Τίποτε καλό στα οικονομικά και στα κοινωνικά θέματα δεν προοιωνίζεται η σύνθεση της νέας κυβέρνησης της Ν.Δ. Η παρουσία νέων σεσημασμένων νεοφιλελεύθερων, με μοναδικό προσόν την πλήρη υποταγή στην Ε.Ε., καθώς και η παραμονή του ίδιου υπουργού Οικονομίας, του αρεστού της Κομισιόν, αποκαλύπτει πλήρως τις προθέσεις της. Τα μέτρα σε βάρος των μεσαίων και των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων η κυβέρνηση σχεδιάζει να τα εφαρμόσει το συντομότερο.
Ο υπουργός Οικονομίας δεν κρύβει ότι θ αυξηθούν οι φόροι στα πλαίσια της «ήπιας προσαρμογής», ότι θα «αναθεωρηθεί» το ασφαλιστικό σύμφωνα με τις «οδηγίες» της Κομισιόν, ότι οι μισθοί, οι συντάξεις, οι κοινωνικές παροχές θα περικόπτονται σταθερά, ότι θα συνεχισθούν οι ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων και η πώληση, ουσιαστικά, κρατικής ιδιοκτησίας με μορφή μακροχρόνιας ενοικίασης, ότι τα δημόσια έργα θα παραχωρούνται σε ιδιώτες (εργολάβους και τράπεζες) για εκμετάλλευση. Γενικά θα είναι πλήρως ευθυγραμμισμένος με την Κομισιόν.
Ο νέος υπουργός Μεταφορών, που θήτευσε μόνο στο ευρωκοινοβούλιο, υποστηρικτής των πλέον ακραίων νεοφιλελεύθερων απόψεων της Ε.Ε., ανέλαβε το κλείσιμο της Ολυμπιακής, που διακαώς επιτάσσει η Κομισιόν και που ο προηγούμενος υπουργός αρνήθηκε να κάνει. Θα προετοιμάσει μάλιστα και το ξεπούλημα των σιδηροδρόμων, που την αγορά τους θέλει να «απελευθερώσει» η Κομισιόν ως το 2010. Τα αποτελέσματα της απαξίωσής τους τα δοκίμασαν πρώτοι οι Βρετανοί επί Θάτσερ.
Στη δικαιοδοσία του Υπουργείου Μεταφορών υπάγεται και ο ΟΤΕ, για τον οποίο το μόνο κυβερνητικό ενδιαφέρον είναι η πλήρης ιδιωτικοποίησή του. Ο προηγούμενος υπουργός είχε εκφράσει προσχηματικά τη διαφωνία του, αφού δεν εμπόδισε την παρέμβαση του Υπουργείου Οικονομίας για τη σταδιακή ιδιωτικοποίησή του. Τώρα με το νέο υπουργό είναι προφανές ότι δε θα τηρηθούν ούτε τα προσχήματα.
Ο νέος υπουργός Ανάπτυξης επιλέχθηκε διότι, σύμφωνα με κυβερνητικούς κύκλους, «είναι γνώστης των ευρωπαϊκών θεμάτων». Ο προηγούμενος υπουργός είχε σημαντική συμβολή στις συμφωνίες για τους αγωγούς με τη Ρωσία, αλλά και για την απαξίωση της ΔΕΗ, λόγω της «ντιρεκτίβας» της Ε.Ε. για την «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Η αντίθεση των ΗΠΑ για τις ελληνορωσικές συμφωνίες με τους αγωγούς είναι σφοδρή και εκδηλώνεται λόγω και έργω, επιδιώκοντας πλήρη κυβερνητική υπαναχώρηση. Ελπίζουμε η νέα ηγεσία του Υπουργείου Ανάπτυξης να μην έχει διορισθεί για το σκοπό αυτό. Όμως είναι απολύτως βέβαιο ότι θα συνεχίσει την απαξίωση της ΔΕΗ, ώστε να είναι ευκολότερη η προώθηση του ιδιωτικού κέρδους στην ηλεκτρική ενέργεια που επιβαρύνει εκτός από την κοινωνία και το περιβάλλον.
Τέλος ο νέος υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης είναι βέβαιο ότι θα συναινέσει στην πλήρη εκποίηση της απομείνασας στο δημόσιο τουριστικής περιουσίας, που είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση Σημίτη με τα διαβόητα «Τουριστικά Ακίνητα Α.Ε.» επί υπουργίας Τσοχατζόπουλου στο Υπουργείο Ανάπτυξης.
Η Ν.Δ. δεν μπορεί πια να χρησιμοποιεί το επιχείρημα του «χάους» των κυβερνήσεων του «χθες», δηλ. του ΠΑΣΟΚ. «Χθες» ήταν η ίδια. Οι «μεταρρυθμίσεις» διασπούν την κοινωνική συνοχή και προετοιμάζουν το έδαφος για υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα και γι αυτό είναι σημαντικό να υπάρχει αντίσταση σ αυτή την πολιτική.
Κατηγορία
Φύλλο 118 Οκτωβρίου 2007
Είχαμε εξηγήσει σε προηγούμενα φύλλα μας τους λόγους για τους οποίους το ΑΣΚΕ δεν ήθελε να διεξαχθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ελλάδα και δε θα τους επαναλάβουμε. Μετά τα χτυπήματα της 11ης Σεπτέμβρη αυτοί οι λόγοι γίνονται περισσότεροι και ισχυρότεροι.
Είναι βέβαιο ότι οι ΗΠΑ, οι σύμμαχοί τους και η ΔΟΕ δε θα αρκεστούν πλέον στα αυστηρά μέτρα ασφάλειας που απαιτούν να λάβει η Ελληνική Αστυνομία, αλλά θα ζητήσουν και θα επιβάλουν την όλη αντιτρομοκρατική επιχείρηση να την αναλάβει απ' ευθείας ξένη υπηρεσία, με πιθανότερη την ισραηλινή Μοσάντ (με συμπαραστάτες τη Σκότλαντ Γιαρντ και το FBI), που θα θέσει υπό τον έλεγχό της όλο το μηχανισμό που διαθέτει το ελληνικό κράτος.
Όλοι αυτοί οι ξένοι θα πληρωθούν αδρά από το ελληνικό δημόσιο ταμείο, ανεβάζοντας πολύ το ύψος των εξόδων. Παράλληλα θα μειωθούν δραστικά και τα έσοδα από τα αναμενόμενα εισιτήρια.
Ο κίνδυνος να υπάρξει τελικά κάποιο τρομοκρατικό χτύπημα κατά τη διάρκεια των αγώνων, παρά τα οποιαδήποτε μέτρα, είναι πολύ μεγαλύτερος μετά τις 11 Σεπτέμβρη, ιδιαίτερα αν η αμερικανική πολιτική δε βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα.
Ας ελπίσουμε ότι έστω και τώρα θα κριθεί ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα ή δεν πρέπει να γίνουν καθόλου, για να γλιτώσουμε.
Κατηγορία
Φύλλο 83 Οκτωβρίου 2001
Όταν τα οικολογικά προβλήματα άρχισαν να απειλούν τον πλανήτη μας, εμφανίστηκε η «μόδα» του οικολογικού κινήματος, κυρίως στην Ευρώπη, προς το οποίο τεχνηέντως διοχέτευσαν ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας, ώστε να εκτονώνει το δυναμισμό της, χωρίς να θέτει σε αμφισβήτηση το καπιταλιστικό σύστημα. Σήμερα, που τα οικολογικά προβλήματα γιγαντώθηκαν, παραδόξως, η μόδα παρήλθε. Όποιοι συνειδητοποιούν τη σοβαρότητα του θέματος συνεχίζουν να αγωνίζονται για την προστασία του περιβάλλοντος μέσα από πολιτικούς ή άλλους φορείς. Στην Ευρώπη, κυρίως Γερμανία και Γαλλία, τα «πράσινα» κόμματα διατηρήθηκαν, χρηματοδοτούνται και προβάλλονται από το μεγάλο κεφάλαιο (και μέσω της Ε.Ε.) και για το λόγο που προαναφέραμε και για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων, όπως π.χ. η προώθηση εναλλακτικών μορφών ενέργειας (απαραίτητη οπωσδήποτε), ώστε να περιοριστεί η εξάρτηση της Δ. Ευρώπης (που δε διαθέτει πετρέλαιο) από τη Ρωσία και το Ιράν.
Στην Ελλάδα οι εκπρόσωποι των Πράσινων υποστηρίζουν σε συντονισμό με ΣΥΡΙΖΑ κ.λ.π., κάθε επιβουλή των Ευρωπαίων προστατών τους εναντίον του ελληνισμού. Υποστήριξαν το σχέδιο Ανάν, υποστήριξαν στο Νομαρχιακό Συμβούλιο την ανέγερση ανδριάντα του Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη κ.λ.π., κάτι που ούτε ο Γιωργάκης και η Ντόρα δεν τολμούν. Ως ανταμοιβή των υπηρεσιών τους οι Ευρωπαίοι Πράσινοι και κυρίως οι Γερμανοί του κ. Φίσερ (που ως υπουργός εξωτερικών πρωτοστάτησε στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας) έσπευσαν στην Ελλάδα να τους ενισχύσουν στον προεκλογικό τους αγώνα. Επώνυμοι άνθρωποι του πολιτισμού (χρηματοδοτούμενοι από ευρωπαϊκά προγράμματα και προβαλλόμενοι από τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων») συντάχθηκαν μαζί τους και, σε συνδυασμό με την οικολογική καταστροφή του καλοκαιριού, εξασφάλισαν ένα σημαντικό ποσοστό του εκλογικού σώματος.
Όσο σοφό είναι να αναθέσουμε την υπεράσπιση των εθνικών μας θεμάτων στον κ. Καρατζαφέρη, άλλο τόσο είναι να αναθέσουμε την επίλυση των οικολογικών προβλημάτων στους «Πράσινους». Οι οποίοι δεν μας εξηγούν το πρώτο και κύριο: ότι όσο κυριαρχεί το καπιταλιστικό σύστημα (του οποίου φορέας στην Ευρώπη είναι η Ε.Ε.) η οικολογική καταστροφή του πλανήτη είναι αναπόφευκτη.
Κατηγορία
Φύλλο 118 Οκτωβρίου 2007
Το τελευταίο δίμηνο επιβεβαιώθηκε με τον πιο επώδυνο τρόπο ότι μας κυβερνούν άβουλοι άνθρωποι, χωρίς καμιά διάθεση να αγωνιστούν στοιχειωδώς για τα συμφέροντα της Ελλάδας, χωρίς δυνατότητα καν να διαχειριστούν τα πολιτικά πράγματα. Συναγωνίζονται με τους προκατόχους τους σε επίδειξη υπακοής στα κελεύσματα των Αμερικανών και των Ευρωπαίων προστατών τους. Βεβαίως, οι οικονομικές συμφωνίες με την Κίνα ήταν χρήσιμες και δε στερούνται πολιτικής σημασίας, αλλά η γενική εικόνα είναι, δυστυχώς, εικόνα εξάρτησης και υποτέλειας. Έτσι η ελληνική κοινωνία βυθίζεται σε όλο και χειρότερη ένδεια και κρίση και τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας απειλούνται σοβαρά.
Εικόνα διάλυσης στην κυβέρνηση
Ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει χάσει τον έλεγχο όχι μόνο της χώρας, αλλά και της κυβέρνησής του. Υπουργοί και άλλοι αξιωματούχοι εξαναγκάζονται σε παραίτηση με ρυθμό πρωτοφανή, κάτω από το βάρος της ανεπάρκειας και των σκανδάλων τους, που προβάλλονται από εσωκομματικούς αντιπάλους και τους πρακτορίσκους των ΜΜΕ, που δε λένε να συμφιλιωθούν με το γεγονός ότι οι φίλοι τους βρίσκονται τώρα στην αντιπολίτευση. Τελευταίο επεισόδιο ήταν η κωμικοτραγική παραίτηση του υφυπουργού Μαρκογιαννάκη. (Το επόμενο θα είναι του κ. Βαληνάκη;) Η εντύπωση που δίνεται είναι ότι το πιο εύκολο πράγμα στην Ελλάδα σήμερα είναι να «παραιτήσεις» έναν υπουργό.
Η προώθηση της Ντόρας
Οι Αμερικανοί δεν αρκούνται πλέον να
υπαγορεύουν τις αποφάσεις της ελληνικής(;) κυβέρνησης. Με την ανοησία και την τύφλωση που τους διακρίνει, θέλουν να «ανανεώσουν» την πολιτική ζωή με πρόσωπα που δε ντρέπονται να είναι όργανά τους, δεν τηρούν κανένα πρόσχημα και μισούν την Ελλάδα. Η Ντόρα, λόγω γονιδίων, είναι το πρότυπό τους στο χώρο της Ν.Δ.. Από την πρώτη στιγμή που ορκίστηκε η κυβέρνηση Καραμανλή τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ «πληροφορούν» ότι η Ντόρα πολύ σύντομα θα γίνει υπουργός Εξωτερικών. Οι τελευταίες ενδείξεις είναι ότι ο στόχος τους επιτυγχάνεται. Θα είναι μια πολύ αρνητική εξέλιξη, όχι μόνο γιατί την αναδεικνύει σε επικρατέστερη διάδοχο στην αρχηγία της Ν.Δ., αλλά και γιατί θα διαχειριστεί τα εθνικά θέματα με τον ίδιο τρόπο που τα διαχειρίστηκε ο Γιωργάκης. Για να ανεβάσουν το κύρος της την ανέδειξαν ως την καλύτερη δήμαρχο στον κόσμο!
Ο εξαμερικανισμός του ΠΑΣΟΚ
Ο Γιωργάκης (δηλ. όσοι σκέπτονται αντ αυτού) είναι εμφανές ότι δεν επιδιώκει να κάνει αντιπολίτευση (άλλοι θα αποφασίσουν αν και πότε θα γίνει πρωθυπουργός), αλλά να «ανανεώσει» το κόμμα του, με την προώθηση «στελεχών» του επιπέδου των ευρωβουλευτών του. Δεν κατάλαβε, όμως, ότι ο ρόλος του εξαντλείται στην «ανανέωση» του ΠΑΣΟΚ και (κάποια στιγμή που αποφάσισε να πει κάτι από μόνος του) πρότεινε να γίνει η Ντόρα υπουργός Εξωτερικών!! Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς το μπάχαλο που επικρατεί στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Η δήλωση-γκάφα του για τα 20 δισ. του Δ΄ ΚΠΣ είναι ενδεικτική. Δύσκολο είναι να προβλέψουμε με ποιο τρόπο θα αντιδράσουν στον πλήρη εξαμερικανισμό του ΠΑΣΟΚ τα παλιά του στελέχη, που οδηγούνται ως πρόβατα επί σφαγή. Γιατί μέχρι τώρα συμπεριφέρθηκαν ως ... όρνιθες. Ακόμη δυσκολότερο είναι να φανταστούμε πώς είναι δυνατόν όλος αυτός ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ να δεχτεί τις «νέες» ιδέες που εκφράζει ο νέος τους αρχηγός.
Η αναθεώρηση του Συντάγματος
Στα πλαίσια του νομοθετικού έργου, που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε ανίκανη να προωθήσει (π.χ. ασφαλιστικό), η Ν.Δ., μετά τις μεταρρυθμίσεις στις ΔΕΚΟ, ανακοίνωσε την πρόθεσή της για αναθεώρηση του Συντάγματος, ως ένα αποφασιστικό βήμα για την πλήρη παράδοση της ελληνικής κοινωνίας στο έλεος του ιδιωτικού κέρδους, δηλ. την πλήρη διάλυσή της. Πρώτος στόχος η ιδιωτικοποίηση της παιδείας, γιατί η εκπαίδευση στην Ελλάδα, παρά τα μύρια όσα προβλήματά της, λειτουργεί σχετικά δημοκρατικά και θέτει ως στόχους της τη διαμόρφωση πολιτών με αυτογνωσία και αξιοπρέπεια. Ξεκινούν από τα ΑΕΙ, αλλά πρόθεσή τους είναι να κατοχυρώσουν σε όλα τα επίπεδα μια ταξική παιδεία, που στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα θα προσφέρει την αμάθεια, την υποταγή και την εξαθλίωση, κατά τα πρότυπα χωρών της Δύσης.
Ένα άλλο θέμα, που θα ήθελαν πολύ να θίξουν, είναι ο χωρισμός εκκλησίας-κράτους, αλλά φαίνεται ότι δε θα το τολμήσουν, παρά τα ξεφωνητά του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ.
Η επιδείνωση της οικονομίας
Η οικονομία μας εξακολουθεί να βαδίζει κατά κρημνόν και με ευθύνη, πλέον της 2ετούς κυβερνητικής Ν.Δ. και η δημοσιονομική πλευρά της «επιβάλλει» συνέχιση και επιδείνωση της λιτότητας, με τις ευλογίες και τις διαταγές της Ε.Ε.. Εάν, βέβαια, η κυβέρνηση εξασφαλίσει περιθώριο μέχρι και το 2007 για να φτάσει στο όριο του 3% την ψαλίδα του δημοσιονομικού ελλείμματος, τότε απομακρύνεται το ενδεχόμενο βουλευτικών εκλογών το 2006, οπότε θα «έχει τη δυνατότητα» για εξαγγελίες «παροχών» για το 2008!
Οι στρατευμένοι στο Αφγανιστάν
Συνωμοσία σιωπής καλύπτει τη συμμετοχή (από τις αρχές του 2002) της Ελλάδας στην αμερικανική επέμβαση στο Αφγανιστάν. ΜΜΕ, πολιτικοί και πολίτες «αγνοούν» το θέμα. Στις 20/11/05 έφυγαν 44 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί της Αεροπορίας, γιατί από 1/12/05 και για ένα 4μηνο η Ελλάδα ανέλαβε τη διοίκηση του αεροδρομίου της Καμπούλ. Έτσι ο αριθμός των Ελλήνων στρατιωτικών στο Αφγανιστάν έφτασε τους 217. Στις 14/11/05 δύο απ αυτούς τραυματίστηκαν ελαφρά σε βομβιστική επίθεση στην Καμπούλ, κατά την οποία σκοτώθηκαν 9 άτομα. ’λλοι Έλληνες συμμετέχουν στη Βαλκανική Ταξιαρχία μαζί με Τούρκους, Βούλγαρους, Ρουμάνους και Αλβανούς.
Στο αίτημα για ανάκληση όλων των Ελλήνων από το Αφγανιστάν ο Θ. Ρουσόπουλος δήλωσε ότι «η χώρα μας στο πλαίσιο του ΟΗΕ έχει διεθνείς υποχρεώσεις και οφείλει να τις τιμήσει», αγγίζοντας τα όρια της γελοιότητας, λες και οι άλλες 200 χώρες, που δεν έχουν στείλει στρατό δεν είναι μέλη του ΟΗΕ! Πληροφορίες μάλιστα λένε ότι μέχρι το 2008 θα έχουμε στείλει άλλους 500-900 στρατιώτες (μεγαλώνοντας την πρόκληση προς τον μουσουλμανικό κόσμο, που κάποια στιγμή θα πάψει να μας θεωρεί φίλους, με όλες τις συνέπειες), αφού οι Αμερικανοί θέλουν να αποσύρουν 4.000 δικούς τους, οι Βρετανοί διστάζουν να υλοποιήσουν την υπόσχεσή τους για αποστολή 5.000 δικών τους και ο πόλεμος φουντώνει, αντί να τελειώνει.
Οι απαγωγές Πακιστανών
Ανεξαρτήτως των λεπτομερειών, που δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί, το βέβαιο είναι ότι Βρετανοί πράκτορες αλώνισαν τη χώρα μας στα πλαίσια της αντιτρομοκρατικής τους εκστρατείας, σε συνεργασία με τη δική μας διαβρωμένη ΕΥΠ. Όταν αποκαλύφθηκε το γεγονός, η κυβέρνηση γελοιοποιήθηκε, ως συνήθως, ενώ το ΠΑΣΟΚ με περισσό θράσος κατηγόρησε την κυβέρνηση, επειδή εφάρμοσε (έστω όχι πιστά) τους νόμους που αυτό ψήφισε. Συγκεκριμένα:
Στις 18/7/1995 υπογράφτηκε από το Συμβούλιο της Ε.Ε. η «Σύμβαση για τη Europol», με την οποία ιδρύεται η ευρωαστυνομία. Η σύμβαση αυτή συμπληρώνεται στις 3/11/1998 με πράξη «περί εγκρίσεως των κανόνων των εφαρμοστέων στα αρχεία της Europol», το Δεκέμβρη 2001 με τη «Συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Europol» και το Δεκέμβρη 2002 με τη «Συμπληρωματική συμφωνία μεταξύ Europol και ΗΠΑ για την ανταλλαγή προσωπικών στοιχείων και σχετιζόμενων πληροφοριών». Με αυτές δεχόμαστε να φακελώνονται με κάθε λεπτομέρεια όλοι οι Έλληνες πολίτες και οι μετανάστες από ξένες υπηρεσίες.
Στις 22/1/03 στην Αθήνα υπογράφουμε, ως προεδρεύοντες της Ε.Ε., μαζί με τον εκπρόσωπο των ΗΠΑ Μάρεν Μπρουκς τη συμφωνία της «Ευρωατλαντικής Συνάντησης για τη Δικαιοσύνη και τις Εσωτερικές Υποθέσεις», για «υποστήριξη της μεταφοράς εγκληματιών και άλλων ανεπιθύμητων αλλοδαπών». Στις 25/6/03 ο προεδρεύων Σημίτης και ο Μπους υπογράφουν στην Ουάσινγκτον τη «Συμφωνία για τις εκδόσεις». Με τις συμφωνίες αυτές και άλλες, που παραμένουν μυστικές, ο κάθε Αμερικανός ή ’γγλος πράκτορας μπορεί να αλωνίζει στην Ελλάδα, να συλλαμβάνει και να ανακρίνει Πακιστανούς (προς το παρόν) και (αν τους επιτρέψουμε) όποιον Έλληνα μπορεί να χαρακτηριστεί «ριζοσπάστης».
Το μόνο παρήγορο είναι ότι με όλ αυτά που συμβαίνουν διαφωνεί όλο και μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού, που αρχίζει να απορρίπτει και τα δύο κόμματα που στηρίζουν αυτή την πολιτική.
Κατηγορία
Φύλλο 108 Ιανουαρίου 2006
Ως γνωστόν όλες οι σημαντικές αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης λαμβάνονται από τα μυστικοσυμβούλια των μεγαλοεπιχειρηματιών, διαβιβάζονται στην Κομισιόν και τους γραφειοκράτες της και απ αυτούς στα Συμβούλια, όπου οι Επίτροποι και οι υπουργοί των μεγαλύτερων χωρών ανακοινώνουν και επιβάλλουν τις αποφάσεις στους υπόλοιπους. Η λαϊκή ψήφος, για την εκλογή του Ευρωκοινοβουλίου και στα δημοψηφίσματα, είναι για την νομιμοποίηση προειλημμένων αποφάσεων. Το Ευρωκοινοβούλιο είναι περίπου διακοσμητικό και τα δημοψηφίσματα πραγματοποιούνται μόνο όταν προβλέπεται η θετική (γι αυτούς) έκβαση.
Όταν οι προβλέψεις αποδεικνύονται λανθασμένες, δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα. Όταν οι Ιρλανδοί απέρριψαν τη Συνθήκη της Νίκαιας τους έβαλαν να ξαναψηφίσουν επί άλλου θέματος(!!) και θεώρησαν ότι στη δεύτερη ψηφοφορία η Συνθήκη υπερψηφίστηκε (βλ. ΑΣΚΕ-4, σελ. 11)!! Ανάλογες μηχανορραφίες γίνονται και για το Ευρωσύνταγμα, που απέρριψαν οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί. Με το Ευρωσύνταγμα ήθελαν να ενοποιήσουν νομοθετικά τις μέχρι τώρα συνθήκες, που κατοχυρώνουν τις αντιδραστικές τους πολιτικές (πρωτοφανές για Σύνταγμα!) και σταδιακά να διαμορφωθεί ένα νέο κράτος με δεδομένες αυτές τις πολιτικές. Παρά τα δύο βροντερά ΟΧΙ, τίποτα δεν έπαψε να λειτουργεί! Απλώς, προσπάθησαν να βρουν έναν άλλο τρόπο νομιμοποίησης. Αυτό ήταν το θέμα που κυρίως τους απασχόλησε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Σύνοδο Κορυφής).
Σε μια Σύνοδο, λοιπόν, που χαρακτηρίστηκε από όλους ως η μεγαλύτερη παρωδία, οι 27 «συμμάζεψαν» λίγο το Ευρωσύνταγμα, το μετονόμασαν σε «Μεταρρυθμιστική Συνθήκη», αποφάσισαν ότι δε χρειάζονται δημοψηφίσματα για την έγκρισή της και έλυσαν το πρόβλημα! Οι διχογνωμίες που κυριάρχησαν στη Σύνοδο αφορούσαν σε δευτερεύοντα ζητήματα και απλώς έδειξαν μια εικόνα διάλυσης. Πολλοί διερωτώνται πλέον μέχρι πότε θα λειτουργεί το «μαγαζί»!
Η ελληνική παρουσία πέρασε για άλλη μια φορά απαρατήρητη, με τον Κ. Καραμανλή απλώς να αθροίζεται στους συμμάχους του γαλλογερμανικού άξονα και τη Ν. Μπακογιάννη να δηλώνει πρόσφατα πως δεν πρέπει τέτοια θέματα να τίθενται υπό έγκριση σε δημοψήφισμα, γιατί είναι πολύ «σύνθετα»!
Και παραπομπές στο Ευρωδικαστήριο!
Στις 26/6/07 η διορισμένη και εις ουδένα λαό λογοδοτούσα Κομισιόν ανακοίνωσε 955 προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Η ελληνική κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή απειλείται με υπέρογκα πρόστιμα, επειδή δεν επιτρέπει «φρουτάκια», ιδιωτικούς ΟΠΑΠ, άνοιγμα καταστημάτων οπτικών από ξένες εταιρείες, άσκηση επαγγέλματος συμβολαιογράφου σε υπηκόους ξένων χωρών, επειδή συνταξιοδοτεί τις γυναίκες νωρίτερα από τους άνδρες κ.λ.π.(αγνοείται η εξέλιξη της απειλής για τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών). Όταν ο «μεταρρυθμιστικός» οίστρος της κυβέρνησης Καραμανλή κρίνεται ανεπαρκής, πώς είναι δυνατόν ένα προοδευτικό κοινωνικό πρόγραμμα να εφαρμοστεί στην Ελλάδα, εάν προηγουμένως δεν αποχωρήσει η Ελλάδα από την Ε.Ε.; Γιατί αυτό το τόσο προφανές παραλείπεται από προοδευτικά προγραμματικά πλαίσια, που προτείνονται εν όψει εκλογών;
Κατηγορία
Φύλλο 117 Ιουλίου 2007
Ιδιαίτερα δυσοίωνα είναι πια τα σημάδια για το μέλλον της ελληνικής παραγωγής και με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και, για να ακριβολογούμε, το ερώτημα είναι: Μπορεί να διατηρηθεί, υπό τις σημερινές συνθήκες, η δυνατότητα της χώρα μας να παράγει τα αναγκαία στον αγροτικό και στο βιομηχανικό τομέα, ώστε να μπορούν να καλύπτονται οι εγχώριες ανάγκες και να γίνονται εξαγωγές, που τουλάχιστον να καλύπτουν τις εισαγωγές και να εξοφλείται το τεράστιο, για τα μέτρα της χώρας, χρέος; Η προϋπόθεση αυτή είναι απαραίτητη για την επιβίωση της κοινωνίας μας, για την αξιοπρέπεια και την στοιχειώδη ισχύ της χώρας μας.
Σήμερα οι εξαγωγές ελληνικών προϊόντων μόλις καλύπτουν το 25% έως 30 % των εισαγωγών και είναι λιγότερες ακόμη και απ αυτές του Λουξεμβούργου, ενώ οι εισαγωγές συνεχώς αυξάνονται.
Οι συνθήκες που σήμερα ισχύουν και τις έχουν απολύτως αποδεχθεί οι κυβερνήσεις και η πλειονότητα των πολιτικών δυνάμεων της χώρας είναι η «ελεύθερη» (δηλ. η ανεξέλεγκτη, με το δήθεν ελεύθερο ανταγωνισμό) αγορά, η ελεύθερη (με την ίδια επεξήγηση) διακίνηση κεφαλαίων και προϊόντων, με τους όρους που επιβάλλονται από την Ε.Ε., τον ΠΟΕ (Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου) και από άλλα όργανα του καπιταλισμού, που προασπίζουν τα κέρδη των ολίγων και ισχυρών. Και αυτά έχουν πλέον ορατές συνέπειες.
Ο αγροτικός τομέας και το βαμβάκι
Ο αγροτική παραγωγή φθίνει, γιατί η αθρόα εισαγωγή αγροτικών προϊόντων μειώνει τις τιμές. Εισάγουμε σιτηρά από τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, όσπρια από την Κίνα, τον Καναδά, το Μεξικό, την Τουρκία και τη Μαγαδασκάρη, οπωροκηπευτικά και εσπεριδοειδή από πολλές τρίτες χώρες. Σ αυτό θα πρέπει να προστεθεί και το ακριβό ευρώ σε σχέση με το δολάριο, που καθιστά μη ανταγωνιστικά τα ελληνικά προϊόντα, τα οποία μόνο λόγω του ευρώ ακρίβυναν κατά 40%.
Φέτος ιδιαίτερα έχουν πληγεί οι βαμβακο-παραγωγοί. Το βαμβάκι φέτος έχει τιμή μειωμένη κατά 25% σε σχέση με πέρσι, λόγω της πτώσης των διεθνών τιμών, της μειωμένης ζήτησης και της μεγάλης παραγωγής. Η επιδότηση της Ε.Ε. είναι μειωμένη, λόγω επιβολής ποσόστωσης (πρόστιμο υπερπαραγωγής). Σημειώνουμε ότι οι διεθνείς τιμές εμπορίου στο βαμβάκι είναι περίπου το 30% της τιμής που παίρνουν οι Έλληνες παραγωγοί, λόγω επιδοτήσεων.
Τα χειρότερα αναμένονται από το 2006, οπότε η επιδότηση της ΕΕ στην παραγωγή θα μετατραπεί σε εισοδηματική ενίσχυση, με περιορισμό των καλλιεργουμένων με βαμβάκι εκτάσεων από 3,7 εκ. στρεμ. σε 3 εκ. στρεμ. Ανάλογα είναι φέτος τα προβλήματα για το λάδι και τον καπνό. Οι τιμές που παίρνουν οι αγρότες για τα πορτοκάλια είναι οι μισές απ αυτές που έπαιρναν πριν λίγα χρόνια, ενώ τα λεμόνια και τα μανταρίνια σαπίζουν στα δέντρα, γιατί οι έμποροι δεν τα αγοράζουν, ανεξαρτήτως τιμής, λειτουργώντας με κυκλώματα εισαγωγής από χώρες με τις οποίες η Ε.Ε. έχει προτιμησιακές σχέσεις.
Οι αγροτικές κινητοποιήσεις, που έχουν στόχο μόνο τη διεκδίκηση υψηλότερης τιμής για τα προϊόντα με την αύξηση των κοινοτικών ή και των εθνικών επιδοτήσεων, είναι ουσιαστικά αδιέξοδες. Δυστυχώς, από την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ μέχρι σήμερα οι κοινοτικές επιδοτήσεις στον αγροτικό τομέα, που αποτελούν σχεδόν το 50 % του συνόλου των κοινοτικών εισροών, δημιούργησαν αντιπαραγωγική και καταναλωτική νοοτροπία σ ένα σημαντικό τμήμα του αγροτικού πληθυσμού, την οποία δε θέλουν να διαταράξουν ούτε οι δήθεν κοπτόμενοι κυβερνητικοί παράγοντες, τοπικοί βουλευτές και συνδικαλιστές, που δε θέτουν το πραγματικό πρόβλημα επιβίωσης που προαναφέραμε. Αν το έθεταν, έπρεπε να ζητήσουν πλήρη αλλαγή προσανατολισμού της χώρας, με την αποδέ-σμευση από την ΕΕ, οργάνωση της διάθεσης των αγροτικών προϊόντων στην εσωτερική και διεθνή αγορά, αγροτοβιομηχανικές μονάδες κ.λ.π..
Η παραμονή στην ΕΕ έχει ως συνέπεια την επιβολή ορίων παραγωγής, παρά το ότι με τη νέα ΚΑΠ περιορίζονται σταδιακά οι επιδοτήσεις. [Την τελευταία πενταετία η Ελλάδα πλήρωσε στην Ε.Ε. αγροτικά πρόστιμα 565 εκατ. ευρώ και εκκρεμούν άλλα 120!] Αποφεύγουν όλοι αυτοί να θέσουν έστω και έμμεσα το θέμα ΕΕ, για να μη θίξουν ολόκληρο το οικοδόμημα και αρκούνται μόνο στα εύπεπτα στερεότυπα.
Η εισβολή των κινέζικων ρούχων
Η ραγδαία αυξανόμενη παραγωγή της κινεζικής κλωστοϋφαντουργίας έγινε αισθητή και στη χώρα μας. Ξεφύτρωσαν εκατοντάδες κινεζικά καταστήματα ρουχισμού, τα οποία έχουν πολύ φθηνές τιμές και καλή ποιότητα. Τα ρούχα εισάγονται μέσω Ιταλίας, ως προϊόντα Ε.Ε., και οι Κινέζοι που τα πουλούν πραγματοποιούν σημαντικό τζίρο, από τα χαμηλά κυρίως εισοδηματικά στρώματα. [Το σύνολο των εισαγωγών μας από την Κίνα είναι ήδη 22 φορές μεγαλύτερο από τις εξαγωγές.]
Πολλά εγχώρια εμπορικά καταστήματα έχουν οδηγηθεί σε κλείσιμο ή μαρασμό. Και, σα να μην έφθαναν όλ αυτά, ετοιμάζεται η κυβέρνηση να δώσει τη χαριστική βολή στα μικροκαταστήματα με την απελευθέρωση του ωραρίου, ικανο-ποιώντας το πάγιο αίτημα των εγχώριων και ξένων πολυκαταστημάτων.
Τα πράγματα θα χειροτερέψουν, μια και από 1-1-2005 η πρόσβαση των κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων των χωρών της Ασίας (Κίνα, Ινδία, κ.λ.π.) στις αγορές των ΗΠΑ, του Καναδά και της Ευρώπης είναι πλέον ελεύθερη και απεριόριστη και δε χρειά-ζεται να παίρνουν τη σφραγίδα χώρας της Ε.Ε..
Το άνοιγμα κινέζικων καταστημάτων σ όλη την Ευρώπη προωθείται από το κινεζικό κράτος, με τη φιλοδοξία να κατοχυρώσει την πρώτη θέση της Κίνας στο παγκόσμιο εμπόριο (οι ΗΠΑ μόλις κατέχουν την 5η θεση) και με διάφορους τρόπους, δύσκολα ανιχνεύσιμους, π.χ. με κρατικές ενισχύσεις και επιχορηγήσεις, με πλήθος δανείων που δεν εξυπηρετούνται, και επιτρέπουν την εξαγωγή κινεζικών προϊόντων σε τιμές κάτω του πραγματικού κόστους.
Η Ελλάδα έχει το 90% της ευρωπαϊκής βαμβακοπαραγωγής, δηλ. έχει την πρώτη ύλη. Όμως η Ε.Ε. δε μας επιτρέπει να ασκήσουμε πολιτική ανάλογη με της Κίνας. Ενώ προστατεύει το γάλα και γενικά τα αγροτικά προϊόντα των βορείων χωρών, απαγορεύει την προστασία των μεσογειακών προϊόντων, που προτιμάει να τα προμηθεύεται από τρίτες χώρες, με τις οποίες έχει συμφωνήσει να ανταλλάσσει τα βιομηχανικά της προϊόντα (Συνθήκη Κοτονού).
Κλωστοϋφαντουργικές βιομηχανίες και βιοτεχνίες, που επιδοτήθηκαν από το ελληνικό κράτος, φεύγουν σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και, ιδιαίτερα, στη Βουλγαρία. Υπολογίζεται ότι το 2005 το 75% της ελληνικής παραγωγής ενδυμάτων θα πραγματοποιείται εκεί, όπου είναι ήδη εγκατεστημένο το 80% περίπου του παραγωγικού δυναμικού.
Σ αυτά όλα θα πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι πολλοί από τη Βόρεια Ελλάδα και τα νησιά του Ανατ. Αιγαίου πηγαίνουν και ψωνίζουν στη Βουλγαρία και στην Τουρκία αντίστοιχα.
Όσα προαναφέρθηκαν είναι μερικές μόνο όψεις από το συνολικό πρόβλημα. Επανέρχεται, συνεπώς, το αρχικό ερώτημα, δηλ. πώς θα επιβιώσει η κοινωνία μας, η οποιαδήποτε κοινωνία, όταν έχει καταδικασθεί να καταναλώνει και να μην παράγει, να χάνει σταδιακά ακόμη και την ικανότητα παραγωγής; Η απάντηση είναι απλή: να απελευθερωθεί από τα δεσμά της Ε.Ε. και να προστατέψει την παραγωγή της, όσο είναι καιρός.
Κατηγορία
Φύλλο 102 Ιανουαρίου 2005
Μετά τους Δανούς και οι Σουηδοί, με το δημοψήφισμα τους στις 14/9, απέρριψαν με ποσοστό 57% την ένταξη τους στην ΟΝΕ, παρότι όλα τα μεγάλα κόμματα και όλοι οι μηχανισμοί της εξουσίας, εκτελώντας τις εντολές του πανίσχυρου μεγάλου κεφαλαίου της χώρας, υποστήριξαν την ένταξη. Μέχρι και ο αξιοθρήνητος Γιωργάκης επιστρατεύτηκε, για να πείσει τους Σουηδούς να ψηφίσουν ΝΑΙ.
’ραγε πόσα τέτοια εκλογικά αποτελέσματα πρέπει να δουν, για να πάψουν οι εξωνημένοι της εοκικής φάρας στην Ελλάδα και τα ΜΜΕ τους, καλοταϊσμένοι όλοι από τα εοκικά κονδύλια, να ισχυρίζονται ότι «όλοι θέλουν την ΕΟΚ»;
Και σε άλλες χώρες της Ε.Ε. οι διαθέσεις των λαών δεν είναι διαφορετικές, ακόμη και στη Γερμανία, απλώς οι κυβερνώντες κυνικά ομολογούν ότι δεν κάνουν δημοψήφισμα, γιατί θα βγει ΟΧΙ! Η δημοκρατία στην τελειότητα της!
Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τι θα γινόταν και στην Ελλάδα, αν λειτουργούσε στοιχειωδώς η δημοκρατία και εμείς, οι αντίθετοι προς την ένταξη, είχαμε τη δυνατότητα να ενημερώσουμε τον ελληνικό λαό ότι το ΕΥΡΩ θα είχε ως αναγκαστική συνέπεια, μεταξύ άλλων κακών, τη σημερινή τρομακτική ακρίβεια. Ότι η Ε.Ε. και το ΕΥΡΩ της υπάρχουν, για να εκμεταλλεύονται αγριότερα οι ισχυρότερες χώρες τις ασθενέστερες και σε κάθε χώρα το μεγάλο κεφάλαιο να εκμεταλλεύεται αγριότερα το λαό.
Η περίεργη δολοφονία της ’ννας Λιντ
Ακόμη και τα πλέον ελεγχόμενα ΜΜΕ δεν αρνούνται ότι, αν δε δολοφονούνταν η Λιντ λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα, τα ΟΧΙ θα ήταν πολύ περισσότερα. Το περίεργο, λοιπόν, είναι πώς αποτόλμησαν ένα δημοψήφισμα που θα το έχαναν με συντριπτική διαφορά!
Η ακροδεξιά έπαιξε και τώρα στη Σουηδία τον αποπροσανατολιστικό της ρόλο. Αποκρουστική σε κάθε δημοκρατικό πολίτη, προβάλλεται ως πολέμια της Ε.Ε. και τελικά την ενισχύει. Με τόση δημοκρατική παράδοση οι Σουηδοί, πώς να ταυτιστούν με τους ακροδεξιούς, που επιπλέον λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα χρεώθηκαν, νεφελωδώς έστω, και τη δολοφονία;
Η δολοφονία δεν αποκλείεται να είχε και άλλους σκοπούς, αφού στη Σουηδία και τα δύο μεγάλα κόμματα θεωρούν Πρωταρχική τους υποχρέωση να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της ΕΡΙΚΣΟΝ, ενός βιομηχανικού μεγαθηρίου, που συμμετέχει στην παραγωγή οπλικών συστημάτων και ενδιαφερόταν πολύ να εισαχθεί το ΕΥΡΩ.
Η συσχέτιση με τη δολοφονία του Πάλμε, πρωθυπουργού της Σουηδίας το 1986 δεν είναι τυχαία. Τότε είχε επικρατήσει η άποψη ότι δολοφονήθηκε από πολεμοκάπηλους, επειδή συμμετείχε στην κίνηση των 6 για την ειρήνη. Όμως σήμερα αρχίζουν να επιβεβαιώνονται οι φήμες που έλεγαν ότι η δολοφονία είχε σχέση με ανταγωνισμό στο εμπόριο όπλων.
Το ΝΑΙ στην Εσθονία
Στις 14/9 έγινε δημοψήφισμα και στην Εσθονία, τη μικρή βαλτική χώρα των 1,5 εκατομμυρίων κατοίκων, για την ένταξη στην Ε.Ε.. Όπως συμβαίνει με όλες της χώρες της Αν. Ευρώπης, οι πολίτες, που υπέστησαν για δεκαετίες τη διακυβέρνηση των Κ.Κ. και την πίεση της Ρωσίας, έχουν την αυταπάτη ότι η πλήρης παράδοση τους στους καπιταλιστικούς οργανισμούς της Δύσης (Ε.Ε., NATO κλπ.) θα σημάνει γι' αυτούς ένα καλύτερο και ασφαλέστερο μέλλον. Όταν θα καταλάβουν το λάθος τους, θα είναι πλέον αργά, γιατί τότε δε θα τους ξαναβάλουν να ψηφίσουν.
Πάντως από τώρα το 33% των Εσθονών είπαν ΟΧΙ στην ένταξη τους στην Ε.Ε.. Και στην Εσθονία, λοιπόν, δεν ισχύει ότι «όλοι θέλουν την ΕΟΚ»!
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
Αυτή ήταν η τελευταία, αν δεν κάνουμε λάθος, επίσημη δήλωση του Καραμανλή, με το γνωστό πομπώδες ύφος, και απευθυνόταν στον οποιονδήποτε θα τολμούσε να αμφισβητήσει το διάδοχό του στην ηγεσία της Ν.Δ., που θα εκλεγόταν μετά λίγες μέρες πολύ δημοκρατικά.
Η απορία είναι: τι άλλο θα έπρεπε να είχε κάνει η Ντόρα για να θεωρήσει ο Καραμανλής ότι αμφισβητείται ο Σαμαράς; Και τι άλλο πρέπει να συμβεί για να διακόψει την περίεργη σιωπή του; Αλλά ήταν ανύπαρκτος ως πρωθυπουργός, τώρα θα αναλάβει τις ευθύνες του;
Κατηγορία
Φύλλο 134 Ιουνίου 2010
Είναι γνωστό ότι στους ηγετικούς κύκλους του καπιταλιστικού κόσμου υπάρχουν δύο αντιλήψεις για την εκμετάλλευση των χωρών του τρίτου κόσμου. Η πρώτη εκφράζεται με την πολιτική Μπους, που επιδιώκει όσο περισσότερα και όσο γρηγορότερα κέρδη, χωρίς να υπολογίζει την ανθρώπινη εξαθλίωση και την καταστροφή της φύσης.
Η δεύτερη αντίληψη βλέπει πιο μακριά, κατανοεί ότι η πολιτική Μπους θα αποσταθεροποιήσει αργά ή γρήγορα το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και προτείνει ένα μικρό μέρος από τα κέρδη της εκμετάλλευσης των χωρών του τρίτου κόσμου να επιστρέφεται ως «βοήθεια» αφενός για να μην ξεσηκωθούν οι λαοί, αφετέρου για να μπορούν οι χώρες αυτές να απορροφούν τα προϊόντα των ισχυρών. Η αντίληψη αυτή έχει ερείσματα και στις ΗΠΑ (μειοψηφεί) και στην Ε.Ε. (πλειοψηφεί) και χρησιμοποιεί ως όργανα τις διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.), με τη συμπαράσταση μερίδας του τύπου. Οι δύο αυτές αντιλήψεις συγκρούονται και μέσα στους διεθνείς οργανισμούς, των οποίων οι αποφάσεις είναι συμβιβασμός των δύο γραμμών.
Πρόσφατα η ομάδα G8 των πλουσιοτέρων χωρών του κόσμου αποφάσισε την παραγραφή μέρους του εξωτερικού χρέους 18 φτωχών χωρών της Αφρικής ύψους 40 δισ. δολαρίων προς την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (που ελέγχονται από τις ΗΠΑ) και την Αφρικανική Τράπεζα Ανάπτυξης. Η απόφαση διαφημίστηκε καταλλήλως ως έκφραση ανθρωπιάς και αλληλεγγύης του Δυτικού Κόσμου. Όμως το ποσό αυτό είναι ασήμαντο μπροστά στα κέρδη που αποκομίζουν οι Δυτικοί και κυρίως οι ΗΠΑ από τις χώρες αυτές. Όπως καταγγέλλει ο Τζέφρι Τζακς, σύμβουλος του ΟΗΕ, η αμερικανική «βοήθεια» προς την Αφρική δεν ξεπερνά τα 3 σεντς για κάθε 100 δολάρια του ΑΕΠ, ένα μεγάλο μέρος απ' αυτά δε δίνεται στους Αφρικανούς αλλά είναι μισθοί Αμερικανών συμβούλων και τα υπόλοιπα χρήματα της «βοήθειας» δεν καλύπτουν ούτε το 10% των αναγκών των φτωχών χωρών, που δεν είναι βέβαια μόνο 18. Τα χρέη που παραγράφονται πιθανότατα δε θα μπορούσαν ούτως ή άλλως να αποπληρωθούν, λόγω της κατάστασης που έχουν περιέλθει οι χώρες αυτές λόγω της παγκοσμιοποίησης και δεν είναι επιπλέον χρήματα, αλλά προέρχονται από περικοπές άλλων προγραμμάτων «βοήθειας». Τέλος αυτή η «βοήθεια» υπενθυμίζουμε ότι δίνεται με τους γνωστούς όρους για φιλελευθεροποίηση της οικονομίας των φτωχών χωρών, δηλ. άνοιγμα των αγορών, ώστε να μην μπορέσουν ποτέ να σταθούν στα πόδια τους και να είναι συνεχώς αντικείμενα εκμετάλλευσης των πλουσίων.
Τα 40 δισ. δολάρια είναι ασήμαντα μπροστά στις απώλειες που έχουν οι χώρες αυτές λόγω του ανοίγματος των αγορών που τους επιβλήθηκε. Η υποκρισία των G 8 φαίνεται και από το γεγονός ότι κάθε χρόνο επιχορηγούν με 150 δισ. δολάρια τους δικούς τους αγρότες, ώστε να φτάνουν τα προϊόντα τους στις φτωχές χώρες σε τιμές που δεν μπορούν να ανταγωνιστούν οι ντόπιοι αγρότες.
Μόνο όταν ο Τρίτος Κόσμος απαλλαγεί από την «προστασία» και τη «βοήθεια» του καπιταλιστικού κόσμου και των διεθνών του οργανισμών θα μπορέσει να αξιοποιήσει τον τεράστιο φυσικό και ανθρώπινο πλούτο του και να εξασφαλίσει την επιβίωση και την πρόοδο στους πολίτες του.
Κατηγορία
Φύλλο 105 Ιουλίου 2005
Ο μαύρος βούρκος και η δυσωδία που άφησε πίσω της η εγκληματική αδιαφορία και ο ρατσισμός είναι ό,τι απέμεινε από μια τυπική μεγαλούπολη του αμερικάνικου νότου. Για άλλη μια φορά αποδείχτηκε ότι ο ¨αμερικάνικος τρόπος ζωής¨, το ¨αμερικανικό όνειρο¨, η ¨ελευθερία που πρέπει να υπερασπιστεί ο αμερικανικός λαός από τους τρομοκράτες¨ δεν είναι παρά το παραμύθι γι αυτούς που θέλουν να κλείσουν τ αυτιά τους στις φωνές από το υπόγειο της αμερικανικής κοινωνίας, που είναι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού των ΗΠΑ και που αποτελείται από μαύρους πρώην δούλους, λατινοαμερικάνους μετανάστες και περιθωριοποιημένους φτωχούς λευκούς. Ο κοινωνικός αποκλεισμός αυτών των ομάδων, ο ρατσισμός και η αδιαφορία αποδείχτηκαν μεγαλύτερος κίνδυνος από την ¨τρομοκρατία¨ της Αλ Κάιντα. Χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν, γιατί δεν μπορούσαν να απομακρυνθούν, είτε γιατί δεν είχαν χρήματα για να φύγουν είτε γιατί η εξαθλίωση τους δεν τους άφησε καν να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Αλήθεια ποιόν θα τιμωρήσει τώρα ο Μπους γι αυτές τις καταστροφές; Μήπως πρέπει να ξεκινήσει πρώτα από τον εαυτό του, αφού:
α) Έφτασε στη Ν. Ορλεάνη με 3 μέρες καθυστέρηση, επειδή δεν του επέτρεπαν να απουσιάσει από μια μασωνική σύναξη που γινόταν τις μέρες αυτές.
β) Περιέκοψε 71,2 εκατ. δολ. από τον προϋπολογισμό των αντιπλημμυρικών έργων του Μισισιπή, για να τα χρησιμοποιήσει στον πόλεμο του Ιράκ.
γ) Έστειλε το 35% της Εθνοφρουράς της Λουιζιάνας στο Ιράκ, μαζί με τον εξοπλισμό τους.
Αποδεικνύεται περίτρανα ότι οι μεγάλες εταιρείες και οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες που ελέγχουν τις αμερικανικές κυβερνήσεις, καθόλου δεν ενδιαφέρονται για τις ανθρώπινες ζωές, παρά μόνο για τα κέρδη τους. Αυτοί είναι ο πραγματικός κίνδυνος γιά τους λαούς όλης της γής, αλλά και του ίδιου του πλανήτη, που καταστρέφουν ασύστολα και ανεμπόδιστα.
Ενώ στην Κούβα ...
Πριν ένα χρόνο έπληξε τη «φτωχή» Κούβα ο τυφώνας «Ιβάν». Παρότι στη χώρα υπάρχουν ελάχιστα φορτηγά και λεωφορεία, μετακινήθηκαν 2.000.000 άνθρωποι από τις περιοχές που θα διέτρεχαν κίνδυνο, δηλ. το 15% του πληθυσμού της Κούβας(!), από τους οποίους οι 100.000 που θα κινδύνευαν περισσότερο μέσα σε 3 ώρες, μαζί με τα ζώα τους και τις κότες τους!
Το τεράστιο πρόβλημα των χώρων υποδοχής λύθηκε πολύ απλά: Το 78% όσων απομακρύνθηκαν φιλοξενήθηκε σε σπίτια ανθρώπων τους οποίους μέχρι εκείνη τη στιγμή δε γνώριζαν. Απολογισμός του τυφώνα: Νεκροί 0. Διερωτάται κανείς ποια χώρα είναι πιο πλούσια, οι ΗΠΑ ή η Κούβα;
Κατηγορία
Φύλλο 106 Σεπτεμβρίου 2005
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό