Είναι, πλέον, ολοφάνερο το ότι ο ενδοτισμός του πολιτικού, και όχι μόνο, συστήματος κυριαρχεί στην αντιμετώπιση των  εθνικών μας θεμάτων. Με την Τουρκία, να απαιτεί την υποταγή μας, με το Κυπριακό να έχει «ξεχαστεί», με τη «Βόρεια Μακεδονία» αναγνωρισμένη με την «συμφωνία» των Πρεσπών να αναγορεύεται σε «ιστορική» και γενικά να πράττουμε ό,τι μας ζητούν οι «άλλοι» θεωρώντας μας δεδομένους, σύμφωνα με το «δόγμα» Μητσοτάκη.

Οι «κόκκινες γραμμές» Μητσοτάκη στον Εβρο το Μάρτη, που σημειωτέον στήριξε αφανώς η Γερμανία για να μην κατακλυσθεί η ίδια  από εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες, καταργήθηκαν στο Αιγαίο και  στην ΑΟΖ μας αφήνοντας την Τουρκία ασύδοτη. «Η προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων» δηλ. της ΑΟΖ μας, που δήλωναν τότε κυβερνητικοί  αξιωματούχοι («Η υπεράσπιση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων δεν είναι διαπραγματεύσιμο αγαθό» ο καραμανλικός Δένδιας 13/5/2020) κατέληξε στο να «παρακολουθούμε» ως θεατές τηλεοπτικά  τις βόλτες των τουρκικών ερευνητικών και πολεμικών πλοίων και τις ευθείες απειλές των Τούρκων. Και όχι μόνο αυτό· Μητσοτάκης και Τσίπρας μας παραπλανούν ότι για την τουρκική επιθετικότητα  θα μας υποστηρίξουν οι ξένοι, δηλ. η Ε.Ε., το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, η Γαλλία κ.λπ., όπως μας βομβαρδίζουν καθημερινά τα ΜΜΕ τους, ενώ σε όλους τους τόνους ο Μητσοτάκης μας προετοιμάζει για τη Χάγη. Στις 9/9 /2020 με άρθρο του σε ξένες εφημερίδες αναγνώριζε γιά πρώτη φορά ότι υπάρχουν «διαφορές» και δήλωνε ότι η περιοχή τοῦ Καστελλόριζου όπου «Ελλάδα και Τουρκία διεκδικούν δικαιώματα» είναι «μή οριοθετημένη».

«...Κατά τήν ἐπίσκεψη Πομπέο ὁ Πρωθυπουργός δήλωσε «εὐθυγραμμισμένος μέ τό Σταίητ Ντηπάρτμεντ» καί δεσμεύτηκε ὅτι δέν θά προχωρήσει σέ «μονομερεῖς ἐνέργειες» (σ.σ. 12 μίλια, ἔρευνες), ἐνῶ ὁ Ἀμερικανός Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν χωρίς νά πεῖ οὔτε μία φορά τήν λέξη «Τουρκία» δέχθηκε ὅτι ὑπάρχει θέμα ἀποστρατιωτικοποίησης τῶν νήσων ἀλλά τό παρέπεμψε πρός ἐπίλυση στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης.<...> Τούτων δοθέντων τό συνυποσχετικό εἶναι ἕτοιμο καί ἡ διαδικασία γιά τήν Χάγη τροχιοδρομεῖται, ἄν ὁ διάλογος ἀποτύχει λόγω τῆς ἀναμενόμενης ἡρωικῆς μας ἀντίστασης. Ἡ Χάγη θά δικάσει λαμβάνοντας ὑπ’ ὄψιν τούς χάρτες τοῦ τουρκολιβυκοῦ μνημονίου, τίς συμφωνίες ὁριοθέτησης Ἑλλάδος – Ἰταλίας καί Ἑλλάδος – Αἰγύπτου μέ τούς χάρτες τους, τά ὁποῖα τετελεσμένα δημιουργήθηκαν ἀπό τό «Ὀρούτς Ρέις» στήν ὑφαλοκρηπῖδα μας, καί βεβαίως μέ βάση τίς νέες διαφοροποιημένες ἑλληνικές θέσεις περί ἐπήρειας νήσων, μέσης γραμμῆς, συνεκμετάλλευσης, 12 μιλίων, ἀμφισβητούμενων περιοχῶν, θαλασσίων ζωνῶν ὅπως αὐτές προκύπτουν ἀπό ἐπίσημα κείμενα, Συμφωνίες καί δημόσιες δηλώσεις.» (από το άρθρο του καραμανλικού Μανώλη Κοττάκη «ΟΤΑΝ ἡ ἀλλαγή γίνεται σταδιακά, σταγόνα σταγόνα…» στη «Δημοκρατία» 3/10/2020).

Το «δόγμα του μη πολέμου» που προωθούσε και προωθεί  η Ντόρα, συνομιλητής με τους εκπροσώπους του τουρκικού προξενείου στη Θράκη, έχει βρεί «άξιους συμπαραστάτες», όπως ο επαναδιορισμένος  από το Μητσοτάκη  «σύμβουλος» Εθνικής Ασφαλειάς (!!!) Θαν. Ντόκος, αυτός του ΕΛΙΑΜΕΠ, που υποστηρίζει τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με την Τουρκία. Οπως ο σημιτικός, τι άλλο,  Παν. Ιωακειμίδης, συμβουλος και της Φώφης, υπέρμαχος της Χάγης, υπέρ της «μη απομόνωσης της Τουρκίας» και αντίθετος στην απόρριψη του σχεδίου Ανάν. Οπως ο Άξελ Σωτήρης Βαλντέν  «αριστερός» του ΣΥΡΙΖΑ (υπηρέτησε στις Βρυξέλλες και διδάσκει εκεί) ο οποίος, πιστός στο «δόγμα του μη πολέμου», συμφωνεί (άρθρο του στην ΕφΣυν)  με το Γεραπετρίτη για τα 6 μίλια και διαφωνεί με το ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα παριστάνοντας τον υπερπατριώτη υπερθεματίζει για τα 12 μίλια, που δεν τα επέκτεινε όταν ήταν κυβέρνηση. Αλλά και το ΚΚΕ υποστηρίζει με τον Κουτσούμπα στη Βουλή ότι η επέκταση των χωρικών μας υδάτων σε 12 μίλια είναι αντίθετη με τα «λαϊκά συμφέροντα»(!), παρόλο που  η Ρωσία δεν είναι πλέον ΕΣΣΔ ώστε να εμποδίζεται η διέλευση των πλοίων της από το Αιγαίο. Αλλωστε η Ρωσία αναγνωρίζει ότι είναι δικαίωμα μας η επέκταση στα 12 μίλια.

            Είναι φανερό ότι οι «πρόθυμοι», που υποστηρίζουν τη φινλαδοποίηση της Ελλάδας ως δορυφόρου της Τουρκίας δε λείπουν. ΕΛΙΑΜΕΠ, ΜΚΟ, ΜΜΕ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ διαθέτουν πληθώρα από αυτούς. Φαίνεται ότι και η κατάργηση των παρελάσεων, που ξαναποφάσισε η κυβέρνηση, εντάσσεται στη λογική της «αποφυγής μονομερών ενεργειών», προς αγαλλίαση των συριζαίων.

            Η αφωνία Μητσοτάκη για το Κυπριακό είναι αποτέλεσμα της επίσκεψης Πομπέο για «αποφυγή μονομερών ενεργειών». Παρά τις κατάφωρες τουρκικές παραβιάσεις στην Κύπρο, απέφυγε  οποιαδήποτε αναφορά σ’ αυτές και στο Κυπριακό στη Γεν. Συνέλευση   του ΟΗΕ, παρόλο που η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι εγγυήτρια δύναμη.  Ενώ η Τουρκία παραβιάζει στην Κύπρο ΑΟΖ, ψηφίσματα του ΟΗΕ και ό,τι άλλο θέλει με σκοπό την  αποκοπή της Ελλάδας από το Κυπριακό, ο ενδοτισμός Μητσοτάκη και σια τη διευκολύνουν.

            Η «συμφωνία» των Πρεσπών στις 12/6/2018, που υπαγόρευσαν στον Τσίπρα ΗΠΑ και Γερμανία και η απέλαση των Ρώσων διπλωματών ένα μήνα αργότερα, όλοκλήρωσε τον πολιτικό κύκλο του ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν επιβλαβής για τους ξένους να αναλάβει ο Τσίπρας, που συνομιλούσε μόνος του επί 2 ώρες με τον Ερντογάν χωρίς να ανακοινωθεί τί ελέχθη (τώρα μάλιστα κατηγορεί τη ΝΔ για μυστική διπλωματία!), και άλλη μειοδοτική συμφωνία, αυτή με την Τουρκία. «Να μην είμαστε μοναχοφάηδες» μας κατηγορούσε ο Κοτζιάς, ενώ συριζαίοι βουλευτές ήθελαν μια «συμφωνία» των Πρεσπών με την Τουρκία . Θα ξεσηκώνονταν κι οι πέτρες.

             Ετσι η «δουλειά» ανατέθηκε στο Μητσοτάκη, ο οποίος, μάλιστα, αποδέχθηκε πλήρως  τη «συμφωνία» των Πρεσπών, γι’ αυτό και ο Ζάεφ τον ευχαρίστησε για τους...  αγώνες του υπέρ της «Βόρειας Μακεδονίας», που δεν έχει εφαρμόσει πλήρως την  «ιστορική συμφωνία». Αυτή συντάχθηκε έτσι ώστε να μη  προβλέπει ρήτρα κατάργησης, σε περίπτωση μη πλήρους εφαρμογής της από έναν από τους συμβαλλόμενους. Προφανώς τη συνέταξαν οι «άλλοι». Ετσι ο Μητσοτάκης, που δημοσκοπικά υπερτερεί, ανέλαβε τις «υποχρεώσεις» του Τσίπρα και για τα ελληνοτουρκικά και για το Σκοπιανό, εκλιπαρώντας την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ για «συνομιλίες» και συμβιβασμούς με τον Ερντογάν. Και θα το είχε πράξει νωρίτερα, αν δεν φοβόταν τις εσωκομματικές αντιδράσεις και τη λαϊκή οργή.  

            Ο Ελληνισμός κινδυνεύει πλέον σοβαρά όσο υπάρχουν ενδοτικές ηγεσίες τύπου Μητσοτάκη-Τσίπρα. Οι κίνδυνοι συρρίκνωσης της Ελλάδας και του Ελληνισμού είναι πλέον ορατοί.

 «… η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύσει εις την ακαρδίαν μας μόνον το αίσθημα το Ελληνικόν. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης».(Ιωάννης Καποδίστριας)

 Η πανδημία και οι συνέπειές της εδώ

             Η πανδημία, που ξεκίνησε από την Κίνα το 2019 και με ευθύνη της καθώς και του ελεγχόμενου από αυτήν Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, που καθυστέρησαν να προειδοποιήσουν για τις συνέπειες, εξαπλώθηκε ραγδαία σε όλο τον πλανήτη και άλλαξε άρδην τις ζωές μας και τις κοινωνίες μας (δες σχετικό  άρθρο στο φύλλο της «Ε» 183 του Ιουνίου και άλλο στο παρόν φύλλο) .

              Η πανδημία έχει πολλαπλές επιπτώσεις στη δημοκρατία, στην κοινωνία, στην οικονομία, στις διεθνείς  και στις ανθρώπινες σχέσεις. Οι ασφυκτικοί περιορισμοί στην ελεύθερη διακίνηση, η οικονομική συρρίκνωση, που έκανε τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, ο δραστικός περιορισμός των ανθρώπινων σχέσεων, ο ουσιαστικός αποκλεισμός της Τέχνης  σε συνδυασμό με τον συνεχή βομβαρδισμό από τα ΜΜΕ για την πανδημία, που σπέρνουν το φόβο, καθιστούν τις πλειονότητες της κοινωνίας πιο συντηρητικές. Κι αυτό βάζει σε πειρασμό τις κάθε λογής εξουσίες...     

            Στη χώρα μας, η κυβέρνηση της ΝΔ επαίρεται ότι έχει πετύχει καλύτερες επιδόσεις από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όμως αφού διανύθηκε η πρώτη φάση με το γενικό lockdown, στη συνέχεια άνοιξε τα σύνορα πρακτικά ανεξέλεγκτα (δειγματοληπτικοί έλεγχοι με «αλγόριθμο» μας είπαν). Στην πραγματικότητα υπέκυψε στους ισχυρούς tour operators, όπως η γερμανική TUI, που απείλησαν ότι θα ακυρώσουν τα τουριστικά «πακέτα» τους, αν επιβληθεί, έστω και ολιγοήμερη, καραντίνα σε ξένους τουρίστες, ακόμη κι από χώρες με πολύ αυξημένο αριθμό κρουσμάτων. Ετσι  στο όνομα του ξένου τουρισμού και της τόνωσης της οικονομίας, τα κρούσματα που μπήκαν στη χώρα προκάλεσαν απότομη έξαρση της πανδημίας. Το κλίμα της θερινής χαλάρωσης, που προκάλεσε αυτή η κυβερνητική πολιτική (δικαιολογημένη, κακώς) εκλήφθηκε, κυρίως  από τους νέους, ως μήνυμα σμίκρυνσης, τουλάχιστον,  του κινδύνου από τον κορωνοϊό, σε συνδυασμό με τον δίμηνο εγκλεισμό τους και την έμφυτη άρνησή τους να ακολουθήσουν συστημικά πρότυπα ή στερεότυπα. Οι συγκεντρώσεις, τα πάρτι και οι καταλήψεις τους τους δαιμονοποιήθηκαν από τα συστημικά ΜΜΕ ενισχύοντας έτσι τον αρνητισμό τους. Αντί της προσέγγισης ο ψόγος.

Αλλά στο μεταξύ «πρόλαβε» η θαμώνας της λέσχης Μπίλντερμπεργκ και εν πολλαίς αμαρτίαις ...Υπουργός Παιδείας (;) να αυξήσει τον αριθμό των μαθητών από 22 σε 26  ανά τάξη στηριζόμενη σε «επιστημονική μελέτη» ότι 25 μαθητές ανά τάξη προστατεύονται το ίδιο σε σχέση με τους 15 ανά τάξη (!!!), για να μην αναφερθούμε στο  «κατόρθωμα» Θεοδωρικάκου-Κικίλια-Κεραμέως  με τις μάσκες-κουκούλες, που κοστίζουν 6,2 εκ. ευρώ(!!!), δηλ. αν μια μάσκα κοστίζει 1 ευρώ στο εμπόριο  θα έπρεπε να έχουμε πάνω από 3 εκατομμύρια(!!!) μαθητές, καθηγητές και δασκάλους στην Ελλάδα που θα εφοδιάζονταν από 2 μάσκες ο καθένας αξίας 2 ευρώ. Οπως λένε, η κρίση είναι ευκαιρία, ευκαιρία για μίζες. Οι αστικές συγκοινωνίες, που συνωστίζονται οι επιβάτες, κατά τον αρμόδιο Υπουργό «θα» ενισχυθούν,  αφού πρώτα βόλεψε τους ιδιώτες των ΚΤΕΛ με μια οιονεί ιδιωτικοποίηση. Πάλι η κρίση είναι ευκαιρία. Κι’ από κοντά ανεξέλεγκτοι ιερωμένοι να επιχειρούν να πείσουν τους πιστούς ότι ο κορωνοϊός αποφεύγει...τις  εκκλησίες. Τέλος,  οι «ειδικοί» σε καθημερινές τηλεοπτικές παρελάσεις να «προβλέπουν» εκατόμβες στοχεύοντας στα φοβικά μας σύνδρομα, που αυξάνουν τις τηλεθεάσεις.

              Η καθημερινή παρουσίαση του υψηλού αριθμού των κρουσμάτων, χωρίς περαιτέρω ανάλυση, που μάλιστα ζήτησε ο καθ. Μόσιαλος, δεν αποδίδει την ακριβή διασπορά που παραμένει σε γνώση μόνο των «ειδικών». Δεν γνωρίζουμε γιατί γίνεται αυτό.  Ελπίζουμε μόνο να μην οφείλεται  σε διασπορά φόβου... 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέσπασε κάποιους δημοσκοπικούς πόντους συμπάθειας στην κοινή γνώμη με τους αρχικούς χειρισμούς της στην υγειονομική κρίση και τη διαχείριση της μεταναστευτικής κρίσης στον Έβρο. Αυτή την ανοχή, αν όχι αποδοχή, της κοινής γνώμης χάνει σταδιακά με τους χειρισμούς της κατά το δεύτερο κύμα της πανδημίας και στα ελληνοτουρκικά. Και αν η διαχείριση της πανδημίας είναι μεν σοβαρό ζήτημα, με αντιστρεπτές συνέπειες δε, δεν ισχύει το ίδιο με το ελληνοτουρκικό μέτωπο. Και αυτό διότι, η τουρκική απειλή είναι υπαρξιακή για την Ελλάδα, η αντιμετώπιση της οποίας θα κρίνει το αν θα παραμείνει η χώρα μας εδαφικά ακέραιη τις επόμενες δεκαετίες.

Είναι πραγματικά δύσκολο να κατανοήσει κανείς τους χειρισμούς της κυβέρνησης τους τελευταίους δύο μήνες. Από το «είναι κόκκινη γραμμή η προσβολή της υφαλοκρηπίδας μας» περάσαμε μέσα σε δύο μήνες στην ανεκδιήγητη δήλωση Γεραπετρίτη ότι «η κόκκινη γραμμή μας είναι τα 6ν.μ.». Την ίδια ώρα το Οruc Reis έχει ερευνήσει (;) όλη την ελληνική υφαλοκρηπίδα τους τελευταίους δύο μήνες και έφτασε ήδη ακριβώς έξω από τα 6ν.μ. στο Καστελλόριζο. Χωρίς να υπάρξει επί της ουσίας καμμία κύρωση ελληνική (ας μην αναφερθούμε στην αστειότητα των ευρωπαϊκών...) προς την Τουρκία. Που σημαίνει ότι εγκαταλείπεται εν τοις πράγμασι το αναφαίρετο δικαίωμα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12ν.μ. Ταυτόχρονα, η ελληνική κυβέρνηση, ιδιαίτερα το Μέγαρο Μαξίμου, εμφανίζεται να έχει ως «στόχο» (!) την έναρξη των περίφημων διερευνητικών, στην πράξη διαπραγματεύσεων με τον εισβολέα. Και ο πρωθυπουργός δηλώνει «ότι η Τουρκία κάνει έρευνες σε αμφισβητούμενη περιοχή». Όλα αυτά έπονται της θλιβερής εγκατάλειψης της Κύπρου και των δύο συμφωνιών με Ιταλία και Αίγυπτο, που ουσιαστικά συνιστούν υποχώρηση από την πάγια ελληνική θέση ότι τα νησιά έχουν ίσα δικαιώματα σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ και ουσιαστικά παραδίδουν την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου στις τουρκικές διεκδικήσεις. Με όλα τα παραπάνω, η Ελλάδα συρρικνώνεται κάθε μέρα που περνάει. Τα παραπάνω, επαναλαμβάνουμε, είναι δύσκολο να τα κατανοήσει κανείς. Με μία όμως προϋπόθεση: ότι έχει στο νου του ότι η ελληνική κυβέρνηση υπερασπίζεται αυστηρά τα ελληνικά συμφέροντα και μόνο. Δυστυχώς, όμως, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει και αυτό αφορά όλο το πολιτικό σύστημα και όχι μόνο την κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση, μάλλον, ξεχνάει πώς έπεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το ρόλο της Συμφωνίας των Πρεσπών σε αυτό. Και φαίνεται ότι αδυνατεί να καταλάβει ότι η ελληνική κοινωνία έχει πια κατανοήσει τον υπαρξιακό χαρακτήρα της τουρκικής απειλής. Η στάση της κυβέρνησης, εφόσον συνεχιστεί, στα ελληνοτουρκικά είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσει την αρχή του τέλους της. Ελπίζουμε, στο μεταξύ, να μην την πληρώσει ακριβά και ανεπανόρθωτα η ίδια η Ελλάδα.