Πολύ δυσάρεστες εξελίξεις δρομολογούνται τους προσεχείς μήνες για το Αιγαίο. Το στρατιωτικοοικονομικό κατεστημένο (κεμαλιστές) στη Μικρά Ασία σε αγαστή συνεργασία με τους νέους πολιτικούς (ισλαμιστές και κοσμικούς) επιχειρεί συστηματικά διεύρυνση των προκλήσεων και δημιουργία συνθηκών τεχνητών κρίσεων.
Ο στόχος τους πρόδηλος και ιταμός. Επιδιώκουν, όσο πλησιάζει η έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη τους στην Ε.Ε. στις 3 (Οκτωβρίου (την οποία ένθερμα έσπευσαν να στηρίξουν η τωρινή και η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση), να κατοχυρώσουν όλες τις παράλογες και παράνομες αξιώσεις τους στην περιοχή, να εξωθήσουν την Ελλάδα σε επίσημες διαπραγματεύσεις (!) και να διευκολύνουν την Ε.Ε. να πιέσει τη χώρα μας σε υποχωρήσεις στα κυριαρχικά της δικαιώματα, σε αντάλλαγμα κάποιων υποχρεωτικών τυπικών «παραχωρήσεων» της Τουρκίας στην υπογραφή του πρωτοκόλλου σύνδεσης με τις 10 νέες χώρες, άρα και της Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς να την αναγνωρίζουν !!
Η θρασύτητα τους στηρίζεται όχι τόσο στη δεδομένη όντως ευρωπαϊκή αδιαφορία για το διεθνές δίκαιο ούτε στην όχι και τόσο δεδομένη (πλέον) αμερικανική συμπαράσταση, αλλά κυρίως στη δεδομένη επίσης «ελληνική» υποχωρητικότητα σε όλα τα διεθνή της μέτωπα και τη δεδομένη πλήρη συμμόρφωση σε κάθε απλή ευχή(!) ΗΠΑ και Ε.Ε.
Ορθώς είχαν εκτιμήσει οι ιθύνοντες τραμπούκοι της γείτονος ότι η ελληνική κυβέρνηση δε θα αντιδρούσε στην πρωτοφανούς ιταμότητας πρόκληση στην επίσκεψη του υπουργού εξωτερικών στην ’γκυρα τον περασμένο μήνα με την πολιορκία των Ιμίων και την εκδίωξη των Ελλήνων ψαράδων από τα ελληνικά χωρικά ύδατα. Δε θα είχαν όμως ούτε καν ονειρευτεί πως μπορούσε ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας να δηλώσει ότι «δεν αποχώρησα από την ’γκυρα (παρά τις αδιανόητες προκλήσεις τους), διότι τότε θα εδημιουργείτο μείζων κρίση»! Δηλαδή η, τυχόν, μείζων κρίση δε θα είναι το αποτέλεσμα των τουρκικών προκλήσεων, αλλά η όποια ελληνική αντίδραση σ' αυτές!! Αυτή είναι η πάγια θέση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων από το 1967 μέχρι σήμερα και αυτή είναι η κύρια αιτία της συνεχώς κλιμακούμενης τουρκικής επιθετικότητας.
Ακολούθησαν οι ακόμη (αν είναι δυνατό...) προκλητικότερες δηλώσεις του αρχηγού του τουρκικού επιτελείου Στρατού ότι τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου παραχωρήθηκαν (!) στην Ελλάδα υπό ορισμένους όρους, που όμως παραβιάζονται (και επομένως...) και οι συνεχείς θρασύτατες παραβάσεις και παραβιάσεις της τουρκικής αεροπορίας υπεράνω του Αιγαίου. Και η κυβέρνηση ούτε λόγο, ούτε μια λέξη για το αναφαίρετο από το διεθνές δίκαιο δικαίωμα των 12 μιλίων στα χωρικά μας ύδατα (και αυτομάτως στον αέρα). Ετοιμάζεται, μάλιστα επίσκεψη επίσημη του Κ. Καραμανλή στον κουμπάρο του.
Και στη Θράκη
Η «Συντονιστική Επιτροπή Τούρκων της Δ.
Θράκης», που χρηματοδοτείται και καθοδηγείται από την Τουρκία, επιδιώκει σε πρώτη φάση την εκλογή 5 βουλευτών της στο ελληνικό Κοινοβούλιο, στη συνέχεια τη δημιουργία μειονοτικού κόμματος, που θα συνεργάζεται με το «αδελφό» κόμμα της Βουλγαρίας στην προοπτική απόσχισης της Δυτικής και Βόρειας Θράκης από την Ελλάδα και τη Βουλγαρία αντιστοίχως και αφομοίωσής τους από την τουρκοκρατούμενη Ανατολική Θράκη.
Για όλα αυτά η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμιά απάντηση. Ούτε καν να υλοποιήσει τα προγράμματα για υποδοχή 150.000-200.000 Ελλήνων Ποντίων της πρώην ΕΣΣΔ και την εγκατάσταση μεραρχίας εφέδρων από αυτούς που είχαν υπηρετήσει στις ειδικές δυνάμεις της ΕΣΣΔ. Ο λόγος ήταν η αντίδραση της Τουρκίας και του NATO! Ίσως και κάποιες άλλες σκέψεις.
Η αντίδραση φέρνει πάντα αποτέλεσμα
Είναι πλέον πασιφανές ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα περισσότερο (το αντίθετο μάλιστα, φοβούμαστε, μετά τον εκ νέου εναγκαλισμό μας με την υπερατλαντική προστάτιδα). Πρέπει όλοι να αντιδράσουμε. Να πιέσουν, τουλάχιστον, τα κόμματα τους οι οπαδοί του διπολισμού, να κινητοποιηθούν οι υπόλοιποι, πολίτες, Τ.Α, σύλλογοι, ενώσεις πολιτών, προτού βρεθούμε μπροστά σε «τετελεσμένα», που κυοφορούνται στις μυστικές συνομιλίες, με τις ευλογίες ΗΠΑ και Ε.Ε.
Κατηγορία
Φύλλο 104 Μαΐου 2005
Μετά τις ευρωεκλογές, την ώρα που οι Βρυξέλες υπαγορεύουν ακόμη σκληρότερη λιτότητα για τον ελληνικό λαό και οι προκλήσεις κατά της χώρας μας γίνονται πιο επικίνδυνες α) η κυβέρνηση της Ν.Δ. εμφανίζεται ακόμη πιο απρόθυμη και πιο αδύναμη να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του λαού και του τόπου, β) το αντιπολιτευτικό μπλοκ ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, Οικολόγων-Πράσινων προωθείται από ξένα κέντρα και τους εντόπιους μεσάζοντές τους για περισσότερη ευθυγράμμιση της χώρας μας με τις επιδιώξεις τους και γ) οι πολιτικές δυνάμεις που κάτι θετικό προσφέρουν στην ελληνική κοινωνία παραμένουν στάσιμες, έχοντας και οι ίδιες μερίδιο ευθύνης.
Συγχρόνως, με τη μεγέθυνση της αποχής, έγινε ένα ακόμη βήμα αποδυνάμωσης των δημοκρατικών θεσμών και ενίσχυσης της εξουσίας φορέων που δεν εκλέγονται από το λαό, ούτε λογοδοτούν σ αυτόν (βλ. ειδικό άρθρο).
Ο χαρακτήρας των εκλογών
Στις πρόσφατες ευρωεκλογές, όπως και στις προηγούμενες, οι Έλληνες ψηφοφόροι δεν είχαν αυταπάτες ότι εκλέγουν αντιπροσώπους που θα επηρεάσουν το «ευρωπαϊκό γίγνεσθαι», δηλ. δεν επείσθησαν από τη σχετική προπαγάνδα της Ε.Ε. και των ευρωπαϊστών. Τα κριτήριά τους είχαν σχέση με τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις.
Οι πρόσφατες ευρωεκλογές, όμως, είχαν και σαφείς διαφορές με τις προηγούμενες. Τώρα υπάρχει μια κοινωνική δυσαρέσκεια πρωτοφανής σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, μια απόγνωση που τυφλώνει τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι για τη δεινή οικονομική τους κατάσταση ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η παγκόσμια οικονομική κρίση, πολύ λίγοι όμως κατανοούν (λόγω του απόλυτου ελέγχου των ΜΜΕ και γενικά των φορέων επηρεασμού της κοινής γνώμης) ότι την οικονομική και κοινωνική πολιτική στην Ελλάδα την καθορίζει η Ε.Ε. και όχι η ελληνική κυβέρνηση. Έτσι, για πρώτη φορά μετά το 2004, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο ρεύμα, που απαιτούσε «να φύγει αυτή η κυβέρνηση».
[Στο σημείο αυτό πρέπει να καταγράψουμε μια διευκρίνηση, που τη δώσαμε και προφορικά στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Με την παραπάνω θέση μας δε νομίζουμε ότι ελαφρύνουμε από τις ευθύνες της την κυβέρνηση της Ν.Δ., όπως πριν το 2004, με την ίδια θέση μας, δε νομίζουμε ότι ελαφρύναμε το ΠΑΣΟΚ. Θεωρούμε πιο επιβαρυντικό για μια ελληνική κυβέρνηση να δέχεται να μεταφέρει μια κακή πολιτική που της υπαγορεύουν ξένα κέντρα, παρά να την αποφασίζει η ίδια, γιατί αφ ενός είναι θέμα εθνικής αξιοπρέπειας και αφ ετέρου γιατί στη δεύτερη περίπτωση θα μπορούσαμε ν αλλάξουμε αυτή την πολιτική.]
Έτσι το ΠΑΣΟΚ, χωρίς καμιά αύξηση της πολιτικής του επιρροής, αντιθέτως με περαιτέρω μείωσή της, απλώς έχοντας μικρότερες απώλειες από τη Ν.Δ., βρέθηκε πρώτο κόμμα. Αυτό κινητοποίησε το μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ, που είδε ότι μπορεί να επανέλθει στην εξουσία και να επαναλάβει τα προ του 2004 κατορθώματά του. Η προσπάθειά τους ήταν να καταγραφεί εκλογικά μια μεγάλη διαφορά 6-7 μονάδων, την οποία (τι σύμπτωση!) «προέβλεπαν» και οι δημοσκόποι μέχρι και την ώρα που άνοιγαν οι κάλπες, που θα εξανάγκαζε σε παραίτηση τον Καραμανλή.
Αυτά βλέποντας οι νεοδημοκράτες αντισυσπειρώθηκαν, προσπαθώντας να περιορίσουν τη διαφορά στις 1-2 μονάδες, που δε θα δημιουργούσε σοβαρό πρόβλημα στην κυβέρνηση.
Η τελική διαφορά των 4,35 μονάδων μάλλον δεν ευνόησε τις επιδιώξεις κανενός.
Επιπλέον, μια μικρή μερίδα του εκλογικού σώματος, που υποφέρει από την ανεξέλεγκτη παρουσία μεταναστών, ήθελε με την ψήφο της να εκφράσει την οργή της και να εξαναγκάσει την πολιτεία να πάρει άμεσα μέτρα. Το έπραξε, ψηφίζοντας ΛΑΟΣ, οι ψήφοι του οποίου προέρχονται απ όλο το πολιτικό φάσμα και δεν πρέπει να καταχωριστούν υποχρεωτικά στη δεξιά ή την ακροδεξιά.
Με τα δεδομένα αυτά στις ευρωεκλογές του 2009 οι ψηφοφόροι επεδίωκαν ένα άμεσο αποτέλεσμα στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, δηλ. καθόρισαν την ψήφο τους περισσότερο με κριτήρια εθνικών εκλογών. Το στοιχείο αυτό δεν υπήρχε στις ευρωεκλογές του 2004, οπότε είχαμε μια ισχυρή νεοεκλεγείσα κυβέρνηση, που κανείς δε διενοείτο να την ανατρέψει, τα δε κοινωνικά προβλήματα δεν είχαν φθάσει στο σημερινό δραματικό σημείο. Έτσι στις ευρωεκλογές του 2004 οι πολίτες ψήφισαν μάλλον ελεύθερα το κόμμα που συμπαθούσαν ή τους εξέφραζε περισσότερο. Από μια άποψη, μάλιστα, όσοι ψήφισαν τώρα ψήφισαν πιο «σκληρά» και από τις εθνικές εκλογές του 2004, γιατί το αποτέλεσμα εκείνων ήταν προδιαγεγραμμένο. Ο χαρακτήρας αυτός των φετινών ευρωεκλογών επηρέασε αρνητικά το εκλογικό αποτέλεσμα όλων των κομμάτων που εκφράζουν κάποια ιδεολογία (αριστερή ή δεξιά, σοσιαλιστική ή κομμουνιστική ή νεοφιλελεύθερη), ιδίως των μικρότερων, μεταξύ τους και του ΑΣΚΕ.
Τα ΜΜΕ, οι «δημοσκόποι» και οι πολιτικές εξελίξεις
Το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις δεν επιδιώκουν να καταγράψουν την κοινή γνώμη, αλλά να την επηρεάσουν άρχισε να γίνεται κατανοητό από τους πολίτες. Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων λειτουργούν ως ενιαίο σύστημα με τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων», για να δρομολογούν τις πολιτικές εξελίξεις που επιθυμούν, σε συντονισμό με ξένα και εντόπια κέντρα με τα οποία σχετίζονται.
Εδώ και τρία χρόνια επιδιώκουν με κάθε μέσο να ανατρέψουν την κυβέρνηση Καραμανλή, παρότι σε λίγα μόνο ζητήματα (Σκοπιανό, σχέσεις με Ρωσία, Κυπριακό) δεν ευθυγραμμιζόταν μαζί τους και παρότι τώρα υποχωρεί κι άλλο στις πιέσεις τους (βλ. σχετικό άρθρο), και να την αντικαταστήσουν με άλλη πλήρως υπάκουη. Καθημερινή «είδηση», λοιπόν, ήταν ότι στις δημοσκοπήσεις το ΠΑΣΟΚ προηγείται της Ν.Δ. Αυτό που φαίνεται ότι δεν έχουν συμφωνήσει και καταλήξει είναι η διάδοχη κατάσταση που επιδιώκουν, γι αυτό το πολιτικό σκηνικό μοιάζει με κινούμενη άμμο και βέβαιες προβλέψεις δεν μπορεί να γίνουν.
Αμέσως μετά τις εκλογές του 2007 κάποιοι δρομολόγησαν μια κυβέρνηση των δύο μεγάλων κομμάτων, με κυριαρχία των μητσοτακικών στη Ν.Δ. και των εκσυγχρονιστών στο ΠΑΣΟΚ (με απομάκρυνση του Γιωργάκη από την ηγεσία). Έγιναν οι δοκιμαστικές δηλώσεις από κάποια υψηλόβαθμα στελέχη, ο Σημίτης άρχισε πάλι να κινείται και αμέσως οι δημοσκοπήσεις «κατέγραψαν» συμφωνία του εκλογικού σώματος. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν υπήρξε αυτή η συμφωνία, ο Σημίτης είναι αποδεκτός μόνο από την ελάχιστη μειοψηφία των γραικύλων και η Ντόρα έχει πάρει την κατιούσα, λόγω της συμμετοχής της σε οικονομικά σκάνδαλα και της μειοδοσίας της στα θέματα της αρμοδιότητάς της.
Έτσι η προηγούμενη λύση έμεινε στο περιθώριο και προωθήθηκε άλλη, η λύση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ, με απομάκρυνση του Γιωργάκη και επικράτηση των ανανεωτών στο ΣΥΝ. Για το σκοπό αυτό οι δημοσκοπήσεις έφερναν το ΠΑΣΟΚ κάτω από 30% και το ΣΥΝ να πλησιάζει το 20%! Στην πραγματικότητα ο ΣΥΝ ποτέ δεν ξεπέρασε το 5%, όπως δείχνουν κάθε χρόνο οι εκλογές στα πανεπιστήμια, που είναι προνομιακός χώρος για το ΣΥΝ.
Στη συνέχεια ο ΣΥΝ τους χρειάστηκε για να καλύψει πολιτικά την «εξέγερση» του Δεκέμβρη και τον έσυραν σε μια υπεραριστερή ρητορική, με τον ανεπαρκή νέο πρόεδρό του να θεωρεί ότι η ιστορία θα τον περιλάβει στη λίστα των μεγάλων επαναστατών(!) και το κόμμα να συγκεντρώνει για πρώτη φορά στην ιστορία του (και για επιπλέον λόγους, όπως η υποστήριξη του βιβλίου-αίσχους της κ Ρεπούση) την αντιπάθεια μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας. Οι δημοσκοπήσεις άρχισαν να κατεβάζουν το ΣΥΝ, άλλωστε οι ευρωεκλογές δεν ήσαν πλέον μακριά και οι εταιρείες δεν έπρεπε να εκτεθούν πολύ.
Εν τω μεταξύ επικράτησε το Δημοκρατικό κόμμα στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα εγκαταλείφθηκε η προσπάθεια αντικατάστασης του Γιωργάκη. Το ΠΑΣΟΚ άρχισε να ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις, ο Γιωργάκης να πλησιάζει τον Καραμανλή στην «καταλληλότητα» για πρωθυπουργός και να αναδύεται από το πουθενά το νέο φρούτο, οι Οικολόγοι-Πράσινοι, πρόθυμοι να στηρίξουν οποιαδήποτε επιβουλή κατά του ελληνισμού. Το «κόμμα» του κ. Τρεμόπουλου τους είναι χρήσιμο ως συμπλήρωμα και ως ασφαλιστική δικλείδα σε μια συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ (και το ΣΥΝ;), γιατί φοβούνται μήπως ασκήσουν κάποια επιρροή στη γραμμή του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ οι παλιοί συνεργάτες του Ανδρέα (ή στη γραμμή του ΣΥΝ, αν παραμείνει ενωμένος, όσοι αντιτάχθηκαν στο σχέδιο Ανάν και διαφωνούν με την επίσημη γραμμή για το σκοπιανό και τους αγωγούς). Οι Πράσινοι, λοιπόν, λίγες μέρες πριν τις εκλογές εκτοξεύτηκαν στις δημοσκοπήσεις πάνω από το 10% και έγιναν 3ο κόμμα!
Όλ αυτά τα σχεδιάζουν, βέβαια, χωρίς τον ξενοδόχο, τον ελληνικό λαό, ο οποίος ελπίζουμε να κατανοήσει περαιτέρω με ποιο τρόπο λειτουργεί το σύστημα ΜΜΕ-δημοσκόπων, ύστερα μάλιστα από το ρεζιλίκι τους με τα έξιτ-πολ.
Πάντως, φοβόμαστε ότι οι πιέσεις προς την Ελλάδα με τα γνωστά (πυρκαγιές, δράση κουκουλοφόρων, επιθέσεις κατά αστυνομικών κ.λπ.) και άλλα μέσα, δυστυχώς, θα ενταθούν, αφ ενός γιατί η κυβέρνηση Καραμανλή αποδυναμώθηκε ακόμη περισσότερο και θεωρούν βάσιμα ότι είναι πιο εύκολο να την ανατρέψουν, αφ ετέρου γιατί η επιθετικότητα των Αμερικανών και των συμμάχων τους (Βρετανία, Ισραήλ, Τουρκία κ.λπ.) στην ευρύτερη περιοχή μας δε φαίνεται να μειώνεται με την εκλογή Ομπάμα, όπως δείχνει και η παρέμβασή τους στα εσωτερικά του Ιράν.
[Το παραπάνω κείμενο, όπως και τα υπόλοιπα αυτού του φύλλου, αποτελούν εισήγηση της Εκτελεστικής Επιτροπής προς τη Σύνοδο του ΑΣΚΕ στις 4/7/09.]
Κατηγορία
Φύλλο 129 Ιουλίου 2009
Όλοι σχεδόν συμφωνούν για το τι θα επιχειρήσει η «νέα» κυβέρνηση στην εσωτερική, οικονομική και κοινωνική πολιτική της, ανεξάρτητα από τις «ελπίδες» επιτυχίας της: Σκληρά, νεοφιλελεύθερα μέτρα, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ε.Ε. Ελπίζουμε, όμως, υπερβολικά αισιόδοξοι ίσως, ότι δε θα ακολουθήσει την ίδια καταστροφική πορεία και στα εθνικά θέματα, προς μεγάλη απογοήτευση του μεταμοντέρνου ΣΥΝ, αν τον εκφράζουν οι «περίεργες» απόψεις του προέδρου του, που θεωρεί τα εθνικά θέματα «πολύ μικρής σημασίας» και αποπροσανατολιστικά!
Έχουμε γράψει επανειλημμένα για τις δυο γραμμές που διαπερνούν οριζόντια όλα τα γνωστά κόμματα. Τη γραμμή της πλήρους υποτέλειας, που χειροκροτεί ό,τι απειλεί τη χώρα μας, και την κάπως, έστω, πατριωτική, που προσπαθεί, στο πλαίσιο πάντοτε του «ανήκομεν εις την Δύσιν», να προβάλλει κάποια αντίσταση, έστω και για «την τιμή των όπλων».
Ελπίζουμε να τηρηθεί η δεύτερη! Η απόσυρση του προκλητικά απαράδεκτου βιβλίου «Ιστορίας» θέλουμε να πιστεύουμε ότι αποτελεί ένα καλό οιωνό για κάτι τέτοιο, παρότι τα «εξωτερικά» θέματα τα
χειρίζεται, μακάρι μόνο τυπικά, η θυγατέρα του κ. Μητσοτάκη. Έτσι:
-Στις προκλήσεις των Σκοπιανών και τη βιασύνη των Αμερικάνων να «τελειώνουν» με το θέμα του ονόματος, πιθανόν ο κ. Καραμανλής να μη συνεργαστεί πλήρως. Οι αμερικάνικες (και καναδικές!) πιέσεις και απειλές (και όχι μόνο) πιθανόν να μην έπιασαν τόπο. Εννοείται ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά, μια πραγματικά υπεύθυνη εθνική στάση, αν δεν υπάρξει εναντίωση της μεγάλης πλειονότητας του ελληνικού λαού, που σίγουρα θεωρεί ακατανόητη την υποχωρητικότητα των προηγούμενων περιόδων.
Εδώ όμως ανέκυψε ένα καινούργιο πρόβλημα: το κόμμα του Καρατζαφέρη. Θα επιδεικνύει μεγάλο «ζήλο» στην υπεράσπιση των εθνικών θεμάτων (όχι όλων, αφού στα περισσότερα οι ομοϊδεάτες τους άλλα έπραξαν) και θα δίνει έτσι την ευκαιρία στους οπαδούς της υποταγής να κατηγορούν τους υπερασπιστές της ακεραιότητας της χώρας μας ως συνοδοιπόρους των φασιστών!! Το ξεκίνησαν, ήδη, οι άθλιοι.
-Στις προσπάθειες των Αμερικανών και Ευρωπαίων να προσφέρουν στην Τουρκία ανταλλάγματα στη Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο, για να υποχωρήσουν στις απαιτήσεις τους για το βόρειο Ιράκ (Κουρδιστάν), δεν προβλέπουμε, δυστυχώς, σθεναρή αντίσταση εκ μέρους της κυβέρνησης. Ευχόμαστε να κάνουμε λάθος. Και αν για την Κύπρο οι εξελίξεις είναι πιο ευοίωνες, λόγω Τάσσου Παπαδόπουλου και συνειδητοποίησης του κινδύνου αφανισμού που φαίνεται να έχουν κατακτήσει οι Έλληνες της Κύπρου, για το Αιγαίο και τη Θράκη στους πολλούς οι προειδοποιήσεις για την απειλή φαίνονται υπερβολικές κι έτσι δε σχηματίστηκε ακόμη ένα σθεναρό μέτωπο άμυνας, κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο.
-Ας ελπίσουμε, τέλος, ότι θα ενεργοποιηθεί η συμφωνία για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπουλης, γιατί μάλλον υποπτευόμαστε βήματα υποχώρησης, κι αυτό θα είναι πολύ δυσοίωνο σημάδι. Ας περιμένουμε, όμως, λίγο.
Κατηγορία
Φύλλο 118 Οκτωβρίου 2007
Οι εκλογές είναι, πλέον, δυνατό να προκηρυχθούν οποτεδήποτε στους προσεχείς μήνες. Θα ήταν πολύ αρνητικό για το ΑΣΚΕ, μια που πήγαμε, άλλωστε, καλύτερα από ποτέ στις τελευταίες, να μην μπορέσουμε, για οικονομικούς λόγους, να πάρουμε μέρος σ αυτές.
Γι αυτό, καλούνται όλα τα μέλη και οι φίλοι του ΑΣΚΕ να γνωστοποιήσουν, όσο πιο γρήγορα, το μίνιμουμ ποσό που μπορούν να διαθέσουν για την έκτακτη εκλογική τους συνεισφορά και το μάξιμουμ, με όποια δυνατή θυσία, αν χρειαστεί, ώστε να σχεδιαστούν τα αναγκαία βήματα.
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Στη Βολιβία ο εμβληματικός (Ινδιάνος) πρόεδρος Έβο Μοράλες επανεξελέγη με αυξημένο ποσοστό 63%, που του επιτρέπει να εφαρμόσει το Σύνταγμα του 2009 και όλες τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που αυτό περιέχει.
Στην Ουρουγουάη εξελέγη πρόεδρος με 53% ο πρώην ηγέτης των ανταρτών Χοσέ Μουχίκα, με πιο μετριοπαθές πρόγραμμα, αλλά με πρώτη του κίνηση να δηλώσει ότι δεν αναγνωρίζει τους πραξικοπηματίες της Ονδούρας και τις «εκλογές» που αυτοί διοργάνωσαν.
Ούτε την αυλή του δεν μπόρεσε να συμμαζέψει ο διάδοχος του Μπους!
Κατηγορία
Φύλλο 132 Ιανουαρίου 2010
Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ενέκρινε αποζημίωση 3 εκατομμυρίων ευρώ, για το χώρο του Τύμβου των Σαλαμινομάχων, στην εταιρεία «Αρκαδία Α.Ε.», ιδιοκτησίας της οικογένειας του Αχιλλέα Καραμανλή, αντικειμενικής αξίας 19.200 ευρώ! Ο χώρος αυτός -24 στρέμματα- έχει ανακηρυχθεί αρχαιολογικός από το 1965 και ανήκε στο δημόσιο, όμως με απόφαση της χούντας το 1971 χαρίστηκε ουσιαστικά στον Αχιλλέα Καραμανλή, ο οποίος τον διεκδικούσε. Το τραγικό είναι πως, ενώ δικαστικά μπορούσε το δημόσιο να ανακτήσει την περιοχή που δικαιωματικά του ανήκει και ο Νομάρχης Πειραιά (έστω και προεκλογικά) προσπάθησε να προστατέψει το χώρο με περίφραξη από τις καταστροφές που υφίσταται από την εταιρεία «Αρκαδία», ο τελευταίος δέχθηκε επίθεση από το Γ.Γ. του Υπουργείου Πολιτισμού!
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Μείζον ζήτημα η οικονομία και για το κράτος (που ήδη αδυνατεί να καλύψει βασικές του ανάγκες, με προοπτική επιδείνωσης) και για τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών, που περιέρχονται σε συνεχώς δυσχερέστερη θέση (ενώ οι ολίγοι γίνονται πλουσιό τεροι).
Ο κ. Καραμανλής προεκλογικά υποσχέθηκε ότι θα βελτιώσει την οικονομία, διακηρύσσοντας (μεγαλοφώνως) ότι θα πατάξει την καταλήστευση του δημόσιου χρήματος (την οποία οι τότε κυβερνώντες είχαν αναγάγει σε επιστήμη) και (χαμηλοφώνως) ότι θα ακολουθήσει τη συνταγή του οικονομικού και κοινωνικού φιλελευθερισμού (ιδιωτικοποιήσεις, ελαστικοποίηοη εργασίας κ.λπ.).
Ως προς το πρώτο, ο κ. Καραμανλής συνεχίζει να ομιλεί σαν να είναι ακόμη αντιπολίτευση (μήπως είναι πράγματι;). Ουδείς ένοχος τιμωρήθηκε {ανταπόδοση των υποχρεώσεων του 1981), τα κλοπιμαία δεν επεστράφησαν κι έτσι εδόθη το μήνυμα προς τους "γαλάζιους" αξιωματούχους να μυηθούν και αυτοί στα μυστικά της επιστήμης. Ως προς το δεύτερο, ξεκίνησε με έναν χρόνο καθυστέρηση και με τη συναίνεση μεγάλου μέρους της κοινωνίας, αφού οι κοινωνικοί θεσμοί (συνεταιρισμοί, συνδικαλισμός, αυτοδιοίκηση, κοινωνική πρόνοια, δικαιοσύνη κ.λπ.) δυσφημίστηκαν με τις αθλιότητες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Όμως η κατάργηση αυτών των θεσμών δεν θα βελτιώσει την οικονομία, όπως απέδειξε η εμπειρία άλλων χωρών όπου εφαρμόστηκε η συνταγή. Αντιθέτως, θα εξαθλιώσει το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, αυξάνοντας τα αθέμιτα κέρδη των πάσης φύσεως μεσαζόντων.
Όταν ο κ. Σημίτης μας έβαζε στην ΟΝΕ, τότε που οι πολλοί πανηγύριζαν για την επίτευξη του «εθνικού στόχου» και οι λίγοι μασούσαν τα λόγια τους, (θα μας επιτραπεί να υπενθυμίσουμε ότι) το ΑΣΚΕ. με όση δύναμη διέθετε η φωνή του, προειδοποιούσε επακριβώς νια τις καταστροφικές συνέπειες του ευρώ και δεν σταμάτησε ποτέ να προτείνει την τάχιστη αποχώρηση μας από την Ε.Ε. Εν έτει 2005 το ευρώ τουλάχιστον απορρίπτεται από τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών των χωρών μελών της Ε.Ε. και άρχισαν να ακούγονται οι πρώτες φωνές ακόμη και από τις άρχουσες τάξεις (όχι τη δική μας φυσικά, αφού αποτελεί ακραία περίπτωση υποτέλειας) για επαναφορά των εθνικών νομισμάτων.
Στοιχειώδης σοβαρότητα θα επέβαλλε στους πρωταγωνιστές της πολιτικής μας ζωής, συζητώντας στη Βουλή για την οικονομία, κυρίως να απολογηθούν για τις βασικές οικονομικές τους επιλογές, που με πλήρη συμφωνία ακολουθούν. Αντ' αυτού, μετέβαλαν τη συζήτηση σε τρόπο ενίσχυσης της εσωκομματικής τους θέσης και διατήρησης του δικομματισμού. Ο αναγνώστης σημειωμάτων, που υποδύεται τον αρχηγό (!) της αξιωματικής αντιπολίτευσης το μόνο που κατανοεί είναι η ανάγκη ικανοποίησης των επιθυμιών της αμερικανικής πρεσβείας και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Οι συντάκτες των σημειωμάτων αποδεικνύουν ση έχουν πολύ θράσος, ώστε να θέλουν να πιστέψουμε ότι δεν έχουν καμία ευθύνη νια τη σημερινή κατάσταση και (άρα) δικαιούνται να επανέλθουν στην εξουσία.
Ο αρχηγός της Ν.Δ. φαίνεται ότι δεν έχει συναίσθηση της θεσμικής θέσης που κατέχει και αρκείται να ναρκισσεύεται που επικρατεί επί ενός
ανυπάρκτου αντίπαλου.
Για το επίπεδο του δημόσιου βίου μας δεν είναι άμοιρος ευθυνών ο μέσος έλληνας πολίτης, που επεδίωξε να
κερδοσκοπήσει με το χρηματιστήριο, που δανείζεται χωρίς να σκέπτεται πώς θα ξεχρεώσει, που με τη μικρή του συνενοχή στη διαφθορά ανέχεται τη μεγαλύτερη των κυβερνώντων, που στοιχίζεται πίσω από τα δύο κυβερνητικά κόμματα και την Ε.Ε., νομίζοντας ότι έτσι θα δώσει ατομική λύση στα προβλήματα του σε βάρος των συμπολιτών του.
Ο καπιταλισμός, με μόνιμα πλέον χαρακτηριστικά την αγριότητα, τον παραλογισμό και τη βουλιμία, θα βυθίζεί συνεχώς την ανθρωπότητα (και τη χώρα μας) σε μεγαλύτερη εξαθλίωση. Η ένταξή μας στην Ε.Ε. είναι ο τρόπος της υποταγής μας σ' αυτόν. Μετά τα χαστούκια από τη Γαλλία και την Ολλανδία (όπου-μάλιστα οι συνέπειες της ένταξης δεν είναι τόσο δυσμενείς όσο στην Ελλάδα), η Ε.Ε. μπήκε σε κρίση, με σκοτεινό μέλλον. Ένα μόνον είναι ηλίου φαεινότερο: ούτε προοδευτικότερο «ευρωσύνταγμα» πρόκειται να καταρτίσει, ούτε πιο φιλολαϊκή πολιτική πρόκειται να ακολουθήσει, όσο κι αν βαυκαλίζονται οι «προοδευτικοί ευρωπαϊστές» μας.
Ο πλούτος της φύσης, οι κατακτήσεις του ανθρώπινου πνεύματος, τα μέσα και τα προϊόντα της παραγωγής δεν μπορεί να είναι στην υπηρεσία του ιδιωτικού κέρδους, ολλά πρέπει να ελέγχονται από το κοινωνικό σύνολο, ανάλογα με τις πολιτιστικές και ιστορικές παραδόσεις κάθε χώρας. Πα την πατρίδα μας αυτό προϋποθέτει άμεση αποχώρηση από την Ε.Ε. (και το ευρώ της) και όσους διεθνείς οργανισμούς μας καταδυναστεύουν. Κι αυτό απαιτεί πλήρη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού σε συνθήκες πραγματικής λειτουργίας της δημοκρατίας.
Κατηγορία
Φύλλο 105 Ιουλίου 2005
Μετά το Ιράκ ο αμερικανικός επεκτατισμός έθεσε το νέο του στόχο, το Ιράν. Γεγονός που έχει συσχετισθεί με τις τελευταίες δυναμικές αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις στην Τεχεράνη, χωρίς όμως κάτι τέτοιο να είναι πλήρως αληθές, τουλάχιστον προς το παρόν.
Το γρήγορο και νικηφόρο τέλος του εικονικού πολέμου στο Ιράκ ευτυχώς δε συνοδεύτηκε από πλήρη επικράτηση των Η.Π.Α., όπως αποδεικνύει η γνήσια αντίσταση του ιρακινού λαού που κλιμακώνεται. Επόμενος στόχος είναι το Ιράν, μια χώρα που από την εποχή της πτώσης του καθεστώτος του Σάχη και της ανόδου του κινήματος των ισλαμιστών στην εξουσία αποτελεί διακηρυγμένο εχθρό των Η.Π.Α., μόνο και μόνο επειδή δε δέχεται να υπακούσει και να υποταχθεί, ακολουθώντας τη δική της, ανεξάρτητη πορεία.
Ωστόσο, η περίπτωση του Ιράν διαφοροποιείται σημαντικά απ' αυτή του Ιράκ. Σε αντίθεση με το Ιράκ, όπου το καθεστώς ήταν διεφθαρμένο και κατ' ουσία φιλικό προς τις Η.Π.Α., όπως απέδειξαν οι δύο πόλεμοι του Κόλπου, στο Ιράν υπάρχει μια ηγεσία που απ' ότι φαίνεται, είναι ανεξάρτητη και κυρίως ένας λαός περισσότερο ομοιογενής που θα είναι πιο εύκολο ν' αντισταθεί. Επέμβαση των Αμερικάνων θα οδηγούσε σε πόλεμο ολοκληρωτικό, μακράς διαρκείας με ανυπολόγιστο για αυτούς κόστος.
Το Ιράν διαθέτει προϋποθέσεις για να γίνει το νέο Βιετνάμ. Είναι λοιπόν λογικό να αναμένει κανείς αμερικάνικη υποκίνηση για υπονόμευση του φονικού καθεστώτος εκ των έσω, ώστε να το οδηγήσει σε πτώση. Πέρα βέβαια από την προσπάθεια διεθνούς απομόνωσης του μέσω καταγγελιών στη διεθνή κοινή γνώμη και στους διεθνείς οργανισμούς για δήθεν πυρηνικά που διαθέτει, στην οποία επιδίδεται τελευταία η Ουάσιγκτον. Γι' αυτό πολλοί έσπευσαν να συσχετίσουν τις πρόσφατες ογκώδεις και δυναμικές διαδηλώσεις των νέων, κυρίως φοιτητών, στην Τεχεράνη με την επιθετικότητα των Η.Π.Α., ότι δηλαδή είναι υποκινούμενες από τις Η.Π.Α
Το ζήτημα δεν είναι απλό. Σίγουρα οι Η.Π.Α. θέλουν την εσωτερική αναταραχή στο Ιράν και σίγουρα μέσω αυτής επιδιώκουν αλλαγή του καθεστώτος, ώστε χωρίς πολεμική επέμβαση να ενισχύσουν και να επιβάλουν δυνάμεις φιλικές προς αυτούς και το Ισραήλ, τώρα μάλιστα που φέρεται να διαθέτει πυραύλους τόσου βεληνεκούς που να μχορούν να πλήξουν το Τελ Αβίβ. Δεν μπορούν όμως να δημιουργήσουν αναταραχές εκ του μηδενός. Υπάρχει λοιπόν εκεί γνήσια δυσαρέσκεια και κινητοποιήσεις φοιτητών, δηλ. της ανώτερης τάξης που δε μετέχει στην εξουσία.
Πρέπει να θυμηθούμε ότι η επανάσταση κατά του Σάχη ήταν αυθόρμητη και τέθηκε εξαρχής υπό την ηγεσία των σιϊτών μουλάδων. Οι σιϊτες, η αριστερή (ας πούμε) πτέρυγα του Ισλάμ, πάντοτε ήταν μειοψηφία (εκτός από το Ιράν) και πάντοτε τελούσε υπό διωγμό. Στο Ιράν για πρώτη φορά στην ιστορία τους βρέθηκαν να ασκούν εξουσία, γι' αυτό και στην πρώτη φάση πέρα από το κοινωνικό πρόγραμμα τους επιχείρησαν να εφαρμόσουν και το θρησκευτικό του περίβλημα κατά τρόπο θρησκόληπτο. Αυτό άρχισε να μετριάζεται με την επικράτηση των μετριοπαθών του καθεστώτος κάτω από τον πρόεδρο Χαταμί και τους εμπόρους του Μπαζαάρ. Οι αλλαγές όμως είναι αργές και η νεολαία αδημονεί. Αυτό προσπαθούν να εκμεταλλευθούν οι Η.Π.Α. Μόνο που οι διαδηλωτές στρέφονται και εναντίον τους!
Είναι νωρίς για να προδιαγράψουμε τις εξελίξεις εκεί, όμως αυτές δεν πρέπει να είναι και τόσο ευοίωνες για τις Η.Π.Α., έστω κι αν το καθεστώς εμφανίζεται κάπως υποχωρητικό στα λόγια.
Κατηγορία
Φύλλο 93 Ιουλίου 2003
Οι σύμμαχοι και εταίροι μας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. συνεχίζουν σταθερά να δείχνουν τις διαθέσεις τους απέναντι στον ελληνισμό, να αποδεικνύουν ότι η εξωτερική πολιτική που ακολουθούμε μας ζημιώνει σοβαρά και ότι πρέπει να χαράξουμε μια άλλη, αδέσμευτη, πολιτική. Θα ήταν αυταπάτη να πιστεύαμε ότι θα βελτιωθούν τα πράγματα με την επικράτηση των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ ή με αλλαγές κυβερνήσεων στις χώρες της Ε.Ε..
Η φινλανδική πρωτοβουλία για το Κυπριακό
Η προεδρεύουσα της Ε.Ε. Φινλανδία διατύπωσε μια δέσμη προτάσεων με τον ισχυρισμό ότι η υλοποίησή τους θα αποτελούσε ένα βήμα προόδου για το Κυπριακό. Αν και επισήμως δεν παρουσιάστηκε τίποτα, οι φινλανδικές προτάσεις διέρρευσαν στον τύπο και αποτελούν προσπάθεια επαναφοράς του σχεδίου Ανάν μέσω της Ε.Ε., γι αυτό ο κυπριακός ελληνισμός τις απέρριψε. Στην ουσία ζητούν να αναγνωριστεί η Κυπριακή Δημοκρατία (με κυριαρχία μόνο στο ελεύθερο τμήμα!) από μία χώρα, τη μοναδική που δεν το έχει κάνει μέχρι τώρα (την Τουρκία) με αντάλλαγμα τη νομιμοποίηση και την αναγνώριση του κατοχικού καθεστώτος του Αττίλα από όλες τις χώρες του κόσμου!
Η συνάντηση στο Ελσίνκι, που θα προωθούσε τις προτάσεις, δεν έγινε, επειδή η Τουρκία αρνήθηκε να παραβρεθεί. Το καταπιεστικό καθεστώς της ’γκυρας φοβάται (ορθώς) ότι η παραμικρή υποχώρησή του στο Κυπριακό (ή στο Κουρδικό ή αλλού) ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου και δρομολογεί τη διάλυσή του. Μόνο οι ελληνόφωνοι πεμπτοφαλαγγίτες μας το παρουσιάζουν ως παντοδύναμο, για να μας πιέζουν να υποχωρούμε σε κάθε παράλογη διεκδίκησή του.
«Έλληνες» δημοσιογράφοι στον Αττίλα
Κάποιοι τέτοιοι πεμπτοφαλαγγίτες, εκσυγχρονιστές, υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν, πήραν μέρος σε δημοσιογραφικό συνέδριο, που πραγματοποιήθηκε 9-11 Νοέμβρη στην κατεχόμενη Λευκωσία, στην έδρα της επιτροπής Φουλμπράιτ: Αλέξης Ηρακλείδης, καθηγητής Παντείου, Πάσχος Μανδραβέλης, αρθρογράφος της «Καθημερινής», Ηλίας Κανέλλης, αρθρογράφος της «Αυγής», δημοσιογράφοι των κυπριακών εφημερίδων «Πολίτης» και «Αλήθεια» και εκπρόσωποι ΜΚΟ, που (ως γνωστόν) χρηματοδοτήθηκαν από τη UNOPS. Εννοείται ότι τέτοιες εκδηλώσεις προσδίδουν νομιμότητα στο κατοχικό καθεστώς.
Τις ίδιες μέρες, 5-11 Νοέμβρη, το «Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών» (!!) διοργάνωσε σεμινάριο για Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους δημοσιογράφους στους Δελφούς, με εκπαιδευτές Έλληνες και Τούρκους ακαδημαϊκούς και δημοσιογράφους. Τι άλλο μπορεί να τους απασχόλησε, εκτός από την επαναφορά του σχεδίου Ανάν; Το δυστύχημα είναι ότι παραβρέθηκαν εκπρόσωποι των Ενώσεων Συντακτών Ελλάδας και Κύπρου, καθώς και εκπρόσωπος της Γραμματείας Τύπου της Κύπρου! Συνέπεια της συμμετοχής μας στην Ε.Ε.!
Ταλάτ, Γιωργάκης και ΑΚΕΛ
Τόσα χρόνια προσπαθούσε ο Ταλάτ να βάλει το κόμμα του στη Σοσιαλιστική Διεθνή και δεν μπορούσε. Έπρεπε να γίνει πρόεδρός της ο Γιωργάκης, για να το πετύχει. Πράγματι το Συμβούλιο της Διεθνούς (Χιλή 5-7/11/06) υπό την προεδρία του Γιωργάκη αποφάσισε να κάνει δόκιμο μέλος το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα, προσφέροντας νομιμοποίηση και στο ίδιο το κατοχικό καθεστώς του Αττίλα! Το περιοδικό «Μεταρρύθμιση», που εκδίδεται από εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ (Μπίστης, Σωμερίτης, Μπεγλίτης), στο εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης είχε τις φωτογραφίες 6 «ηγετών της ευρωπαϊκής αριστεράς», ένας από τους οποίους ήταν ο Ταλάτ!!
Εν τω μεταξύ, το ΑΚΕΛ χαρακτηρίζει πάντα «αδελφό» το κόμμα του κατοχικού προέδρου και συνεχίζει (και πυκνώνει) τις κοινές εκδηλώσεις μαζί του! Μετά μας φταίνε οι ξένοι!!
Οι αποκαλύψεις του Γκρέγκορι Κόπλεϊ
Ισχυρό χτύπημα δέχτηκε το καθεστώς της Τουρκίας με τις αποκαλύψεις της Ένωσης Διεθνών Στρατηγικών Μελετών του Γκρέγκορι Κόπλεϊ ότι Έλληνες αιχμάλωτοι-αγνοούμενοι της κυπριακής τραγωδίας του 1974 (και Κούρδοι αγωνιστές) χρησιμοποιήθηκαν από τον τουρκικό στρατό σε εργαστήρια έξω από την ’γκυρα ως πειραματόζωα για χημικά-βιολογικά όπλα! Όπλα που και άλλες πηγές βεβαιώνουν ότι ήδη κατέχει η Τουρκία και μπορεί να τα χρησιμοποιήσει και εναντίον της Ελλάδας.
Οι πρώτοι που έσπευσαν να υπερασπιστούν τον τουρκικό στρατό ήταν οι πεμπτοφαλαγγίτες στον ελληνόφωνο τύπο, όπως η «Πανδώρα» του «Βήματος» και ο Μακ. Δρουσιώτης στον «Πολίτη» και την «Ελευθεροτυπία», που προσπάθησαν να υποβαθμίσουν το γεγονός και να πλήξουν την αξιοπιστία του Κόπλεϊ. Αλλά ο Κόπλεϊ τους απάντησε ότι πελάτες του είναι 170 κυβερνήσεις (μεταξύ αυτών και η αμερικανική), ότι διαθέτει εκατοντάδες συλλέκτες πληροφοριών σε όλο τον κόσμο και ότι οι συγκεκριμένες πληροφορίες είναι αληθείς, γιατί «προέκυψαν από ανθρώπινες πηγές στο πεδίο (δηλ. την Τουρκία)», δηλ. τον τουρκικό στρατό, θα προσθέταμε εμείς. Ιδιαίτερα για το Δρουσιώτη απάντησε ότι «γίναμε δέκτες πληροφοριών για κάποιες κατά τα φαινόμενα ενδιαφέρουσες οικονομικές διασυνδέσεις του με πηγές που θέλουν πάρα πολύ να επηρεάσουν το κυπριακό πολιτικό σκηνικό»!!
Αξίζει να προσθέσουμε ότι η «Πανδώρα» χαρακτηρίζει το Κυπριακό ως «εθνικό θέμα» (σε εισαγωγικά) και καταγγέλλει την ελληνοκυπριακή πλευρά ως αδιάλλακτη!
Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας
Η φινλανδική πρωτοβουλία δεν είχε σκοπό μόνο να προωθήσει τα σχέδια των Αγγλοαμερικανών στο Κυπριακό, αλλά και να παρακάμψει τα εμπόδια για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., αφού θα εμφανιζόταν η Τουρκία διαλλακτική.
Στην πραγματικότητα ουδείς εταίρος συγκινείται με το Κυπριακό, απλώς κάποιοι το χρησιμοποιούν ως πρόσχημα, για να απομακρύνουν την τουρκική ένταξη, που θα συμβάλει στην περαιτέρω κοινωνική και πολιτική διάλυση της Ε.Ε.. Έστω κι έτσι όμως, η ελληνική πλευρά (αφού κακώς Ελλάδα και Κύπρος είναι μέλη της Ε.Ε., τουλάχιστον) μπορεί να βρίσκει συμμάχους και να μην επιτρέπει να κλείσει κανένα κεφάλαιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Ήδη από τα 35 κεφάλαια ήρθαν για συζήτηση 4, έκλεισε μόνο το 1ο, πάγωσαν τα 3. Η Κομισιόν, για να κάμψει τις αντιρρήσεις της Κύπρου (και της Ελλάδας;), ανέβαλε μέχρι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου την εισήγησή της για κυρώσεις, στη (βέβαιη) περίπτωση που η Τουρκία δεν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Απ ό,τι φαίνεται διαμορφώνονται δύο τάσεις. Η μία (Κύπρος, Ελλάδα κ.λ.π.) επιδιώκει να διαιωνίσει τις διαπραγματεύσεις, ενώ η άλλη (Βρετανία κ.λ.π.) επιδιώκει να κλείσει όλα τα κεφάλαια πλην 3-4, τα οποία θα κρατάει ανοιχτά, (υποτίθεται) για να πιέζεται η Τουρκία, και την κατάλληλη στιγμή να τα ξεμπλοκάρει κι αυτά και να ολοκληρώσει την ένταξη. Πάντως, αρχίζει πλέον να φαίνεται ως πιθανό να αποσύρει η ίδια η Τουρκία την αίτησή της να γίνει πλήρες μέλος, αφού δεν είναι διατεθειμένη να δώσει ούτε τα προσχήματα για «ευρωπαϊκή» συμπεριφορά.
Η Δυτική Θράκη και οι ΗΠΑ
Η αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας έκανε σαφές ότι υποστηρίζει πλήρως την Τουρκία στην προσπάθειά της να επιβάλει συγκυριαρχία στη Δ. Θράκη, ως πρώτο βήμα για μελλοντικά σχέδια. (Ήδη η Τουρκία ασκεί ισχυρή επιρροή στο νομό Ροδόπης.) Ο επιτετραμμένος Τόμας Κάντριμαν σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» (4/11/06) δήλωσε για τους μειονοτικούς ότι «τους θεωρούμε εθνικά Τούρκους», ενώ η Συνθήκη της Λοζάνης (1923) σαφώς τους χαρακτηρίζει ως μουσουλμάνους.
Η αλλαγή του χαρακτηρισμού είναι τεράστιας σημασίας, γιατί θα νομιμοποιήσει και θα αποθρασύνει την Τουρκία να λειτουργεί ως «μητέρα-πατρίδα» των μειονοτικών και να προωθήσει στη Δ. Θράκη σχέδια ανάλογα με την Κύπρο. Τα σχέδια αυτά ομολογούνται από τον κ. Κάντριμαν, που έφτασε στο σημείο να πει ότι «η Συνθήκη της Λοζάνης δεν είναι η τελευταία λέξη του Διεθνούς Δικαίου».
Η υπ. Εξ. Ντόρα αντέδρασε ψυχρά, δηλώνοντας ότι υπάρχει διαφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ σε αυτό το θέμα. Παρόμοια και η θέση του υπεύθυνου του ΠΑΣΟΚ Χ. Παπουτσή. Θυμίζουμε, όμως, ότι ως υπ. Εξ. (ποίου;) ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε δηλώσει ότι δεν έχει αντίρρηση να χαρακτηριστεί η μειονότητα «τουρκική». Σε τι άλλωστε είχε αντίρρηση;
Η αμερικανική απάντηση στις ελληνικές αντιδράσεις ήταν ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ(!), που όχι μόνο καλύπτει τον επιτετραμμένο, όχι μόνο τονίζει ότι η αμερικανική ερμηνεία του όρου «μειονότητα» δε βασίζεται στη Συνθήκη της Λοζάνης, αλλά επεκτείνει το θέμα στους «εθνικής καταγωγής Μακεδόνες και Αλβανούς που ζουν στην Ελλάδα».
Είναι γεγονός ότι η ανακίνηση μειονοτικών ζητημάτων από τους Αμερικανούς αυτή τη στιγμή σχετίζεται με τη δυσαρέσκειά τους ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν πιέζει όσο πρέπει τον Πρόεδρο της Κύπρου Τάσσο Παπαδόπουλο για παραχωρήσεις, όμως αποκαλύπτει και τις στρατηγικές τους επιδιώξεις.
Ελληνοτουρκικός στρατός!
Ενώ η Ελλάδα με δηλώσεις αξιωματούχων της αντιδρά (όσο αντιδρά) στην επιθετικότητα ΗΠΑ-Βρετανίας-Τουρκίας, στην πράξη επιβραβεύουμε την επιθετικότητα αυτή. Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Χηνοφώτης και ο Τούρκος ομόλογός του Μπουγιούκανιτ, κατά την 4ήμερη επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα 2-5 Νοεμβρίου, αποφάσισαν τη σύσταση 2 κοινών μονάδων (μιας διακλαδικής και μιας χερσαίας) με σκοπό τη συμμετοχή στις «ειρηνευτικές» αποστολές του ΝΑΤΟ!! Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Σ. Μακόρμακ χαρακτήρισε την επίσκεψη «καλό και θετικό βήμα». Ο κ. Χηνοφώτης και ο πολιτικός του προϊστάμενος φαίνεται να ξεχνούν ότι ο στρατός με τον οποίο φτιάχνουν κοινές μονάδες εξακολουθεί να είναι στρατός κατοχής της μισής Κύπρου!
Την ίδια ώρα η υπ. Εξ. Ντόρα, ενώ δεν είχε βρει χρόνο να παραστεί στην εκδήλωση της κυπριακής πρεσβείας στην Αθήνα για την ανεξαρτησία της Κύπρου, παρέστη (πρώτη φορά υπ. Εξ. της Ελλάδας) με πλατιά χαμόγελα στην εκδήλωση της τουρκικής πρεσβείας για την εθνική γιορτή της Τουρκίας, δηλ. τη νίκη του Κεμάλ επί των Ελλήνων κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή!
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Ο κατοχικός υπουργός τ. «Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης» Α. Λοβέρδος, αφού πλέον πέρασε με τη βοήθεια των ΜΜΕ και με τους θεατρινισμούς του χωρίς πολλές αντιδράσεις τα τερατουργήματα του νέου ασφαλιστικού και του νέου εργασιακού νόμου, πήρε προαγωγή σε υπέρτατο προστάτη του μνημονίου και της τρόικας από τους «εχθρούς», δηλ. τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Γι αυτό άλλωστε τοποθετήθηκε με τον ανασχηματισμό στο Υπουργείο Υγείας, να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του και με τους εχθρούς ... ασθενείς.
Το καλοκαίρι δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να προχωρήσει στην αντισυνταγματική κατάργηση των αποφάσεων του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), μέσω των οποίων δίνονταν μισθολογικές αυξήσεις πέραν των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κατοχική κυβέρνηση στο πλαίσιο του μνημονίου με την τρόικα, δηλαδή στο πάγωμα των μισθών το 2010, με αφορμή την ... τεράστια αύξηση 1,5% που επιδίκασε ο ΟΜΕΔ στους μισθούς των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Για να διασφαλίσει τράπεζες και ξένους πιστωτές.
’ξιος, άξιος! Και εις ανώτερα!
Κατηγορία
Φύλλο 135 Σεπτεμβρίου 2010
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό