ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ
Δεν είναι της ώρας να πάρουμε θέση στη μεγάλη διαμάχη ανάμεσα στην άποψη ότι τα πρόσωπα, οι προσωπικότητες «γράφουν» την Ιστορία και στην αντίθετη ότι τα πρόσωπα, οι «πρωταγωνιστές» είναι δημιουργήματα των περιστάσεων, οι οποίες επισυμβαίνουν σχεδόν νομοτελειακά και οδηγούν σε εξίσου νομοτελειακά αποτελέσματα. Ανεξάρτητα όμως από το ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα και ανεξάρτητα επίσης από το ότι για τις εξελίξεις σε μια σχεδόν απόλυτα εξαρτημένη και επομένως χωρίς αυτόνομες, δικές της, εξελίξεις χώρα δεν ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο, τα πρόσωπα με τις πράξεις ή παραλείψεις τους παίζουν κάποιο ρόλο.
Αρα δεν είναι απλό πολιτικό «κουτσομπολιό» να σχολιάζεται η «μοίρα» αυτών που «παίζουν, έπαιξαν ή θα παίξουν» κάποιο ρόλο, έστω και μόνο για να διερευνηθεί τι ήθελαν και τι θέλουν «οι σκηνοθέτες» και «οι σεναριογράφοι» του Ελληνικού Δράματος.
Αυτοί που φεύγουν, οριστικά ή όχι,
μια επιλεκτική σταχυολόγηση
Ο Αντώνης Σαμαράς τοποθετήκε σε συνδυασμό (θα εκλεγεί χωρίς σταυροδοσία, ως τέως πρωθυπουργός), όμως λέγεται ότι οδεύει προς την Κομισιόν της Ε.Ε. ως επίτροπος, ίσως και σε θέση κάποιου Αντιπρόεδρου της. Φεύγει, λοιπόν, από την εθνική σκηνή, όπου, ίσως, θα ήταν απαραίτητος, εν όψει των δραματικών εξελίξεων στα Εθνικά θέματα και, επομένως, «ελευθερώνεται» ο Κ. Μητσοτάκης... Το γιατί είχε αυτήν την «μοίρα» θα εύρουμε άλλην ευκαιρία να το αναλύσουμε, κάτι που θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον... Το ίδιο συμβαίνει και με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη.
Φεύγει, χωρίς δικαίωση, και μάλιστα με σχεδόν ατιμωτική εκδίωξη, ο Β. Βενιζέλος, ο, αδικαιολόγητα, υπερφίαλος, ο αυτοκαταστροφικός και με «προβληματική κατασκευή». Πίστευε, ίσως, ότι η πραγματικότητα έπρεπε να υποκλίνεται μπροστά του και όχι το αντίθετο! Δεν είναι πολλοί που λυπούνται για την «τύχη» του...
Αποχωρεί ο Κοτζιάς, ελπίζουμε οριστικά, κατησχυμένος και περιφρονούμενος ακόμη και από τους Συριζαίους που μανιωδώς τον χειροκροτούσαν... Ευχόμαστε το «παράδειγμά» του να λειτουργήσει αποτρεπτικά στους όμοιούς του...
Και παίρνει μαζί του, όχι ως παρέα του, φυσικά, και την πολιτική φούσκα, ως αποδείχτηκε, του Π. Καμμένου, το κλασικό παράδειγμα αυτού που λείχει εκεί που, αμέσως προηγούμενα, έπτυε, του «μεγάλου πατριώτη», που στήριζε μανιωδώς και πανηγυρικά αυτούς που εκκωφαντικά πρόδιδαν την πατρίδα. Ουδείς ελυπήθη για την «τύχη» της κατάντιας του. Και μαζί τους πήραν το «πολιτικό ανέκδοτο» του «ποταμιού» του Θεοδωράκη και της περιώνυμης Τασούλας, μούσας των λαθρομεταναστών κ.λπ.
Ευχόμαστε, μόνο, ως επωδός, να έχουν την ίδια τύχη στις ελπιζόμενες εθνικές εκλογές όλοι οι παρόμοιοί τους.
ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ
Η ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ αρχικά και εν συνεχεία στο κατασκεύασμα της Ε.Ε. και της Ο.Ν.Ε., δηλ. στο καταστροφικό ευρώ, αποτελεί διαχρονικά μόνιμη πληγή, που αποτρέπει κάθε δυνατότητα αυτοδύναμης ανάπτυξης και έχει καταστήσει τη χώρα μας παρία, πειραματόζωο σ’ένα «πείραμα» που αφαιρεί συστηματικά τον πλούτο και τα δικαιώματα του Ελληνικού Λαού, λόγω της ξενόδουλης εγχώριας ελίτ που τους συνδράμει. Γι’ αυτό, άλλωστε, σε πρόσφατη δημοσκόπηση του Ευρωκοινοβουλίου οι μισοί Ελληνες εκφράστηκαν αρνητικά για την Ε.Ε., παρόλο που στην πολιτική σκηνή κυριαρχούν τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα, που με τη συνδρομή των ΜΜΕ δεν αφήνουν ν’ ακουσθεί άλλη φωνή, άλλη πρόταση κατά της Ε.Ε. και του ευρώ.
Δυστυχώς το ίδιο συνέβη και στις 26 Μαΐου. Η τεχνητή πόλωση που δημιούργησαν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και η μεγάλη απέχθεια κατά του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε τις ευρωκλογές. Χαρακτηριστικά επίσης των εκλογών αυτών είναι το ποσοστό του τηλεκόμματος του τηλεπωλητή (και φιλορώσου) Βελόπουλου, που περιόρισε τις ψήφους της απεχθούς Χ.Α., που από 3ο σε δύναμη κόμμα έπεσε στην 5η θέση, το αξιόλογο ποσοστό της Ζ. Κωνταντοπούλου με σύνθημα «Δεν κοιτάμε ούτε αριστερά ούτε δεξιά, κοιτάμε μπροστά», με ενδιαφέρον προεκλογικό πρόγραμμα, όχι όμως αναφανδόν κατά της Ε.Ε., και η «περίεργη», λόγω των επιρροών Σόρος υπερψήφιση του κόμματος του υπερτιμημένου (και νάρκισσου) Βαρουφάκη, που υπόσχεται ότι οι προτάσεις του θα διασώσουν την Ε.Ε. και όχι την Ελλάδα και την ελληνική κοινωνία. Πρεσβεύει, μάλιστα, ότι «τα σύνορα είναι ένας παραλογισμός αν τα κοιτάζεις από το διάστημα»!!!
Ετσι η αντίθεση στην Ε.Ε. δεν εκφράστηκε και τα κόμματα που είχαν θέση κατά του ευρώ και της Ε.Ε. (ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΜΛ-ΚΚΕ) συρρικνώθηκαν. Ιδιαίτερα η ΛΑΕ, που στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 για ελάχιστους ψήφους δε μπήκε στη Βουλή, δε μπόρεσε, λόγω της μετωπικής, διεθνικής και ακτιβίστικης νοοτροπίας πολλών στελεχών της , να μετασχηματισθεί σε αριστερό πατριωτικό κόμμα, που να εκφράζει καθαρές θέσεις στα εθνικά θέματα στα πλαίσια της εθνικής ανεξαρτησίας, συστατικό της οποίας είναι η αποχώρηση από την Ε.Ε. και το ευρώ της. Προβλήματα που επισήμανε μετεκλογικά και αυτοκριτικά ο Π. Λαφαζάνης.
Το ΚΚΕ, που εμμένει στη διατήρηση του ευρώ, παρέμεινε στάσιμο. Το ποσοστό των ευρωεκλογών (5,35%) είναι μικρότερο από αυτό των ευρωεκλογών του 2014 (6,11%) και των βουλευτικών του 2015 (5,47% και 5,55%).
