ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τρέμε Τσε Γκεβάρα!

Η Υπουργός κ. Διαμαντοπούλου, που ας μην ξεχνάμε είχε προτείνει, όταν ήταν επίτροπος, ως «δεύτερη» επίσημη γλώσσα της Ελλάδας τα αγγλικά, ονειρεύεται … σαρωτικές αλλαγές στα σχολεία και την εκπαιδευτική διαδικασία. Όμως είναι πολύ επικίνδυνο να κοιμάσαι όρθιος, εκτός κι αν, λέγοντας πως ονειρεύεσαι, προσπαθείς να κοιμήσεις όσους σε ακούν.

Και τι δεν υποσχέθηκε! Κομπιούτερ σε κάθε θρανίο, ψηφιοποιημένα βιβλία, διαδραστικούς πίνακες και πάνω απ’ όλα εκπαιδευτικούς επιμορφωμένους και απολύτως εξοικειωμένους με τις νέες τεχνολογίες. Και μετά ξύπνησε!

Μα ποιον κοροϊδεύουν; Είναι πολύ πρόσφατη η εμπειρία των NETbook για τους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου που υλοποίησε η κυβέρνηση της Ν.Δ. λίγο πριν φύγει. 500 ευρώ πλήρωσε το κράτος για κάθε ένα, ενώ τώρα στα καταστήματα ηλεκτρονικών συσκευών τα ίδια κομπιούτερ πωλούνται μόλις 300 ευρώ! Ως προς τη χρήση τους στα σχολεία, ελάχιστα ως καθόλου και μόνο χάρη στο φιλότιμο κάποιων εκπαιδευτικών, αφού και τα λογισμικά από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ήσαν δύσχρηστα και οι καθηγητές ανεκπαίδευτοι. Πότε θα γίνουν τα σεμινάρια επιμόρφωσης και από ποιους; Πότε θα εγκατασταθούν και θα διανεμηθούν τα λογισμικά, πότε σε κάθε τάξη θα υπάρχει ίντερνετ και βάση δεδομένων για τους μαθητές και τους καθηγητές; Πού θα βρεθούν τα χρήματα, αφού για χιλιάδες τάξεις θα απαιτηθούν εκτός των άλλων και διαδραστικοί πίνακες που στους ιδιώτες κοστίζουν 3000 ευρώ κάθε ένας, τη στιγμή που οι καθαρίστριες των σχολείων των 200 ευρώ το μήνα είναι απλήρωτες από την αρχή του χρόνου; Και οι ωρομίσθιοι καθηγητές πολλούς μήνες! Αλλά ξεχάσαμε: η κ. Διαμαντοπούλου έχει δηλώσει ότι η σχέση κρατών μελών και Ε.Ε. είναι σχέση κέρδους, άρα μίζας!

Η όλη ιστορία θυμίζει τις εξαγγελίες του Αλ. Παπαδόπουλου, που ως Υπουργός Υγείας είχε υποσχεθεί πως σε λίγους μήνες όχι μόνο δε θα υπάρχουν ράντζα, αλλά όλοι θα νοσηλεύονται σε σουίτες! Πέρασαν οι μήνες, πέρασαν τα χρόνια κι έχουμε κάτι να θυμόμαστε και να γελάμε, ή να κλαίμε με τα χάλια των νοσοκομείων μας, που μερικά απ’ αυτά (Ευαγγελισμός, Αγία Όλγα κ.λπ.) δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από την εποχή του Πάγκαλου!

Το «νέο σχολείο» θέλει δουλειά, θέλει μελέτη, θέλει οργάνωση, χρήματα, αναβάθμιση των εκπαιδευτικών σε όλους τους τομείς και, κυρίως, την πολιτική βούληση. Όλα αυτά λείπουν, γι’ αυτό καλά θα κάνουν να μην κοροϊδεύουν τον κόσμο. Όλοι εμείς δε ζούμε σ’ άλλη χώρα, ούτε είμαστε ηλίθιοι. Ας το καταλάβουν επιτέλους!

Μετά τις εκλογές της 16/9 η πολιτική κατάσταση γίνεται πιο ανησυχητική. Η νέα κυβέρνηση της Ν.Δ. καλείται να αντιμετωπίσει τα εθνικά θέματα, με πρώτο το Σκοπιανό, υπό δυσμενέστερους όρους, που δημιούργησε η συνεχής υποχωρητικότητά μας. Στο κοινωνικό πεδίο ο κ. Καραμανλής έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι θα προχωρήσει ταχύτατα στις «μεταρρυθμίσεις» που υπαγορεύει η Ε.Ε. υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών και εις βάρος του λαού (βλ. σχετικά άρθρα σελ. 1).

Στα εθνικά θέματα το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης (το σπαρασσόμενο ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ) όχι μόνο δε θα πιέζουν την κυβέρνηση να μην κάνει παραχωρήσεις, αλλά θα πιέζουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Προς την αντίθετη κατεύθυνση θα πιέζει και η ευάριθμη ομάδα των μητσοτακικών μέσα στο Υπουργικό Συμβούλιο. Το ΚΚΕ (ορθώς) θα απαιτεί να μην αναμιγνύονται οι «ιμπεριαλιστές» στα Βαλκάνια, αλλά επί της ουσίας ο ρόλος του θα είναι από ουδέτερος έως αρνητικός. Ο μόνος που θα πιέζει προς την ορθή κατεύθυνση θα είναι ο ΛΑΟΣ κι αυτό είναι επίσης πολύ αρνητικό, όπως εξηγούμε στο σχετικό άρθρο.

Στις κοινωνικές «μεταρρυθμίσεις» θα αντιδράσουν τα συνδικάτα (με την υποστήριξη του ΚΚΕ, ΣΥΝ και ενίοτε του ΠΑΣΟΚ), αλλά κι αυτά εκφράζουν πλέον μικρή μειοψηφία των εργαζομένων κι έχουν καταστεί αναξιόπιστα. Έτσι θα υπάρξουν συγκρούσεις, αλλά οι περισσότερες « μεταρρυθμίσεις» θα προχωρήσουν.

Η κρίση στο ΠΑΣΟΚ

Στο πολιτικό σκηνικό που έχει σχεδιαστεί ο πιο αδύνατος κρίκος δεν είναι το κυβερνητικό κόμμα, αλλά το ΠΑΣΟΚ, που αδυνατεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του άλλου πόλου του δικομματισμού, γιατί έχει μετατραπεί σε πεδίο άγριου ανταγωνισμού ξένων πρεσβειών, μεγαλοεπιχειρηματιών και «νταβατζήδων» των ΜΜΕ. Ο Γιωργάκης, εκφραστής της αμερικανικής πολιτικής και ειδικότερα του Δημοκρατικού Κόμματος (και ειδικότερα του λόμπι της Ατλάντα), παρά την κραυγαλέα ανεπάρκειά του επιμένει να παραμείνει στην προεδρία του κόμματος. Η αυτοκριτική του περιορίζεται στη μη διαφοροποίησή του από το σημιτικό παρελθόν, ξεχνώντας ότι και ο ίδιος ήταν βασικός υπουργός (Εξωτερικών), που έκανε τις πιο απαράδεκτες υποχωρήσεις προς την Τουρκία από οποιαδήποτε άλλη κοινοβουλευτική ελληνική κυβέρνηση. Ο Βενιζέλος, με την υποστήριξη των περισσότερων «νταβατζήδων» και του Σημίτη (που παριστάνει τον ουδέτερο!) καθώς και του μεγαλύτερου μέρους των Ευρωπαίων προστατών (Γερμανών κ.λ.π.), διεκδικεί την προεδρία με τόσο προκλητικό τρόπο που γίνεται κάθε μέρα και πιο αντιπαθής και στους ψηφοφόρους και στα μέλη του ΠΑΣΟΚ. Η ’ννα Διαμαντοπούλου, επίσης με υπερφίαλες προσωπικές φιλοδοξίες, βρίσκεται σε απόγνωση, γιατί τόσα χρόνια ήταν η εκλεκτή των «νταβατζήδων» και νόμιζε ότι θα προτεινόταν αυτή ως διάδοχος. Ο Σκανδαλίδης, πιο έμπειρος και πιο προσεκτικός, αλλά όχι καλύτερος των προηγουμένων, εμφανίζεται ως τρίτη λύση, που, αν επιλεγεί, μάλλον θα απομακρύνει περισσότερο το ΠΑΣΟΚ από την εξουσία. Ο Πάγκαλος, εκφραστής γαλλικής πολιτικής, που την ώρα της κρίσης των Ιμίων, αντί να βρίσκεται στο Υπουργείο του (Εξωτερικών), συνεντευξιαζόταν στα κανάλια και αργότερα παρέδωσε τον Οτσαλάν στους Τούρκους, αφήνει να εννοηθεί ότι θα είναι και ο ίδιος υποψήφιος. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλες οι υποψηφιότητες είναι από το χώρο των εκσυγχρονιστών. Ο Λαλιώτης, κατά την πάγια τακτική του, περιμένει να δει προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα, για να πάει με την πλειοψηφία. Η ειδικότητά του είναι, όταν η πλειοψηφία είναι οριακή, να αλλάζει την τελευταία στιγμή στρατόπεδο, να αλλάζει την ισορροπία, ώστε να εξασφαλίζει τα μεγαλύτερα κέρδη.

Όπως εμφανίζεται τώρα η κατάσταση, το αποτέλεσμα θα κριθεί σε δεύτερο γύρο από τις συμμαχίες που θα συναφθούν. Τότε μάλλον ο Γιωργάκης θα είναι ο χαμένος.

Με όλ’ αυτά για πρώτη φορά τίθεται θέμα ακόμη και διάσπασης του ΠΑΣΟΚ, ιδίως αν ο Γ. Παπανδρέου ηττηθεί και στην εσωκομματική ψηφοφορία. Η μέχρι τώρα στάση του (την οποία, φυσικά, δεν αποφασίζει ο ίδιος, αλλά οι αόρατοι σύμβουλοί του, δηλ. η οικογένειά του σε συνεννόηση με αμερικανικούς κύκλους) δείχνει ότι δε θα αποδεχθεί το αποτέλεσμα, αν είναι δυσμενές γι’ αυτόν. Για την υποστήριξή του ανακλήθηκε από την αποστρατεία και ο Δ. Τσοβόλας!!

Αλυσιδωτές εξελίξεις

Σε περίπτωση διάσπασης του ΠΑΣΟΚ πιθανότατα οι εξελίξεις θα συμπαρασύρουν τη Ν.Δ. Η Ντόρα δε θα περιμένει πότε θα έρθει η ώρα να διεκδικήσει την αρχηγία της Ν.Δ. και την πρωθυπουργία. Φοβάται ότι ακόμη και σε περίπτωση αποχώρησης του Καραμανλή δεν είναι καθόλου σίγουρη, γιατί θα προωθηθεί κάποιος άλλος στη θέση του. Έτσι θα μεθοδεύσει διάσπαση και της Ν.Δ. και θα επιδιωχθεί συμμαχία δική της, εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ και ίσως του Καρατζαφέρη (οι μάσκες θα πέσουν!), που να έχει την πλειοψηφία στη Βουλή. Ο ΣΥΝ ή τμήμα του μάλλον θα ενδιαφερθεί να συμμετάσχει στη νομή της κυβερνητικής εξουσίας.

Βέβαια το σενάριο της διάσπασης των δύο κυβερνητικών κομμάτων είναι πολύ παλιό, αλλά δεν έχει ακόμη αποτολμηθεί η υλοποίησή του, γιατί εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο για το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα. Όμως οι εσωτερικές του αντιθέσεις έχουν οξυνθεί τόσο πολύ, που δεν αποκλείεται να υλοποιηθεί τώρα. Εν αναμονή … 

Το ΑΣΚΕ

Μέσα σ’ αυτό το τοπίο, που δυσκολεύει συνεχώς, το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι η παρουσία του και η παρέμβασή του στις εξελίξεις (στο μέτρο που του επιτρέπουν οι δυνατότητές του) είναι περισσότερο αναγκαίες. Θα προσπαθήσουμε και σ’ αυτή τη φάση να ενισχύσουμε τη φωνή μας και τη δραστηριότητά μας, αλλά για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει οι φίλοι που μας παρακολουθούν μέσω της «Ε», του internet κ.λ.π. και εκφράζονται από το ΑΣΚΕ να έρθουν σε επαφή μαζί μας και να μας βοηθήσουν, όσο μπορεί ο καθένας.

«Ο παλαιστινιακός λαός, πρόσφυγας στην ίδια του την πατρίδα, υφίσταται μια νέα ναζιστικού τύπου επίθεση γενοκτονίας από το Ισραήλ, προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης στην περιοχή.

Το Ισραήλ και οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι προστάτες του με θράσος απαιτούν από τους Παλαιστινίους να καταργήσουν τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνησή τους και να την αντικαταστήσουν με μια κυβέρνηση ανδρεικέλων, όμοια με αυτές των αραβικών χωρών που σιωπούν μπροστά στο δράμα των αδελφών τους.

Ο ελληνικός λαός σίγουρα δεν εκφράζεται από την υποτονική αντίδραση της κυβέρνησής του και θα εκδηλώσει, όπως πάντα, με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη του. »

Αμερικανική αλαζονεία

Πάντα υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ των δύο πυλώνων της Δύσης, κυρίως στις διακρατικές σχέσεις, άλλοτε διογκούμενος (Ντε Γκολ) και άλλοτε συρρικνούμενος, λόγω της σοβιετικής πυρηνικής απειλής. Μετά το 1990 και την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ κλιμακώνεται η ανταγωνιστική αντίληψη του γαλλογερμανικού άξονα έναντι της αμερικανικής ηγεμονίας.

Δεν είναι ο οικονομικός ανταγωνισμός η μόνη αιτία της διελκυστίνδας. Είναι και η προσπάθεια της Ουάσινγκτον και των συμφερόντων που εκπροσωπεί για ανεξέλεγκτη κυριαρχία, κυρίως σε περιοχές όπως η πετρελαιοφόρος Μέση Ανατολή και σταδιακά σ'όλο τον πλανήτη. Οι ΗΠΑ, ως μοναδική υπερδύναμη, θεωρούν πως δεν τους πρέπουν οποιεσδήποτε δεσμεύσεις, οικονομικές, οικολογικές, Διεθνούς Δικαίου, στρατιωτικές κλπ. Με πρόσχημα την τρομοκρατία προσπαθούν να προκαλέσουν σύγχυση και αμφιβολίες στην κοινή γνώμη και να ηγηθούν ενός «Αντιτρομοκρατικού Μετώπου». Βέβαια, ο χοντροκομμένος τρόπος που προβάλλουν τις δικαιολογίες τους δεν πείθει κανένα, ούτε καν το λαό τους, και επιτρέπουν στα μεγάλα ευρωπαϊκά συμφέροντα να αντιδρούν, όχι φυσικά προς χάριν της ειρήνης.

Οι ΗΠΑ, όμως, είναι αποφασισμένες να αναλάβουν έστω και μονομερώς στρατιωτική δράση, για να καλύψουν τα τεράστια οικονομικά τους προβλήματα και το εξωτερικό τους χρέος, που έχει εκτοξευτεί σε δυσθεώρητα ύψη. Η διχασμένη Ευρώπη δεν μπορεί να διαμορφώσει στρατηγική αυτόνομης παρέμβασης στη διεθνή σκηνή, όπως παλιότερα και σε Κόσσοβο-Fyrom, που ήταν στο κάτω-κάτω γειτονιά της.

Η διχασμένη Ευρώπη

Παρά το γεγονός ότι το 82 % των πολιτών της ΕΕ είναι κατά του πολέμου στο Ιράκ, συγκροτήθηκε μέτωπο με αρχηγό τη Βρετανία και συμμέτοχους Ιταλία, Ισπανία, Δανία, Πορτογαλία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία κατά Γαλλίας και Γερμανίας, που εδώ και 20 χρόνια έχουν συμφωνίες με τον Σαντάμ για το πετρέλαιο.Οι ΗΠΑ επεδίωξαν την αναγνώριση της κυριαρχίας τους και τη συνενοχή των 8 στα εγκλήματα που σχεδιάζουν. Ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου Έλμαρ Μπροκ χαρακτήρισε την επιστολή των οκτώ στον Μπους ως "παρέλαση υποτελών". Η Μοντ τους αποκάλεσε "Συμμορία των οκτώ". Το Σπίγκελ έγραψε για "Οκτώ σωματοφύλακες του Μπους".

Σαρανταοκτώ ώρες μετά τη συνεδρίαση στις Βρυξέλες των 15 Υπουργών Εξωτερικών, όπου υποκριτικά συμφωνούσαν σε κοινή θέση της Ευρώπης, οι Πρωθυπουργοί των οκτώ κρατών προέβησαν στην "προμελετημένη ψυχρολουσία", όπως έγραψαν οι Τάιμς. Δεν ενημέρωσαν κανέναν από τους ηγέτες που εκτίμησαν ότι δε θα υπογράψει. Μόνο ο Ολλανδός Πρωθυπουργός αρνήθηκε. Έτσι επιχειρείται η δημιουργία νέου Ευρωπαϊκού ηγεμονικού κέντρου κόντρα στο γαλλογερμανικό άξονα, που με άνεση και αυταρέσκεια συζητούσε για διπλή προεδρία υπό τον έλεγχο του. Αυτόν τον άξονα στηρίζουν οι κύκλοι των ΗΠΑ που απειλούνται από την πολιτική Μπους, όπως Τάιμς Ν.Υ., Wall Street κλπ. Αντιθέτως, ο πολεμοχαρής Ράμσφελντ χαρακτήρισε τη Γαλλία και τη Γερμανία «παλιά Ευρώπη, που δεν εκπροσωπεί το σύνολο της». Οι οκτώ χρησιμοποιούν τις εκφράσεις "εμείς οι Ευρωπαίοι", "εμείς στην Ευρώπη". Χώρες, που περίμενε κανείς να βρίσκονται υπό την γερμανική επιρροή, όπως η Πολωνία, η Τσεχία, η Ουγγαρία, δίνουν γην και ύδωρ στους Αμερικανούς πριν καν γίνουν μέλη της ΕΕ. Η Λετονία και η Λιθουανία, με "Αμερικανούς" προέδρους, δήλωσαν πως θα συνυπέγραψαν την επιστολή, αν τους είχε ζητηθεί. Με στρατηγικές ανατροπές η Αμερική παρεμβαίνει όχι μόνο στην ΕΕ, αλλά σ' ολόκληρη την Ευρώπη. Με τα 10 νέα μέλη της η ΕΕ, πολύ πιο αδύναμη πολιτικά, ανύπαρκτη στρατιωτικά και με αμερικανικό διεμβολισμό, βαδίζει στο δρόμο της διάσπασης και της σύγκρουσης. Η τελευταία απόφαση των 15 κατάφερε ουσιαστικά να μην αναφέρει τίποτα για πόλεμο, αλλά να ενισχύσει την προσήλωση της ΕΕ στις ΗΠΑ.

Η θέση της Ελλάδας

Ο Ανδρέας και το ΠΑΣΟΚ με την πρωτοβουλία των έξι (Πάλμε-Γκάντι κλπ), τα συνθήματα "ΕΟΚ-ΝΑΤΟ ίδιο συνδικάτο", 'Έξω οι βάσεις από την Ελλάδα", "Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες", ενέπνευσε το λαό. Αυτά, όμως, ξεχάστηκαν γρήγορα και η διαχείρισή της εξουσίας διέβρωσε ακόμα και αυτούς που ξεκίνησαν με αγνές προθέσεις και στη συνέχεια συμβιβάστηκαν. Ο Σημίτης, αν και γερμανός, από την αρχή έδωσε το στίγμα του στους Αμερικανούς, με τις ευχαριστίες του για τη μεσολάβηση τους στη ντροπή των Ιμίων και συνέχισε με τη συνεργασία του Giorgos να στηρίζει τον αποκλεισμό του Ιράκ, την ελληνοτουρκική "προσέγγιση" και τελευταία να υποστηρίζει το απαράδεκτο σχέδιο Ανάν-Χάνεΐ για την Κύπρο. Τώρα ο Σημίτης γεωπολιτικά είναι με τους γαλλογερμανούς, αλλά δε θέλει να απογοητεύσει και την Ουάσινγκτον. Έτσι στέλνει δύο πολεμικά πλοία στον Περσικό, πιλότους και τεχνικούς κατασκοπευτικών αεροπλάνων και επιτρέπει τη χρήση των βάσεων του Ακτίου και της Σούδας, τη στιγμή που η Τουρκία διαπραγματεύεται σκληρά κάθε διευκόλυνση και απαιτεί ανταλλάγματα οικονομικά-στρατιωτικά και πολιτικά, όπως το Κουρδικό και το Κυπριακό. Ο Giorgos επέδωσε διάβημα στις ιρακινές αντιπροσωπείες σε Αθήνα, Βρυξέλλες και Ν.Υ. και προειδοποίησε ότι το χρονικό περιθώριο εξαντλείται και, αν δεν επωφεληθεί το Ιράκ της ευκαιρίας που προσφέρει το ψήφισμα 1441 για ειρηνικό αφοπλισμό, τότε θα φέρει την ευθύνη για όλες τις συνέπειες! Δηλαδή για ό,τι γίνει θα φταίξει ο Σαντάμ και όχι οι Αμερικανοί! Απέλασε Ιρακινό διπλωμάτη, με αστεία δικαιολογία, τις πρώτες μέρες του πολέμου. Ο Σημίτης, ως Πρόεδρος της ΕΕ, που κανείς δε λογαριάζει, προσπαθεί να εμφανίσει τη διαλυμένη ΕΕ ως ενωμένη, στηρίζοντας ουσιαστικά τις θέσεις των ΗΠΑ, με αποφάσεις που δικαιολογούν τον πόλεμο.

Τελικά η απερίσκεπτη ελπίδα πως η Ευρώπη θα αντιταχθεί στην πολιτική και ηθική οπισθοδρόμηση που οδηγεί τον κόσμο ο Μπους είναι καθαρή αυταπάτη, γιατί η ΕΕ δεν έχει καμιά ικανότητα να παίξει αυτό το ρόλο, γιατί απλά είναι μέρος του προβλήματος. Για να αντισταθμιστεί η συντριπτική στρατιωτική δύναμη των ΗΠΑ και να επικρατήσει το διεθνές δίκαιο, πρέπει να δοθούν δυνατότητες και ευκαιρίες στις υπανάπτυκτες χώρες, να λειτουργήσουν τα Ηνωμένα Έθνη ανεξάρτητα και δυναμικά και να απαιτήσουμε οι λαοί από τις κυβερνήσεις μας, να εφαρμόζονται παντού τα ανθρώπινα δικαιώματα, να δίνονται λύσεις στα οικολογικά ζητήματα απ' όλους σεβαστές και να περιοριστούν οι ανεξέλεγκτες δράσεις του μεγάλου διεθνούς κεφαλαίου που ως μόνο στόχο έχει το κέρδος.