ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Δυσοσμία πλημμύρισε τον πλανήτη από τον αποκαλυπτόμενο βόρβορο του ΟΗΕ. Σωρεία σκανδάλων και ατασθαλιών καταγγέλλονται συνεχώς. Αναμενόμενο. Αφού, από εγγυητής του διεθνούς δικαίου και του ανθρωπισμού, αυτός ο οργανισμός κατέληξε σφογγοκολάριος των διαφόρων Μπους και Μπλερ. Έτσι δεν έγινε και με το... ΠΑΣΟΚ;

"Ο κόσμος το' χε τούμπανο..." ότι η χώρα ζει μόνο με δανεικά και το ... έκρυβε. Τα διπλά βιβλία του ΠΑΣΟΚ τα "αποκάλυψε" η κυβέρνηση της ΝΔ, για να μας προετοιμάσει για τη μεταολυμπιακή αγριότητα και να μας κάνει να μην ασχολούμαστε με την ασύδοτη αισχροκέρδεια και την ακρίβεια, που τις αφήνει ανεξέλεγκτες, στο όνομα της αγοράς και του ...ελεύθερου ανταγωνισμού.

Ο ελληνικός λαός και ιδιαίτερα τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα ας μην αυταπατώνται. Σε λίγους μήνες όλα θα γίνουν όπως πριν. Η "βελούδινη" περίοδος της κυβερνητικής "προσαρμογής" της ΝΔ και οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα έχουν τελειώσει. Τότε θα έχει προστεθεί και το ολυμπιακό χρέος σ' όλα τα υπόλοιπα βάρη μαζί μ' ένα πλήθος άχρηστων ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Απ' αυτές όσες μπορεί να είναι κερδοφόρες θα πουληθούν σε ιδιώτες. Οι υπόλοιπες θα εγκαταλειφθούν ή θα παραχωρηθούν δωρεάν, επειδή το δημόσιο δε θα μπορεί να πληρώνει για τη φύλαξη και τη συντήρηση τους. θα επανέλθουν στο προσκήνιο και οι προαναγγελθείσες ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων και οι "στρατηγικοί επενδυτές"

Εν τω μεταξύ θα προστεθούν κι άλλα δάνεια, πέραν των 38 δις ευρώ που πήραμε το 2003 και 16 δις ευρώ το πρώτο δίμηνο του 2004. Μόνο για τόκους το δεύτερο δίμηνο χρειάζεται πρόσθετος δανεισμός 7 δις ευρώ. Ως τώρα το επίσημο κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν 4,6 δις ευρώ. Τελευταία ανακαλύφθηκαν επιπλέον δαπάνες 1 δις ευρώ. Μέχρι τη λήξη τους κανείς δε γνωρίζει τον τελικό λογαριασμό, αφού δεν πρόκειται να τον πληρώσει κανείς απ' αυτούς που αποφασίζουν για τις δαπάνες.

Η Ελλάδα είναι η χώρα που κάνει τους πιο ακριβούς Αγώνες σε σχέση με το ΑΕΠ της. Στην Ισπανία οι αγώνες (Βαρκελώνη 1992) κόστισαν 1,6% του ΑΕΠ, στην Αυστραλία (Σίδνεϊ 2000) μονό 1,5% του ΑΕΠ, στην Αθήνα υπολογίζεται ότι θα κοστίσουν πάνω από το 4,4% του ΑΕΠ.

Υπάρχει όμως ανάπτυξη 4% έως 5% του ΑΕΠ, ισχυρίζονται. Αλλά αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στην αύξηση της κατανάλωσης, λόγω του υπερδανεισμού των νοικοκυριών. Επιχειρήσεις και νοικοκυριά χρωστούν το 65 % του ΑΕΠ στις Τράπεζες, δηλ. σύνολο 98,4 δις ευρώ.