Κατέρρευσαν επίσης τα μικρά φιλοευρωπαϊκά κόμματα (Ποτάμι, Λεβέντης), που δεν είχαν σαφές πολιτικό στίγμα και ήταν δημιουργήματα των αρχηγίσκων τους, που και αυτοί ήταν τηλεδημιουργήματα.Ο Λεβέντης μέλος του ΠΑΣΟΚ, υποψήφιος με τη ΝΔ το 1989 προβλήθηκε με το κανάλι Κ67 ιδιοκτησίας του. Ο Θεοδωράκης, δημιούργημα του Mega, διακρίθηκε για τους πολιτικούς ακροβατισμούς του και για την υπερψήφιση της αντεθνικής συμφωνίας των Πρεσπών. Ο Καμμένος εισέπραξε τα επίχειρα της συμπόρευσής του με τον Τσίπρα και μετά την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών, ο οποίος τον εξευτέλισε κρατώντας τους αναξιοπρεπείς υπουργούς των ΑΝΕΛ που «μεταπήδησαν» στο ΣΥΡΙΖΑ. Το πολιτικό σκηνικό του 2015 άλλαξε άρδην. Τελικά όλα εδώ πληρώνονται.
Το ΚΙΝΑΛ της Φώφης, αν και παρέμεινε σε μονοψήφιο ποσοστό (7,72%) μικρότερο απ’αυτό της ΕΛΙΑΣ των ευρωεκλογών του 2014 (8,02%), πανηγυρίζει, επειδή κατέλαβε την 3η θέση. Τι θα πράξει όμως μετά είναι ζωτικό ερώτημα, με το Γιωργάκη να θέλει συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ και τους άλλους (Λοβέρδος κ.λπ) με τη ΝΔ, κάτι που θα λειτουργεί διαλυτικά.
Η ΝΔ του Μητσοτάκη καρπώθηκε τελικά το μεγαλύτερο μέρος της απέχθειας κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα με αποτέλεσμα, τη μη αναμενόμενη από τους συριζαίους, διαφορά του 9,5%, που οδήγησε τον Τσίπρα στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών, επειδή διέβλεπε ότι οι εσωκομματικές αντιδράσεις, λόγω απώλειας της ουσιαστικής δεδηλωμένης, μπορεί να οδηγούσαν στην πρόωρη πτώση της κυβέρνησης και στην αμφισβήτηση της ηγεσίας του.
Είναι απορίας άξιο πάντως ότι για να διώξεις ένα ψεύτη ανθέλληνα «αριστερό» νεοδεξιό, που προώθησαν οι ΗΠΑ των Ομπάμα-Σόρος, να ψηφίζεις ένα νεοφιλελεύθερο φιλογερμανό δεξιό, που θα συνεχίσει το πείραμα και θα αποτελειώσει ό,τι άφησε ανολοκλήρωτο ο νεοδεξιός.
Οι προεκλογικές υποσχέσεις είναι πλέον κανόνας να μην τηρούνται και να πράττουν τα εντελώς αντίθετα απ’αυτά που υπόσχονται.
Αν αναλογισθεί κάποιος ότι το δίλημμα είναι Τσίπρας ή Μητσοτάκης, ΗΠΑ ή Γερμανία, ποιον θα διαλέξει, αυτούς ή την Ελλάδα και τους Ελληνες ;
ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ
Δοθέντων των τοιούτων πολιτικών μας ήταν επόμενο, όσο πλησίαζαν, έστω και χωρίς επίσπευσή τους, οι εθνικές εκλογές και θα ευρισκόμασταν σε μεταβατική πολιτική κατάσταση οι Μεγάλοι «φίλοι», «σύμμαχοι» και «εταίροι» μας δρομολόγησαν να μη χαθεί η «μεγάλη ευκαιρία» (Τσίπρας και Αναστασιάδης...), ώστε να φτάσουμε σε συμφωνία τύπου «Πρεσπών» («το διπλωματικό αριστούργημα» του Τσίπρα) με Αλβανία (δεν πρόλαβαν, ευτυχώς) και Τουρκία. Προετοιμάστηκε το έδαφος με τα «κοράκια» του Σύριζα, ακολούθησαν τα διάφορα Σημιτάκια, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο ανεκδιήγητος γκαουλάιτερ κ. Πάιατ και τις λεπτομέρειες (για Αιγαίο και Κύπρο) «συζήτησαν», φαίνεται, οι Τσίπρας και Ερντογάν, που ανέλαβε να δώσει την αφορμή με ολομέτωπες, πρωτοφανείς προκλήσεις στο Αιγαίο, Καστελόριζο και ΑΟΖ Κύπρου.
Κάτι όμως (Τραμπ; ΝΔ; Ο Στρατός;) συνέβη και το σχέδιο «σκάλωσε» και, το πιθανότερο, θα πάμε στις εκλογές, τελικά.
Εννοείται, φυσικά, ότι οι «προστάτες» μας έδειξαν, τάχα, αιφνιδιασμένοι και αμήχανοι και το εγχείρημα παραπέμπεται για μετά τις εκλογές...
Θα δούμε. Πάντως η «υπηρεσιακή» Κυβέρνηση δεν πέτυχε με τις διάφορες κινήσεις της (ΚΥΣΕΑ κ.λπ) να δημιουργήσει κλίμα πανικού, να συσπειρώσει (!) τον κόσμο γύρω της(!!), κανείς δεν τόλμησε να προτείνει έκτακτα μέτρα επαγρύπνησης ούτε... αναβολή εκλογών, οπότε έμεινε με το ΚΥΣΕΑ στο χέρι της. Ελπίζουμε τουλάχιστον.
Φανταζόμαστε η νέα κυβέρνηση, όπως και να σχηματιστεί, μονοκομματικά ή ευρύτερα, να έχει ήδη έτοιμα τα σχέδια και τα μέσα να αποτρέψει ή να αντιμετωπίσει όποια απόπειρα «Ιμίων» και οι όποιοι Σημίτηδες, ΓΑΠαίοι, Τσιπραίοι ή Τσακαλώτηδες, με τους χιλιάδες, δυστυχώς, συνακολούθους να μην ξαναφανούν στην Ελληνική Ιστορία.
Καλούμε τους φίλους του ΑΣΚΕ και όσους ενδιαφέρονται για τις θέσεις μας, στις 29/6, Σάββατο, στις 6:00μμ στα Γραφεία μας. Θα γίνουν τοποθετήσεις και συζήτηση για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Σας περιμένουμε.
Είχαμε επισημάνει στο προηγούμενο φύλλο (179) της «Ε» την «απορία» γιατί στις ευρωεκλογές δεν ακουγότανε λέξη για την Ε.Ε. και το ΕΥΡΩ της, όταν είναι δεδομένο ότι το μισό, τουλάχιστον, του εκλογικού σώματος την αμφισβητεί, αν δεν αρνείται και ολικά την καταστροφική ένταξή μας σ’αυτήν. Μήπως συμφωνούν με τις ανοησίες του Προέδρου της Δημοκρατίας για την «οριστική και αμετάκλητη παραμονή μας σ’ αυτήν»;
Τα ίδια συμβαίνουν και στη νέα προεκλογική περίοδο που διανύουμε τώρα, που θα έπρεπε να τίθενται όλα τα θέματα που απασχολούν τους Ελληνες πολίτες και να λυθούν όλες οι απορίες για το πού το πάνε όλοι όσοι φιλοδοξούν να μας αντιπροσωπεύουν για τέσσερα χρόνια.
Ποιος αβρός(!) «δημοσιογράφος» τους ερώτησε ποιες οι σχέσεις (και οι όποιες δεσμεύσεις τους) με τους «εταίρους» και τους «φίλους» μας και στις δύο ακτές του Ατλαντικού; Και, ειδικά, τι γίνεται με το …Soros και ποιοι στηρίζουν (ή εντάσσονται εις) τις αβυσσαλέες δραστηριότητές του στη χώρα μας;
Ποιοι αναφέρουν ή ερωτώνται για τις θέσεις τους απέναντι στη μεγάλη νέα αντίθεση μέσα στο «Δυτικό κόσμο» ανάμεσα στην αποτρόπαια «Παγκοσμιοποίηση» των ασύδοτων «ανώνυμων» αγορών και κεφαλαίων, «επενδυτικών», τραπεζικών, χρηματιστηριακών κ.λπ, και την αυτόνομη, ανεξάρτητη ύπαρξη των κρατών-εθνών, όπου μπορούν να υπάρξουν άτομα, πρόσωπα και προσωπικότητες και να ανθίσουν άνθρωποι ολοκληρωμένοι, κύριοι της μοίρας τους; Και γιατί όχι, άραγε;
Τι θα γίνει με τις περιώνυμες(!) ΜΚΟ, που φυτρώνουν κατά χιλιάδες μέχρι και την τελευταία γωνιά της χώρας, χρηματοδοτούμενες από το κράτος ή απευθείας από ξένες μυστικές ή φανερές υπηρεσίες (δεν είναι όλες, φυσικά, του Soros) και βυσσοδομούν κατά των Ελλήνων; Μια φορά, πριν από 15 χρόνια, μόνο ο Στυλιανίδης, ως υφυπουργός Εξωτερικών, επιχείρησε να ελέγξει τις εκατοντάδες τέτοιες του προηγούμενου ΓΑΠ και ο τότε πρέσβης των ΗΠΑ έξαλλος εδήλωσε «Ποιος είναι αυτός που θα βάλει χέρι σε αυτές;». Και βέβαια ουδέν έγινε έκτοτε.
Γιατί δε λέει κανείς τους (ή δεν ερωτάται) κάτι για την κατάρα των off shore (εξωχώριων) εταιρειών, τα άντρα των μεγαλόσχημων (και μικρόσχημων!) απατεώνων, του μαύρου χρήματος των μεγαλοκλεφτών (και μικροκλεφτών) παντός χρώματος και είδους;
Ούτε λέξη ακόμη και για τα ζέοντα, ήδη, εθνικά θέματα
Ισως για τα παραπάνω να θεωρούν οι πολιτευτές και οι «δημοσιογράφοι» ότι εντάσσονται στα μη «πολιτικά ορθά» θέματα, οι δόλιοι. Αλλά για τα εθνικά θέματα, εξωτερικά και εσωτερικά, πότε συνεννοήθησαν και γιατί, όλοι τους να μην ακουστεί τίποτα, οι άθλιοι;
Οι αλληλοσπαρασσόμενοι Αλβανοί έφτιαξαν εθνική ομάδα Τσαμουριάς, οι Σλαβοβούλγαροι των Σκοπίων επελαύνουν στη Θεσσαλονίκη ως οι Μακεδόνες. Στη Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο οι απειλούμενοι από εσωτερική έκρηξη λεγόμενοι «Τούρκοι» της Μικράς Ασίας έχουν ήδη εκδηλώσει γενική επίθεση και κανείς δε λέει (και δεν ερωτάται) τι πρέπει να γίνει, πώς θα αμυνθούμε, πώς θα προετοιμασθούμε όλοι γι’ αυτό, και μόνο κάτι περιθωριακά, πλέον, όντα μας προτείνουν «όχι ευχάριστες διευθετήσεις»! Και δεν ακούγεται ούτε ένα σχόλιο επ’αυτών, από αυτούς που ζητούν την ψήφο μας.
Δεν ακούμε και δε θα ακούσουμε σχεδόν τίποτα για το μέγα πρόβλημα των λαθρομεταναστών, δε θα μάθουμε τι σκέπτονται (αν σκέπτονται...) για την υπαρξιακή, κυριολεκτικά, απειλή του Δημογραφικού ούτε καν ένα σχόλιο για τον έσχατο κυνισμό του ανθελληνισμού του Α. Τσίπρα και της παρέας του για την αντικατάσταση των Ελλήνων με τους πεφιλημένους τους ξένους επήλυδες, κατά προτίμηση Μουσουλμάνους, Και, φυσικά, για την έως φανατική επίθεση κατά της Ελληνικής Παιδείας και γενικότερα του Ελληνισμού κ.λπ κ.λπ. Και θα «συζητούν» μόνο για τα ...οικονομικά, (κατά των Ελλήνων) με μικρές φραστικές παραλλαγές!
Επομένως
Τίποτα δε θα λύσουν οι εκλογές που έρχονται και ξανά τα σημερινά κόμματα δε θα εκφράσουν αυτοί που απασχολούν τους Ελληνες και η νέα Βουλή των Ελλήνων ελάχιστη σχέση θα έχει με τους Ελληνες.
Παρ’ολ’αυτά, πρέπει όλοι να ψηφίσουμε, έστω για το μικρότερο κακό.
ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ ΟΧΙ ΚΑΤ’ΑΝΑΓΚΗΝ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ...
ΟΧΙ ΚΑΤ’ΑΝΑΓΚΗΝ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ...
Απασχολημένοι στο μικρόκοσμο της χώρας και, ιδιαίτερα, στις «δυσκολίες» της αλλαγής στο πολιτικό σκηνικό, δεν παρακολουθούμε με τη δέουσα προσοχή τα τεκταινόμενα στον κόσμο που μας περιβάλλει και που σχετίζεται στενά με τα εδώ συμβαίνοντα, μια που η εξάρτησή μας γίνεται συνεχώς και στενότερη, αντί να αμβλύνεται στη χώρα μας, θεωρούμενη από τους κεντροευρωπαίους ως αποικία πλέον και από τους Αμερικανούς «στρατηγικός» σύμμαχος!
Ο οικονομικός ανταγωνισμός ΗΠΑ-Ε.Ε (δηλ. Γερμανίας) μετασχηματίζεται σε γεωστρατηγικό και ενεργειακό, η Ρωσία κερδίζει, προσεκτικά, έδαφος και η Κίνα έχει ήδη κάνει αισθητή την παρουσία της στην ευρύτερη περιοχή μας, με την Ελλάδα να μετατρέπεται σε σάκο του μποξ των λιλιπούτειων Σκοπίων, της σπαραζόμενης Αλβανίας και του μεγαλομανούς της Τουρκίας, που επιχειρεί να διαδραματίσει ρόλο δεξιοτέχνη παίκτη στην περιοχή. Και το δράμα της «Ελληνικής» πολιτικής φάρας μεγεθύνεται από το γεγονός της ασίγαστης διαμάχης περί του Τραμπ, που ήδη ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για δεύτερη θητεία, και από την παραπαίουσα Ε.Ε., ιδιαίτερα μετά τις ευρωεκλογές και το Brexit. Οι επιρροές και διαταγές έρχονται έτσι αλληλοσυγκρουόμενες και τώρα που οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις σε Κύπρο και Αιγαίο εξελίσσονται σε καθαρά επιθετικές ενέργειες και ιταμές προκλήσεις (στη Θράκη) οι πολιτικές «δυνάμεις» εδώ λειτουργούν ως παιδία εν παιδοτόπω, δυστυχώς.
ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 26/5/2019
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 26ης Μαΐου 2019 δεν είναι αισιόδοξο, όπως ίσως σε πρώτη ματιά φάνηκε. Η, πρόσφατα, καταγεγραμμένη αντίθεση στην Ε.Ε του μισών, τουλάχιστον, Ελλήνων δεν εκφράστηκε. Οσοι προοδευτικοί σχηματισμοί πρέσβευαν αυτήν την αντίθεση συρρικνώθηκαν. Αντίθετα ψηφίστηκαν κόμματα που δεν αμφισβητούν την ένταξη ή και παραπλανούν με το ότι η Ε.Ε, του θύτη μας, του συνεμπνευστή του «πειράματος» διαρκείας, θα μετασχηματισθεί σε «Ευρώπη των λαών»!!
Θετικό, βέβαια, είναι ότι τιμωρήθηκαν οι καταστροφείς της πατρίδας μας, μειώθηκαν οι ψήφοι στήριξης του αίσχους της «Χ.Α.», εξαφανίσθηκαν από το πολιτικό προσκήνιο τα μικρότερα φιλοευρωπαϊκά κοινοβουλευτικά κόμματα. Ομως αναδύθηκαν νέα αμφιλεγόμενα κόμματα, φιλοευρωπαϊκά επίσης. Το αρνητικό είναι ότι η δυσαρέσκεια στον εν πολλαίς εθνικές αμαρτίες κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ διοχετεύθηκε, κυρίως, στην υπερψήφιση της ΝΔ του Μητσοτάκη, που ουσιαστικά δε διαφέρει από το ΣΥΡΙΖΑ. Μνημονιακοί και οι δύο , φανατικοί υπέρ της Ε.Ε. και του ευρώ, δέσμιοι των ξένων προστατών τους.
Οι επικείμενες βουλευτικές εκλογές, που εκών-άκων ο Τσίπρας, υπό το βάρος του εσωκομματικού του προβλήματος προκήρυξε, δεν πρόκειται να λύσουν το πραγματικό πρόβλημα της χώρας, που είναι η εθνική της ανεξαρτησία, με την απαλλαγή της από την Ε.Ε. και το ευρώ της ως προϋπόθεση για την επιβίωση και την πρόοδό της.
Είναι πλέον γνωστό ότι ο κ. Παυλόπουλος ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει καταντήσει κοινός κράχτης και υμνητής της «Ευρώπης» (εννοεί την Ε.Ε.), του θύτη της Ελλάδας, αγνοώντας ότι οι μισοί, τουλάχιστον, Ελληνες είναι δυσαρεστημένοι έως αγανακτισμένοι με αυτήν.
Με αφορμή το χουντικό πραξικόπημα του 1967, όμως, υπερέβη εαυτόν. Μας προέτρεψε («ενόψει των κρίσιμων προσεχών Ευρωεκλογών») «να υπερασπισθούμε τη Δημοκρατία τόσο στη χώρα μας όσο και στη Μεγάλη Ευρωπαϊκή μας Οικογένεια, την Ευρωπαϊκή Ένωση, υψώνοντας με την ξεκάθαρη ετυμηγορία μας "τείχος" αδιαπραγμάτευτης αντίστασης εναντίον όλων εκείνων, οι οποίοι επιβουλεύονται, ευθέως και απροκαλύπτως, τους δημοκρατικούς θεσμούς εν γένει καθώς και αυτό τούτο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα».
Να υπερασπισθούμε, δηλαδή, το «ευρωπαϊκό οικοδόμημα», το απαύγασμα του ολοκληρωτισμού και της βίαιης επιβολής, που έχει μεταβληθεί σε γερμανικό μηχανισμό παραγωγής πλούτου, μέσω της φτώχειας, της δυστυχίας, της διαρπαγής, και της αύξησης των ανισοτήτων. Στην Ελλάδα μάλιστα επιδιώκουν τη συρρίκνωση της ανεξαρτησίας και της ακεραιότητάς της... Οι αντίθετοι, «οι οποίοι επιβουλεύονται», υπονοούνται ως αντιδημοκράτες καθώς και με όλα τα επίθετα της συριζέικης «πολιτικής ορθότητας»!
Ο κ. Παυλόπουλος, προφανώς, αγνοεί ότι η προάσπιση της Δημοκρατίας προϋποθέτει τη διεύρυνσή της, με τη θέσπιση της λαϊκής συμμετοχής, μέσω θεσμών άμεσης δημοκρατίας και δημοψηφισμάτων, για τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας και της λειτουργίας της Δημοκρατίας. Αυτά όμως είναι très banal για τη «Μεγάλη Ευρωπαϊκή μας Οικογένεια».
Τσίπρας-ΣΥΡΙΖΑ, για την ώρα ενωμένα (καλού-κακού το ουδέτερο γένος...), στο πλαίσιο του «αγώνα» τους κατά του Παλιού, του Σάπιου και της...Διαπλοκής αγκάλιασαν όλα τα περιφερόμενα δείγματά τους με διττό και διφορούμενο (φαινομενικά) στόχο :
Α. Να επιχειρήσουν μια πρώτη και τελευταία προσφορά στον Ελληνικό Λαό παρασύροντας τα μαζί τους στο χαμό, ή :
Β. Ως μια λύση μπροστά στους εκλογικούς κινδύνους, να τα χρησιμοποιήσουν ως είδη και ...υλικά επιπλέοντα παντός καιρού, ώστε να παραμείνουν στον αφρό, έστω και μακριά από «λιμάνια», που συνήθως τα καθαρίζουν.
Θα αναμένουμε την εκλογική λαϊκή απόφαση, για το ποιο από τα δύο ισχύει !
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό