To 1987 ο Κ. Σημίτης υπέβαλε παραίτηση από υπουργός Εθνικής Οικονομίας, διότι ο Α. Παπανδρέου δεν του ενέκρινε περικοπή κατά 0.4% της ΑΤΑ. Σύμφωνα με τον τότε σύμβουλο του Σημίτη καθηγητή Σπράο, το ποσοστό αυτό αντιστοιχούσε σε εισαγόμενο πληθωρισμό και κινδύνευε η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων! Σήμερα δίνει 1 ευρώ την ημέρα, ανακουφίζοντας ελάχιστα μια μερίδα ανθρώπων, χωρίς να βελτιώνει ουσιαστικά την κατάσταση τους. Αντίθετα, συνεχώς μειώνεται η αγοραστική δύναμη του κόσμου με τη σταθεροποίηση της ακρίβειας και θύματα τους ασθενέστερους.
Από το 1996 έχουν εφαρμοστεί 7 κοινωνικά πακέτα παροχών, χωρίς να εκλείψει η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός. Η αγωνιούσα για τη διατήρηση της εξουσίας κυβέρνηση καλλιεργεί ένα κλίμα ψεύτικης παροχολογίας, καθαρά για επικοινωνιακούς λόγους, όπως το 2000, που με τις προεκλογικές της εξαγγελίες - που τελικά δεν τήρησε - αποδυνάμωσε τις εξαγγελίες Καραμανλή. Ο Σημίτης και το επιτελείο του γνωρίζουν καλά πως υπόσχονται παροχές χωρίς μέλλον, αφού είναι βέβαιοι πως δε θα κερδίσουν τις εκλογές. Ελπίζουν μόνο να μειώσουν τη διαφορά από τη ΝΔ. Εξάλλου τα νούμερα που ακούγονται είναι παραπλανητικά και αλλού στοχεύουν. Ενώ κάνουν λόγο για 1,3 δις ευρώ, στις ασθενέστερες τάξεις ζήτημα είναι αν θα φτάσουν 400 εκατομμύρια , δηλαδή όσα και πέρυσι. Υπάρχουν 475000 οικογένειες κάτω από το όριο της φτώχειας, σύμφωνα με στοιχεία του Θ. Λιανού, καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αν τα 1,3 δις ευρώ ή 450 δις δρχ. μοιραζόντουσαν σ'αυτές, η ενίσχυση θα ήταν 947000δρχ το χρόνο. Όμως, πόσο θα ωφεληθεί μια οικογένεια δυο αγροτών συνταξιούχων; 720 ευρώ ή 245000 δρχ! Πού θα πάει το μεγάλο μέρος του πακέτου; Οι βιομήχανοι και οι γιάπηδες θα πάρουν τα περισσότερα. Απέναντι στα 30 ευρώ μηνιαίως ενός συνταξιούχου αγρότη, είναι πρόκληση τα 5000 ευρώ που κερδίζει ο αγοραστής τζιπ Cherokee. Μπροστά στα 30 ευρώ μηνιαίως ενός χαμηλοσυνταξιούχου, είναι εξοργιστικό να κερδίζει ένας μέσος βιομήχανος 500000 ευρώ από τη μείωση στο μισό της φορολογίας στο ντίζελ. Ακόμα και η μείωση της τιμής του πετρελαίου στους αγρότες ωφελεί κυρίως τους επιχειρηματίες με μεγάλα σύγχρονα θερμοκήπια ή καλλιέργειες μεγάλων εκτάσεων και ορισμένων προϊόντων. Ένας παραγωγός ελιάς π.χ. τι έχει να ωφεληθεί;
Πρόβλημα επιβίωσης έχουν και οι χαμηλόμισθοι, λόγω ακρίβειας. Η Ελληνική Οικονομία πρέπει να αποδείξει ότι βελτιώθηκε όχι μόνο στα χαρτιά και στους αριθμούς αλλά και στην πράξη. Με 4% ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης θα έπρεπε να μπορεί να εξασφαλίζει αξιοπρεπές επίπεδο ζωής. Αντίθετα, όπως συμβαίνει κάθε φορά, οι μεσαίοι και χαμηλοί μισθοί καλούνται να σηκώσουν τα φορολογικά βάρη με υπέρογκες αυξήσεις, που αυτή τη φορά θα φτάσουν το 60%. Αυτά, σε συνδυασμό με Γην αύξηση του κόστους ζωής, λόγω των κερδοσκοπικών ανατιμήσεων, που σταθεροποιήθηκαν (!), και του ευρώ, προοιωνίζουν μαύρες μέρες για το λαό.
Καμιά διαφορά με τη Ν.Δ.
Από την άλλη η ΝΔ ψάχνει να βρει αντιπολιτευτικό λόγο. Από τη μια κατηγορεί την κυβέρνηση για υψηλές παροχές και από την άλλη ότι είναι ψίχουλα. Φοβάται τις συγκεκριμένες υποσχέσεις, αλλά δε θέλει να φανεί αντιλαϊκή. Έτσι, με αοριστολογίες και ευχολόγια υπόσχεται βελτίωση της οικονομικής κατάστασης, που θα επιτρέψει την άνοδο του βιοτικού επιπέδου. Όμως καθένας γνωρίζει πως στόχος των δύο μεγάλων κομμάτων δεν είναι η ευημερία του λαού, αλλά η εξυπηρέτηση των ξένων συμφερόντων, που τα στηρίζουν, και των Ελλήνων μεσαζόντων τους και η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος και των οικονομιών του ελληνικού λαού με τη διαφθορά και την κλοπή. Στις εκλογές που έρχονται πρέπει να πάρουν ένα ηχηρό μήνυμα απαξίωσης από το εκλογικό σώμα, ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα.
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
[Παρά το ότι κανείς δεν ξέρει τι τελικά θα προτείνει η κυβέρνηση και πέρα από όσα έχουμε ήδη σχολιάσει για την εκκλησιαστική περιουσία, με αφορμή και το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, προσθέτουμε τα επόμενα.]
Η απόφαση του αρμόδιου υπουργού για την επιβολή φόρου στην εκκλησιαστική περιουσία δεν προκάλεσε καμιά έκπληξη. Το ΠΑΣΟΚ είχε δημοσιοποιήσει αυτή την πρόθεσή του προεκλογικά και είναι, επιπλέον, δίκαιο να συμβάλει και η Εκκλησία στην αντιμετώπιση της κρίσης. Ο τρόπος όμως που εφαρμόσθηκε αυτή η προεκλογική εξαγγελία του κυβερνητικού κόμματος δημιουργεί δικαιολογημένες ενστάσεις από μέρους της Εκκλησίας και γενικότερα υποψίες για τα σχέδια του, γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν πάντοτε για το κράτος Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, αλλά για την επιβολή αυτού του φόρου θεωρείται Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου.
Το ερώτημα είναι αν αυτό έγινε για λόγους καθαρά εισπρακτικούς, αφού έτσι τριπλασιάζεται ο φόρος που πρέπει να πληρώσει, ή μήπως αυτή η πράξη αποτελεί την απαρχή μιας θεσμικής υποβάθμισής της στη θέση ενός φιλανθρωπικού σωματείου; Το τελευταίο είναι εξάλλου σταθερή επιδίωξη όλων των οπαδών της παγκοσμιοποίησης.
Αξιοσημείωτη είναι επίσης η ανειλικρινής συμπεριφορά του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος, σε συνάντηση που είχε με τον Αρχιεπίσκοπο λίγες μέρες πριν από την ανακοίνωση του υπουργού για την επιβολή του φόρου, τον διαβεβαίωσε ότι γι αυτό το θέμα θα γίνει διάλογος πριν από τη λήψη της σχετικής απόφασης. Ενώ, λοιπόν, η Εκκλησία περίμενε το προσχέδιο του νόμου, για να διατυπώσει τις απόψεις της, πληροφορείται ξαφνικά τις διατάξεις του νόμου από τα μέσα επικοινωνίας.
Τίθεται, τέλος, το εύλογο ερώτημα: φόρος θα επιβληθεί στην περιουσία μόνο της Ορθόδοξης Εκκλησίας ή και των άλλων δογμάτων και θρησκειών;
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
Μοχλός πολιτικών εξελίξεων;
Ο «κεραυνός εν αιθρία», όπως επέλεξε η κυβέρνηση της Ν.Δ. να αποκαλύψει το σκάνδαλο των υποκλοπών, τάραξε τα νερά του πολιτικού προσκήνιου και θα συνεχίσει να συντηρείται από κόμματα και ΜΜΕ, όσο κρίνουν ότι τα συμφέρει, με όριο τον κορεσμό του κοινού.
Οι υποκλοπές αυτές αποτελούν, όντως, τεράστιο θέμα αφ εαυτού α) ως σύμπτωμα εσωτερικού ολοκληρωτισμού και πανηγυρικής καταπάτησης στοιχειωδών ατομικών ελευθεριών και β) ως εκδήλωση κατάφωρων εξωτερικών επεμβάσεων και κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας. Όμως ο τρόπος που αποκαλύφθηκε και η εκμετάλλευσή του από τους πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές του πολιτικού παιχνιδιού προκαλεί πολλά ερωτήματα, πέρα από την αποστροφή για το επίπεδο «των παικτών και των παιγνίων τους».
Πρώτο ερώτημα: Τώρα αντελήφθησαν όλοι τους ότι γίνονται τέτοιες παρακολουθήσεις; Τώρα
άκουσαν για πρώτη φορά για τις ιταμές αμερικανοαγγλικές (και όχι μόνο) επεμβάσεις; Ποιος απ αυτούς είναι άμοιρος τέτοιων ενεργειών ή ... φιλοδοξιών; Ασφαλώς όχι το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., που μετέτρεψαν σε νόμους του ελληνικού κράτους τις αποφάσεις της Ε.Ε. για παρακολούθηση των πάντων με οποιονδήποτε τρόπο!
Το ουσιαστικό, επομένως, ερώτημα είναι γιατί η κυβέρνηση επέλεξε αυτόν το χρόνο και τρόπο να τις «αποκαλύψει» και, μάλιστα, να δακτυλοδείξει τις ΗΠΑ ως τον κύριο υπεύθυνο. Επί 11 μήνες το εγνώριζε, οι υπεύθυνοι και δράστες εγνώριζαν ότι το εγνώριζε και δεν έγινε απολύτως τίποτα, ούτε καν ενοχλήθηκαν οι φυσικοί αυτουργοί της Vodafone και της αμερικανικής πρεσβείας. Μήπως, λοιπόν, η κυβέρνηση είχε καταστρώσει κάποιο σχέδιο, που υπηρετούσε (και υπηρετεί;) κάποιους στόχους ή παρέμεινε αμήχανη και ευάλωτη, όπως στα άλλα απρόοπτα προβλήματα που κλήθηκε να διαχειριστεί στη διετή της θητεία;
Μια πιθανή ερμηνεία είναι ότι, εν όψει του ανασχηματισμού-ευθυγράμμισης στην αμερικα-νοευρωπαϊκή Νέα Τάξη, να ήθελε ένα πατριωτικό και φιλολαϊκό άλλοθι, δηλ. «δεν είμαστε δικοί τους, αφού μας παρακολου-θούσαν». Ένα υπεραισιόδοξο σενάριο είναι να ήθελε η κυβέρνηση να δηλώσει ότι διαθέτει ένα βραδυφλεγές όπλο σε βάρος των ΗΠΑ, αν οι αμερικανικές απαιτήσεις (και εν όψει ανασχηματισμού) ξεπεράσουν κάποια όρια. Όπως κι αν έχει, το νερό πλέον μπήκε στο αυλάκι και μένει να δούμε τίνος το αυλάκι θα αρδεύσει.
Όσο για την αξιωματική αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ της, όλοι τους αντέδρασαν ως προδομένοι εραστές. Κανείς από τους πάτρωνες δεν τους ενημέρωσε, δείχνοντας πόσο τους εκτιμούν. Και η αντίδρασή τους ήταν τόσο σπασμωδική, ώστε να καμώνονται πως πρώτη φορά ακούν για παρακολουθήσεις τηλεφώνων, τις οποίες μάλιστα βδελύσσονται, ξεχνώντας ότι όλοι γνωρίζουν πως α) και οι ίδιοι τις ασκούσαν, β) και στους ξένους έδωσαν άδειες και γ) στις κοινωνίες που οραματίζονται αυτά είναι απλά πταίσματα.
Είναι, όντως, σοβαρό το θέμα και ίσως προοιωνίζει πολιτικές εξελίξεις. Πολλά ήδη λέγονται και γράφονται για πρόωρες εκλογές κλπ. Δεν ενδιαφέρουν, όμως, και πολύ οι χειρισμοί του θέματος ούτε οι κραυγές που τους συνοδεύουν. Αυτό που ενδιαφέρει, κυρίως, είναι να αχρηστεύουμε τα «παιχνίδια» που μας στήνουν.
Κατηγορία
Φύλλο 109 Μαρτίου 2006
Στο διάστημα 3-16 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Μπαλί της Ινδονησίας η παγκόσμια, και μεγαλύτερη στην ιστορία, σύνοδος-διακυβερνητική διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή. Οι εκπρόσωποι των 190 χωρών του πλανήτη που συναντήθηκαν, παρουσία μεγάλου πλήθους επιστημόνων, αλλά και
1000 εταιρειών (συνολικός αριθμός παριστάμενων περί τις 10.000), είχαν στόχο να χαράξουν κατευθυντήριες γραμμές, πρακτικά έναν «οδικό χάρτη», που θα οδηγήσει ύστερα από δύο χρόνια σε συγκεκριμένα μέτρα, που θα αντικαταστήσουν το Πρωτόκολλο του Κιότο, που λήγει σε τέσσερα χρόνια.
Το Πρωτόκολλο του Κιότο
Το πρωτόκολλο του Κιότο θεωρείται πλέον ξεπερασμένο, λόγω των αλλεπάλληλων επιστημονικών διαπιστώσεων, ανακοινώσεων και ζοφερών προβλέψεων για ταχύτερη της αρχικά αναμενόμενης αλλαγής του παγκόσμιου κλίματος, αλλά και του εύρους των συνεπειών της, μεταξύ άλλων και στη διεύρυνση του περιβαλλοντικού και οικονομικοκοινωνικού χάσματος πλουσίων ρυπαντών και φτωχών, που υφίστανται τις συνέπειες. Γι αυτό και οι φωνές που πιέζουν επίμονα το τελευταίο διάστημα για ανάληψη πιο αποτελεσματικής και άμεσης δράσης με συγκεκριμένες δεσμεύσεις σε αριθμούς και χρονοδιαγράμματα πολλαπλασιάζονται.
Ένα μετέωρο βήμα προς τα εμπρός
Εντούτοις τα αποτελέσματα της συνόδου, απόρροια ενός σκληρού συμβιβασμού, υπήρξαν πενιχρά και κυρίως αόριστα. Η σύνοδος όδευε μέχρι και την τελευταία ημέρα προς βέβαιο αδιέξοδο, καθώς ανέδειξε για άλλη μια φορά το αγεφύρωτο χάσμα αντίληψης και συμφερόντων ανάμεσα σε έναν μικρό πυρήνα ανεπτυγμένων κρατών με επικεφαλής τις ΗΠΑ (Καναδάς, Ιαπωνία), συνεπικουρούμενο από τις ανερχόμενες και φιλόδοξες Κίνα, Ινδία και Βραζιλία, και από την άλλη το μεγάλο αριθμό των φτωχών και αναπτυσσόμενων κρατών, που υφίστανται και το μεγαλύτερο εύρος των συνεπειών από την κλιματική αλλαγή, οι οποίες έχουν βρει τους ισχυρούς τους συμμάχους στα πρόσωπα της ιδιαιτέρως ενδιαφερόμενης Βρετανίας (λόγω του πεδινού του εδάφους, που την καθιστά ευάλωτη στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας) και της παγκοσμίως πρωτοπόρου στις πράσινες τεχνολογίες Γερμανίας, υπό τον τίτλο της Ε.Ε.. Η πρόταση της τελευταίας προέβλεπε δέσμευση όλων των κρατών να μειωθούν οι εκπομπές αερίων από 25 έως 40% μέχρι το 2020, με έτος βάσης το 1990.
Αντίδραση από τις ΗΠΑ
Απορρίφθηκε όμως από τις ΗΠΑ και τους συνοδοιπόρους τους. Οι ΗΠΑ, που είναι ο μεγαλύτερος ρυπαντής (28% των παγκόσμιων εκπομπών, με την πολιτεία του Γουισκόνσιν των 510.000 κατοίκων να εκπέμπει περισσότερους ρύπους από 69 φτωχές χώρες των 357 εκατομμυρίων), δεν κάμφθησαν ούτε από τη συμβιβαστική πρόταση του Ινδονήσιου προεδρεύοντος υπουργού Περιβάλλοντος για ποσοστό μείωσης των εκπομπών αερίων κατά 50% σε σχέση με το 1990, αλλά αυτό να γίνει σε βάθος χρόνου, έως το 2050. Τελικά η διήμερη παράταση που δόθηκε για επίτευξη συμφωνίας οδήγησε σε συμβιβασμό, για συμπερίληψη στο τελικό κείμενο της διακήρυξης μιας υποσημείωσης, που αναφέρει ότι «απαιτείται σοβαρός περιορισμός των εκπομπών καυσαερίων», χωρίς αναφορά συγκεκριμένων ποσοστών και χρονοδιαγράμματος. Όμως ο συμβιβασμός αυτός αποτελεί βήμα εντελώς μετέωρο και είναι κυρίως αποτέλεσμα της ύστατης προσπάθειας να υπάρξει ένα οποιοδήποτε τελικό συμπέρασμα, ώστε να μην ομολογηθεί η αποτυχία της συνόδου. Οι πραγματικές διαπραγματεύσεις θα διεξαχθούν πλέον τα επόμενα δύο χρόνια και εκεί ο συμβιβασμός θα είναι ακόμη δυσκολότερος. Βασικό εμπόδιο στην επίτευξη συμφωνίας φαίνεται ότι θα εξακολουθήσουν να αποτελούν οι ΗΠΑ, που αντιδρούν βασικά σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη δέσμευση και θέλουν οι αλλαγές να γίνουν σε εθελοντική βάση!! Πιστοί στη λογική της μόνης υπερδύναμης, θεωρούν κάθε συνθήκη που τους περιορίζει εμπόδιο στην ανάπτυξή τους. Παραγνωρίζουν όμως ότι η άνοδος της θερμοκρασίας θα συμπαρασύρει τελικά τους πάντες
Λίγα τα θετικά
Από τις λίγες θετικές πλευρές, που άφησε πίσω του το Μπαλί, είναι η δέσμευση όλων των κρατών να αντιμετωπίσουν το μεγάλο πρόβλημα της αποψίλωσης των δασών, που συμβάλλει σημαντικά στην αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Και επίσης η απόφαση για να δημιουργηθεί ένα ταμείο με αρχικό κεφάλαιο 200 εκατ. ευρώ, για να προστατευτούν τα δάση. Όμως, αν αναλογιστεί κανείς ότι απαιτούνται περί τα τρία δισ. ευρώ ετησίως για να επιτευχθεί πλήρως ο στόχος, ακόμη κι αυτή η θετική απόφαση είναι σταγόνα στον ωκεανό. Ίσως το πιο θετικό στοιχείο από αυτή τη σύνοδο και τη μεγάλη της συμμετοχή είναι η εμπέδωση για άλλη μια φορά της παγκόσμιας συνείδησης για τον πανανθρώπινο χαρακτήρα των μεγάλων διεθνών προβλημάτων.
Κοινωνικά πρότυπα και τρόπος ζωής
Είναι αναγκαίο στο σημείο αυτό να τονιστεί ότι το περιβαλλοντικό πρόβλημα στο σύνολό του, συμπεριλαμβανομένης βεβαίως και της βασικής του πτυχής, που είναι η αλλαγή του κλίματος, συνιστά πρόβλημα πολύπλευρο με βαθύτατες κοινωνικές προεκτάσεις. Αφορά πρωτίστως τον κυρίαρχο μέχρι σήμερα δυτικό τρόπο ζωής και τα καταναλωτικά πρότυπα που αυτός έχει εισαγάγει. Πώς θα μειωθούν άραγε οι εκπομπές των αερίων σε ένα τόσο σημαντικό ποσοστό που απαιτείται, για να έχουμε αναστροφή της μέχρι τώρα πορείας, αν δεν πεισθούν οι αναπτυγμένες κοινωνίες να αλλάξουν πρότυπο ευημερίας; Η δυτικοκεντρική θεώρηση, με βάση την οποία άλλη είναι η μοίρα των αναπτυγμένων των δυτικών μητροπόλεων και άλλη των αναπτυσσόμενων της περιφέρειας, δεν μπορεί πλέον να σταθεί. Έτσι μόνο μπορούν να πεισθούν και οι ανερχόμενες κοινωνίες ότι το σημερινό πρότυπο ανάπτυξης που ονειρεύονται για τις ίδιες δεν μπορεί να ακολουθηθεί, ούτως ώστε να επικρατήσει η πολυπόθητη συναίνεση.
Κατηγορία
Φύλλο 120 Ιανουαρίου 2008
Το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές περιέπεσε σε βαθιά κρίση, που δε θα ξεπεραστεί με την επανεκλογή ηγεσίας στις 11/11.
Οι αρχές με τις οποίες ιδρύθηκε και αναπτύχθηκε το ΠΑΣΟΚ εξέφραζαν τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Η αποδοχή τους καταμετρήθηκε στο 48% το 1981, στην πραγματικότητα ήταν πολύ μεγαλύτερη.
Με την άνοδό του στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ υπέστη μια σοβαρή μετάλλαξη. Εγκατέλειψε κάθε θέση που αμφισβητούσε τις δομές του συστήματος (αποχώρηση από ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, απομάκρυνση αμερικανικών βάσεων, σοσιαλιστικός μετασχηματισμός) και διατήρησε απλώς κάποιο πατριωτισμό, κάποιες κοινωνικές ευαισθησίες (αν και οι παροχές προέρχονταν από δάνεια εξωτερικού και θα είχαν οπωσδήποτε ημερομηνία λήξης). Η μετάλλαξη ολοκληρώθηκε το 1996 με την επικράτηση των εκσυγχρονιστών, που δεν άφησαν τίποτα από τις ιδρυτικές αρχές. Σταδιακά απομακρύνθηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα και την κομματική ηγεσία κάθε στέλεχος που διατηρούσε ίχνος από ο,τιδήποτε θετικό (στοιχειώδη προσωπική εντιμότητα, κάποιο πατριωτισμό κ.λ.π.). Όλα τα στελέχη έλκουν πλέον τη δύναμή τους από τις διασυνδέσεις τους με ξένες πρεσβείες, ντόπιους μεγαλοεπιχειρηματίες -«νταβατζήδες» και τα ΜΜΕ τους και μεταφέρονται στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ όλες οι μεταξύ τους αντιθέσεις.
Σημασία έχει και το γεγονός ότι έναν πρόεδρο του μεγέθους του Α. Παπανδρέου διαδέχθηκε ένας απλός «υπάλληλος» (Σημίτης) και αυτόν ένας τρίτος (Γιωργάκης), που οι ικανότητες του περιορίζονται στην ανάγνωση σημειωμάτων και επί προεδρίας του καταργήθηκε και τυπικά ο οποιοσδήποτε ρόλος των κομματικών οργάνων.
Με τα δεδομένα αυτά το ΠΑΣΟΚ έπαψε να είναι αποτελεσματικό ακόμη και για τους ξένους προστάτες του. Η υποστήριξη του σχεδίου Ανάν, οι συνεχείς υποχωρήσεις προς την Τουρκία, ο νεοφιλελευθερισμός (καθ υπαγόρευσιν της Ε.Ε.) έφεραν το ΠΑΣΟΚ από το 2004 σε βαθιά κρίση, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Όσοι από τους εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς του δεν είναι συνδεδεμένοι με δεσμούς διαφθοράς σε διάφορα επίπεδα έχουν περιέλθει σε απόγνωση.
Κατηγορία
Φύλλο 118 Οκτωβρίου 2007
Επιβεβαιώνοντας όλες τις προβλέψεις, ο Κ. Καραμανλής οδηγήθηκε σε μια δεινή εκλογική ήττα, τα αίτια της οποίας αναλύσαμε στο προεκλογικό φύλλο της «Ε». Είχαμε γράψει ότι ο ξένος παράγοντας δε συγχώρεσε στον Καραμανλή τις συμφωνίες με τους Ρώσους και τη στάση του στο κυπριακό και το σκοπιανό και με όργανα τα ΜΜΕ των μεσαζόντων τους έκαναν πόλεμο στον Καραμανλή, εκμεταλλευόμενοι τη δίκαιη οργή του κόσμου για την οικονομία, τα σκάνδαλα και την ανικανότητα της κυβέρνησής του να διαχειριστεί το οποιοδήποτε πρόβλημα. Είχαμε αναφερθεί και στην πιθανότατη αποχώρησή του από την αρχηγία της Ν.Δ. Αυτό που δεν είχαμε προβλέψει ήταν η διαφορά ψήφων μεταξύ των δύο κομμάτων. Συμπληρωματικά, λοιπόν, εκτιμούμε τα εξής.
Η αποχή και η «οικογένεια»
Στο τόσο μικρό ποσοστό της Ν.Δ. φαίνεται ότι συνέβαλε η αποχή παραδοσιακών ψηφοφόρων της, που δε συγχώρησαν στον Καραμανλή την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, δηλ. την πρόωρη παράδοση της εξουσίας στο ΠΑΣΟΚ. Είναι εξακριβωμένο, επίσης, ότι το μητσοτακέικο συνέβαλε με τον τρόπο του στο μέγεθος της διαφοράς, φτάνοντας στο σημείο να δίνει γραμμή για να ψηφιστεί άλλο κόμμα (σταυρώνοντας εκσυγχρονιστές υποψηφίους), ώστε να μην παραμείνει ο Καραμανλής αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πάντως μια προσεκτική ανάλυση των αποτελεσμάτων δείχνει ότι η κύρια αιτία του καταποντισμού της Ν.Δ. ήταν ότι χρεώθηκε, δικαίως, την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.
Ακόμη και την τελευταία ώρα ο Καραμανλής έδωσε δείγματα της ανικανότητάς του να εκτιμήσει καταστάσεις και να πάρει σωστές και έγκαιρες αποφάσεις. Δεν πίστευε ότι θα κερδίσει τις εκλογές, παρά τους ισχυρισμούς του για το αντίθετο, πιθανότατα είχε προαποφασίσει και την αποχώρησή του από την αρχηγία. Πίστευε, όμως, ότι η ήττα θα κυμανθεί σε αξιοπρεπή επίπεδα (5-6 μονάδες διαφορά), ότι σύντομα θα δικαιωθεί με τις προτάσεις του για την οικονομία και ότι θα παραμείνει στην ενεργό πολιτική, με τη φιλοδοξία κάποια στιγμή να γίνει και Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν εκτίμησε ότι όλ αυτά δεν μπορούν να γίνουν με το λαό εξοργισμένο εναντίον του, με τη μεγάλη μερίδα των ξένων εναντίον του και το μισό κόμμα του εναντίον του!
Αυταπάτες για τη νέα κυβέρνηση
Το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στην εξουσία με ένα θριαμβευτικό ποσοστό, έχοντας άλλους να δουλεύουν για λογαριασμό του (την ίδια την κυβέρνηση Καραμανλή, τους ξένους, τα ΜΜΕ). Όπως ο Καραμανλής βρέθηκε πρωθυπουργός, επειδή ο κόσμος ήθελε οπωσδήποτε να φύγει το ΠΑΣΟΚ των Σημίτη-Γιωργάκη, έτσι και τώρα, το ΠΑΣΟΚ επανήλθε, χωρίς να πάρει περισσότερες ψήφους απ όσες πήρε όταν ηττήθηκε το 2004.
Κάποιοι ψηφοφόροι που δοκιμάζουν βαρύτερα τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, ένα κρίσιμο εκλογικά ποσοστό, στράφηκαν απελπισμένοι προς το ΠΑΣΟΚ (αναπληρώνοντας ισάριθμες απώλειες σε σχέση με το 2004), προσδοκώντας στην υλοποίηση έστω και των ελάχιστων από τα γενικά και αφηρημένα που υποσχέθηκε το ΠΑΣΟΚ, επιτρέποντας στον εαυτό τους να έχει ακόμη και αυταπάτες για ένα διάστημα, με τη λογική ότι «χειρότερα δε γίνεται». Πολύ σύντομα, όμως, θα δουν ότι το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δε θα τηρήσει όσα υποσχέθηκε, αλλά θα προχωρήσει σε επικίνδυνες παραχωρήσεις στα εθνικά μας θέματα, αν δεν αντιμετωπίσει ανυπέρβλητες λαϊκές αντιδράσεις. Κάποια πρώτα βήματα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (συνέχιση γραμμής Καραμανλή για το σκοπιανό, επανεκλογή Παπούλια κ.λπ.) δείχνουν ότι υπολογίζει το ενδεχόμενο αυτών των αντιδράσεων, γι αυτό είναι προσεκτικά και φοβισμένα κι έχουν προκαλέσει τις πρώτες δυσαρέσκειες στον αμερικανικό παράγοντα.
Πάντως, ο σκληρός πυρήνας των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ από τώρα δικαιολογεί αυτές τις παραχωρήσεις, γιατί γι αυτούς το πιο σημαντικό είναι να βρίσκονται στην εξουσία και να καρπώνονται τα οφέλη απ αυτήν. Κι αυτοί, όμως θα διαψευστούν, γιατί το σημερινό ΠΑΣΟΚ δε θα προσφέρει μερίδιο εξουσίας σε όλα τα μέλη του, όπως τη δεκαετία του 80, αλλά σ ένα στενό κύκλο ανθρώπων, όχι κατ ανάγκη πασοκτζήδων.
Δε νομίζουμε ότι υπάρχουν πολλοί αφελείς να πιστεύουν ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ έχει καμιά σχέση με το σοσιαλισμό (που ξέμεινε στον τίτλο του) ή με τις ιδρυτικές του αρχές. Γι αυτό αποτελεί το εκλεκτό κόμμα των μεγαλοεπιχειρηματιών-καναλαρχών.
Η περίοδος της αρχικής ευφορίας, η οποία παρατηρείται σε κάθε νέα διακυβέρνηση, προβλέπεται πολύ σύντομη για την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Όταν αρχίσει η φθορά, θα βγουν από το καβούκι τους όλοι οι κομμένοι ή ριγμένοι (σημιτικοί κ.λπ.) και θα προσπαθήσουν να πάρουν την εσωκομματική ρεβάνς. Επιπλέον και υπό την πίεση της κομματικής βάσης και του λαού θα εκδηλωθεί μεγάλη ανησυχία για τη διάλυση στην οποία οδηγεί τη χώρα η σημερινή κυβέρνηση και τις συνέπειές της στο μέλλον του ΠΑΣΟΚ και τις προσωπικές φιλοδοξίες όλων των στελεχών του. Ήδη, πριν συμπληρωθεί μήνας, η πρόταση του Προέδρου για το νέο Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου δε συγκέντρωσε ούτε το 50% των ψήφων!
Τα άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα
Το ΚΚΕ, μέσα σε συνθήκες τέτοιας οικονομικής κρίσης, όχι μόνο δεν είχε εκλογικά οφέλη, αλλά είχε μια σοβαρή μείωση των ψήφων του. Αυτό σημαίνει ότι την κοινωνική δυσαρέσκεια την καρπώθηκαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑΟΣ! Το ΚΚΕ, με το σταλινικό πρότυπο που προβάλλει στο πρόγραμμά του, δεν επιτρέπει στους περισσότερους προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες να το πλησιάσουν, γι αυτό δεν μπορεί να πείσει ότι στόχος του είναι η «λαϊκή εξουσία». Με τη μονοκομματική λογική του σε κάθε εκδήλωσή του (συνδικαλιστικοί αγώνες κ.λπ.) δεν πείθει καν ότι μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα προς όφελος των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων ακόμη και στα πλαίσια του σημερινού συστήματος. Επομένως τα στρώματα αυτά κρίνουν ότι μια ψήφος προς το ΚΚΕ δεν τους είναι χρήσιμη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφάνισε μια πολύ μεγάλη πτώση σε σχέση με τις περσινές δημοσκοπήσεις, μια μικρή πτώση σε σχέση με τις εκλογές του 2007 και μια μικρή άνοδο σε σχέση με τις φετινές ευρωεκλογές. Στην πραγματικότητα η δύναμή του παραμένει περίπου σταθερή. Ποτέ δεν έφτασε στα υψηλά ποσοστά που του έδιναν οι δημοσκοπήσεις, απλώς σ εκείνη τη φάση οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης προέκριναν την ενίσχυση του ΣΥΝ, στην προοπτική συμμετοχής του στην κυβέρνηση. Στις ευρωεκλογές φαίνεται ότι οι απώλειες ήσαν ψήφοι «ανανεωτικών», που ήθελαν να αποδυναμώσουν την ηγετική ομάδα και ψήφισαν Οικολόγους ή ΠΑΣΟΚ ή κάτι άλλο, αφού δεν επρόκειτο να εκλεγεί ο δικός τους Παπαδημούλης και δεν ήθελαν να εκλεγεί η 2η, μέλος άλλης συνιστώσας. Επανήλθαν στις εθνικές, οπότε η καθεμιά από τις δύο αντιμαχόμενες τάσεις προσπαθούσε να εκλέξει τους δικούς της βουλευτές.
Ο ΛΑΟΣ αύξησε τη δύναμή του σε σχέση με τις εθνικές του 2007 και έγινε το 4ο κόμμα του Κοινοβουλίου, ξεπερνώντας το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά υποχώρησε σε σχέση με τις ευρωεκλογές. Ελπίζουμε ότι όσοι ακολουθούν τον κ. Καρατζαφέρη αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι οι διακηρύξεις του δεν έχουν καμιά σχέση με τις επιδιώξεις του, ότι προσπαθεί να κρατά μακριά από κρίσιμα κομματικά πόστα όσους πραγματικά πιστεύουν στις διακηρύξεις, γι αυτό υπήρξαν οι πρώτες σοβαρές εσωκομματικές αντιδράσεις τόσο για την κ. Τζαβέλλα του ευρωψηφοδελτίου, όσο και για την προσπάθεια προώθησης διάφορων Ψινάκηδων.
Η απουσία του ΑΣΚΕ
Για το ΑΣΚΕ και την αναγκαστική μη συμμετοχή του στις εκλογές γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο. Προσθέτουμε τώρα ότι ήσαν πολλοί οι φίλοι που ήρθαν σε επαφή μαζί μας, πολλοί για πρώτη φορά, για να εκφράσουν τη λύπη τους και την απορία τους «τι να ψηφίσουμε;». Όλοι επιδοκίμασαν πλήρως και απολύτως τη γραμμή που προτείναμε για τις εκλογές.
Λόγω της απουσίας του, το ΑΣΚΕ δεν μπόρεσε να προβάλει, έστω με τις ολιγόλεπτες ομιλίες στα ΜΜΕ, σε συνδυασμό με τα φυλλάδιά του, τις προκηρύξεις του και τις αφίσες του, το 5πτυχό του (εθνική ανεξαρτησία, σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, εθνική ακεραιότητα, δημοκρατία, πολιτισμός) ως ένα ενιαίο σύνολο για μια καλύτερη πορεία της χώρας μας, από το οποίο δεν μπορεί να απουσιάζει τίποτα, γιατί τότε ακυρώνονται όλα τα υπόλοιπα.
Εάν συμμετείχαμε στις εκλογές θα εξηγούσαμε ότι η όποια θετική στάση του Καραμανλή στις σχέσεις με τη Ρωσία, στο Κυπριακό και στο Σκοπιανό δεν μπορούσε να έχει προοπτική, επειδή σε όλα τα υπόλοιπα η στάση του ήταν αρνητική, γι αυτό ήταν μοιραίο να οδηγηθεί στην εκλογική ήττα.
Θα εξηγούσαμε ότι η αύξηση των ελλειμμάτων, των χρεών και της ανεργίας, η επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, η χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων, η περικοπή κοινωνικών παροχών κ.λπ. είναι αναγκαστικές συνέπειες της συρρίκνωσης της παραγωγής, ότι η παραγωγή είναι η βάση κάθε οικονομίας, ότι η συρρίκνωση αυτή είναι αναγκαστική συνέπεια της ένταξης και παραμονής μας στην Ε.Ε. και ότι, χωρίς την αποχώρησή μας, η κατάσταση θα επιδεινώνεται, ακόμη κι όταν παρέλθει η παγκόσμια οικονομική κρίση. Γι αυτό οι προεκλογικές εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να τηρηθούν.
Θα εξηγούσαμε ότι, μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε., η προβολή της ανάγκης για μια πιο φιλολαϊκή οικονομική και κοινωνική πολιτική και η αντίθεση προς την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και της ανώτατης εκπαίδευσης είναι μια πολιτική απάτη, αφού η Ε.Ε. απαγορεύει ρητά και κατηγορηματικά οποιαδήποτε φιλολαϊκή πολιτική και επιβάλλει ως υποχρεωτικές τις ιδιωτικοποιήσεις, θα εξηγούσαμε ότι αυτός ο χαρακτήρας της Ε.Ε. δεν πρόκειται ποτέ να βελτιωθεί και ότι οι όποιες αντιδράσεις γράφονται στα παλαιότερα των υποδημάτων.
Θα εξηγούσαμε ότι η Ελλάδα είναι η κοιτίδα της Δημοκρατίας και οποιοδήποτε πρόγραμμα δεν την περιλαμβάνει ως συστατικό στοιχείο δεν πρόκειται ποτέ να εκφράσει τον ελληνικό λαό.
Θα εξηγούσαμε, τέλος, ότι οι ψευδοοικολόγοι και ο Καρατζαφέρης επιδιώκουν τα ακριβώς αντίθετα απ αυτά που διακηρύσσουν.
Με όλα τα παραπάνω θα συμβάλαμε, πιστεύουμε, ώστε να προβληματιστούν κάποιοι πολίτες που ακολουθούν με αγνά κίνητρα άλλα κόμματα. Ελπίζουμε ότι, με τη συμπαράσταση όλων των φίλων του, το ΑΣΚΕ θα κάνει πιο ενεργό την παρουσία του στις πολιτικές εξελίξεις.
Κατηγορία
Φύλλο 131 Νοεμβρίου 2009
Μεγάλες φουρτούνες σήκωσε η δικαστική απόφαση ότι για τον υπολογισμό του εκλογικού μέτρου τα «λευκά» θα υπολογίζονται στα έγκυρα ψηφοδέλτια. Κατ' αρχήν αυτό είναι δημοκρατικά σωστό, ανεξάρτητα από το ότι με βάση την ισχύουσα εκλογική νομοθεσία θα δημιουργηθούν πολλά προβλήματα και ανεξάρτητα από το ότι στις ευρωπαϊκές νομοθεσίες (οι οποίες παντού σχεδόν χαρακτηρίζονται από αντιδημοκρατικότητα) δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Και είναι σωστό, γιατί θα δίνει πιο καθαρή εικόνα για την, έστω και πλασματική εν πολλοίς (αφού η δημοκρατία μας είναι «τηλεοπτική») δύναμη των κομμάτων και την ενδεχόμενη δυσπιστία των πολιτών για όλους.
Γιατί, λοιπόν, τόση αντίδραση; Διότι με τη νομιμοποίηση των «λευκών» υπάρχει κίνδυνος μέρος της αποχής να αυξήσει τα «λευκά» και τα ποσοστά των κυβερνητικών κομμάτων να κυμαίνονται από 30-35%, οπότε η απάτη της νομιμοποιημένης εξουσίας να αποκαλύπτεται. Και ο ΣΥΝ αντιδρά, γιατί έτσι γίνεται πιο δύσκολη η είσοδος του στη Βουλή.
Κατηγορία
Φύλλο 104 Μαΐου 2005
Αν κάτι θα είχαμε να προσθέσουμε στο άρθρο του προηγούμενου φύλλου της «Ε» του Ιουλίου, που κατά τα άλλα ισχύει πλήρως, είναι ότι ακόμη, δηλ. κατά το χρόνο που γράφεται το άρθρο,δεν έχουν προκηρύξει εκλογές.
Από τον Ιούλιο ο Σημίτης επιχειρεί να προκηρύξει εκλογές, με πρόσχημα τις εσωκομματικές διαφωνίες και την επιβεβαίωση της ηγεσίας του. Ομως οι δημοσκοπήσεις που έγιναν και δε δημοσιοποιήθηκαν δεν ήταν ενθαρρυντικές.
Τα περιθώρια για το ΠΑΣΟΚ στενεύουν, μιας και ούτε τα «πακέτα», ούτε οι «Χάρτες» μείωσαν κάτω του 5% τη διαφορά του με τη ΝΔ, ώστε να έχει ελπίδες διατήρησης της αρχηγίας ο Σημίτης. Όπως φαίνεται, οι ορίζοντες του περιορίζονται με την άτυπη απόφαση των παλαιοδεξιών (χριστιανοδημοκρατικών,
συντηρητικών, κλπ) κομμάτων της Ε.Ε., που πλειοψηφούν στο ευρωκοινοβούλιο και σε αριθμό κυβενήσεων, να είναι χριστιανο δημοκράτης ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν.
Θα είναι παρακινδυνευμένο για το Σημίτη να εξαντλήσει την τετραετία, λόγω πλήρους αδυναμίας της Οικονομίας να πληρωθούν οι τεράστιες δαπάνες των προεκλογικών παροχών. Ούτε καν Προϋπολογισμό δε μπορεί να συντάξει, γιατί θα φανεί ότι δεν έχει τους πόρους να τις πληρώσει.
Είναι λοιπόν αναμενόμενο ότι θα επιχειρήσουν ορυμαγδό νέων παροχών και εξαγγελιών. Αυτές θα συνοδεύονται από τη θηριώδη προπαγάνδα των ΜΜΕ, που ανήκουν, εκτός λίγων εξαιρέσεων, σε εργολάβους και προμηθευτές, που θησαυρίζουν με το ΠΑΣΟΚ. Ο κύκλος θα κλείνει με γκάλοπ, με την ελπίδα να μειώσουν, το συντομότερο δυνατόν, τη διαφορά με τη ΝΔ. θα τα δώσουν όλα, μια και επείγονται, ώστε οι εκλογές να μην υπερβούν το Νοέμβρη (μήνα του Προϋπολογισμού).
Τουλάχιστον έτσι, θα έχει αποσοβηθεί ο κίνδυνος σοβαρών παραχωρήσεων στα εθνικά θέματα (Κύπρος, Αιγαίο), που την «επίλυση» . τους θα την εμφανίσουν ως επιτυχία.
Η ΝΔ αμήχανη
Η ΝΔ βρίσκεται σε πλήρη αμηχανία με τα «πακέτα» του ΠΑΣΟΚ. Κατηγορεί (σωστά) την κυβέρνηση ότι μοιράζει αφειδώς προεκλογικές παροχές, αλλά, μη θέλοντας να αντιστραφεί το κλίμα εις βάρος της, υπόσχεται ότι θα,...τις υλοποιήσει, όταν θα γίνει η ίδια κυβέρνηση. Ο πλήρης παραλογισμός. Κατά τα άλλα, αόριστες υποσχέσεις, κοινοτυπίες και κενολογίες, που θέλουν να υποκρύψουν την πλήρη ευθυγράμμιση της ΝΔ με την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ.
Ο ξένος παράγοντας
Οι διάφορες μερίδες του ξένου παράγοντα δε δείχνουν αντίθετες με την επικράτηση της ΝΔ. Αλλωστε, η διαφορά των 7-10 μονάδων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι τόσο σημαντική, ώστε η επανεκλογή του ΠΑΣΟΚ μόνο με ακραίες αντιδημοκρατικές μεθόδους (βία, νοθεία κλπ) θα μπορούσε να επιβληθεί. Ο ξένος παράγοντας δε φαίνεται διατεθειμένος να αναλάβει τέτοιο κόστος, δεδομένου μάλιστα ότι στις χώρες της Ε.Ε. τις νεοδεξιες «σοσιαλιστικές» κυβερνήσεις διαδέχονται τα συντηρητικά και χριστιανοδημοκρατικά κόμματα.
Για τα κόμματα της Αριστεράς ουδέν νεότερο.
Κατηγορία
Φύλλο 94 Σεπτεμβρίου 2003
Το ΠΑΣΟΚ είχε αναγάγει σε επιστήμη την απόκρυψη των ελλειμμάτων, για να παραπλανά ότι η Ελλάδα είναι ισχυρή χώρα. Είχε ανοίξει πάνω από 100 ειδικούς λογαριασμούς, οι οποίοι δεν εμφανίζονταν στον προϋπολογισμό κι έτσι μαγείρευαν όπως ήθελαν τα δημόσια οικονομικά.
Η ΝΔ, προφανώς, γνώριζε άριστα τι γινόταν. ’λλωστε αυτό έγινε και δημόσια γνωστό σε σχετική ερώτηση στη Βουλή του τότε βουλευτή του ΣΥΝ Π. Λαφαζάνη. Παρ όλ αυτά η ΝΔ δεν εφείσθη προεκλογικών υποσχέσεων για παροχές.
Ασφαλώς είναι σωστό στον προϋπολογισμό να εμφανίζεται η πραγματική εικόνα των δημόσιων οικονομικών, ώστε να γνωρίζει ο ελληνικός λαός την πραγματικότητα. Η απογραφή, λοιπόν, έπρεπε να γίνει. Η κυβέρνηση όμως τη χρησιμοποίησε, για να μεταθέσει στο αόριστο μέλλον την εκπλήρωση των υποσχέσεών της, να δημιουργήσει κλίμα αποδοχής για τα χειρότερα που έρχονται και να επιρρίψει στο ΠΑΣΟΚ την ευθύνη για την οικονομική κατάσταση.
Απογραφή και ΟΝΕ
Το ΠΑΣΟΚ ισχυρίζεται ότι η οικονομία επιδεινώθηκε λόγω της απογραφής και ότι αυτή υπονομεύει την ισχυρή θέση της χώρας. Πέραν του γελοίου του ισχυρισμού του, έμμεσα παραδέχεται ότι στην Ε.Ε. όλοι οι εταίροι μαγειρεύουν τα οικονομικά στοιχεία, ώστε να εμφανίζουν ελλείμματα κάτω του 3%, που επιβάλλει η ΟΝΕ, παρόλο που όλοι αυτοί βλέπουν το αδιέξοδο της ΟΝΕ για τις οικονομίες τους. Κάποιοι απ αυτούς διερωτώνται αν κατά την εισδοχή μας στην ΟΝΕ είχε η Ελλάδα έλλειμμα κάτω του 3 % . Αυτό μόνο ως ανέκδοτο θα μπορούσε να εκληφθεί, αν η ΟΝΕ δεν είχε τόσο σοβαρές συνέπειες για την οικονομία και την κοινωνία μας. Απλούστατα δεν τους ενδιέφερε, επειδή το ευρώ θα εκμηδένιζε την εναπομείνασα ελληνική παραγωγή και έτσι οι εταίροι θα πουλούσαν ανενόχλητοι στην ελληνική αγορά.
Από πού οι περικοπές ;
Σύμφωνα με την απογραφή το έλλειμμα 1,2 % του Προϋπολογισμού του 2004, που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ, ανέβηκε στο 5,3 %, δηλ. επιπλέον ελλείμματα της τάξης των 7 δις ευρώ. Όμως για το 2005 η ΝΔ ισχυρίζεται ότι το έλλειμμα θα περιορισθεί στο 2,8 %. Αν έτσι πράξουν, που είναι εξαιρετικά δύσκολο, επειδή θα ξεσηκωθούν οι πάντες, σημαίνει ότι περίπου 4,5 δις ευρώ θα περικοπούν από την κοινωνική πρόνοια, την Παιδεία, την Υγεία, τις δημόσιες υπηρεσίες και θα ιδιωτικοποιηθούν όσες δημόσιες επιχειρήσεις έχουν απομείνει.
Η ήδη αυξημένη ανεργία, μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες θα διογκωθεί και η οικτρή οικονομική κατάσταση που έχει περιέλθει μεγάλο μέρος του πληθυσμού θα επιδεινωθεί. Ήδη ξένοι οικονομικοί μετανάστες και τα πιο φτωχά στρώματα αντιμετωπίζουν το φάσμα της πείνας και, για να ζήσουν, θα υποχρεωθούν να παρανομήσουν.
Εμείς όλοι, η κοινωνία, δεν πρέπει να παραμείνουμε απλοί θεατές σ αυτές τις εξελίξεις.
Κατηγορία
Φύλλο 101 Δεκεμβρίου 2004
Η προσωρινή αναστολή της απεργίας των (καλοπληρωμένων) λιμενεργατών έγινε (υποτίθεται) για την αναθεώρηση της σύμβασης με την κινεζική COSCO. Η αναθεώρηση ήταν προεκλογική εξαγγελία του ΠΑΣΟΚ, το οποίο είχε υποσχεθεί ότι θα την κάνει με «ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση» και «θα εξαντλήσει όλες τις νομικές, θεσμικές, πολιτικές δυνατότητες της ευρωπαϊκής και της εθνικής νομοθεσίας, προκειμένου να κατοχυρώσει το δημόσιο συμφέρον».
Με τη σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση της Ν.Δ. νοικιάζει τη δεύτερη προβλήτα εμπορευματοκιβωτίων του ΟΛΠ (η πρώτη παραμένει στον ΟΛΠ) για 35 χρόνια έναντι εγγυημένου ανταλλάγματος που δε θα ξεπερνά συνολικά τα 3,4 δισ. ευρώ. Η COSCO ως το 2015 μπορεί να κατασκευάσει νέα (τρίτη) προβλήτα για εκμετάλλευση, με επένδυση που δε θα ξεπερνά τα 300 εκατ. ευρώ.
Τα κέρδη του δημοσίου από τους Σταθμούς Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) τόσο του Πειραιά όσο και της Θεσσαλονίκης ήσαν πάντα σημαντικά. Επιπλέον η Ελλάδα μέσω των ΣΕΜΠΟ μπορεί υπό την προϋπόθεση της απεμπλοκής της από την Ε.Ε., να ασκεί πολιτική και έλεγχο στο εισαγωγικό της εμπόριο. Με την παραχώρηση στην κινεζική COSCO απεμπολεί αυτό το δικαίωμα και επιτρέπει στην COSCO να δημιουργήσει ελεύθερη ζώνη, που διευκολύνει την εμπορική και οικονομική διείσδυση της Κίνας στην Ευρώπη.
Η παραχώρηση του λιμανιού στην Κίνα ήταν περισσότερο πολιτική απόφαση του Κ. Καραμανλή, που εξυπηρετούσε και τα νεοφιλελεύθερα πιστεύω του. Πέρυσι ο Γ. Παπανδρέου την χαρακτήριζε «ξεπερασμένη και αποτυχημένη», λέγοντας πως «την εφάρμοσαν μόνο στο παρελθόν ακραία νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, όπως της κυρίας Θάτσερ και του κ. Μητσοτάκη». Σκεφτόταν ότι, εκτός της Ρωσίας με τους αγωγούς, οι Αμερικανοί φίλοι του θα είχαν να κάνουν και με τους Κινέζους.
Τελικά την «επαναδιαπραγμάτευση» τη φόρτωσαν στην κ. Λ. Κατσέλη. Η κ. Κατσέλη έλεγε προεκλογικά ότι με την κατάργηση των φοροαπαλλαγών της COSCO θα μαζέψει 4 δισ. ευρώ. Όπως όμως φαίνεται, δε θ αλλάξει η σύμβαση ΟΛΠ-COSCO. Η COSCO ανακοίνωσε στο Χρηματιστήριο του ΧογκΚονγκ ότι η σύμβαση παραμένει αναλλοίωτη, πλην ορισμένων όρων τεχνικής φύσης, και είναι σε πλήρη ισχύ.
Ανακοινώθηκε από την κ. Κατσέλη ότι οι Κινέζοι δεσμεύτηκαν ότι θα συζητήσουν:
-Τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στον ΟΛΠ. Στις προσλήψεις που θα κάνει η κινεζική εταιρεία (600 άτομα) να προτιμηθούν και τα παιδιά τους. Οι παλιοί και οι καινούργιοι να προστατεύονται από τις ίδιες διατάξεις.
-Να εξομοιωθούν όσοι δουλεύουν στις δύο κινεζικές προβλήτες με εκείνους που απασχολούνται στην ελληνική.
-Ότι η πλεονάζουσα ποσότητα κοντέινερ να διοχετεύεται στον ΟΛΠ και να μη λειτουργούν οι προβλήτες της COSCO (μαζί με την 3η που θα κατασκευαστεί) δυναμικότητας 3.700.000 κοντέινερ ανταγωνιστικά με αυτήν του ΟΛΠ.
Έτσι έμοιαζαν ευχαριστημένοι Κατσέλη, λιμενεργάτες (που ανέστειλαν για 15 μέρες την απεργία τους) και Κινέζοι και, κατά παράδοξο τρόπο, χαμένοι είναι η Ελλάδα και οι Αμερικανοί φίλοι του πρωθυπουργού. Ο νέος κύκλος απεργιών των λιμενεργατών (3-4 Νοεμβρίου), που συμπίπτει με την έναρξη ισχύος της σύμβασης ΟΛΠ-COSCO, δεν ξεφεύγει από το πλαίσιο αυτό. Αφορά μόνο τα εργασιακά τους δικαιώματα.. Δεν αφορά την επιστροφή του λιμανιού στο δημόσιο. ’λλωστε οι λιμενεργάτες είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Η απαίτησή τους για αναστολή της ισχύος της σύμβασης ΟΛΠ - COSCO για ένα δίμηνο, ώστε να γίνουν οι διαπραγματεύσεις για τα εργασιακά αποδυναμώνει το επιχείρημά τους για παραμονή των ΣΕΜΠΟ στο ελληνικό δημόσιο.
Η χώρα μας ασφαλώς θα πρέπει ν αναπτύξει τις σχέσεις της και με την Κίνα , όπως και με άλλες χώρες, αλλά πάντα στα πλαίσια του αμοιβαίου οφέλους, ώστε να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της χώρας και της κοινωνίας. Η παράδοση του λιμανιού στην COSCO μόνο αυτό δεν εξυπηρετεί.
Κατηγορία
Φύλλο 131 Νοεμβρίου 2009
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό