ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Μέχρι το καλοκαίρι η Ν.Δ. εμφανιζόταν να υπερέχει συντριπτικά απέναντι σ' ένα ΠΑΣΟΚ που παρέπαιε και η μόνη του φιλοδοξία φαινόταν να είναι ο περιορισμός της έκτασης της ήττας. Εάν το σκηνικό αυτό αποτυπωνόταν στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, θα προέκυπτε μια κραυγαλέα δυσαρμονία μεταξύ Κοινοβουλίου και εκλογικού σώματος και η Ν.Δ. θα είχε το πολιτικό δικαίωμα (συνταγματικά δεν προβλέπεται πλέον) να ζητήσει παραίτηση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και άμεση προσφυγή στις κάλπες.

Η αυτοκτονία της Ν.Δ.

Όμως, με μία μόνο κίνηση, την επιλογή του Γ. Τζαννετάκου, η ηγεσία της Ν.Δ. κατάφερε να αναστρέψει το κλίμα και να αυτοκτονήσει.

• Πάγωσε τα μέλη της και τους ψηφοφόρους της, όχι μόνο στο λεκανοπέδιο, αλλά σ' όλη την Ελλάδα.

• Ανέδειξε σε παράγοντα της πολιτικής ζωής το Γ. Καρατζαφέρη.

• Βοήθησε τη συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ, που σε κάποιο βαθμό θα γινόταν έτσι κι αλλιώς.

Οδηγείται προς τις βουλευτικές εκλογές μεδιχασμένη ηγεσία (κόντρα Μεϊμαράκη-Σουφλιά.

Έτσι, το εκλογικό αποτέλεσμα ανέδειξε μεν τη Ν.Δ. ως πρώτη δύναμη, αλλά δεν της δίνει το δικαίωμα να ζητήσει τίποτα και η κυβέρνηση Σημίτη μπορεί να συνεχίσει απρόσκοπτα το έργο της!

Αν η Ν.Δ. δεν είχε επιλέξει τον Τζαννετάκο, αλλά κάποιο παραδοσιακό της στέλεχος, « ο Καρατζαφέρης δε θα κατέβαινε στις εκλογές ή, αν κατέβαινε, θα έπαιρνε ασήμαντο ποσοστό, • η Ν.Δ. θα κέρδιζε Αθήνα, Πειραιά και άλλους δήμους από τον πρώτο γύρο, • θα κέρδιζε στο δεύτερο γύρο όλους τους δήμους και τις νομαρχίες που έχασε οριακά και την Υπερνομαρχία.

Καταλαβαίνουμε ποιο θα ήταν σήμερα το πολιτικό κλίμα!

Οι δυσκολίες του ΠΑΣΟΚ

Φυσικά η κατάσταση διαγράφεται δύσκολη για το ΠΑΣΟΚ. Έχουν πρώτα να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που προέκυψαν από τις εκλογές. Οι απώλειες τους ήταν σοβαρές. Τα ερωτήματα που ανέκοψαν από τις ιλιγγιώδεις εκλογικές δαπάνες [π.χ. ο Παπουτσής είχε 530 τηλεοπτικές διαφημίσεις(!), όταν η δεύτερη Μπακογιάννη είχε 187] θέλουν απαντήσεις. Η προπαγάνδισή τους (επικοινωνιακή πολιτική!) υπήρξε χαμηλού επιπέδου, π.χ. κατηγορούσαν τη Ν.Δ. για πολιτικοποίηση των εκλογών, όταν οι ίδιοι έκαναν το ίδιο, επικεντρώνοντας τα βέλη τους σε τριτεύοντα θέματα. Έχουν να απολογηθούν για τον άξεστο τρόπο με τον οποίο επεχείρησαν να παίξουν το χαρτί των ακροδεξιών.

Κυρίως, όμως, έχουν να αντιμετωπίσουν ταπραγματικά προβλήματα, όχι για να τα λύσουν,φυσικά, αλλά για να αποπροσανατολίσουν απ'αυτά. Και δεν είναι πλέον εύκολο. Ηοικονομίααπειλείται με έκρηξη. Η ακρίβεια και η ανεργίαεπελαύνουν.Οι αλχημείες στουςδημοσιονομικούς πίνακες τους εξευτέλισαν. Σταελληνοτουρκικά, τον ευρωστρατό, το Κυπριακόοι μειοδοσίες δε μπορούν να καλυφθούν ενονόματι της εισόδου (;) της Κύπρου στην Ε.Ε.,που ούτως ή άλλως είναι αφ' εαυτής αρνητικήεξέλιξη.

Πέρα απ' αυτά, ή λόγω ακριβώς αυτών, είναι φανερό σ' όλους ότι το ΠΑΣΟΚ είναι, πλέον, φορέας, που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι η διατήρηση της εξουσίας ως αυτοσκοπός. Και αυτό έχει σοβαρές παρενέργειες. Η αμφισβήτηση από μέσα θα είναι διπλή : από τους «αντιεκσυγχρονιστες», που σιγά σιγά αναθαρρούν, και από τους περί το Λαλιώτη, που

προωθούν τη διαρχία με σκοπό τον περιορισμό μέχρι και εκπαραθύρωση του Σημίτη. Γι' αυτό όλα είναι ανοιχτά, μέχρι και αιφνίδιες εκλογές από το Σημίτη, αν δει κάποιο ευνοϊκό γι'αυτόν σημείο, είτε για προσωπική επικράτηση είτε για ηρωική έξοδο.

Γιατί ο Γ. Τζαννετάκος;

Το ερώτημα που καίει τους νεοδημοκράτες και απασχολεί όλους τους υπόλοιπους είναι: ποιος και γιατί επέλεξε το Γ.Τζαννετάκο;

Μια ερμηνεία θα μπορούσε να είναι ότι πίσω από την ευφράδεια του αρχηγού της Ν.Δ. κρύβεται ένας άνθρωπος χωρίς ιδιαίτερες πολιτικές ικανότητες, που επεχείρησε με λάθος πρόσωπο να επαναλάβει την εκδοχή Κατριβάνου.

Αν, όμως, τέτοιες επιλογές δε γίνονται τόσο αβασάνιστα, πρέπει να δεχτούμε ότι ο Τζαννετάκος επιβλήθηκε στη Ν.Δ. Εκτιμούμε τα

εξής:

Ο Γ.Σουφλιάς εκφράζει την αμερικανική επιρροή στη Ν.Δ. Όταν επέστρεψε στη Ν.Δ., που μέχρι τότε εξέφραζε μόνο ένα μέρος από τα ευρωπαϊκά συμφέροντα, είχαμε γράψει στην «Ε» ότι οι ΗΠΑ αποδέχονται πλέον και τη Ν.Δ. ως ενδεχόμενη κυβέρνηση και όρισαν τοποτηρητή στο κόμμα.

Ο Κ. Καραμανλής επισκέφτηκε πρόσφατα τις ΗΠΑ. Επειδή, φυσικά, δε σκοπεύει να ασκήσει πολιτική διαφορετική από το ΠΑΣΟΚ, άρα να. στηριχτεί στον ελληνικό λαό, γνωρίζει ότι πρέπει να εξασφαλίσει την υποστήριξη της μεγαλύτερης μερίδας του ξένου παράγοντα. Πήγε, λοιπόν, στις ΗΠΑ για το O.K., στις οποίες ΗΠΑ κυριαρχεί σήμερα το εβραϊκό λόμπι, με την κυβέρνηση Μπους να απαιτεί με τον πιο ιταμό τρόπο από τους πάντες τα πάντα, πολλώ μάλλον από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Ελλάδας. Ο Κ.Καραμανλής, για άλλη μια φορά, ευθυγραμμίστηκε πλήρως και, επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ, ξέχασε όποιες διαφοροποιήσεις και ήρθε πρόθυμος να πειθαρχεί στους όποιους τοποτηρητές (μεταξύ αυτών και στην πρεσβεία του Ισραήλ).

Όλοι ισχυρίζονται, πλέον, ότι η επιλογή Τζαννετάκου ήταν πρόταση του Γ.Σουφλιά (και ο ίδιος ο Σουφλιάς το ισχυρίζεται αυτό!). Αυτό που δε φάνηκε είναι ότι ο Μητσοτάκης προώθησε τον Τζαννετάκο ως υποψήφιο υπερνομάρχη, ενώ εκλογικά ενίσχυσε τον Καρατζαφέρη, του οποίου έκανε την τιμή να τον συναντήσει προεκλογικά. Κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει την ικανότητα του Μητσοτάκη να προβλέψει τις συνέπειες αυτής της επιλογής: την αποδυνάμωση του Καραμανλή, που επιτρέπει στη Ντόρα να διατηρεί ακέραιες τις προσωπικές της φιλοδοξίες.

Αν τα πράγματα είναι έτσι, η επιλογή Τζαννετάκου αποσκοπούσε:

• Να παρατείνει την παραμονή της κυβέρνησης Σημίτη, για να εξοφληθούν και άλλα γραμμάτια, με πρώτο το Κυπριακό.

• Όταν και αν ο Καραμανλής γίνει πρωθυπουργός στις ερχόμενες εκλογές, να μην πάρει ένα ποσοστό που θα τον καταστήσει παντοδύναμο, αλλά να διαθέτει οριακές πλειοψηφίες, που θα τον κάνουν να υποκύπτει σε κάθε πίεση.

Ο Κ. Καραμανλής, με την αποδοχή της υποψηφιότητας Τζαννετάκου, απέδειξε ότι δε διαθέτει την πολιτική ικανότητα να καταλάβει πού τον οδηγεί αυτή η επιλογή ή ότι δε διαθέτει το σθένος να την αρνηθεί. Ή και τα δύο μαζί.

Η αριστερά

Το ΚΚΕ λειτούργησε για άλλη μια φορά με στενά κομματικά κριτήρια. Με τη δικαιολογία ότι μια μερίδα του ΣΥΝ ήθελε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, αρνήθηκε τη συνεργασία με τα άλλα στελέχη του ΣΥΝ και του ευρύτερου χώρου που δεν την ήθελαν, ούτε δείχνουν διάθεση συμμετοχής στη νομή οποιασδήποτε εξουσίας και έχουν μια συνεπή αριστερή στάση. Δεν περιορίστηκε στη δίκαιη (και θεμιτή) κριτική άλλων, αλλά έβρισκε μόνο αρνητικά σ' όποιον δε συνεργάστηκε μαζί του! Ο Μ.Γλέζος π.χ. ήταν κακός, γιατί ήταν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Δ.Τσοβόλας ξεχάστηκε ότι ήταν υπουργός του ΠΑΣΟΚ!

Η συνεργασία με το ΔΗΚΚΙ δεν απέδωσε. Παρ'όλ' αυτά επιμένει σε μια συνεργασία μαζί του και στις βουλευτικές εκλογές, γιατί πιστεύει ότι το ΔΗΚΚΙ δεν έχει τη δυνατότητα να του δημιουργήσει προβλήματα.

Μετά τις εκλογές αρνείται να δει την πραγματικότητα και επαναλαμβάνει τα καθόλου πειστικά: «πήγαμε καλά, συνεχίζουμε πιο δυναμικά». Πού οδηγείται, όμως, μ'αυτές τις αντιλήψεις;

Ο ΣΥΝ όχι μόνο κατάφερε να διασωθεί, αλλά με κάποιες σωστές επιλογές προσώπων κέρδισε εντυπώσεις σε μεγάλους δήμους και νομούς που κατέβηκε αυτόνομα.

Η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ απέδωσε κάποια αξιώματα, αλλά με μειωμένα ποσοστά.

Το μεγάλο πρόβλημα, όμως, του ΣΥΝ είναι ότι στην ουσία δεν αποτελεί ένα κόμμα, αλλά συστεγάζει ανθρώπους απ' όλο το πολιτικό φάσμα, από τους πιο προοδευτικούς μέχρι τους πιο αντιδραστικούς, με τους τελευταίους να είναι οι προνομιακοί αποδέκτες των εοκικών κονδυλίων. Αυτή η κατάσταση δε μπορεί να διαιωνίζεται. Σύντομα οι ισορροπίες του

Ν.Κωνσταντόπουλου δε θα αποδίδουν πια και ο καθένας θα υποχρεωθεί ν' αποφασίσει «με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει». Αλλωστε στο ΠΑΣΟΚ ετοιμάζουν σχέδια εκλογικού νόμου στα μέτρα μιας κυβερνητικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ, την οποία ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΝ αποδέχεται.

Το ΔΗΚΚΙ ως κεντρική γραμμή επέλεξε τη συνεργασία με το ΚΚΕ, με προφανή σκοπό την επάνοδο του Δ. Τσοβόλα στα βουλευτικά έδρανα μέσω των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ. Με τον τρόπο, όμως, που γίνεται αυτή η συνεργασία, το ΔΗΚΚΙ, παρ' ότι από την ίδρυση του κρατάει μια συνεπή αντιπολιτευτική στάση, παύει πια να απευθύνεται στο μεγαλύτερο μέρος των αρχικών του οπαδών και ψηφοφόρων. ’λλωστε, παρότι το ΔΗΚΚΙ σ' ελάχιστες περιοχές διαθέτει ισχυρές οργανώσεις, παρατηρήθηκαν διαφοροποιήσεις από την κεντρική γραμμή (αυτόνομη κάθοδος ή άλλες συνεργασίες).

Αξιοσημείωτο, τέλος, είναι ότι, όπου κάποια μικρή οργάνωση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς είχε δυνάμεις για να κατέβει αυτόνομα, συγκέντρωσε ένα ποσοστό 2-3%, από το οποίο ένα μικρό μόνο μέρος ήταν κομματικό. Η ποιότητα αυτών των ψηφοφόρων, αν ενεργοποιηθούν, μπορεί να συμβάλει (υπό προϋποθέσεις) σε μια αναγέννηση της αριστεράς, για την οποία σύντομα θα αναφερθούμε στην ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ.

Όσο για το περίφημο μήνυμα, αν κάποιοι πρέπει να πάρουν ένα μήνυμα από τις εκλογές είναι αυτό το 2-3% μαζί με όποιους άλλους αντέχουν και δεν αλλοτριώνονται μέσα στο σημερινό κλίμα: μας αξίζει μια καλύτερη μοίρα, ας προσπαθήσουμε γι' αυτήν.

Απο το Σηάτλ άρχισαν να μορφοποιούνται κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης σ’ όλο τον κόσμο, που στις συνόδους των διαφόρων οργάνων του καπιταλισμού (G8, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, σύνοδος συμβουλίων της Ε.Ε. ) διαδηλώνουν με πορείες και συγκεντρώσεις.

Στη χώρα μας έχουν δημιουργηθεί τέσσερις κινήσεις κατά τής παγκοσμιοποίησης

*Η Πρωτοβουλία για την δημιουργία του Ελληνικού κοινωνικού φόρουμ (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΣΥΝ, συνδικαλιστές ΠΑΣΟΚ, ΑΚΟΑ, Α/Συνέχεια, διάφορες πολιτικές οργανώσεις τροσκιστών όπως ΟΚΔΕ, Εργατική Αριστερά)

*Η Θεσσαλονίκη Δράση 2003 (ΚΚΕ, ΔΗΚΚΙ, Κομμουν. Ανανέωση)

*Η Πρωτοβουλία Γενοβα 2001_{{πολιτικές οργανώσεις τροσκιστών}}

*Η Πρωτοβουλία Αγώνα 2003 .

Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι οι λαϊκές κινητοποιήσεις κατά τις συνόδους των διαφόρων οργάνων του καπιταλισμού είναι επιβεβλημένες και θετικές ως γεγονός. Ομως πολύ μεγαλύτερη σημασία έχει η αντίδραση και η αντίσταση μέσα σε κάθε χώρα κατά των κυβερνήσεων, που υλοποιούν τις αποφάσεις των συνόδων αυτών, ώστε αυτές να καθίστανται πραγματικά ανενεργές. Eπίσης, απερίφραστη θα πρέπει να είναι η αντιθεσή τους στην ΕΕ, που είναι η έκφραση της παγκοσμιοποίησης στη χώρα μας.

Οι κινήσεις κατά της παγκοσμιοποίησης, δυστυχώς, αντιμετωπίζονται από τις πολιτικές δυνάμεις, που τις έχουν συγκροτήσει, ως μαζικοί χώροι, όπου είτε το κομματικό όφελος υπερισχύει της επιτυχίας των κινητοποιήσεων,είτε η εκπεφραμένη θέση τους υπερ της ΕΕ και η ενσωμάτωση στελεχών του κυβερνητικού κόμματος υπονομεύει την αξιοπιστία τους.

Το ΑΣΚΕ μετέχει στις κινητοποιήσεις κατά της παγκοσμιοποίησης και ιδιαίτερα αυτές που προγραμματίζονται στη χώρα μας κατά τη διάρκεια της προεδρίας, κατά το πρώτο εξάμηνο του 2003, χωρίς, για τους παραπάνω λόγους, να μετέχει σε καμμία από τις κινήσεις αυτές.

Με την εκλογή του Γκουτιέρες στον Ισημερινό (Εκουαντόρ) προστέθηκε άλλος ένας πονοκέφαλος στους επιτελείς του κ. Μπους. Προηγήθηκαν δύο λαϊκές εξεγέρσεις, στις οποίες πήρε μέρος κι ένα ισχυρό κίνημα Ινδιάνων, που κατέλυσαν την εξουσία των ανδρεικέλων των ΗΠΑ.

Στη Βραζιλία Πρόεδρος εξελέγη ο υποψήφιος της αριστεράς Λούλα, παλιός συνδικαλιστής. Παρότι ο ίδιος δε δείχνει διατεθειμένος να συγκρουστεί με το ΔΝΤ και τις ΗΠΑ, στις δυνάμεις που τον υποστήριξαν και στο ίδιο του το κόμμα εκφράζονται πολύ πιο ριζοσπαστικές απόψεις.

Στη Βενεζουέλα οι επανειλημμένες απόπειρες ανατροπής του Τσάβες δεν έχουν αποδώσει, προς το παρόν τουλάχιστον. Οι αντιδραστικές δυνάμεις, στηριζόμενες και χρηματοδοτούμενες από τη CΙΑ και τις εταιρείες πετρελαίου, επείγονται να ανατρέψουν τον Τσάβες, γιατί από 1/1/03 θέτει σε εφαρμογή νέο Σύνταγμα, που

Προβλέπει ευρύτατο κοινωνικό έλεγχο στα βασικά μέσα παραγωγής.

Στην Αργεντινή η οικονομική εξαλίωση, που επέφεραν οι οδηγίες του ΔΝΤ, συνεχίζεται και το λαϊκό κίνημα δεν υποχωρεί.

Στην Κολομβία το ισχυρότατο αντάρτικο συνεχίζει απτόητο τη δράση του.

Στην Παραγουάη αναπτύσσεται ένα νέο κίνημα και σε μικρότερο βαθμό στις άλλες χώρες της Λ. Αμερικής.

Η Κούβα όχι μόνο κρατάει, αλλά έχει το ... θράσος να προτείνει στις υπόλοιπες χώρες συνεργασία, για ν’ απαλλαγούν από την εξάρτηση των ΗΠΑ.

Με εξαίρεση την Κούβα, που φαίνεται να ξέρει τι θέλει, στις άλλες χώρες αυτή η μεσοβέζικη κατάσταση δεν μπορεί να κρατήσει πολύ. Ή θα αναδειχθούν φορείς και προγράμματα που θα συγκρουστούν με το ΔΝΤ και τις ΗΠΑ, θα θέσουν τις οικονομίες και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές κάτω από κοινωνικό έλεγχο και θα επιτρέψουν την ανάπτυξη της Λ. Αμερικής ή θα είναι αναπόφευκτη η οπισθοδρόμηση.

Οι προσπάθειες των «γερακιών» για επέμβαση στο Ιράκ προσκρούουν στην έλλειψη, προς το παρόν, προσχημάτων που αναζητούν εναγωνίως με τους επιθεωρήτες του ΟΗΕ.

Τα «γεράκια» υποχρεώθηκαν να αποδεχθούν τη διαδικασία των επιθεωρητών του ΟΗΕ, που στήριζε το Στέιτ Ντηπάρτμεντ, λόγω των σοβαρών αντιδράσεων της κοινής γνώμης σχεδόν όλων των χωρών του κόσμου αλλά και ισχυρης μερίδας του αμερικανικού κεφαλαίου. Η τακτική της πλευράς αυτής είναι η αποτροπή της επέμβασης με την αφαίρεση κάθε λογικοφανούς αφορμής από τα «γεράκια». Από την άποψη αυτή το Στέϊτ Ντηπάρτμεντ εμφανίζεται ενισχυμένο.

Είναι πιθανό στην ίδια γραμμή να εξηγείται και η σταδιακή αποδυνάμωση του Σαντάμ (άμεση αποδοχή επιθεωρήσεων του ΟΗΕ, συγγνώμη στο Κουβέϊτ, υποβολή έκθεσης 12.000 σελίδων με τα όπλα του Ιράκ) που διετέλεσε, άλλωστε, εκλεκτός των ΗΠΑ με την επέμβασή του στο Ιράν.

Φυσικά τα «γεράκια» δεν έχουν εγκαταλείψει το στόχο τους («Θα είναι θαύμα να μη γίνει πόλεμος» είπε ο Ταρέκ Αζίζ). Θα επιχειρήσουν να «ανακαλύψουν» όπλα μαζικής καταστροφής από τις εκθέσεις των επιθεωρητών ή από την έκθεση των 12.000 σελίδων του Ιράκ, την οποία μάλιστα παρακράτησαν οι Αμερικάνοι και μοίρασαν φωτοαντίγραφα (σ.σ. !!!) μόνο στα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ..Παρ’ όλες όμως τις προσπάθειες των επιθεωρητών τέτοια όπλα δεν έχουν ακόμή βρεθεί. Αυτό που αποκαλύφθηκε, προφανώς από την αντιτιθέμενη στην επέμβαση μερίδα των Αμερικανών, είναι ο κατάλογος των αμερικανικών εταιρειών που προμήθευσαν όπλα μαζικής καταστροφής στο ιρακινό καθεστώς.Επίσης και ο ρόλος του Ράμσφελντ στη χορήγηση των όπλων αυτών επί προεδρίας Μπους πατρός.

Ο Μπους υιός θεωρεί ότι οι εκθέσεις των επιθεωρητών, που δεν έχουν ακόμη υποβληθεί (σ.σ !!), είναι αναξιόπιστες και αναποτελεσματικές. Ο Κόφι Ανάν (του Στέιτ Ντιπάρτμεντ) δήλωσε ότι δε δικαιολογείται επίθεση κατά του Ιράκ. Ο δε Βρετανός ΥΠΕΞ δηλώνει ότι τώρα ο πόλεμος δεν είναι τόσο πιθανός.

Η επέμβαση στο Ιράκ δεν αφορά μόνο τους Αραβες και τη γύρω περιοχή. Θα επηρεάσει αρνητικά και τη χώρα μας με την αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας και την ένταση των διεκδικήσεών της εις βάρος μας.

Οι χουντικοί, που κυβέρνησαν την Ελλάδα από το 1967 μέχρι το 1974, έκαναν ό,τι μπορούσαν, για να διευκολύνουν την Τουρκία, με εντολή των μισθοδοτών τους Αμερικανών.

α) Έκαναν αδικαιολόγητες σφαγές σε τ/κ χωριά και πριν και μετά τις 21/4/67 (τα μέλη του ΙΔΕΑ πέρασαν οι περισσότεροι από την Κύπρο πριν το 1967). Το ίδιο έκανε και η τ/κ οργάνωση ΤΜΤ.

β) Απέσυραν το 1967 την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο, που έστειλε κρυφά ο Γ. Παπανδρέου το 1964.

γ) Ανέτρεψαν το Μακάριο στις 15/7/74 και διέλυσαν το κυπριακό κράτος. Ο τουρκικός στρατός κατοχής άρχισε να αποβιβάζεται στην Κύπρο στις 20/7/74 στις 5π.μ. και το κρατικό ραδιόφωνο της Λευκωσίας μέχρι τις 8π.μ. μετέδιδε πρωινή γυμναστική (!). Οι Ε/κ κατασφάζονταν και όσοι ζητούσαν όπλα, για να αντισταθούν, δεν έβρισκαν.

Όλ’ αυτά τα έκαναν με κορώνες πατριωτισμού και μαξιμαλιστικά συνθήματα (Ένωση).

Σήμερα έχουν το θράσος να συνεχίζουν να παριστάνουν τους πατριώτες. Έφτασαν να κάνουν συγκέντρωση και πορεία στις 2/12 εναντίον του σχεδίου Ανάν.