Αυτού του είδους η ανάπτυξη έχει οδηγήσει στην αύξηση των κερδών, λόγω της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων. Το μερίδιο των μισθών στο εθνικό εισόδημα, ενώ ήταν ήδη πολύ χαμηλό κατά τη δεκαετία 1991-2000, μόλις 66% του ΑΕΠ κατέβηκε το 2003-2004 σε 63,8%. Τα κέρδη και τα εισοδήματα του κεφαλαίου καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο μερίδιο στο εθνικό εισόδημα και δεν επανεπενδύονται σε παραγωγικούς σκοπούς.

Ο πληθωρισμός οφείλεται αποκλειστικά στην ασυδοσία της κερδοσκοπίας, που ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ είναι διατεθειμένοι να περιορίσουν, παρ' όλο που προκαλεί με τη μείωση της ανταγωνιστικότητας και την ενίσχυση των κερδών την κοινωνική ανισότητα, τη συρρίκνωση των εξαγωγών, την αύξηση των εισαγωγών, το δανεισμό, την ανεργία, κ.λ,π. Γι' αυτό οι ελληνικές εξαγωγές κατάντησαν να είναι μόλις το 0,084% του ΑΕΠ, δηλαδή 110 εκατ. ευρώ και προβλέπεται να μειωθούν κι άλλο.

Η πορεία της οικονομίας της χώρας στα πλαίσια της Ε.Ε., δηλ. της διπλής εκμετάλλευσης που υφίστανται τα παραγωγικά κοινωνικά στρώματα από ξένους και τους ντόπιους εκπροσώπους τους, οδηγεί σε μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Χωρίς αντίδραση είναι βέβαιο ότι η κατάσταση θα χειροτερεύει.

Στο 92° φύλλο της «Ε» (Μάιος 2003) είχαμε αναφερθεί στις πολιτικές συνέπειες της διεύρυνσης της ΕΕ, κυρίως σε σχέση με τους Γαλλογερμανούς εμπνευστές της και τις επιδιώξεις τους. Τότε οι 7 χώρες από τις 8 του πρώην ανατολικού μπλοκ, δηλ. όλες εκτός της Σλοβενίας, συμπορεύθηκαν με τις ΗΠΑ για την εισβολή και κατοχή στο Ιράκ. Τώρα οι χώρες αυτές δείχνουν ν' αποστασιοποιούνται, λόγω της συνεχώς κλιμακούμενης εμπλοκής των ΗΠΑ και της οικονομικής τους αδυναμίας από τις τεράστιες δαπάνες του στρατού κατοχής.

Οι Γαλλογερμανοί, εκμεταλλευόμενοι τη συρρίκνωση της πολιτικής επιρροής της Ρωσίας, έκαναν, ιδιαίτερα οι Γερμανοί, το περιβόητο «άνοιγμα προς ανατολάς». Την ένταξη τους αποδέχτηκαν οι ελίτ των 10 νέων χωρών (παρότι θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στους λαούς), γιατί έτσι θεωρούν ότι διασφαλίζουν τη θέση τους και τα προνόμια τους.

Φτηνό εργατικό δυναμικό

Από τη διεύρυνση θα ωφεληθούν οι μεγάλες εταιρείες, που θα βρουν φτηνή εξειδικευμένη εργασία. Σύμφωνα με την Eurostat, η ωριαία αμοιβή εργασίας σε ευρώ στη βιομηχανία και στις υπηρεσίες στην Πολωνία είναι 3,41 ευρώ, στην Τσεχία 2,81 και βαίνει φθίνουσα μέχρι τη Λετονία, όπου φτάνει στα 1,87 ευρώ! Ο κοινοτικός μέσος όρος ωριαίας αμοιβής είναι 16,23 ευρώ, με επικεφαλής τη Δανία με 23,77 ευρώ, προτελευταία την Ελλάδα με 7,83 και τελευταία την Πορτογαλία με ωριαία αμοιβή 6,49 ευρώ.

Με τις 10 νέες χώρες το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ε.Ε. πέφτει κατά 10-15% και το συνολικό της ΑΕΠ παράμενα σχεδόν το ίδιο, στο 25-28% της παγκόσμιας παραγωγής. Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να κυριαρχούν στην παγκόσμια οικονομία, παράγοντας το 31% του παγκόσμιου πλούτου.

Η διεύρυνση προς ανατολάς θα ωφελήσει κατά πρώτο λόγο την Αυστρία και τη Γερμανία, κατά δεύτερο λόγο τη Γαλλία και την Ιταλία, ενώ αρνητικές επιπτώσεις θα έχουν Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Δανία και η Ελλάδα. Μεγάλες επιχειρήσεις θα εισβάλουν σ' αυτές τις χώρες του πρώην ανατολικού συνασπισμού, όπου από το 1989, με τη λεηλασία και τον «άγριο» καπιταλισμό, χάθηκαν 26.000.000 θέσεις εργασίας (οι μισές γυναικών), ενώ με την επιτάχυνση της γήρανσης του πληθυσμού, τη μετανάστευση, τη σπατάλη και τη διαφθορά έχουν καταρρεύσει τα ασφαλιστικά τους συστήματα.

Παράλληλα τα 6 βασικά κράτη χρηματοδότες του κοινοτικού προϋπολογισμού (με 13,3 δισ. ευρώ ετησίως), η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Σουηδία, η Βρετανία και η Αυστρία, θέλουν τη μείωση των κοινοτικών πόρων από το 2007 έως και το 2013 στο 1% του ευρωπαϊκού Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος από 1,24% που είναι σήμερα.. Πρόκειται για περικοπή πόρων της τάξης των 25 δισ. ευρώ ετησίως

Οι επιπτώσεις στη χώρα μας

Η Ελλάδα έχει χάσει από το 1995 το 36% των αγορών της στην Ε.Ε., ενώ αντίθετα η θέση των 10 νέων κρατών (αλλά και των υπολοίπων κρατών-μελών) έχει ενισχυθεί.

Με τις 10 νέες χώρες υπολογίζεται ότι η Ελλάδα θα χάνει ετησίως πόρους ίσους με το 0,75% του ΑΕΠ της, δηλαδή, σε σημερινές τιμές, 1 δισ. ευρώ. Τι κερδίζει από τις λίγες ελληνικές εξαγωγές; Μόλις το 0,084% του ΑΕΠ της, δηλαδή 110 εκατ. ευρώ.

Σήμερα προς τα 14 κράτη-μέλη οδεύει μόνο το 49% των ελληνικών εξαγωγών, έναντι 68% δέκα χρόνια πριν. Μέχρι σήμερα, η Ελλάδα ήταν η τελευταία των «15» σε εξαγωγικές επιδόσεις, πλέον «υποβαθμίζεται» στην τελευταία των «25». Η αξία των εμπορικών συναλλαγών της Ελλάδας (εξαγωγές και εισαγωγές) είναι η πιο μικρή από κάθε άλλο κράτος, ακόμη και χωρών όπως' η Τουρκία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία, που έχουν απορριφθεί σε αυτή τη φάση της διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

"Κοινοτικές χρηματοδοτήσεις 225 ευρώ ετησίως θα χάνει κάθε Έλληνας πολίτης μετά τη διεύρυνση, καθώς σημαντικό κομμάτι των ευρωπαϊκών πόρων αλλάζει ρότα και στρέφεται προς τα δέκα νέα μέλη της Ε.Ε." (Ελευθεροτυπία 11/1/2004).

Πρώτος θα πληγεί ο ελληνικός αγροτικός τομέας. Με τη διεύρυνση ένας στους τρείς αγρότες της ΕΕ είναι Πολωνός. Μετά τις πιέσεις των ΗΠΑ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, καταργείται σταδιακά η ΚΑΠ, δηλ. δε θα επιδοτείται η παραγωγή, αλλά θα ενισχύονται εισοδηματικά με φθίνουσα τάση οι αγρότες.

"Ολες οι έρευνες δείχνουν ότι η ελληνική οικονομία θα υποστεί μέχρι το 2010 ένα σημαντικό σοκ από τον ανταγωνισμό, των νέων κρατών-μελών, τα οποία παράγουν σε μεγάλο βαθμό βιομηχανικά και αγροτικά προϊόντα παρεμφερή με τα ελληνικά. Υπολογίζεται ότι 11 από τους 19 Βασικούς ελληνικούς εξαγωγικούς κλάδους θα υποστούν κάμψη, εάν δε βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα τους. Καταγράφεται μια τάση στροφής επενδυτικών κεφαλαίων προς την Ανατολική Ευρώπη, με αποτέλεσμα να στενεύουν τα -ήδη στενά περιθώρια για προσέλκυση ξένων

επενδύσεων στην Ελλάδα. (Ελευθεροτυπία 20/4/2004)

Η παραμονή μας στην Ε.Ε. συνεπάγεται ότι δε γίνονται και δε θα γίνονται παραγωγικές επενδύσεις 'με στόχο την αυτοδύναμη ανάπτυξη. Οι κοινοτικές χρηματοδοτήσεις όχι μόνο δεν

επενδύθηκαν παραγωγικά, αλλά συντελέσανε στη διάλυση κάθε εγχώριας σοβαρής παραγωγής, με συνέπεια να ζούμε μονίμως με δανεικά. Κι αυτό δεν οφείλεται σε λάθη ή παραλείψεις των ηγεσιών της χώρας, αλλά σε συνειδητή τους επιλογή.

Είναι η πρώτη φορά, μετά το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου του 1940, που ο ελληνισμός, ένα κομμάτι του αυτή τη φορά, με τη συμπαράσταση του υπολοίπου, αρνείται να συμμορφωθεί προς τις απαιτήσεις των ισχυρών της γης. Το ΟΧΙ των Ελληνοκυπρίων στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 είναι ένα γεγονός μεγάλης και πολλαπλής σημασίας.

Α) Αποδεικνύει ότι, παρά τη μερική μας αλλοτρίωση και αντιθέτως προς όσα διαλαλεί η κρατούσα ιδεολογία, στο βάθος της ψυχής μας δεν έχουμε αποκοπεί από τις αγωνιστικές μας παραδόσεις, δεν έχουμε χάσει τον αυτοσεβασμό μας και αυτό το εκδηλώνουμε, όταν τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο. Οι εκφοβισμοί, οι εκβιασμοί και η προσπάθεια εξαγοράς των συνειδήσεων (800 εκατ. δολάρια από τις ΗΠΑ και 350 εκατ. ευρώ από την Ε.Ε.) ακούμπησαν λίγους Ελληνοκύπριους. Η απόδειξη, μάλιστα, έρχεται από το κομμάτι του ελληνισμού που θεωρείται από τα πιο κοσμοπολίτικα και από τα πιο εύπορα. Η στάση του, με κορυφαία στιγμή το ιστορικό διάγγελμα του Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου, δίνει θάρρος και αυτοπεποίθηση σε όλους τους Έλληνες, που απέδειξαν ότι ενδιαφέρονται, και πολύ μάλιστα, για την Κύπρο, άρα και για τα υπόλοιπα εθνικά μας θέματα, παρ' όσα ισχυρίζονταν οι εκφραστές της υποτέλειας.

Β) Αποφύγαμε τα χειρότερα στα εθνικά μας θέματα. Βεβαίως το Κυπριακό δε λύθηκε με το δημοψήφισμα, αλλά απέτυχαν οι Αγγλοαμερικάνοι να μετατρέψουν την Κύπρο ταχύτατα σε Βοσνία ή Κόσοβο, με τελικό στόχο τον πλήρη αφελληνισμό του νησιού. Απομακρύνθηκαν οι αντίστοιχες «λύσεις», που είχε ετοιμάσει για το Αιγαίο και τη Θράκη η αποδοκιμασθείσα κυβέρνηση των Σημίτη-Γιωργάκη. Δεν ησυχάζουμε, αλλά κερδίζουμε χρόνο και μπορούμε να ελπίζουμε.

Γ) Γκρεμίζει το επιχείρημα ότι η μη συμμόρφωση προς τας «υποδείξεις» συνεπάγεται τη συντέλεια του κόσμου και εκθέτει ανεπανόρθωτα τους υποτελείς σε Ελλάδα και Κύπρο, που το χρησιμοποίησαν κατά κόρον. Αντιθέτως, αποδεικνύει ότι όσο πιο πολύ αντιστεκόμαστε, τόσο καλύτερες προϋποθέσεις δημιουργούμε για την αντιμετώπιση των προβλημάτων μας.

Δ) Αποδεικνύει ότι οι Η.Π.Α., παρά την τεράστια ισχύ που διαθέτουν δεν επιτυγχάνουν τους σκοπούς τους, όταν δεν εξασφαλίζουν τη συναίνεση ή την ανοχή των λαών. Στην ευρύτερη περιοχή μας δέχονται ένα ηχηρότατο χαστούκι από τον ιρακινό λαό, που, με το αίμα του αυτός, έχει φέρει την υπερδύναμη σε αδιέξοδο και απελπισία. Τρίτη αποτυχία στην Παλαιστίνη, όπου ο τοπικός χωροφύλακας της Δύσης έχει περιέλθα κι αυτός σε αδιέξοδο.

Η πολιτική κατάσταση στην Κύπρο

Ένας σοβαρός λόγος που δεν μπορούμε να ησυχάζουμε είναι ότι αυτό το μεγαλειώδες ΟΧΙ δεν εκφράζεται πολιτικά. Το σύνολο σχεδόν της πολιτικής ηγεσίας στην Κύπρο και την Ελλάδα ήταν υπέρ του ΝΑΙ, όμως μια μεγάλη μερίδα στην Κύπρο (ΑΚΕΛ και ΕΔΕΚ), κάτω από την πίεση του κόσμου και μπροστά στον κίνδυνο της απομόνωσης, εσύρθησαν να πουν ΟΧΙ. Η κυβέρνηση της Ν.Δ., παρότι τάχθηκε υπέρ του ΝΑΙ, δεν εγκατέλειψε την Κύπρο στις επόμενες διπλωματικές μάχες.

Ο ΔΗΣΥ. που η ηγεσία του (Αναστασνάδης) υποστήριξε το ΝΑΙ, διασπάστηκε και συμμετέχει στις ευρωεκλογές με δύο ψηφοδέλτια. Οι υποστηρικτές του ΟΧΙ, μεταξύ των οποίων οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ, θα έχουν επικεφαλής τον τ. πρόεδρο του κόμματος Μάτση, αδελφό ήρωα της ΕΟΚΑ.

Στο ΑΚΕΛ έχουν βγει ανοιχτά προς τα έξω οι διαφωνίες, πρωτοφανές για κομμουνιστικό κόμμα, και είναι άγνωστο μέχρι πότε η ηγετική ομάδα θα διατηρεί τις ισορροπίες και τη συνοχή του κόμματος. Ο Χριστόφιας ανοιχτά δηλώνει ότι επιδιώκει να μην ενταφιαστεί το σχέδιο Ανάν και έχει γίνει (μαζί με τον Ταλάτ) ο προνομιακός συνομιλητής των Αγγλοαμερικανών, που σε κάθε ευκαιρία παρακάμπτουν τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο μόνος δήμος όπου πλειοψήφισε το ΝΑΙ ήταν της Δερύνειας, προπύργιο του ΑΚΕΛ.

Στην ΕΔΕΚ η σημερινή ηγετική ομάδα εγκαταστάθηκε από το Λαλιώτη (όψιμο απορριπτικό !!), που έθεσε στο περιθώριο τον ιστορικό ηγέτη Β. Λυσσαρίδη. Σήμερα ο Λυσσαρίδης κινείται για την αλλαγή της ηγεσίας.

Το ΔΗΚΟ οφείλει την απήχηση του κυρίως στην προσωπικότητα του Τ. Παπαδόπουλου. Οι Νέοι Ορίζοντες του Ν. Κουτσού, με τη συνεπή στάση, έχουν μικρή επιρροή, όπως και η ΑΔΗΚ και οι Οικολόγοι. Ο πρόεδρος των Ε.ΔΗ. Γ. Βασιλείου εξευτελίστηκε πλήρως, αφού αποκαλύφθηκαν και οι επαγγελματικές του σχέσεις με το λόρδο Χάνει!!

Η Κύπρος έχει επείγουσα ανάγκη από αλλαγή του πολιτικού της σκηνικού. Όλες οι δυνάμεις που στήριξαν το ΟΧΙ, κυρίως μέσα από κινήσεις πολιτών, πρέπει να κυριαρχήσουν στην πολιτική, είτε μπολιάζοντας τα υπάρχοντα κόμματα, είτε δημιουργώντας νέα. Ειδικά αυτό αφορά τα λαϊκά στρώματα, που, εγκλωβισμένα στην πολιτική του ΑΚΕΛ, κυρίως, δεν έπαιξαν τον πρωτοποριακό ρόλο που έπρεπε στον αγώνα για το ΟΧΙ και εναπέθεσαν την ευθύνη στην πατριωτική μερίδα της αστικής τάξης, με εκφραστή τον πρόεδρο Παπαδόπουλο. Το κλίμα είναι κατάλληλο, εκτός των άλλων, γιατί έχει αρχίσει ήδη να αμφισβητείται σοβαρά ο ρόλος της Ε.Ε. και πιστεύουμε ότι κάποιος πρέπει να εξηγήσει ότι η επιλογή της ένταξης είναι εις βάρος της Κύπρου και πρέπει να αναθεωρηθεί.

Τελευταία παρατήρηση: φαίνεται ότι οι «εθνικιστές» του ΟΧΙ ενδιαφέρονται περισσότερο για την πρόοδο των Τουρκοκυπρίων απ' όσο οι αυτόκλητοι προστάτες τους του NΑΙ. (Πολλοί Τουρκοκύπριοι ψήφισαν ΝΑΙ, νομίζοντας ότι έτσι θα απαλλαγούν από τον Αττίλα και τον Ντενκτάς} Οι οποίοι κ προστάτες» τους του ΝΑΙ (Αναστασιάδης, Κληρίδης, Βασιλείου κλπ.) είχαν διαβεβαιώσει τους δικούς τους προστάτες (ΗΠΑ και Ε.Ε.) ότι η υπερψήφιση του σχεδίου Ανάν ήταν βέβαιη!! Και τώρα...

Στο μεσοδιάστημα μεταξύ δύο εκλογών η κυβέρνηση της Ν.Δ. κάνει χρήση της περιόδου χάριτος, που ήξερε ότι θα της δοθεί εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων. Στο εσωτερικό μέτωπο κωλυσιεργεί, αποφεύγοντας να θίξει τα οξύτατα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, ενώ στα εξωτερικά επικρατεί ανησυχία, καθώς δεν έχει διευκρινίσει πλήρως τις προθέσεις της. Σ' αυτό διευκολύνεται από τα σημάδια διάλυσης του ΠΑΣΟΚ και μεγάλου τμήματος της αριστεράς. Έτσι εύλογα οι πολίτες διαισθάνονται ότι οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις δεν ενδιαφέρονται να λύσουν τα προβλήματα τους και ότι ούτε καν θα τα συζητήσουν στην προεκλογική περίοδο.

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την αναγκαία οικονομική απογραφή ως άλλοθι για νέα λιτότητα. Η επιχειρούμενη επανεξέταση αμαρτωλών υποθέσεων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι θα οδηγήσει τελικά στη συγκάλυψη των υπευθύνων. Οι συμβασιούχοι, ενώ προεκλογικά υπολογίστηκαν σε 250.000, με το Π.Δ. μειώνονται στο ελάχιστο. Οι κοινωνικές παροχές μεταφέρονται εν ευθέτω χρόνω και οι υπουργοί άρχισαν να ψελλίζουν για νέους φόρους. Ο ανταγωνισμός καλά κρατεί, προς όφελος των κερδοσκόπων και σε βάρος του λαού, με την κυβέρνηση να απορρίπτει τα πλαφόν, «διότι στρεβλώνουν την αγορά» και να στοχεύει και στην κατάργηση των αγορανομικών διατάξεων. Ακόμη και όταν παίρνει πρωτοβουλίες, πχ. πανωτόκια, δείχνει ότι δεν έχει διάθεση να λύσει τα προβλήματα.

Ως δικαιολογία προβάλλονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες, την ανάληψη των οποίων είχε ζητήσει και η Ν.Δ.. Όταν ο ελληνικός λαός αρχίσει να υφίσταται τις οικονομικές συνέπειες των Αγώνων, συμπληρωματικά με τις συνέπειες της άλλης «επιτυχίας», της ΟΝΕ, θα είναι αργά. Εκτός αυτών, «για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», η κυβέρνηση έθεσε τη χώρα υπό τον έλεγχο του NATO. Τα νησιά μας του Αιγαίου θα προστατεύονται από τουρκικά αεροπλάνα και πλοία!!

Στο Κυπριακό η κυβέρνηση της Ν.Δ. κράτησε μια γραμμή άμυνας. Αν και δέχτηκε το σχέδιο Ανάν, δεν αποδέχτηκε την τετραμερή στη Λουκέρνη και δεν εξεβίασε τους Ελληνοκύπριους. Κατά την επίσκεψη Ερτογάν, όμως, έδειξε ένα πολύ κακό πρόσωπο, όπως γράφουμε σε άλλο άρθρο. Στο εκκλησιαστικό κράτησε γενικά σωστή στάση.

Διάλυση στο ΠΑΣΟΚ

Στο ΠΑΣΟΚ ούτε το Ε.Γ. δε λειτουργεί. Ο Γιωργάκης προσπαθεί να παρακάμψει οποιοδήποτε μηχανισμό ή οργανωμένη ομάδα, δίνοντας μάχη κατά της, έστω τυπικής, εσωκομματικής δημοκρατίας. Η αναμενόμενη δεύτερη εκλογική ήττα θα επιφέρει περισσότερη γκρίνια, γιατί τα στελέχη δεν αντέχουν μακριά από την εξουσία, που ήταν ο συνεκτικός τους ιστός. Οι προσωπικές φιλοδοξίες έρχονται στην επιφάνεια, με πρώτες του υπερφίαλου Βενιζέλου. Οι διασπαστικές τάσεις εκδηλώνονται από εντελώς αναξιόπιστα πρόσωπα (Κατσανέβας, Αρσένης κλπ.) και γι' αυτό δεν ανησυχούν την ηγετική ομάδα.

Πάντως, έστω και διαλυμένο, το ΠΑΣΟΚ έδειξε το πρόσωπο του και με την προκλητική υποστήριξη του αγγλοαμερικανικού σχεδίου Ανάν για την Κύπρο και με την υποστήριξη της αμερικανοτουρκικής στρατηγικής στο εκκλησιαστικό.

Η αριστερά

Ο ΣΥΝ, ενώ έχει ως σημαία του τις δημοκρατικές διαδικασίες και την κομματική ανιδιοτέλεια, εκμεταλλεύτηκε τις συνεργαζόμενες μ' αυτόν δυνάμεις, κατάφερε οριακά να μπει στη Βουλή, με όλους τους βουλευτές δικούς του, και τώρα κατεβαίνει στις ευρωεκλογές μόνος του. Η στάση της πλειοψηφίας του ΣΥΝ στο σχέδιο Ανάν ήταν η χειρότερη όλων. Ζήτησε αναβολή, όπως το ΑΚΕΛ, που, αν απορριπτόταν, δήλωσε ότι υποστηρίζει το ΝΑΙ. Τότε ποια ήταν η διαπραγματευτική αξία του αιτήματος για αναβολή; Το χειρότερο είναι ότι ο πρόεδρος του δήλωσε ότι το κόμμα του θα πάρει θέση με «ευρωπαϊκά κριτήρια»!! Και πότε θα πάρει με ελληνικά, όταν στο Κυπριακό είναι ηλίου φαεινότερον ότι τα ευρωπαϊκά συμφέροντα ταυτίζονται με τα αμερικανοτουρκικά;

Η ευάριθμη αριστερή μειοψηφία του ΣΥΝ κάνει γνωστές τις θέσεις της μόνο στο στενό κύκλο των πολιτικοποιημένων της αριστεράς, γι' αυτό πρακτικά το αποτέλεσμα της ύπαρξης και της δράσης της είναι να δίνει τη δυνατότητα στην πλειοψηφία να υπηρετεί το σύστημα.

Το ΚΚΕ κράτησε συνεπή θέση στο σχέδιο Ανάν και στα άλλα ζητήματα και γι' αυτό αναμένεται να ενισχυθεί στις ευρωεκλογές. Δυστυχώς, εξακολουθεί να αντιμετωπίζει όλα τα θέματα μέσα από μια καθαρά κομματική λογική, να αρνείται να λειτουργήσει με όρους μαζικού κινήματος, γι' αυτό δε συμβάλλει στην επίλυση των σο|ϊαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, .απλώς τα εκμεταλλεύεται, για να αποκομίσει κομματικά οφέλη. Το αδιέξοδο επιδεινώνεται από το γεγονός ότι δε διαφοροποιείται ιδεολογικά από τον «υπαρκτό σοσιαλισμό», που είναι τώρα και τυπικά ανύπαρκτος.

Σημαντική εξέλιξη ασφαλώς αποτελεί η πραξικοπηματική διάλυση του ΔΗΚΚΙ από τον ίδιο του τον πρόεδρο Δ. Τσοβόλα. Γιατί τότε διαμαρτυρόταν ότι κάποιοι άλλοι (το ΠΑΣΟΚ) προσπαθούσαν να το διαλύσουν; Πόσο τήρησε την υπόσχεση του ότι, και μετά τη διάλυση του ΔΗΚΚΙ, θα είναι παρών στους αγώνες, αφού έλαμψε δια της απουσίας του στη μεγάλη μάχη του δημοψηφίσματος στην Κύπρο;

Αυτή η κατάσταση στην αριστερά απογοητεύει πολύ κόσμο από τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα και οδηγεί μέρος αυτών στην ακροδεξιά. Στην Ελλάδα έχουμε επείγουσα ανάγκη από την επικράτηση μιας άλλης πολιτικής, που θα δίνει μια καλύτερη προοπτική για τον τόπο και θα εκφράζεται από πολιτικές δυνάμεις που το μοναδικό τους μέλημα να είναι το συμφέρον του ελληνικού λαού (μεταξύ αυτών, πιστεύουμε, και το ΑΣΚΕ). Οι ευρωεκλογές είναι μια ευκαιρία να γίνει ένα βήμα.