστή σε συνεργαζόμενο με ιδιωτικά βρετανικά κολέγια ΚΕΣ δεν απαιτείται ούτε αυτή η βάση του 10. Θέλουν όμως το πτυχίο του ΚΕΣ να είναι ισότιμο με το πτυχίο δικού μας κρατικού πανεπιστημίου! Αυτή είναι η νοοτροπία με την οποία μας αντιμετωπίζουν και σ αυτόν τον τομέα οι «συνεταίροι» μας της Ε.Ε., του φτωχού συγγενή. Ο υπουργός μας σπεύδει να συμμορφωθεί και να υπακούσει σ αυτούς, αλλά δείχνει στον ελληνικό λαό τον υπέρμετρο και υπερφίαλο εγωισμό του, διατυμπανίζοντας ψευδόμενος τα φαιδρά και επαναλαμβανόμενα «φέτος για πρώτη φορά
». Μακάρι να είναι και για τελευταία.
Κατηγορία
Φύλλο 124 Σεπτεμβρίου 2008
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό