ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Με υποκίνηση και πάσης φύσεως υποστήριξη των ΗΠΑ πριν από λίγες μέρες μέρος των Ενόπλων Δυνάμεων της Βενεζουέλας επεχείρησε πραξικόπημα και απομάκρυνε τον εκλεγμένο αριστερό Πρόεδρο Τσάβες, μη αρεστό στις ΗΠΑ, τη Δεξιά και την … συνδικαλιστική ηγεσία της Χώρας. Για να προλάβουν λαϊκές αντιδράσεις, ανήγγειλαν ότι ο Τσάβες παραιτήθηκε! ’ρκεσε όμως η δήλωσή του σε κάποιο … στρατιώτη (εκεί που τον είχαν θέσει σε περιορισμό) ότι ποτέ δεν παραιτήθηκε, για να ανατραπεί η ανατροπή του με λαϊκές κινητοποιήσεις και άρνηση μεγάλου μέρους του στρατού να στηρίξει την εκτροπή.

Μεγάλη η απογοήτευση στις ΗΠΑ και ενθουσιασμός στους ανά τη γη λαούς.

Ένα ζήτημα που απασχολεί συνεχώς τις πολιτικές δυνάμεις, ιδίως όσο πλησιάζουν εκλογικές αναμετρήσεις, είναι οι μεταξύ τους συνεργασίες. Το ΑΣΚΕ έχει μια στάση αρχής στο ζήτημα αυτό, την οποία τηρεί σταθερά στα 23 χρόνια της ύπαρξής του. Αυτή τη στάση θέλουμε να υπενθυμίσουμε συνοπτικά με το παρακάτω κείμενο.

Ξεκινάμε με δύο διευκρινίσεις:

Α) Οι συνεργασίες δε γίνονται για να εξυπηρετηθούν προσωπικές ή (μικρο)κομματικές επιδιώξεις, π.χ. κατάληψη βουλευτικής έδρας, αλλά συγκεκριμένοι πολιτικοί στόχοι.

Β) Δύο ή περισσότεροι φορείς ή μεμονωμένοι πολίτες μπορούν ταυτόχρονα να συνεργάζονται και να μη συνεργάζονται σε διάφορα επίπεδα και όχι αναγκαστικά σε όλα ή σε τίποτα.

Συγκεκριμένα:

1ο επίπεδο συνεργασίας

Το ΑΣΚΕ συμμετέχει με στελέχη του στη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο (ΣΕΥΑΕΚ), στην Επιτροπή Συμπαράστασης των Πολιτικών Κρατουμένων της Τουρκίας και του Κουρδιστάν, έχει συμμετάσχει στο Δ.Σ. του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών (ΣΦΕΑ) 1967-1974, στην Επιτροπή εναντίον του σχεδίου Ανάν, στην Επιτροπή για την απελευθέρωση του Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν κ.λ.π. και θα μπορούσε στο μέλλον να συμμετέχει σε πολλαπλάσιες τέτοιες προσπάθειες, όσο του επιτρέπουν οι οργανωτικές του δυνατότητες.

Όποιος φορέας ή άτομο συνεργάστηκε οποτεδήποτε μαζί μας μπορεί να βεβαιώσει ότι το ΑΣΚΕ ποτέ δεν επεδίωξε να επιβάλει τις θέσεις του ή να προβληθεί μέσα από αυτές τις επιτροπές ή να αποκομίσει άλλα κομματικά οφέλη, αντιθέτως σχεδόν πάντα η προσφορά μας ήταν σε βάρος της κομματικής μας δουλειάς. Το ΑΣΚΕ πάντα επιδιώκει την ευρύτερη δυνατή συνεργασία όσων ειλικρινώς συμφωνούν στο συγκεκριμένο στόχο, π.χ. στην Επιτροπή για τον Οτσαλάν συμμετείχαν και εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.. Αντιθέτως, σε κανένα θέμα, και πολύ περισσότερο σε εθνικό θέμα, δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία με την ακροδεξιά, που υποκρίνεται την πατριωτική, ενώ είναι υπόδικη στη συνείδηση του ελληνικού λαού επί εσχάτη προδοσία (Κύπρος 1974 και όχι μόνο).

2ο επίπεδο συνεργασίας

Είναι ο συνδικαλισμός και η τοπική αυτοδιοίκηση, που το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι πρέπει να διατηρούν την αυτονομία τους από τα πολιτικά κόμματα, τόσο σήμερα, ως φορείς λαϊκών διεκδικήσεων, όσο και αύριο, στην κοινωνία που το ΑΣΚΕ οραματίζεται και επιδιώκει, ως φορείς λαϊκής εξουσίας.

Γι’ αυτό το ΑΣΚΕ, όπου και όσο του επιτρέπουν οι οργανωτικές του δυνατότητες, υποστηρίζει ευρείες κινήσεις ή παρατάξεις, με προοδευτικό προσανατολισμό, που δεν ελέγχονται από κανένα κόμμα. Τα μέλη του ΑΣΚΕ συμμετέχουν ενεργά, χωρίς να θέτουν υποψηφιότητα σε εκλογικούς συνδυασμούς, όπως θα όφειλαν (κατά τη γνώμη μας) να κάνουν τα μέλη όλων των κομμάτων, για να διασφαλίζεται η αυτονομία.

Όπου τέτοιες παρατάξεις δεν υπάρχουν (και, δυστυχώς, συνήθως δεν υπάρχουν) ή δεν είναι δυνατό να συγκροτηθούν, τα μέλη του ΑΣΚΕ συμμετέχουν ως ανένταχτοι στις δραστηριότητες του φορέα και απλώς ψηφίζουν (χωρίς να υποστηρίζουν με άλλο τρόπο) την παράταξη που θεωρούν ότι εκφράζει περισσότερο τις ανάγκες του χώρου.

3ο επίπεδο συνεργασίας

Είναι το ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι η ένταξή μας επηρεάζει ή καθορίζει αρνητικά όλους τους τομείς του δημόσιου βίου. Κανένα προοδευτικό πολιτικό πρόγραμμα δεν μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή, κανένα φιλολαϊκό κοινωνικό μέτρο δεν μπορεί να ληφθεί, ούτε καν μπορούμε να επιβραδύνουμε τη λήψη αντιδραστικών μέτρων, όσο παραμένουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αποφάσεις της Ε.Ε. είναι δεσμευτικές για την Ελλάδα και (όσο παραμένουμε σ’ αυτή) μη συμμόρφωσή μας σημαίνει αβάσταχτα πρόστιμα, όπως έγινε με τη στήριξη της «Ολυμπιακής» ή απειλείται σήμερα με τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών. Γι’ αυτό το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι μια συνεργασία προοδευτικών φορέων και πολιτών που να αναδεικνύει το ζήτημα (για το οποίο δεν ακούγεται ούτε μία λέξη από τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων») είναι χρήσιμη.

Η πρώτη μας προσπάθεια έγινε στις ευρωεκλογές του 1994, αλλά δε βρήκε ανταπόκριση. Η δεύτερη έγινε το Δεκέμβρη 2001, όταν με πρωτοβουλία του ΑΣΚΕ δημιουργήθηκε η «Κίνηση για την Επανεξέταση της Συμμετοχής της Ελλάδας στην Ε.Ε.», η οποία όμως διαλύθηκε μετά 1 χρόνο, επειδή μία συνιστώσα αποφάσισε να συνεργαστεί με τους ευρωπαϊστές του ΣΥΝ! Η τρίτη μας προσπάθεια έγινε στις ευρωεκλογές του 2004, η οποία επίσης δε βρήκε ανταπόκριση.

Το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι η ανάγκη για αποχώρηση από την Ε.Ε. θα γίνεται όλο και πιο κατανοητή από την ελληνική κοινωνία και ότι μια προοδευτική συνεργασία, που θα διακηρύξει με σαφήνεια αυτό το στόχο μπορεί και πρέπει κάποια στιγμή να αποκατασταθεί και μπορεί να εκφράζεται και εκλογικά στις ευρωεκλογές. Η συνεργασία αυτή δεν προϋποθέτει σύμπτωση σε πολιτικά προγράμματα για την περαιτέρω εξέλιξη, γιατί η αποχώρηση δημιουργεί ευνοϊκότερες συνθήκες για οποιαδήποτε περαιτέρω εξέλιξη.

4ο επίπεδο συνεργασίας

Είναι οι εθνικές εκλογές, στις οποίες κάθε κόμμα ή συμμαχία κομμάτων οφείλει να προτείνει ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης. Πρόγραμμα ολοκληρωμένο και συγκεκριμένο για τα μεγάλα κόμματα εξουσίας, πιο αδρομερές όσο το κόμμα είναι μικρότερο και μακρύτερα από την προοπτική της.

Στην κοινωνία που το ΑΣΚΕ οραματίζεται και επιδιώκει η εξουσία δεν μπορεί να ασκείται από ένα μόνο πολιτικό κόμμα (τραυματική η εμπειρία της Ανατ. Ευρώπης), ούτε μόνο από πολιτικά κόμματα, όπως προαναφέραμε. Είναι προφανές ότι τα προγράμματα των κομμάτων που συγκυβερνούν πρέπει να συγκλίνουν στα βασικά ζητήματα. Τα κόμματα αυτά δεν είναι αναγκαίο να συνεργάζονται εκλογικά, μπορεί όμως και να συνεργάζονται, εφ’ όσον υπάρχει σύγκλιση σε κάπως ευρύτερο σύνολο ζητημάτων.

Σήμερα είναι προφανές ότι βρισκόμαστε μακριά από οποιαδήποτε προοδευτική διακυβέρνηση στην Ελλάδα. Η ανάγκη, όμως, για μια ριζικά διαφορετική πορεία του τόπου είναι ήδη εμφανής, θα γίνεται συνεχώς εμφανέστερη και πρέπει να εκφράζεται πολιτικά. Εφ’ όσον αυτή η έκφραση γίνεται από συνεργασία φορέων, θα πρέπει ο κάθε φορέας να κατανοεί ότι δεν μπορεί να επιβάλλει το δικό του πρόγραμμα στους άλλους, θα πρέπει ο καθένας να κάνει παραχωρήσεις, αλλά σε ελάχιστα, έστω, βασικά ζητήματα πρέπει να υπάρχει ταύτιση. Διαφορετικά ο ελληνικός λαός ορθώς αντιλαμβάνεται ότι η συνεργασία αποβλέπει μόνο σε προσωπικές ή κομματικές επιδιώξεις, δε θα εμπιστευθεί ποτέ μια τέτοια συνεργασία για τη διακυβέρνηση της χώρας (θα πρόκειται για ακυβερνησία) και, συνεπώς, δεν έχει κανένα λόγο να την εμπιστευτεί ούτε στα πρώτα της βήματα. Στη Δυτ. Ευρώπη υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα τέτοιων κυβερνητικών συνεργασιών, που απογοήτευσαν τους πολίτες, οι οποίοι στη συνέχεια ανέδειξαν αντιδραστικές κυβερνήσεις.

Ως ένα ελάχιστο πλαίσιο θέσεων μέσα στο οποίο μπορεί να συγκροτηθεί μια προοδευτική συνεργασία για μια άλλη πορεία της χώρας το ΑΣΚΕ θεωρεί το εξής:

Α) Η Ελλάδα να αποχωρήσει άμεσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ και κάθε οργανισμό που υπάρχει για να υπηρετεί τη βαρβαρότητα της παγκοσμιοποίησης, ώστε ο ελληνικός λαός να διαθέτει την ανεξαρτησία να αποφασίζει ο ίδιος για ό,τι τον αφορά.

Β) Η κοινωνία και η οικονομία να λειτουργούν όχι με κύριο στόχο το κέρδος των ιδιωτών-επιχειρηματιών, αλλά τις ανθρώπινες ανάγκες. Αυτό σημαίνει ότι η παραγωγή και τα προϊόντα της βρίσκονται υπό κοινωνικό έλεγχο, δηλ. η κοινωνία είναι σοσιαλιστική.

Γ) Η Ελλάδα να αναπτύσσει τη διπλωματία της και την αμυντική-αποτρεπτική της ικανότητα, να σταματήσουν οι συνεχείς υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα, ώστε να περιφρουρήσουμε την εθνική μας ακεραιότητα και την ειρήνη στην περιοχή μας.

Δ) Οι δημοκρατικοί θεσμοί να λειτουργούν ομαλά, όλα τα πολιτικά κόμματα να λειτουργούν ελεύθερα, όλες οι πολιτικές απόψεις να διακινούνται ελεύθερα και μέσω των ΜΜΕ, που δεν είναι δυνατό να ανήκουν σε ιδιώτες-επιχειρηματίες, αλλά σε κοινωνικούς φορείς.

Ε) Η Ελλάδα να διαφυλάσσει την εθνική και πολιτιστική της ταυτότητα, να αντιστέκεται στον πολιτιστικό κατήφορο της παγκοσμιοποίησης, ώστε να συνεχίζει τη μακραίωνη παράδοση φιλίας με άλλους λαούς και αλληλεπίδρασης με άλλους πολιτισμούς.

Πέραν αυτού του πλαισίου, προϋπόθεση για οποιαδήποτε συνεργασία είναι η αξιοπιστία των φορέων της. Επειδή σ’ αυτό τον τόπο γνωριζόμαστε όλοι πολύ καλά, δεν είναι δυνατόν το ΑΣΚΕ, τουλάχιστον, να αποδεχθεί συνεργασίες με άτομα ή φορείς που είναι βέβαιο ότι (υποκρίνονται ότι) επιδιώκουν αυτές τις συνεργασίες ως διαπραγματευτικό όπλο για να μετακινηθούν σε άλλες συνεργασίες με τις αντίθετες επιδιώξεις. (Παραδείγματα υπάρχουν και πρόσφατα και κραυγαλέα.) Ούτε με φορείς που ομνύουν στη δημοκρατία, αλλά λειτουργούν σχεδόν παντού και πάντα με μονοκομματική λογική.

Καθημερινά βιώνουμε μια κατάσταση, που είναι συνέπεια της πολιτικής των εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ και της σημερινής κυβέρνησης της Ν.Δ.. Οι σημερινοί κυβερνώντες κατακεραύνωναν την κυβέρνηση Σημίτη για την ακρίβεια, την ανεργία, την απελπιστική κατάσταση στην υγεία, την υποβαθμισμένη παιδεία. Σήμερα όλοι αυτοί οι τομείς έχουν επιδεινωθεί. Πώς θα μπορούσε να υπάρξει βελτίωση, όταν και οι δυο κυβερνήσεις ακολουθούν κατά γράμμα τις εντολές του ξένου μεγάλου κεφαλαίου μέσω της ΕΕ;

Οι αγρότες υποφέρουν, βλέποντας τα προϊόντα τους να σαπίζουν στα χωράφια ή στις αποθήκες, ενώ κάνουμε εισαγωγές των ίδιων προϊόντων, αμφίβολης ποιότητας, από τρίτες χώρες. Η κυβέρνηση του Καραμανλή πήρε μέτρα για το τεράστιο πρόβλημα των αγροτικών δανείων, που, με τα πανωτόκια και τις αυθαιρεσίες των τραπεζών, είχαν φέρει τους αγρότες σε απόγνωση. Όμως και πάλι ο αγρότης παραμένει ανυπεράσπιστος στα παιχνίδια των εμπόρων, στον αθέμιτο ανταγωνισμό και στα στοιχεία της φύσης, που υποβαθμίζουν ή καταστρέφουν την παραγωγή του. Την ίδια στιγμή οι μεγάλες χώρες της Βόρειας Ευρώπης ενισχύουν και προστατεύουν την παραγωγή τους, όχι μόνο την αγροτική, αλλά και την βιομηχανική.

Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις αδυνατούν να συναγωνιστούν τους ευρωπαϊκούς κολοσσούς και τα πολυκαταστήματα. Έτσι η επιδημία των πτωχεύσεων, των ακάλυπτων επιταγών και των δανείων επιβίωσης έχει διογκωθεί απίστευτα, με συνέπειες την αβεβαιότητα στην αγορά, την εκτίναξη της ανεργίας, την ανασφάλεια των εργαζομένων, την ανέχεια των συνταξιούχων και των μισθωτών με χαμηλό εισόδημα.

Τα καρτέλ των μεγάλων Super Market και πολυκαταστημάτων, που προστατεύονται από την ΕΕ, σε συνεννόηση με τις βιομηχανίες τροφίμων, ανεβάζουν ανεξέλεγκτα τις τιμές. Οι εταιρίες πετρελαίου ξέρουν να προσαρμόζουν τις τιμές τους, μόνο όταν αυτές ανεβαίνουν. H κυβέρνηση υποκριτικά νίπτει τας χείρας της και μας προσφέρει θυσία στον Μολώχ της ελεύθερης αγοράς.

Δυστυχώς τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα. Έχουμε γίνει όμηροι αυτής της κατάστασης. Οι εργοδότες εκμεταλλευόμενοι την ανεργία, προσφέρουν εργασία, δίνοντας εξευτελιστικές αμοιβές. Ο λαός ψάχνει να βρει φτηνές λύσεις: Αμφίβολης ποιότητας και θρεπτικής αξίας φτηνά τρόφιμα. Κινέζικα ρούχα και παπούτσια χαμηλής τιμής. Έτσι όμως ανακυκλώνεται το πρόβλημα, γιατί πλήττονται οι ελληνικές παραγωγικές επιχειρήσεις, που, για να επιβιώσουν, καταφεύγουν στην Βουλγαρία και τα Σκόπια, προς αναζήτηση φτηνής εργασίας.

Μοναδική διέξοδος από αυτή την κρίση είναι μία ανεξάρτητη οικονομική εθνική πολιτική, που μόνο εκτός Ε.Ε. μπορεί να ασκηθεί, με στόχο την ευημερία της κοινωνίας και όχι τη συσσώρευση του πλούτου από τους ισχυρούς.

Πολλές χώρες με μεγάλο χρέος έφτασαν στο σημείο να μην μπορούν να πληρώνουν τα χρέη τους στις προθεσμίες και με τους όρους που καθόρισαν οι συμφωνίες που έκαναν με τους δανειστές τους, οπότε βρέθηκαν στην ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης-αναδιάρθρωσης του χρέους τους. Η Ελλάδα σύντομα θα βρεθεί σ’ αυτή την ανάγκη.

Η αναδιάρθρωση μπορεί να σημαίνει συμφωνία με τους δανειστές για «κούρεμα» του χρέους, δηλ. διαγραφή ενός μέρους του, ή επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής ή μείωση του επιτοκίου ή όλ’ αυτά, ανεξαρτήτως αν υπάρχει στάση πληρωμών ή όχι.

Η κυβέρνηση μιας χρεωμένης χώρας, ανάλογα με το βαθμό υποταγής της ή ανεξαρτησίας της, μπορεί να κάνει την αναδιάρθρωση με καλύτερους ή χειρότερους όρους. Έχει κανείς αμφιβολία πώς θα διαπραγματευτεί το χρέος μας η κατοχική κυβέρνηση του Γιωργάκη; Μνημόνια και κατοχή εσαεί!