ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση [Τ.Α.] στην Ελλάδα γνώρισε περιόδους ακμής. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας οι δυσπρόσιτες στους Τούρκους ορεινές και νησιωτικές περιοχές, με πολλαπλάσιο πληθυσμό του σημερινού, ήταν ουσιαστικά ελεύθερες και αυτοδιοικούμενες. Στην περίοδο 1941-44 στην Ελεύθερη Ελλάδα υπήρχε κατά κανόνα ένα καθεστώς άμεσης δημοκρατίας.

Αντιθέτως, στο σκληρό μετεμφυλιακό καθεστώς η Τ.Α., χωρίς πόρους και αρμοδιότητες, ασφυκτιούσε κάτω από τον έλεγχο της κεντρικής εξουσίας. Όμως αρκετοί δήμοι, ακόμη και μεγάλων πόλεων, περνούσαν στα χέρια προοδευτικών ή και αριστερών δυνάμεων, και αποτελούσαν ένα στήριγμα για τους διωκόμενους πολίτες και τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες της εποχής εκείνης.

Στη σημερινή εοκική εποχή η Τ.Α. έχει και πόρους και αρμοδιότητες, αλλά δεν αποτελείται από κύτταρα δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας, όπως ήθελαν τα παλιά οράματα. Αντιθέτως, λειτουργούν κατ' εικόνα και ομοίωση της κεντρικής εξουσίας και σε διαπλοκή με αυτή, με τον απλό πολίτη να ρουσφετολογεί για μια από τις πάμπολλες θέσεις εργασίας ή κάποια άλλη εξυπηρέτηση και τους επιτήδειους να αρπάζουν κάτω από αδιαφανείς συνθήκες δουλειές εκατομμυρίων.

[Στον πειρασμό μιας τέτοιας λειτουργίας υποκύπτουν και τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς, όταν ελέγχουν την Τ. Α.]

Στην περίοδο μετά τη μεταπολίτευση η αριστερά με τις πανίσχυρες οργανώσεις της [και πριν το 1967 χωρίς διάσπαση και με ανοιχτή αντίληψη] κατάφερνε να ελέγχει μεγάλο αριθμό δήμων, αναντίστοιχο προς την εκλογική δύναμη που εμφάνιζε στις βουλευτικές εκλογές. Τα κόμματα εξουσίας δε μπορούσαν να την ανταγωνιστούν, γιατί οι παλαιοκομματικοί τους μηχανισμοί δεν είχαν ισχυρό κίνητρο για να αναπτυχθούν σ' αυτό το επίπεδο.

Σήμερα η ιδεολογική ανεπάρκεια και η σύγχυση της αριστεράς οδήγησαν στην οργανωτική της αποδυνάμωση, ενώ, αντιθέτως, λόγω των κινήτρων, τα κόμματα εξουσίας διαθέτουν πλέον ισχυρότατους μηχανισμούς σε κάθε δήμο και νομό. Έτσι το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. έφτασαν να ελέγχουν το σύνολο σχεδόν των δήμων και των νομαρχιών. [Η θέση του ΑΣΚΕ για την Τ.Α. και τις εκλογές στο φύλλο της ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ του Ιούνη 2002.]

Είναι πραγματικά το πιο θλιβερό και (απαράδεκτο) φαινόμενο στην κοινωνία μας. Παρά τους κόπους των παιδιών, των γονέων και της πλειονότητας των εκπαιδευτικών, παρά τα χρηματικά ποσά που διατίθενται, παρά τα σεμινάρια επί των σεμιναρίων, παρά τα βουνά των βιβλίων που φορτώνονται οι μαθητές, τα αποτελέσματα στη Μέση Παιδεία (για την Ανώτατη ας μη γίνεται λόγος) πλησιάζουν το μηδέν. Η Ελλάδα κατατάσσεται, σύμφωνα με διεθνείς έρευνες, σε όλα τα πεδία της Μ. Παιδείας στην τελευταία θέση των ευρωπαϊκών χωρών (εκτός των ξένων γλωσσών, όπου έχουμε την πρώτη θέση, γιατί φυσικά κανείς δε μαθαίνει ξένη γλώσσα στο σχολείο). Και το αποκορύφωμα: ένας στους επτά μαθητές χαρακτηρίζεται αναλφάβητος!

Είναι, βέβαια, το θέμα τεράστιο και δε μπορεί ούτε να θιγεί σε τόσο μικρό χώρο. Όμως μια ματιά στην ύλη Γυμνασίου και Λυκείου, μια ματιά στα βιβλία και τους ονομαστικούς στόχους θα μας οδηγήσει στην αποκαρδίωση. Κανένα σύστημα. Όλα φύρδην μίγδην, ανάλογα του τι ήρθε ξαφνικά στο μυαλό του διαπλεκόμενου συγγραφέα. Ύλη πανεπιστημιακή, για ειδικούς, εκσφενδονίζεται στα κεφάλια των δύστυχων παιδιών...

Ο κοινός νους, το πραγματικό ενδιαφέρον λείπουν παντελώς. Το κάνουν επί σκοπού άραγε; Δε ντρέπονται,τουλάχιστον, όταν βλέπουν νέους με 2,8 σ' αυτά τα Μαθηματικά και 3,8 σ' αυτή την Ιστορία να προάγονται και να εισάγονται στα πανεπιστήμια;

Ανακοίνωση

Η ομόφωνη απόφαση των 15 για τον «ευρωστρατό», από τα μέχρι τώρα γνωστά, είναι η πλήρης αποδοχή του κειμένου Κωνσταντίνουπολης - Αγκυρας, με μια προσθήκη στο άρθρο 2 άνευ σημασίας.

Ετσι ο «ευρωστρατός» όχι μόνο δε δίνει καμμιά εγγύηση για τα σύνορα μας, αλλά υποχρεώνει σε διαβουλεύσεις με την Τουρκία για ζητήματα που αφορούν σε ελλαδικό και κυπριακό χώρο.

Αποτελεί ένα μηχανισμό καταστολής, που θα λειτουργεί με βάση τις υποδομές, τις ιεραρχήσεις και τα συμφέροντα του NATO.

Η συγκρότηση του επιταχύνθηκε ύστερα από πιέσεις των Αμερικανών, θα επεμβαίνει σε κρίσεις, που δε διευκρινίζεται αν (δεν) αφορούν και σε εσωτερικές κοινωνικές αντιθέσεις των χωρών-μελών.

Οι απαράδεκτες αυτές παραχωρήσεις επιχειρείται να δικαιολογηθούν με την προσπάθεια μη εμπλοκής στην ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε , η οποία ένταξη θα βλάψει την οικονομία του νησιού και θα συμβάλει στη νομιμοποίηση της διχοτόμησης, δικαιώνοντας έτσι τον Αττίλα.

Πράγματι δεν το κάνει μόνον η Ελλάδα. Τοέκαναν και η Ιταλία και άλλοι. Για ναανταποκριθούν στα κριτήρια εισόδου στη«χρυσοφόρο» (τρομάρα τους) ΟΝΕ και ναεμφανίσουν χαμηλά ποσοστά ελλειμμάτων στουςπροϋπολογισμούς τους χρησιμοποιούσαν (και χρησιμοποιούν) λογιστικές αλχημείες, αποκρύπτοντας ελλείμματα και εμφανίζοντας εικονικά πλεονάσματα. Οι δικοί μας όμως τοπαράκαναν. Απέκρυψαν χρέη μέχρι 1,3τρισεκατομμύρια δρχ.(Η), τηρώντας «διπλάβιβλία».

Το παράξενο είναι ότι η ΕΥΡΩΣΤΑΤ τους συνέλαβε τώρα, που μπήκαμε ήδη στην ΟΝΕ και που μπορούσαν να το αποφύγουν, εμφανίζοντας περίπου αληθινή την οικονομική κατάσταση. Μερικοί είπαν ότι «κακή συνήθεια δεύτερη φύση». Δεν είναι έτσι. Η επικοινωνιακή πολιτική, κοινώς χοντροκομμένη προπαγάνδα, έχει τις απαιτήσεις της. Πώς να διαλαλεί ο κ. Σημίτης την «ισχυρή Ελλάδα» με τη δημοσιονομική κατάσταση στα πρόθυρα της κατάρρευσης;

Γεννιέται όμως ένα μεγάλο ερώτημα: Πώς θα διενεργούνται πλέον έλεγχοι για τέτοιες λογιστικές ατασθαλίες και πώς θα επιβάλλονται (εξοντωτικά για τους μικρούς) πρόστιμα για διπλά βιβλία, όταν η ίδια υπηρεσία, το Υπουργείο Οικονομικών, διαπρέπει σ' αυτά;

Εδώ και πολύ καιρό προετοιμάζονται τα σχέδια για την Κύπρο, αλλά τώρα φαίνεται ότι μπήκαμε στην τελική ευθεία. Με τις πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο υποταγμένες στα ξένα συμφέροντα (με το αζημίωτο) και τους πολίτες απαθείς (με τις ανυπότακτες μειοψηφίες πάντα να υπάρχουν), είναι προφανές on οδηγούμαστε σε δυσμενείς συμφωνίες, που θα καθορίσουν το μέλλον του νησιού για αρκετά χρόνια.

Το Κυπριακό

Παρότι όλοι αρνούνταν μέχρι τελευταία ότι υπήρχε σχέδιο, ο Σολάνα αποκάλυψε ότι υπάρχει σχέδιο του ΟΗΕ (κατά πληροφορίες μας 2 εναλλακτικά σχέδια), που θα υποβληθεί τις προσεχείς μέρες.

Η ασθένεια του Ντενκτάς δεν επηρεάζει καθόλου τις συζητήσεις, για να αποδειχθεί άλλη μια φορά ότι επρόκειτο για ένα πιόνι.

Η «λύση» φοβόμαστε ότι θα προβλέπει την ύπαρξη δύο ξεχωριστών κρατών. ’λλωστε η λειτουργία σ'αυτή τη φάση των δύο τεχνικών επιτροπών, από τις οποίες η μία μελετά τις διεθνείς συμφωνίες που έχουν κάνει μέχρι τώρα τα 2 «κράτη» με τρίτους, ώστε να θεωρηθούν κατά το δυνατό ισχύουσες και μετά τη «λύση», σημαίνει ουσιαστικά αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Τρίτο κράτος θα είναι το ενιαίο, απογυμνωμένο από εξουσίες και τέταρτο οι αγγλικές βάσεις!

Η άσκηση "Νικηφόρος", που γινόταν κάθε χρόνο ματαιώθηκε. Έτσι εγκαταλείπεται και επισήμως το «Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα», με τη λογική ότι, αν εμείς υποβαθμίζουμε την αμυντική μας ικανότητα, η «λύση» θα είναι πιο ευνοϊκή για μας!

Η «λύση» προβλέπουμε ότι θα αγνοεί άλλες δύο αποφάσεις του ΟΗΕ: την απομάκρυνση των στρατευμάτων κατοχής (30000 άνδρες) και την απομάκρυνση των εποίκων, που η έκθεση του Φινλανδού βουλευτή Λάακσον τους ανεβάζει σε 115000, τη στιγμή που απέμειναν 87000 Τουρκοκύπριοι και η τουρκική πλευρά κοροϊδεύει φανερά όλο τον κόσμο και η ελληνική αφήνει άλλο ένα όπλο αναξιοποίητο.

Με τα δεδομένα αυτά η προετοιμαζόμενη «λύση» θα περιπλέξει τα πράγματα, θα είναι άλλη μια (χειρότερη) Ζυρίχη και θα χρειαστούν πολλές θυσίες για να διορθωθούν τα αποτελέσματα της.

Η ένταξη στην Ε.Ε.

Παράλληλα προωθείται η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., με την οποία οι ελίτ του νησιού προσπαθούν να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους. Στην πραγματικότητα θα χάσουν τη θέση τους, θα μεταβληθούν (κυρίως οι αεριτζήδες) σε μεσάζοντες του ευρωπαϊκού χρηματιστικού και τραπεζικού κεφαλαίου, που έχει βάλει στο μάτι την κυκλοφορία του μαύρου χρήματος που γίνεται στο νησί, τα πετρέλαια που βρέθηκαν στην Κύπρο (ήδη έχει συμφωνηθεί η υφαλοκρηπίδα με την Αίγυπτο και γίνονται συζητήσεις με το Λίβανο), τις άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές και τις αποταμιεύσεις των Ελληνοκυπρίων. Οι Ελληνοκύπριοι θα υποστούν και όλες τις άλλες γνωστές συνέπειες που υφίσταται κάθε εισερχόμενη χώρα, π.χ. αύξηση ανεργίας, ενώ οι Τουρκοκύπριοι (για την ακρίβεια η άρχουσα κάστα που καταπιέζει τη Βόρεια Κύπρο) μόνο ωφελημένοι θα βγουν, αφού προβλέπεται να εισπράξουν πιστώσεις 200 εκατομμυρίων ευρώ ως το 2006.

Από την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. θα μπορούσαν να προκύψουν κάποια οφέλη για την ελληνική πλευρά (κοινοτικό κεκτημένο). Όμως, ενώ η Κυπριακή Βουλή καλείται μέχρι το 2004 να ψηφίσει 700 νόμους, για να προσαρμοστεί η κυπριακή νομοθεσία στην εοκική, για τα πιο σημαντικά θέματα θα υπάρχουν εξαιρέσεις:

Οι Κύπριοι θα μπορούν να πηγαίνουν και να εγκαθίστανται οπουδήποτε στην Ευρώπη, εκτός από τα σπίτια τους στα κατεχόμενα.

Στο τέταρτο κρατίδιο, το έδαφος των αγγλικών βάσεων, δε θα ισχύει το κοινοτικό κεκτημένο για το περιβάλλον, για να μη φύγουν οι κεραίες!

Έτσι, άλλο ένα «εθνικό όραμα», η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., όχι μόνο θα χειροτερεύσει την οικονομική και κοινωνική κατάσταση στο νησί, αλλά (κατά δήλωση του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη) γίνεται η αιτία (ή δικαιολογία;) για απαράδεκτες υποχωρήσεις και στο πολιτικό ζήτημα (Κυπριακό) και σε άλλα ζητήματα, π.χ. ευρωστρατός.

Οι προεδρικες εκλογές

Από το γενικό κατήφορο των πολιτικών δυνάμεων η χειρότερη εξέλιξη είναι η μετάλλαξη της ηρωικής ΕΔΕΚ στο υποταγμένο ΚΙΣΟΣ (με την απλόχερη οικονομική ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ). Παρότι το ΚΙΣΟΣ είναι 4ο κόμμα, οι Αγγλραμερικάνοι προωθούν με κάθε τρόπο τον Πρόεδρο του Γ. Ομήρου για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μεθοδεύοντας ακόμη και αναβολή των εκλογών. Ο ΔΗΣΥ (η κυπριακή δεξιά του Γλ. Κληρίδη) με τη συμβιβασμένη ηγεσία του αποφάσισε ομόφωνα να υποστηρίξει τον Ομήρου! Ο λόγος προφανής: αντλώντας αποθέματα από τους αγώνες της ΕΔΕΚ, προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τις αντιδράσεις.

Από τη γενική ανυποληψία της κυπριακής ηγεσίας δεν εξαιρείται η εκκλησία, που παλιότερα έρριχνε το βάρος της υπέρ μιας πατριωτικής γραμμής.

Υπάρχουν, βέβαια, και οι εξαιρέσεις. Η μειοψηφία που αντιστέκεται. Στελέχη της ΕΔΕΚ δε χώνεψαν ποτέ τη μετάλλαξη του κόμματος τους. ’νθρωποι απ' όλους τους πολιτικούς χώρους, π.χ. οι προερχόμενοι από τη δεξιά Ν. Ορίζοντες του Κουτσού. Αρθρογραφία σ'όλες τις εφημερίδες. Το πάντα συμβιβαστικό ΑΚΕΛ έχει ανεβάσει (έστω καθυστερημένα) τους τόνους. Ας ελπίζουμε σε μια αφύπνιση των πολλών στην Κύπρο και την Ελλάδα, που, σε συνδυασμό με την εκδήλωση κάποιων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, θα μπορούσε να δημιουργήσει εμπλοκή στις διαδικασίες και να αποφύγουμε τα χειρότερα.