Η απότομη αύξηση της τιμής της ενέργειας, αρχής γενομένης από τον φετινό Αύγουστο, ορισμένοι θεωρούν ότι είναι προϊόν συνωμοσίας με στόχο να ανακοπεί η ισχυροποίηση της Κίνας. Κι’ αυτό το στηρίζουν στο γεγονός ότι σε περισσότερες από 20 επαρχίες της εφαρμόζονται διακοπές ρεύματος. Πολλά εργοστάσια κλείνουν ή καθυστερούν στις παραδόσεις τους, επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερα τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από τις στρεβλώσεις στην εφοδιαστική αλυσίδα, επηρεάζοντας την παραγωγή των πάντων. Κλείνουν εργοστάσια επεξεργασίας τροφίμων, και προοιωνίζεται μια επισιτιστική κρίση καθώς οι παγκόσμιες τιμές τροφίμων εκτοξεύτηκαν. Η μείωση, όμως, της παραγωγής της Κίνας δε φρενάρει μόνο την οικονομία της και κατ’ επέκταση τη στρατιωτική ισχυροποίησή της, αλλά έχει αντίκτυπο παγκοσμίως. Π.χ. στα προϊόντα υψηλής τεχνολογίας για κινητά τηλέφωνα, ημιαγωγούς για αυτοκίνητα και συσκευές, στα προϊόντα συσκευασίας, στο χαρτί κ.λπ.
Λόγω της υψηλής τιμής του ρωσικού φυσικού αερίου (αγωγός Power of Siberia) η Κίνα χρησιμοποιεί άνθρακα, που συμμετέχει τώρα σε ποσοστό πάνω από 60% της απαιτούμενης ενέργειας. Τα δικά της κοιτάσματα δε φθάνουν και κάνει εισαγωγές άνθρακά, που οι τιμή του όμως αυξάνει συνεχώς.
Οι ΗΠΑ αν και αυξήθηκε η τιμή του πετρελαίου δεν αντιμετωπίζουν ως παραγωγός ενέργειας σημαντική ενεργειακή κρίση. Αλλωστε μέχρι το 2019, όταν άρχισε να λειτουργεί ο ρωσικός αγωγός φυσικού αερίου Power of Siberia, προμήθευαν την Κίνα με αμερικανικό σχιστολιθικό φυσικό αέριο, παρά την πολιτική τους εναντίον της.
Γιατί, όμως, έχουμε αυτές τις δυσθεώρητες αυξήσεις ; Οι αιτίες είναι αλληλένδετες και θα πρέπει ν’ αναζητηθούν στην επιβολή της «πράσινης ενέργειας», στην κερδοσκοπία και σε γεωπολιτικούς λόγους.
Η επιβολή της «πράσινης ενέργειας»
Ως αντίδοτο στην κλιματική αλλαγή προωθείται η «πράσινη ενέργεια» με ΑΠΕ. Δηλ. εγκατάσταση φωτοβολταϊκών και ανεμογεννητριών που, σε συνδυασμό με τα υφιστάμενα υδροηλεκτρικά έργα, θ’αντικαταστήσουν τα ορυκτά καύσιμα (άνθρακας, πετρέλαιο φυσικό αέριο). Η επιλογή αυτή, αν και κατ’ αρχήν σωστή, όμως δεν είναι αθώα συμφερόντων. Γερμανία και Κίνα παράγουν σε συντριπτικό ποσοστό ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά. Η Γερμανία επέβαλε στην Ε.Ε. την αύξηση των ΑΠΕ, που αποδέχθηκε ασμένως και ο φίλτατός της Μητσοτάκης κλείνοντας τα λιγνιτικά εργοστάσια της ΔΕΗ, αν και τώρα με την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος σε ύψη-ρεκόρ, αναγκάζεται να τα ξανανοίξει(!) Είναι χαρακτηριστικό ότι με συναίνεσή του η Γερμανία φορτώνει τη χώρα μας με μεταχειρισμένες ανεμογεννήτριες από τα δικά της αιολικά πάρκα, που δεν αποδίδουν και ξεσηκώνουν εκεί σφοδρές κοινωνικές αντιδράσεις. Μήπως οι πρόσφατες πυρκαγιές...
Ομως ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά παράγουν παγκοσμίως μόνο το 3% της ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ τα υδροηλεκτρικά το 6%. Αλλωστε η παραγωγή τους απαιτεί κατανάλωση πετρελαίου και κάθε 15 χρόνια, που είναι ο κύκλος ζωής τους, περίπου, θα πρέπει ν’ αντικαθίστανται. Επίσης δεν ανακυκλώνονται οι μπαταρίες λιθίου των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Δηλ. η «πράσινη ενέργεια» δεν είναι και τόσο πράσινη.
Η κερδοσκοπία
Μέχρι, υποτίθεται, να εφαρμοσθούν πλήρως οι ΑΠΕ, ως ενδιάμεσο καύσιμο επιλέχθηκε το φυσικό αέριο, εις βάρος του πετρελαίου και του άνθρακα, που όμως το παράγουν λίγες χώρες (π.χ. Νορβηγία, Αλγερία, Κατάρ προμηθεύουν υγροποιημένο LNG, Ρωσία, Αζερμπαϊτζάν με αγωγούς, οι ΗΠΑ σχιστολιθικό). Οι υπόλοιπες χώρες το εισάγουν. Η Κίνα, όπως και κάθε χώρα με βιομηχανική παραγωγή, μετά τη μείωση της πανδημίας, όπου η ζήτηση αγαθών παγκοσμίως αυξάνεται, έχει αυξημένες ενεργειακές ανάγκες. Ομως οι ενεργειακοί πόροι έχουν πλέον καταστεί αντικείμενο χρηματιστηριακής συναλλαγής, δηλ. αντικείμενο ασύστολης κερδοσκοπίας. Ακόμη και τα μακροχρόνια συμβόλαια προμήθειας φυσικού αερίου έχουν ρήτρες αναπροσαρμογής της τιμής.
Η Ε.Ε. επέβαλε υπό την πίεση των ευρωπαϊκών πολυεθνικών εταιρειών και της Γερμανίας την ίδρυση Χρηματιστηρίων Ενέργειας (στην Ελλάδα ιδρύθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ με το μνημονιακό νόμο 4512/2018, αν και δεν εφαρμόσθηκε) που εκτόξευσαν τις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας σε δυσθεώρητα ύψη. Η Ε.Ε. προμηθεύεται φυσικό αέριο με βραχυχρόνια συμβόλαια που τροφοδοτούν την κερδοσκοπία (στο χρηματιστήριο φυσικού αερίου του Αμστερνταμ έχει τιμή 94 ευρώ ανά μεγαβατώρα, ενώ το κόστος εξόρυξης και μεταφοράς δεν υπερβαίνει τα 5-7 ευρώ!)
Γεωπολιτικές στοχεύσεις
Η Ρωσία έχει μειώσει σημαντικά την παροχή αερίου στην Ευρώπη πιθανότατα για 2 λόγους. Α) Να πιέσει για την αδειοδότηση του North-Stream 2, που καθυστερεί λόγω της υπό κατάρτιση νέας γερμανικής κυβέρνησης, με τους Πράσινους να είναι αντίθετοι. Β) Να επιβάλει μεγαλύτερη εξάρτηση στην Ευρώπη από το ρωσικό αέριο, να αποτρέψει την επέκταση της «πράσινης ενέργειας» και να αυξήσει τη ρωσική γεωπολιτική ισχύ, απέναντι στις αμερικανικές αντιδράσεις..
Αντίστοιχα σε μείωση της παραγωγής πετρελαίου έχουν προχωρήσει και οι χώρες του OPEC με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία, πιθανότατα ως εκβιασμό για τη διατήρηση των ορυκτών καυσίμων στο διηνεκές.
Ολα αυτά πυροδοτούν τις θηριώδεις αυξήσεις των τιμών της ενέργειας που ήρθαν για να μείνουν. Τελικά υπάρχει άραγε ταβάνι σ’ αυτήν την απληστία της ατέρμονης και αδηφάγου κατασπατάλησης των γήινων πόρων είτε για περισσότερα κέρδη είτε για ανταγωνισμούς ισχύος ;
Λόγω του κορονοϊού αναβαλλεται, μέχρι νεωτέρας, η ετήσια συνεστίαση μελών και φίλων του ΑΣΚΕ. Σας ευχαριστούμε
Η χαμένη «παγκοσμιοποίηση»
«Η κ. Λαγκάρντ ξεκίνησε την ομιλία της αναφερόμενη στην παγκοσμιοποίηση, τονίζοντας ότι είναι πάντα ευάλωτη σε παγκόσμιους κραδασμούς, όπως διεφάνη πρόσφατα με την πανδημία. Ο προστατευτισμός αυξάνεται, η κλιματική αλλαγή επιταχύνεται και η βιομηχανική πολιτική αλλάζει. Οι οικονομίες που έχουν υιοθετήσει την παγκοσμιοποίηση, όπως η Ευρώπη, είναι πιο εκτεθειμένες σε αυτές τις αλλαγές». Υπογράμμισε επίσης, ότι «η Ευρώπη έχει αποκομίσει τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης στο παρελθόν και έχει υποφέρει πολύ από την πτώση της». Συζήτηση με τον ιδρυτή και εκτελεστικό πρόεδρο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, Κλάους Σβαμπ.
Tην αναβίωση της αμερικανοευρωπαϊκής «παγκοσμιοποιήσης», μετά την αποχώρηση Τραμπ, από την προεδρία Μπάιντεν ευελπιστούσε το απανταχού τραπεζικό και χρηματιστηριακό κατεστημένο. Είδε όμως να μην ευοδώνονται οι προσδοκίες τους, επειδή οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον η ηγέτιδα χώρα του πλανήτη. Η αποβιομηχάνιση, η μεγάλη φτώχεια με τον προκλητικό πλούτο των ολίγων, ο πολυκερματισμός και οι διαιρέσεις της αμερικανικής κοινωνίας, ο ρατσισμός η βία, ο κοινωνικός αποκλεισμός αφροαμερικανών, λατίνων και ασιατών και η κοινωνική οργή δείχνει μια μόνιμη εσωτερική κρίση, που εγκυμονεί πάντα μια αντισυμβατική ηγεσία, όπως συνέβη το 2016 με τον Τραμπ με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο εσμός της «παγκοσμιοποίησης» εναποθέτει τις ελπίδες του, στον επόμενο Πρόεδρο, αφού η Γερμανία δεν του αρκεί. Φρούδες...
Το σύνθημα Μπάιντεν
Το σύνθημα ότι «οι ΗΠΑ επανέρχονται», έχει καταστεί κενό περιεχομένου. Δεν μπορούν πλέον να επιβάλλουν, όπως έκαναν παλαιότερα, το βίαιο ή μη εξαναγκασμό χωρών σε υποτελείς τους. Κι’ αυτό ενισχύει τις αντιτιθέμενες στοχεύσεις των άλλων χωρών καθώς και την αναγκαιότητα στήριξης των κρατικών τους δομών για την αντιμετώπιση και της πανδημίας και τώρα με την περιέργως απότομη αύξηση των τιμών της ενέργειας που προκαλεί αλυσιδωτές γενικές αυξήσεις τιμών με ό,τι αυτό συνεπάγεται (π.χ. πληθωρισμός, χρεοκοπίες, αυξήσεις επιτοκίων δανεισμού κ.λπ.) που τις υποχρεώνει να δανείζονται επιπλέον για να στηρίξουν τις κοινωνίες και τις χώρες τους από τη φτώχεια και για να αποτρέψουν κατά το δυνατόν μια ακόμη καπιταλιστική κρίση
Απέτυχε
Η πολιτική Μπάιντεν να «συμμαζέψει» το λεγόμενο δυτικό στρατόπεδο για την αντιμετώπιση της Κίνας και δευτερευόντως της Ρωσίας απέτυχε παταγωδώς. Μετά την αποχώρηση των αμερικανονατοϊκών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, που είχε ξεκινήσει ο Τραμπ, και την επάνοδο των Ταλιμπάν το κύρος των ΗΠΑ μειώθηκε ακόμη περισσότερο. Και το χρεώθηκε ο Μπάιντεν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ οι ΗΠΑ απειλούσαν με οικονομικές κυρώσεις τη Γερμανία αν δε σταματούσε το ρωσικό αγωγό φυσικού αερίου North-Stream 2, τελικά ο Μπάιντεν υποχώρησε. Οι ΗΠΑ στηρίζονται, κυρίως, στην διπλωματική, στην στρατιωτική και στην (φθίνουσα) οικονομική τους ισχύ.
Το κενό της αμερικανικονατοϊκης αποχώρησης από το Αφγανιστάν έσπευσαν να καλύψουν Ρωσία, Κίνα και Ιράν. Ν’ αναδειχθούν δηλ. οι ισχυρότεροι παίκτες στην Κεντρική Ασία. Ρόλο, επίσης, θέλει να παίξει στην περιοχή και η Τουρκία μαζί με το Κατάρ με αμερικανική προτροπή. Ομως δεν είναι βέβαιο αν θέλουν την Τουρκία οι Ταλιμπάν.
Ειδικότερα η Τουρκία θέλει να επωφεληθεί από την αμερικανική αδυναμία και να εκβιάσει την Ελλάδα στην Μεσόγειο και στο Αιγαίο, και την Κύπρο με διχοτόμηση. Να επεκτείνει την κατοχή της στη Συρία, στη Λιβύη παίζοντας με Ρωσία και ΗΠΑ δοκιμάζοντας τις αμερικανικές αλλά και τις γαλλικές αντοχές (Η Γαλλία έχει συμφέροντα στη Μεσόγειο).
Η AUKUS
Η περιβόητη συμφωνία AUKUS (Αυστραλία, Βρετανία, ΗΠΑ) ,που επέσυρε τη γαλλική «μήνι», ανακοινώθηκε, αν και προετοιμαζόταν από καιρό, προφανώς για αντιπερισπασμό του αντίκτυπου που είχε η αποχώρηση από το Αφγανιστάν. Η AUKUS δημιουργήθηκε, όπως είπαν, για να αντιμετωπίσει την επιθετικότητα της Κίνας. Η Αυστραλία που έχει στενές εμπορικές σχέσεις με την Κίνα (εξάγει γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα καθώς και άνθρακα και εισάγει κινέζικά βιομηχανικά προϊόντα) θα αγοράσει πανάκριβα αμερικανικά πυρηνικά υποβρύχια και μόνο να χάσει έχει από τη «συμμαχία», τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Η Βρετανία βρήκε ρόλο εκτός Ε.Ε. προσβλέποντας σε στενότερη σχέση με τις ΗΠΑ. Είναι όμως πολύ μακριά από την Κίνα. Οι ΗΠΑ είναι απορίας άξιο πώς θ’ αντιμετωπίσουν την Κίνα, μια ανερχόμενη υπερδύναμη με πυρηνικά όπλα. Μια στρατιωτική επέμβαση είναι αδιανόητη, αφού σε πιο αδύνατες χώρες δεν αντέχουν πλέον ούτε στρατιωτικές επεμβάσεις ούτε εκτεταμένη εγκατάσταση αμερικανικού στρατού στο εξωτερικό. Ο λόγος είναι οι τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες που αυξάνουν τον εσωτερικό δανεισμό και υπονομεύουν το δολάριο με υποτίμηση. Οπως είχε γίνει και με τον πόλεμο στο Βιετνάμ, όπου τότε υπήρχε η μετατρεψιμότητα δολαρίου σε χρυσό (35 δολ. η ουγγιά χρυσού, συμφωνία Μπρετον Γουντς 1944) και οι διαφορες χώρες τότε «ξεφορτώνανε» δολάρια και έπαιρναν το αντίτιμο σε χρυσό από τις ΗΠΑ, με συνέπεια να μειώνεται το αμερικανικό απόθεμα χρυσού, δηλ. έμμεση υποτίμηση. Αυτό γινόταν έως το 1971 όταν ο Νίξον σταμάτησε τη μετατρεψιμότητα δολαρίου σε χρυσό.
Δεν μπορούν να επιβάλουν πρακτικά οικονομικές κυρώσεις η εμπάργκο στην Κίνα, όπως κάνουν σε πιο αδύνατες χώρες (Κούβα, Ιράν, Αφγανιστάν). Πιστεύουν ότι η AUKUS θα λειτουργεί ως αντίπαλο δεος αποτροπής της Κίνας από επιθετικές ενέργειες.
Πάντως η Ρωσία ήδη συμπράττει εκτός από πάροχος ενέργειας και σε στρατιωτικό επίπεδο με κοινά στρατιωτικά γυμνάσια με την Κίνα μετά την AUKUS.
Οι ευρωπαϊκές χώρες είναι αντίθετες με την αμερικανική πολιτική κατά της Κίνας, επειδή, αν συνταχθούν με τα αμερικανικά σχέδια, ιδίως η Γερμανία, θα χάσουν μια αχανή αγορά των προϊόντων τους και θα κλείσουν τις εταιρείες τους που είναι εγκατεστημένες εκεί. Η Γαλλία, που έχει ακόμη αποικίες και συμφέροντα στον Ειρηνικό, θεωρεί ότι οι ΗΠΑ την «έριξαν» με την AUKUS, έχασε μια «αγορά του αιώνα» με την Αυστραλία και περιφρόνησαν τα γαλλικά συμφέροντα στην περιοχή. Τελικά η AUKUS μοιάζει μ’ ένα πουκάμισο αδειανό, επειδή μόνο οι ΗΠΑ είναι υπολογίσιμη δύναμη σ’αυτή τη «συμμαχία των προθύμων του Ειρηνικού».
Ναυαγεί, δυστυχώς, το νέο New Deal
Η προεδρική εξαγγελία για ένα νέο New Deal 2,3 τρις δολ. για κατασκευές υποδομών, που θα δημιουργούσε εκατομμύρια θέσεις εργασίας καθώς και η σημαντική αύξηση της φορολογίας των πλουσιότερων Αμερικανών, δυστυχώς, ναυαγεί, επειδή η Γερουσία δεν το εγκρίνει. Μετά βίας, πιθανόν, θα εγκρίνουν 1 τρις δολ. κι αυτά υπό προϋποθέσεις.
Η εξέλιξη αυτή είναι αρνητική, επειδή μειώνει σοβαρά τις ελπίδες για μια νεα κεϋνσιανή πολιτική ως οδηγό, που θα χτύπησει τις πολιτικές λιτότητας των απανταχού παγκοσμιοποιητών (Ε.Ε. Γερμανία, Σόιμπλε και σια), και επειδή προοιωνίζεται δυσμενής εξέλιξη για τον έλεγχο του Κογκρέσου για τον Μπάιντεν στις ενδιάμεσες εκλογές του 2022.
Ρωσία και Κίνα
Η Ρωσία έχει αυξήσει την γεωπολιτική επιρροή της, κυρίως λόγω της της ενεργειακής κρίσης, ως δεσπόζων πάροχος φυσικού αερίου στην Ευρώπη (30% έως 35% της συνολικής κατανάλωσης) αλλά και στην Κίνα (αγωγός Power of Siberia μεταφοράς 38 δισ. κυβικών μέτρων ρωσικού φυσικού αερίου ετησίως στην Κίνα επί 30 χρόνια). Εκμεταλλεύεται το αμερικανικό κενό στο Αφγανιστάν. Συμπράττει, συγκυριακά πιθανόν, στρατιωτικά με την Κίνα και διατηρεί ακέραια την επιρροή της στη Συρία, στη Λιβύη, στον Καύκασο και στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, πλην των χωρών της Βαλτικής.
Η Κίνα εκτός από οικονομική υπερδύναμη, που εκμεταλλεύτηκε την πανδημία, έχει ισχυροποιηθεί σημαντικά και στρατιωτικά (δοκιμές υπερηχητικών πυραύλων αόρατων στα ραντάρ). Απειλεί με κατάληψη την νήσο Ταϊβάν, την πρώην εθνικιστική Κίνα όπου είχε καταφύγει το 1949 ο Τσανγκ Κάι Σεκ ηττημένος από το Μάο. Η Ταϊβάν (Φορμόζα την είχαν βάφτισαν οι Πορτογάλοι, επισήμως ονομάζεται Δημοκρατία της Κίνας), που είναι κινεζικό έδαφος όμως οι κάτοικοί της αντιδρούν στην ενσωμάτωση με την Κίνα έχοντας υπόψη τις αρνητικές εξελίξεις στο Χογκ Κονγκ. Οσο οι ΗΠΑ θα υποχωρούν ως υπερδύναμη τόσο η Κίνα θα γίνεται πιο επιθετική και πιο διεισδυτική οικονομικά σε διάφορες χώρες, της Ρωσίας μη εξαιρουμένης. Η ανεπάρκεια ενεργειακών πόρων, όμως, αποτελεί τροχοπέδη μεν αλλά και κίνητρο επέκτασης.
Η Ε.Ε (...;)
Η Ε.Ε. αποδεικνύεται γεωπολιτικά ανύπαρκτη, ενώ αυξάνουν οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της με την Πολωνία να θεωρεί ότι το Σύνταγμά της υπερτερεί του λεγόμενου ευρωπαϊκού δικαίου, την Ουγγαρία να μην συμμορφώνεται με τις γερμανοευρωπαϊκές αποφάσεις, ενώ η Γαλλία αντιπαρατίθεται με τη Γερμανία για τον ευρωστρατό υπό γαλλική ουσιαστικά ηγεσία. Η Γερμανία στη μετά Μέρκελ εποχή δεν πρόκειται ν’ αλλάξει πολιτική. Αναπολεί τη στιγμή που θα επαναφέρει την καταστροφική, για τους λαούς της νότιας Ευρώπης, λιτότητα, ενώ δεν πρόκειται να μεταβάλει την φιλοτουρκική πολιτική της. Οι ελπίδες όσων πίστευαν σε αλλαγή πολιτικής σύντομα θα αποδειχθούν φρούδες. Οι εγχώριοι φιλογερμανοί θα εκτεθούν για άλλη μια φορά.
Επίλογος
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, λόγω των δοτών ηγεσιών της, που έχουν προσδέσει τη χώρα σε λεόντειες συμφωνίες και «συμμαχίες», δεν επωφελούμαστε από αυτόν τον αναδυόμενο πολυπολισμό για να προωθηθούν τα ελληνικά συμφέροντα εθνικά, κοινωνικά, οικονομικά. Είναι όρος επιβίωσης στο να υπάρξουν πραγματικά ελληνικές κυβερνήσεις και ηγεσίες που θα αποδεσμεύσουν τη χώρα από τους λέοντες και τα δεινά που μας προκαλούν.
Η γενική εσωτερική κατάσταση εξελίσσεται συνεχώς προς το χειρότερο, πλην ίσως στα του εξωτερικού θέματα. Οι Ελληνες πολίτες, ήδη, δυσφορούν, γενικά, και ανησυχούν όλο και περισσότερο για τα ερχόμενα, ακόμη και άμεσα.
Η πανδημία συνεχίζεται απτόητη, παρά τον, ελλιπή πάντως, εμβολιασμό, με το «κίνημα» των αντιεμβολιαστών να μην ερμηνεύεται μόνο με ψυχιατρικούς όρους, ενώ σεισμοί καταστροφικοί, πυρκαϊές (που τουλάχιστο αυτές δεν μας απειλούν το χειμώνα!) και οι πλημμύρες (λόγω ισχυρών βροχών, που φυσικά θα γίνονται ισχυρότερες, προφανώς…) δεν αντιμετωπίζονται επαρκώς, με τις ήδη, αδικαιολόγητες εν πολλοίς, αυξήσεις τιμών παντού να καθιστούν τα προβλήματα των πληγέντων εντονότερα.
Και, περιέργως ξαφνικά, για να αυξηθούν «οι πληγές του Φαραώ», ενέσκηψε η εξωφρενική αύξηση τιμών στις πηγές ενέργειας, με ανυπολόγιστα, παγκόσμια, παρεπομένα σε όλους, σχεδόν, τους παραγωγικούς κλάδους και, όπως συνήθως αναμενόμενα, οι τιμές όλων των αγαθών και των υπηρεσιών αυξήθηκαν κατακόρυφα στη χώρα μας, πριν καν η αρχική αύξηση να αρχίσει να επηρεάζει τις τιμές στην κατανάλωση. Φαντάζεται κανείς τις επιπτώσεις στους ανέργους και στους υποψήφιους(!) συνταξιούχους που (300-400χιλ.!!!) μάταια αναμένουν εδώ και χρόνια την σύνταξή τους !
Ακόμη, ενώ αρκετοί ανέμεναν ότι, τουλάχιστον, κάτι θα γινόταν στο μέγα πρόβλημα της εσωτερικής ασφάλειας, που είχε εξαφανιστεί κατά την τετραετία plus του ΣΥΡΙΖΑ, (για την κάποια σοβαρότητα στην Κυβέρνηση, φυσικά, κυριαρχεί η αίσθηση ανεκδότου, ανάλογη με αυτήν της συριζαίικης και γεωργακικής ανάλογης), δυστυχώς η πρώτη σχετικά καλή εξέλιξη έχει μεταβληθεί σε εφιάλτη και το πρόσφατο θλιβερό επεισόδιο στο Πέραμα έγινε πάλι, μιντιακό, κυρίως παιχνίδι «κλεφτών και αστυνόμων», και παραδικαστικού θρίλερ.
Και όλα αυτά, ενώ ο κίνδυνος ακρωτηριασμού της χώρας μας γίνεται απτή πραγματικότητα, ναι μεν γίνονται κάποιοι χειρισμοί από σωστοί έως αδιάφοροι (τελευταίο παράδειγμα η, αγνώστου περιεχομένου ακόμη, ελληνοαγγλική «συμφωνία») διακρατικών συμφωνιών, δεν επιχειρείται όμως τίποτα για θωράκιση του εσωτερικού μετώπου και προετοιμασία (πέραν της στρατιωτικής) ψυχολογικής και ηθικής ετοιμότητας.
Τελικά, το πιο σημαντικό, η κοινωνία των πολιτών εμφανίζει απάθεια απλής διαμαρτυρίας, απευθυνόμενη μόνο στην ήδη υπάρχουσα πολιτική, κοινοβουλευτική, «τάξη», και ζητά απ’αυτήν τα πάντα, ενώ γνωρίζει ότι…
Οι πανηγυρισμοί του Ερντογάν
Στις 20 Ιουλίου ο Ερντογάν «εορτάζει» Τουρκιστί (...!) την επέτειο του ειδεχθούς εγκλήματος (εισβολής, κατοχής και εποικισμού) Πολέμου και κατά της Ανθρωπότητας εις βάρος της Δημοκρατίας της Κύπρου και, ευρύτερα, του Ελληνισμού. Και η διεθνής κοινότητα δια της απάθειάς της τον «επιβραβεύει» εκκωφαντικά!!
Αυτοί «κοιτάζουν τις δουλειές τους», συνεχώς καυχόμενοι για τις «αρχές δικαίου» τους, δηλαδή τις διακηρύξεις αρχών, τις οποίες ποτέ δεν τηρούν, δεν τις εφαρμόζουν. Αυτοί έτσι λειτουργούν διαχρονικά και το μέγα ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς, ολόκληρη η πολιτική τάξη του προσκήνιου, πιστοί υπηρέτες των πατρώνων τους, με καθαρά ιδιοτελή κέρδη.
Ποια είναι όμως η απάντησή τους στις προκλήσεις της Τουρκίας του Ερντογάν; Ο καθ’υλην αρμόδιος υπουργός της κυβέρνησης της Ν.Δ. (Δένδιας!) δηλώνει στην συνέντευξή του στην κ. Τρέμη ότι, «Παρά τις διαφορές μας ο κύριος Ερντογάν είναι φιλόξενος και εγκάρδιος» (!!) και ο «αντίπαλος» του (Τσίπρας) υπόσχεται ότι, όταν επανέλθει στην εξουσία προσεχώς, «θα λύσει το πρόβλημα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων(!) με άμεση συμφωνία ανάλογη αυτής των Πρεσπών» (!!!)
Θα είναι έγκαιρη η αποδέσμευση, ο απεγκλωβισμός του Ελληνικού λαού από τα δοτά κομματικά σχήματα και τους «πρόθυμους» ηγέτες τους, ώστε να ανθήσει η ελπίδα της απλής, έστω, επιβίωσης του Ελληνισμού ;
Για την Ε.Ε. του ΑΣΚΕ:
Νίκος Λεοντόπουλος
Σήφης Στενός
Εισήγηση του Νίκου Λεοντόπουλου, μέλους της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ στην εκδήλωση της εφημερίδας “Χριστιανική” με θέμα “Η απαξίωση της εργασίας από την Ολιγαρχία τον 21ο αιώνα” στις 24-6-2021
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβλήθηκαν στη χώρα μας, ως πειραματόζωο, από τους δήθεν εταίρους μας με τα 3 μνημόνια και το το τρέχον 4ο με τις αποτυχημένες, καταστρεπτικές και απάνθρωπες συνταγές των νεοφιλελεύθερων με το επιχείρημα ότι η χώρα μας θα γίνει ανταγωνιστική, συνεχίζονται σήμερα υπό το μανδύα των προτάσεων της Εκθεσης της διαβόητης επιτροπής Πισσαρίδη. Δηλ. των «σοφών», που είναι το απαύγασμα του σημιτικού και μνημονιακού πανθέου και που διόρισε ο Μητσοτάκης ως άλλοθι για τις νεοφιλελεύθερες ς πολιτικές του. Αυτές, προφανώς, που ορίζονται από τους Γερμανούς… φίλους του. Θυμίζουμε ότι οι «σοφοί» έχουν «προτείνει» τη μείωση του κόστους των υπερωριών, που περιλαμβάνεται στο νέο νόμο, αλλά και την ουσιαστική ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων, που ήδη περιλαμβάνεται σε νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό. Τα μνημόνια είναι εδώ. Ενώ η πανδημία, χρησιμοποιήθηκε μετά τα μνημόνια ως ευκαιρία για να περάσουν τα πιο αντιλαϊκά νομοθετήματα.
Στόχοι της διαρκούς χειροτέρευσης των εργασιακών σχέσεων είναι:
1. H μείωση του εργατικού κόστους μέσω της μείωσης του αριθμού των εργαζομένων και της μείωσης της εργατικής αμοιβής, νόμιμα ή παράνομα που επιβάλλεται με την υπερβολική και απάνθρωπη υπεραπασχόληση και την, μέσω της τεχνολογίας και της ψηφιοποίησης, κατάργηση θέσεων εργασίας. Θέλουν μια νέα γενιά φτωχών εργαζομένων, που να αμείβονται πλέον μόνο για το καθημερινό τους φαγητό. Ετσι θα συνεχιστεί η μετανάστευση της πιο μορφωμένης ελληνικής νεολαίας αφαιρώντας το πιο παραγωγικό κομμάτι της Ελλάδας. Το δημογραφικό πρόβλημα θα οξύνεται, οι Ελληνες θα πρέπει να νιώθουν ξένοι στη χώρα τους και τα εθνικά θέματα να επιλύονται εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων. Αυτό θέλουν. Δεν θέλουν η Ελλάδα να έχει παραγωγική ανάπτυξη, να μην είναι ανταγωνιστική απέναντι στις χώρες των εταίρων μας. Να έχει κυρίως τον τουρισμό, την πιο ευάλωτη υπηρεσία από οικονομικές και υγειονομικες κρίσεις, σαν τη λεγόμενη «βαρειά βιομηχανία» της χώρας που εν πολλοίς στηρίζεται στις εισαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών.
