ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Πολύς λόγος έγινε τελευταία για την ελληνοτουρκική φιλία, λόγω της επίσκεψης του Τούρκου πρωθυπουργού στην Ελλάδα. Είναι γνωστό ότι ο ελληνικός λαός πάντα επιθυμεί να έχει φιλικές σχέσεις με όλους τους λαούς, με πρώτους τους γειτονικούς, και ποτέ δεν τον χαρακτήρισε ο ρατσισμός ή ο εθνικισμός (οι ελάχιστοι ανόητοι ή προβοκάτορες «υπερπατριώτες» απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Ειδικά με τους «Τούρκους» οι Έλληνες έχουν ζήσει πολλά χρόνια αρμονικά (ακόμη και στα πλαίσια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), όταν η τουρκική ηγεσία, με την υποστήριξη των δυτικών δεν προκαλεί προβλήματα. Πολύ περισσότερο που σχεδόν όλοι οι «Τούρκοι» δεν είναι τουρκικής καταγωγής (και πολλοί απ' αυτούς το γνωρίζουν), αλλά μικρασιατικοί πληθυσμοί, με πολιτισμό συγγενικό με τον ελληνικό, αν δεν είναι ελληνικός. Τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα (που εκφράζονται σε μεγάλο βαθμό από το κόμμα του Ερτογάν) ακόμη και σήμερα τρέφουν φιλικά αισθήματα προς τους Έλληνες. Οι διώξεις κατά των Ελλήνων έγιναν από τις μεσαίες ή ανώτερες τάξεις ή από «κουβαλητούς».

Η τωρινή επίθεση φιλίας γίνεται τη στιγμή που η Τουρκία έχει καταλάβει το 40% της Κύπρου και με την υποστήριξη ΗΠΑ και Ε.Ε. δηλώνει ότι δεν πρόκειται να αποχωρήσει και απαιτεί τη νομιμοποίηση του Αττίλα. Στο Αιγαίο απειλεί με πόλεμο, αν η Ελλάδα ασκήσει το δικαίωμα που της παρέχει το Διεθνές Δίκαιο να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια και η ίδια είναι από τις ελάχιστες χώρες του κόσμου που αρνούνται να υπογράψουν τη Συνθήκη για το Δίκαιο της θάλασσας. Ακόμη και στη διάρκεια της επίσκεψης Ερτογάν οι Τούρκοι έκαναν άσκηση έρευνας και διάσωσης (SAR) στο μέσο του Αιγαίου, μεταξύ Σκύρου, Λέσβου και Χίου!! Δεν μας αναγνωρίζουν τα 10 μίλια ως εναέριο χώρο και προκαλούν με συνεχείς παραβιάσεις του και παραβάσεις, θεωρούν ως «γκρίζες ζώνες», δηλ. αμφισβητούμενης κυριαρχίας, 3000 νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου και αρνούνται στην Ελλάδα το δικαίωμα να εξοπλίζει τα νησιά της (ώστε να είναι εύκολη λεία).

Ενώ η μειονότητα στη Θράκη, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης, είναι «μουσουλμανική», ο Ερτογάν κατά την περιοδεία του (!) είπε στα «αδέλφια της Δυτικής Θράκης» ότι «κανείς δε γύρισε να σας πει να εγκαταλείψετε την τουρκική σας ταυτότητα», ενώ ο μειονοτικός δήμαρχος Αρριανών χαρακτήρισε την Τουρκία «μητέρα-πατρίδα».

Είναι γεγονός ότι στο ύφος του και στις κινήσεις του ο Ερτογάν ήταν προσεκτικός. Είπε στους μειονοτικούς «μην ξεχνάτε ότι είστε Έλληνες πολίτες ... εργαστείτε για να γίνει ισχυρή η Ελλάδα», αλλά πόση αξία μπορούν να έχουν αυτές οι δηλώσεις; Δέχτηκε ότι υπάρχουν μειονότητες στην Τουρκία, αλλά αρνείται να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ποντίων, ενώ η εξόντωση των Κούρδων συνεχίζεται. Διεκδικεί τα δικαιώματα των «Τούρκων» στην Κύπρο και τη Δ. Θράκη, ενώ στην Ίμβρο συνεχίζεται η κατοχύρωση ελληνικών περιουσιών υπέρ του τουρκικού δημοσίου, η απαγόρευση διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και ο μαζικός εποικισμός.

Συνεχίζεται η πολιτική του Γιωργάκη;

Η κυβέρνηση της Ν.Δ., ενώ στο Κυπριακό κράτησε μια στάση καλύτερη από του δίδυμου Σημίτη-Γιωργάκη, κατά την επίσκεψη Ερτογάν έδειξε ίδιο πρόσωπο με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα ζεϊμπέκικο αντικαταστάθηκαν από τα χαλιά της κ. Εμινέ. Η καινοφανής άποψη Καραμανλή «πρώτα φιλία και μετά αντιμετώπιση των προβλημάτων» περισσότερο μπορεί να ερμηνευτεί ως συσκότιση μιας μειοδοτικής στάσης και λιγότερο ως τρόπος να μην παρακωλυθούν οι μπίζνες των δεκάδων επιχειρηματιών που ακολουθούσαν τους δύο πρωθυπουργούς.

Φοβόμαστε ότι με την επίσκεψη του ο Ερτογάν κέρδισε πόντους στην προσπάθεια του να προωθήσει τις σχέσεις του με την Ε.Ε. (που τόσο πολύ θέλουν οι Αμερικανοί), κράτησε στο τραπέζι όλες τις τουρκικές διεκδικήσεις, έδωσε μόνο την επαναλειτουργία της θεολογικής Σχολής της Χάλκης (δώρο προς τον κ. Βαρθολομαίο, που εντάσσεται στην αμερικανοτουρκική στρατηγική) και η Ελλάδα οδηγείται προς το Δικαστήριο της Χάγης, έχοντας υπογράψει συνυποσχετικό, με το οποίο γίνεται δεκτό ένα μεγάλο μέρος των τουρκικών διεκδικήσεων. Έτσι όμως οι φιλίες κρατάνε λίγο.

Σε παλιότερα χρόνια στη Σοβιετική Ένωση, λένε, οι επισκέπτες έπρεπε να ακολουθούν καθορισμένα δρομολόγια, ώστε να μη βλέπουν τις τυχόν αρνητικές για, το καθεστώς εικόνες της καθημερινότητας των πολιτών.

Ακόμη πιο παλιά, το 18 αιώνα η Αικατερίνη η «Μεγάλη» της Ρωσίας, για να επιβεβαιώσει τη φήμη του «πεφωτισμένου δεσπότου», έστηνε χωριά με μεταφερόμενα σκηνικά και ηθοποιούς-γεωργούς, ώστε να θαυμάζουν οι επισκέπτες, κυρίως Γάλλοι διαφωτιστές, τη ζηλευτή ζωή του Ρώσου μουζίκου, τα περίφημα «χωριά Ποτέμκιν».

Ελπίζουμε να μη φτάσουμε κι εμείς εδώ σ' αυτό το κατάντημα, τον Αύγουστο των Ολυμπιακών Αγώνων με το πλήθος -όπως πιστεύεται- των αναμενόμενων «φιλάθλων». Ελπίζουμε, αλλά με κάθε επιφύλαξη, γιατί κάποια σχέδια για απόκρυψη των προσφυγικών στο Δουργούτι και κάτι απειλούμενες δενδροφυτεύσεις του «άρπα-κόλλα» δεν εμπνέουν και μεγάλη αισιοδοξία.

Η ηγέτιδα τάξη στη χώρα μας πάντα είχε ένα σύμπλεγμα μειονεξίας απέναντι στους Δυτικούς και με γελοίες αρχοντοχωριάτικες υπερβολές επεδίωκε να επιδείξει... ανωτερότητα. Ελπίζουμε, πάλι, να σκεφτούν ότι εκατομμύρια τουρίστες έρχονται τα τελευταία χρόνια και γνωρίζουν καλά την ελληνική πραγματικότητα. Και, κυρίως, ότι θα ξανάρθουν, για να ξαναδούν τις αμέτρητες λακούβες στους δρόμους και τα εγκαταλελειμένα «Ολυμπιακά Έργα». που μας έπνιξαν στα χρέη»

'Οταν διαβάζουμε ή μιλάμε για δυνάμεις κατοχής στο Ιράκ, ασυναίσθητα το μυαλό τρέχει στην κατοχή της Ελλάδας την περίοδο 1941-44. Βασανιστήρια, δολοφονίες αμάχων, αυθαιρεσία, κατάργηση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μόνο που στο Ιράκ οι Αμερικανοί, με έμβλημα τους την ελευθερία, και οι Αγγλοι «δημοκράτες» προχώρησαν παραπέρα: στους εξευτελισμούς των κρατουμένων. Όλ' αυτά που έρχονται στο φως της δημοσιότητας γίνονται εν γνώσει των ανωτέρων τους, που έστησαν και τα στρατόπεδα εκπαίδευσης των βασανιστών. Είναι, λοιπόν, όλοι υπεύθυνοι, από τους στρατιώτες-βασανιστές μέχρι τους ηθικούς αυτουργούς, το Ράμσφελντ, τη Ράις και το Μπους, που έδωσαν τις εντολές, θεωρώντας ότι έτσι θα κάμψουν τους Ιρακινούς και διαπράττοντας άλλο ένα μεγάλο λάθος, που θέτει σε σκληρή δοκιμασία την αμερικανική κυριαρχία. Συνένοχοι είναι και οι Αμερικανοί ψηφοφόροι που ψήφισαν το Μπους και του έδωσαν τη δύναμη να εγκληματεί και κυρίως αυτοί που θα τον ξαναψηφίσουν. Εξ άλλου τα ίδια γίνονται στο Γκουαντανάμο και όπου αλλού κρατούνται οι 9.000 αιχμάλωτοι των Αμερικανών.

Χωρίς αναστολές, χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς σεβασμό σε γραμμένους και άγραφους νόμους οι Αγγλοαμερικάνοι κατακτητές και οι σύμμαχοι τους εγληματούν κατά της ανθρωπότητας. Μέχρι πότε;

Μετά την κορύφωση της κρίσης με την απαγόρευση της «κοινωνίας» στον Αρχιεπίσκοπο από τον Πατριάρχη οδεύουμε προς αντιπαράθεση σε χαμηλούς τόνιους. Δε λύθηκε όμως το πρόβλημα ούτε και προβλέπεται να λυθεί σύντομα. Και τούτο, γιατί ποτέ στην Ελλάδα δεν αντιμετωπίστηκε κανένα θέμα σε μακροπρόθεσμο πλαίσιο ούτε και μελετήθηκαν ποτέ οι πιθανές παρενέργειες μιας όποιας θέσης ή ενέργειας.

Η εκκλησιαστική αυτή διένεξη δεν είναι βέβαια καθαρά εκκλησιαστική και οι όψιμοι υπερασπιστές του Πατριαρχείου (που κατά τα άλλα σαρκάζουν κάθε υποψία εμφάνισης της «Μεγάλης Ιδέας») το γνωρίζουν καλά. Ούτε, επίσης, προσωπική «κόντρα» ανάμεσα σε δύο φιλόδοξους εκκλησιαστικούς ηγέτες, παρά το ότι μόνο αυτοί οι δύο θα οδηγούσαν το ζήτημα στην τωρινή ένταση. Είναι πολιτικό ζήτημα και, δυστυχώς, εντάσσεται στους σχεδιασμούς της παγκοσμιοποίησης στην ευρύτερη περιοχή μας.

Για την ώρα μάλλον κερδισμένος είναι ο Αρχιεπίσκοπος. Ο Πατριάρχης εξάντλησε τα βέλη από τη φαρέτρα του και από εδώ και πέρα σταδιακά ο Αρχιεπίσκοπος θα κερδίζει έδαφος, όσο θα αποκαλύπτονται οι προθέσεις του Φαναριού και οι απειλούμενοι κίνδυνοι. Το επιχείρημα ότι «και μέχρι τώρα που η Κρήτη και τα Δωδεκάνησα υπάγονται στο Πατριαρχείο τι κίνδυνο για την ακεραιότητα της Ελλάδας αποτέλεσαν;» λειτουργεί στην αντίθετη κατεύθυνση, γιατί δεν επεχείρησαν οι προηγούμενοι Πατριάρχες να χρησιμοποιήσουν τη «δικαιοδοσία» τους σε βάρος της Ελλάδας. Δεν ήσαν «Βαρθολομαίοι). Δεν πήγαν ποτέ πχ. στην Κρήτη και από εκεί να διακηρύξουν πως «δεν κληθήκαμε στην Ελλάδα»! Ο Βαρθολομαίος όμως το ... τόλμησε. Μπορούμε, λοιπόν να περιμένουμε τα χειρότερα, όταν κρίνει ότι το μπορεί.

Δυστυχώς, το πρόβλημα παραμένει και θα μας απασχολήσει και πάλι μετά τους... Ολυμπιακούς, θα επανέλθουμε, λοιπόν, πολύ σύντομα με την ευχή να ομαλοποιηθεί η κατάσταση, αλλά με την προϋπόθεση ότι κάθε πρόταση ή ενέργεια που δεν εξασφαλίζει αποτροπή κάθε ξένης επέμβασης στη χώρα μας είναι απολύτως απαράδεκτη.

Το ΑΣΚΕ με τα σημερινά του μεγέθη προφανώς δε φιλοδοξεί να εκπροσωπηθεί στο Εθνικό ή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Συμμετέχουμε σ' όλες σχεδόν τις εκλογές, γιατί με αυτό τον τρόπο έχουμε μεγαλύτερη δυνατότητα να προβάλλουμε θέσεις και προτάσεις.

θεωρούμε ότι η παρουσία μας στις εθνικές εκλογές της 7/3/04 ήταν ευπρόσωπη, όχι τόσο λόγω της αύξησης κατά 60% του αριθμού των ψήφων μας, που παραμένει όμως ακόμη πολύ μικρός, όσο κυρίως λόγω της ποιότητας του πολιτικού μας λόγου, ο οποίος για πρώτη φορά προβλήθηκε τόσο πολύ από τα ΜΜΕ (όπως όλων των μικρών κομμάτων) και άφησε καλές εντυπώσεις. Επιπλέον, στο ΑΣΚΕ πλησίασε ένας μικρός, αλλά σημαντικός για τα μέτρα μας, αριθμός νέων φίλων. Είναι σαφές ότι το ΑΣΚΕ υπολογίζεται σήμερα περισσότερο.

Δε διστάζουμε να ισχυριστούμε ότι ο λόγος του ΑΣΚΕ για την Ε.Ε. είναι κάτι ξεχωριστό και θα είναι μια προσφορά στην ελληνική κοινωνία, στο βαθμό που παρακολουθεί το ΑΣΚΕ, αν αυτός ο λόγος προβληθεί στις ευρωεκλογές. Με δεδομένο on η προβολή των μικρών κομμάτων από τα ΜΜΕ προβλέπεται να είναι καλή και στις ευρωεκλογές, η συμμετοχή μας σ' αυτές θα συμπλήρωνε την εικόνα για το ΑΣΚΕ, που για πρώτη φορά απέκτησαν αρκετοί πολίτες πριν 3 μήνες, πιθανότατα θα είχε ως αποτέλεσμα να πλησιάσουν το ΑΣΚΕ νέοι ψηφοφόροι, φίλοι και μέλη κι έτσι το ΑΣΚΕ θα ανέβαινε άλλο ένα σκαλοπάτι στην προσπάθεια του να διαδραματίσει ένα πιο σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Αντιθέτως, αν το ΑΣΚΕ δεν έπαιρνε μέρος στις ευρωεκλογές, όχι μόνο δε θα είχαμε όλες τις παραπάνω δυνατότητες, αλλά θα είμασταν αναγκασμένοι να ψηφίσουμε κάποιο άλλο κόμμα, προφανώς αντίθετο προς τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε., με το οποίο όμως θα είχαμε σοβαρές ιδεολογικές διαφορές (το λευκό και η αποχή είναι έξω από τις επιλογές του ΑΣΚΕ). Στους καινούργιους, ιδίως, φίλους του ΑΣΚΕ αυτό θα ήταν αρνητικό. Το ΑΣΚΕ θα κατέβαινε το σκαλοπάτι που ανέβηκε πριν 3 μήνες.

Η σύγκριση με τα άλλα κόμματα

Το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και άλλα μικρότερα κόμματα, που υποστηρίζουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε., θα πολυλογήσουν πάλι ανούσια στην προεκλογική περίοδο, εν πολλοίς εκτός θέματος. Ο ΣΥΝ και άλλα μικρότερα κόμματα θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο σύστημα, αποπροσανατολίζοντας ότι μπορούμε να μετατρέψουμε την Ε.Ε. σε «Ευρώπη των λαών». Το ΚΚΕ και άλλα μικρότερα κόμματα, που υποστηρίζουν την αποχώρηση της Ελλάδας από την Ε.Ε., είτε θεωρούν την αποχώρηση ως στρατηγικό στόχο στο ακαθόριστο μέλλον είτε την προβάλλουν απλώς ως στοιχείο της ιδεολογικής τους ταυτότητας. Έχουν επεξεργαστεί κάποιες από τις συνέπειες της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ε.Ε. (κυρίως οικονομικοοικονομικές και τη συνενοχή στη Νέα Τάξη), αλλά δεν προσπαθούν να αποδείξουν ότι η αποχώρηση πρέπει να γίνει αμέσως, για να ανοίξει μια καλύτερη προοπτική για τη χώρα μας και, βεβαίως, δεν εξηγούν πώς βλέπουν αυτή την προοπτική, προφανώς επειδή αντιλαμβάνονται ότι τα οράματα τους δεν είναι αποδεκτά από την ελληνική κοινωνία.

Η θέση και οι δυσκολίες του ΑΣΚΕ

Πιστεύουμε ότι ο ξεχωριστός λόγος του ΑΣΚΕ δίνει μια συνολική εικόνα των συνεπειών της συμμετοχής μας στην Ε.Ε., αποδεικνύει την αναγκαιότητα της άμεσης αποχώρησης και δίνει τους βασικούς άξονες της παραπέρα στρατηγικής. Και όλ' αυτά ρεαλιστικά και τεκμηριωμένα, χωρίς δογματισμούς και υπερεπαναστατικές ρητορείες.

Σε όλ' αυτά το αντίβαρο είναι οι περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες του ΑΣΚΕ, που κάνουν εξαιρετικά δύσκολη μια δεύτερη συμμετοχή σε εκλογές σε 3 μήνες, ιδίως όταν η πρώτη είχε αφήσει χρέος 2.500.000 και η νέα προβλέπεται να κοστίσει τουλάχιστον 5.500.000 δραχμές. Είναι γνωστό ότι το ΑΣΚΕ στηρίζεται οικονομικά μόνο στις συνδρομές μελών και φίλων, που και δεν είναι πολυάριθμοι και ουδείς είναι εύπορος.

Η Σύνοδος του ΑΣΚΕ, αφού εκτίμησε όλ' αυτά, εξουσιοδότησε την Εκτελεστική Επιτροπή να εξαντλήσει τις δυνατότητες για τη συμμετοχή στις ευρωεκλογές. Η Ε.Ε. ξεκίνησε την οικονομική εξόρμηση του ΑΣΚΕ και στη συνεδρίαση της στις 19/5 πήρε το ρίσκο για τη συμμετοχή, με την ελπίδα ότι όλοι οι φίλοι, μαζί με τους καινούργιους που ελπίζουμε ότι θα μας πλησιάσουν στην προεκλογική περίοδο, θα σταθούν δίπλα μας οικονομικά, στο βαθμό που ο καθένας μπορεί, ώστε το ΑΣΚΕ μετά τις εκλογές να συνεχίσει απρόσκοπτα και πιο δυνατό τη δραστηριότητα του.

Εκτός από τη συμπαράσταση στα οικονομικά το ΑΣΚΕ ζητεί από τους φίλους τη συμβολή τους και στις πρακτικές εργασίες, κυρίως στο τυπογραφείο. Ελπίζουμε, με την προσπάθεια όλων, σε ένα καλό, για τα μέτρα μας, εκλογικό αποτέλεσμα, που θα ενισχύσει το ηθικό του ΑΣΚΕ στην παραπέρα προσπάθειά του.