ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η σημερινή κατάληξη των «στοιχημάτων» της ΟΝΕ και του ευρώ αποκαλύπτει κατά τον πλέον οδυνηρό τρόπο την εξαπάτηση του ελληνικού λαού, με τις επικοινωνιακές θριαμβολογίες της «ισχυρής οικονομίας» και των υπονοούμενων οικονομικών παραδείσων.

Αντί της οικονομικής ευημερίας, της αύξησης της ανάπτυξης, της μείωσης της ανεργίας ,του δημόσιου χρέους και του πληθωρισμού συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Η κυβέρνηση, όμως, ακολουθώντας την ίδια μεθοδολογία με άλλους εταίρους της στην Ε.Ε. παρουσιάζει πλέον ψευδή στοιχεία για να μας πείσει ότι όλοι εμείς ζούμε σε άλλη χώρα.

Το χρέος έχει φθάσει τα 56 τρις δρχ., χωρίς να υπολογίζονται τα χρέη για την Αμυνα, τα αφανή χρέη των ΔΕΚΟ και άλλα που κρύβονται πίσω από δαιδαλώδη κονδύλια.

Στον προϋπολογισμό του 2002 είχαν το θράσος να γράψουν ότι το δημόσιο χρέος έπεσε στο 98,6 % του ΑΕΠ από 100 % το 2001. Η EUROSTAT, όμως, βρήκε ότι είναι το 105,7% του ΑΕΠ, δηλ.βρέθηκαν επι πλέον χρέη 2,5 τρις δρχ. Το πραγματικό δημόσιο χρέος εκτιμάται το 2002 στο 117 % του ΑΕΠ και το 2003 στο 118 %.

Απροκάλυπτα πλέον μετέρχονται διάφορα τεχνάσματα για να παρουσιάζουν μειωμένο χρέος, όπως η αγορά ομολόγων από τις Τράπεζες για λίγες μέρες, στο τέλος του έτους, ύψους 400 έως 800 δις δρχ., με τόκους που υπερβαίνουν το ένα δις δρχ.

Παρ’ ολα αυτά το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού το 11μηνο Ιανουαρίου-Νοεμβρίου 2002 έφθασε τα 2,4 τρις δρχ (7 δις ευρώ), δηλ. 5 % αντί του προβλεπόμενου 3,5 % του ΑΕΠ.

Οι αποκρατικοποιήσεις

Για να καλύψουν τα ελλείμματα του προϋπολογισμού ξεπουλάνε τις δημόσιες επιχειρήσεις όσο-όσο. Οι μετοχές των ΔΕΚΟ έχουν απαξιωθεί ακόμη και έως το ένα τρίτο της ονομαστικής τους αξίας.

Στον προϋπολογισμό του 2003 προβλέπουν έσοδα 3 % του ΑΕΠ, δηλ 1,1 τρις δρχ. για αποκρατικοποιήσεις, όπως της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, της Ολυμπιακής κ.λπ., δηλ δημόσια περιουσία κάτω από την πραγματική της αξία. Οι αποκρατικοποιήσεις -μετοχοποιήσεις καθιστούν τις επιχειρήσεις αυτές προβληματικές, λόγω της χρηματιστηριακής λογικής να εμφανίζουν κέρδη με αυξήσεις τιμολογίων και συμπιεσμένες δαπάνες με μειώσεις-απολύσεις προσωπικού και περικοπή των αναπτυξιακών επενδύσεων. Τέλος τις καθιστούν ταμειακά ελλειμματικές και τις οδηγούν σε δυσβάστακτο τραπεζικό δανεισμό για κάλυψη των λειτουργικών τους δαπανών..

Ο πληθωρισμός και ευρώ

Διαφήμιζαν ότι με το «σκληρό» ευρώ ο πληθωρισμός θα ήταν .... παρελθόν.Ομως , όπως αναμενόταν, το επιχείρημα αυτό είναι ένα ακόμη ψέμα.

Η μείωση του τζίρου, σε συνδυασμό με τη δυσκολία σύγκρισης των τιμών μεταξύ ευρώ και δραχμών, καθώς και η κατάργηση του κρατικού αγορανομικού ελέγχου, που μας επιβλήθηκε από την Ε.Ε. στο όνομα της ελεύθερης αγοράς, διευκολύνει την κερδοσκοπία και τις αδικαιολόγητες αυξήσεις των τιμών. Κι’ όμως αρμόδιος (σ.σ !!) υπουργός...θύμωσε. «Αφήστε τα καλαμπούρια περί ανατιμήσεων».

Θυμίζουμε ότι, όπως είχαμε γράψει σε προηγούμενο φύλλο της «Ε», έχουμε στη διάθεσή μας καθορισμένο ποσόν ευρώ να διαχειρισθούμε (114 δις ). Προβλέψαμε τότε ότι με την πάροδο του χρόνου το ποσόν αυτό θα μειώνεται λόγω των ελλειμμάτων, που δε θ’ αναπληρώνονται από το δανεισμό. Πριν, λοιπόν, περάσει ένας χρόνος από την εφαρμογή του ευρώ, η νομισματική κυκλοφορία μειώθηκε κατά 12,5 % , σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας.

Η υπερχρέωση

Η υπερχρέωση των νοικοκυριών έχει αυξηθεί δραματικά. Ηδη μόνο η Γιούρομπανκ έχει υπό πλειστηριασμό 2.000 σπίτια, ενώ η Αλφαμπανκ τους τελευταίους μήνες έχει κατασχέσει 25.000 αυτοκίνητα και η Εθνική δεν έχει χώρους για τα κατασχεμένα αυτοκίνητα.

Τα χειρότερα αναμένονται όταν η ραγδαία μείωση των εισοδημάτων των μεσαίων στρωμάτων και η ήδη μεγάλη υπερχρέωση θα οδηγήσει τις Τράπεζες είτε σε χρεωκοπία, είτε σε δραστική άνοδο των επιτοκίων. Τότε βέβαια θα έχει περιέλθει σε ένδεια μεγάλο τμήμα της κοινωνίας με φαινόμενα ακόμη και υποσιτισμού όπως στην λεηλατημένη από το διεθνές κεφάλαιο πλούσια Αργεντινή.

Οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν πειθήνια τις επιλογές της Ε.Ε καταδικάζουν τη χώρα σε κρίση χωρίς διέξοδο, που η οικονομική της πλευρά, μάλιστα, δεν είναι η πλέον σημαντική.

Φυσικά και δε συμμετέχουμε στα πανηγύρια του κ. Σημίτη και των «δημοσιογράφων» που τον συνοδεύουν σε διατεταγμένη υπηρεσία και, έναντι αδρότατης αμοιβής, προκάλεσαν ήδη πλήρη σύγχυση στο λαό, φιμώνοντας κάθε αντίθετη φωνή και ελπίζοντας να περιορίσουν τις αντιδράσεις. Όχι μόνο γιατί όλα τα πρώτα δεδομένα είναι ανησυχητικά, αλλά και γιατί ο ίδιος ο κ. Σημίτης εμφανίζει κάθε δική του μειοδοσία ως θρίαμβο! Μετά τη Σύνοδο της Σεβίλης είχε το θράσος να πανηγυρίζει με τον ίδιο τρόπο για τον ευρωστρατό, χωρίς ούτε ο ίδιος ούτε οι «δημοσιογράφοι» του να έχουν πει τι αποφασίστηκε! Και, όταν η απόφαση της Σεβίλης βγήκε στη δημοσιότητα, αποκαλύφθηκε ότι ήταν ατόφιο το αγγλο-αμερικανο-τουρκικό κείμενο Κωνσταντινούπολης-’γκυρας με μια ασήμαντη προσθήκη στο άρθρο 2.

Επειδή πρόκειται για την Κύπρο, στο μυαλό των παλαιοτέρων έρχονται οι δηλώσεις του Κ. Καραμανλή το 1959 ότι ήταν «η ευτυχέστερη μέρα της ζωής» του η μέρα που έδωσε το δικαίωμα στην Τουρκία να επεμβαίνει μονομερώς στην Κύπρο, δικαίωμα που άσκησε «νόμιμα» το 1974, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα.

Σύνδεση ένταξης – λύσης

Πανηγυρίζουν ο Σημίτης και ο κλητήρας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που παριστάνει τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, γιατί αποσυνδέθηκε η ένταξη από τη «λύση»

(ένταξη χωρίς αιρέσεις και εξαιρέσεις, κατά τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, που, ως δεύτερος Ν. Μπίστης, ανέλαβε το ρόλο του βοηθού του Γιωργάκη).

Ως αποσύνδεση ερμηνεύεται το γεγονός ότι σε άλλο σημείο των συμπερασμάτων της Συνόδου αναφέρεται η απόφαση για την ένταξη και σε άλλο η «ισχυρή επιθυμία» για λύση μέχρι 28/2/03! ’λλωστε η Ε.Ε. υποστηρίζει ένθερμα το σχέδιο Ανάν.

Ακόμη χειρότερη από το κείμενο των συμπερασμάτων είναι, ίσως, η δεδομένη πολιτική βούληση της ελλαδικής και της ελληνοκυπριακής ηγεσίας να δεχθούν το σχέδιο. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της Κύπρου Παπαπέτρου δήλωσε στην ΕΤ-3 ότι «αν δεν είχαμε δεχθεί το σχέδιο Ανάν, δε θα αποφασιζόταν η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε.». Οι Σημίτης-Γιωργάκης δήλωσαν ότι «εμείς απαιτήσαμε να υπάρξει ισχυρή δέσμευση για λύση του Κυπριακού μέχρι 28/2/03»!

Ποια αποσύνδεση, λοιπόν; Απλώς, υπήρξε μια μικρή καθυστέρηση, μέχρι να ξεπεραστούν οι δυσκολίες. Η αίσθηση στην Κύπρο, μάλιστα, είναι ότι στο παρασκήνιο η συμφωνία έχει ήδη επέλθει.

Τέλος, τονίζουμε ότι σύμφωνα με το σχέδιο Ανάν στο δημοψήφισμα που προβλέπεται για τις 31/3/03 οι Κύπριοι θα ψηφίσουν με ένα μόνο ΝΑΙ ή ένα μόνο ΟΧΙ και για την ένταξη και για τη λύση. Δεν μπορούν να ψηφίσουν το ένα και να καταψηφίσουν το άλλο.

Γιατί δεν υπογράφηκε ακόμη το σχέδιο Ανάν;

Στην ελληνοκυπριακή πλευρά η δυσκολία είναι η άρνηση του λαού, παρότι το σύνολο σχεδόν της πολιτικής ηγεσίας το αποδέχθηκε, με τιμητικές εξαιρέσεις τους Νέους Ορίζοντες και το Κίνημα Οικολόγων- Περιβαλλοντιστών. Στις δημοσκοπήσεις καταγράφηκε από την αρχή ένα απροσδόκητα μεγάλο ποσοστό ΟΧΙ, που, αντί να μειώνεται με τους εκβιασμούς, τις απειλές και την πλύση εγκεφάλου, αυξάνεται συνεχώς, ξεπερνώντας το 70%!! Στα κόμματα έχει σημάνει επανάσταση, στην οποία συμμετέχουν και βουλευτές. Η Εκκλησία πήρε ομόφωνα μιαν εξαιρετική απόφαση, αν και ορισμένοι ιεράρχες εσύρθησαν παρά τη θέλησή τους (ήδη ο Κιτίου διεχώρισε τη θέση του). Έτσι μέρος της πολιτικής ηγεσίας (ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, Λυσσαρίδης) αναγκάστηκε σε φαινομενική αναδίπλωση. Οι πρωταγωνιστές, λοιπόν, του σχεδίου (Κληρίδης, Μαρκίδης, Βασιλείου, Παπαπέτρου, Κούρος) τρέμουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και σκέπτονται κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο, για να αλλάξουν τους συσχετισμούς.

’λλης φύσης είναι οι δυκολίες στην τουρκική πλευρά. Το στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας (και το πιόνι του, ο Ντενκτάς) συνήθισαν τόσα χρόνια να κάνουν ό,τι θέλουν, με την ανοχή της χρόνια να κάνουν ό,τι θέλουν, με την ανοχή της ελληνικής πλευράς και την υποστήριξη των Αγγλο-αμερικάνων. Κάθε φορά καταθέτουν στις διαπραγματεύσεις παράλογες απαιτήσεις και, μόλις αυτές γίνονται δεκτές, δεν υπογράφουν γιατί προσθέτουν κι άλλες! Έτσι, ενώ το σχέδιο Ανάν «είναι η πλήρης δικαίωση του Ντενκτάς» (Αλή Μπιράντ), οι τουρκικές ηγεσίες το απέρριψαν, αυξάνοντας τις απαιτήσεις τους!! Διπλό λάθος:

Aν τροποποιηθεί κι άλλο το σχέδιο Ανάν υπέρ των Τούρκων, αποκλείεται να εγκριθεί στο δημοψήφισμα των Ελληνοκυπρίων.

Η απαίτηση για ταυτόχρονη ένταξη Κύπρου και Τουρκίας ή, έστω, η συντόμευση των διαδικασιών ένταξης της Τουρκίας «σημαίνει τη διάλυση της Ε.Ε.» (Ζισκάρ ντ’ Εστέν). Ο γαλλογερμανικός άξονας βεβαίως υποχωρεί στις απαιτήσεις του υπερατλαντικού συμμάχου (όπου δε συμπίπτουν τα συμφέροντά τους), αλλά δεν είναι και διατεθειμένος να αυτοκτονήσει. Συμμάχους διαθέτει και στις ΗΠΑ (αρθρογραφία Wall Street Journal και Herald Tribune), παρότι αυτοί οι σύμμαχοι δεν έχουν τον πρώτο λόγο στις σημερινές ΗΠΑ του Τζωρτζ Μπους τζούνιορ.

Έτσι μεθοδεύεται η ενίσχυση της ισλαμικής κυβέρνησης της Τουρκίας σε βάρος του στρατιωτικού κατεστημένου και ο παραμερισμός του Ντενκτάς, για να μπουν και οι τουρκικές υπογραφές. Όλ’ αυτά θέλουν κάποιο χρόνο, ενώ τα χρονοδιαγράμματα για την επίθεση κατά του Ιράκ είναι ασφυκτικά.

Ο «εθνικός στόχος» της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε.

Η ένταξη της Κύπρου στην Ε,Ε. (με ή χωρίς λύση) έχει αναγορευτεί σε «εθνικό στόχο». Ακόμη και αρνητές του σχεδίου Ανάν θεωρούν την ένταξη κάτι καλό, αλλά όχι αρκετό για να δεχτούν το σχέδιο.

Φοβόμαστε ότι ο «εθνικός στόχος» αυτός θα αποδειχτεί το ίδιο (ή περισσότερο;) αρνητικός για την Κύπρο όσο για την Ελλάδα οι άλλοι «εθνικοί στόχοι» της ένταξης στην ΕΟΚ και την ΟΝΕ.

Ισχυρίστηκαν ότι με την ένταξη η Κύπρος θα είναι πιο ασφαλής, αφού θα μπορεί να προστατεύεται από τον ευρωστρατό. Όμως όλες οι αποφάσεις της Ε.Ε. για τον ευρωστρατό και το σχέδιο Ανάν ξεκαθαρίζουν ότι ο ευρωστρατός δεν μπορεί ούτε να σταθμεύσει στην Κύπρο χωρίς την άδεια της Τουρκίας. Η δε Κύπρος αποκλείεται ακόμη και από τις διαβαθμισμένες πληροφορίες που θα προέρχονται από το ΝΑΤΟ.

Ισχυρίζονται ότι θα υπάρξει μεγάλη οικονομική ανάπτυξη. Το αντίθετο θα συμβεί. Ήδη, με την προετοιμασία για ένταξη, η παραγωγή έχει μειωθεί (η γεωργία εξαφανίζεται) ενώ ο πλούτος που υπάρχει προέρχεται από δουλειές-κομπίνες (υπάρχουν 25.000 off shore εταιρείες!!). Όλ’ αυτά θα χαθούν με την ένταξη. Αν, μάλιστα, η ένταξη συνδυαστεί με τη «λύση», τότε τα πράγματα χειροτερεύουν πολύ (βλ. άρθρο σελ. ).

Η ένταξη της Κύπρου, λοιπόν, δεν είναι κάποια χάρη της Ε.Ε. προς τη Μεγαλόνησο.

Μας περιμένει μια δύσκολη χρονιά. Όχι μόνο για τα οικονομικά, ιδιωτικά και δημόσια, που πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, στα πλαίσια του παραδείσου της ΟΝΕ? όχι μόνο για τις λύσεις – τραγωδίες που προωθούνται σ’ όλα τα εθνικά θέματα (κλεισίματα τις αποκαλεί ο περιχαρής για την … ευτυχία του πρωθυπουργός)? ούτε για τα «προβλήματα της καθημερινότητας», για τα οποία πασχίζει άοκνα εδώ και χρόνια πολλά, αναλαμβάνοντας τη λύση τους προσωπικά (!) ο Κ. Σημίτης, μια που αναγνωρίζει και ο ίδιος με αξιοπρόσεκτη σεμνότητα ότι δεν υπάρχει αρμόδια κυβέρνηση, δηλ. για την Υγεία, την Παιδεία, την Διαφθορά ( με κεφαλαίο, γιατί αποτελεί πλέον θεσμό). Μας περιμένει μια χρονιά δύσκολη, γιατί πέρα από όλα αυτά και τόσα άλλα κινδυνεύουμε να υποστούμε τις ψυχωτικές συνέπειες της παρανοϊκότητας και της σχιζοφρένειας της εικονικής πολιτικής που κυριαρχεί πλέον παντού και με ρυθμούς καταιγιστικούς.

Το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί αντεπίθεση.

Το ΠΑΣΟΚ δε φαίνεται να έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα της, προσωρινής έστω, παράδοσης της εξουσίας, της εναλλαγής σ’ αυτήν των δύο ομοίων, σε γενικές γραμμές, κομμάτων. Και τούτο, γιατί (όπως το ίδιο ομολογεί) δεν έχει … όραμα. Αν είχε, δε θα έπρεπε να φρικιά στη σκέψη ότι θα κυβερνήσει κι η ΝΔ, μια που το δικό του ακριβώς όραμα θα υπηρετήσει κι εκείνη…(συνέχεια στη σελ. 2)

Την έλλειψη … οράματος, όμως, θα την πληρώσει πολύ ακριβά ο ελληνικός λαός. Όχι γιατί δε θα γίνει τίποτα. Αλλά γιατί θα γίνουν πάρα πολλά. Η μανιακή προσήλωση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, στην άσκηση γυμνής από κάθε σκοπό εξουσίας, έξω από την εξ αυτής ηδονή και τον απαραίτητο πλουτισμό, θα επενδυθεί με τέτοιο καταιγισμό παραπληροφόρησης, αποπροσανατολισμού και πλύσης εγκεφάλου, που όλα όσα μέχρι τώρα ανάλογα συνέβησαν θα φαντάζουν απλά πταίσματα.

Μας επιφυλάσσουν μια χρονιά πολύ δύσκολη. Δε θα διστάσουν προ ουδενός. Θα ρίξουν στο τραπέζι όλα τα χαρτιά τους. Είδαμε ήδη πώς χρησιμοποίησαν το δημοφιλή (λόγω και των ΜΜΕ) Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για να περάσουν τη «χρυσή ευκαιρία» του τερατουργήματος του Ανάν για την Κύπρο. Είδαμε και υποστήκαμε το όργιο παρουσίασης της «17^ης Νοέμβρη». Είδαμε πώς εμφάνισαν την ήττα τους στις δημοτικές – νομαρχιακές εκλογές σε περίπου θρίαμβο. Τώρα μας περιμένουν πολύ χειρότερα. Θα αρχίσουν νέες συλλήψεις «τρομοκρατών». Θα χρησιμοποιήσουν, όσο μπορούν, τα όργανά τους στο χώρο της Δικαιοσύνης, στα σ(ε)ίριαλ των δικών και θα υποστούμε πρωτοφανές παραλήρημα των κονδυλοφόρων τους και ρητόρων στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Φαντάζεται κανείς τι θα ακολουθήσει, για να πείσουν για την «αναγκαιότητα» αποδοχής του σχεδίου Ανάν και, ό μη γένοιτο, για τη «μεγάλη επιτυχία» των παραχωρήσεων στο ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και σε όλα τα άλλα θέματα. Όσο για τις μεγάλες κουβέντες της, όσης απέμεινε, εσωκομματικής αντιπολίτευσης εναντίον του σχεδίου Ανάν, θα αποδειχθούν απλά κακαρίσματα ορνίθων.

Το μόνο που ίσως αποφύγουμε, τώρα που βάζουν στο περιθώριο τον άκρως επικίνδυνο Λαλιώτη (και τους πάτρωνές του), είναι ο μέγας κίνδυνος τεχνητού διχασμού μέχρι και όχι ομαλών εξελίξεων. Ελπίζουμε τουλάχιστον. Και αν τα πράγματα πάνε καλά με την πολιτική εικόνων και φαντασμάτων που θα εφαρμόσουν, αν δηλ. επιτύχουν την πλήρη σύγχυση, θα επιχειρήσουν εκλογικό αιφνιδιασμό μετά τον Ιούνιο ή, το αργότερο, τον Οκτώβριο και ό,τι γίνει. Και αυτό ανεξάρτητα αν θα επικρατήσουν τα «νέα πρόσωπα» ή αν θα ψηφιστεί ο νέος εκλογικός νόμος.

Προβλήματα στη ΝΔ.

Από την άλλη μεγάλο πρόβλημα έχει να αντιμετωπίσει η ΝΔ του Κ. Καραμανλή.Προσπαθούν να τον πείσουν ότι δεν αρκεί να περιμένουν να πέσει μόνο του το ΠΑΣΟΚ ως ώριμο, σάπιο μήλο, αλλά πρέπει και να ελκύσει η ΝΔ με το πρόγραμμά της και τη γενικότερη πολιτική της δράση. Εδώ όμως είναι ακριβώς το πρόβλημα. Εξασφαλίζει για την ώρα η ΝΔ σημαντικό προβάδισμα ως αντίδραση προς το ΠΑΣΟΚ. Τι θα συμβεί, όμως, αν αρχίσουν να διαφημίζουν την ιδιωτικοποίηση (απελευθέρωση τη λένε) της ανώτατης εκπαίδευσης ή την εντατικοποίηση των ιδιωτικοποιήσεων ή την ασυδοσία της εργοδοσίας; Ποιος θα τους πιστέψει για την … κοινωνική ευαισθησία τους; Δίνοντας εξετάσεις στους πραγματικούς κυρίους δε διαμαρτυρήθηκαν ούτε καν όταν ο Σημίτης προσυπέγραψε τη νέα ΚΑΠ, που πλήττει ευθέως τα αγροτικά στρώματα, στα οποία ελπίζει η ΝΔ. Για δε τα εθνικά θέματα (ευρωστρατός, σχέδιο Ανάν κλπ), που αρχικά ακούστηκαν δυνατά σωστές φωνές, ούτε λόγος, για τους ίδιους λόγους.

Και πέρα απ’ αυτά, θέλουν πράγματι να κυβερνήσουν μπροστά στις εκρήξεις που θα ακολουθήσουν, την απειλούμενη χρεωκοπία της χώρας, παρά … την ΟΝΕ, που και αυτοί υποστηρίζουν, μπροστά στο μεγαλειώδες φιάσκο των Ολυμπιακών που μας περιμένει, μπροστά στα γραμμάτια που δε θα έχει εξοφλήσει ο Σημίτης; Αλλά και πάλι τι να πουν, ότι δε θέλουν να νικήσουν; Μπρος γκρεμός και πίσω Ντόρα, που φρόντισε για … αργότερα.

Τα άλλα κόμματα

Μπορεί να μην έχει, βέβαια, όραμα το ΠΑΣΟΚ ούτε και η ΝΔ, έχει όμως ο ΣΥΝ (της Αριστεράς και της Οικολογίας, σβήνοντας το «και της Προόδου», που τώρα κατάλαβαν ότι … εξυπονοείται!). Το μεγάλο όραμα της συμμετοχής στην εξουσία ως κόμμα και όχι μόνο ως … Μπίστης ή Δαμανάκη. Το παλιό όνειρο του Λ. Κύρκου, που εκλιπαρούσε από τα μπαλκόνια να συμμετάσχει το ΚΚΕ εσωτ. στην κυβέρνηση του Παπανδρέου, επειδή είναι αξιόπιστο, και όχι όπως το άλλο ΚΚΕ «που κρατάει ένα μαχαίρι κρυμμένο πίσω του και θα σε χτυπήσει πισώπλατα μόλις βρει την ευκαιρία»! (ομιλία του Λ.Κ. στο Μαρούσι το 1985). Γι’ αυτό και ξεσπάθωσε ο Ν. Κωνσταντόπουλος με ιερό πάθος υπέρ του σχεδίου Ανάν και εκτελεί χρέη εκπροσώπου επί των εξωτερικών στα Βαλκάνια, την Τουρκία και στη σύνταξη του … Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Τι άραγε του είπαν μυστικά και, όμορφα και καλά, μετά 2-3 μέρες ξεσπάθωσε λάβρος; Πόσοι όμως θα συμφωνήσουν στην «κουλτούρα της εξουσίας»;

Από το κακό στο χειρότερο

Η εισαγωγή του ευρώ στη χώρα μας προκάλεσε σοβαρά προβλήματα στην οικονομία και στην κοινωνία.

Η εξέλιξη αυτή ήταν αναμενόμενη. Αυτό που δεν ήταν αναμενόμενο ούτε από τους πολέμιους της ΟΝΕ ήταν ο τόσο πολύ σύντομος χρόνος εκδήλωσης των προβλημάτων αυτών.

Υποχρεώθηκαν έτσι να προσφύγουν αμέσως στην απόκρυψή τους με τη «δημιουργική λογιστική» και τη γνωστή πια σε όλους εικονική πραγματικότητα των ΜΜΕ.

Ελλείμματα δανεισμός και υπερχρέωση

Οταν σε μία οικονομία, που έχει προβλήματα παραγωγικής αποδιάρθρωσης και επομένως μειωμένης ανταγωνιστικότητας, που έχουν προκληθεί από τη συμμετοχή της στην ΕΟΚ-ΕΕ, επιβληθεί σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία, όπως είναι η εισαγωγή του ευρώ, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα μειωθούν οι εξαγωγές, και θ’ αυξηθουν οι εισαγωγές.

Αυτό προκαλεί την αύξηση των ελλειμμάτων, του δανεισμού, των τοκοχρεωλυσίων, της ανεργίας, της κοινωνικής εξαθλίωσης. Η δημόσια περιουσία πωλείται όσο-όσο ενώ τα κέρδη των ολίγων μεγιστοποιούνται.

Οδεύουμε προς την κοινωνία των δύο τρίτων δηλ. του ενός δεκάτου. Το όραμα των εμπνευστών της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.

Οι «παγκοσμιοποιημένες» καπιταλιστικές συνταγές των σταθερών νομισματικών ισοτιμιών έχουν αποτύχει ιστορικά, με πρόσφατη επιβεβαίωση το δράμα της Αργεντινής.

Πληθωρισμός

Διαφήμιζαν ότι με το «σκληρό» ευρώ ο πληθωρισμός θα ήταν .... παρελθόν Η μείωση του τζίρου, σε συνδυασμό με τη δυσκολία σύγκρισης των τιμών μεταξύ ευρώ και δραχμών , καθώς και η κατάργηση του κρατικού αγορανομικού ελέγχου, που μας επιβλήθηκε από την Ε.Ε. στο όνομα της ελεύθερης αγοράς, διευκολύνει την κερδοσκοπία με τις «στρογγυλοποιήσεις» και τις αδικαιολόγητες αυξήσεις των τιμών. Κι' όμως o αρμόδιος (σ.σ !!) υπουργός...θύμωσε. «Αφήστε τα καλαμπούρια περί ανατιμήσεων».

Με το ευρώ χειρότερα

Στη διάθεση μας έχουμε ένα καθορισμένο ποσόν ευρώ να διαχειρισθούμε (114 δις) και μας επιτρέπεται να δανειζόμαστε μέχρι 3 % του ΑΕΠ. Αν τα ελλείμματα υπερβαίνουν το 3 % το ποσόν αυτό θα μειώνεται. Ενδεικτικό είναι ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας σ’ένα τρίμηνο η νομισματική κυκλοφορία μειώθηκε κατά 12,5 % !

Το Σύμφωνο Σταθερότητας απέτυχε ακόμη και στις χώρες που το επέβαλαν.

Η Ελλάδα ζημιώνεται με την παραμονή της στην ΕΕ

Αν παραμείνουμε στην Ε.Ε., είναι απολύτως βέβαιο ότι οδηγούμαστε σε χρεωκοπία. Το τεράστιο δημόσιο (επίσημο και αφανές) χρέος συν αυτά που θα προστεθούν από τα χρέη των ολυμπιακών αγώνων συν τις υποχρεώσεις της ΟΝΕ θα προκαλέσουν αδυναμία του κράτους να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του.

Οι μισθοί και οι συντάξεις θα καθηλωθούν, οι αγρότες και οι μικρές επιχειρήσεις θα συρρικνωθούν, οι κοινωνικές δαπάνες θα περιορισθούν στο ελάχιστο και η ανεργία θ’ αυξηθεί κατακόρυφα (κυρίως μετά το 2004). Η ραγδαία μείωση των εισοδημάτων των μεσαίων στρωμάτων και η ήδη μεγάλη υπερχρέωση των νοικοκυριών θα οδηγήσει Τράπεζες είτε σε χρεωκοπία, είτε σε δραστική άνοδο επιτοκίων για εξεύρεση κεφαλαίων.

Στα εθνικά θέματα η ΕΕ όχι μόνο δε στηρίζει τη χώρα μας, αλλά σχεδόν πάντα έχει αντίθετη θέση.

Μόνο εκτός ΕΕ η Ελλάδα μπορεί να λύσει τα προβλήματά της

Η χώρα μας διαθέτει πρώτες ύλες, περιβάλλον, κλιματικές συνθήκες και υψηλής στάθμης ανθρώπινο δυναμικό, στοιχεία στα οποία μπορεί να βασισθεί η ανάπτυξη της, σύμφωνα με τα συμφέροντα του τόπου και της κοινωνίας μας.

Η επιλογή αυτή είναι όχι μόνο εφικτή αλλά και η μόνη δυνατή για την ανάπτυξη, την ανεξαρτησία και την ασφάλεια της χώρας.