2. Η αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων, που θα συμβάλανε στην ανάπτυξη αν επανεπενδύονταν στις επιχειρήσεις και δεν πήγαιναν σε καταθέσεις στο εξωτερικό, όπως κατά κανόνα συμβαίνει. Ιδιαίτερα αυτήν την φυγή κεφαλαίων διευκολύνει το ότι έχουμε το ευρώ και την Ε.Ε. και έτσι επωφελούνται οι τράπεζές τους, και τα λοιπά ευαγή ιδρύματα τους (οφσόρ, φορολογικοί παράδεισοι κ.λπ). Εδώ χρεοκοπούν οι επιχειρήσεις, απολύονται οι εργαζόμενοι, ενώ οι ιδιοκτήτες τους είναι πάμπλουτοι και αρκετοί απ’ αυτούς περιμένουν να τις ξαναπάρουν κοψοχρονιά, αν και οι περισσότερες εκχωρούνται σε ξένους αφού τις «εξυγιάνει» το δημόσιο, δηλ. εμείς που τις πληρώνουμε. Ενδεικτικά και μόνο να θυμηθούμε τις λεγόμενες προβληματικές επί ΠΑΣΟΚ, το ξεπούλημα της Ολυμπιακής (έργο Χατζηδάκη), την εκχώρηση 14 αεροδρομίων στους Γερμανούς (με προεργασία Χατζηδάκη και εκτέλεση ΣΥΡΙΖΑ), τον αφελληνισμό των 4 συστημικών τραπεζών επί ΣΥΡΙΖΑ, που τις είχε εξυγιάνει το δημόσιο, όπως το ίδιο ακριβώς γίνεται με τη χρεοκοπημένη Τράπεζα Πειραιώς τώρα με τη ΝΔ.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η συνεχής μείωση της ζήτησης και επομένως των επενδύσεων, η εξάρτηση της οικονομίας από τις εισαγωγές και η ραγδαία αύξηση του ήδη δυσθεώρητου χρέους. Δηλ. μια μόνιμη και διαρκής λιτότητα που επιτείνεται, επειδή η χώρα μας δεν έχει δικό της εθνικό νόμισμα. R1
Και να μη ξεχνάμε ότι με το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ η χώρα θα βρίσκεται σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας μέχρι το 2060, δηλ. το 4ο μνημόνιο.
Τις συνέπειες καλούνται μονίμως να πληρώνουν μόνο οι πιο αδύναμοι κοινωνικά και οικονομικά δηλ. οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι λοιποί, κυρίως, μικροεπιχειρηματίες. Γι’ αυτό από την αρχή της συνεχιζόμενης μνημονιακής λαίλαπας μόνιμος στόχος είναι η χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων, η κατεδάφιση του συνταξιοδοτικού, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και η υπερφορολόγηση. Φυσικά οι εγχώριες ελίτ των ευρωπαϊστών, που προπαγανδίζουν ότι αν φύγουμε από την Ε.Ε. και το ευρώ της θα υποστούμε τις 10 πληγές του Φαραώ, μένουν στο απυρόβλητο. Η ευρωζώνη και η Ε.Ε. γι αυτούς είναι το λίκνο που τους προστατεύει και τους αναπαράγει. R2
Ο νέος νόμος, πλέον, για τις εργασιακές σχέσεις έρχεται να προστεθεί στους μνημονιακούς νόμους που ψήφισαν οι προηγούμενοι. Ενδεικτικά να θυμίσουμε:
To Ν. 3846/2010 (Λοβέρδος-Γ.Α.Π.) που εισήγαγε την εργασία-λάστιχο και τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, δηλ. τη σύγχρονη δουλεία.
Tο Ν. 3986/2011 που ψηφίστηκε επί Γ.ΑΠ, που προβλεπει (άρθρο 42) ό,τι ακριβώς και ο νόμος Χατζηδάκη για τις 2 επί πλέον ώρες την ημέρα επί 6 μήνες απλήρωτης εργασίας έναντι ρεπό, αλλά με συλλογική σύμβαση και όχι και με ατομική που προβλέπει ο νέος νόμος.
Το Ν. 4093/2012 που ψηφίστηκε επί τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά και περικόπτει τις συντάξεις, το Δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα καθώς και το επίδομα αδείας από τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους. Με το άρθρο 103 καταργεί την διαπραγμάτευση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για τον κατώτατο μισθό μεταξύ εργοδοτών-εργαζομένων και αποφασίζει το υπουργικό συμβούλιο, που παρεπιπτόντως μείωσε δραστικά τον συμφωνημένο απο την ισχύουσα τότε Ε.Σ.Σ.Ε. κατώτατο μισθό. Το άρθρο αυτό ισχύει ακόμη.
Το Ν. 4387/2016 , το διαβόητο νόμο Κατρούγκαλου που πετσόκοψε ό,τι είχε απομείνει από τις συντάξεις.
Σύμφωνα με την Ενωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ) σε δημοσίευση της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ στις 24/8/2018
R3
ΖΟΥΓΚΛΑ
Η μεγάλη ανεργία που έχουν προκαλέσει τα μνημόνια και η πανδημία έχει μεγιστοποιήσει την εργοδοτική αυθαιρεσία. Δεν εφαρμόζονται ούτε αυτοί οι δυσμενείς μνημονιακοί νόμοι. Απλήρωτες ώρες εργασίας, 12ωρα απλήρωτα σε εργαζόμενους με μειωμένη απασχόληση, «μαύρη» εργασία χωρίς ασφάλιση, παράνομη επανείσπραξη από τους εργοδότες Δώρων Πασχα-Χριστουγέννων, παράνομες απολύσεις κ.λπ. Χάνουν έσοδα τα ασφαλιστικά ταμεία και το κράτος. Οι κακοί αυτοί εργοδότες συμπαρασύρουν ενίοτε και τους καλούς οι οποίοι δεν μπορούν να τους ανταγωνισθούν όντας συνεπείς. Ολ’ αυτά οφείλονται, πέρα από τη διαφθορά, στην απουσία πολιτικής βούλησης για την πάταξη του φαινομένου με την αποδυνάμωση των ελεγκτικών μηχανισμών, που δρούν μόνο για το θεαθήναι. Γνωρίζουν ότι οι εργαζόμενοι, υπό το φάσμα της απόλυσης και της ανεργίας σε συνδυασμό με την ουσιαστική απουσία του συνδικαλισμού, πολύ δύσκολα καταγγέλλουν τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Με το νόμο Χατζηδάκη η Επιθεώρηση Εργασίας από δημόσια υπηρεσία μετατρέπεται σε Ανεξάρτητη Αρχή για να έχουν και άλλοθι για να παραμείνει ζούγκλα η αγορά εργασίας.
Ο νέος νόμος
Εν προκειμένω την «εργολαβία» του εργασιακού ανέλαβε ο Χατζηδάκης, των ειδικών αποστολών. Πρόσφατα ως υπουργός «Ανάπτυξης» απολιγνιτοποίησε βίαια πριν την ώρα τους, που είναι το 2050, τις μονάδες της ΔΕΗ (ΑΔΜΗΕ), καταδικάζοντας σε οικονομικό μαρασμό όλη τη δυτική Μακεδονία καθώς και την περιοχή της Μεγαλόπολης κι έτσι θα αυξήσουμε κατά πολύ τις εισαγωγές ηλεκτρικού ρεύματος από τη Βουλγαρία, την Τουρκία, την Ιταλία την Αλβανία και τα Σκόπια, ενώ θα αγοράζουμε φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες από Γερμανία και Κίνα.
Πρόσφατα επίσης κατέστησε χρηματιστηριακό προϊόν την ηλεκτρική ενέργεια ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες της Ε.Ε. ισχυριζόμενος ψευδώς ότι λόγω ανταγωνισμού θα μειωθεί η τιμή του ρεύματος. Σήμερα η τιμή του έχει ήδη υπερδιπλασιασθεί λόγω κερδοσκοπίας επιβαρύνοντας υπέρμετρα τα νοικοκυριά Τώρα «ανέλαβε» να διαλύσει και τα ελάχιστα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα.
Επιγραμματικά ο νέος νόμος περιλαμβάνει
-2 ώρες επιπλέον υπερεργασίας απλήρωτης έως 6 μήνες το χρόνο που θα δίνονται ως ρεπό με ατομική σύμβαση εργαζόμενου-εργοδότη. Δηλ. ουσιαστικά με απαίτηση του εργοδότη. Τα περί του δικαιώματος του εργαζομένου να αρνηθεί τη «διευθέτηση», και, αν απολυθεί γι’ αυτό, η απόλυση να είναι άκυρη μόνο ως ανέκδοτο ακούγεται.
-Αυξηση των υπερωριών σε 150 ώρες το χρόνο από 96 ώρες στη βιομηχανία και 120 ώρες στους άλλους τομείς, που ισχύει σήμερα. Ετσι μειώνεται το κόστος των υπερωριών, επειδή οι υπερωρίες αμείβονται με προσαύξηση 40% και εάν υπερέβαιναν τις επιτρεπόμενες, δηλ. τις 96 ή τις 120, αμείβονταν με προσαύξηση 60%. Τώρα με τις 150 ώρες θα πληρώνονται προσαύξηση 40% μόνο και έτσι θα μειωθεί το κόστος τους για τους εργοδότες, εάν βέβαια τις πληρώνουν. Ετσι, πέρα από τη βαρβαρότητα του μέτρου, δεν θα χρειάζονται και νέες θέσεις εργασίας και οι νέοι μας, ιδιαίτερα οι μορφωμένοι, θα εξακολουθούν να εγκαταλείπουν την Ελλάδα. Ωραία ανάπτυξη...
-Επεκτείνεται σε πολλούς κλάδους η εργασία της Κυριακής. Γυρίζουμε ολοταχώς στην εποχή του 18ου αιώνα.
-Η Επιθεώρηση Εργασίας από κρατικός φορέας, που υπάγεται στο υπουργείο Εργασίας, μετατρέπεται σε Ανεξάρτητη Αρχή.
- Σε περίπτωση καταχρηστικής απόλυσης, ακόμα και αν ο εργαζόμενος δικαιωθεί δικαστικά, ο εργοδότης μπορεί να μην τον επαναπροσλάβει έναντι κάποιας γλίσχρας αποζημίωσης. Αν τη δίνει κι αυτή επικαλούμενος οικονομικές δυσχέρειες...
- Η κήρυξη απεργίας δυσκολεύει, επειδή προϋποθέτει την ύπαρξη συστήματος ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, διαθέσιμο σε όποιο μέλος επιθυμεί να το χρησιμοποιήσει, με «όρους μυστικότητας». Το ίδιο ισχύει και για την εκλογή διοικητικού συμβουλίου. Αυτό μπορεί να είναι θετικό, στο μέτρο που τηρείται η μυστικότητα της ψήφου και τα προσωπικά δεδομένα δε διαρρέουν στον εργοδότη. Επίσης θεσπίζεται ως προσωπικό ασφαλείας το 1/3 (υπερβολικό) των εργαζομένων σε βασικούς οργανισμούς, φαλκιδεύοντας την αποτελεσματικότητα της απεργίας στους οργανισμούς αυτούς...
-Θεσπίζεται επίσης η υποχρεωτική εγγραφή των συνδικαλιστικών οργανώσεων σε ηλεκτρονικό μητρώο, όπου θα καταχωρούνται βασικά στοιχεία, όπως το καταστατικό, η έδρα και ο αριθμός των μελών. Η εγγραφή στο μητρώο θα αποτελεί προϋπόθεση για συλλογική διαπραγμάτευση, κήρυξη απεργίας και υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης.
-Η θέσπιση της ψηφιακής κάρτας εργασίας του εργαζόμενου, που συνδέεται με το σύστημα «Εργάνη» για την καταπολέμηση της «μαύρης» εργασίας, είναι θετικό μέτρο εφόσον θα είναι άμεσης εφαρμογής και εφόσον την εφαρμόσουν οι εργοδότες και δε θα κρύβουν στα υπόγεια τους «μαύρους». Ηδη ο Χατζηδάκης δήλωσε ότι η εφαρμογή θα γίνει μετά από 3 στάδια και πιθανόν μετά τουλάχιστον από ένα χρόνο. Δηλ. ποτέ.
Οι λοιπές διατάξεις για την καταπολέμηση της βίας στους εργασιακούς χώρους, για τις άδειες πατρότητας, για την προστασία των εγκύων, για την τηλεργασία, για την κατάργηση της διάκρισης εργατοτεχνιτών-υπαλλήλων ως προς τις αποζημιώσεις, είναι θετικές, εφ’ όσον ελέγχονται οι εργοδότες, αν τις εφαρμόζουν, που πολύ αμφιβάλλουμε.
Η κακοδαιμονία του συνδικαλισμού είναι η άκρατη κομματικοποίηση. Μέλη και στελέχη κομμάτων που συγκροτούν τις συνδικαλιστικές κομματικές παρατάξεις (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΕΣΑΚ-ΠΑΜΕ) καταλαμβάνουν θέσεις σε σωματεία, ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, και ΓΣΕΕ. Εν πολλοίς δεν ενδιαφέρονται για τα προβλήματα των εργαζομένων παρά μόνο για το πέρασμα των κομματικών ή και κυβερνητικών γραμμών, την διατήρηση της καρέκλας και ορισμένοι για την άσκηση επαναστατικής κομματικής γυμναστικής. Αυτό είναι ότι χειρότερο για τους εργαζόμενους, που είναι από την αρχή των μνημονίων συνδικαλιστικά ουσιαστικά απροστάτευτοι. Αυτό φυσικά βολεύει κυβερνήσεις και ξένους, επειδή όλα είναι υπό έλεγχο, δεν ξεφεύγουν. Γι’ αυτό το ποσοστό των μη συνδικαλισμένων ολοένα και αυξάνεται υπερβαίνοντας το 70% στον ιδιωτικό τομέα. Αν υπήρχε ένα ισχυρός και μαζικός συνδικαλισμός και όχι ένας κομματικοποιημένος εργατοπατερισμός θα αποφεύγονταν πολλά μνημονιακά δεινά. Η θέση του ΑΣΚΕ είναι ότι μέλη και στελέχη κομμάτων αν θέλουν να μετέχουν σε συνδικαλιστικές διαδικασίες οφείλουν να παραιτηθούν από την κομματική ιδιότητά τους και εννοείται ότι κομματικές παρατάξεις και κόμματα δεν έχουν καμμία θέση στον συνδικαλισμό. Αν ενδιαφέρονται για τους εργαζόμενους. Η ειρωνεία είναι ότι όλες αυτές οι κομματικές παρατάξεις λένε ότι είναι ακομμάτιστες.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Δεν αξίζει στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στους νέους αυτή η μεταχείριση που έχουν χρόνια υποστεί. Χρειάζεται μια άλλη ανάπτυξη, με στόχους και αξίες. Επειδή έχουμε πρώτες ύλες, παραγωγικό και επιστημονικό δυναμικό υψηλής στάθμης. Εχουμε ως λαός εργατικότητα, έχουμε πολιτισμό. Εχουμε εσωτερική και εξωτερική αγορά και γεωστρατηγική θέση που μας δίνει το πλεονέκτημα να καταστεί η χώρα μας κέντρο εμπορικών και οικονομικών δραστηριοτήτων μιας ευρύτερης περιοχής, με την προϋπόθεση ότι θα απαλλαγούμε από την Ε.Ε. και το ευρώ της, η οποία μας απαγορεύει την ανάπτυξη της παραγωγής μας. Ετσι, μόνο, μπορεί η χώρα να γίνει ανταγωνιστική και η οικονομία μας να προσαρμοσθεί στις σύγχρονες συνθήκες Χρειάζονται όμως Ελληνικές Κυβερνήσεις...
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
R1
Η κατάργηση του εθνικού νομίσματος και η καθιέρωση του ΕΥΡΩ αφαιρεί και τυπικά το δικαίωμα στη χώρα μας να έχει εθνική οικονομία προς όφελος του ελληνικού λαού. Θα αποφασίζει η ΕΚΤ και το διευθυντήριο της κοινότητας.
Οι συνέπειες θα γίνουν σύντομα ορατές. Συρρίκνωση της εναπομείνασας ελληνικής παραγωγής, αύξηση τιμών, ελλειμμάτων, δημόσιου χρέους, δανεισμού, φορολογίας και ανεργίας καθώς και μείωση πραγματικών μισθών και κοινωνικών δαπανών.
Η διαφαινόμενη πλέον, λόγω ΟΝΕ, δυσκολία πληρωμής των υποχρεώσεων του δημοσίου μας φέρνει πιο κόντα στην τύχη της Αργεντινής."
(Ανακοίνωση του ΑΣΚΕ 28/12/2001)
R2
«Η Ευρώπη είναι σήμερα πολύτιμη, επειδή πειθαναγκάζει σε ιδιωτικοποιήσεις και φιλελευθεροποίηση, που καμιά εθνική κυβέρνηση δε θα ήταν σε θέση ούτε καν να ονειρευτεί. Διότι οι κυβερνήσεις, ακόμη και δεξιότερες από αυτήν του κ. Κολ, διατηρούν ευαισθησίες, έστω και για ψηφοθηρικούς λόγους Κύρια ευεργετική συνέπεια του ευρώ είναι ότι εγκαθιστά επ’ άπειρον λιτότητα εισοδημάτων των εργαζομένων στην Ευρώπη Καμιά εθνική κυβέρνηση δε θα μπορούσε να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα.» πρόεδρος των Γερμανών Βιομηχάνων Χανς-Όλαφ Χένκελ σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Le Monde στις 31/5/1999»
R3
«Συνολικά, επί μνημονίων, δηλαδή από το 2010, όταν ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου έβαζε τη χώρα στην ατραπό των μνημονίων, έχουν ψηφιστεί μέχρι σήμερα 714 μνημονιακοί νόμοι, 60.000 μνημονιακές διατάξεις και έχουν εκδοθεί 300.000 υπουργικές αποφάσεις προς υλοποίηση των ψηφισμένων νόμων.
Ολο αυτό το θεσμικό οπλοστάσιο παραμένει ανέπαφο μετά την ημερολογιακή λήξη της δανειακής σύμβασης και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. έχει απαγορεύσει στις επόμενες κυβερνήσεις να το ακυρώσουν ή να το αναστείλουν, συνολικά ή τμηματικά, μέσω των νόμων 4472/17 & 4775/17».
ΠΡΟΣ: ΣΩΜΑΤΕΙΟ «ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΚΕΡΥΝΕΙΑ»
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Αδέλφια Κύπριοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες, η Επιτροπή μας, Σ.Ε.Υ.Α.Ε.Κ. και το Σωματείο μας ΣΑΚ, τιμώντας το ιστορικό ΟΧΙ, στις 24 του Απρίλη 2004, του Κυπριακού Ελληνισμού, του σύγχρονου αυτού Δαβίδ, απέναντι στα σχέδια και τη βούληση του αμερικάνικου, αγγλικού, γερμανικού και τούρκικου Γολιάθ καθώς και την δέσμευση του αειμνήστου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσου Παπαδόπουλου, «ότι το διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος που παραλάβαμε δεν θα το παραδώσουμε κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα», ενώνουμε και σήμερα τη φωνή και την ψυχή μας, με τη δική σας φωνή και ψυχή για να βροντοφωνάξουμε: Τέρμα στην πολιτική «της συμμόρφωσης προς τας υποδείξεις» των σύγχρονων Φαρισαίων υποκριτών, εταίρων και δήθεν συμμάχων, που συστοιχίζονται με τον τούρκικο ιμπεριαλισμό, που έχει ως αμετάθετο στόχο του την ολοκληρωτική άλωση της Μεγαλονήσου, κατά το πρότυπο της Αλεξανδρέτας.
Μετά το ηρωικό ΟΧΙ του 2004, Αθήνα και Λευκωσία, έπρεπε να είχαν επανατοποθετήσει το Κυπριακό στη μόνη σωστή του βάση. Ως πρόβλημα εισβολής, κατοχής και εποικισμού. Δεν το έκαναν τότε. Σήμερα που η Τουρκία εγκαταλείπει τη δική της πρόταση- απαίτηση, για ΔΔΟ , εμείς, Ελλάδα-Κύπρος, αντί να εκλιπαρούμε τη ΔΔΟ, στο τραπέζι της «άτυπης πενταμερούς», που αποτελεί όμως τυπική παγίδα, με αποκλειστικό στόχο τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τη δική μας υπογραφή, επιβάλλεται να συμμορφωθούμε στην εντολή του ΟΧΙ, του 2004, και να αποφασίσουμε ότι συζητούμε μόνο στη βάση που επιβάλλει ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ,το Διεθνές Δίκαιο και το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο. Για Κύπρο ενιαία, ελεύθερη και δημοκρατική, χωρίς «προστάτες και εγγυητές», χωρίς ξένους στρατούς και ξένες βάσεις, με απόλυτο σεβασμό και κατοχύρωση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων της νήσου.
Τιμή στο ΟΧΙ του 2004, το σχέδιο Ανάν και τις όποιες παραλαγές του.
ΟΧΙ σε πενταμερείς που εξισώνουν το ψευδοκράτος του Αττίλα με το διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ζήτω η Ενιαία, Ελεύθερη και Δημοκρατική Κύπρος.
Ευάγγελος Κουρής, Νομικός, Πρόεδρος Σ.Ε.Υ.Α.Ε.Κ.
Γεώργιος Κουρούκλης, Νομικός, Πρόεδρος ΣΑΚ
Η Σ.Ε.Υ.Α.Ε.Κ. και το Σωματείο ΣΑΚ εξέδωσαν στις 23-10-2020 την παρακάτω Ανακοίνωση, σχετικά με τις εξελίξεις στο Κυπριακό και την ιμπεριαλιστική πολιτική της Τουρκίας εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδας:
Καταγγέλλουμε το διευθυντήριο του Ο.Η.Ε. και ειδικότερα τον Γενικό Γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες που διαρκώς επιχειρούν στα πλαίσια της, Βρετανικής εμπνεύσεως πολιτικής ισότητας, την εξίσωση κατεχομένων και Κυπριακής Δημοκρατίας.
Συγκεκριμένα, μετά την εκπνοή των παράνομων πενταμερών στην Γενεύη το 2017, προχώρησαν στην απεχθή τριμερή που διοργάνωσαν στο Βερολίνο το 2019, για να καταλήξουν προσφάτως να μην παρέμβουν, προκειμένου να αποτρέψουν τους Τούρκους κατακτητές, τόσο για τις επεκτατικές τους ενέργειες στην Κυπριακή ΑΟΖ, όσο και για την εισβολή τους στα Βαρώσια.
Kαταγγέλλουμε τους χειρισμούς της πολιτικής ηγεσίας στην Ελλάδα, που ακολουθεί, απέναντι στη νεοθωμανική επεκτατική συμπεριφορά της Τουρκίας την άσκηση μιας εξωτερικής πολιτικής με το Κυπριακό στο ράφι.
Η Σ.Ε.Υ.Α.Ε.Κ εργάστηκε σκληρά και θα συνεχίσει προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ενιαίο μέτωπο του αγώνα απελευθέρωσης σε Ελλάδα, Κύπρο και ομογένεια.
Επιδίωξε και θα επιδιώκει μια διαρκή συνεργασία μαζί με άλλες εμβληματικές προσωπικότητες, Συλλόγους και Σωματεία με αγωνιστική δραστηριότητα για το Κυπριακό Ζήτημα.
Τα τετελεσμένα που επιχειρούν οι Τούρκοι στην Κυπριακή ΑΟΖ και στα Βαρώσια δεν θα περάσουν.
Θα υποστηρίξουμε και θα συμμετάσχουμε στις αντικατοχικές εκδηλώσεις που θα διοργανώνονται γι’ αυτό τον σκοπό.
Ο αγώνας μας για την αντιμετώπιση κρίσεων όπως στην περίπτωση του σχεδίου Ανάν, για την ανάδειξη της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, βάσει των Γενικών Αρχών Δικαίου του Καταστατικού Χάρτη του Ο.Η.Ε., ως τερατογενή εκτροπή από τους αναγκαστικούς κανόνες του Γενικού Διεθνούς Δικαίου, για την αποδόμηση των συνομιλιών προς επίλυση του Κυπριακού που επιχειρήθηκαν από τα Ηνωμένα Έθνη στην Γενεύη, είναι διαρκής και επιδιώκουμε με κάθε πρόσφορο τρόπο να κινητοποιήσουμε την κοινή γνώμη για μια πορεία απελευθέρωσης από τον κατοχικό ζυγό.
Η δράση μας, μαζί με εγνωσμένου κύρους συλλογικότητες και προσωπικότητες, ανέδειξε με αυστηρή επιστημονική προσέγγιση ότι οι διασκέψεις της Γενεύης, στην 1η [Γενάρης 2017] και στην 2η , στο Κράνς Μοντανά [Ιούλιος 2017] που επιχειρήθηκαν από τα Ηνωμένα Έθνη, αποσκοπούσαν στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την νομιμοποίηση της εισβολής, της κατοχής, του εποικισμού και την μεταμφίεση των διεθνών εγκλημάτων σε «νόμιμη» μορφή, όπως π.χ. η μεταμφίεση του έποικου Τούρκου σε νόμιμο χρήστη της κατεχόμενης γης.
Τοιουτοτρόπως, αφήνονται ατιμώρητα εγκλήματα πολέμου ποινικά κολάσιμα, σύμφωνα με το Διεθνές Ποινικό Δίκαιο, τις Διεθνείς Συνθήκες και τον Καταστατικό Χάρτη.
Αποδείξαμε, ότι οι παραπάνω διασκέψεις δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά εφαρμογή έκνομων σχεδίων που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ως μέσα επικυριαρχίας εκείνων των κρατών [ π.χ. Eυρωατλαντιστές ] που έχουν την υπεροχή στο διεθνές σύστημα και συνακόλουθα στον ΟΗΕ.
Αναδείξαμε ότι αυτές οι ενέργειες καθορίζουν τον χαρακτήρα του Οργανισμού, ως τοποτηρητή των συμφερόντων των ισχυρών κρατών - μελών του.
Επισημάναμε ότι ο τρόπος χρησιμοποίησης των μέσων αυτών είναι σε απόλυτη συνάρτηση με την στάση των αμέσως ενδιαφερομένων κρατών και εθνών που βάλλονται.
Κείμενο σε pdf
Η ΣΕΥΑΕΚ απορρίπτει όλες τις μεθοδεύσεις των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων, που σκοπό έχουν την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον εξανδραποδισμό του Ελληνισμού και θα αντισταθεί αμείλικτα για την αποτροπή συνομιλιών τύπου Γενεύης που έγιναν εκτός παραμέτρων του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, έχοντας στην φαρέτρα της δύο αμάχητα τεκμήρια:
1)Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι κράτος κυρίαρχο και ακατάλυτο σε όλη την επικράτεια. Αυτό σημαίνει ότι πέρα των ελεύθερων περιοχών της, απαιτείται και επιβάλλεται απελευθέρωση των κατεχομένων από την Τουρκία.
2) Οποιαδήποτε ενέργεια του Ο.Η.Ε εκτός παραμέτρων του Καταστατικού Χάρτη του, ήτοι εκτός παραμέτρων των Γενικών Αρχών Δικαίου που θωρακίζει την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Αρχών θα είναι άκυρη.
Η ακυρότητα ισχύει και για την περίπτωση που θα παραμείνουν οι εγγυήτριες δυνάμεις, τα παρεμβατικά δικαιώματα και ο κατοχικός στρατός της Τουρκίας ακόμη και η αποχώρηση αυτού με χρονοδιαγράμματα.
Προτεραιότητά μας έναντι του επεκτατισμού της Τουρκίας, είναι να θέσουμε επιτακτικά στις πολιτικές ηγεσίες το ζήτημα της ανάκτησης της αμυντικής μας υπεροχής και την επέκταση της κυριαρχίας μας, επιβάλοντας στους κυβερνώντες να προβούν στην καθολική επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια γιά όλη την Ελληνική επικράτεια.
Αγωνιζόμαστε με κάθε πρόσφορο τρόπο, για την ανακήρυξη της απανταχού Ελληνικής Α.Ο.Ζ , χαράζοντας κοινά σύνορα με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Υπερασπιζόμαστε το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος-Κύπρου, με σκοπό να τεθεί σε ισχύ διαρκώς και όχι περιστασιακά.
Αντιπαλεύουμε το προσχηματικό δόγμα της αποποίησης των ευθυνών εκ μέρους της πολιτικής ελίτ στην Ελλάδα, ότι η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται αφού κατ' αυτό τον τρόπο δεν μπορεί να εφαρμοστεί το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος- Κύπρου.
Καλούμαστε όλοι οι Έλληνες να πορευτούμε σύσσωμοι για την Εθνική κυριαρχία μας.
Ας αφυπνιστούμε όλοι σε Ελλάδα, Κύπρο και ομογένεια για να δώσουμε τον αγώνα της απελευθέρωσης. 1821- 2021: αυτά τα 200 χρόνια από την Εθνεγερσία πρέπει να νοηματοδοτήσουν ότι η επιβίωση του Ελληνισμού συνδέεται άρρηκτα με την απελευθέρωση της Κύπρου.
Κουρής Ευάγγελος, Πρόεδρος της ΣΕΥΑΕΚ
Κουρούκλης Γεώργιος, Πρόεδρος ΣΑΚ
«Στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο η πατρίς. Η Ελλάδα να πεθάνει, να ζήσουμε εμείς.»! Συνθήματα ακραίων οργανώσεων (antifa κλπ), που όμως ξεπλένονται από μέρος του πολιτικού προσωπικού της χώρας (στελέχη ΣΥΡΙΖΑ κλπ) που ακούγονται στους δρόμους και γράφονται σε αφίσες στην Αθήνα και αλλού πραγματικά σοκάρουν. Η Δημοκρατία (μας) ανέχεται όλες τις φωνές. Ακόμα και αυτές που ζητούν να πεθάνει η ίδια. Εμείς ένα μόνο έχουμε να απαντήσουμε σε αυτούς: Λυπούμαστε που θα σας στενοχωρήσουμε, παιδιά, αλλά η Ελλάδα θα ζήσει, είτε το θέλετε είτε όχι. Ακόμα, κι αν αυτό σημαίνει ότι εσείς θα «πεθάνετε» από τη στενοχώρια σας...
Ωρες-ώρες, κυρίως σε δύσκολες, δημοσκοπικά, περιστάσεις, κάποια στελέχη καταφεύγουν σε δηλώσεις «προκλητικές», ώστε να εξασφαλίσουν εντυπώσεις για κάποιο σκοπό, συνήθως αντίθετου αποτελέσματος.
Τελευταία, το δίδυμο Τζανακόπουλου-Αχτσιόγλου, με σχέδια ακόμη και διαδοχής του Τσίπρα(!), μεγαλούργησαν. Ο πρώτος, ακολουθώντας τη σειρά Περιστέρας-Πολάκη-Τσίπρα που προηγήθηκαν, δήλωσε ότι στη δεύτερη φορά Αριστερά θα φροντίσουν να εκκαθαρίσουν όσους προτίθενται να θέσουν φραγμούς στην εξουσία τους, με πρώτους (φανταζόμαστε) τις «ανεξάρτητες αρχές» και το Συμβούλιο Επικρατείας. Φαίνεται, έτσι, ότι εζήλεψαν το παράδειγμα «δημοκρατικότητας» Ερντογάν και των λοιπών σύγχρονων και προγενέστερων ομοίων του...
Η δεύτερη του διδύμου μας ενημέρωσε ότι την Αριστερά δεν ευνοούν συνθήκες κανονικότητας και ότι το πεδίον δράσεων και επιτυχιών της που την ευνοούν είναι οι περίοδοι κρίσεων και ανωμαλιών! Επομένως δικαιούται κάποιος να υποθέσει ότι θα ευνοούσαν ή και θα υποδαύλιζαν την ύπαρξη τέτοιων συνθηκών. Προς γνώσιν...
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό