ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Α.Σ.Κ.Ε.

Τα παχύδερμα των Βρυξελών, που δεν εκλέγονται από τους λαούς, αλλά διορίζονται, με μοναδική υποχρέωση να υπηρετούν αδίστακτα τους πιο επιθετικούς κύκλους του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, μας ζητούν να μειώσουμε τους μισθούς μας και τις συντάξεις μας, ακόμη κι αυτές των 550 ευρώ, όταν οι ίδιοι παίρνουν μισθούς από 3.000 έως 20.000 ευρώ (συν επιδόματα)! Ζητούν, μάλιστα, αύξηση των παχυλών μισθών τους και, επειδή οι εθνικές κυβερνήσεις αρνούνται, τις παραπέμπουν στο Ευρωδικαστήριο, όπου οι ευρωγραφειοκράτες προβλέπεται ότι θα κερδίσουν! Αυτή είναι η Ε.Ε., την οποία μερικοί μας κοροϊδεύουν ότι θα την κάνουν «Ευρώπη των λαών»!
[Παρεπιπτόντως: Η βασίλισσα της Αγγλίας, από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, ζητάει κι αυτή αύξηση του μισθού της!!]
Το ΑΣΚΕ καλεί τους φίλους του, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, στη συνεστίαση που θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία μας το Σάββατο 3 Νοεμβρίου ώρα 8.00μμ. Θα συζητήσουμε για τις πολιτικές εξελίξεις, θα απολαύσουμε τους μεζέδες και το κρασί μας και θα διασκεδασουμε, με ζωντανή μουσική, όπως πάντα.
Μετά τις εκλογές της 16/9 η πολιτική κατάσταση γίνεται πιο ανησυχητική. Η νέα κυβέρνηση της Ν.Δ. καλείται να αντιμετωπίσει τα εθνικά θέματα, με πρώτο το Σκοπιανό, υπό δυσμενέστερους όρους, που δημιούργησε η συνεχής υποχωρητικότητά μας. Στο κοινωνικό πεδίο ο κ. Καραμανλής έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι θα προχωρήσει ταχύτατα στις «μεταρρυθμίσεις» που υπαγορεύει η Ε.Ε. υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών και εις βάρος του λαού (βλ. σχετικά άρθρα σελ. 1).
Στα εθνικά θέματα το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης (το σπαρασσόμενο ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ) όχι μόνο δε θα πιέζουν την κυβέρνηση να μην κάνει παραχωρήσεις, αλλά θα πιέζουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Προς την αντίθετη κατεύθυνση θα πιέζει και η ευάριθμη ομάδα των μητσοτακικών μέσα στο Υπουργικό Συμβούλιο. Το ΚΚΕ (ορθώς) θα απαιτεί να μην αναμιγνύονται οι «ιμπεριαλιστές» στα Βαλκάνια, αλλά επί της ουσίας ο ρόλος του θα είναι από ουδέτερος έως αρνητικός. Ο μόνος που θα πιέζει προς την ορθή κατεύθυνση θα είναι ο ΛΑΟΣ κι αυτό είναι επίσης πολύ αρνητικό, όπως εξηγούμε στο σχετικό άρθρο.
Στις κοινωνικές «μεταρρυθμίσεις» θα αντιδράσουν τα συνδικάτα (με την υποστήριξη του ΚΚΕ, ΣΥΝ και ενίοτε του ΠΑΣΟΚ), αλλά κι αυτά εκφράζουν πλέον μικρή μειοψηφία των εργαζομένων κι έχουν καταστεί αναξιόπιστα. Έτσι θα υπάρξουν συγκρούσεις, αλλά οι περισσότερες « μεταρρυθμίσεις» θα προχωρήσουν.

Η κρίση στο ΠΑΣΟΚ

Στο πολιτικό σκηνικό που έχει σχεδιαστεί ο πιο αδύνατος κρίκος δεν είναι το κυβερνητικό κόμμα, αλλά το ΠΑΣΟΚ, που αδυνατεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του άλλου πόλου του δικομματισμού, γιατί έχει μετατραπεί σε πεδίο άγριου ανταγωνισμού ξένων πρεσβειών, μεγαλοεπιχειρηματιών και «νταβατζήδων» των ΜΜΕ. Ο Γιωργάκης, εκφραστής της αμερικανικής πολιτικής και ειδικότερα του Δημοκρατικού Κόμματος (και ειδικότερα του λόμπι της Ατλάντα), παρά την κραυγαλέα ανεπάρκειά του επιμένει να παραμείνει στην προεδρία του κόμματος. Η αυτοκριτική του περιορίζεται στη μη διαφοροποίησή του από το σημιτικό παρελθόν, ξεχνώντας ότι και ο ίδιος ήταν βασικός υπουργός (Εξωτερικών), που έκανε τις πιο απαράδεκτες υποχωρήσεις προς την Τουρκία από οποιαδήποτε άλλη κοινοβουλευτική ελληνική κυβέρνηση. Ο Βενιζέλος, με την υποστήριξη των περισσότερων «νταβατζήδων» και του Σημίτη (που παριστάνει τον ουδέτερο!) καθώς και του μεγαλύτερου μέρους των Ευρωπαίων προστατών (Γερμανών κ.λ.π.), διεκδικεί την προεδρία με τόσο προκλητικό τρόπο που γίνεται κάθε μέρα και πιο αντιπαθής και στους ψηφοφόρους και στα μέλη του ΠΑΣΟΚ. Η ’ννα Διαμαντοπούλου, επίσης με υπερφίαλες προσωπικές φιλοδοξίες, βρίσκεται σε απόγνωση, γιατί τόσα χρόνια ήταν η εκλεκτή των «νταβατζήδων» και νόμιζε ότι θα προτεινόταν αυτή ως διάδοχος. Ο Σκανδαλίδης, πιο έμπειρος και πιο προσεκτικός, αλλά όχι καλύτερος των προηγουμένων, εμφανίζεται ως τρίτη λύση, που, αν επιλεγεί, μάλλον θα απομακρύνει περισσότερο το ΠΑΣΟΚ από την εξουσία. Ο Πάγκαλος, εκφραστής γαλλικής πολιτικής, που την ώρα της κρίσης των Ιμίων, αντί να βρίσκεται στο Υπουργείο του (Εξωτερικών), συνεντευξιαζόταν στα κανάλια και αργότερα παρέδωσε τον Οτσαλάν στους Τούρκους, αφήνει να εννοηθεί ότι θα είναι και ο ίδιος υποψήφιος. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλες οι υποψηφιότητες είναι από το χώρο των εκσυγχρονιστών. Ο Λαλιώτης, κατά την πάγια τακτική του, περιμένει να δει προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα, για να πάει με την πλειοψηφία. Η ειδικότητά του είναι, όταν η πλειοψηφία είναι οριακή, να αλλάζει την τελευταία στιγμή στρατόπεδο, να αλλάζει την ισορροπία, ώστε να εξασφαλίζει τα μεγαλύτερα κέρδη.
Όπως εμφανίζεται τώρα η κατάσταση, το αποτέλεσμα θα κριθεί σε δεύτερο γύρο από τις συμμαχίες που θα συναφθούν. Τότε μάλλον ο Γιωργάκης θα είναι ο χαμένος.
Με όλ’ αυτά για πρώτη φορά τίθεται θέμα ακόμη και διάσπασης του ΠΑΣΟΚ, ιδίως αν ο Γ. Παπανδρέου ηττηθεί και στην εσωκομματική ψηφοφορία. Η μέχρι τώρα στάση του (την οποία, φυσικά, δεν αποφασίζει ο ίδιος, αλλά οι αόρατοι σύμβουλοί του, δηλ. η οικογένειά του σε συνεννόηση με αμερικανικούς κύκλους) δείχνει ότι δε θα αποδεχθεί το αποτέλεσμα, αν είναι δυσμενές γι’ αυτόν. Για την υποστήριξή του ανακλήθηκε από την αποστρατεία και ο Δ. Τσοβόλας!!

Αλυσιδωτές εξελίξεις

Σε περίπτωση διάσπασης του ΠΑΣΟΚ πιθανότατα οι εξελίξεις θα συμπαρασύρουν τη Ν.Δ. Η Ντόρα δε θα περιμένει πότε θα έρθει η ώρα να διεκδικήσει την αρχηγία της Ν.Δ. και την πρωθυπουργία. Φοβάται ότι ακόμη και σε περίπτωση αποχώρησης του Καραμανλή δεν είναι καθόλου σίγουρη, γιατί θα προωθηθεί κάποιος άλλος στη θέση του. Έτσι θα μεθοδεύσει διάσπαση και της Ν.Δ. και θα επιδιωχθεί συμμαχία δική της, εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ και ίσως του Καρατζαφέρη (οι μάσκες θα πέσουν!), που να έχει την πλειοψηφία στη Βουλή. Ο ΣΥΝ ή τμήμα του μάλλον θα ενδιαφερθεί να συμμετάσχει στη νομή της κυβερνητικής εξουσίας.
Βέβαια το σενάριο της διάσπασης των δύο κυβερνητικών κομμάτων είναι πολύ παλιό, αλλά δεν έχει ακόμη αποτολμηθεί η υλοποίησή του, γιατί εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο για το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα. Όμως οι εσωτερικές του αντιθέσεις έχουν οξυνθεί τόσο πολύ, που δεν αποκλείεται να υλοποιηθεί τώρα. Εν αναμονή … 

Το ΑΣΚΕ

Μέσα σ’ αυτό το τοπίο, που δυσκολεύει συνεχώς, το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι η παρουσία του και η παρέμβασή του στις εξελίξεις (στο μέτρο που του επιτρέπουν οι δυνατότητές του) είναι περισσότερο αναγκαίες. Θα προσπαθήσουμε και σ’ αυτή τη φάση να ενισχύσουμε τη φωνή μας και τη δραστηριότητά μας, αλλά για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει οι φίλοι που μας παρακολουθούν μέσω της «Ε», του internet κ.λ.π. και εκφράζονται από το ΑΣΚΕ να έρθουν σε επαφή μαζί μας και να μας βοηθήσουν, όσο μπορεί ο καθένας.

Ζητείται η … εφαρμογή του

Το μήνα που μας πέρασε η αθλητική κοινότητα θρήνησε άλλο ένα θύμα του χουλιγκανισμού. Κάποιοι βγήκαν να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους, αλλά ελάχιστοι κατήγγειλαν ότι αυτό το άθλιο φαινόμενο οφείλεται στην περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας, ιδιαίτερα της νεολαίας, λόγω των κοινωνικών, οικονομικών και εκπαιδευτικών πολιτικών, και ότι υποθάλπεται από τον αθλητικό, και όχι μόνο, παραγοντισμό. Ενδεικτική ήταν η στάση την επόμενη μέρα του αθλητικού τύπου, που αποτελεί όργανο χειραγώγησης των οπαδικών μαζών από τους μεγαλοπαράγοντες: Σιγή ιχθύος, σαν να μην είχε συμβεί τίποτε, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν οπλίσει το χέρι των δραστών, υβρίζοντας και φανατίζοντας. Ήταν φαίνεται γι αυτούς μια συνηθισμένη μέρα …
Με αφορμή (και) αυτό το περιστατικό παρουσιάστηκε το νέο νομοσχέδιο για την πάταξη της βίας στα γήπεδα. Καμιά αντίρρηση δεν έχουμε για τις πρόνοιές του, που είναι βασικά η κατάργηση των νοσηρών συνδέσμων, ο ορισμός της υπευθυνότητας για φαινόμενα βίας στους ίδιους τους συλλόγους και η θεσμοθέτηση αυστηρότερων ελέγχων και ποινών. Όμως γεννώνται δύο ερωτήματα. Πρώτον, γιατί χρειάστηκε νέο νομοσχέδιο, αφού ήδη υπάρχει νόμος που τα προβλέπει, ο οποίος όμως είναι ανενεργός; Και δεύτερο, τι διασφαλίζει ότι ο νέος νόμος θα εφαρμοστεί; Η πολιτεία δε δείχνει να διαθέτει πολιτική βούληση για την πάταξη της βίας, γιατί τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι μεγάλα και, κυρίως, γιατί οι ιθύνοντες της κοινωνίας θέλουν να διοχετεύεται η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια των νέων σ’ αυτού του είδους το χουλιγκανισμό και όχι να προκαλεί κοινωνικούς αγώνες. Και φυσικά μόνα τους τα κατασταλτικά μέτρα δεν περιορίζουν ένα κοινωνικό φαινόμενο.
Τουλάχιστον ανακοινώθηκαν οι διώξεις για τους φυσικούς δράστες του περσινού φρικτού εγκλήματος της Παιανίας, αλλά φυσικά το ζητούμενο είναι να διωχθούν και οι ηθικοί αυτουργοί. Να ελπίσουμε ότι οι ποινές θα εκτελεστούν στο ακέραιο και ότι δε θα δούμε για άλλη μια φορά τους ενόχους βίαιων πράξεων μετά από λίγο και πάλι στα γήπεδα;
Στις 22 Νοεμβρίου, ημέρα Κυριακή, στις 5.30 μ.μ. το ΑΣΚΕ θα παρουσιάσει την 5η έκδοσή του «η Μακεδονία και το ψευδώνυμο του κράτους των Σκοπίων», εν όψει της νέας κινητικότητας του αμερικανικού παράγοντα για μια «λύση» του ζητήματος επικίνδυνη για την ασφάλεια της χώρας μας και της ευρύτερης περιοχής.
Η εκδήλωση θα γίνει στο αμφιθέατρο του Ειδικού Σχολείου Ύδρας και Μνησικλέους,απέναντι από το Δημοτικό Αναψυκτήριο.
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν:
η Βίκυ Αράπη, φιλόλογος, πρώην βουλευτής,
ο Αντώνης Κακαράς, αρχιπλοίαρχος ε.α., μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-74,
ο Νίκος Καργόπουλος, χημικός, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΑΣΚΕ,
ο Μανώλης Μηλιαράκης, δημοσιογράφος, πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας.
Συντονιστής της εκδήλωσης θα είναι ο Δημήτρης Παλλαδινός, μαθηματικός, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΑΣΚΕ.

Ένα λαμπρό επίτευγμα

Θα μπορούσαμε κι εμείς να προβούμε σε κρίσεις και πολλές επικρίσεις σχετικά με αυτό καθαυτό το έργο και τις κομματικές μικρόψυχες οπτικές από πολλές πλευρές. Αυτά, όμως, είναι για την ώρα τουλάχιστον, ιδεολογική, πολιτική και κομματική αγκύλωση.
Κι αυτό, γιατί το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης είναι ένα μεγάλο εθνικό επίτευγμα. Είναι μια υπερμεγέθυνση, και μάλιστα διαρκής, της εκπληκτικής τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Αποτελεί (και το κυριότερο, θα αποτελεί) ένα ύμνο στον ελληνικό πολιτισμό.
Χαλάλι στο κόστος του, χαλάλι ακόμη και στις υπερβολικές υμνολογίες του. Τουλάχιστον αυτό θα μείνει. Ελπίζουμε όλοι οι Έλληνες να το επισκέπτονται συνεχώς.
Τον τελευταίο καιρό βρισκόμαστε μπροστά σε μια εικόνα γενικευμένης κρίσης. Μας θυμίζει τον περυσινό Ιούνιο, μόνο που τώρα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα και δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθούν με την αναγγελία ενός πασοκικού συνεδρίου. Όλα τα προβλήματα συσσωρεύτηκαν και, παρά τις όποιες επικοινωνιακές μεθοδεύσεις, οδηγήθηκαν σε πλήρες αδιέξοδο. Τώρα έγινε σε όλους, σχεδόν, αντιληπτό ότι δεν επιχειρήθηκε καμιά λύση σε κανένα θέμα και το μόνο που ενδιέφερε τους κυβερνώντες ήταν η δημιουργία και προώθηση των διάφορων συσχετισμών των φατριών και η, όσο μπορούσαν, εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ξένων και ντόπιων πατρόνων τους, με το αζημίωτο. Και αν μέχρι τώρα οι πολιτικές και οι συμπεριφορές τους προκαλούσαν αγανάκτηση έως και αηδία, σήμερα τα κυρίαρχα συναισθήματα, ακόμη και στους πλέον απαθείς, είναι η θλίψη και η ανησυχία για το μέλλον.

Θλίψη, για τα συμβαίνοντα

Θλίψη, πλέον, για όσα κωμικοτραγικά εκτυλίσσονται μπροστά μας.
Μια ανύπαρκτη κυβέρνηση, όπου το κάθε καπετανάτο έχει τη δική του ρότα που συγκρούεται με αυτήν του αμέσως επόμενου, αλλά και των υπολοίπων, και όλοι μαζί αλληλοχαρακτηρίζονται με όρους καταγωγίου.
Μια οικονομία που ευημερεί στους ψευδολογιστικούς δείκτες και οδηγεί, ιδίως μετά το … θρίαμβο της ΟΝΕ, σε απόγνωση τους πολλούς και τους κατόχους των τρισεκατομμυρίων άνομου χρήματος στο παραλήρημα της ασυλίας των offshore εταιριών τους. Ένας υπουργός που φέρεται να επιχειρεί να περιστείλει την καταλήστευση του χώρου της Υγείας από τους καθηγητάδες και αντικαθίσταται από … ένα καθηγητή!, και όχι βέβαια, για τις σουίτες του ΕΣΥ ή την "ιερή σταυροφορία" κατά του … καπνίσματος. ’λλος αναγγέλλει κανονισμούς ευπρεπών εμφανίσεων μαθητών και καθηγητών και … αξιολόγηση των διδασκόντων (από ποιους άραγε, μια που και οι αστυνομικοί μηχανισμοί έχουν διαλυθεί;), ενώ δε διορίζει καθηγητές, αλλά τοποθετεί δεκάδες χιλιάδες (!) προσωρινούς αναπληρωτές, ως παγκόσμια πρωτοτυπία.
Θλίψη να συζητούνται στην "κυβερνητική" επιτροπή τα εθνικά θέματα και ο αρμόδιος υπουργός να ασκείται στα γυμναστήρια, ενώ η (αυτοονομαζόμενη τούρκικη) κλίκα που λυμαίνεται τους λαούς της Μ. Ασίας αλωνίζει στο Αιγαίο, Κύπρο και ευρωστρατό.
Και η φαιδρή νότα του Αβραμόπουλου να μη μπορεί, πλέον, να φέρει κάποιο ανακουφιστικό μειδίαμα.

Ανησυχία για τις εξελίξεις

Οι, έστω και λίγο, όμως διορατικοί ανησυχούν όλο και περισσότερο για το μέλλον και μάλιστα το άμεσο.
Το εν εξελίξει φιάσκο της Ε.Ε. με τις αδυσώπητες αντιφάσεις της και τις εσωτερικές αντιθέσεις της και κυρίως οι ενδοαμερικάνικες έριδες για τους τρόπους προώθησης του ονείρου της παγκόσμιας κυριαρχίας και της διανομής των τωρινών και προσδοκώμενων κερδών, όπως εκφράζονται στα Βαλκάνια και την Εγγύς (σε μας) Ανατολή και αντανακλώνται στο δικό μας πολιτικό προσκήνιο, προοιωνίζουν δυσοίωνες εξελίξεις βραχυπρόθεσμα και όχι μόνο στην πολύπαθη Παλαιστίνη.
Στα εσωτερικά μας η γενικευμένη σήψη δεν αφήνει περιθώρια ελπίδας για κάποια άμεση ανάκαμψη. Και μόνο το γεγονός ότι κερδίζει έδαφος η Ν.Δ. του Καραμανλή και εμφανίζεται ως η μόνη διέξοδος, χωρίς να προτείνει απολύτως τίποτα, έστω και κάποια ασπιρίνη - λύση σε κάποιο πρόβλημα είναι αρκετό για να φανεί το πρόβλημα. Τα μόνα ατού της είναι η δυσωδία που αποπνέει το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ και η έγκριση της Ε.Ε. (Γαλλίας) έως και η υπό όρους (θα τους "μάθουμε" σύντομα) ανοχή των ΗΠΑ.
Από την άλλη το καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ δε φαίνεται να συμφιλιώνεται με τη (δημοκρατική, επί τέλους) ιδέα της αποχώρησής του από τη χρυσοφόρα διαχείριση. Έχουν, άλλωστε, τα περισσότερα στελέχη του πολλά να φοβούνται, έστω και αν ποτέ κανείς δεν πλήρωσε για τίποτα. Πάντως η εικόνα που δίνουν για την με κάθε τρόπο άμυνά τους γεννά πολλές ανησυχίες και όχι μόνο για ενδεχόμενες νοθείες και τεχνητό διχασμό. Ιδιαίτερα ο Γραμματέας τους, "ο ερεβώδης με σκοτεινές προθέσεις", κατά πολλούς υποστηρικτές του κ. Σημίτη (!), με τις σχεδόν παρανοϊκές τακτικές του, δημιουργεί εύλογους φόβους. ’λλωστε το εβραϊκό λόμπυ (που ο μακιαβελικός ρόλος του στο χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου σιγά σιγά αποκαλύπτεται) στις ΗΠΑ (και Ε.Ε.) μετά και την πρόσφατη συμμαχία του με τους "ευσεβιστές" προτεστάντες δεν έχει, φυσικά, κανένα ενδοιασμό για τίποτα. Από την πλευρά του και ο Κ. Σημίτης δε φαίνεται να καταθέτει τα όπλα, όπως και αρκετοί από αυτούς που τον προώθησαν και δεν εξάντλησαν τις απαιτήσεις και προσδοκίες τους. Απειλεί να αντεπιτεθεί ανά πάσα στιγμή. Είναι "ικανός" να προκηρύξει εκλογές ακόμη και μέσα στο καλοκαίρι(!) ή να τις προαναγγείλει για ταυτόχρονα με τις δημοτικές - νομαρχιακές ή, το πιθανότερο, αμέσως μετά από αυτές. Είναι πιθανόν να ελπίσει ότι στις δημοτικές θα εκτονωθεί η αγανάκτηση και έτσι η ήττα θα είναι μικρότερη στις βουλευτικές, ώστε να παραμείνει αρχηγός της … αξιωματικής αντιπολίτευσης και να αποχωρήσει με την υπόσχεση να τον κάνουν … Πρόεδρο της Δημοκρατίας!
Υπάρχει όμως κι ο ανεκδιήγητος Γιωργάκης. Τον προτιμούν οι περισσότερες υπηρεσίες των ΗΠΑ. Ποιος, άλλωστε, άλλος δέχεται με τόση θέρμη να προωθήσει το παλιό όνειρό τους, να κάνουν την Ελλάδα επαρχία της Τουρκίας; Και, ενώ δε συναντά κανείς κανένα οπαδό του, τον εμφανίζουν τα τηλεκατευθυνόμενα Μέσα Διαμόρφωσης Γνώμης ως τον επικρατέστερο διάδοχο και μελλοντικό πρωθυπουργό! Ελπίζουμε ότι ο εφιάλτης αυτός δε θα τα καταφέρουν να επαληθευτεί. Ελπίζουμε.
Ό,τι, πάντως, και να προωθηθεί από τα παραπάνω, όλα τα οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά προβλήματα θα επιδεινώνονται. Και δεν αποτελεί παρηγοριά το γεγονός ότι η κυβέρνηση (που λέει ο λόγος) του ΠΑΣΟΚ ανακρούει πρύμναν στις ντιρεκτίβες για το εργασιακό, ασφαλιστικό και τους μετανάστες, ούτε οι προσωρινοί λεονταρισμοί για veto στο αίσχος του ευρωστρατού. Η επέλαση των "Τούρκων" στο Αιγαίο και την Κύπρο και η λοιμική επιδημία των offshore εταιρειών και της πρωτάκουστης αδηφαγίας των τραπεζών το βεβαιώνουν.

Τι μπορεί να γίνει

Θα περίμενε κανείς οι διάφορες μορφές της Αριστεράς, όποιοι θα ήθελαν να αγωνιστούν για μια καλύτερη κοινωνία να έχουν αφυπνιστεί. Τα προβλήματα, οι αιτίες τους και, σε μεγάλο βαθμό, και οι αναγκαίες λύσεις (έστω και όχι άμεσης πλήρους αποτελεσματικότητας) είναι πασιφανείς. Και όμως άλλοι ενδιαφέρονται να ενισχύσουν απλώς το κόμμα τους, άλλοι να μετάσχουν στην εξουσία (άμεσα ή έμμεσα) με τους καλύτερους όρους (γι' αυτούς), άλλοι να "κολλήσουν" ευκαιριακά σε κάποιους για να εξασφαλίσουν τη … βουλευτική τους επιβίωση και άλλοι αρκούνται να επιδιώκουν την αόριστη ένωση της αριστεράς ή τον (ανέξοδο) αφηρημένο αγώνα κατά της παγκοσμιοποίησης. Πώς να μην επικρατεί αμηχανία που οδηγεί στην απάθεια, την αποχή ή τον … Καραμανλή;
Αυτά δε σημαίνουν πως δεν μπορεί να γίνει τίποτα ή πως θα πρέπει να περιμένουμε να φτάσουμε στο τέλος του "κακού της σκάλας". Αυτό τουλάχιστον πιστεύει το ΑΣΚΕ και γι' αυτό προσπαθεί. Ελπίζουμε να καταφέρουμε να το δείξουμε και με αφορμή τη συμμετοχή μας στις επερχόμενες εκλογές. Με λόγο και με πράξη.
περιφέρειαψήφοι 2004ψήφοι 2007ΠΟΣΟΣΤΟ 2004ΠΟΣΟΣΤΟ 2007
ΕΒΡΟΥ 71 112 0.06%0.10%
ΡΟΔΟΠΗΣ 72 100 0.09%0.13%
ΞΑΝΘΗΣ 83 110 0.11%0.14%
ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ 48 54 0.06%0.07%
ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ 18 31 0.05%0.08%
ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ 58 72 0.05%0.06%
ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ 67 79 0.05%0.06%
ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ 53 76 0.05%0.07%
ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑΣ 24 32 0.09%0.11%
ΖΑΚΥΝΘΟΥ 13 15 0.05%0.05%
ΑΙΤ/ΝΙΑΣ 72 74 0.04%0.04%
ΑΧΑΙΑΣ 70 93 0.03%0.04%
ΦΩΚΙΔΑΣ 32 29 0.09%0.08%
ΒΟΙΩΤΙΑΣ 58 77 0.06%0.09%
ΕΥΒΟΙΑΣ 69 86 0.04%0.05%
Α ΑΘΗΝΑΣ 165 84 0.04%0.03%
Β ΑΘΗΝΑΣ 446 416 0.04%0.04%
Α ΠΕΙΡΑΙΑ 67 50 0.04%0.04%
Β ΠΕΙΡΑΙΑ 137 106 0.07%0.05%
ΑΤΤΙΚΗΣ 241 201 0.08%0.06%
ΛΑΚΩΝΙΑΣ 22 25 0.03%0.04%
ΣΑΜΟΥ 59 73 0.19%0.23%
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ 41 80 0.03%0.07%
ΧΑΝΙΩΝ 34 23 0.03%0.02%
ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ 2020 2098
Tα αποτελέσματα σεPDF
Όσο πλησιάζει ο χρόνος για την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, τόσο εντείνονται οι πιέσεις ΗΠΑ και Βρετανίας για λύση του Κυπριακού που θα ικανοποιεί τα τουρκικά συμφέροντα.
Με αλλεπάλληλους γύρους συνομιλιών Κληρίδη-Ντενκτάς, που επέβαλαν Αμερικανοί και Βρετανοί μέσω του ΟΗΕ, πιέζουν για την αναγνώριση τουρκοκυπριακού κράτους στα πλαίσια συνομοσπονδίας με μανδύα ομοσπονδίας. Θέτουν μάλιστα κάθε φορά χρονικό όριο επίτευξης λύσης, ώστε να προλάβουν το χρόνο ένταξης και να μην υποχρεωθούν ν’ ασκήσουν ευρύτερες πιέσεις στις χώρες-μέλη της ΕΕ.
Έχουν μετέλθει όλα τα εφευρήματα, παρ’ όλο που η Τουρκία μέσω του Ντενκτάς έχει τορπιλίσει τις συνομιλίες, ζητώντας κάθε φορά περισσότερα. Το καινούργιο εφεύρημα τους είναι η αυτοδιάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η δημιουργία ενός κράτους-συνεταιρισμού δύο ισότιμων εταίρων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, ανεξαρτήτως πληθυσμιακού κριτηρίου.
Μάλιστα ο Γ.Γ. του ΟΗΕ (αυτός ο υπάλληλος, που ευλόγησε με τη στάση του τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας και του Αφγανιστάν) καλεί και τα δύο μέρη να μετατοπίσουν τις θέσεις τους σε νέο γύρο συνομιλιών, γιατί αλιώς απειλεί ότι θα καταθέσει ο ίδιος σχέδιο λύσης, που θα είναι φυσικά αυτό που υπαγορεύουν ΗΠΑ και Βρετανία.

 

Η κυβέρνηση Σημίτη

 

Η κυβέρνηση Σημίτη ανησυχεί, επειδή φοβάται ότι οι κοινοτικοί εταίροι θα υπαναχωρήσουν υπό την πίεση ΗΠΑ-Βρετανίας και θ’ αναβάλουν την ένταξη της Κύπρου, μέχρι να επιτευχθεί «λύση».Παρόλο που στο βωμό της ένταξης εγκατέλειψε την Κύπρο (ενιαίο αμυντικό δόγμα, λύση στα πλαίσια των αποφάσεων του ΟΗΕ κ.λπ.) και έχει καταστεί ο πλέον ένθερμος υποστηρικτής της Τουρκίας στην ΕΕ, ανησυχεί, επειδή η ενδοτική και φιλοτουρκική της πολιτική θ’ αποτύχει και θα βαρύνει στις επερχόμενες εκλογές.
Ο ενδοτισμός της είναι σύμφυτος, αφού ο ίδιος ο Σημίτης στη Θεσσαλονίκη αναφέρθηκε σε «τουρκοκυπριακό τμήμα» της Κύπρου, αναγνωρίζοντας ουσιαστικά την τουρκική κατοχή, κάτι που είχε επιχειρήσει να περάσει μέσω του περιβόητου άρθρου Πανταγιά για αποδοχή της συνομοσπονδίας. Το χειρότερο είναι ότι και ο ίδιος ο Κληρίδης, υπό τον εκβιασμό της ένταξης, μιλάει πια για δύο κρατίδια.
Όπως γράψαμε σε προηγούμενο φύλλο της «Ε» η ένταξη της Κύπρου θα της αφαιρέσει τη δυνατότητα να εκμεταλλευθεί τη οικονομική της υπεροχή με την οποία μπορεί να επιβάλλει de facto την ενσωμάτωση των κατεχομένων.
Η μη ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ θ’ αποβεί θετική για το Κυπριακό, αρκεί να μη γίνει αποδεκτή καμμία «λύση».
Μεγάλη η γαλαντομία της Βουλής για αναξιοπαθείς βουλευτές που πλήττονται από το γνωστό ασυμβίβαστο. 3000 ευρώ το μήνα, επί δύο χρόνια γι' αυτούς που δεν εξελέγησαν ή παραιτήθηκαν για το λόγο αυτό.
Όπως ήταν επόμενο, επαναστάτησαν και οι πέτρες και μεγάλη θυμηδία προκλήθηκε από τα παράπονα των «θιγομένων» ότι «δεν έχουν να θρέψουν τα παιδάκια τους»(!) και από τις δικαιολογίες της ανεκδιήγητης (όπως εξελίσσεται, δυστυχώς) προέδρου της Βουλής ότι οι βουλευτές «πένονται»(!!) και από τις ειρωνείες της (που φυσικά έγιναν μπούμεραγκ) κατά του Κ. Στεφανόπουλου, που εξέφρασε τη γενική έκπληξη και οργή.
Και για το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. δεν περίμενε κανείς παρά να πρωτοστατήσουν σε γαλαντομίες προς εαυτούς. Όμως το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ τι έπαθαν και παραλόϊσαν; Και με την ψήφιση της πρότασης και με τις «δικαιολογίες» ότι απείχαν από την ψήφιση του νόμου για το ασυμβίβαστο.


ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.)